ARYA ~ Het beloofde een zonnige dag te worden. In de lucht hingen maar een paar kleine, witte wolkjes en het was bijna windstil buiten. Arya keek uit het geopende raam in haar kamer in het Pokémon Center van Pewter City waar ze verbleef. Achter haar slingerde Ona aan de lamp en Gwen zat op Arya's bed haar klauwen te inspecteren. Arya had Oz in zijn pokéball gelaten. Diglett zaten altijd in de grond en Arya was bang dat hij een ravage van de vloer zou maken als ze hem binnen tevoorschijn liet komen. Ze wist eigenlijk niet of je een Diglett binnen uit zijn pokéball kon laten. Ze besloot de volgende dag op zoek te gaan naar een bibliotheek in Pewter City om het op te zoeken in een boek. Vandaag was ze niet van plan de hele dag in een bibliotheek te zitten (want zo lang zou het haar waarschijnlijk wel kosten iets te vinden). Daarvoor was het weer veel te mooi. Nee, vandaag zou ze gaan trainen. Ze vroeg zich af hoe Oz zou zijn in een gevecht.

Opgewekt liep Arya Pewter City uit. Oz was nu ook uit zijn pokéball en volgde haar als een streep van opbollende aarde. Af en toe kwam zijn kopje tevoorschijn uit de grond om te kijken of hij wel de goede kant uit ging. Ona had er een spelletje van gemaakt op zijn hoofd te springen zodra hij tevoorschijn kwam, dus hij schoot na één blik geworpen te hebben op de omgeving snel weer de grond in. Als Ona erin slaagde op zijn hoofd te springen, deed ze een klein vreugde dansje. Arya keek even bezorgd toe. Als Oz als Gwen was geweest was het inmiddels al uitgelopen op een gevecht, maar Oz tolereerde het tot nu toe. Arya keek naar Gwen. Zij liep aan de andere kant van Arya, zo ver mogelijk bij Ona vandaan. Vandaag was ze een stuk opgewekter dan gisteren, toen het zo hard had geregend. Het zonnige weer van vandaag was perfect voor haar en de vlam op haar staart flakkerde vrolijk en fel. Alleen als ze Ona's gegiechel hoorde gromde ze even. Ze had tot nu toe niet veel aandacht besteed aan Oz, maar dat kon ook komen doordat Ona zo veel bij hem was.

GWEN ~ Vandaag gingen ze niet naar Viridian Forest, zoals de andere keren. Nu ging ze de andere kant op, de kant waar ze vandaan gekomen was met Arya: Mount Moon. Gwen hoopte dat Arya niet van plan was de berg weer in te gaan. Van de laatste keer had ze niet echt geweldige herinneringen. Gwen wilde dan liever in de bossen in de omgeving trainen. Daar had ze Ona voor de eerste keer met Ona gevangen en had Arya de Tangela gevangen, helaas. Eerst was Gwen nog wel blij geweest met een reisgenoot met wie ze kon praten, maar Ona werd steeds vervelender. Na hun gevecht van gisteren har Gwen haar zo veel mogelijk gemeden.
Ze liepen het bos in en Ona ging al gauw over op het takslingeren. Oz kon nu weer rustig bovengronds komen. Gwen liep naar hem toe en begon een gesprekje met hem. 'Hallo,' antwoordde Oz. Hij had een zachte stem. 'Wat vind jij van Ona?' vroeg Gwen aan hem. 'Ach, ze is een beetje... druk,' zei Oz. 'Een beetje? Ze is een stuiterbal! Nog erger: een giechelende stuiterbal!' zei Gwen. 'Ach,' zei Oz. Hij dook weer onder de grond. Nou, die is ook niet erg spraakzaam, dacht Gwen.

ARYA ~ Ze liepen een tijd door het bos. Veel pokémon kwamen ze niet tegen. Een paar Pidgey en een Weedle, maar de Pidgey vlogen weg toen ze hen zagen en de Weedle verdween snel achter een struik toen Gwen een Ember op hem af vuurde. Het was stil in het bos. Arya kreeg het gevoel dat ze bekeken werden. Even dacht ze vanuit haar ooghoek iets te zien, iets geels, maar toen ze keek was er niks, zelfs geen ritselende bladeren. Ze hoorde zacht gechiechel. Ze keek naar Ona, maar die was stil. De Tangela was uit de bomen gekomen en liep nu naast haar. Gwen liep aan de andere kant en Oz kwam vlak achter hen aan. Ook zij waren stil. Weer zag Arya iets, nu wist ze het zeker, maar het was net zo snel weer verdwenen als het was gekomen.

Opeens waren ze overal. De lucht was gevuld met geel-bruine bolletjes met schattige zwarte oogjes, ge'pi' en ge'chu'. Arya dook in elkaar toen een gele pokémon op haar hoofd landen. Haar haar werd statisch. Ze schudde met haar hoofd. Gwen en Ona werden ook besprongen door de wezentjes. Arya zag Oz niet, die was waarschijnlijk onder de grond verdwenen. De aanvallers waren Pikachu. Ze waren met velen. Twee sprongen op Arya's hoofd. Één trok haar mutsje af en deed het zelf op, terwijl een ander aan haar rok trok. Arya viel om en een derde Pikachu wist een schoen te bemachtigen.
Gwens Ember vloog vlak voor haar gezicht langs. Twee Pikachu werden geraakt en rolden de struiken in. Arya keek naar Gwen en zag dat de Charmander met drie Pikachu tegelijk in gevecht was. Ze sloeg met Scratch in het rond. Ona had intussen vijf anderen te pakken met haar tentakels, maar ze had moeite om ze allemaal vast te blijven houden. 'Ona, doe Absorb!' riep Arya boven het ge'pika' uit. Ona had het gehoord, want haar tentakels en de Pikachu die ze vast had kleurden rood.

OZ ~ Oz was na de eerste schrik weer tevoorschijn gekomen. Hij gebruikte Sand Attack en Scratch om de gele invasie van zich af te slaan. De Pikachu deden Thundershock, maar hij voelde het niet eens. Elektrische aanvallen deerden hem niet. Hij keek naar zijn gloednieuwe trainster, het meisje Arya. Haar haar was nog statisch, maar de Pikachu lieten haar nu ze hun buit binnen hadden met rust. Een eindje verderop zag hij een Pikachu met haar mutsje op en een ander zwaaide met haar schoenen. Hij kon de Charmander, Gwen, bijna niet meer zien. Een bergje aanvallende en Tail Whip gebruikende Pikachu gaf aan waar ze zich bevond. Met al die tegenstanders die Tail Whip gebruikten kon er van haar verdediging weinig meer over zijn. Oz baande zich een weg naar haar toe en begon Scratch te gebruiken om de Pikachu weg te slaan. Hij besloot een nieuwe aanval te proberen: Magnitude. Hij had de aanval nog nooit gedaan, maar hij voelde instinctief dat hij die nu ongeveer moest kunnen. Hij liet de grond schudden. Magnitude: 2. Natuurlijk was het nog niet al te sterk, het was dan ook de eerste keer dat hij de aanval gebruikte. Het had wel het gewenste effect. Alle Pikachu vielen om en rolden door elkaar heen over de grond. Oz gebruikte nog een keer Magnitude. Dit keer was het sterkte 3, dat werd al beter. Enkele Pikachu vluchtten, als ze tenminste rechtop konden blijven staan. Gwen schudde ook wat heen en weer, maar ze zat stevig. Er sprongen vonkjes van haar af en ze zat een beetje verdwaasd rond te kijken, naar de rollende Pikachu. Iets anders kon ze niet: ze was volledig verlamd door al die elektriciteit.

Nu keek Oz ook naar Ona. Die was er door haar gedeeltelijke immuniteit beter aan toe dan Gwen, maar echt goed kon je het niet noemen. De Tail Whips van de tegenstanders hadden haar verdediging bijna op nul gekregen. Door Absorb was ze nog wel best fit. De Pikachu hadden vol met energie gezeten om te absorberen. Nu had ze Ingrain gebruikt om te blijven staan tijdens Oz' Magnitude en tegelijk weer beter te worden. Om haar heen lagen enkele slapende Pikachu, die zachtjes snurkten of mompelden in hun onrustige slaap.

ARYA ~ De grond kwam weer tot rust. De meeste Pikachu vluchtten, een beetje duizelig van het rollen, weg. Arya keek bewonderend naar Oz. Hij had ze weggejaagd. Een paar bleven staan, waaronder de twee die Arya's muts en schoenen in hun bezit hadden. Die lachten ondeugend en sprongen er toen ook vandoor. 'Oz, stop ze!' riep Arya. Oz knikte en groef zichzelf in. Vlak voor de Pikachu met de schoenen kwam hij tevoorschijn en griste met behulp van Scratch de schoenen uit zijn pootjes. Met Growl joeg hij hem weg. Arya liep naar hem toe en trok de schoenen weer aan. Nu het mutsje nog. Die Pikachu zat een eindje verderop met het hoofddeksel. De muts was wat te groot en was over zijn rechteroog geschoven. Het zag er best wel schattig uit, eigenlijk. Arya wilde Oz net op hem af sturen toen ze achter zich iets hoorde. Ze draaide zich om en zag iemand staan. 'Ehm, hoi..' zei ze zacht. Het zag er waarschijnlijk belachelijk uit: een meisje met statisch haar, een vonkende Charmander en een Pikachu met een mutsje op.

Een erg leuke post Arya! Ik dacht dat Pikachu zeldzaam waren haha =p +5 voor je post!

Het was een prachtige dag, geweldig weer om naar Pewter City te reizen dus. Sora had, na haar deelname aan de Contest in Cerulean City, besloten dat het een goed idee voor haarzelf zou zijn als ze wat meer ervaring op ging doen met het houden van gevechten. Tijdens de Contest was al gebleken dat ze hier niet zo heel goed in was. Van Karin had ze gehoord dat zij, als Coördinator zijnde, de eerste twee Gyms in Kanto uit mocht dagen. Aangezien dit de Steen- en Watergym waren en zij qua type pokémon hierbij in het voordeel was, had de groenharige besloten het erop te wagen. Bij de eerste Gym zou ze Spring en Summer gebruiken, bij de tweede Gym zou ze voor het eerst Sun inzetten. Hoewel ze de Pikachu al jaren had en de pokémon dus heel sterk was, had ze haar nog nooit in een gevecht gebruikt. Ze wilde haar andere pokémon namelijk eerst sterker maken, zodat ze allemaal op hetzelfde niveau zaten. Wanneer ze Sun in zou zetten zou ze geheid winnen, maar de andere pokémon zouden daar maar bar weinig aan hebben. Daarbij was Sun meer een gezellige reisgenoot dan een echte vechter. Alleen als het echt moest zou de Pikachu in actie komen, om bijvoorbeeld Sora te beschermen tegen een eventuele aanval.

