Een Pokémon RPG forum dat zich volledig richt op Kanto en de eerste generatie Pokémon.
IndexZoekenLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen

Deel
 

 Training my Gyarados to become stronger and stronger. [OPEN]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Joël Jones
Joël Jones


Profiel Vrouw Leeftijd : 27
Aantal berichten : 69
Poképoints : 25
Reputatie : 1
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 17 jaar
Pokémon:
Training my Gyarados to become stronger and stronger. [OPEN] Vide
BerichtOnderwerp: Training my Gyarados to become stronger and stronger. [OPEN] Training my Gyarados to become stronger and stronger. [OPEN] Emptyza jan 11, 2014 8:53 pm

Joël haalde diep adem. Hij had in één dag het stukje voor Viridian City, Viridian City zelf en een deel van Viridian Forest kunnen doorkruisen, maar nu was hij wel moe. Hij had inmiddels zijn keuze gemaakt voor de Pokémon die hij wilde vangen, maar hij wist niet zeker of hij die kon vinden hier. En nu hij hier aan het uit hijgen was, was zijn Gyarados bezig om een Beedrill te verslaan. Oké, toegegeven, het was niet verstandig om een Beedriil hier uit te dagen. Maar die Weedles en die Caterpies waren geen goede partijen voor Gyarados, daar zou hij veel te weinig EXP uit kunnen halen. Welk level zou zijn Gyarados zijn? Rond de twintig? Hij kon in elk geval wel al Trash, Bite en Dragon Rage. Joël zou echter eens moeten gaan zien voor een TM waarmee hij Gyarados een wateraanval kon leren. Zijn tante zou hem er misschien eentje kunnen opsturen als hij haar belde in de Pokémon Center van Pewter City. Zijn tante had een deel van het bedrijf dat zijn ouders vroeger in hun eigen huis runden kunnen overnemen, waaronder ook een paar TM's die gebruikt werden voor experimentele doeleinden. Zijn tante zou hem er vast wel eentje lenen. Het hoefde ook geen sterke TM te zijn. Een TM zoals Water Pulse zou al goed genoeg zijn om flink wat schade aan te richten bij één van Brocks Pokémon. En later zou hij misschien een sterkere TM kunnen vragen. Hij kon voor andere Pokémon dan ook TM's lenen, maar het beste was nog steeds om zijn Pokémon zelf goed te trainen. Alleen die TM van Water Pulse zou hij vragen, de rest van de aanvallen moest Gyarados zelf maar leren. 'Goed, maak af met Bite!' riep Joël naar zijn Gyarados, die zelf al wat schade had opgelopen dankzij de Beedrill, maar de Beedrill nu op het punt stond om uit te schakelen. Gyarados maakte een perfecte duik naar voren, klapte zijn kaken om de Beedrill en liet deze daarna los. Verzwakt en met een irritant geluidje ging de Beedrill weg. Joël knikte tevreden zijnd naar zijn Gyarados. Ondanks dat de Pokémon zich niet goed kon voortbewegen op deze ondergrond, probeerde de Pokémon toch om er het beste van te maken. 'Daarom hebben we Water Pulse nu nodig,' zei hij tegen zijn Pokémon. 'Zo kun je van een afstandje iemand flink pijn doen.' Gyarados knikte opgetogen.

Hyper Beam. De aanval drong tot Joël door als een blikseminslag. Gyarados kon Hyper Beam leren. Wel op een ver level, maar toch. Als hij de Pokémon Hyper Beam zou leren na een tijdje, zou hij misschien moeilijker te verslaan zijn. En dan kon hij eventuele gymleiders makkelijker verslaan. Maar zover was het dus nog lang niet. Zijn Pokémon moest eerst nog een paar andere aanvallen goed beheersen. Zo kende hij wel Dragon Rage, maar kon de aanval niet zo perfect uitvoeren als dat hij met een Bite kon. Daarom had Joël zijn tegenstander, de Beedrill, ook laten verslaan met een Bite en niet met een Dragon Rage. Als de Dragon Rage mis was geweest, had de Beedrill alsnog kans gehad om Gyarados uit te schakelen. Al glimlachend sprong Joël op Gyarados. 'En nu ga je me brengen naar de uitgang van Viridian Forest!' De Gyarados keek hem aan alsof hij gek geworden was en met zijn mondhoeken omhoog gedrukt ging Joël weer van zijn Pokémon af. De Pokémon boog zich naar voren en Joël gebruikte die tijd om even te aaien over de enorme kop van zijn Gyarados. De Pokémon leek verrast te zijn door het teder gebaar, maar trok uit trots zijn kop weer terug. 'Keer terug, je mag uitrusten,' zei Joël, waarna hij de Pokémon terugkeerde. Gyarados zou toch niet veel kunnen uithalen op deze ondergrond. Als de Pokémon een paar bewegingen moest doen voor een aanval was het al vermoeid, laat staan als het nu ook nog eens mee moest bewegen door Viridian Forest. Bovendien had de Gyarados met die Beedrill wel genoeg training gehad. Joël beet op zijn onderlip terwijl hij doorliep. Hij kende heel dit deel niet. Was hij verdwaald? Hij schrok op van een geluid, een eindje verderop. Hij begon te rennen. Opeens zag hij iemand staan. Of leek dat maar zo?
Terug naar boven Ga naar beneden
Mark Evans
Mark Evans


