Een Pokémon RPG forum dat zich volledig richt op Kanto en de eerste generatie Pokémon.
IndexZoekenLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen

Deel
 

 It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Aiden Conwell
Aiden Conwell
Gymleider

Profiel Vrouw Leeftijd : 27
Aantal berichten : 347
Poképoints : 31
Reputatie : 6
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 23 jaar
Pokémon:
It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] Vide
http://www.quizlet.nl/users/QuestToAsk/
BerichtOnderwerp: It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] Emptyvr aug 09, 2013 9:34 am

Glimlachend en met een tikkeltje trots keek Aiden naar de ruimte in zijn gym. Het was perfect om een goed gevecht te hebben. Rechts van het grote veld waarop trainers hem uit konden dagen, stonden tribunes gevestigd, waar andere trainers met grote ogen toe konden kijken. Op één van die tribunes had hij altijd vol trots gekeken naar zijn vader. De man ging wijs om met zijn verlies, maar meestal won hij wel. Aiden wist nog dat als hij gewonnen had, hij 's avonds altijd een feestmaal bereidde. Hij vond het leuk om een overwinning te doormaken, hij was erg ambitieus. Dat ambitieuze gedeelte had Aiden wel een beetje van hem overgenomen, maar niet zo erg dat het belastend zou worden voor de andere trainer. Aiden keek nog één laatste keer de grote ruimte door, waarna hij zich omdraaide en de lichten uit deed. Hij kon beter een wandeling gaan maken, rond deze tijd zouden er toch nog geen trainers komen. Hij vond het eigenlijk wel jammer dat er soms ook trainers waren die logen dat ze de andere vijf badges ook hadden. Dan gingen ze tegen hem vechten en uit hun Pokémon kon Aiden eigenlijk al wel opmerken dat ze logen. Sommige trainers zouden ook de andere badges met geluk hebben kunnen gehaald, want Aiden geloofde niet dat als iemand met zo'n slechte strategieën kwam als die trainer van vorige week, dat hij ook maar één badge gewonnen had. Nee, dat maakte je hem niet wijs. Je kon niet met een Magikarp, een Slowpoke en een Kadabra komen aanzetten, slechte aanvallen uitvoeren en nauwelijks verdediging hebben en dan zeggen dat je goed voorbereid was. Aiden was echter niet de persoon die iemand anders uitlachte, ook al had deze een slechte strategie. Het betekende gewoon dat deze persoon nog veel moest leren. Maar nee, hij was dus niet zo zielig om kei hard te gaan lachen met iemand als deze in tranen in elkaar zakte op de grond. Deze manieren moest je toch wel een beetje afgeleerd hebben mocht je een gym fatsoenlijk willen beheren. Zelfs bij een trainer die arrogant was en hem uitschold en hem uitdaagde, zou Aiden dat nog niet doen, dat lag gewoon niet in zijn aard. Hij was gewoon een goedzak, hij gaf het toe. Hij grijnsde lichtelijk en duwde het stokje in zijn mond nog verder tussen zijn tanden, waarna hij zijn tocht voorzette.

Met zijn handen achter zijn rug en kalme passen keek Aiden naar zijn geliefde stad. Hij was er echt trots op dat hij hier Gymleider mocht zijn. De nieuwste trainers zouden hem misschien nog niet kennen, hij had de Gym nu immers nog maar twee jaar. Hij was benieuwd om te zien hoe goed de trainers nu waren tegenover twee jaar geleden. Niet dat de trainers toen slecht waren, maar verbeteringen in sommige strategieën konden altijd, niet waar? Aiden stopte even en keek naar het grote manege die hij betrad op zijn pad. Sunset Riding School. Hij glimlachte. In Fuchsia was het zeer bekend dat hier om de zoveel tijd een Ponyta Race gehouden werd. Hij had tot nu toe elke Ponyta Race gevolgd en het was leuk om te zien hoe opgewonden trainers raakten voor de wedstrijd en tijdens de wedstrijd. Helaas kon er maar één winnaar zijn, waardoor veel trainers teleurgesteld werden. Hij draaide zich weer om en liep weer een beetje verder. De zon scheen fel op zijn huid. Aiden was blij dat hij een driekwart spijkerbroek had aangetrokken met daarover alleen een witte blouse, de mouwen daarvan opgerold tot vlak boven zijn ellebogen en op die blouse een gilet. Een zwarte das maakte het plaatje compleet. Aiden had vaker die kledingcombinatie aan omdat het gewoon lekker zat en hij er daardoor ook wel netjes en professioneel uitzag. Hoopte hij dan toch. Zijn zwarte haren hingen wild rond zijn hoofd, niet dat hij dat erg vond. Dat was misschien weer net niet zo professioneel, maar ach, imperfectie was perfectie. Of zoiets. Hij schudde lachend zijn hoofd om zijn eigen verwarrende gedachten en besloot om plaats te nemen op een bankje midden in de stad. Hij ging zitten, sloeg zijn armen over de rugleuning achter zich en liet zijn hoofd achteruit zakken zodat hij kon genieten van de zon. Hij zorgde met zijn tong ervoor dat het stokje in zijn mond bleef zitten en zeker niet naar zijn keel zou zakken, want dan zag je wat moois. Zo bleef hij even genieten van de warme zon en de eenzaamheid.


OOC: Eerste topic met Aiden! Iedereen welkom ^^
Terug naar boven Ga naar beneden
Lillian Yamaha
Lillian Yamaha
Volwassene

Profiel Vrouw Leeftijd : 33
Aantal berichten : 100
Poképoints : 80
Reputatie : 10
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Vrouw
Leeftijd: 22 jaar
Pokémon:
It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] Vide
BerichtOnderwerp: Re: It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] Emptyvr aug 09, 2013 2:16 pm

Een warm zonnetje scheen neer op de buitenbak van de Sunset Riding School. Middenin die bak stond Lillian, haar armen over elkaar geslagen en haar blik gericht op één van de drie beginnende ruiters die om haar heen cirkelden in de bak. 'Goedzo Jamie, ontspan je schouders, maak je lichaam wat losser.' Het jonge meisje op de Ponyta probeerde zich wat meer te ontspannen, maar dit kostte haar zichtbaar moeite. Lillian kreeg een bezorgde blik op haar voorhoofd. Van haar drie beginnende ruiters was dit meisje degene die het minste vooruit was gegaan na een hele reeks lessen. De andere twee kinderen in de les, een jongen en nog een meisje, waren al bijna klaar om een lesniveau omhoog te gaan, maar Jamie nog langer niet. 'Oké jongens, ga maar uitstappen. Goed gedaan!' De drie kinderen lieten hun Ponyta overgaan tot een rustige stap en lieten de teugels vieren. Vrolijk gingen de twee betere leerlingen kletsen en Lillian liep naar Jamie toe. Het meisje keek haar zielig aan. 'Ik kan het niet hè,' mompelde ze teleurgesteld. Lillian legde haar hand op het been van het meisje en keek haar glimlachend aan. 'Natuurlijk kun je het wel Jamie, je wordt steeds beter!' Ze wreef bemoedigend over het bovenbeen van het meisje en liet haar toen lekker verder rijden.