Voor het Pokémoncenter van Cerulean City nam Sora afscheid van haar goede vriendin Karin en diens pokémon. Karin zou nog even in Cerulean blijven om nog wat te trainen, waarna ook zij verder zou trekken. 'Succes met je Gymgevecht!' had het rozeharige meisje haar na geroepen, waarop Sora haar duim omhoog had gestoken en was vertrokken. Spring liep naast haar en Sun zat op haar schouder, zoals het altijd ging. Summer en Moon zaten in hun pokéballs, maar die zou ze onderweg er misschien nog even uit halen, zodat ook zij even een frisse neus konden halen. Niet ver van Cerulean vandaan was alweer Mount Moon. Sora wist nog goed hij zij hier met Karin en Kenji doorheen was gekomen en een kortstondig en spannend avontuur had beleefd. Hier had ze eveneens Moon gevangen na een kort gevecht. Bij de opening van de grot haalde het meisje haar Clefairy uit haar bal. De pokémon leek blij weer in zijn vertrouwde omgeving te zijn en sprong vrolijk voor het meisje uit de grot in. Sora, Spring en Sun volgden Moon op de voet door de berg heen. Met de Clefairy als gids duurde het niet lang voordat Sora de uitgang had bereikt. 'Bedankt Moon,' glimlachte ze en ze liet de Clefairy weer verdwijnen in haar pokéball. 'Oké Summer, jouw beurt,' glimlachte ze en ze haalde haar Venonat tevoorschijn. Ook zij leek blij te zijn toen ze haar oude leefomgeving herkende. Sora wist goed hoe de pokémon zich voelden. Zo zou zijn vast en zeker ook reageren wanneer ze terug zou keren naar Viridian City. Hmmm, misschien moest ze maar even een bezoekje brengen aan thuis, ná haar gevecht in Pewter.

In gedachten verzonken was Sora over het pad gaan dwalen dat naar Pewter City moest leiden. Haar gedachten werden echter al gauw verdreven door de grond. Ze voelde de bodem onder haar voeten lichtjes trillen. Wat was dit? Een aardbeving? Ze keek vluchtig om zich heen, maar kon niks zien. Wat verwachtte ze eigenlijk te zien? De bron van de aardbeving? Dan zou ze haar kop onder de grond moeten steken, zeker een paar kilometer diep. Dit bleek niet geheel nodig, want Summer trok haar aandacht. De Venonat sprong op en neer en leek haar te wenken. Het meisje kwam in beweging en volgde de Venonat. Ze hoorde de stem van een meisje dat iets schreeuwde, maar wat het precies was wist ze niet. Ze volgde het geluid en Summer en kwam uiteindelijk terecht bij een meisje met het vreemdste kapsel ooit. Als Sora niet beter zou weten, zou ze denken dat het meisje met haar vingers in het stopcontact had gezeten, maar niks bleek minder waar, want even verderop zag ze een Pikachu zitten met een muts. Sora kon het niet laten even te grinniken. Ze wist heel goed hoe het was wanneer je haar statisch werd gemaakt door een Pikachu. Sun had het als Pichu zijn, terug in Johto, aardig vaak gedaan bij haar en haar broertje.

Het meisje leek haar komst opgemerkt te hebben, want ze draaide zich om en begroette haar zachtjes. Sora stopte met grinniken, glimlachte en groette terug met een vrolijke 'Hoi! Mooi kapsel!' Haar blik gleed naar de Pikachu met de muts. 'Is dat jouw muts? Ben je hulp nodig?' Ze wist niet hoe het precies zat met de Pikachu met de muts en of de pokémon van dit meisje was of niet, maar daar zou ze snel genoeg achter komen.

ARYA ~ De persoon die aan kwam lopen was een meisje. Arya schatte dat ze rond de dertien à veertien jaar moest zijn, maar ze was er niet zeker van. Het meisje begroette haar enthousiast. 'Mooi kapsel!' zei ze. Arya haalde haar hand door haar haar in een poging het iets netter te krijgen. 'Is dat jouw muts? Heb je hulp nodig?' ging ze verder terwijl ze naar de lachende Pikachu keek, die met pretlichtjes in zijn ogen naar de twee stond te kijken. 'Tja, het is mijn muts, maar die gele pluizenbal denkt er geloof ik anders over,' zei Arya met een flauw glimlachje. De Pikachu giechelde vrolijk. Zijn giecheltje leek op die van Ona, merkte Arya op. Het zou haar niet verbazen als die twee het goed met elkaar zouden kunnen vinden. Ze was echter niet van plan te proberen hem te vangen. Dat zou gewoon zielig zijn voor Gwen, die het al zwaar genoeg had met één Ona. Bovendien hoorde de Pikachu bij een groep. Het zou gemeen zijn om hem daar weg te halen. Tot slot betwijfelde ze of ze hem überhaubt zou kunnen vangen. Hij leek haar snel genoeg om op tijd een goed heenkomen te vinden.

GWEN ~ Intussen begon Gwens verlamdheid langzaam te verdwijnen. Ze voelde zich zwak en ze hoorde nog steeds een nagalm van het gegiechel en gelach van de Pikachu in haar oren. Voor haar ogen dansten lichtvlekjes van de bliksem en de herinnering aan ontelbaar veel schattig zwaaiende Pikachu-staartjes die haar verdediging volledig opgeheven hadden. Dat zulke kleine, schattige wezentjes in grote getale zo gevaarlijk konden zijn. Een beetje wankel stond ze op en met een lichte bewondering keek ze naar Oz. Hij had nog geen krasje op zijn roze neus opgelopen.

Gwen keek rond. Rond Ona, die haar ogen had gesloten terwijl ze met Ingrain weer krachten verzamelde, lagen enkele slapende Pikachu zacht te snurken. Een eindje verderop zat de Pikachu met Arya's mutsje. Een groenharig meisje en haar pokémon waren tevoorschijn gekomen. Het meisje en Arya praatten met elkaar. Gwen lette er niet zo op. Ze keek naar het roodogige, paarse, harige bolletje op pootjes. Gwen had nog nooit zo'n wezentje gezien. 'Een Venonat,' zei Oz, die plotseling naast haar stond, zacht. Hij had waarschijnlijk haar nieuwsgierigheid afgelezen van haar gezicht. 'Insect- en gif-type. Heeft goede ogen. Evolueert in Venomoth,' vervolgde hij. Hij kende dat soort wezentjes als wildgeboren pokémon natuurlijk wel. Hij had ze vast vaak genoeg gezien, misschien zelfs bevochten. 'Maar goed,' zei Oz, 'laten we nu eerst de muts van de meesteres terughalen.' Gwen staarde hem ongelovig aan. Meesteres?? Arya? Absurd. Die Diglett was gek. Maar hij had wel gelijk wat de muts betrof. Hoofdschuddend volgde ze hem toen hij zich naar de Pikachu begaf. Ze wierp even een blik op Ona, maar van haar hoefden ze geen hulp te verwachten. Ze stond zich nog steeds op te laden. Bovendien zou ze er eerder met de muts vandoor gaan dan het aan Arya teruggeven.

De Pikachu was natuurlijk niet van plan zich de zojuist veroverde schat van zich af te laten nemen. Toen de twee pokémon op hem af kwamen sprong hij simpelweg over ze heen en maakte een lange neus. Gwen gromde geïrriteerd. Die gele ondeugd leek teveel op Ona. Gwen sprong op hem af, maar de mutsendief ontweek haar zonder veel moeite, waardoor Gwen plat op haar gezicht viel. Snel sprong ze op en om haar trots te redden deed ze gauw Ember. Mis. Nu was het Oz' beurt. Hij groef zich snel naar de Pikachu toe, maar deze sprong op zijn hoofd, maakte een sprongetje, trok een gekke bek en sprong weer weg. Gwen keek naar de Venonat van het meisje met het grashaar, die zich op dit moment achter de Pikachu bevond. Als die nou even hielp...

+3!

Sora giechelde weer even toen ze zag dat het meisje haar haren nog enigszins probeerde te redden. Het was misschien niet zo aardig om te lachen, maar het zag er zo grappig uit! Daarbij had Sora de laatste tijd maar weinig te lachen gehad, dus mocht zij ook even? Het meisje verklaarde dat de muts inderdaad van haar was, maar dat de Pikachu die hem nu had daar anders over dacht. Sora vroeg zich nog altijd af of de pokémon van het meisje was, maar ze ging uit van niet. Als de pokémon wél aan het meisje toebehoorde, dan was het een behoorlijk ongehoorzame pokémon. De Pikachu zelf leek de grootste lol te hebben, vooral toen de Charmander en Diglett van het meisje een poging ondernamen om de muts van hun trainster terug te krijgen. Het zag er allemaal zo schattig uit! Natuurlijk was het voor de pokémon zelf een stuk minder grappig, maar als toeschouwer was het heel leuk. Sora keek even naar Sun, haar eigen Pikachu, welke vanaf haar schouder nieuwsgierig de bewegingen van de wilde Pikachu volgde. Het meisje vroeg zich af hoe lang het wel niet geleden was dat de Pikachu een andere Pikachu had gezien. Dat was vast heel lang geleden. Wacht, Sun had nog nooit een andere Pikachu kunnen zien, omdat de pokémon pas sinds een paar maanden een Pikachu was en afkomstig was uit Johto. Misschien was Sun daarom wel zo gefascineerd? Omdat ze nu eindelijk kon zien hoe zijzelf er ongeveer uit zag? Sora glimlachte bij dit idee.

Stilletjes stond Summer op haar tenen naast haar trainer. Haar grote, rode ogen volgden het schouwspel dat zich voor haar voordeed. Een wilde Pikachu was erin geslaagd een trainer van haar eigendom te beroven, in dit geval dus een muts. Trouw als de pokémon van de trainster waren, althans, twee daarvan, trachten een Charmander en een Diglett nu de muts van hun trainster terug te krijgen. Summer moest toegeven dat de Pikachu erg behendig was en bijzonder vervelend. De Venonat vroeg zich af of ze misschien moest helpen. Ze wilde zich echter niet mengen in een gevecht dat niet het hare was. Zo bemoeizuchtig was ze niet. Nee, ze zou zich er pas mee bemoeien wanneer hierom gevraagd werd, anders niet.

Sora's ogen volgden de bewegingen van de drie pokémon die vochten om de muts van het meisje voor haar. Het was wel duidelijk dat de Pikachu de draak met hen stak en absoluut niet onder de indruk was van de aanvallen van zowel Charmander als Diglett. Misschien werd het eens tijd dat zij ook ging helpen en daar was het nu de perfecte gelegenheid voor. De wilde Pikachu stond nu namelijk met zijn rug naar hen toe. Perfect. 'Summer, Sleep Powder,' fluisterde Sora, om vooral niet de aandacht van de Pikachu te trekken. De Venonat knikte, sprong op en begon met zijn paarse vacht te schudden. Groen poeder kwam tevoorschijn en dwarrelde naar beneden. De wilde Pikachu draaide zich om en wilde het poeder ontwijken, maar was te laat. Sora zag de oogleden van de pokémon zwaar worden en al gauw zakte deze op de grond. Een grote bel kwam uit de neus van de pokémon terwijl deze in een diepe slaap wegzakte. 'Goedzo Summer!' riep Sora en ze aaide haar Venonat over haar kopje. Ook Sun en Spring complimenteerden de Venonat met de goed uitgevoerde aanval. Sora aaide haar Bulbasaur ook even over haar kopje. 'Op een dag is jouw Sleep Powder net zo krachtig als die van Summer.' 'Bulba!' reageerde Spring vrolijk.