Profiel Man Leeftijd : 24
Aantal berichten : 217
Poképoints : 42
Reputatie : 39
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 16
Pokémon:
Training my Gyarados to become stronger and stronger. [OPEN] Vide
BerichtOnderwerp: Re: Training my Gyarados to become stronger and stronger. [OPEN] Training my Gyarados to become stronger and stronger. [OPEN] Emptydo jan 16, 2014 9:06 pm

Met een brede grijns rende Toby een jongen achterna, die een bal volgde, zigzaggend langs de vele bomen. De Pikachu vond het niet erg om met Mark door Viridian Forest heen te rennen, met zijn voetbal. Dit soort training vond hij veel leuker dan normale training, omdat het na een tijdje zijn neus begon uit te hangen. Je merkte echter wel na een tijdje dat de jongen zijn tempo verminderde en uiteindelijk stopte met rennen, waar hij hijgend tegen een boom aanleunde. Toby had een brede grijns op zijn snoet staan. “Pikachu?” vroeg het gele wezentje toen wat bezorgd en keek in de blauwe ogen van zijn trainer, die opkeek. Mark zette een lichte grijns op zijn gezicht, die uitdagend op de Pikachu gericht stond. “Ik en opgeven.. NOOIT!” hij schopte de bal naar voren en stoof er achter aan, Toby grinnikte om de plotselinge uitbarsting van zijn vriend en volgde zijn voorbeeld. “Pika-Pika!” riep hij al rennend. Mark grijnsde enkel, waarnaar hij abrupt een bocht omging, maar Toby was hem dit keer te snel af. Hij sloeg de bal met zijn staart weg, maar zag vanuit zijn ooghoeken dat Mark aanstalten maakten, om een sliding te maken om zo de bal van de Pikachu weg te trappen. Alleen zijn enkel weigerde verder dienst en Mark moest noodgedwongen een pauze nemen. Toby zag het gebeuren dat hij naar de grond zakte en slaakte een diepe zucht, waar hij zijn ogen bij sloot. Dit gebeurde iedere keer als Mark de bal wilde afpakken of een schijnbeweging wilde maken. “Het spijt me, maatje,” sprak de jongen verontschuldigend, maar Toby schudde met zijn kop, waar een brede grijns op stond. Snel pakte hij de Pokéballen van zijn overige Pokémon en gooide die op het gras neer. Uit de witte massa van licht verschenen; een Vulpix, Eevee, Wartortle en Butterfree. Zoey, de Vulpix kwam naar hem toegelopen en nestelde zich op zijn schoot. “We houden een kleine pauze..” legde de jongen uit aan zijn Pokémon.

Vrijwel meteen gaven zijn Pokémon gehoor aan de woorden van de jongen. Flynn ging languit op de koude grond liggen, Sam zocht Zoey op terwijl Levi zich op zijn schouder nestelde. Daar drukte ze haar paarse kopje tegen zijn wang, waarbij Mark haar over haar kopje aaide. Mark slaakte een diepe zucht, terwijl hij opstond en zijn ogen terneergeslagen op zijn Pokémon liet rusten, die geen zorgen aan hun hoofd hadden. Toby keek hem ongerust aan, maar de jongen glimlachte enkel. Hij dacht terug aan wat hij Shiyo had beloofd, daarbij hoorde hij zichzelf de woorden nog zeggen die hij tegen de brunette had gezegd en meestal hield ie zich aan zijn woord. Alleen het liep niet helemaal zoals hij het gepland had.. nog steeds durfde hij niet terug naar Vermillion City. Toch wilde hij doorzetten voor Shiyo en Sylvia, maar zijn zelfvertrouwen liet hem net zo hard in de steek als dat zijn moeder deed. Zou dit dilemma ooit weggaan? Nee, zo mocht hij niet denken.. hij had Pokémon waar hij voor moest zorgen, daarbij leden de trainingen er al genoeg onder. “Pikapi?” Mark keek op bij het horen van Toby’s stem, waarvan hij de blik in zijn rug voelde prikken. Hij zuchtte diep en zette een klein grijns op zijn gezicht om het wezentje gerust te stellen. Het was misschien moeilijk om te accepteren dat de dingen niet altijd gingen zoals hij het wilde, maar hij mocht niet opgeven, dat had hij immers ook niet gedaan toen hij zijn eerste Contest verloren had. Of toen Zoey hem hard nodig had en hij het trainer zijn ook niet meer zag zitten, had hij het ook niet opgegeven. Het hoefde misschien niet nu.. maar ooit zal het hem lukken om het geluk te vinden en dan was hij de gene die misschien geluk zou hebben. Misschien had hij dat al gevonden en de gene die hij bedoelde stond vlak voor zijn neus en de ander liep hier ergens in Kanto rond.

Mark keek naar het gele wezentje die terug staarde, met zijn kastanjebruine oogjes op hem gericht. Hij knipoogde naar de Pikachu die hem toeknikte en er vervolgens vandoor spurtte met zijn voetbal. “…Uhm.. Toby, wacht!” riep Mark en wilde snel achter het gele wezentje aanrennen, maar vergat bijna zijn andere Pokémon. Hij draaide zich om en riep zijn andere Pokémon naar zich toe. Daarna volgde Mark het gele wezentje snel op de voet, met het groepje Pokémon achter zich aan. Toby rende breed grijnzend met de bal door de struiken heen, wetend dat Mark hem zou volgen, maar nu zijn andere teamgenoten uit hun Pokéballen waren, wilde hij weleens weten hoe snel hij zou reageren. Blindelings volgde hij het pad, maar niet veel later knalde hij vol op tegen iets aan en tuimelde naar achter waarbij hij de voetbal stil bleef liggen. “Chaaa,” piepte Toby terwijl hij met een pijnlijk gezicht over zijn neus wreef en keek geïrriteerd op, waar hij tegenop was gelopen. Hij liet zijn oren verontschuldigend zakken toen hij zag dat het een andere jongen was. Hij maakte hier wel een gewoonte van, right? Toby grinnikte om zijn eigen gedacht en keek vervolgens de onbekende jongen vragend aan, misschien zou Mark opvrolijken van wat afleiding met menselijk contact. “Pikachu?” vroeg de Pikachu, het wezentje wilde weten wat die jongen hier in z’n eentje deed en bleef voor een aantal tellen stil staan kijken naar de jongen..
Terug naar boven Ga naar beneden
Joël Jones
Joël Jones