Er zat een flink gat tussen deze beginnersles en de volgende, gevorderdenles, en dus had Lillian even wat tijd voor haarzelf. Ze was eerst van plan geweest om een ritje te maken met Pablo, omdat Twister binnen nu en twee dagen zou gaan bevallen, maar ze besloot toen om even naar de winkel te gaan. Het Pokémonvoedsel voor de bewakers van de manege was op en nu had ze mooi tijd om dit te gaan halen. Vergezeld door Jolt liep de vrouw het erf van de manege af, en zette koers naar de stad. Hoewel ze er redelijk dichtbij woonde, was ze amper in de stad te vinden, omdat ze liever op de manege was. Dat was haar thuis. Daarbij hield ze niet zo van de stad, het platteland was meer haar ding. Jolt trippelde naast haar, zijn omgeving goed in de gaten houdend, waakzaam op ieder tegen van verdachte gebeurtenissen. Sinds hun gevecht met Destiny, de Commander van Team Rocket, in Cinnabar Vulcano, was de Jolteon nog waakzamer en wantrouwender dan ooit. De blonde vrouw keek even naar haar Pokémon en zuchtte. Hopelijk zou de Jolteon zijn over-waakzame gedrag snel laten varen, want veel kinderen en ouders op de manege vonden de Jolteon nu erg intimiderend en dat was niet echt klantvriendelijk en welkom.

De verkoopster in de Pokémonspeciaalzaak wist inmiddels wel wat ze moest hebben en had al twee zakken voer klaar liggen zodra ze Lillian binnen had zien komen. 'Ik neem aan dat je dit komt halen?' glimlachte de vrouw achter de toonbank. Lillian grinnikte. 'Jazeker, dank je wel Mary.' Lillian betaalde, deed de twee zakken voer in twee plastic tassen, en verliet de winkel weer. 'Laten we hierlangs gaan Jolt, dat is sneller,' wees de vrouw, waarna ze de weg over stak en de stad begon te doorkruisen. Jolt was niet erg blij met het feit dat ze dwars door de stad gingen, omdat het drukker was dan op de route die ze op de heenweg hadden genomen, maar Lillian interesseerde het niet. Deze weg was helemaal niet korter, eerder langer, maar ze wilde Jolt confronteren met mensen, in de hoop dat hij minder wantrouwend zou worden. De Jolteon keek haar boos aan en ging toen weer verder met om zich heen loeren. De vrouw liet een zucht horen. Het zag er niet naar uit dat haar plan binnen nu en heel snel ging werken. Toch liep ze stug verder, niet van plan om op te geven.

Ze hadden het centrum van de stad bereikt toen Lillian een vaag bekend individu op een bankje zag zitten. Lillian staarde naar de man, terwijl ze hem naderde. Ze kende hem ergens van, maar waarvan was het ook alweer? Toen ze bijna op gelijke hoogte was met de jongeman schoot het haar te binnen; Het was Aiden, de zoon van de vorige Gymleider van Fuchsia, en nu dus de Gymleider van de stad. Wat leuk! Ze had hem al een tijdje niet meer gezien. Ze liep naar de jongeman toe en groette hem zodra ze dichtbij genoeg was om niet te hoeven schreeuwen om haarzelf verstaanbaar te maken over het geluid van de winkelende menigte heen. 'Hoi Aiden, wat leuk om je weer te zien! Hoe gaat het met je?' Ze wist niet zeker of Aiden haar wel meteen zou herkennen, zonder Rapidash onder haar kont, maar hé, je wist maar nooit.

OOC: Hier ben ik dan Freedje! =D
Terug naar boven Ga naar beneden
Aiden Conwell
Aiden Conwell
Gymleider

Profiel Vrouw Leeftijd : 27
Aantal berichten : 347
Poképoints : 31
Reputatie : 6
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 23 jaar
Pokémon:
It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] Vide
http://www.quizlet.nl/users/QuestToAsk/
BerichtOnderwerp: Re: It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] Emptyzo aug 11, 2013 2:24 pm