Sora glimlachte en richtte zich toen weer tot het meisje voor haar. Spring pakte met één van haar roedes de muts van het meisje en reikte het haar aan. 'Alsjeblieft,' glimlachte Sora. 'Ik denk dat die Pikachu nu niet meer zo vervelend zal zijn.' Ze keek even naar de slapende Pikachu en grinnikte. 'Ik ben trouwens Sora,' vervolgde ze, 'Hoe heet jij?'

ARYA ~ Arya zag hoe Gwen en Oz een poging deden tot het terugveroveren van haar muts, Oz voorop. Arya lette niet zo op het andere meisje en hoorde niet dat ze iets fluisterde. Wel zag ze de reactie van de Venonat. Ze deed Sleep Powder. Het was van te dichtbij en te onverwachts voor de Pikachu om het te ontwijken en al gauw viel hij in slaap, inclusief gesnurk en snottebel. 'Goed zo Summer!' hoorde Arya het meisje enthousiast roepen. Arya richtte haar aandacht weer op haar. Het meisje aaide de Venonat. 'Op een dag is jouw Sleep Powder net zo krachtig als die van Summer,' zei ze daarna tegen haar Bulbasaur die daar met een vrolijke kreet op reageerde. Daarna pakte het groen gevlekte wezen Arya's muts op en reikte hem aan. 'Alsjeblieft,' hoorde Arya, 'Ik denk dat die Pikachu nu niet meer zo vervelend zal zijn.' Heel even keek ze verward naar de Bulbasaur, tot ze besefte dat het meisje het had gezegd. Arya glimlachte, mompelde zacht een bedankje en nam haar muts van de Bulbasaur aan. Ze zette hem met een zwaai op haar nog knetterende haren.
'Ik ben trouwens Sora,' zei Sora, 'Hoe heet jij?' 'Arya,' antwoordde Arya zacht. Ze keek naar de Pikachu die met Sora meegekomen was en vroeg zich af of ze net zo was als haar wilde soortgenoten.

OZ ~ Helaas was het Oz zelf niet gelukt Arya's muts te bemachtigen. Het was frustrerend hoe die Pikachu steeds op tijd wegsprong, terwijl Oz van zichzelf dacht dat hij toch ook best snel was. Nu ja, de Venonat had de mutsendief verslagen, waardoor die van een geduchte tegenstander was veranderd in een schattig en ongevaarlijk pluizenbolletje. Oz verdween onder de grond en groef zich een weg naar de vreemdelingen toe, daarbij een spoor van opgestuwde aarde achterlatend. Hij voelde aan de trillingen in de grond wie zich waar bevond en kwam een eindje voor de Venonat weer tevoorschijn. 'Dat was een goede Sleep Powder,' zei hij vriendelijk. Hij hoefde niet meer naar haar naam te vragen, want hij had hem Sora al horen noemen toen ze Summer complimenteerde. 'Mijn naam is Oz,' zei hij. 'Ik hoor sinds kort bij dit gezelschap hier,' vervolgde hij, in de richting van zijn reisgenoten knikkend.

ONA ~ Ona was inmiddels weer op krachten gekomen. Misschien een beetje beter dan goed was, want nu leek ze meer op een stuiterbal dan op een pokémon. Ze had de mislukte pogingen van Gwen en Oz om de Pikachu aan te vallen met veel plezier gadegeslagen. Ze sprong even vlak voor Gwen, maar toen die zich meteen klaarmaakte om Ember te doen sprong ze snel weer weg. Nou, die is snel op d'r teentjes getrapt, dacht ze, nu ja, dat had ik gisteren ook al wel gemerkt. Toen was haar plagerijtje uitgelopen in een gevecht. Niet mijn schuld. Gwen moet gewoon niet zo heftig reageren op een grapje, dacht ze. Ona vond het leuk als haar slachtoffers boos werden, maar met Gwen was het gewoon teveel van het goede. Daarom huppelde ze naar Oz. Ze had hem op de heenweg al en beetje uitgetest, maar ze had nog niet uitgevonden hoe ver ze bij hem kon gaan. Ze sprong tussen hem en zijn gesprekspartner in en daarna op zijn hoofd. Ze sprong achter hem op de grond en draaide zich om. Geen boos gezicht, geen uithalende nagels. Alleen zijn egaal bruine achterhoofd. Hm, niet precies wat ze zich had voorgesteld. Ze tikte hem op zijn rug met een tentakel en trok hem snel weer terug, gewend als ze was aan Gwen die dan meteen uithaalde. Er gebeurde niks. Onverstoorbare Oz onderbrak zijn zin nog niet eens. Ona stak opnieuw haar tentakels uit en hield ze voor zijn ogen. Hij verdween simpelweg in de grond en kwam ongeveer een decimeter naar rechts weer tevoorschijn. Ona stampte geïrriteerd met haar voetjes op de grond. Aan die Diglett viel ook geen lol te beleven.

Ghehehe Ona is geniaal XD +3!

Het meisje met het knetterende haar stelde zich voor als Arya. Sora glimlachte. 'Mooie naam. Die kom je niet vaak tegen.' Ze hoopte dat Arya door het krijgen van een aantal complimenten wat minder verlegen zou worden, maar complimenten hadden twee effecten. Of iemand werd er heel trots door en ging meer praten, of iemand werd er super verlegen van en ging alleen maar zachter praten. Sora hoopte op het eerste, want praten met verlegen mensen was zo lastig. Ze zeiden niet zoveel waardoor een gesprek altijd heel snel stil viel en dan moest de ander weer naarstig op zoek naar een onderwerp om het over te hebben. Sora besloot haar pokémon ook maar even voor te stellen, gewoon om wat te zeggen. 'Dit zijn trouwens Summer, Spring en Sun,' vertelde het meisje terwijl ze haar Venonat, Bulbasaur en Pikachu aanwees. 'En hoe heten jouw pokémon? Ben je trouwens een Trainer of een Coördinator? Ikzelf ben een Coördinator. Ik heb net gisteren meegedaan aan mijn eerste wedstrijd.' Zo dat zou voor Arya toch genoeg moeten zijn om op te reageren? Toch?

Summer maakte een vrolijk en dankbaar geluid toen ze een compliment kreeg van haar trainer over haar aanval. Jaaaa, daar had ze jaren haar best op gedaan hoor! Het was altijd fijn wanneer iemand je harde werk waardeerde. De Venonat keek verrast op toen de Diglett van het meisje dat ze zojuist hadden geholpen opeens uit de grond kwam opduiken, vlak voor haar. 'Dat was een goede Sleep Powder,' reageerde de Diglett, waarop Summer enthousiast op haar tenen op en neer hupte. 'Bedankt! Ik heb er jarenlang hard aan gewerkt!' De Diglett ging verder door zich voor de stellen als Oz en deelde mee dat hij sinds kort bij deze groep hoorde. Summer knikte. 'Ik ben Summer en ben nu net een paar weken bij Sora,' vertelde ze op haar beurt. 'Vind je het een beetje leuk bij jouw groepje?' voegde de Venonat eraan toe. Hoe vaak had ze wel niet geruchten gehoord van pokémon die gevangen waren en het vreselijk vonden bij hun trainers? Summer zelf had het reizen met Sora en de anderen tot nu toe louter als prettig ervaren, maar de ervaring van de één hoefde niet gelijk te zijn aan die van een ander.

Sora's ogen gleden naar beneden, naar de Diglett en Venonat die een gesprek aan het voeren waren. Waar zouden ze het over hebben? Zouden ze ervaringen delen? Klagen over hoe vreselijk het was om gevangen te zijn? Roddelen over andere pokémon? Sora moest toegeven dat ze bijzonder jammer vond dat ze haar pokémon (nog) niet kon verstaan, terwijl zij wel altijd leken te begrijpen waar jij het over had. Eenzijdige communicatie. Jammer, maar wie weet was er ooit een slimme uitvinden die een apparaat op de markt bracht waarmee je jouw pokémon kon verstaan. Maar ja, aan de andere kant, misschien wilden mensen wel niet weten wat hun pokémon zeiden. Sora echter wel. 'Waar zouden ze het over hebben denk je?' vroeg Sora aan Arya terwijl ze naar de pratende pokémon bleef kijken. De Tangela van Arya begon op de Diglett te springen en dansen, maar de laatstgenoemde leek er niet op te reageren. 'Het is wel een grapjas, die Tangela van je, of niet?' Sora keek Arya even grinnikend aan en wachtte toen op antwoord.

ARYA ~ 'Mooie naam. Die kom je niet vaak tegen,' reageerde Sora. Arya glimlachte verlegen en mompelde bijna onverstaanbaar een bedankje. 'Dit zijn trouwens Summer, Spring en Sun,' vervolgde Sora. 'En hoe heten jouw pokémon? Ben je trouwens een Trainer of een Coördinator? Ikzelf ben een Coördinator. Ik heb net gisteren meegedaan aan mijn eerste wedstrijd.' 'Ik ben Trainer,' antwoordde Arya, 'Gwen daar is mijn starter, mijn Tangela heet Ona en Oz de Diglett heb ik gisteren gevangen.' Haar verlegenheid begon een beetje minder te worden doordat ze nu echt een gesprek voerden. In een gesprek werd het altijd minder. 'Ik verblijf op het moment in Pewter City tot ik de gym uit kan dagen. Ik heb alleen geen idee wanneer we daar klaar voor zijn.' Ze vroeg zich af welk level de pokémon van gymleader Brock waren. Ze wist dat het een Geodude en een Onyx waren en vooral voor die Onyx was ze bang. Onyx waren zo groot!

OZ ~ 'Bedankt! Ik heb er jarenlang hard aan gewerkt!' zei Summer vrolijk en Oz glimlachte, waarna hij zich voorstelde. 'Ik ben Summer en ben nu net een paar weken bij Sora,' vertelde Summer nadat hij was uitgepraat. 'Vind je het een beetje leuk bij jouw groepje?' vroeg ze. 'Ach,' begon de Diglett, terwijl Ona met haar tentakels voor zijn ogen zwaaide, 'ik ken ze nog maar een dag. Het is in ieder geval een.. interessante combinatie van persoonlijkheden,' vervolgde hij, waarna hij een paar seconden de grond in dook om Ona te ontwijken. Hij hoorde haar op de grond stampen en merkte dat ze geïrriteerd wegliep. Aan een plofje hoorde hij dat ze was gaan zitten om te mokken. Hij glimlachte in zichzelf. Na een tijdje hoorde hij achter zich Ona's lichte voetstapjes weer. Ze was alweer vrolijk. Zonder zich om te draaien wist hij dat Ona weer iemand ging plagen. Aan de grom die even later volgde hoorde hij dat het Gwen was. Hij voelde hitte achter zich en een eindje naast hem sloeg een vuurbal in de grond. Hij zuchtte en draaide zich om.