Profiel Vrouw Leeftijd : 27
Aantal berichten : 69
Poképoints : 25
Reputatie : 1
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 17 jaar
Pokémon:
Training my Gyarados to become stronger and stronger. [OPEN] Vide
BerichtOnderwerp: Re: Training my Gyarados to become stronger and stronger. [OPEN] Training my Gyarados to become stronger and stronger. [OPEN] Emptydi feb 04, 2014 8:20 pm

Het geluid dat hij had gehoord was verdwenen. Joël keek verbaasd om zich heen. Hij voelde de bal van Gyarados heen en weer schudden. Joël wist dat de Gyarados er gewoon uit wilde, maar hij kon het zich nu niet permitteren om hem vrij te laten. Joël wist dat zijn Pokémon nogal fel kon reageren als er anderen in de buurt waren. En hij wist zeker dat dit zo was, want hij hoorde echt wel iets. Het leek meer op een soort geroep en een soort geschuifel. Joël boog zich voorover om voorbij de bosjes te kijken, maar schrok op toen een geel wezentje tegen zijn benen knalde. Joël trok zijn beide wenkbrauwen op toen hij zag hoe een Pikachu naar achteren tuimelde. Hij werd voor één moment vertederd toen de Pikachu zijn oortjes naar achteren deed. Hij had het altijd al een fascinerende en schattige Pokémon gevonden, hoewel zijn voorkeur meer naar Raichu ging. Hij hield van Pokémon die er vijandig en stoer uitzagen. Hij zou een team willen hebben die er stoer zou uitzien en waarmee hij alle badges kon binnenhalen. Hij zou het voor nu echter maar moeten doen met wat hij vond. Hij moest immers twee Pokémon hebben om een badge te halen. De Pikachu haalde hem uit zijn gedachten. Hij keek vragend naar het gele wezentje. 'Sorry, ik snap geen Pikachu-taal,' antwoordde hij een beetje klunzig. De enige Pokémon met wie hij best goed kon communiceren was zijn Gyarados en het was geen goed idee om deze tevoorschijn te halen. In tegenstelling tot Joël zou Gyarados namelijk helemaal niet vertederd zijn door het kleine wezentje en zou een klein geval als een Pikachu juist meer als een reden zien om ten aanval over te gaan. Dan moest je daarbij nog het type van de onschuldige Pokémon optellen - namelijk elektriciteit - en het vormde één grote bedreiging. Het was nog maar goed dat de grote Pokémon de Hyper Beam nog niet kon. Joël had de kracht van die aanval ooit gezien en hij had het een fascinerende, maar gevaarlijke aanval gevonden. Hij richtte zijn blik weer op de Pikachu en probeerde zijn gedachten te verdrijven. 'Waar is je trainer?' vroeg hij kalm. Hij kon natuurlijk niet goed het antwoord begrijpen van Pikachu, maar misschien zou de Pokémon begrijpen waar hij het over had en hem vanzelf leiden naar de trainer. Joël sloeg zijn armen over elkaar heen en wachtte af.

Het antwoord hoefde hij niet lang af te wachten. Hij hoorde het eigenlijk al aankomen. Hij deed één stap opzij zodat hij verder kon kijken dan de struikjes en zag een trainer plus een heel team van Pokémon aanstormen. Hij vroeg zich af of het allemaal voor de Pikachu was. Hij draaide zijn hoofd en zag toen pas de bal die niet ver van de Pikachu terechtgekomen was. Eigenlijk lag het zelfs vlak naast het gele wezentje. Joël bukte zich en rolde de bal met de toppen van zijn vingers tegen de Pikachu aan. 'Hier, ik geloof dat deze van jou is,' zei hij vriendelijk. Hij zwaaide vervolgens naar de trainer die hij in zijn kielzog had. 'Je Pikachu is hier!' riep hij. Zijn blik verraadde geen enkele emotie toen hij opnieuw naar het wezentje keek. Hij vroeg zich af wat het hier opeens deed. Misschien waren ze een spelletje met de bal aan het doen. Misschien was het gewoon een verdwaalde trainer met een lastige Pikachu. Tja, er bestonden zoveel mogelijkheden. Dat de Pokémon van jou was wilde niet automatisch zeggen dat de band ook goed was. Sterker nog, Joël had veel experimenten van zijn ouders bijgewoond waarbij er Pokémon waren die zo agressief reageerden op hun eigen trainer dat deze er geen raad meer bij wist. De Pokémon leken dan tijdens het experiment rustiger te worden. Joël trok met zijn mond toen hij zich bedacht dat het niet voor alle Pokémon gold blijkbaar en zijn gedachten volgen weer naar het ongeluk met de Rhydon. Hij probeerde zich echter niet te laten overmeesteren door die gedachte en concentreerde zich zoveel mogelijk op de trainer die al bijna bij hem was... met zijn groepje Pokémon er ook nog bij.
Terug naar boven Ga naar beneden
Zinan Minami
Zinan Minami


