Een Pokémon RPG forum dat zich volledig richt op Kanto en de eerste generatie Pokémon.
IndexZoekenLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen

Deel
 

 Let's celebrate the summer!

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Kane Hayashi
Kane Hayashi
Gymleider

Profiel Vrouw Leeftijd : 30
Aantal berichten : 539
Poképoints : 106
Reputatie : 29
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 24
Pokémon:
Let's celebrate the summer! Vide
http://lacernellarubra.deviantart.com
BerichtOnderwerp: Let's celebrate the summer! Let's celebrate the summer! Emptydo aug 15, 2013 5:04 pm

Samen met Gary, Gray en Noel zat Kane in de keuken. Niet op een stoel, nee, die waren allemaal naar buiten gebracht, maar op zijn knieën op de grond. De twee broers hadden een barbecue georganiseerd en daarvoor waren de voorbereidingen nu in volle gang. Of eigenlijk waren de voorbereidingen al bijna klaar, maar was het iets ... eh... iets uit de hand gelopen. Het zat namelijk zo: tijdens het marineren van het vlees waren Kean en Kane een tikkeltje enthousiast geweest en zoals het echte broers betaamd, waren ze overgegaan op een kruidengevecht. Er was hier en daar ook wat vlees op de grond gevallen en een pan met pindasaus was op de vloer gevallen, waarop het bruine spul zich uitbundig over de tegels had uitgespreid. Er zaten ook spetters pindasaus op de muur en het plafond trouwens. Kean had na het “gevecht” spontaan voorgesteld dat híj het vlees wel naar buiten zou brengen, de stoelen klaar zou zetten en de barbecue aan zou steken, als Kane in ruil daarvoor de keuken schoon zou maken. Natuurlijk was Kane het daar niet mee eens, maar uiteindelijk wisten ze het op een akkoordje te gooien. De deal was nu zo, dat Kean niet alleen al het vlees naar buiten zou slepen, de stoelen buiten zou zetten en de barbecue aan zou zetten, maar hij zou daarnaast ook een week lang koken.

Goed, met die deal kon Kane dus wel leven en daarom zat hij nu op zijn knieën op de keukenvloer om pindasaus op te ruimen. Hierbij werd hij geholpen door Gary, Kean’s Starmie, Gray, Kane’s Slowbro en Noel, Kane’s Caterpie. De Caterpie kroop over de keukenvloer, een stuk keukendoek voor zich uit duwend. Gary maakte af en toe wat plekken vochtig en Slowbro had ook een keukendoek in zijn poten. Al met al ging het nog best goed, maar wat hadden ze er een zooitje van gemaakt zeg.

Ruim een uur later zag de keuken er schoner uit dan dat hij er uit had gezien vóór het kruidengevecht. Kane strekte zijn rug. ‘Goed bezig geweest, jongens,’ zei hij tegen de Pokémon die hem geholpen hadden. ‘Kom, laten we naar buiten gaan en kijken hoe de anderen het ervan af brengen.’ Die bleken het er ook goed vanaf te brengen. Het vlees was uitgestald, de kolen deden al een poging om warm te worden en Kean zat onderuitgezakt met een brede lach op zijn gezicht op de bank, vergezeld door Kane’s Alakazam Kaleb, zijn eigen Hypno Blake en natuurlijk Leon. ‘Daar deed je lang over,’ zei hij lachend. Kane grijnsde. ‘Wacht maar tot jij morgen aan het koken bent,’ zei hij. ‘Dan zul je wel anders piepen.’ Hij keek op zijn horloge. Over een klein kwartier zouden de eerste gasten er waarschijnlijk zijn. Mooi, want door al dat schoonmaken rammelde hij van de honger.

OOC: Ondanks dat er alleen uitnodigingen naar de gymleiders zijn verstuurd, is het overigens geen gesloten topic! =)
Terug naar boven Ga naar beneden
Kean Hayashi
Kean Hayashi
Gymleider

Profiel Vrouw Leeftijd : 30
Aantal berichten : 567
Poképoints : 170
Reputatie : 51
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 24
Pokémon:
Let's celebrate the summer! Vide
http://goldenlionofra.deviantart.com/
BerichtOnderwerp: Re: Let's celebrate the summer! Let's celebrate the summer! Emptydo aug 15, 2013 5:05 pm

Tok... tok... tok... De poten van de stoel tikten met elke trede die hij naar beneden stapte tegen de stenen. Toen hij had aangeboden dat hij de stoelen naar buiten zou slepen enzovoorts, had Kean er even geen rekening mee gehouden dat hij zich een tiental traptreden boven de tuin bevond. Hij werd zo langzamerhand behoorlijk moe van het heen en weer gesjouw. Het vlees stond al netjes op de tafels buiten en de barbecue was één van de eerste dingen die hij tevoorschijn had gehaald, maar de stoelen moesten ook naar beneden. Één voor één, wilde hij zijn nek niet breken op de trap. Gelukkig konden Kaleb en Blake hem helpen door middel van hun telekinetische gaven. Leon had ook wel willen helpen, maar tja... die kon al duwend nog geen invloed uitoefenen op de stoel. Daarom was Leon bij het vlees gepositioneerd, om eventuele lastige Pidgey en Spearow weg te houden – met de nadrukkelijke smeekbede om geen stringshot in de buurt van het vlees uit te voeren.

Opgelucht zette Kean de stoel op het gras neer en telde toen of er al genoeg waren. Kane en hij hadden naar elke gymleider in Kanto een uitnodiging verstuurd. Er waren in totaal negen gymleiders en geen van hen had tot nu toe een bericht terug gestuurd met de melding dat hij – of zij – geen zin had om te komen. Dat betekende negen stoelen. Er stonden er vier uit de keuken en twee comfortabelere stoelen uit de woonkamer. Op dit moment waren de twee psychische Pokémon bezig de tweepersoons bank uit de woonkamer naar buiten te manoeuvreren.
Kean twijfelde even of hij ook nog een bureaustoel uit een slaapkamer moest halen, maar besloot dat dat nergens voor nodig was. Áls al iedereen zou komen, dan moesten ze maar een beetje proppen op de bank hoor. Bovendien stond er altijd wel iemand bij de barbecue, dus dan hadden ze helemaal geen negen zitplaatsen nodig.
De barbecue. Oh ja! Kean haastte zich naar de barbecue toe en legde er kolen op. Anders zouden ze straks nog een eeuwigheid moeten wachten tot ze eindelijk konden gaan barbecueën en eigenlijk begon hij nu al honger te krijgen.