ONA ~ Gwen kon de lol ervan natuurlijk weer niet inzien. Ona had haar weer opgetild en draaide rondjes, waardoor Gwens aanvallen allemaal hun doel misten. Ze deed ook Absorb. Dat maakte Gwen zo leuk rood en lichtgevend. Ze was alleen weer eens de vlammende staart vergeten. Gwen stak Ona's tentakel ermee in brand. Ona slaakte een kreetje en liet Gwen vallen. Gwen was na de Pikachu-aanval van daarnet meteen uitgeschakeld. Hm, daar kan ik weinig mee, dacht Ona toen ze langs de bewusteloze Charmander liep, ze zou er niet eens iets van merken. Daarom liet ze haar links liggen en liep naar de Bulbasaur toe. Ona had gezien dat ze roedes had waarmee ze hetzelfde kon als Ona met haar tentakels. Zou zij ook kunnen roedewandelen? Ona duwde zich met haar tentakels een meter de lucht in en zette een paar wankelende pasjes. 'Kun jij dit ook?' vroeg ze aan Spring.

ARYA ~ Ona had Gwen weer eens opgetild en Arya zette verschrikt een stap opzij toen een vuurbal haar maar net miste. 'Ona! Stop!' riep ze. Ona luisterde niet, maar toen Gwen een tentakel in brand stak liet ze haar vallen. Gwen was uitgeschakeld. Na de Tail Whips van de Pikachu was één aanval al genoeg. Arya rende naar haar toe en tilde haar op. 'Gaat het?' vroeg ze zacht. Gwen deed haar ogen open en gromde, waarna ze boos naar Ona keek. 'Rust maar even uit,' zei Arya terwijl ze Gwens pokéball tevoorschijn haalde. Ze liet de Charmander terugkeren. 'Het gaat ook nooit goed,' zuchtte ze. Waarom kon Ona zich niet één keer gewoon gedragen? Het wordt later nog wel beter, dacht ze, als we elkaar beter kenden en een band hebben opgebouwd. Hoop ik.

Man ik word eentonig XD Wederom +3!

Sora: Het deed Sora goed toen ze merkte dat Arya wat minder verlegen werd naarmate Sora haar meer vroeg. Mooizo, dan zou dit ook geen doodlopend gesprek worden waarbij Sora op den duur een slappe smoes zou moeten verzinnen om verder te gaan met haar reis naar Pewter City. Ze luisterde nieuwsgierig naar wat Arya haar vertelde. Het meisje was dus een Trainer en was, net als Sora, aan het trainen voor de Gym in Pewter. 'Wat toevallig!' riep Sora vrolijk, 'Ik ben ook van plan om de Gym in Pewter City uit te dagen!' Haar ogen gleden over de pokémon van Arya en ze deed haar best de namen van de drie pokémon te onthouden. Het waren leuke namen, interessante namen, net als die van Arya. Het meisje leek geen thema te volgen voor de namen van haar pokémon zoals Sora deed, maar leek de pokémon gewoon een naam te geven die bij hen paste. 'Hoe kies jij de namen voor je pokémon?' vroeg Sora nieuwsgierig. 'Werk je met een thema, of verzin je gewoon maar wat?'

Summer: Summer luisterde nieuwsgierig naar wat Oz de Diglett vertelde. Hij was dus nog maar een dag bij dit gezelschap. Interessant! 'Oké , wat leuk!' reageerde Summer en ze hipte even op en neer op haar tenen. 'Ja, volgens mij zitten er wel wat interessante deelnemers in deze groep,' reageerde ze met een blik op de rond stuiterende en grapjes uithalende Tangela. 'Is ze altijd zo druk?' vroeg Summer nieuwsgierig.

Spring: De kleine Bulbasaur was blij dat Sora zo snel alweer iemand had ontmoet. Dat was het allerleukste aan reizen; nieuwe mensen en pokémon ontmoeten. Het groepje van Arya was zeker een interessante combinatie. Arya, de vrij verlegen trainer, in het gezelschap van een serieuze Diglett, een geinpoon van een Tangela en een snel aangebrande Charmander. Gezellig. Spring volgde de bewegingen van de Tangela, er op lettend wat de trainer er eigenlijk tegen deed. Het meisje leek wel pogingen te ondernemen de Tangela te laten ophouden, maar deze luisterde bijzonder slecht. Hmmm, dat ging nog wat worden. Intussen van de Tangela, Ona genaamd, gestopt met het pesten van Gwenn, de Charmander, en kwam ze nu naar haar toe. O fijn. 'Kun jij dit ook?' vroeg de paarse bol tentakels terwijl ze op twee tentakels een stukje liep. Spring keek haar met een schuin oog aan. 'Geen idee. Dat heb ik nog nooit geprobeerd,' reageerde de Bulbasaur. Het zag er niet al te moeilijk uit, zoals de Tangela het deed, maar schijn kon bedriegen. Spring haalde haar roedes tevoorschijn en tilde zichzelf een stukje op. Ze deed het niet zo hoog als Ona, want ze had hier geen ervaring mee en zelfs op deze kleine hoogte merkte ze al dat het houden van balans op twee roedes al een hele uitdaging was. Voorzichtig probeerde Spring een stukje te lopen, maar na twee trillende passen kiepte de Bulbasaur voorover. Twee centimeter voordat haar neus de grond raakte voelde ze twee handen om haar middel en werd ze gered van een vernederende val. 'Spring doe voorzichtig!' hoorde ze de stem van Sora zeggen, waarop de Bulbasaur zich verontschuldigde aan haar trainers.

Sora: Sora keek toe hoe de Tangela van Arya het nu gemunt had op Gwenn, de Charmander. De Tangela tilde de pokémon op, verbrandde zich en liet toen los. Gwenn was meteen uitgeschakeld zodra ze de grond raakte. 'O jemig,' reageerde Sora geschrokken. Arya ging meteen naar haar pokémon toe om deze te helpen. Gwenn verdween al gauw in een rode flits en Sora hoorde haar iets fluisteren. 'Gaat het altijd zo?' vroeg ze bezorgd aan het meisje. Ze kon zich voorstellen dat het meisje hier aardig moe van werd. Haar ogen volgden de bewegingen van Ona, die nu een gesprekje aanging met Spring. Ze keek toe hoe haar Bulbasaur hetzelfde trucje probeerde te doen als de Tangela, maar het ging al gauw fout. Sora schoot snel naar voren en greep haar pokémon voor deze met zijn snuit op de grond donderde. 'Spring, doe voorzichtig,' reageerde ze ietwat streng. Ze had geen zin in gewonde pokémon zonder dat er echt iets aan de hand was. Ze zette Spring weer op de grond en keek naar Sun, welke inmiddels van haar schouder af was gesprongen en nu bij haar bewusteloze soortgenoot stond te kijken.

Sun: Al een tijdje had Sun roerloos op de schouder van Sora gezeten. Alles wat er om haar heen gebeurde was een beetje een waas. Het enige wat ze zag was die bewusteloze Pikachu. Ze was ontzettend nieuwsgierig, maar durfde niet zo goed naar de bewusteloze pokémon toe. Wat nou als hij opeens wakker werd en haar aanviel? Na lang dubben besloot ze toch een kijkje te gaan nemen. Ze sprong van de schouder van Sora en liep behoedzaam naar voren toe. Bij de slapende Pikachu aangekomen boog ze zich naar voren, snuffelde even en prikte met een vingertje in de wang van de wilde pokémon. Dus, zo zag zij er ook uit? Ze mocht toch hopen dat zij er wat verzorgder uitzag dan dit exemplaar.

ARYA ~ Sora vroeg haar hoe ze de namen van haar pokémon koos. Arya haalde haar schouders op. 'Ik weet het niet precies, soms komt er gewoon iets in me op,' zei ze. Ze werd rood. Vond het meisje de namen leuk of juist niet? Op dat moment gebeurde het hele gedoe met Ona. Nadat Arya Gwen in haar pokéball had laten terugkeren zei Sora tegen haar: 'Gaat het altijd zo?' Arya keek naar de grond, knikte en mompelde iets onverstaanbaars. Ona trekt zich er niet eens iets van aan dat ze Gwen pijn heeft gedaan. Waarom gebeurt dit alleen bij mij? Ik ben gewoon een slechte trainer, dat ik niet eens zo'n klein groepje pokémon kan beheersen. Ieder ander had Ona dat gedrag allang af kunnen leren. Toen kwamen de tranen weer. Nou lijk ik al helemaal zwak, dacht ze, ik ga bij elke tegenslag meteen weer huilen. Ze keek een andere kant op en deed alsof ze een stofje in haar oog had.

ONA ~ Ona had niet eens gemerkt dat ze zo'n opschudding veroorzaakt had. Ze was zich van geen kwaad bewust. Het was toch Gwens schuld dat Ona haar had laten vallen? Waarom waren vuur-pokémon altijd zo... vurig? Ze werden zo snel boos. Dat was wel grappig, maar het was ook irritant. Waarom waren water-pokémon niet zo? Die waren tenminste minder gevaarlijk. Nou ja, zo heel veel maakte het nou ook weer niet uit.
Spring viel bijna voorover op haar snuit, maar het grasmeisje wist haar op te vangen. Ona giechelde en sprong vrolijk rond op haar tentakels. Ze vond het prachtig dat ze dit had geleerd en ze had het intussen vaak genoeg geoefend. Ze vond het geweldig dat anderen die het probeerden na te doen altijd vielen. Het zorgde voor geweldig vermaak.

De Pikachu van het grasmeisje was inmiddels naar haar soortgenoot gelopen. Ze leek Ona een beetje een onzeker typje, of een beetje bangig, zoals ze naar de Pikachu keek. Oftewel: het perfecte slachtoffer. Ze sloop op Sun af en probeerde haar te pakken met haar tentakels, maar voor ze een poging had kunnen doen werd ze onderbroken door haar trainsters stem.

ARYA ~ 'Ona, houd gewoon even op!' riep Arya. Haar stem sloeg bijna over en het huilen werd meteen weer erger. Ona draaide zich met een ruk om en keek Arya met grote ogen aan. Ze leek eerder verbaasd dan echt geschrokken. Ik had niet zo moeten schreeuwen, dacht Arya meteen, maar er viel nu niets meer aan te doen. Ze pakte Ona's pokéball en liet de Tangela in een rode flits terugkeren. Zonder Sora aan te kijken liep ze naar een boom en leunde er tegenaan, kijkend naar de pokéball in haar hand. Wat zou Sora na deze vertoning wel niet denken?