Met zijn ogen open staren in de zon had niet veel zin, dus had Aiden ze maar gesloten. Bovendien zou hij, als hij ze open zou houden, mogelijk verblind worden door de zon en dan zou hij zijn positie als Gymleider moeten afgeven. En eerlijk gezegd zag hij dat nog even niet zitten. Hij was nog maar twee jaar Gymleider, dat was nog veel te weinig om er mee te stoppen. Hij glimlachte even omdat de zon zijn huid lekker verwarmde. Hij merkte echter op dat het licht een beetje verduisterde en verwonderd opende hij zijn ogen. Het duurde even voor hij haar herkende, aangezien hij wild met zijn ogen aan het knipperen was en ondertussen zijn stokje op zijn plaats hield in zijn mond, maar toen hij haar hoorde spreken, herkende hij haar algauw. Een vriendelijke grijns verscheen rond zijn lippen. Aiden duwde zich met zijn handen van zijn liggende positie af, zodat hij nu in een zittende positie zat en haar kon aankijken. Met zijn tong zorgde hij ervoor dat het stokje netjes tussen zijn tanden werd geduwd en niet te veel in de weg zou zitten om te kunnen praten. ‘Dag…’ Hij liet even een stilte vallen om haar naam weer terug op te pikken in zijn hoofd. Hij kende haar zeerzeker, maar de naam was even verdwenen. ‘… Lillian!’ Hij glimlachte even verontschuldigend. ‘Ik en namen onthouden,’ mompelde hij. ‘Maar goed, met mij gaat alles prima! Ik geniet gewoon van het leven en bekleed mijn positie als ieder ander,’ zei hij vrolijk, waarbij zijn gifgroene ogen vrolijk twinkelden. In de zon leek het net alsof zijn ogen de kleur van heldergroen gras hadden, maar in het donker kleurde zijn oogkleur toch weer wat naar een donkerdere tint. Aiden was altijd al trots op zijn oogkleur geweest, het was eens wat anders dan dat alledaagse blauw, bruin of grijs. Niet dat hij de andere oogkleuren erg vond, maar groen was gewoon.. anders. Oké, hij dwaalde weer af. Hij dwaalde altijd af. Dat moest hij eens afleren. Alleen bij een gevecht had hij dat niet zo vaak, maar dat kwam dan omdat zijn ambitieuze ik weer bezig was, die wilde dan gewoon winnen en nam de leiding over zijn gedachten. Het was gewoon allemaal heel vreemd om te verwoorden. ‘En hoe gaat het met jou?’ vroeg hij, waarna hij zijn handen in elkaar legde, zijn rug een beetje boog en zijn voeten een beetje uit elkaar zette, zodat hij een geïnteresseerde houding vertoonde.

Er schoot hem iets te binnen, iets wat hij had opgevangen toen hij door de straten van zijn stad liep. Iets over de manege. Nu Lillian hier vlak voor zijn neus stond, kon hij het haar net zo goed vragen, niet dan? ‘Lillian,’ begon hij, ‘is het waar dat je Pokémon binnenkort gaat bevallen?’ Hij keek glimlachend, haast trots, naar haar. Het zou weer een nieuw aantrekkingspunt zijn om naar Fuchsia City te komen. Hij was echt trots op zijn stad en alles daar binnenin. Hij werd gewoon vrolijk van de mensen die hun best deden om Fuchsia de hemel in te prijzen, ondanks dat ze pasgeleden nog een inval hadden gehad van Team Rocket. Daar had Aiden van gehoord, maar hij was er zelf niet bij geweest. Als hij Team Rocket, of een lid daarvan, één keer in zijn stad tegenkwam en zag hoe deze de mensen bedreigden, zou hij zich eens van zijn beste kant laten zien. Hij wist nog wel een paar leuke aanvallen van Arbok voor hun. ‘Ik heb het eens opgevangen toen ik door de stad liep. Volgens mij heeft een groot deel van Fuchsia City die betrokken is bij de manege het er al over.’ Hij glimlachte genoegzaam naar haar. Als het waar was, zou hij zeker een kijkje komen nemen. Waarschijnlijk zou dat niet tijdens de bevalling zijn, omdat hij geen idee had wanneer deze plaats zou vinden. Zelfs al zou hij een datum krijgen, dan kon hij nog niets beloven. Als er dan precies op dat moment een trainer kwam om hem uit te dagen, kon hij het natuurlijk niet maken om deze even te laten wachten. Als Gymleider was hij immers verplicht om elke uitdaging, wanneer dan ook, aan te nemen. Behalve als ze hem daarvoor ’s nachts wakker zouden maken, dan zou hij hun wel laten wachten tot morgen natuurlijk. ‘Het zou immers wel een leuk vooruitzicht zijn om een nieuwe Pokémon te verwelkomen in de manege, denk ik zo,’ zei hij glimlachend, als een soort vervolg op zijn vraag. Hij schoof een eindje op en klopte uitnodiging met zijn hand naast zich op de bank, zodat Lillian plaats kon nemen als zij dat wilde.

OOC: Halloootjes! ^^ Leuk dat je post :3
Terug naar boven Ga naar beneden
Lillian Yamaha
Lillian Yamaha
Volwassene

Profiel Vrouw Leeftijd : 33
Aantal berichten : 100
Poképoints : 80
Reputatie : 10
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Vrouw
Leeftijd: 22 jaar
Pokémon:
It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] Vide
BerichtOnderwerp: Re: It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] Emptyzo aug 11, 2013 4:31 pm

Het leek eventjes te duren, maar toch herkende Aiden haar, gelukkig. Hoe stom zou het wel niet zijn geweest wanneer ze hem had begroet en hij haar had aangestaard, haar niet (her)kennend, en vervolgens zou vragen wie zij nou weer was. De man verontschuldigde zich dat hij wat slecht was met namen, maar Lillian wuifde dit weg met haar hand. 'Geen zorgen. Ik kom ook geregeld mensen tegen die mij dan kennen van de manege, en die ik van gezicht dan ook wel ken, maar waarvan ik de naam dan totaal niet weet. Soms weet ik de naam van de kinderen weer wel, omdat die dan bij mij les hebben haha. Fijn trouwens om te horen dat het goed met je gaat. Met mij gaat ook alles goed, druk aan het werk haha.' Ze glimlachte en pauzeerde even. Ze was weer eens in haar gewoonte gevallen om een heel verhaal te houden tegen iemand, zonder een gat over te laten voor de ander. Aiden leek hier niet zo heel veel last van te hebben, want op het moment dat zij stopte met praten, sprak hij haar aan. 'Is het waar dat je Pokémon binnenkort gaat bevallen?' vroeg de man, waarop er een brede grijns verscheen op Lillians lippen. 'Inderdaad! Mijn Rapidash, Twister, gaat als het goed is binnen nu en twee dagen bevallen. Het is zo spannend! Dat wordt dan de eerste Ponyta die op de manege wordt geboren, wat overigens helemaal niet in de planning stond, maar ja, Pablo maakte weer eens misbruik van de situatie en toen was het al te laat, maar meestal haal ik mijn Ponyta en Rapidash van Brendons fokkerij op Cinnabar. Dat zijn dan alleen paarden voor de manege zelf, maar deze Ponyta wordt voor mijzelf, dan heb ik er weer een eigen Pokémon bij. Ik ben zo benieuwd wat het wordt!' Wederom een stortvloed aan woorden. Ze moest zich toch echt eens leren beheersen!