Goed. Hadden ze nu alles? Kean keek rond. Vlees, check. Zitplaatsen, check. Een tafel, check. Drinken, stond nog in de koelkast. Muziek... muziek! Hoe had hij dát kunnen vergeten! Snel racete hij naar binnen en kwam even later naar buiten met een goedkoop radiootje en een stapel CD’s. Allemaal met het genre rock of metal, met vooral veel van hun favoriete bands Leaf Green en Safari Park. Als de gasten een andere muzieksmaak hadden.... nou ja, dan hadden ze gewoon pech.
Eindelijk kon hij dan lui op de bank neerploffen. De poort van de tuin stond open, de barbecue begon al warm te worden en Leon gaf zijn taak als beschermer van het vlees op om bij Kean op de bank te kruipen. Toen ook Blake en Kaleb, Gray en Gary, Noel en natuurlijk Kane zich bij hem gevoegd hadden, begon Keans maag te rommelen. Jep, het was tijd om te gaan barbecueën!
Terug naar boven Ga naar beneden
Cynthia Claves
Cynthia Claves
Gymleider

Profiel Vrouw Leeftijd : 33
Aantal berichten : 1019
Poképoints : 193
Reputatie : 18
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Vrouw
Leeftijd: 30 jaar
Pokémon:
Let's celebrate the summer! Vide
BerichtOnderwerp: Re: Let's celebrate the summer! Let's celebrate the summer! Emptyza aug 17, 2013 4:20 pm

Cynthia moest toegeven dat ze ontzetten verrast was geweest toen een aantal dagen geleden een Pidgey op de stoep had gestaan met een brief van de Gymleiderstweeling uit Saffron City. De twee jongens, beduidend wat jonger dan zij, hadden een barbecue georganiseerd voor alle Gymleiders. 'Wat leuk!' had de vrouw geroepen zodra ze het had gelezen. Daar had ze best wel zin in! Ze had de jongens meteen een brief terug geschreven dat ze graag wilde komen, mét Alex natuurlijk. Ze kon haar andere Pokémon ook wel meenemen, maar afgezien van misschien Martin de Dewgong en Shelby de Shellder, was de rest niet zo goed in het zich voortbewegen op het droge. Daarom had ze besloten om alleen de Vaporeon mee te nemen en aan het einde van de barbeque te kijken of er eventueel wat stukken vis over waren die ze dan mee kon nemen voor haar andere Pokémon. Aangezien de barbeque om half zes al begon, het het vanaf Saffron City eigenlijk maar een kippeneindje was, was Cynthia rond één uur begonnen aan een wandeling vanaf Cerulean naar Saffron. Ze wist halverwege haar wandeling al dat ze hier spijt van ging krijgen, aangezien ze aan het einde van de barbecue ook nog weer terug moest naar Cerulean, en daarom had ze er maar een extra grote middagwandeling van gemaakt, waardoor ze bij terugkomst bij de Gym, maar liefst drie uitdagers voor de deur had staan. Met een blik op de klok had Cynthia de eerste van de drie een gevecht aangeboden voor vandaag, en de andere twee op de agenda gezet voor morgen, want als ze hen alle drie nog moest bevechten vandaag, dan zou ze veel te laat zijn voor de barbeque!

Enfin, uiteindelijk bleek ze de drie kinderen, die allemaal bevriend waren met elkaar, en dus bij elkaar zaten te kijken, alle drie in één uur te kunnen verslaan. De vrouw schudde zuchtend haar hoofd. Alle drie hadden ze slechts twee Pokémon mee; een Weedle en een Caterpie, en hoewel Bugpokémon snel levelden en evolueerden, waren deze nog lang niet klaar voor een Gymgevecht. 'Ik stel voor dat jullie wat meer gaan trainen, en dan eerst beginnen bij de Gym in Pewter,' sprak de vrouw tegen de drie teleurgestelde jongens. Ze knikten en verlieten met slepende voeten de Gym, waarna de vrouw haar Dewgong even naar het Pokémoncenter bracht voor een korte behandeling en toen terug ging naar haar huis om zich daar om te kleden voor de barbeque. Ze trok haar mooiste, blauwe, jurk aan en stapte rond kwart over vijf in de auto. Alex zat op de bijrijdersstoel en keek tevreden om zich heen. Ook hij leek wel zin te hebben in een barbecue. De vrouw startte de auto, controleerde nog even of ze alles bij zich had, en verliet toen de oprit van haar huis, achter de Cerulean Gym.

Misschien was het wat lui om de auto te nemen van Cerulean naar Saffron, maar de vrouw wist niet tot hoe laat de barbecue precies zou duren en ze had geen zin om in het pikkedonker naar huis te wandelen, ook al mocht het dan nog zo lang licht blijven in de zomer. Ze ging het er gewoon niet op wagen. Rond iets voor half zes bereikte de vrouw Saffron City en reed ze door naar de Gym van de stad. Deze was gelukkig niet zo heel moeilijk te vinden en al gauw parkeerde de vrouw haar auto naast een open staand tuinhek, net naast de Gym. Ze stapte uit en Alex sprong naar buiten door het open raam aan de bijrijderskant. Vergezeld door haar Pokémon liep de vrouw door het open tuinhek de tuin van de gebroeders Hayashi binnen. 'Hallo!' groette ze de tweeling en hun Pokémon vrolijk. De twee jongemannen waren al in de tuin, alles stond al klaar en Cynthia had er al helemaal zin in. 'Hoe gaat het hier?' vroeg ze met een vrolijke glimlach, van Kean naar Kane kijkend. 'Het is lang geleden dat ik hier voor het laatst ben geweest,' voegde ze nog even aan toe, waarna ze in een gemakkelijke stoel ging zitten. Alex sprong op de andere gemakkelijke stoel en ging daar liggen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Miki Hoshii
Miki Hoshii
Volwassene

Profiel Vrouw Aantal berichten : 126
Poképoints : 61
Reputatie : 12
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Vrouw
Leeftijd: 20 years ~
Pokémon:
Let's celebrate the summer! Vide
BerichtOnderwerp: Re: Let's celebrate the summer! Let's celebrate the summer! Emptyza aug 17, 2013 6:21 pm

Meteen was er een glimlach op haar gelaat verschenen toen ze de brief van een Pidgey had aangenomen. Zo nieuwsgierig dat ze was, had ze eerst gelezen wie de afzender was, of beter, waren. Dus de twee kwamen weer op haar levenspad terecht. Leuk! Miki had snel een briefje teruggekrabbeld waarin stond dat ze niet kon wachten om te komen en stond vervolgens voor de keuze van de pokemon die ze mee zou nemen. Alle Gymleaders, behalve Kean en Kane dan, zouden toch niet hun hele team meenemen? Of was dat normaal? Het meisje slikte even en liet haar handen wat door haar haren gaan. Soraya was altijd haar eerste keuze voor dit soort dingen, maar de Bulbasaur had ook wel eens rust nodig. Plus, haar band mocht ook weer wat sterker worden met Daisy. De Victreebel alleen maar in een pokeball laten zitten was ook vreselijk. Maar wat als..? Nee! Miki schudde haar hoofd en krabbelde onderaan het briefje dat de tweeling haar en een Victreebel genaamd Daisy kon verwachten.