OZ ~ 'Is ze altijd zo druk?' vroeg Summer. Oz knikte (door een stukje omhoog en omlaag te bewegen. Hij had immers niet echt een nek) 'Voor zover ik weet wel,' antwoordde hij, 'maar het valt nog wel mee als je er niet te veel op let.'
Oz had niet meer zo op de omgeving gelet en draaide zich verschrikt om toen Arya begon te schreeuwen. Het meisje leek helemaal overstuur. Wat was er in hemelsnaam aan de hand? Hij draaide zich naar Summer toe. 'Excuseer me,' zei hij met een beleefd knikje, waarna hij naar Arya gleed. Hij duwde zachtjes tegen haar been. Arya keek naar beneden en gaaf hem een aai over zijn kop. Een klein glimlachje verscheen op haar rode, betraande gezicht. Daarna keek ze voorzichtig op naar het andere meisje.


OOC: (Ik hoop dat het niet te dramatisch is)

You can never have to much drama =p +4!

Sora: Sora zag dat Arya een beetje rood werd toen ze vertelde dat de namen voor haar pokémon gewoon spontaan in haar opkwamen. Waarom werd het meisje nou zo rood? Schaamde ze zich soms voor haar antwoord? Of was ze zo verlegen dat ieder antwoord haar deed blozen? Sora wist het niet, aangezien ze het meisje nog maar net kende. 'Soms zijn de namen die spontaan in je opkomen beter dan de namen waar je lang over na moet denken,' sprak de groenharige wijs in een poging Arya wat minder verlegen te maken. 'De namen van mijn pokémon beginnen nu toevallig voor een groot deel met een "S", maar ik vernoem ze eigenlijk naar de seizoenen. Behalve Sun en Moon dan. Sun was als Pichu al het zonnetje in huis bij ons thuis en Moon vond ik wel een toepasselijke naam voor mijn Clefairy aangezien ze uit Mount Moon komt.' Sora stopte even met praten om Arya de tijd te geven om te reageren en vroeg toen een andere vraag. Deze vraag maakte Arya zo nodig nog meer verlegen, want het meisje boog haar hoofd en mompelde en antwoord. O fijn, dit ging niet zo goed als Sora had gehoopt. Maar ja, wat had ze dan verwacht? Niet iedereen kon zo druk en vrolijk zijn als Karin.

Sun: Langzaam liep de Pikachu een rondje om de slapende Pikachu heen en bekeek ieder stukje van de wilde pokémon. Dus zó zag zij eruit! Wat leuk! Sun moest toegeven dat je nog wel wat trekjes van een Pichu zag, alleen was een Pikachu veel donkerder van kleur. Sun glimlachte. Om zichzelf echt helemaal te zien zoals ze was zou ze toch echt een keer in de spiegel in een pokémoncenter moeten kijken, maar op deze manier had ze al een aardig beeld van zichzelf gekregen. Plotseling hoorde de Pikachu een boze stem. Verbaasd keek Sun om. Was Sora soms boos op haar? Nee, het bleek het andere meisje te zijn. Sun zag de Tangela van het meisje achter haar staan, met opgeheven tentakels, klaar om haar te pakken. 'Hé!' riep Sun verontwaardigd, maar nog voor er meer uit het mondje van de Pikachu kon komen was de Tangela al in een rode flits verdwenen.

Sora: Ze zou liegen als ze zich niet een hoedje was geschrokken toen Arya opeens was gaan schreeuwen. Verschrikt keek ze toe hoe de Tangela als bevroren bleef staan, duidelijk klaar om Sun te gaan plagen. Verbaasd keek het meisje toe hoe Arya de Tangela terug liet keren en naar een boom liep. Sora keek even naar Spring, zich afvragend wat ze nu moest doen. Toen ze zag dat de Diglett naar Arya toe ging, besloot ze zijn voorbeeld te volgen. Ze liep naar het meisje toe en stak haar hand uit om die op haar schouder te leggen. 'Arya? Gaat alles wel goed?' vroeg ze op een bezorgde fluistertoon. Had zij dit veroorzaakt? Was het haar schuld dat het meisje zo van streek was en was Ona slechts de druppel geweest die de emmer had doen overlopen? Of was het andersom geweest?

Summer: Oz verklaarde dat Ona altijd zo druk was, maar dat het wel meeviel wanneer je er niet op lette. Summer richtte haar grote ogen op de Tangela die nu bezig was met het besluipen van Sun. 'Hoe kun je daar nou niet al te veel op letten?' vroeg de Venonat nieuwsgierig, maar toen werd er opeens geschreeuwd. Ona verdween in haar pokéball en het was wel duidelijk dat Arya erg van streek was. Oz excuseerde zich en ging naar zijn trainer toe. Summer keek naar Sora en liep achter haar trainerster aan toen deze ook naar Arya toe ging. Ze wist niet echt wat er aan de hand was, maar daar kwamen ze vanzelf wel achter, toch?

+17 voor al je posts in dit topic

ARYA ~ Arya voelde een hand op haar schouder. Een beetje verbaasd keek ze op. 'Arya? Gaat alles wel goed?' vroeg Sora bezorgd. Arya haalde haar schouders op en richtte haar blik weer op de grond terwijl de tranen nog steeds over haar wangen stroomden. Ze kon moeilijk 'ja' zeggen terwijl het duidelijk was dat het helemaal niet goed ging en 'nee' klonk meteen zo aanstellerig. Oz keek naar haar op met een bezorgde en vriendelijke blik in zijn ogen en Arya glimlachte flauwtjes. Wat was die Diglett toch lief. Hij was echt trouw als een Growlithe en dat terwijl ze hem gisteren pas had gevangen. Misschien zou hij een beetje rust kunnen brengen in het team.

Steeds als Arya dacht aan wat er was gebeurd werd het huilen weer erger. Ze leunde tegen ze boom, sloot haar ogen even en haalde een paar keer diep adem. Het werkte. Ze werd al wat rustiger. Ze veegde haar tranen weg met de halflange mouw van haar shirt. Nu ze wat rustiger was vond ze het zelfs een beetje stom dat ze zich zo druk had gemaakt. Ze huilde altijd zo snel. Het hing ook erg van haar bui af hoe ze op zulke dingen reageerde. Soms vond ze het niet zo erg en soms, zoals nu, kon ze er gewoon helemaal niet tegen. Ze was toen ze haar fluit net had ook wel eens in huilen uitgebarsten omdat een liedje niet lukte of zoiets kleins, al was dit natuurlijk wel wat groter dan een fluitliedje. 'Sorry, het was gewoon, nou ja, het is gewoon vervelend. Het gebeurt elke keer...' zei ze zacht. Ze voelde weer spanning opkomen en daarbij nieuwe tranen, maar door te ontspannen en diep adem te halen wist ze het tegen te houden. Daarna keek ze naar Sora en ze voelde zich nerveus. Misschien vond Sora haar alsnog stom vanwege die uitbarsting, maar wilde ze gewoon aardig doen. Nerveus frunnikte ze aan het touwtje aan haar mouw waarmee je de mouw strakker of losser kon maken.

OZ ~ Oz was blij dat Sora naar zijn trainster toe ging. Het leek hem een aardig meisje. dat Arya's huilbui na een tijdje verminderde en het meisje wat rustiger werd. Hij keek haar aan met in zijn kleine zwarte ogen een vriendelijke blik. Daarna keek hij even naar de nog altijd slapende Pikachu en toen naar Summer, die achter de coördinator aan gelopen was. Oz duwde weer zachtjes tegen Arya's been en ging toen naar de Venonat toe.

+2

Sora: Het groenharige meisje wachtte rustig af tot Arya zou reageren. Op haar vraag of het wel ging haalde het meisje haar schouders op. Ach ja, wat moest je dan antwoorden? Het was wel duidelijk dat het niet helemaal goed ging met het meisje. Sora wachtte geduldig en in stilte tot het meisje wat meer was gekalmeerd. Arya haalde een paar keer diep adem, veegde haar tranen weg en werd zienderoog rustiger. Sora glimlachte. Mooizo. Na een tijdje begon het meisje zachtjes te spreken. Ze bood haar excuses aan en verklaarde dat het gewoon vervelend was, omdat het altijd zo ging. Sora knikte. 'Dat begrijp ik. Het is inderdaad lastig als één van je pokémon de hele tijd aan het klieren is en geen respect heeft voor de rest.' Ze glimlachte. 'Ik heb er echter vertrouwen in dat het wel goed komt Arya.' Hopelijk kon ze het meisje zo een beetje oppeppen. Sora's ogen gleden even naar de Diglett bij Arya's been. Deze wierp haar een vriendenlijke blik toe, waarop ze even glimlachte en een knipoog terug gaf.

Summer: Voorzichtig trippelde de Venonat achter haar trainer aan. Waarom was het meisje gaan huilen? Vanwege het gedrag van Ona? Ergens kon ze zich wel voorstellen dat de Tangela op den duur erg storend kon zijn, maar dat was toch geen reden om te gaan huilen? Of zag zij dat nou verkeerd? Misschien was dat wel het verschil tussen mensen en pokémon. Summer zelf huilde praktisch nooit en in de korte tijd dat ze nu bij Sora was had ze haar ook nog niet zien huilen. Misschien was Arya gewoon moe? Op den duur kalmeerde het meisje wat en fluisterde ze: 'Sorry, het was gewoon, nou ja, het is gewoon vervelend. Het gebeurt elke keer...' Ah, dus het had inderdaad met Ona te maken. Vervelend. Gelukkig bood Sora haar wat troostende woorden, al was het natuurlijk afwachten of ze zouden helpen. Oz kwam op een gegeven moment weer naar haar toe. 'Gaat het al wat beter?' vroeg de Venonat aan de Diglett, met een blik op Arya.

ARYA ~ Tot Arya's opluchting reageerde Sora vriendelijk. 'Dat begrijp ik. Het is inderdaad lastig als één van je pokémon de hele tijd aan het klieren is en geen respect heeft voor de rest,' zei het meisje glimlachend. 'Ik heb er echter vertrouwen in dat het wel goed komt Arya.' Arya glimlachte terug. Ze hoopte echt dat Sora gelijk had. Nu ze wat rustiger was begon ze er zelf ook wel wat meer vertrouwen in te krijgen dat het wel goed zou komen. Daarnet leek alles helemaal verschrikkelijk, maar nu was ze er weer een beetje positiever over. Ze keek naar Ona's pokéball in haar hand en stopte hem daarna in haar tas. Misschien moest zij toch ook eens zo'n riem kopen waar je je pokéballs aan kon hangen. Dat was een stuk praktischer dan steeds dat gezoek in haar tas.
'Ik zal wel met Gwen naar een Pokémon Center moeten,' zei Arya na een tijdje zacht, 'Misschien moet ik maar weer naar Pewter City gaan...' Ze vroeg zich af of Sora ook al naar de stad wilde gaan of dat zij nog in de bossen rond Mount Moon zou blijven. Misschien wilde ze nog meer trainen, net zoals Arya, maar overnachtte ze ergens anders. Het leek Arya wel gezellig om samen naar Pewter City te lopen, maar ze had geen idee of Sora daar al wel zin in had en ze durfde het niet te vragen. Ze zou het vanzelf wel zien.