Aiden vertelde dat hij in de stad had gehoord dat haar Rapidash zou gaan bevallen, omdat veel mensen in Fuchsia het er over hadden. 'O echt waar? Dat wist ik helemaal niet! Wat leuk!' reageerde ze enthousiast. 'En het is inderdaad een mooi vooruitzicht om een nieuwe Pokémon te verwelkomen op de manege. Ik denk dat het veulen de eerste paar weken een flinke aandachtstrekker zal zijn haha.' Ze plofte neer op de bank, op de plek die Aiden voor haar vrij had gemaakt en keek glimlachend naar hem. 'Echt grappig dat ik je zomaar tegen het lijf liep,' reageerde ze, waarna haar blik afdwaalde naar haar Jolteon. 'Jolt kom hier zitten en ontspan je toch een keer,' reageerde ze terwijl ze de Jolteon wenkte. De gele Pokémon kwam naar haar toe lopen, ging zitten, maar was nog even waakzaam als altijd. Een zucht ontsnapte haar lippen. Hopeloos die Jolteon. Zou hij het ooit nog leren? Ze stak haar hand uit en aaide de Jolteon over zijn vacht en rug en keek toen weer naar Aiden. 'En hoe gaat het met jouw Pokémon? Allemaal nog steeds in topvorm neem ik aan? Dat is ook wel nodig als Gymleider zijnde natuurlijk. Bevalt het je nog steeds? Verlang je niet terug naar het "zorgeloze" leven van een trainer? Hoe gaat het trouwens met je vader?' Ze grinnikt en keek hem met een grijns aan. Hoewel het altijd super leuk was geweest om op de fokkerij van Brendon te werken en zelf door Kanto te reizen, was het hebben van een eigen manege toch altijd haar droom geweest, dus zij miste het leven van een gewone trainer niet.

OOC: Ja leuk hè :3 Ik dacht, daar kan Lillian mooi heen, lekker lokaal =p
Terug naar boven Ga naar beneden
Aiden Conwell
Aiden Conwell
Gymleider

Profiel Vrouw Leeftijd : 27
Aantal berichten : 347
Poképoints : 31
Reputatie : 6
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 23 jaar
Pokémon:
It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] Vide
http://www.quizlet.nl/users/QuestToAsk/
BerichtOnderwerp: Re: It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] Emptydo aug 15, 2013 1:22 pm

Aiden kon er niets aan doen, maar hij moest wel lachen om de vele woorden die Lillian uitsprak. Hij kon hieraan opmerken dat ze het vak wat ze nu deed echt graag deed, dat ze ervoor lééfde. Wel, hij leefde ook voor zijn vak. Trainers uitdagen, hun statistieken samen proberen te verbeteren, verslagen worden of hun verslaan, waardoor zijn zelfvertrouwen weer een boost kreeg of dat van de trainer juist een boost kreeg. Niets was mooier dan zien dat de Pokémon van de trainer sterker werden dankzij het vechten tegen zijn Gym. Hij vond het leuk om te zien hoe een gevecht niet alleen avontuurlijk kon zijn, maar wederom ook educatief. Om zichzelf bij het verhaal te houden, humde hij af en toe en knikte zo nu en dan met zijn hoofd, zodat Lillian zeker wist dat ze wel nog zijn aandacht had. ‘Ik zal eens komen kijken ergens deze week of volgende week,’ beloofde hij haar. Hij wist dat hij deze belofte ook ging waarmaken, omdat hij graag zijn beloftes hield. Ook al zou hij het druk hebben in de Gym, hij zou altijd een gaatje proberen te vinden om zijn belofte te vervullen. Hij was nu eenmaal zo. Genoegzaam keek hij toe hoe de vrouw plaatsnam en richtte zijn blik op de Jolteon. Vreemd, dacht hij, de Jolteon ziet er helemaal niet zo ontspannen uit. Misschien moest hij dat toch eens navragen aan haar. Aiden was benieuwd waarom de Pokémon zo waakzaam was. Pokémon waren meestal waakzaam voor een reden, ook al merkte Aiden nu totaal niks vreemds of beangstigend op in zijn omgeving. Misschien was er iets gebeurd met de Pokémon en reageerde hij daarom zo.. waakzaam. Aidens gedachten werden afgesloten toen hij een stortvloed aan vragen kreeg. Hij probeerde ze allemaal in zijn hoofd op te slaan, om ze vervolgens één voor één te beantwoorden. Hij grinnikte even. ‘Mijn Pokémon zijn nog allemaal in topvorm, ja,’ zei hij. ‘Er zijn inmiddels genoeg trainers in de buurt om uit te dagen, maar ik train ze ook in mijn eentje. Arbok, Weezing en Muk zijn het sterkste, omdat ik mijn vierde Pokémon, Scyther, niet in Gymgevechten gebruik, maar ook Scyther heeft niets te klagen op dat vlak, hoor.’ Hij glimlachte uitbundig. Je kon eigenlijk gewoon aan hem zien dat dit onderwerp hem echt wel interesseerde. Natuurlijk, want hij was een Gymleider en wat zou een Gymleider zijn als hij niet graag met Pokémon omging..?