Profiel Vrouw Leeftijd : 31
Aantal berichten : 92
Poképoints : 57
Reputatie : 10
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 20 jaar
Pokémon:
Training my Gyarados to become stronger and stronger. [OPEN] Vide
BerichtOnderwerp: Re: Training my Gyarados to become stronger and stronger. [OPEN] Training my Gyarados to become stronger and stronger. [OPEN] Emptyma feb 10, 2014 2:56 pm

"Aeolus, Slash." De Scyther schoot naar voren en haalde uit naar het grote rotsblok voor hem. Zijn scherpe blad sneed door het steen en een stuk van het rotsblok gleed met een schurend geluid van de rest van het steen af. "Fury Cutter," vervolgde Zinan, waarop de groene Bugpokémon met zijn messen op het steen begon in te snijden. Stukjes steen vlogen in het rond en het vreselijke, hakkende en schurende geluid galmde door het bos. "Genoeg," sprak de jongeman met een iets hardere stem, om boven het geluid van Aeolus uit te komen. De Scyther stopte, zwaar hijgend. Zinan liep naar zijn Pokémon toe en inspecteerde diens snijbladen. "Niet slecht, maar kleine beschadigingen. Maar ik zal je wat meer Iron geven als we terug zijn." De Scyther knikte, nog altijd buiten adem. "Keer terug." Zinan hief de blauw witte Greatball, waarom Aeolus met een flits verdween. Zinans blik ging naar zijn omgeving. Viridian Forest. Hij was geen fan van het bos, maar de laatste keer dat hij hier was, had hem dit een Scyther opgeleverd. Dus leek het hem wel gepast om hier terug te keren voor Aeolus training.

Op dat moment hoor hij een bekend geluid. Het gegrom van een Gyarados. Na zijn vangst en problemen met zijn eigen exemplaar, herkende hij het geluid overal. Zinan wenkte naar Calliope en liep in de richting van het geluid. Hoe dichterbij hij kwam, hoe duidelijker de geluiden van een gevecht werden. Vanachter een boom sloeg hij het tafereel gade. Een Gyarados, duidelijk wat kleiner en minder getraind dan zijn eigen exemplaar, was in een gevecht tegen een Beedrill. De Gyarados maakte hem af met een Bite, waarna Zinans blik verplaatste naar zijn trainer. De jongen leek niet heel veel jonger te zijn dan hijzelf, hoogstens een jaar of drie. De meeste trainers die hij tegenkwam waren slechts kinderen. Op één of andere manier intrigeerde deze blauwharige tiener hem. Voordat hij echt kon besluiten of hij de jongen zou aanspreken, verscheen er een Pikachu ten tonele, gevolgd door een jonge trainer. Jep, dat was meer het beeld van een Trainer. Jong, naïef en eigenlijk vee te jong om alleen en onbeschermd door een bos te huppelen.

Hij deed er niet toe. Wat er wel toe deed was deze jongen met zijn Gyarados. Zinan liep even een stukje verder, voordat hij het pad opstapte. Hij wilde niet dat de andere jongens dachten dat hij hun had staan bespieden. Rust liep hij naar de blauwharige jongen, met Calliope aan zijn zijde. Gekleed in het wit, compleet met witte schoenen, witte handschoenen en wit haar, was Zinan een aparte verschijning in het groene bos. Maar dat deerde hem niet. Hij was een stadsjongen, en dat zou hij altijd blijven. "Een goedemiddag," sprak hij, terwijl hij enkele meter van de blauwharige jongen tot stilstand kwam. Zijn vingertoppen streken even over Calliope's kop, terwijl zijn donkere ogen op de jongen gefixeerd bleven. "Een interessante Gyarados heb je daar. Kan ik je misschien interesseren in een gevecht?" Zijn rechterwenkbrauw ging een klein beetje omhoog, waardoor zijn blik vragend werd.


OOC;; Care if I join ya? (: Ik zie een rivalry ontstaan, mwuhaha!



Laatst aangepast door Zinan Minami op za jun 21, 2014 8:31 pm; in totaal 1 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
Mark Evans
Mark Evans


Profiel Man Leeftijd : 24
Aantal berichten : 217
Poképoints : 42
Reputatie : 39
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 16
Pokémon:
Training my Gyarados to become stronger and stronger. [OPEN] Vide
BerichtOnderwerp: Re: Training my Gyarados to become stronger and stronger. [OPEN] Training my Gyarados to become stronger and stronger. [OPEN] Emptydo feb 13, 2014 9:22 pm

