Een Pokémon RPG forum dat zich volledig richt op Kanto en de eerste generatie Pokémon.
IndexZoekenLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen

Deel
 

 Sniffing around, and you?

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Nagisa Furukawa
Nagisa Furukawa


Profiel Vrouw Leeftijd : 24
Aantal berichten : 21
Poképoints : 3
Reputatie : 0
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Vrouw
Leeftijd: 15 years
Pokémon:
Sniffing around, and you? Vide
BerichtOnderwerp: Sniffing around, and you? Sniffing around, and you? Emptydi aug 20, 2013 10:56 pm

Nagisa
Terwijl ze Shinto's aandacht probeerde te krijgen stopte ze al de spullen die ze nodig had in haar zak, om deze nadien over haar rechterarm te schuiven. Hierna draaide ze zich om zodat ze kon zien wat haar pokémon wel allemaal niet aan het uitvangen was en merkte op dat Shinto samen met een pokémon van een andere trainer aan het spelen was. "Kom, Shinto! We moeten vertrekken! We komen straks nog wel terug." Sprak ze luid, maar ook weer niet té luid zodat andere mensen geen last van haar zouden krijgen. Ze glimlachte de eigenaar van de pokémon waarmee Cubone zonet nog mee aan het spelen was toe en griste nadien Shinto van de grond toen hij naar Nagisa toe kwam gelopen. Shinto was dat al gewoon, dus nestelde hij zich zoals gewoonlijk in haar armen, en keek hij naar de uitgang van het Pokémon center. Ze baande zich een weg naar de uitgang toe met het gestalte van haar pokémon in haar armen en dacht even terug aan gisteren toen ze door de gang heen liep. Op deze plek was ze gisteren een meisje genaamd Sishuri tegengekomen. De pokémon van Sishuri was toen tegen de voeten van de zuster gebotst, wat ze dus best grappig vond. Daarom was ze ook een gesprek met de roosharige trainer aangegaan, terwijl Cubone blijkbaar een gesprek aanging met de Pidgey van Sishuri. Ze greens even en concentreerde zich nadien weer op hetgeen dat vandaag op de planning stond; Mt. Moon een bezoekje geven. Ze was al eens door de tunnel heen gegaan, maar had toen niet de tijd gekregen om op onderzoek uit te gaan omdat Cubone dringend naar het Pokémon center toe moest. Wat ze toen best zonde had gevonden aangezien ze al vele fascinerende verhalen over de tunnel had gehoord. Dat er van alles gevonden werd in verband met pokémon en nog andere dingen. Ze stond te popelen om zelfs ook eens te gaan zoeken, want ook al had Nagisa een zeer zwak lichaam en zag ze er te schattig en te jong uit voor haar leeftijd, haar interesse in dingen zoals fossielen en stenen was hoog. Ze deed dan ook weer niks anders dan lezen toen ze ziek was vroeger, en gezien ze váák ziek was geweest las ze dus ook héél veel. Terwijl ze voorzichtig de deur van het gebouw opendeed en naar buiten wandelde, keek ze nog een keertje achterom en begon hierna aan haar weg naar Mt. Moon.

Shinto
"Ik krijg jou nog wel!" Riep hij naar de pokémon welke hem zonet nog had uitgescholden voor skelet. Het was niet omdat hij een schedel over zijn kop droeg dat hij al gelijk een skelet was! Hij had Nagisa al meerdere keren zijn naam horen roepen, maar reageerde niet op haar commando's omdat de pokémon die hem aan het uitdagen was geweest maar niet van ophouden wist. Ze dacht blijkbaar dat hij aan het spelen was met dat mormel! Pas toen de toon van zijn trainer strenger en feller werd draaide hij zich om en keerde hij zijn rug naar zijn nieuwe vijand toe. Hij wierp zijn kop, en dus ook de schedel die er overheen hing, in de lucht en liep zo naar Nagisa toe wie hem meteen oppakte zodra hij dicht genoeg bij haar was. Nagisa had hem gisteren vertelt dat ze vandaan naar Mt. Moon zouden gaan. Niet dat hij er veel zin in had, in tegenstelling zelfs. Hij had het liefst de hele dag liggen trainen. Maar aangezien zijn trainer besloot iets anders te doen kon hij niets anders doen dan toegeven en met haar mee te gaan. Wie zou haar anders moeten beschermen wanneer ze zich in die gevaarlijke, vol met pokémon gevulde tunnel waagde? Shinto legde zich zo dat hij alles kon zien, en vanaf deze hoogte ging dat prima. Zodra Nagisa begon te wandelen klemde hij zich vast met zijn poten en hield hij het bot dat hij in één van zijn handen vasthield, nog steviger vast dan gewoonlijk. Als hij dat bot ooit kwijt zou spelen zou hij niet weten wat te doen. Nagisa zou hem dan waarschijnlijk een nieuw bot geven, maar dat nieuwe bot zou nooit het oude kunnen vervangen... Hij wierp die gedachten uit zijn kop en knipperde enkele keren met zijn oogjes toen ze dichter en dichter in de buurt kwamen van Mt. Moon. Dat deze dag maar gauw voorbij ging.
Terug naar boven Ga naar beneden
Leo Sablier
Leo Sablier