Hij knikte. ‘Ik vind het nog steeds fantastisch, ook al doe ik dit vak nu al twee jaar,’ zei hij glimlachend. Hij dacht na. ‘Nee, eigenlijk vind ik mijn leven zo beter. Ik was nooit echt iemand die graag badges wilde winnen, ik heb mezelf nooit echt voor het trainerleven ingezet, buiten het trainen van de Pokémon die ik nu als teamgenoten mag beschouwen.’ Hij glimlachte. ‘Ik denk dat ik altijd wel hoopte dat ik de Gym mocht overnemen, op één dag,’ zei hij, waarna hij een dromerige blik kreeg. De vraag over zijn vader liet hem glimlachen. Hij vond het fijn dat er nog mensen waren die niet alleen aan hem dachten, maar ook aan zijn vader. ‘Wel, de afgelopen tijd is het best wel moeilijk voor hem geweest omdat ons dierbaarste familielid nu sinds een paar dagen geleden al ongeveer elf jaar overleden is.’ Hij kreeg een treurige glimlach. ‘Maar buiten dat maakt hij het prima.’ Hij probeerde zijn beste glimlach weer op te zetten, maar het deed toch pijn. ‘Het doet soms nog steeds een beetje pijn, weet je,’ zei hij, met een treurige glimlach. Hij probeerde zijn gedachten echter te verleggen en keek naar de Jolteon. Hij wilde antwoord op zijn vraag en wilde ergens, heel stiekem, het gevoelige onderwerp over zijn moeder ook een beetje verdoezelen. Na al die jaren vond hij het nog steeds heel moeilijk om over haar te praten. ‘Wat is er eigenlijk met je Jolteon?’ vroeg Aiden, wetend dat hij wel abrupt van onderwerp versprongen was. ‘Hij gedraagt zich heel anders dan een relaxte Jolteon zou moeten doen. Is er iets gebeurd de afgelopen tijd?’ Aiden sloeg zijn armen over elkaar heen en keek haar vragend aan. Misschien, als Lillian het hem vertelde, dat hij wel iets kon herinneren en dat het een logische verklaring had. Misschien was er ook gewoon iets binnen de manege gebeurd en moest Jolteon dat nog verwerken. Hij draaide zijn hoofd naar de vrouw en keek haar vragend, evenals geïnteresseerd, aan, terwijl hij het stokje in zijn mond met zijn tong weer terug op de juiste plaats duwde, zodat het er zeker niet uit zou vallen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Lillian Yamaha
Lillian Yamaha
Volwassene

Profiel Vrouw Leeftijd : 33
Aantal berichten : 100
Poképoints : 80
Reputatie : 10
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Vrouw
Leeftijd: 22 jaar
Pokémon:
It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] Vide
BerichtOnderwerp: Re: It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] Emptyvr aug 23, 2013 11:24 am

Lillian: De man beloofde haar dat hij deze week, of de week erna, langs zou komen om te kijken. Ze nam aan dat hij doelde op haar zwangere Rapidash, al zou die volgende week wel al bevallen zijn, maar dan kon hij het veulen mooi bekijken. 'Dat lijkt me erg gezellig,' glimlachte de vrouw. 'Wie weet heb je geluk en maak je de geboorte nog mee, en anders kun je natuurlijk het veulentje komen bewonderen.' Tijdens het praten streek de vrouw geruststellend over de kop en rug van Jolt, in de hoop dat de Pokémon daardoor wat meer zou ontspannen. Voor nu leek het maar minimaal te werken. Ze voelde wel dat de spanning een klein tikje wegebde, maar hij was nog altijd waakzaam en super alert. Aiden vertelde ondertussen dat het goed ging met zijn Pokémon en dat hij veel met ze trainde. De vrouw knikte goedkeurend. 'Fijn om te horen,' reageerde ze, breed glimlachend. De man gaf vervolgens antwoord op haar tweede vraag en vertelde dat hij dit leven leuker vond dat het trainerleven. Lillian knikte en luisterde met een vrolijke glimlach op haar lippen naar het verhaal van de man. Bij de vraag naar zijn vader, verklaarde de man dat het goed ging, maar dat het soms nog best wel een beetje pijn deed. Lillian knikte begrijpend. 'Dat snap ik. Het is natuurlijk niet niks, om zomaar je echtgenote te verliezen.' Ze keek hem met een geruststellende glimlach aan. 'Het wordt allemaal beter. Uiteindelijk.'

De man had zijn blik op haar Jolteon gericht en verschoof het onderwerp naar de Elektrische Pokémon. 'Wat is er met Jolteon?' vroeg de man, opmerkend dat deze duidelijk niet zo ontspannen was als normaal. De vrouw zuchtte en keek naar haar Jolteon, hem nog altijd aaiend. 'Heel wat weken terug, hebben we op Cinnabar Island een aanvaring gehad met een vreemde vrouw. Ze probeerde één van de professoren die in de vulkaan werkte te ontvoeren. Jolt en ik hebben haar geprobeerd tegen te houden, maar zij en haar Dragonair waren ons te slim af. Sindsdien is Jolt op zijn hoede, erg op zijn hoede, en super waakzaam. Hij vertrouwd bijna niemand meer en zelfs de bezoekers van de manege jaagt hij de stuipen op het lijf met zijn doordringende gestaar.' Een tweede zucht ontsnapte haar. 'Ik ben al maanden bezig om hem weer ontspannen te krijgen, maar het lukt niet echt.' Ze richtte haar blik op de man. 'Heb jij toevallig nog tips?

Jolt: Als een echte waakhond zat Jolt bij zijn trainster voor het bankje, zijn oren gespitst en zijn ogen fel gericht op de mensen die hem en het tweetal op het bankje passeerden. Hij voelde de aanrakingen van Lillian maar vaagjes, hij hoorde haar stem, maar luisterde niet. Hij moest waakzaam blijven, zijn omgeving in de gaten houden en voorkomen dat er weer zoiets zou gebeuren als op Cinnabar Island. Zijn spieren verstrakten toen hij terugdacht aan die bewuste dag. Het was nog nooit voorgekomen dat het hem niet was gelukt om Lillian fatsoenlijk te beschermen, laat staan de professor. Hij had gefaald, toen, maar hij zou niet weer falen. Zijn ogen bleven strak naar de passerende mensen staren, vaag in de verte hoorde hij zijn naam. De twee volwassenen hadden het over hem, maar hij mocht zijn aandacht niet laten verslappen. Straks zou er iets gebeuren als hij even niet oplette!
Terug naar boven Ga naar beneden
Aiden Conwell
Aiden Conwell
Gymleider

Profiel Vrouw Leeftijd : 27
Aantal berichten : 347
Poképoints : 31
Reputatie : 6
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 23 jaar
Pokémon:
It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] Vide
http://www.quizlet.nl/users/QuestToAsk/
BerichtOnderwerp: Re: It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] Emptywo aug 28, 2013 8:22 pm