Toby die nog altijd afwachtend naar de onbekende jongen keek, schrok op uit zijn gedachte toen hij zijn stem liet klinken, en hem vertelde dat hij geen Pikachu taal sprak. Hierbij kon het gele wezentje zich wel voor zijn hoofd slaan, Mark mocht hem dan misschien begrijpen, maar dat gold niet voor iedereen. Het grappige was echter wel dat je diegene voor van alles kon uitmaken, want ze zouden je toch niet begrijpen. Toby grinnikte om zijn eigen gedachte en liet zijn grijns van zijn snoet glijden, Mark was echter een probleem, die zou dit niet grappig vinden, en zeker nu niet. 'Waar is je trainer?' vroeg de jongen deze keer, waarbij hij even een gezicht trok. Dat probleempje was hij even vergeten, hoe erg zou Mark het vinden om een gesprek aan te gaan? Hij wist wel dat hij er niet echt op zat te wachten, maar depressief wegkruipen hielp ook niet. Toby wilde dat die jongen eindelijk eens zou in zien, dat hij dit niet alleen kon… dat hij iemand nodig had die hem kon helpen. Ugh wat hij nou ging doen zou hij waarschijnlijk nog lang gaan aanhoren. Mark moest meer onder de mensen komen en het kon hem niet schelen hoe. “Pika, Pi-pikachu,” antwoordde Toby en wees met zijn kleine wijsvinger naar de struiken. Hij bleef wel erg ver achter, waren zijn teamgenoten dan zo vermoeiend? Opdat moment voelde het gele wezentje dat Marks voetbal zachtjes tegen hem aanrolde en keek hij naar het voorwerp. 'Hier, ik geloof dat deze van jou is,' weerklonk de stem van de jongen weer, dankbaar knikte het gele wezentje naar de jongen en klemde zijn staart om de bal heen. Net als een Aipom. Het ontging hem verder wat de jongen nog meer zei, want zijn aandacht ging opeens naar iets anders.

Automatisch spitste hij alert zijn oren en keek hij naar de struiken, waar hij een ritselend geluid hoorde. Mark kon het niet zijn want die was er nog niet, althans nog niet. Instinctief liet hij waarschuwend wat vonken vrij uit zijn rode wangzakken en keek hij dreigend naar een veel oudere jongen met een… wat was dat voor een Pokémon? Vragend liet hij een van zijn oren zakken, maar werd echter serieus toen hij voelde dat er iets niet klopte. Het was een vaag voorgevoel en dat werd erger toen hij de woorden; gevecht en Gyarados opving. Toby herinnerde zich vaag dat die Pokémon vrij agressief waren, ongeveer net zo agressief  als Sam, maar dan honderd keer erger. Hij had het nog nooit meegemaakt en dat wilde hij zo lang mogelijk uitstellen, zeker met zijn eigen trainer in de buurt. Helaas voor hem was dat al te laat en zag hij Mark al aankomen met Sam enkel op zijn schouder. Hij had de rest zo te zien terug laten keren. “To-!” nog voordat Mark zijn zin af kon maken, vuurde de Pikachu een waarschuwende Thundershock naar de bruinharige jongen, die noodgedwongen naar achter moest springen. Sam wierp hem een kwade blik toe, maar dat boeide hem niet, wat hem meer interesseerde was dat Mark niet dichterbij moest komen. Gespannen keek de Pikachu naar de twee oudere jongens en Mark, die waarschijnlijk geen idee had wat er aan de hand was. Hij had niet alles opgevangen wat er gebeurt of gezegd was, Toby ook niet maar hij had het gevoel dat die jongen, die in witte kleding gekleed, niet te vertrouwen was.

Mark wierp met Sam een verwarde blik uit. De Eevee had blijkbaar ook geen flauw idee wat er gaande was, deze sprong soepel van zijn schouder af. Geïrriteerd besloot de jongen zijn mond open te trekken, hij had de twee jongens wel gezien maar die leken toch niet op hem te letten. “Waar heb jij opeens last van?” vroeg Mark nijdig aan de Pikachu, die nog een Thundershock afvuurde zodra hij aanstalten maakte om dichterbij te komen. Wederom sprongen hij en Sam aan de kant om de straal te ontwijken. Mark slaakte een geïrriteerde zucht om zichzelf te kalmeren en liet zijn blik rondgaan, het enige wat hem opviel waren die jongens… een beetje vreemd om in een bos rond te hangen. Het ging hem ook niet aan, daar niet van, maar hij wist nu ook de weg niet meer terug naar Pewter City. Voor de zoveelste keer. Onderweg hier naartoe had hij een besluit genomen, die hij Toby wilde vertellen, maar het zag er niet naar uit dat de Pikachu naar hem toe zou komen. Hij wilde over vier dagen terugkeren naar Vermillion City voor Mitsu en hun gevecht, maar dan moest zijn Pikachu wel eerst meewerken. Vervolgens richtte hij vragend zijn blauwe ogen op de twee onbekende jongens… wat was hier aan de hand?

OOC: sorry voor het lange wachten. Er kwamen wat dingen tussenx'D
Ik had deze dork ff nodig.
Terug naar boven Ga naar beneden
Joël Jones
Joël Jones


Profiel Vrouw Leeftijd : 27
Aantal berichten : 69
Poképoints : 25
Reputatie : 1
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 17 jaar
Pokémon:
Training my Gyarados to become stronger and stronger. [OPEN] Vide
BerichtOnderwerp: Re: Training my Gyarados to become stronger and stronger. [OPEN] Training my Gyarados to become stronger and stronger. [OPEN] Emptyza feb 15, 2014 2:41 pm