Om vijf uur besloot Miki ook echt te vertrekken, Daisy had ze nog even in haar pokeball gehouden, omdat de Victreebel nog in vertrouwd gebied was en daarom ook moeilijk kon gaan doen. Of juist niet. Maar toch wilde Miki liever geen gokje gaan wagen, haar sterkste pokemon kon wat onberekenbaar zijn en ze hield er niet echt van om zomaar een vertrouwenssprong te maken. Just to be sure. Gelukkig bevond Saffron City zich niet zo ver af van Celadon en hoefde ze geen erg lange reis te maken, het duurde zelfs maar een kleine twintig minuten tot ze voor de 'poorten' van de andere grote stad stond. Hoe laat moest ze er ook alweer zijn? Half zes, goed. Dan was ze ruim op tijd. Maar was te vroeg komen niet onbeleefd? Misschien waren ze nog helemaal niet klaar met het voorbereiden van de barbecue? Miki slikte wat, maar kwam direct op iets waar ze haar tijd mee kon doden. Ze pakte haar pokeball op en liet een Victreebel verschijnen. Daisy wierp een wat scherpe blik op haar Trainer, maar toen werd de omgeving plots interessanter. Zoals altijd. Maar nu had Miki geen zin in de spelletjes van haar pokemon. Daisy keek met een licht verbaasde blik naar haar Trainer, maar Miki hield haar blik wat scherp en versmald. "Geen problemen veroorzaken, begrepen?" Zie ze op een wat strengere toon. Ze zag aan de houding van haar pokemon dat deze de dingen overdacht, maar ook dat ze nog verbaasd was om de manier waarop Miki had gehandeld. Ja, als ze zo begon te doen moest het wel serieus zijn. Daisy's trots kon niet op tegen de houding van haar Trainer, dus moest ze wel ingeven.

Tien tot vijftien minuten later stond ze voor het huis van Kean en Kane en rook ze een zachte kolengeur. Haar maag rommelde wat en Daisy bevond zich een halve meter van haar af. Nog nooit had de pokemon zich zo lang aan haar zijde gehouden, dus wie weet begon hun band al wat aan te sterken. Al een Gymleader was haar voor geweest en omdat Miki niet zo'n grote blunder wilde begaan als toen ze Kean en Kane zelf ontmoette, had ze wat meer tijd gestoken in de andere gasten die zouden komen. Maar goed, ze herkende haar als Cynthia. Cynthia Claves. Miki haalde een glimlach tevoorschijn op haar gezicht en betrad de tuin. Daisy volgde haar nog en toen Miki was gaan zitten op een van de vrijstaande stoelen, kalmeerde de Victreebel wat en keek deze wat rond. "Hallo," Grijnsde Miki wat meer op haar gemak toen ze zag dat Daisy niets ging uithalen en keek wat rond. Hoeveel van de Gymleaders zouden er komen?
Terug naar boven Ga naar beneden
Aiden Conwell
Aiden Conwell
Gymleider

Profiel Vrouw Leeftijd : 27
Aantal berichten : 347
Poképoints : 31
Reputatie : 6
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 23 jaar
Pokémon:
Let's celebrate the summer! Vide
http://www.quizlet.nl/users/QuestToAsk/
BerichtOnderwerp: Re: Let's celebrate the summer! Let's celebrate the summer! Emptydi aug 20, 2013 12:28 pm

Aiden was lichtelijk verrast geweest door de Pidgey die op zijn stoep had gestaan met het briefje. Hij had het briefje aangenomen en pas na een half uur het briefje opengemaakt en gelezen. Niet dat hij nerveus was om het te lezen, maar hij had nog een ervaring met een trainer gehad die zijn Growlithe nogal uitbundig tekeer liet gaan tegen Aidens Scyther. Aiden zelf was er echter rustig onder gebleven en had de jongen uiteindelijk weten weg te jagen. De Growlithe was blijkbaar een agressieve Pokémon en dat had Scythers frustratie opgewekt, waardoor deze boos tekeer was gegaan tegen Growlithe. Aiden wist zijn Pokémon echter binnen de vijf minuten te sussen en kon toen uiteindelijk aan de slag gaan met het briefje. Hij had, in zijn netste handschrift, een bedankje geschreven en geschreven dat al zijn Pokémon zouden komen, wat betrof: Arbok, Weezing, Scyther en Muk. Aiden kon het nu eenmaal niet over zijn hart verkrijgen om één van zijn Pokémon thuis te laten, zeker niet als er lekker eten was. Ze konden zich allemaal bovendien perfect bewegen over de grond, behalve Muk zou dan misschien wat trager zijn. Aiden keerde de Pokémon terug in hun Poké Ball en keek naar zichzelf in de spiegel. Hij had een grijze broek aan, met daarover een witte blouse en daarover een donkergrijze gilet, met een bijpassende donkergrijze das. Zijn dikke haar hing nog ietwat fatsoenlijk rond zijn hoofd en zijn gifgroene ogen keken zichzelf aan, waarna hij goedkeurend knikte. Zo erg zag hij er niet uit, wel dan? Zijn dikke haar wist hij nooit echt fatsoenlijk te fatsoeneren, maar ja, die hadden al vanaf zijn geboorte gekozen om dik rond zijn hoofd te hangen, daar had hij zelf niet echt keuze over gehad. Na even getwijfeld te hebben besloot Aiden toch om met zijn motor naar Saffron City te gaan. Het was nu niet bepaald de milieuvriendelijkste keuze, maar het zou zot zijn om vanaf hier naar Saffron City te lopen en dan heel dat eindje weer terug, dat wilde Aiden zijn voeten niet aan doen. Hij grinnikte even, waarna hij naar de garage liep. Hij stak zijn stokje zorgvuldig beter in zijn mond, zodat deze onderweg zeker niet weg zou vliegen. Hij deed een helm op en haalde zijn motor uit de garage, waarna hij hem startte. Hij controleerde nog even of hij alles bij had, waarna hij zijn voet volledig op de gas zette.