Aiden richtte zijn blik op Lillian en luisterde, bezorgd om de Jolteon, naar wat ze te vertellen had. Ze sprak over een ervaring in Cinnabar Island, waarbij een vrouw een professor probeerde te ontvoeren. En zij kwam natuurlijk net op dat moment voorbij en probeerde de professor te helpen. 'Dat was erg dapper van jullie,' zei Aiden complimenterend, wat hij extra bevestigde door een goedkeurend knikje te geven. Wat echter minder leuk was, was dat Jolteon er een blijvende trauma aan had overgehouden, leek het wel. Hij richtte zijn blik op de waakzame Pokémon. Hij kon zich voorstellen dat het personeel op de manege niet echt gediend was van Jolteons gedrag, maar Aiden kon het ook wel van de Pokémon begrijpen dat het nu gewoon extra alert was, zorgend dat zoiets hem geen tweede keer zou overkomen. Aiden was er natuurlijk zelf niet bij geweest, maar hij begreep hieruit wel dat de Jolteon waarschijnlijk het gevoel had dat hij gefaald had, het niet goed genoeg had gedaan voor zijn trainer. Hij herkende het gevoel van Jolteon wel een beetje in zijn eigen Pokémon. Deze waren na een verloren wedstrijd meestal ook een stuk minder vrolijker. Dan keken ze schichtig naar hun trainer tot deze zuchtte en zei dat het wel oké was, waarna hij de Pokémon moest kalmeren door een lekker hapje eten te geven. Aiden liet zijn Pokémon dan ook nog extra ontspannen door ze bijvoorbeeld mee te nemen op een korte trektocht door Fuchsia of door ze wat te laten ontspannen in zijn grote tuin. Hij had in zijn tuin namelijk een klein fonteintje staan waar zijn Pokémon regelmatig uit gingen rusten. Dan schuurden ze hun lichaam langs het lauwe water en daar werden ze wonderbaarlijk rustiger van. Aiden humde op de juiste moment bij het verhaal van de vrouw en keek daarna naar Jolteon toen hij de vraag kreeg. Hij had geen idee hoe deze waakzame Jolteon zich wat meer zou kunnen ontspannen. Hij sloeg zijn armen over elkaar heen. 'Ik denk dat de Jolteon zijn vertrouwen in zijn omgeving verloren heeft,' begon hij langzaam, terwijl hij de Jolteon observeerde. 'Het reageert geschrokken en agressief op elk klein dingetje dat er gebeurt omdat het verwacht dat de situatie van Cinnabar Island nog eens kan terugkeren, maar dan in zijn eigen, vertrouwde omgeving. Ik geloof dat hij dankzij de vrouw mensen ook minder vertrouwt, maar ik kan het mis hebben.'

Aiden streek langs zijn kaaklijn af, terwijl hij de Pokémon observeerde en meer vondsten probeerde te doen. 'Pokémon werken soms net als mensen, weet je,' zei hij. 'Wij maken ons dikwijls zorgen om kleine of grote dingen. Wel, bij Pokémon kan dit ook zo zijn. Dat is hetzelfde als met vervelende gebeurtenissen. Ze tasten niet alleen de mensen aan, maar ook de Pokémon. Alleen verwerkt ieder het op zijn eigen manier. Ik denk dat je Jolteon de situatie gewoon nog niet verwerkt heeft.' Hij haalde diep adem om zijn stroom aan woorden en de lucht wat hij daaraan kwijtraakte weer terug op te pikken. De zuurstof in de lucht leek hem daar het meest geschikt voor en dankbaar nam hij de zuurstof op in zijn longen, waardoor hij weer bereid was om te praten. 'Ik denk dat de Jolteon wel wat ontspanning kan gebruiken. En met dat bedoel ik heel veel ontspanning. Neem hem eens mee op een zorgeloze wandeling, of ga eens rusten bij een parkje. Mijn Pokémon worden altijd rustiger als ze water voelen, gek genoeg. Het lauwe water geeft een rustgevende invloed op hun. Als je wilt, kun je Jolteon eens laten proberen om wat te baden in het fonteintje dat in mijn tuin staat.' Hij lachte een beetje ongemakkelijk. 'Natuurlijk heb ik zelf nog nooit zo'n situatie meegemaakt en weet ik er vrij weinig van, dus dit is het enige wat ik te zeggen en te bieden heb. Ik hoop dat dat oké voor je is.' Hij lachte een beetje verontschuldigend, waarna zijn blik weer serieus werd. 'Ben je er toevallig achtergekomen wie die vrouw was? Het lijkt me toch wel heel drastisch om een professor te willen ontvoeren.' Hij fronste zijn wenkbrauwen. Daarna richtte hij zijn blik weer op Lillian, om haar vervolgens een poging te geven om zelf te spreken. Hij had wel genoeg gezegd voor nu.

OOC: Sorry voor de late reactie! Ik hoop dat je hier iets mee kunt (:
Terug naar boven Ga naar beneden
Lillian Yamaha
Lillian Yamaha
Volwassene

Profiel Vrouw Leeftijd : 33
Aantal berichten : 100
Poképoints : 80
Reputatie : 10
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Vrouw
Leeftijd: 22 jaar
Pokémon:
It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] Vide
BerichtOnderwerp: Re: It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] Emptyza okt 19, 2013 4:41 pm

Aiden complimenteerde haar toen ze vertelde over het avontuur op Cinnebar, dat het dapper van haar was geweest om te proberen de professor te redden. De vrouw glimlachte om dit compliment en knikte. Het was inderdaad erg dapper en gedurfd geweest van haar, maar wat had ze anders moeten doen? Werkeloos toekijken? Dat zou ze zichzelf nooit vergeven hebben. Daarbij, als zij niks gedaan zou hebben, dan zou Jolt uit zichzelf wel in actie zijn gekomen. Ze keek even naar Jolt terwijl ze Aiden het verhaal verder vertelde en hem toen vroeg om zijn hulp. Wie weet wist hij, als Gymleider, wel wat meer geheimen uit de wereld van Pokémon dan zijzelf, al had zij uiteraard zelf ook al heel wat geleerd uit haar tijd bij Brendon Mayon op de fokkerij. De man begon door haar te vertellen dat hij vermoedde, dat Jolt door het incident op Cinnebar het vertrouwen in zijn omgeving kwijt was, en daarbij waarschijnlijk ook zijn vertrouwen in mensen. De jonge vrouw knikte. 'Dat vermoeden had ik ook al,' beaamde ze, terwijl ze even over de kop van de Jolteon streek. Aiden ging verder en vertelde dat mens en Pokémon grotendeels hetzelfde werkten en daar was de vrouw het mee eens. Ze vermoedde ook dat Jolt het een stuk moeilijker had met wat er op Cinnebar was gebeurd dan zijzelf. Uiteraard maakte ze zich zorgen om de professor, vroeg ze zich af hoe het met hem ging en wilde ze heel graag weten wat de vrouw van hem wilde, maar ze hadden alles gedaan wat ze konden op dat moment, en meer kon je toch niet doen?