Alles gebeurde heel snel. Het ene moment was de Pikachu nog rustig, maar het volgende moment liet hij zich op zijn vier poten zakken en keek hij ergens naar. Joël legde een hand op zijn achterhoofd omdat hij niet zo goed begreep wat de Pikachu zijn probleem was, zeker niet toen deze donderstralen afvuurde na een plek vlak nabij hun. Het volgende moment dook er een in het geheel wit geklede man voor hem op. Joël moest even moeite doen om het allemaal te bevatten. Zijn aandacht van de Pikachu rukte zich los toen hij de man sprak. Hij knikte hem alleen even toe, reageerde niet op zijn begroeting. Er moest een reden zijn dat de Pikachu zo gespannen was en buiten de onbekende man en de hoorbare naderende jongen zag hij niemand. Hij draaide zijn hoofd om de Pikachu een blik te gunnen, maar de man trok opnieuw zijn aandacht door een voorstel te doen. Een voorstel dat hem meteen alle aandacht naar hem liet richten. Een gevecht? Hoorde hij dat nu goed? Hij bekeek de man deze keer wat beter. Wit haar met een jong gezicht eronder, witte handschoenen en volledig witte kledij was het eerste wat hem opviel. Tussen al dat groen was hij heel.. opmerkelijk. Als hij als kind al zo gekleed geweest was, zou hij vast veel moeite hebben gehad met het spelletje verstoppertje. Joël probeerde een flauwe grijns omwille van die gedachte te verbergen omdat het een tikkeltje flauw was voor een jongen van zijn leeftijd en richtte zich daarna vooral op het voorstel. Wacht. En nog iets. Hoe wist de man dat hij een Gyarados had als Joël deze al had teruggekeerd in zijn Poké Ball? Zou Gyarados zoveel geluid hebben gemaakt dat hij tot op een grote afstand nog steeds hoorbaar was geweest en had de man hem herkend? Natuurlijk, het geluid van een Gyarados was best makkelijk te onderscheiden tegenover het geluid van andere Pokémon, maar toch.. Joël wist niet dat zijn Pokémon zo luid was. En wat moest hij in godsnaam antwoorden? Hij had het nog nooit tegen iemand opgenomen, dit zou zijn eerste gevecht zijn. Het zou een goede training zijn en het was nu ook weer niet dat hij niet tegen zijn verlies kon als hij niet zou winnen, maar was het al niet een beetje te snel voor Gyarados? Bovendien zou de blauwe Pokémon proberen om zijn tegenstander te verpulveren. Gyarados was niet de vriendelijkste.

Joël besloot om al zijn twijfels van zijn schouders te laten vallen. Dit was, zo te zien, een al best oudere trainer en hier kon hij gebruik van maken. Want als hij de trainer het niet makkelijk zou maken, dan zou hij toch ook wel een kans maken tegen Brock? ‘Natuurlijk,’ antwoordde hij dus nog steeds een beetje verbijsterd op de vraag van de man. ‘Maar weet waar je aan begint.’ Zijn mondhoek trok een beetje en hij draaide zich om om het niet te laten merken. Hij richtte zijn blik toen pas weer op de Pikachu, die in een soort.. meningsverschil verwikkeld was geraakt met zijn trainer. Met een opgetrokken wenkbrauw zag Joël toe hoe de Pikachu constant vermeed om zijn trainer dichterbij te laten komen en hij vroeg zich af wat de Pokémon toch had. Daarnet deed hij ook al zo vijandig tegenover de onbekende man, maar tegenover hem juist niet. Ach ja. Hij draaide zich om naar de man. ‘Ik hoop dat je een één op één gevecht wilt, want ik heb niet meer Pokémon,’ zei hij luid. Hij verhief expres zijn stem om iedereen in zijn directe omgeving te waarschuwen dat ze een gevecht gingen hebben en dat buitenstaanders dus het beste een beetje uit hun buurt konden blijven, al zeker omdat ze hier met gevaarlijke Pokémon gingen werken. Joël wist niet veel van zijn tegenstander, maar als deze al iemand uitdaagde waarvan hij wist dat diegene een Gyarados had, zou hij zelf ook wel sterke Pokémon hebben. Joël voelde adrenaline door zijn aderen gieren en vroeg zich af hoe het zou zijn om te strijden met zijn Gyarados. Hij moest goed nadenken over de tactieken. Hij draaide zijn hoofd naar de jongen, die hun raar aankeek. Of nee, eerder vragend. ‘Je kunt misschien beter een beetje verder weg gaan staan,’ merkte Joël dus op naar de jongen, waarna hij duidelijk probeerde te maken dat ze een gevecht gingen hebben door de Poké Ball van zijn Gyarados tevoorschijn te halen. Hij besloot echter ook al om hem op het veld te laten verschijnen zodat de man een blik kon werpen op waar hij aan begon en hij gooide de Poké Ball met een grote boog door de lucht. De Poké Ball klapte open en zijn Gyarados verscheen.



OOC: Tomas, ik heb geprobeerd om je te betrekken in mijn post voor zover dit mogelijk was.. Ik hoop dat je er iets mee kunt en anders laat je maar iets weten, maar Car moet ook nog posten, dus dat zal wel geen probleem zijn! Smile
Terug naar boven Ga naar beneden
Zinan Minami
Zinan Minami


Profiel Vrouw Leeftijd : 31
Aantal berichten : 92
Poképoints : 57
Reputatie : 10
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 20 jaar
Pokémon:
Training my Gyarados to become stronger and stronger. [OPEN] Vide
BerichtOnderwerp: Re: Training my Gyarados to become stronger and stronger. [OPEN] Training my Gyarados to become stronger and stronger. [OPEN] Emptyzo maa 02, 2014 2:28 pm