Aiden stopte zijn motor vlakbij de plek waar hij moest zijn. Hij stapte af en zette zijn motor weg. Hij deed zijn helm af en probeerde daarbij zijn gefatsoeneerde haren zo goed mogelijk in orde te houden, maar hij wist dat het geen baat zou hebben. Hij kamde dan maar wat met zijn vingers door zijn haren. Vlak voor hij het domein van de tweeling betrad, voelde hij zich toch een beetje nerveus worden. Hoeveel mensen kenden hem eigenlijk al? Hij was nog maar twee jaar Gymleider van de Fuchsia Gym en ook al leek dit veel, de andere Gymleiders waren vast al veel langer Gymleider van hun Gym. Aiden vroeg zich af hoe hij opgenomen zou worden als zesde Gymleider tussen de acht. Hij rechtte zijn rug een beetje, nam zijn ontspannen houding weer aan en besloot uiteindelijk om het erop te wagen. Hij liep de tuin binnen van de tweeling en keek rond. Er waren al twee Gymleiders. Dat betekende dat hij nog op een schappelijke tijd was aangekomen. Hij glimlachte vriendelijk naar de vrouw met de blonde haren en stak zijn hand even op. Hij zag een vrouw met mooie, lange blauwe haren bij de tweeling staan en besloot om haar te vergezellen door de tweeling te begroeten. Hij naderde de tweeling langzaam. Ondanks dat hij een relaxte houding had aangenomen, gierden de zenuwen door zijn lijf. Hij was niet bekend met de Gymleiders, hij kende ze nauwelijks, hij kende hun namen niet. Nou ja, dit was een geschikte tijd om ze beter te leren kennen! Hij begroette de tweeling met een knikje, liet eerst de vrouw uitpraten. De vrouw ging in een stoel zitten en Aiden nam zijn kans. ‘Gegroet,’ sprak hij vriendelijk. ‘Ik ben Aiden Conwell, Gymleider van de zesde Gym, de poison-Gym,’ zei hij, waarna hij zijn hand opstak. Meestal staken mensen hun hand uit voor te begroeten, maar hij stak alleen kort zijn hand op als groet en deed hem dan weer in zijn zak. ‘Leuk dat jullie dit evenement organiseren!’ zei hij vrolijk. Hij besloot om het zichzelf gemakkelijk te maken en koos een stoel uit, vlak naast de vrouw met de blauwe haren. Hij liet zijn Pokémon uit hun Poké Balls gaan. Hij zag genoegzaam toe hoe Arbok, Weezing, Muk en Scyther het zich vergemakkelijkten. Hij wist even niet wat hij moest doen. Hij keek opzij naar de vrouw met de blauwe haren en opende zijn mond om een conversatie te starten. Hij was erg begaan met mensen, maar hij voelde zich toch best zenuwachtig worden nu hij hier de andere Gymleiders zag staan. ‘Hallo,’ begroette hij de vrouw vriendelijk. ‘Met wie heb ik het genoegen om mee te praten?’ Hij ging wat rechter zitten en keek haar vriendelijk aan.


OOC: Omg, ik wist echt niet naar wie hij zich moest keren XD
Soof, je mag jezelf nu niet lonely gaan voelen <3
Terug naar boven Ga naar beneden
Mitsu Hotaka
Mitsu Hotaka
Gymleider

Profiel Vrouw Leeftijd : 27
Aantal berichten : 922
Poképoints : 141
Reputatie : 6
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Vrouw
Leeftijd: 22 jaar
Pokémon:
Let's celebrate the summer! Vide
BerichtOnderwerp: Re: Let's celebrate the summer! Let's celebrate the summer! Emptydi aug 20, 2013 9:37 pm

Mitsu was redelijk verrast toen ze een Pidgey herhaaldelijk tegen het raam hoorde tikken, vervolgens ging kijken wat er aan de hand was en een briefje om diens nek vond. Vlug opende ze het raam en haalde het brief om zijn nek uit, waarna de Pidgey weer vertrok om andere werkjes te verrichten. Nieuwsgierig vouwde ze het zo snel mogelijk open en wilde er net in gaan lezen, toen plots haar broer achter haar stond en over haar schouder meekeek. “Wat is dat?” vroeg hij geïnteresseerd, hoewel zijn serieus humeur hem al snel weer verliet. “Een liefdesbriefje?” vervolgde hij met een grijns. Mitsu, die nog geen letter had kunnen lezen, vouwde het papiertje weer dicht en draaide zich naar Ryota om. Deze tuitte zijn lippen, maakte een smakgeluid en begon plots een hele scene uit een romantische film die ze ooit gezien hadden op te dragen. De neiging om hem te slaan of op z’n nummer te zetten, kon ze nog net weerstaan. In plaats daarvan besloot ze hem op hetzelfde terrein terug te pakken. “Weet je, ik kan me niet herinneren dat jij die ooit hebt gekregen,” sprak ze hem toe, waardoor hij meteen met z’n toneelspel stopte en even stil was. Helaas gaf hij zich niet zomaar gewonnen. Na een hevig meningsverschil met veel, heel veel argumenten, werd Mitsu eindelijk door haar broer met rust gelaten en kon ze rustig op de bank neerploffen om de brief te lezen. Haar Pikachu, Hikari, sprong naast haar op het meubilair en tuurde nieuwsgierig naar het papier. Terwijl haar trainer aan het lezen was, voelde ze langzaamaan een hand over haar kopje heengaan, waardoor ze zich niet echt concentreerde op het gemompel van de jonge vrouw. “Kean en Kane nodigen ons uit voor een barbecue,” legde Mitsu uiteindelijk enthousiast aan haar Pikachu uit. Het gele wezentje reageerde hier net zo enthousiast op. Een barbecue? Dat klonk gezellig! “Het is al om half zes. Misschien moeten we ons klaarmaken,” mompelde haar trainer. Hikari knikte, sprong van de bank en leidde de weg. Ze had nu al enorm veel zin in die barbecue! Ze wist niet wie er allemaal kwam, maar ze hoopte er in ieder geval op dat er ook veel pokémon aanwezig waren. Iets wat niet echt te vermijden was, als je het haar vroeg.

Na ongeveer veel te lang over het omkleden te hebben gedaan, was het tijd voor haar om te vertrekken. Ze had besloten om alleen Hikari mee te nemen, uit angst dat Taka de hele sfeer zou verpesten, Takuto alles op zou eten en Shuu tien keer op de hele avond in haar bijzijn zou ontploffen. Nee, ze wilde de barbecue niet verpesten en zeer zeker haar eigen humeur niet. Bovendien was ze glad vergeten om een bevestiging te sturen naar Kean en Kane, dus kon ze niet zomaar haar veelvraat meenemen naar het gebeuren. Zoveel voedsel hadden ze vast en zeker niet voor haar Electabuzz. Mitsu liep naar beneden, vergezeld door haar Pikachu, die zoals gewoonlijk op haar schouder zat, en wilde naar haar vader toelopen om te vragen of hij haar wilde brengen. Ryota kruiste echter haar pad en liet de autosleutels, bungelend aan zijn vinger, aan haar zien. “Ik breng je wel,” voegde hij eraan toe. Ze knikte, zei de rest gedag en liep naar de voordeur, gevolgd door haar oudere broer. Zonder verder oponthoud vertrokken ze naar hun bestemming. De reis erheen was eigenlijk best wel saai, op de paar liedjes die ze mee konden zingen na dan. Doordat haar broer voornamelijk rijlessen van haar vader heeft gehad, was hij vrij serieus als het op autorijden aankwam. Dat was dan ook één van de redenen waarom ze geen les van haar vader wilde hebben, mocht ze het ooit nodig vinden om voor haar rijbewijs op te gaan. Nee, gaf haar dan maar een normale instructeur. Het mocht dan wel meer geld kosten, maar ze kon dan tenminste haar eigen rijstijl ontwikkelen. Voorlopig hield ze het echter op de ouderwetse benenwagen. Er ging niets boven een goede wandeling en van plek naar plek reizen was ook niet mis. Ze wist zeker dat Ryota het daarover eens was. “Doe je de groeten?” grijnsde hij toen ze de auto uitstapte. Ze knikte, zei hem gedag en gooide toen de autodeur dicht. Niet veel later reed hij weer weg.