Haar ogen gleden naar Jolt toen Aiden voorstelde dat de Pokémon heel veel rust nodig was. Rust, ja, dat was iets wat je op de manege niet zo snel zou krijgen. Misschien moest ze een paar dagen met Jolt op reis? Lekker in de buitenlucht kamperen, weg van mensen, en dan weer lekker als vroeger trainen en een goede band opbouwen? Ja, dat klonk leuk, maar de manege dan? Die kon ze niet zomaar verlaten. Lillian knikte. 'Rust is inderdaad een goed idee. Ik moet even zien hoe ik dat in ga vullen. Water is voor Jolt denk ik niet zo'n heel goed idee, maar bedankt voor het aanbod,' glimlachte ze vriendelijk, waarna ook haar blik weer ernstig werd. 'Nee, ik heb geen idee wie het was. Ik weet alleen dat ze er vandoor ging in een zwarte helikopter met een grote, roze "R" erop. Verder weet ik het niet. Ik heb het wel aan Agent Jenny verteld, maar die kon er helaas ook niet heel veel mee.' Het laatste klonk wat teleurstellend. Ze had gehoopt dat agent Jenny de professor weer op had kunnen sporen, maar tot op heden had ze nog altijd niks van de vrouw gehoord. 'Ik hoop gewoon dat het goed gaat met de professor. Die man doet nooit een vlieg kwaad,' voegde ze na een paar tellen toe, waarna ze Jolt weer achter zijn oor krabde.

OOC: Freedje, mijn nederige excuses dat je hier al bijna twee maanden op hebt moeten wachten!
Terug naar boven Ga naar beneden
Aiden Conwell
Aiden Conwell
Gymleider

Profiel Vrouw Leeftijd : 27
Aantal berichten : 347
Poképoints : 31
Reputatie : 6
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 23 jaar
Pokémon:
It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] Vide
http://www.quizlet.nl/users/QuestToAsk/
BerichtOnderwerp: Re: It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] Emptyvr jan 03, 2014 4:28 pm

Aiden glimlachte en knikte toen zijn aanbod vriendelijk geweigerd werd. Hij had ergens ook wel kunnen indenken dat water voor een Pokémon niet zo'n goed idee was, Pokémon gingen er immers anders mee om dan mensen. Toch kon het voor zijn Pokémon soms wel rustgevend zijn. Vooral voor Weezing, de sufferd. Soms was deze zo in de war of gedesoriënteerd na een gevecht dat een lekker koud of juist warm badje hem wel goed deed. Het fonteintje in zijn tuin diende als ontspanningsmiddel voor de Pokémon. Weezing was één van de stresskoppen in zijn team. Dan had je nog de goedlachse Muk en de serieuze Arbok. Muk nam echt helemaal niks serieus in zelfs in echte uitdagingen kon hij een beetje over de scheef gaan door zijn tegenstander niet serieus te nemen. Hij werd dan echter furieus als hij een harde aanval te verwerken kreeg. Arbok was meteen vanaf het begin al serieus en bedacht, samen met Aiden, goede strategieën om zijn tegenstander neer te krijgen. Het gebeurde vaak genoeg dat de Pokémon zelf met een idee op de proppen kwam en zo Aiden vaak genoeg verbaasde. Scyther, de Pokémon die hij niet gebruikte in wedstrijden, maar wel trainde, was precies een kopie van Aiden zelf. Kalm, vriendelijk, maar strijdlustig als het moest. En als je het over de duivel hebt, trap je op zijn staart. Daar kwam zijn Pokémon al aangezet. Hij liep kalm, vastberaden. Hij was vast even weggegaan omdat hij afgeleid geweest was, wat wel vaker gebeurde. Glimlachend ontving Aiden zijn Pokémon, die naast hem kwam staan. Daarna hoorde hij de woorden van Lillian en richtte zich op de vrouw. Zijn gifgroene ogen keken haar strak aan. 'Een grote roze 'R', zeg je?' Hij dacht na. 'Nog nooit van gehoord,' wist hij haar uiteindelijk te vertellen, met een teleurgestelde blik.

Om de vrouw een beetje op te vrolijken, wees Aiden naar zijn Scyther. 'Sorry dat ik je zo ruw onderbreek, maar ik wil je aan iemand voorstellen,' zei hij, om vooral niet te abrupt te zijn. 'Ik weet niet of je ons überhaupt ooit samen hebt zien trainen, maar dit is dus Scyther. Je zult hem vast niet vaak gezien hebben omdat ik hem niet in mijn gymgevechten gebruik.' De Scyther observeerde de vrouw en haar Pokémon en stak voorzichtig, om de vrouw vooral geen schrik aan te jagen, zijn blad naar haar uit. Een messcherp blad waarmee hij vijanden een goede Slash mee kon verkopen, maar ongevaarlijk als je wist hoe je het vast moest pakken. 'Zijn blad is meestal scherp en gevaarlijk, maar als je het goed vastpakt, kan het geen kwaad,' zei Aiden, waarna hij vervolgens voordeed hoe je op een ongevaarlijke manier het blad van een Scyther kon schudden. 'Of over zijn kopje aaien, dat vindt hij ook wel leuk en doet minder pijn,' zei hij met een knipoogje naar Lillian. 'Mijn drie andere Pokémon liggen helaas nog bij me thuis. Ik zou ze je kunnen laten zien, maar ik begrijp het wel als je daar geen zin in hebt. Ik kan je trouwens, mocht je wel willen gaan, een lekker kopje thee of koffie aanbieden.' Met een vrolijke en vooral vriendelijke grijns richtte Aiden zijn blik op de jonge vrouw, waarna hij afwachtte op wat ze ging zeggen.