De jongen met het blauwe haar leek hem wat verbluft aan te kijken, maar uiteindelijk antwoordde hij bevestigend. "Maar weet waar je aan begint," voegde de jongen er met een grijns aan toe. Zinan streek met een onbewogen gezicht zijn witte haren uit zijn ogen, maar van binnen was hij mateloos geïrriteerd. Werkelijk? Zo stoer, alleen omdat je een Gyarados had? Er waren zoveel arrogante, nutteloze trainers. Hij kon niet wachten om erachter te komen of deze jongen alleen maar praatjes had, of ook daadwerkelijk iets in zijn mars had. "Ik hoop dat je een één op één gevecht wilt, want ik heb niet meer Pokémon," sprak de jongen luid, waarop Zinan zijn wenkbrauw optrok. Werkelijk? Dan was deze jongeman toch meer een beginner dan hij had verwacht. "Daar heb ik geen bezwaar tegen," antwoordde Zinan kalm. De blauwharige jongen zei tegen het jochie met zijn Pikachu dat hij misschien wat verder weg kon gaan staan. "Of deze jongeman kan voor ons de scheidsrechter zijn," stelde Zinan voor, waarbij er een schittering door zijn donkere ogen ging. Hij was geen vuil spel nodig om deze jongen te verslaan.

Eindelijk gooide de tiener zijn Pokéball omhoog en verscheen zijn Gyarados. Zinans blik gleed inspecterend over de Pokémon. Aangezien hij alleen feiten en zijn eigen Gyarados als vergelijkingsmiddelen had, kon hij vaststellen dat de Gyarados ongeveer een gemiddelde grootte had, maar kleine was dan zijn eigen. Hij leek gezond, zijn schubben lagen goed op zijn huid en zijn ogen glansden. Hij leek alleen nog geen erg hoog level te hebben, misschien in de 20. Aangezien Magicarps pas evolueerden op level 15, was de Gyarados nog neit veel getraind. "Calliope," sprak Zinan uitnodigend, waarop de grote kat even geeuwde en naar voren sprong. Het was misschien wat oneerlijk qua level, maar aangezien Aeolus net een training had gedaan en zijn Gyarados nog in het hoofdkwartier was, had hij vrij weinig keuze. "Faint Attack." De Persian sprong naar voren en verdween in een paarse flits. Een seconde later verscheen ze rechts achter de Gyarados en haalde ze uit met haar klauwen. Let the games begin.




Laatst aangepast door Zinan Minami op za jun 21, 2014 8:31 pm; in totaal 1 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
Mark Evans
Mark Evans


Profiel Man Leeftijd : 24
Aantal berichten : 217
Poképoints : 42
Reputatie : 39
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 16
Pokémon:
Training my Gyarados to become stronger and stronger. [OPEN] Vide
BerichtOnderwerp: Re: Training my Gyarados to become stronger and stronger. [OPEN] Training my Gyarados to become stronger and stronger. [OPEN] Emptydi maa 04, 2014 9:26 pm

Mark keek nog steeds naar de twee jongens. Hij had nog steeds geen idee van wat hier gaande was, alleen het feit dat Toby zich abnormaal gedroeg. Waarom mocht hij niet dichterbij komen? Pas toen hij een deel van het gesprek opving tussen de twee oudere jongens, begon het hem te dagen. Een gevecht dus… dat verklaarde nog niet waarom Toby zich zo gedroeg. Geïrriteerd zuchtte hij en sloot zijn ogen voor een moment. Sam wierp haar zwarte kijkers omhoog, zodat ze kon zien of alles goed ging. Daarna opende Mark zijn ogen weer toen er tegen hem werd gepraat, het was een van de twee jongens. ‘Je kunt misschien beter een beetje verder weg gaan staan,’ sprak de jongen met het donkerblauwe haar. Even voelde hij de aandrang om te vragen waarom, maar toen hij naar zijn Pikachu keek, die in een verdedigende houding stond, besloot hij maar te doen wat er gevraagd werd. Het was niet zo dat de jongen hem iets had aangedaan, toch? Nu pas merkte hij de gigantische blauwe Pokémon op, zo een gigantisch beest had hij nog nooit van zijn leven gezien. Mark deinsde achteruit en probeerde niet te laten zien dat hij zich bedreigd voelde, al was het niet voor de jongen met het witte haar die toen wat anders voorstelde. "Of deze jongeman kan voor ons de scheidsrechter zijn," stelde deze voor. Voor geen goud ging hij tussen die twee in staan… dan liep hij nog liever de afgrond in als hij niet meer wilde leven.

De bruinharige jongen wierp een blik op zijn eigen Pokémon, ook Sam voelde zich niet helemaal op haar gemak terwijl Toby nog steeds dreigend naar de andere jongen staarde. “Volgens mij ben jij niet helemaal goed bij je hoofd,” gromde Mark zachtjes, wat gericht was op de jongen met het witte haar en wenkte naar zijn eigen Pokémon. Toby leek opgelucht te zijn, dat zijn trainer gehoor gaf aan de waarschuwing van de jongen met het blauwe haar. De Pikachu liep zonder enkele tegenstribbeling achter Mark en Sam aan. Terwijl de Eevee hem geamuseerd aankeek toen ze waren gestopt en op een redelijke afstand waren gaan staan, merkte hij nu pas de katachtige Pokémon op die op het ‘strijdveld’ stond. Nu hij hier zo stond kon hij net zo goed kijken naar het gevecht dat gaande was. Misschien kon hij hier nog wat van leren. Ondanks dat hij een Coördinator was en hij op zich niet veel aan gevechten had gedaan, op die met Sam na, interesseerde het hem wel genoeg om er naar te kijken. Daarbij wilde hij zelf een gevecht met Mitsu, dus was het misschien verstandig om te zien hoe het nou werkte. Ook al was zijn humeur nu totaal omgeslagen, maakte niet weg dat het hem interesseerde. Mark voelde dat Toby inmiddels al terug op zijn schouder zat en knielde vervolgens naar de grond om de Eevee van de grond te pakken, zodat ook zij goed kon meekijken.
Terug naar boven Ga naar beneden
Joël Jones
Joël Jones


