|| Once upon a time... ||


Naam: Miori Sarée
Roepnaam: Mio
Leeftijd: 11 Jaar
Geboortedatum: 5 April
Geslacht: Vrouw
Woonplaats Lavender Town
Trainer/Coördinator/Gymleider/Grunt: Trainer

|| Mirror mirror on the wall ||

Lengte: 1.55
Gewicht: 39 Kg
Bouw: Slank, tenger
Oogkleur: Lichtblauw
Haarkleur: Donkerblond tot lichtblond, ligt aan het seizoen.
Huidskleur: Melkwit
Kleren: Vaak iets luchtig, makkelijk of zachts.
Accessoires: Een enkelbandje met lichtblauwe steentjes.
Extra: Snel vatbaar voor verkoudheid en griep.

|| Nothing is like it seems ||

Miori is iemand die je niet binnen kan houden. Ze gaat liever kamperen dan dat ze ergens in een hotel overnacht. Grotendeels brengt ze haar tijd buiten door zonder bang te zijn om vies te worden. Spinnen, slangen of andere ''vieze'' of ''enge'' dingen zullen haar niet bang maken. Ze is onverschrokken en deinst nergens voor terug. Mio kan ontzettend goed kibbelen, wat nogal vaak gebeurd aangezien ze erg bijdehand is.
Toch zal je deze kant niet meteen merken. In het begin zul je alleen de ''nette'' kant zien van Miori. Een kant die ze heeft voor iedereen, ook vreemden. Deze Mio is vriendelijk en goed gemanierd. Een beleefde dochter die zonder moeite glimlacht en naar de problemen luistert, en met geluk je advies geeft. Ook al is ze nooit onaardig zonder reden, en lijkt ze zeer vriendelijk, ze houdt afstand en ziet je niet meer dan ''slechts een kennis'.'

Miori heeft heel veel kanten, maar ze werkt met één principe:

'Ben je aardig tegen mij, ben ik aardig tegen jou.'

Mio gaat niet uit van roddels of geruchten, maar beoordeelt alles met haar eigen ogen. 'Mensen hebben de neiging om alles groter en mooier te maken dan het is.' Maar stel je doet iets wat haar niet zint dan zegt ze het recht in je gezicht.

Likes: Buiten zijn, Pokémons, Kibbelen, In zichzelf praten, Winnen.

Dislikes: Verliezen, Kleine ruimtes, Alleen zijn, Huilebalken.

|| Memories of the Past ||
Miori werd geboren in het dorpje Lavender Town. Samen met haar ouders , oudere zus en broer woonden ze boven de bakker die haar vader beheerde. Mio was een kind dat zich prima vermaakte in haar eentje. Meestal speelde ze buiten met haar oudere broer, maar soms speelde ze ook met de kinderen uit de buurt. Vaak waren het jongens aangezien de meisjes vaak bang waren om vies te worden en snel huilde wanneer het eng werd. Spoken jagen was namelijk een van Mio’s favoriete bezigheden.
Alles was gewoon, normaal. De jaren schoten voorbij zonder dat je het doorhad. Tot op een dag haar broer weer is boos werd. Iets wat de laatste tijd vaker gebeurde. Hij wilde niet langer blijven in Lavender Town, het was te klein, te afgelegen, zo zei hij dat. Miori was niet verbaasd, ze had het altijd al geweten. Deze plek, op een gegeven moment waren er geen geheimen meer. Geen spannende plekken of delen van het dorp die je niet kende. Hij wist alles al en wilde nu kijken wat daarbuiten lag, buiten Lavender Town. Het enige wat haar verraste was wanneer hij haar vertelde dat hij een Coördinator wilde worden.
De familie Sarée had niet veel met Pokémon, ze hadden er ook niks tegen. Ze keken het wel is op tv of zagen soms reizigers met Pokémon, maar de bakkerij was zo ver hun oog reikte.
Ondanks de grote verrassing lieten haar ouders het toe en vertrok haar broer uit Lavender Town.
Jaren verstreken en Mio bereikte de leeftijd van 11 jaar. Na het vertrek van haar broer had ze gewacht. Ze keek naar tv om te zien of haar broer kon zien, wachtend op belletje of een brief. Niks kwam, het verwachtte telefoontje bleef uit, de brievenbus leeg en op tv waren er niet meer dan onbekende mensen wie haar niets interesseerde. Miori wist niet of ze nou boos moest zijn of ongerust. Uiteindelijk hakte ze de knoop door. Op haar verjaardag vertelde ze haar ouders en zus over haar plannen om te vertrekken uit Lavender Town. Niet als Coördinator maar als Pokémon trainer.
|| Extra ||

Pokémon: -
Vrienden: -
Vijanden: -
Badges: 0