Mitsu keek om haar heen en zag een auto staan die ze herkende als Cynthia’s auto. Zo te zien was de watergymleader ook gearriveerd. De motor ontging haar ook niet, maar ze zou niet weten van wie die nou was. Bij de gedachte aan alle gymleaders bij elkaar, kon ze het niet laten om zich even af te vragen of Mamoru ook aanwezig was. De vorige keer toen ze hem zag was in hartje winter en dat was ook al ruim een half jaar geleden. Ach, ze wist in ieder geval dat er, buiten Kean en Kane, nog één iemand was die ze kende. Mitsu richtte haar blik op haar Pikachu, die naast haar op de grond zat te wachten, en opende haar mond. “Zullen we maar?” Hevig geknik kwam als reactie, waarop de jonge vrouw moest lachen, voordat ze zich richting het open tuinhek begaf. “Euhm… Hallo,” begroette ze het groepje mensen die er al waren. Als ze nu even snel telde, dan waren er nu vijf mensen aanwezig, minus zijzelf. Hikari spotte Alex, Cynthia’s Vaporeon, en liep op hem af om hem vrolijk te begroeten. Voor zover kende ze eigenlijk alleen de waterpokémon vanwege een eerdere ontmoeting. De rest was haar nog totaal onbekend. Niet dat zoiets voor problemen zorgde bij haar. Mitsu, daarentegen, had moeite met kiezen waar ze nou moest staan. Er waren twee gymleaders aanwezig die ze niet goed kende en Cynthia was bezig met één van de twee. Goed, misschien moest ze maar eerst naar de tweeling toegaan. Met voorzichtige passen begaf ze zich naar één van de twee. Omdat ze niet zeker wist of ze het nou tegen Kean of Kane had en ze blunders wilde voorkomen, besloot ze geen van de twee maar bij hun naam te noemen deze avond. Tenminste, totdat ze doorhad wie nou wie was. “Bedankt voor de uitnodiging,” sprak ze, waarna ze lichtjes glimlachte. “Zo’n gezellige avond wil ik niet laten schieten.” Terwijl ze rondkeek, merkte ze eindelijk dat niet iedereen aanwezig was zoals ze had gehoopt. Ach, de avond was nog jong. De rest zou waarschijnlijk zo nog wel komen. Toch?

OOC: Wauw, ik las dit pas toen ik thuiskwam. Shame on me.
Terug naar boven Ga naar beneden
Vincent Köhler
Vincent Köhler


Profiel Vrouw Leeftijd : 28
Aantal berichten : 205
Poképoints : 118
Reputatie : 32
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 18 Jaar
Pokémon:
Let's celebrate the summer! Vide
BerichtOnderwerp: Re: Let's celebrate the summer! Let's celebrate the summer! Emptydi aug 20, 2013 9:42 pm

Viridian Forest

Wat was het toch een prachtige dag na al die dagen vol buien en donder. Ondanks de voorgaande dagen met het vreselijke weer dat rond de streek van Viridian City had geteisterd, had het Vincent niet weergehouden om de Viridian Forest in te stappen om te trainen met zijn nieuwe Poliwag, genaamd Zeichen. Zo erg vond hij zulk weer niet, niettemin zijn Poliwag. Dat was een meevallertje, maar de Viridian Forest was minder toegankelijk geworden door de modderpoelen en plassen. Dat betekende dus meer water en gras Pokémon in het dichtbegroeide bos. Het kwam in Vincent wel op dat dit een zoveelste keer was geweest dat hij hier kwam, maar elke keer raakte hij toch verrast van de diversiteit aan Pokémon die hier rondliepen. De meeste die men tegenkwam waren Bug Pokémon en soms een Pikachu, maar hij was intussen al een Poliwag tegengekomen. Dus, voor Vincent had het niets uitgemaakt evenmin de Poliwag die vrolijk naast hem liep. Hij moest toegeven dat hij de Poliwag beter leerde kennen door zijn ervaringen in het bos, maar niet goed genoeg. Ze hadden beiden hun koppigheid behouden, zowel de Trainer als de Poliwag. En de reden dat Vincent vandaag naar het bos ging, was niet verandert van de eerdere keren, zijn Pokémon trainen. De enige verandering was dat hij Leistung ook had meegenomen voor het geval dat ze niemand tegenkwamen en anders de twee met elkaar konden vechten. Dat zou ook een goede training zijn. Daar had hij al een oplossing voor. Maar goed, een nieuwe en bovendien vrij mooie dag om te trainen met zijn Poliwag. Met een snelle pas liep hij het bos steeds dieper in, totdat het paadje overwoekerd werd door planten en soms zelfs door een boom. Vanaf dit punt zouden ze een willekeurige richting oplopen. Dat maakte elke training afwisselend. De Poliwag liep stilletjes achter hem aan met dezelfde stevige pas al meende Vincent te zien dat de kikkervis Pokémon moeite had om hem bij te hopen met zijn zwakke achterpoten. Daar had hij rekening mee moeten houden, maar ondanks dat hield de Poliwag zich aardig sterk. Een eigenschap die hij telkens weer terug zag bij de Pokémon.