Profiel Vrouw Aantal berichten : 59
Poképoints : 9
Reputatie : 3
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 17 Jaar
Pokémon:
Sniffing around, and you? Vide
BerichtOnderwerp: Re: Sniffing around, and you? Sniffing around, and you? Emptydi aug 20, 2013 11:32 pm

Zijn loopritme was voorzichtig en traag terwijl hij langzaam het rotsachtige pad opliep. Zijn tanden had hij op elkaar geklemd en zijn ogen waren ietwat vernauwd van concentratie. Leo had zijn handen in dichte vuisten geknepen bij elke stap die hij zette. Elke stap hoger dit vervloekte pad op. Hij moest hierover heen, wilde hij richting Pewter City komen voor het eerste gym gevecht. “We kunnen dit, Fox,” Mompelde hij zachtjes tegen zijn Abra, die zijn eigen armen stevig om Leo’s schouder had geklemd. Het wezen keek hem veel betekenend aan door zijn spleetogen en focuste daarna zijn blik weer voorwaarts. Ondanks dat Foxtrot niks zei, was hij wel degelijk een grote ondersteuning voor Leo, aangezien dit stille support hem toch de moed gaf door te lopen. Maar, doorlopen, voor hoe lang? “We zijn nog niet eens bij de grot,” Sprak hij nukkig tegen zijn Pokémon. De grot had hij dan ook nog nooit bereikt.

Met langzame, sloffende passen ging hij het pad weer af naar beneden. Kiezels rolden weg onder zijn zwarte, leren schoenen en elke maal dat hij wat verder weggleed dan zou moeten, beet hij geschrokken op zijn lip en zoog hij wat geschokt meer zuurstof naar binnen. Dat Leo Sablier een hekel had aan Mount Moon, was absoluut een understatement. Hij keek dan ook schichtig om zich heen bij elke pas die hij maakte en controleerde meermaals of de Pokémon die hem weer opnieuw ondersteunde zich nog aan zijn arm geklemd had. De kinetische ondersteuning van het wezen maakte dat zijn been lichtblauw opgloeide. Het was maar een vreemd aangezicht, maar wel de enige reden dat hij voor een wat langere tijd normaal kon lopen. Leo had dan ook alle reden om angst te hebben voor dit gebied. Voor hem kleefde er een heel erg traumatische ervaring aan Mount Moon. Misschien was het wel slecht geweest van hem, om nooit meer weder te keren naar deze plaats, maar hij had zichzelf er nooit toe kunnen zetten. Deze maal was het hem ook niet gelukt. Hij had nadat hij Cerulean had bereikt wel naar buiten gestaard naar de toppen van het gebergte en zichzelf ingeprent dat hij er best door zou komen. Maar uiteindelijk bleek hij nog steeds te zwak, te vatbaar voor zijn eigen trauma’s. Hier op Mount Moon had hij zijn been op drie plaatsen gebroken, de reden waarom hij voor altijd kreupel zou zijn. Het was zijn eigen stomme schuld geweest, in zijn eentje als tienjarige Mount Moon willen beklimmen en de grot betreden. Eén keer schrikken van een Onix en hij was van een helling gevallen. Einde avontuur, begin handicap. Hij liet zijn hand even door zijn ietwat warrige zwarte haar gaan en zuchtte zachtjes. Dit ging nog een heel fiasco worden, wilde hij ooit Mount Moon gaan bereiken, of laatst staan Pewter City. Hij twijfelde sowieso al of hij de tocht in één keer zou gaan redden. Als Foxtrot’s kinetische krachten sterker waren, dan misschien wel. Maar zoveel gevechtservaring hadden ze nog niet. Hij wist in ieder geval zeker dat hij niet ging overnachten in die grot.

Hij keek op toen hij het geluid van voetpassen hoorde. Een andere trainer kwam hem tegemoet lopen, met een Cubone aan haar zijde. Foxtrot klampte zich meteen wat steviger vast, zich wat gespannener opstellende in het gezelschap van anderen. Met zijn langzame, ietwat slepende passen liep hij haar tegemoet en wierp haar een begroetende glimlach. “Goedemiddag,” Zei hij op vriendelijke toon. Foxtrot wierp het meisje een wat nieuwsgierige blik toe en liet zijn kinetische concentratie even los om de Cubone wat beter te bekijken, half over het hoofd van Leo heen klimmende. Leo fronste eventjes toen de ondersteuning van zijn kreupele been plotseling verdwenen was en zakte er even iets doorheen. Toch wist hij wel een ietwat scheve glimlach te behouden. “Manieren, Foxtrot, let op je manieren,” Wees hij zijn Pokémon ietwat onhandig terecht.
Terug naar boven Ga naar beneden
 

Sniffing around, and you?

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Kanto Experience :: OOC Board :: Archief :: Archief 2013-