Profiel Vrouw Leeftijd : 27
Aantal berichten : 69
Poképoints : 25
Reputatie : 1
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 17 jaar
Pokémon:
Training my Gyarados to become stronger and stronger. [OPEN] Vide
BerichtOnderwerp: Re: Training my Gyarados to become stronger and stronger. [OPEN] Training my Gyarados to become stronger and stronger. [OPEN] Emptyza aug 02, 2014 8:40 am



Joël trok een wenkbrauw op. Hij had de jongen aan de zijlijn zojuist verwittigd dat hij beter wat verder uit de buurt kon blijven en nu wilde de man meteen dat de jongen de scheidsrechter van het gevecht werd. Was dit echt wel nodig? Joël vond het niet nodig dat de jongen te dicht in de buurt kwam om het gevecht goed te kunnen volgen. Het was te gevaarlijk. Zijn Gyarados had van die momenten dat hij echt boos kon reageren en Joël wist niet hoe deze dan zou uithalen naar de anderen. Hij wilde een ramp voorkomen. Aan de andere kant was zijn Gyarados ook wel goed genoeg getraind om te weten dat hij niet zomaar uit het niets trainers mocht aanvallen. Toch kon Joël zijn opluchting niet beschrijven toen de jongen eerder op zijn voorstel inging dan die van de man en hij zich verder verwijderde van hun. Mooi. Hij vroeg zich eigenlijk af hoe sterk de jongen was. Hij had een Pikachu en zo te zien ook een Eevee. Hij wist dat sommige Pokémon sterker waren dan ze leken. Hij had vaak genoeg experimenten van zijn ouders meegemaakt waarbij een kleine, onschuldige Pokémon de boosdoener was geweest en in het begin was hij bang geweest voor Pokémon, maar nu waren het zijn vrienden. Er was echter één Pokémon die hij niet kon hebben. Hij hoopte dat hij die Pokémon nooit meer zou tegenkomen, want die Pokémon was de oorzaak voor de dood van zijn ouders. Na al die tijd was hij nog steeds woedend en bang voor dat soort Pokémon. Het was dan ook de reden waarom hij zijn Gyarados zoveel aandacht gaf. Gyarados was een Water-type, wat heel makkelijk zou zijn tegen het Ground-type, het type van de Pokémon waar hij zo voor vreesde. Hij had de Pokémon tijdens de aanval niet met eigen ogen gezien, maar hij wist hoe ze eruit zagen en hoe gevaarlijk ze konden zijn. En hij wist hoe erg Gyarados dat soort Pokémon haatte. Hij wist zeker dat als ze zo'n Pokémon opnieuw zouden tegenkomen, zijn Gyarados er klaar voor zou zijn. Joël zou zijn best doen om de Pokémon de aanvallen te leren die nodig waren om Ground-types uit te schakelen. En hij zou uiteraard ook andere Pokémon nodig hebben om zijn weg door de acht gyms te maken, maar Gyarados was en bleef zijn Pokémon die voor hem op nummer één stond.

Joël schrok op uit zijn gedachten toen de man zijn Pokémon op het veld riep. 'Wacht,' zei hij gauw. 'Mijn naam is Joël. Gewoon dat je het even weet.' Hij keek de man kalm aan. Hij vroeg zich af wat de man zijn naam was, maar had niet veel tijd meer. De man riep een aanval die hij niet kende en Joël trok verbaasd zijn wenkbrauw op toen de Persian opeens achter zijn Gyarados verscheen. 'Gyarados, raak hem met je staart!' zei Joël gauw, maar het was te laat. De klauwen waren al in de huid van de Gyarados gedrongen en hij hoorde zijn Gyarados een kreet slaken van pijn. Hij beet op zijn onderlip. Hij wist dat Gyarados zijn Dragon Rage helemaal nog niet goed ontwikkeld had om het echt een goede aanval te laten zijn. Zijn Pokémon raakte bij die aanval zichzelf meer dan de tegenstander. Dan had hij maar één oplossing. 'Gyarados, val die Persian aan met je Bite!' riep hij gauw naar de Gyarados. De Gyarados was inmiddels al buiten zinnen van woede en keek nijdig naar de Persian. Joël hoopte dat de Gyarados zich niet zou laten overwoekeren door woede. Dat zou niet alleen slecht zijn voor zijn Pokémon, maar ook nog voor de wedstrijd. Joël zag zijn Pokémon, naarmate de pijn wegstreek, al wat rustiger worden en de Pokémon ging doelbewust op de Persian af. Nu nog maar hopen dat het raak was.

OOC: Sorry voor de zeer late post D:


Terug naar boven Ga naar beneden

Gesponsorde inhoud


Profiel
Pokégear
Training my Gyarados to become stronger and stronger. [OPEN] Vide
BerichtOnderwerp: Re: Training my Gyarados to become stronger and stronger. [OPEN] Training my Gyarados to become stronger and stronger. [OPEN] Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 

Training my Gyarados to become stronger and stronger. [OPEN]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Kanto Experience :: West Kanto :: Viridian Forest-