OZ ~ Het grasmeisje knipoogde naar Oz. Hij knipoogde terug, waarna hij naar Summer toeging. De paarse insect-pokémon keek naar Arya en vroeg hem of het al beter met haar ging. Oz keek ook even naar haar voor hij antwoord gaf. 'Volgens mij wel. Ze is alweer gekalmeerd en kijk, ze glimlacht zelfs,' zei hij, eveneens met een glimlachje op zijn gezicht. Hij twijfelde er niet aan dat het met Arya weer goed ging, maar hij vroeg zich wel af hoe Gwen zich inmiddels voelde. Zou het nodig zijn om haar te laten genezen in een Pokémon Center of had Arya een Revive? Maar zelfs al had ze er een, dan nog deed het Pokémon Center het natuurlijk beter dan een soort kristal, bedacht hij zich. Waarschijnlijk zou zijn trainer dus wel naar Pewter City terug willen. Dat zou helaas wel betekenen dat hij zijn conversatie met de Venonat zou moeten beëindigen, tenzij Sora mee ging natuurlijk. Oz had uit hun eerste gesprek opgevangen dat ze de Steen Gym uit wilde dagen, dus misschien ging zij nu ook al die kant uit.

Sora: Sora moest toegeven dat ze ontzettend opgelucht was toen Arya wat meer kalmeerde. Gelukkig, want als het meisje nog langer verdrietig was gebleven, dan zij ook niet meer geweten wat ze moest doen. Na een tijdje zei het meisje dat het misschien een goed idee was om haar Charmander naar het Pokémoncenter te brengen. Sora knikte. 'Ik denk dat dat een heel goed idee is. Ik moet ook naar Pewter City, dus zullen we samen lopen?' Ze keek Arya met een glimlach aan. Het was fijn dat ze nu alweer iemand had ontmoet, want alleen reizen was toch niet zo heel leuk, ook al had ze dan haar pokémon bij zich. Ze richtte haar ogen op haar Pikachu, welke nog altijd bij de wilde Pikachu zat. 'Sun? Ga je mee?' De Pikachu draaide haar kop, keek haar aan en rende toen vrolijk naar haar toe. Behendig sprong de Pikachu op haar schouder. Sora lachte even naar haar pokémon en keek toen weer naar Arya. 'Klaar om te gaan?'

Summer: Summer was tevreden over het optreden van haar trainster. Ze was vriendelijk geweest en had blijkbaar de juiste woorden gezegd want, zoals Oz ook al aan gaf, was er alweer een glimlach op haar gezicht te vinden. 'Gelukkig maar,' reageerde de Venonat. 'Het is nooit leuk wanneer iemand verdrietig is.' Haar grote ogen gleden even naar Sora en Arya toen het gesprek over het pokémoncenter ging. Het was wel duidelijk dat de twee meisjes dezelfde kant op moesten, dus dat betekende dat ze nog even in het gezelschap zouden zijn van Arya en haar pokémon. 'Ik geloof dat we samen verder gaan. Voor nu,' reageerde de Venonat vrolijk.

ARYA ~ Sora knikte. 'Ik denk dat dat een heel goed idee is. Ik moet ook naar Pewter City, dus zullen we samen lopen?' vroeg ze. 'Ja, gezellig,' zei Arya vrolijk. Ze was blij dat Sora mee wilde lopen. Sora vroeg aan haar Pikachu om mee te gaan. Sun sprong op haar schouder. 'Klaar om te gaan?' vroeg Sora. Arya knikte en keek even naar Oz. Deze knikte ook en kwam naar haar toe, even omkijkend naar Summer om te kijken of zij ook kwam. Arya wilde net een kant op lopen, maar bleef toen staan. Welke kant was Pewter City ook alweer op? Ze wilde liever niet aan Sora laten merken dat ze het niet meer wist, dus ze hoopte dat het meisje de goede kant op zou lopen zodat zij haar kon volgen.

OZ ~ 'Gelukkig maar,' antwoordde Summer. 'Het is nooit leuk wanneer iemand verdrietig is.' 'Nee,' zei Oz. Hij bleef even stil om naar het gesprek van Arya en Sora te luisteren en was blij toen hij hoorde dat Sora voorstelde om mee te lopen. Gelukkig vond Arya dat ook goed. Zij leek er ook blij mee te zijn. 'Ik geloof dat we samen verder gaan. Voor nu,' zei Summer vrolijk. Oz glimlachte en knikte. Daarna ging hij naar Arya toe, even omkijkend om te zien of Summer ook kwam. Hij keek weer naar Arya en merkte een lichte aarzeling op. Het was onopvallend, maar Oz was goed in dat soort dingen zien. Ze twijfelde ergens over. Waarover wist hij niet. Misschien was het nog steeds vanwege het voorval van zonet. Of was ze misschien de weg kwijt? In het laatste geval was dat niet zo'n probleem. Oz had het richtingsgevoel van een post-Pidgey, dus hij zou de stad wel kunnen vinden.

Sora: Sora was blij dat het weer wat beter ging met Arya. Het was nooit leuk wanneer iemand verdrietig of van streek was. Gelukkig was zij in de buurt geweest om te helpen, ook met die Pikachu. Nu had ze er ook weer een vriendin bij. Wat was het leven toch fijn. Arya leek blij te zijn dat ze samen naar Pewter konden lopen en ging vrolijk op weg, al ging ze niet helemaal de goede kant op. 'Volgens mij moeten we daarheen,' wees Sora vriendelijk naar het pad rechts van hen. 'Dat staat in ieder geval wel op dit bordje,' vulde ze aan toen ze een oud bord langs de weg zag staan. Het bord was al oud, half begroeit met planten en de letters op het bord waren ook haast niet meer te lezen. 'Ze mogen die borden wel eens vervangen,' reageerde de groenharige terwijl ze een deel van de planten van het bord verwijderde. Ze kwam overeind en keek even naar Arya. 'Nou, laten we maar gaan, anders komen we er nooit.' Ze knipoogde even en begon toen het pad af te wandelen naar Pewter City.

Summer: De Venonat moest toegeven dat ze nog nooit zoveel pokémon had ontmoet in haar leven. Zeker geen pokémon die ook nog eens zo vriendelijk waren. Vrolijk liep Summer mee met haar trainster en de rest. Sora hurkte even bij een bord, dat Summer natuurlijk allang had gezien dankzij haar goede ogen, en begon over het onderhouden van de bewegwijzering. Tja, Summer was geen borden nodig om te weten waar ze was en waar ze heen ging. Dankzij haar ogen wist ze precies waar zich wie of wat bevond en verdwaalde ze eigenlijk ook nooit. Sora kwam weer overeind en begon weer verder te lopen. Summer voegde zich aan de zijde van haar trainster en liep verder.

Spring: Spring had eigenlijk niet veel bijgedragen aan alles wat had plaatsgevonden daar in het bos op dat ene pad. Ze had slechts toegekeken, geknikt, een muts aangereikt en vooral trots toegekeken hoe haar trainster haar best deed om het meisje, Arya, te troosten. Wat had ze ook een geweldige meid als trainer. Behulpzaam, zorgzaam en sociaal, drie perfecte eigenschappen. Nu alleen nog een beetje meer durf en lef erin en klaar! Spring was wel blij toen ze weer verder konden, want ze had het akelige gevoel dat ze nog niet helemaal veilig waren. Ze wist niet waarom, maar ze had het gevoel dat er nog wel meer pokémon of andere wezens op de loer lagen in struiken. Voor nu was het echter rustig en dus kon de hele groep met een gerust hart op weg naar Pewter City. Spring liep rustig met de anderen mee, aan de rechterzijde van Sora. Af en toe wierp ze even een blik naar rechts wanneer ze wat hoorde, maar haar ogen konden niet veel registreren. Ze keek naar links, naar Summer. Die zou het meteen weten wanneer er zich pokémon of mensen in de struiken bevonden, toch?

ARYA ~ Arya zette twee stappen richting het pad links van hen. 'Volgens mij moeten we daarheen,' zei Sora, wijzend naar het pad aan de rechterkant. 'O,' mompelde Arya en ze werd rood. 'Dat staat in ieder geval wel op dit bordje,' vervolgde het andere meisje. Ze duwde planten weg van een bordje dat rechts van het pad stond zodat ze het beter kon lezen. Arya zag dat het een oud houten bord was, aan de randen groen gekleurd van de korstmossen. De letters er op geschilderd met zwarte verf, maar ze waren oud en vervaagd. 'Pev ter C ty . km <- ', stond erop. Daaronder stond, half verscholen onder de planten: 'Mou t Moo . k -> '
'Ze mogen die borden wel eens vervangen,' zei Sora, waarna ze weer overeind kwam. 'Nou, laten we maar gaan, anders komen we er nooit,' zei ze daarna en knipoogde. Arya liep achter haar aan toen ze het rechterpad insloeg.

OZ ~ Oz was al een klein eindje vooruit gegaan terwijl de twee meisjes op het oude bord keken. Hij ging weer terug en wierp even een blik op het bord. Waarschijnlijk was het ding met de hand beschilderd. 'Ze mogen die borden wel eens vervangen,' zei het grasmeisje, maar Oz was het daar niet helemaal eens. Goed, het zou misschien praktischer zijn voor de mensen, maar persoonlijk vond hij zo'n handbeschilderd, met mos begroeid houten bord wel wat hebben. Dan zagen die plastic fabrieksborden op ijzeren palen er maar lelijk uit. Een bord als dit paste bij de omgeving, in plaats van die te verstoren. Oz vond mensendingen best interessant, maar erg mooi waren ze vaak niet. Het was te onnatuurlijk. Ach, ik zal er wel aan wennen. Ik zal de komende tijd vaak in hun steden zijn, dacht hij, niet geheel zonder spijt dat hij waarschijnlijk niet vaak meer de nacht buiten door zou brengen. Maar hij kon moeilijk verwachten dat zijn jonge meesteres in het bos ging slapen.
Oz volgde de groep. Af en toe hoorde hij geritsel, maar dat was niet bijzonder. Er liep altijd wel ergens een Rattata rond tussen de struiken of zat er een Weedle of Caterpie aan de blaadjes te knabbelen. Af en toe keek Spring rond als ze iets hoorde bewegen. Oz vroeg zich af of ze nerveus was of alleen benieuwd of er iets in de struiken zat. Als ze nerveus was kon Oz dat haar niet kwalijk nemen. Een Bulbasaur was een zogeheten starter-pokémon, gefokt door mensen, niet uit het wild. Maar misschien was Spring helemaal niet zo nerveus. Oz kon haar gezicht niet zien van achteren, dus hij wist het niet. Misschien genoot ze alleen van de omgeving of zoiets.