Na een ogenblik hadden ze een verborgen meertje bereikt waar hij vrij weinig Pokémon zag. Dat was vrij vreemd, maar in een flits zag hij de gestalte van een gehoornde vis zich een baan maken door het water. Een gehoornde vis, toch? Dan moest het een afgedwaalde Goldeen of Seaking zijn! Wauw, een mooie ontdekking. En het waren taaie Water Pokémon die vrij sterke aanvallen konden. Ze waren bovendien ook van het type Water. Hij had echter al een trouwe metgezel van dit type, dus vond hij het niet handig er nog één van te vangen. Hij keek kort naar de kikkervis Pokémon naast hem die een blik wierp op de schim die weer snel was verdwenen. Zeichen was al zijn makker. De Poliwag leek te weten dat hij bekeken werd en spoot toen uit een schrik reactie een Water Gun recht in Vincent’s gezicht. Oja, ‘zijn makker’. “Bedankt Zeichen, ik moest me even opfrissen,” mompelde Vincent zacht. De Poliwag begon keihard te lachen, waarna Vincent snoof. Ja, dit deed Zeichen helaas wel vaak, wanneer hij schrok spoot hij een Water Gun op datgene wat hem liet schrikken. Een irritante eigenschap, maar wie weet kwam het nog van pas. Maar goed, de Goldeen was een sterke Pokémon en zeker een goede tegenstander voor zijn … grappenmaker. En hij bofte dat Zeichen net gestopt was met lachen en weer de richting van de Goldeen had opgekeken. “Oké, Zeichen. Laten we eens wat zien tegenover die Goldeen, niet waar?” Zeichen had inmiddels een andere kant opgekeken en knikte maar half op Vincent’s woorden. Oei, hij moest nog zeker meer moeite insteken om Poliwag hem te laten gehoorzamen. Hij had hem toch wel degelijk begrepen? Met zijn blik strak op Zeichen gericht, zakte hij iets door zijn knieën om op ooghoogte met de Pokémon te komen. “Zeichen!” zei Vincent luid. De Poliwag schrok, maar draaide zich direct om en ditmaal bleef Vincent’s gezicht droog, hoewel het nog nat was van net. Hoe kon hij tot de Pokémon komen? Wacht, luisterde de Poliwag misschien slecht door geen nare ervaring opgedaan te hebben, maar juist zijn gebrek aan badges? Dat kon het enigszins wel zijn. Nu moest hij de juiste dingen zeggen, want nu had hij eindelijk de volle aandacht van de Poliwag. “Luister goed, als je de Goldeen verslaat in een gevecht, dan zullen we met directe ingang vertrekken naar de eerste gym. Is dat een deal?” Strak bleef ik hem de hele tijd aankijken, totdat de Poliwag toegaf aan mijn woorden en opgelucht knikte, alsof hij dacht dat we nooit een badge gingen halen. Deze rakker had geen geduld, maar ergens was dat goed ook. Zijn Pokémon moesten gemotiveerd zijn. Vincent hees zich overeind en wees richting het meer. “Dan laten we die Goldeen eens iets zien!” Zei Vincent luid, waarna Zeichen eindelijk richting het meer liep met een vastberaden houding. Had hij hem eindelijk bereikt? De Poliwag sloeg met zijn staart en leek iets te zeggen, hoewel Vincent enkel ‘Poli..Poli..’ kon verstaan tegen de Goldeen. De hoorn stak als eerst uit het water, gevolgd door de gracieuze Water Pokémon. Dit zou leuk worden. Hij wist van nature dat de hoorn van een Goldeen gevaarlijk was, omdat het vrij hard zou zijn en puntig. Bij deze Goldeen gold dat vanzelfsprekend. De strijd kon in ieder geval beginnen leek hem. De Goldeen zat nu naar Zeichen toegedraaid, dus een directe aanval was onhandig. De Goldeen leek echter geen rekening te houden en schoot het water vrij snel uit met zijn lichtgevende hoorn. Dat was een Horn Attack! “Zeichen, ontwijk!” de Poliwag sprong opzij. “Oké, gebruik snel je Body Slam!” Zeichen zweefde nog in de lucht, maar voerde alsnog de aanval uit. De klap kwam hard aan tegen de zij van de Goldeen die in elkaar kromp en weer in het water terecht viel. Het water had de impact van de Body Slam verminderd. Dat was jammer. “Zeichen, gebruik j-“ De Goldeen ad zich al omgedraaid en een felle Peck aanval gelanceerd op de Poliwag. “Zeichen…”mompelde Vincent zachtjes, toen zijn Pokémon een paar tellen lang niet bewoog. Ondanks het feit dat de Goldeen eigenlijk al gewoon leek te hebben, schoot de Goldeen pijlsnel uit het water met nogmaals zijn Horn Attack. Dit was niet best. Zeichen kon nu al nog nauwelijks het uithouden. Vincent had de Poké Ball van de Poliwag al vastgegrepen, maar het was te laat. Zeichen kwam al overeind, maar werd vol in zijn gezicht geraakt door de Horn Attack van de Goldeen. Een luide kreun verliet het mondje van de Poliwag, terwijl die naar achteren stoof door de immense kracht dat deze techniek had. “Zeichen?!” riep Vincent angstig uit, maar zag zijn Zeichen weer overeind komen en blind door woede op de Goldeen afstormen die eenmaal op het land zijn lichaam kronkelde om weer in het water te komen. “Zeichen, hou op!” De Poliwag staakte zijn blindelingse aanval niet en sprong recht op de rug van de Goldeen en gaf deze klappen met zijn lange zwemstaart. De staart gloeide echter niet, het was geen echte aanval. Verslagen stond Vincent erbij hoe zijn Poliwag uit woede de Goldeen aan het vermorzelen was. Dit was nog zijn idee geweest. Vreselijk.

De Goldeen gaf de strijd niet op en bewoog heftiger zijn lichaam om sneller bij het water te komen, ondanks de Poliwag die hem aanviel met zijn staart. Eenmaal in het water dook de Pokémon onder water met Zeichen zwemmend achter hem aan. Vincent zag dat ze steeds dieper en dieper het meertje in zwommen, totdat hij de twee niet meer kon zien. Dit baarde Vincent enorm veel zorgen. Zeichen zou het niet lang meer volhouden om zelfs maar te zwemmen met al die schade die Goldeen eerder had toegebracht. Het was een groter probleem dat hij machteloos stond. Hij kon zwemmen, maar het meer zag er niet fris uit en bovendien was hij altijd trager dan die twee. Hij liet zich langs de stam van een boom naar beneden zakken. Wat nu? Hij had nu geen grip op het gevecht meer en dit kon zelfs in het ergste geval de dood van Zeichen betekenen. Vincent huiverde al bij de gedachte ervan. Als dat maar niet gebeurde. Plotseling klonk er een vreemd geluid. Kwam het nou van het meertje af? Vincent keek op en zag toen een snelle beweging zich een weg banen naar het oppervlak. Wie was het, Zeichen of de Goldeen? Traag hees hij zich overeind en zag spoedig wist het was. Zeichen. De Poliwag baande zich een weg door het korte riet en strompelde naar hem toe, zonder zijn gezicht te laten zien. Het was al duidelijk. Vincent boog zich over de Poliwag en hield zijn vochtige lijfje tegen zich aan. “Het is goed zo,” Zeichen zweeg een lange tijd. Zeichen had de strijd verloren, maar niet alleen dat, maar ook in zijn ogen om de gymleiders uit te dagen. Stik! Waarom had hij dat nou moeten zeggen?! Vincent zuchtte diep en liet de Poliwag los. “Zeichen, we geven niet op!” De Poliwag keek hem eindelijk aan met een verbaasde blik. Ze gaven het nog niet op. Dar waren ze niet voor gediend. Ze zouden zo vaak in de toekomst zeker te neer gaan, maar ze kwamen altijd weer overeind, sterker dan de vorige keer. Ze gingen de Goldeen verslaan en dan Brock uitdagen! Maar ze moesten eerst naar de Pokémon Center, dus werd het morgen. Dat was jammer. Vincent was ook een beetje ongeduldig en wilde zijn eerste badge al binnen halen. Maar het had geduld nodig. Hij sloeg zijn ogen even neer, maar opende ze snel door een vreemd geluid. Zeichen had het geluid gemaakt met een Water Gun en niet zomaar een. Zeichen hield zijn hoofd omhoog , waardoor de Water Gun hem telkens raakte. Waar was dat goed voor? Wacht, was Zeichen’s Ability niet Water Absorb? Met deze ability kon de Pokémon genezen op het gebied van uithoudingsvermogen als hij gerakt werd door Water technieken. Zat Zeichen zichzelf te genezen? Wauw, was dat een handige strategie. Dit moest hij zeker onthouden voor het gymgevecht met Brock die ze zeker spoedig zouden houden. Maar dat betekende dat de Goldeen nog rondhing. En ja, hoor. Binnen de kortste keren zag hij de hoorn van de Goldeen trots boven het water verschijnen. Nu moesten ze hun kans grijpen.