OOC: Zei iemand hier iets over laatheid? XD Excuseer me! :O
Terug naar boven Ga naar beneden
Lillian Yamaha
Lillian Yamaha
Volwassene

Profiel Vrouw Leeftijd : 33
Aantal berichten : 100
Poképoints : 80
Reputatie : 10
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Vrouw
Leeftijd: 22 jaar
Pokémon:
It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] Vide
BerichtOnderwerp: Re: It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] Emptyvr sep 19, 2014 11:37 am

Aiden vertelde dat de grote roze "R" die Lillian beschreef hem niet bekend voor kwam. Ze had ook niet verwacht dat de man het kende, maar je wist het maar nooit natuurlijk. Ze knikte, waarop ze haar blik richtte op de Pokémon die opeens voor haar stond. Jolteon liet een lage grom horen, waarop de vrouw haar hand op zijn kop legde om hem te sussen. 'Het is al goed Jolt,' fluisterde de vrouw terwijl Aiden vertelde dat dit zijn Pokémon was. Tot haar grote verbazing stak de Pokémon één van zijn bladen naar voren, alsof hij haar de hand wilde schudden. Aiden liet haar zien hoe ze zijn blad vast kon pakken zonder zich te snijden, waarna ze de Pokémon de "hand" schudde. 'Aangenaam kennis te maken Scyther, ik ben Lillian, en dit is Jolt,' voegde ze eraan toe, gebarend naar de nog altijd zachtjes brommende Jolteon. 'Mopper niet zo jij,' sprak ze tegen de gele Pokémon, welke iets bromde en toen de andere kant op keek. Een zucht ontsnapte haar mond, waarop ze glimlachend naar Aiden keek. 'Een kop thee gaat er wel in, dankje.'

OOC: Huehue, ik span de kroon wat betreft laatheid XD
Terug naar boven Ga naar beneden
Aiden Conwell
Aiden Conwell
Gymleider

Profiel Vrouw Leeftijd : 27
Aantal berichten : 347
Poképoints : 31
Reputatie : 6
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 23 jaar
Pokémon:
It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] Vide
http://www.quizlet.nl/users/QuestToAsk/
BerichtOnderwerp: Re: It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] Emptyma okt 27, 2014 3:12 pm

Met een lichte glimlach zag Aiden toe hoe Lillian op de juiste manier het blad van Scyther schudde. Als zijn Scyther geen rare dingen deed, zou de vrouw normaal gezien haar hand niet schaden aan zijn bladen. Toen de Scyther werd voorgesteld aan de Jolteon, keek hij bedenkelijk opzij naar Aiden. De groene Pokémon leek nauwelijks onder de indruk van de Jolteon te zijn. Hij vond nu ook niet bepaald dat de Pokémon vriendelijk overkwam. Hij had van Aiden geleerd dat hij aardig moest blijven tot het niet meer anders kon, maar deze Pokémon deed nauwelijks zijn best. De Scyther keek een beetje nukkig de andere kant op. 'Kom kom,' sprak Aiden zacht tegen zijn Pokémon, 'de Jolteon heeft nare ervaringen met andere Pokémon. Geef hem tijd.' Hij glimlachte geduldig naar zijn Pokémon, waardoor deze al iets minder nukkig de andere kant opkeek. Aiden keek Lillian aan toen deze bevestigde dat ze wel een kop thee wilde en hij knikte naar haar. Het zou de eerste keer zijn dat hij haar mee naar boven zou nemen. Aiden hoopte maar dat het niet al te rommelig was in zijn kamertje. Aiden had, als Gymleider, een kamertje boven zijn Gym laten maken. Deze had hij gekocht voor een redelijke prijs. Zo was hij in de buurt van zijn Gym als er eens iets dringends was én had hij ook nog eens een goede ruimte voor zichzelf. 'Dan zal ik je mee moeten nemen naar mijn nederige paleis,' sprak hij grappend, waarna hij zich op zijn hielen omdraaide en de vrouw kalm voorging naar zijn Gym. De trap naar de kamer was gelegen in de Gym, aangezien de kamer echt recht boven de Gym was. Zijn blik gleed door de donkere zaal naar de lichtknop en deze deed hij aan. Vlakbij de trap was nog een lichtschakelaar waardoor hij het licht weer uit kon doen.

'Ik zal me alvast excuseren als er rommel boven ligt,' sprak hij tegen Lillian, waarna hij de trap op begon te gaan. Zijn Scyther was al veel eerder boven als hem en het duurde lang tot de man vlak naast hem stond. De trap leidde direct naar een hal. Aan weerszijden van de hal bevonden zich twee deuren waar aan de ene kant zijn badkamer was en aan de andere kant zijn slaapkamer. Rechtdoor was dan een deur die leidde naar de woonkamer. Het keukentje dat hij bezat grensde vlak aan de woonkamer. Het was een kleine woning, maar het was genoeg voor hem. Opnieuw ging hij de jonge vrouw voor naar de woonkamer en ging direct naar de keuken terwijl hij de vrouw een plaatsje aanbood op één van zijn zetels. Hij bezat twee zetels en recht voor die zetels bevond zich een tv van redelijke grootte. Terwijl hij de waterkoker aanzette en voor English tea koos - aangezien de meesten dat wel lekker vonden - bracht hij suiker met zich mee en zette deze op het tafeltje dat zich tussen de twee zetels in bevond. Hij nam plaats op de andere zetel als waar Lillian zat en keek haar aan. 'Het is vrij bescheiden, maar goed genoeg om in te leven als je op je eentje woont,' sprak hij, waarna hij even zijn ruimte bekeek. Het viel hem op dat het qua rommel reuze meeviel en hij haalde even zacht opgelucht adem. 'En Lillian,' begon hij oprecht geïnteresseerd, 'zijn er nog veel activiteiten op de manege die binnenkort gaan plaatsvinden?'

OOC: Bij mij valt het nog aardig mee, haha xD
Het laatste stukje is echt derp omdat ik dus niks anders wist te verzinnen om hun gesprek op gang te houden ;_;
Terug naar boven Ga naar beneden

Gesponsorde inhoud


Profiel
Pokégear
It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] Vide
BerichtOnderwerp: Re: It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN] Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 

It's just the beginning of a new adventure, not the end. [OPEN]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

 Soortgelijke onderwerpen

-
» I begin my adventure. I start from here. [OPEN]
» The beginning
» Go to the adventure
» I'm going on an adventure!
» My Pokémon Adventure; A Kanto Experience TIPS EN TOPS

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Kanto Experience :: South Kanto :: Fuchsia City-