Sora: Vrolijk liep het meisje over het pad in de richting van Pewter City. Haar ogen gleden over de bomen langs het pad en even dacht ze terug aan de vorige keer dat ze hier was geweest. Toen had ze nog gereisd samen met Karin en Kenji, die elkaar te lijf waren gegaan vanwege een Pidgey. De groenharige schudde haar hoofd toen ze eraan terug dacht. Het was een vreemde ontmoeting tussen haar en Karin en Kenji, maar het was wel leuk geweest om met die twee te reizen. Zo beleefde ze nog eens wat. Nu ze weer alleen was zou het vast een stuk rustiger en misschien zelfs saaier worden. Alhoewel het net met Arya ook wel spannend was, met al die Pikachu. Ze glimlachte en keek toen naar Arya. 'Dus, vertel. Ben jij eigenlijk een trainer, of een coördinator?' Ze realiseerde zich dat ze, naast de naam van het meisje en haar pokémon, verder nog niks over haar wist. Nu was dat niet zo'n ramp, aangezien ze elkander nog maar net kenden, maar ze was nu eenmaal nieuwsgierig.

Spring: Spring haar kop ging nog altijd heen en weer tussen het pad en de berm. Ze wist zeker dat zich iets in de berm verborg. Ze kon het alleen niet goed zien. Misschien moest ze dan toch maar even aan Summer vragen of die de berm wilde scannen met haar ogen. Ze vertraagde even haar pas en rende achter Sora langs naar Summer. 'Hé, Summer?' De Venonat keek haar vragend aan. 'Zou jij de berm misschien willen scannen? Ik heb het gevoel dat we worden begluurd.'

Summer: Vrolijk huppelde de Venonat naast Sora en Oz over het pad. Ze voelde zich zo heerlijk thuis in dit bos. Plotseling kwam Spring naast haar lopen. Summer keek de Bulbasaur vragend aan toen ze vroeg of ze iets mocht vragen. Natuurlijk, dat sprak toch voor zich? Ze moest echter toegeven dat ze wel wat verbaasd was toen de Bulbasaur liet blijken dat ze het gevoel had dat ze werden begluurd. Ze knikte en richtte toen haar ogen op de berm. Langzaam zette ze haar sonar aan en bekeek de berm. In het begin zag ze niks, maar na een tijdje zag ze toch een paar schimmen lopen. 'Je hebt gelijk, er zitten een paar Pikachu verstopt in de bosjes,' rapporteerde ze aan Spring. 'Ze lijken ons nu alleen nog maar te volgen.' Ze zette de scan uit en keek toen naar Spring. 'Moeten we Sora waarschuwen?'

Sora: Vrolijk keek het groenharige meisje naar haar Bulbasaur die om haar heen rende en bij Summer ging lopen. Wat was het toch fijn dat haar pokémon zo goed met elkaar om konden gaan. Ze keek toe hoe haar pokémon met elkaar aan het praten waren en toen naar haar keken. 'Wat is er jongens?' Spring begon tegen haar te "praten" en wees naar roede naar de berm. Sora keek vragend van haar pokémon naar de berm. 'Wat is er? Zit er iets in de berm?'

ARYA ~ 'Dus, vertel. Ben jij eigenlijk een trainer, of een coördinator?' vroeg Sora na een korte tijd. 'Een trainer,' antwoordde Arya, 'maar had je dat niet al gevraagd? Jij bent coördinator, toch?' Arya hoorde vaag wat geritsel in de bomen boven zicht en ze kreeg het gevoel dat ze bekeken werd. 'Pika,' meende ze heel zacht te horen. Het was zo zacht dat Arya niet eens zeker wist of ze het echt had gehoord of dat het haar verbeelding maar was. 'Hoor jij dat ook?' vroeg ze zacht aan Sora. Ze bleef even staan om omhoog te kijken, maar zag verder niets. Ze hoorde het ook niet meer, dus ze nam aan dat het haar verbeelding geweest was. Ze haalde haar schouders op en liep door. Toch bleef het onprettige gevoel.

OZ ~ Intussen begon Oz ook te twijfelen of het zachte geritsel wat hij hoorde wel van een gewone wilde Rattata of Weedle kwam. Het leek van alle kanten te komen. Met zijn ogen samengeknepen keek hij rond. Er was iets of iemand, dat wist hij zeker, maar wat? Hij groef zich naar Spring en Summer toe en zag dat de Venonat de struiken aan het scannen was. 'Je hebt gelijk, er zitten een paar Pikachu verstopt in de bosjes,' zei ze toen ze klaar was. 'Ze lijken ons nu alleen nog maar te volgen. Moeten we Sora waarschuwen?'
De twee liepen naar Sora toe en probeerden het haar duidelijk te maken, maar Sora leek het niet helemaal te begrijpen. Oz besloot een beetje te helpen. 'Dika,' zei hij. Hij kon de p niet uitspreken, maar het was zo waarschijnlijk wel duidelijk dat hij het geluid van een Pikachu na probeerde te doen.

ARYA ~ Arya keek vragend naar de drie pokémon, die leken te proberen Sora iets duidelijk te maken. Maar wat? 'Wat is er? Zit er iets in de berm?' vroeg Sora. Toen maakte Oz een of ander vaag geluid. Dika. Ika. Pika? Pikachu's? Werden ze achtervolgd door die Pikachu? Het zou wel die geluiden en Arya's gevoel bekeken te worden verklaren. Maar die hadden ze toch al weggejaagd? Als het echt zo was lieten die gele wezentjes zich blijkbaar niet zomaar wegjagen. 'Denk je dat het die Pikachu zijn?' vroeg Arya aan Sora. Oz begon meteen heftig te knikken. Blijkbaar waren de gele muizen niet van plan de strijd om te muts zomaar op te geven...

Sora: 'Echt? Heb ik dat al gevraagd?' Sora schoot in de lach toen Arya het zei. 'Wat stom van me! Sorry, ik wil nog wel eens vergeten dat ik dingen al gevraagd heb.' Ze glimlachte even verontschuldigend. 'Maar ja, ik ben een coördinator. Al ben ik straks heel even een trainer haha.' Ze grinnikte en keek even over het pad voor haar. Plots trok Arya haar aandacht door te vragen of zij ook iets had gehoord. 'Wat gehoord?' vroeg ze, wat eigenlijk de vraag van Arya al beantwoordde. 'Wat had ik precies moeten horen?' Blijkbaar was Arya niet de enige die iets gehoord had, want haar pokémon begonnen ook opeens haar aandacht te trekken. 'Wat is er jongens?' vroeg ze aan Spring en Summer, die haar overduidelijk iets wilden vertellen. Op dit soort momenten vond ze het zo vervelend dat ze haar pokémon niet kon verstaan. Gelukkig was Oz, de Diglett van Arya, wel ietwat te verstaan. Hij maakte een vreemd geluid, een geluid dat je een Diglett normaal niet hoorde maken en Arya leek hem meteen te begrijpen. 'Denk je dat het die Pikachu zijn?' vroeg het meisje aan haar, waarop Sora haar schouders ophaalde en naar de berm keek. 'Geen idee, maar daar komen we maar op één manier achter.'

Sun: De oren van Sun hupten langzaam op en neer in de pas waarin Sora liep. Sun liep eigenlijk nooit zelf, maar zat altijd op de schouder van haar coördinator. Zo kon ze alles goed zien en werd ze ook niet moe. Niet dat ze lui was ofzo, maar op deze manier spaarde ze haar energie voor wanneer het echt nodig was. Aan de andere kant, misschien moest ze eens wat meer zelf gaan lopen, dan kon ze ook meteen aan haar conditie werken. Hmmm. Voor ze echter een beslissing kon maken, werd opeens haar aandacht getrokken door Spring en Summer. De twee probeerden naarstig de aandacht van Sora te trekken, maar helaas konden mensen pokémon niet verstaan. De Diglett van Arya was echter wat slimmer en wist een soort van geluidje te produceren dat Sun wel bekend voor kwam. Probeerde hij nu een Pikachu na te doen? Het werkte echter wel en Sun grinnikte even. De twee meisjes leken wat te overleggen en toen keek Sora opeens naar haar. 'Sun? Wil jij even in de bosjes gaan kijken?' Sun keek haar verbaasd aan, maar knikte toen. 'Pika!' Soepel sprong ze van de schouder van Sora af en rende de bosjes in.

Summer: Summer was blij dat Oz hen even kon helpen met het duidelijk maken van hun waarschuwing. Een slimme kerel was het, die Oz. Sora vroeg Sun om even in de bosjes te gaan kijken en wendde zich toen tot haar. 'Summer, scan de bosjes en houd Sun in de gaten. Waarschuw me als het uit de hand dreigt te lopen, goed?' De Venonat knikte en zette haar sonar aan. Zo volgde ze iedere beweging van Sun.

ARYA ~ 'Echt? Heb ik dat al gevraagd?' vroeg Sora lachend. 'Wat stom van me! Sorry, ik wil nog wel eens vergeten dat ik dingen al gevraagd heb. Maar ja, ik ben een coördinator. Al ben ik straks heel even een trainer haha.' Toen Arya vroeg of ze ook iets hoorde leek dat niet het geval te zijn. Toen Oz iets zei in gebrekkige Pikachu-taal en Arya zich hardop afvroeg of de Pikachu hen gevolgd zouden zijn haadle Sora haar schouders op. 'Geen idee, maar daar komen we maar op één manier achter.' Arya vroeg zich bezorgd af welke manier dat zou zijn. Ze had er niet erg veel zin in om opnieuw aangevallen te worden door de gele golf. De eerste keer had het wel iets grappigs, maar ze hoefde het niet zo nodig te herhalen. 'Sun? Wil jij even in de bosjes gaan kijken?' vroeg Sora aan haar eigen Pikachu, die op haar schouder zat. Sun knikte, sprong van haar schouder af en verdween tussen de struiken. Ongerust keek Arya haar na.

OZ ~ De Diglett was onder de indruk dat Arya zijn vage geluidje zo snel had weten te vertalen naar 'pika'. Sora vroeg Sun om op onderzoek uit te gaan en de Pikachu verdween in het groen. 'Summer, scan de bosjes en houd Sun in de gaten. Waarschuw me als het uit de hand dreigt te lopen, goed?' zei ze daarna tegen Summer. Die knikte en keek naar de bosjes. 'Wat zie je?' vroeg Oz aan haar. Het leek hem handig, zo'n scanner. Toch jammer dat hij niet zoiets had.
vanuit de struiken kwamen nu duidelijk Pikachu geluiden. Summer had het dus goed gezien: het waren die Pikachu weer. Tenminste, hij nam aan dat het dezelfden waren. Opeens klonk achter hem geristel en een paar pikachu sprongen over hem heen om zich bij hun soortgenoten aan de andere kant van het pad te voegen. Die nieuwsgierige wezentjes waren natuurlijk benieuwd naar wat Sun bij hen kwam doen. Vragend keek hij naar Summer. Moesten ze naar Sun toe gaan of ging het haar goed af?