Zeichen stond al klaar en sprong dapper het water in, maar niet te diep, zodat Vincent zijn Pokémon nog kon volgen. De schrammen bij Zeichen zeiden al dat hij niet veel hersteld was, maar net genoeg om zeker een gevecht aan te gaan. Hoewel Vincent twijfelde of het goed genoeg voor dit specifieke gevecht zou zijn. De Goldeen was wel al verzwakt door hun voorgaande gevecht. Dat was al een voordeel. Maar Vincent wist dat hij snel moest toeslaan, want deze Goldeen wachtte niet op een aanval van zijn tegenstander. “Zeichen, spring uit het water en land op de rug van de Goldeen!” riep Vincent uit. Zonder te twijfelen aan zijn Trainer schoot Zeichen net voor de Goldeen uit het water en landde op de rug van de Goldeen. Heftig schudde de vis Pokémon zijn lange staart en lichaam, om vervolgens snel om te draaien en zijn Peck aanval omhoog te richten. “Ontwijk!” Zeichen ontweek behendig en sprong nu weer van de rug van de Goldeen af. Nu zou de aanval komen, de Goldeen had een goede kans. De Goldeen schoot achter de Poliwag aan en sprong uit het water en zijn hoorn gloeide op voor de Horn Attack. De Pokémon kwam steeds dichterbij, totdat hij weer op de volgende commando overging. “Zeichen, ontwijk en Body Slam!” Ja, dit was hetzelfde situatie als eerst met de twee Pokémon in de lucht en zijn Poliwag die weer een Body Slam zou gebruiken. De Goldeen zag dit en draaide zijn lichaam om met zijn hoorn voor zich. Het moest vermoeiend voor de Goldeen zijn om telkens te draaien met zijn snelle Poliwag en deze was tegelijk geheel water gebonden. Daar zou hij gebruik van maken. “Zeichen, grijp de hoorn vast met je poten en werp jezelf verder de lucht in!” Zeichen deed dat, maar Vincent zag dat hij moeite had om de hoorn vast te houden en zich weer omhoog te werken. Zeichen moest even op Vincent vertrouwen. Nu Zeichen hoog zat had deze meer tijd voor een handige aanval die niet altijd raakte. “Zeichen, gebruik je Hypnose, totdat het raakt!” De randen rond Zeichen’s ogen gloeiden paars op, maar miste eerst de Goldeen, maar de tweede was raak. De Goldeen viel in slaap, terwijl deze weer door de zwaartekracht richting de grond viel. “Een laatste Body Slam!” riep Vincent, waarna Zeichen het gevecht beëindigde met een felle Body Slam die meer impact had door de zwaartekracht te gebruiken. De Goldeen viel al slapend hard op de grond met de Poliwag op hem. De Goldeen waakte na enkele tellen uit zijn slaap, maar was uitgeschakeld. Ze hadden deze strijd gewonnen! Hoewel hij zijn Pokémon wilde feliciteren werd het eerst tijd om de Goldeen terug het water in te krijgen. Voorzichtig snelde Vincent naar de Goldeen en wenkte naar Zeichen dat hij van hem af moest gaan. Zeichen deed wat hem opgedragen werd en keek toe hoe Vincent de Goldeen in het meertje in liet glijden. Met een grote glimlach draaide hij zich om naar zijn Poliwag die hem vrolijk in de armen sprong. “Gewonnen! Here we come badge- OH NEE!” Plons. Het was te laat. Door de harde sprong van Zeichen had hij zijn evenwichtig verloren en was hij gevallen in het meertje. Met een frons kwam Vincent boven water en spuugde het vieze water uit, terwijl Zeichen naast hem brulde van het lachen. Ook Vincent moest nu wel lachen. De volgende stap was de eerste gymleider, Brock!

Viridian City-->Pewter City(Next Day)