ARYA ~ Arya was zo geconcentreerd naar de struiken aan het kijken dat ze zich een hoedje schrok toen er opeens een paar Pikachu het pad overstaken. Ze haalde opgelucht adem toen ze niet eens naar het groepje op het pad keken, maar meteen aan de andere kant het pad weer verlieten. Daarna werd ze echter weer ongerust. Als alles maar goed ging met Sun. Ze keek naar Sora's Venonat. Die zou het wel zien als haar teamgenoot hulp nodig had, toch?

Geluidloos staarde een zekere brunette haar pokémon aan. Ze was een tijdje terug abrupt op de harde ondergrond van Mount Moon gaan zitten en weigerde nog een stap te verzetten. Niet omdat ze moe was, maar omdat ze geen zin meer had om verder te lopen en vond dat ze wel even mochten pauzeren. Alano had dit alles behalve erg gevonden en ging meteen op onderzoek uit. Zijn korte pootjes brachten hem al snel in al de onbekende dingen die hij nog nooit gezien had, maar waarvan het wel stom was dat hij erdoor gefascineerd was. Voor zijn trainer was het niet meer dan een alledaags iets wat hij steeds onderzocht. Toch liet ze hem zijn gang gaan, tevreden over het feit dat hij er geen problemen over maakte dat ze niet meteen doorliepen. Chiaki’s bruine ogen gleden toen door naar de Pidgey, die ergens op een stuk uitstekende steen was geland. De brunette rolde even met haar ogen. Sarita had haar troon alweer gevonden. Ach ja, het was in ieder geval niet haar hoofd op het moment, dus ze mocht van geluk spreken dat die steen er was. Op dat moment kwam haar Charmander teruggerent en tackelde haar toen hij dichtbij genoeg was. Omdat het voor Chiaki zo onverwacht kwam, verloor ze meteen haar evenwicht door het plotselinge gewicht van de Charmander die tegen haar aanduwde en maakte haar rug bijna contact met de stenen vloer. Gelukkig kon ze nog net op tijd haar hand achter zich plaatsen, waardoor ze haar evenwicht weer snel had teruggevonden.

Haar bruine ogen keken streng naar de Charmander, die voor een moment onschuldig terugstaarde en zijn excuses probeerde te verwoorden. “Char! Charmander, Char!” riep de pokémon vervolgens enthousiast en toverde een grote, glimmende steen tevoorschijn. Chiaki, echter, zag er helemaal geen waarde in en deed haar uiterste best niet in lachen uit te barsten. Vanuit haar ooghoeken zag ze Sarita aan komen vliegen, waar ze in eerste instantie geen aandacht aan wilde besteden. Pas toen het haar duidelijk werd dat het niet haar hoofd was waar de Pidgey op afvloog, maar de steen die Alano vol trots in zijn poten vasthield, kreeg ze door wat haar echte intenties waren. De steen glom. Het glimmende object had Sarita’s interesse verkregen. Wat er daarna gebeurde, ging te snel voor Chiaki. De Pidgey knalde half tegen Alano aan en greep meteen naar de steen die hij vasthad. Doordat Alano net zo overdonderd was door Sarita als Chiaki daarnet door hem, liet hij de steen meteen los en kon de vogelpokémon er met gemak vandoor gaan. De Charmander wist zich echter al snel te herpakken en rende achter de Pidgey aan, maar die zat te hoog in de lucht om de steen terug te kunnen krijgen. Daarom deed hij maar het eerste wat in hem opkwam en vuurde zijn Ember af. Talloze kleine vlammetjes suisden langs Sarita af, waar ze dan ook zichtbaar van schrok en hoogte verloor. Alano greep meteen deze kans om de Pidgey te tacklen, zodat hij zijn glimmende ontdekking terug kon krijgen. Wat hij echter niet had voorzien, was dat ze al bij de rand van het gebied waren gekomen en dat hij de Pidgey over de rand heen tackelde. De twee vielen meteen naar beneden.

Chiaki sprong geschrokken op en sprintte naar de rand toe, hopend dat de Pidgey op de één of andere manier Alano’s gewicht aankon en haar vleugels al lang weer had gespreid om hoogte te kunnen winnen. Ze zou zweren dat haar hart nu in haar keel zat, aangezien ze hem daar voelde bonken toen ze over de rand heenkeek. Tot haar opluchting zag ze dat de grond dichterbij was dan ze dacht. Ze waren hooguit een aantal meter gevallen en in een struik beland. Wat haar echter niet beviel, was het feit dat ze haar pokémon niet meer zag. Was de klap zo hard geweest dat ze allebei bewusteloos in een struik lagen? Nee, dat kon niet. Daar was Alano te koppig voor. En waarschijnlijk ook te stom, want pijn deed hem klaarblijkelijk amper wat. Een grinnik verliet de brunette, voordat ze besloot voorzichtig een afdaling te maken. Hoogstwaarschijnlijk waren haar pokémon op de grond belandt en hadden ze hun gevecht daar vervolgd. Het enige wat Chiaki dus hoefde te doen, was het geluid van twee vechtende pokémon te onderscheiden van de rest van de geluiden en ze had haar pokémon gevonden. Voorzichtig liet Chiaki zich van de rand zakken en gleed ze naar beneden, richting de grond. Dit ging echter zo snel dat ze bijna voorover viel toen haar voet contact maakte met de grond. De brunette streek vervolgens haar kleren recht en keek om zich heen. Goed, welke kant zou ze op moeten? Ze wilde een stap verzetten, maar merkte toen dat er een paar pokémon nieuwsgierig waren komen kijken. Ze wist de pokémon te herkennen als Pikachu, die algemeen als schattige wezens werden aanschouwd. Toch kon ze zoiets niet zeggen toen ze die blikken op haar voelde branden. De manier waarop ze haar bekeken stond haar niet aan. “… Wat?”

Alano grijnsde triomfantelijk toen hij de Pidgey voor de zoveelste keer onderuit had weten te halen en zijn schat weer terug had gepakt. Sarita was echter net zo koppig als het oranje draakje en viel hem opnieuw aan. Ze hadden onwetend een heel eind verder gevochten, maar het enige wat hen dan ook interesseerde was die steen. Alano maakte opnieuw contact met de grond en de steen viel een aantal meter naar voren, tussen de struiken uit. Sarita liet er geen gras over groeien en vloog regelrecht op de steen af. Toen ze hem eindelijk bemachtigd had, gleed haar blik rond en realiseerde ze zich dat ze niet meer op de berg zaten. Ook merkte ze een aantal pokémon en twee mensen op. De Charmander was inmiddels ook weer uit de struiken verschenen en wilde de Pidgey een lesje leren, maar stopte abrupt toen hij zag dat ze ergens naar keek. Zijn blik volgde die van Sarita en tot zijn verbazing zag hij inderdaad twee mensen. “Char?”

OOC: Op verzoek :'D

Sora: Ingespannen staarde het meisje naar de struiken waar Sun zojuist achter was verdwenen. Ze hoopte dat er niks ergs zou gebeuren met haar pokémon, maar aan de andere kant wist ze dat Sun goed voor haarzelf kon zorgen. Daarbij hield Summer haar ook nog eens scherp in de gaten. Nee, er kon niks mis gaan. Goed, er kon natuurlijk altijd wat mis gaan en de vraag was dan of ze op tijd zouden zijn om Sun te helpen, maar aangezien ze nog geen twee meter van Sun en wat zich dan ook in de bosjes bevond verwijderd waren, ging het meisje er van uit dat, wanneer er iets was, ze er op tijd bij zouden zijn.

Sun: Nieuwsgierig liep de Pikachu door de bosjes heen. In eerste instantie zag ze geen andere pokémon, maar toen ze de bosjes aan de andere kant weer verliet, stond ze ook in oog met minstens zeven Pikachu. Sun keek haar wilde soortgenoten nieuwsgierig aan. Het was zo intrigerend om je eigen soort te zien, wanneer je alleen jezelf in een spiegel had gezien. Één van de grootste Pikachu kwam naar voren en keek haar nieuwsgierig aan. 'Hallo,' reageerde Sun enthousiast tegen de wilde Pikachu. Deze keek haar verbaasd aan en deed toen een voorzichtige stap dichterbij. 'Wat doen jullie?' vroeg Sun. Ze wist niet precies waarom Sora haar de bosjes in had gestuurd, maar ze vermoedde dat ze hier heen was gestuurd om te kijken wat deze Pikachu van plan waren.

Summer: Rustend op haar tenen hield Summer haar teamgenootje in de bosjes in de gaten. Ze kon duidelijk zien dat Sun niet de enige Pikachu in de bosjes was en ze kon ook alles horen wat er werd gezegd. Het zag er naar uit dat de Pikachu vooral nieuwsgierig waren naar Sun. Plotseling ving Summer nog iets anders op met haar sonar. Iets wat even verderop, rechts van haar gebeurde. De Venonat twijfelde. Moest ze nu opzij kijken? Nee, ze had de opdracht gekregen om Sun in de gaten te houden, ze kon nu niet de bevelen van haar trainer in de wind slaan. Dat mocht niet.

Sora: Sora begon toch een beetje ongeduldig te worden. Wat gebeurde er allemaal in die bosjes? Ging alles wel goed met Sun? Plotseling werd het meisje afgeleid door geritsel verder naar rechts. Was Sun soms afgedwaald? Nee, dat kon niet, want Summer keek nog altijd naar de plek waar Sun was verdwenen en ze zou de Pikachu goed in de gaten houden. Het meisje keek naar rechts en zag tot haar verbazing een steen uit de bosjes komen, op de voet gevolgd door een Pidgey en een Charmander. Hè? Verbaasd keek het meisje naar het tweetal. Wat vreemd, wat deden een Pidgey en een Charmander nou hier? Waar was hun trainer?

Sun: De wilde Pikachu leken niet echt antwoord te geven op haar vragen. Het enige wat ze deden was haar aanstaren, alsof ze nog nooit waren benaderd door een andere Pikachu. Wat vreemd. Plotseling verstijfden de Pikachu voor Sun en keken ze allemaal naar links (voor Sun rechts) Sun volgde hun voorbeeld en zag twee pokémon voorbij stormen, op de voet gevolgd door een meisje. Wat vreemd. De wilde Pikachu leken er van te schrikken en een paar gingen op de loop. Sun keek verward om haar heen. Wat was er aan de hand? Uiteindelijk waren alle wilde Pikachu verdwenen en stond Sun alleen achter de bosjes. Even verderop was het meisje dat achter de andere twee pokémon aan had gezeten. Nieuwsgierig rende Sun naar het meisje toe. 'Pika!' begroette ze de trainster. Waar hing Sora eigenlijk uit?