De nacht verbleven ze in Vincent’s huis met de rust die vooral Vincent en zijn Poliwag hadden verdiend. Leistung had enkel maar vaag over hun avonturen kunnen horen. De Pokémon was echter nauwelijks jaloers en vond zijn dagje vrij heerlijk. De volgende dag begon echter te snel voor de Jolteon, maar des te trager voor Vincent en Zeichen. Vroeg stond hij al op, ontbeet hij, verzorgde zichzelf voldoende en pakte nog de laatste dingen in, voordat hij zijn Pokémon net voor zijn huis vrijliet. De twee witte stralen vormden zich beiden tot een Pokémon, een Jolteon en een Poliwag. De gele Pokémon gaapte vermoeid, terwijl Zeichen als een opgewonden Growlithe zijn staart heen en weer bewoog. Recht keek Vincent de twee aan. De dag was daar. “Jongens, we gaan Brock uitdagen en ervoor zorgen dat we met minstens één badge op zak ons avontuur kunnen vervolgen. Het is echter nog een stuk lopen, maar dat zal jullie warming up zijn,” zei Vincent zo serieus mogelijk om zijn onwennige enthousiasme te verbergen. Leistung en Zeichen knikte. Er was echter een verschil. Leistung knikte vrij kalm en Zeichen met een snelle beweging. Ze waren allebei klaar voor de strijd. En hij ook? Jazeker. Met een laatste knik van hemzelf aan zijn Pokémon draaide hij zich om en liet Viridian City achter zich voor zeker een lange tijd met zijn Jolteon en Poliwag achter hem aan rennend. Toen ze bij de Viridian Forest waren verminderde hij het tempo, want het was een vrij grote bos. Als ze met een grote snelheid het bos zouden passeren, waren ze al te uitgeput halverwege het bos. De twee Pokémon achter hem hoorde hij bijna een zucht van opluchting slaken, toen de pas verminderde. Nog even volhouden. Ze baande zich een weg door het bos en Vincent kon het niet laten een weg langs dezelfde meer van eerder te nemen. De Goldeen zwom er nog in en schoot direct het diepe in na het zien van Zeichen’s verschijning. Leistung zweeg en had het meertje nauwelijks een blik gegund. Hij snapte niet waarom ze deze weg namen. Vincent besloot hun pas weer te versnellen toen hij na een poosje al de uitgang van het bos zag verschijnen. Eenmaal bij de uitgang stopte hij met rennen en keek hij om naar zijn Pokémon die voor een korte tel twee wazige vormen hadden aangenomen. Het was zwaar geweest dat alles te rennen. Snel greep hij een flesje water en trok een beetje op om zijn droge keel vochtiger te krijgen. ‘Jol’ klonk er abrupt. Het was zeker Leistung. Vincent draaide zich om en gaf de Jolteon een beetje van zijn water en ook de Poliwag die zwaar hijgend aan kwam gerend. Poliwag had nog het meeste water nodig, dus gaf hij het de rest van het water aan de Poliwag die het gulzig opdronk. Het laatste beetje goot hij over de Poliwag heen, zijn huid moest immers vochtig blijven. Vincent wierp de lege fles in een prullenbak en wenkte zijn Pokémon naar zich toe. Nu nog naar de Gym zelf. Lopend kwamen ze snel in Pewter City aan en liepen ze het verder in om de met rots bezaaide Gym te benaderen. “Hier begint het, jongens” zei Vincent luid. Leistung maakte een instemmend geluid, terwijl Zeichen al naar voren was gerend om de gym in te gaan. Vincent keek droogjes naar de Poliwag en greep binnen een paar passen de Pokémon bij zijn staart en liet hem naast Leistung los die niet zeker wist wat hij ervan moest denken. “Zeichen, we zijn er als een team,” verduidelijkte Vincent de Poliwag. Zeichen snoof, waarna Leistung leek te glimlachen. Maar goed, nu moest hij nog aankloppen. Vincent draaide zich al om, maar zag een vrij getinte man de gym verlaten en op een fiets stappen en van het zicht verdwijnen. Was dat niet Brock geweest? Zo ja, waar ging hij heen? Vincent vond het een beetje apart dat Brock zijn gym achterliet, terwijl een gymleider als baan bijna full time was, zeker de eerste. Die kreeg de meeste Trainers. Vincent wenkte zijn Pokémon naar zich toe en liep de kant al op dat Brock was verdwenen, maar hij hoorde geen voetstappen van zijn Pokémon. Toen hij zich had omgedraaid keken die maar verward naar hem. Ze wisten natuurlijk het uiterlijk van de gymleider niet. “Brock was de man die niet weg liep. Hij is de gymleider,” De houding van zijn twee Pokémon veranderden drastisch en als dolle honden schoten ze achter Brock aan. Moeizaam en nogal uitgeput rende hij de twee achterna. Waar haalden hun twee toch die extra energie vandaan?

Saffron City

Het voelde aan als uren, voordat Brock van zijn fiets was gestapt en liep een tuin in. Vincent snelde achter hem aan, maar Leistung was als eerst bij de gymleider gearriveerd, gevolgd door Zeichen met de Trainer die als laatste kwam. Nog buiten adem plaatste hij zijn handen op zijn knieën. Man, dat was hij uitgeput, zeg. Dat was een vreselijk eind rennen, de Viridian Forest was er niets bij, maar dan echt helemaal niets. De vraag waarom Brock helemaal naar Saffron City was gereisd was hem een raadsel. En waarom had hij deze tuin uitgekozen om zijn reis te stoppen? Vermoeit hees Vincent zich overeind. Nu waren ze vrij ver van Pewter City vandaan, dus betwijfelde of Brock nog zin zou hebben met hem te vechten. Misschien had hij geeneens Pokémon mee genomen? Dat zou erg zijn. Traag keek hij Leistung en Zeichen aan die zich naast Brock hadden gevestigd en al aandacht van de gymleider had getrokken. Traag liep ik naar Brock toe, niet zeker of hij met zijn constante gehijg woorden zou kunnen uitspreken. “Brock.. Ik wil u uitdagen tot een gymgevecht!” kwam luid uit zijn mond, en de gymleider keek Vincent recht aan met een glimlach. ‘Morgen, oké?’ Fronsend keek Vincent hem aan. Hoezo, morgen? Ze waren misschien ver van Pewter City, maar alsnog. Vincent knikte maar. Leistung en Zeichen hadden de woorden opgevangen en keerden terug aan Vincent’s zijde met enige telerstelling in hun ogen. Hij zag Brock hem gedag zwaaien en de tuin verder in lopen. Fijn, voor niets. Maar wat was er zo speciaal aan de tuin? Vincent naderde de tuin en keek op toen hij een boel Pokémon en gymleiders zag. Wat was dit? Hij speurde de plek af en rook het al, voordat zijn ogen het hadden opgespeurd. Een BBQ! Betekende dat hij Brock net had uitgedaagd voor een gymgevecht, terwijl de rest hem hadden kunnen zien? Stil keek hij naar elke aanwezige gymleider en wist dat niet iedereen er was. Ooit zou hij elk van hun uitdagen tot een gymgevecht. Wat een wonderbaarlijk gevoel. Maar er was voor de rest geen Trainer te zien, enkel gymleiders. Was dit privé dan? Wacht, dat was Brock! Die getinte gymleider merkte hem op, maar keek snel weg. Vastgenageld stond hij daar naar iedereen te kijken. Wat nu? Kort wierp hij een blik naar Leistung die de tuin in was gelopen, maar niet al te ver met Zeichen achter zich. Beiden waren nieuwsgierig. Leistung om de Pokémon, Zeichen om het eten. Ze mochten hier niet zijn. “Leistung en Zeichen!” zei Vincent luid, maar probeerde niet boven de menigte gymleiders uit te komen. De Jolteon en Poliwag vestigde zich snel naast Vincent. Ze waren terug, maar wat nu? Hij had zijn aanwezigheid bekend gemaakt en dit was duidelijk privé. Oei.

Terug naar boven Ga naar beneden
Kane Hayashi
Kane Hayashi
Gymleider

Profiel Vrouw Leeftijd : 30
Aantal berichten : 539
Poképoints : 106
Reputatie : 29
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 24
Pokémon:
Let's celebrate the summer! Vide
http://lacernellarubra.deviantart.com
BerichtOnderwerp: Re: Let's celebrate the summer! Let's celebrate the summer! Emptyza aug 24, 2013 7:54 pm

De geur van brandende kolen had zich al lekker door de tuin heen verspreid, toen de eerste Gymleider zijn... nee, háár entree maakte. Cynthia Claves was namelijk de eerste die door het tuinhekje liep. Kane vroeg zich in stilte af of ze misschien een prijs hadden moeten regelen voor alle Gymleiders die erin slaagden op tijd te komen en nog een hoofdprijs voor degene die als eerste zou zijn. Kane lachte naar de blauwharige dame. ‘Goed, goed,’ zei hij en natuurlijk had Kean daar nog iets aan toe te voegen. Kane reageerde daarna dat het inderdaad lang was geleden. ‘We zouden vaker wat collegiale afspraken moeten maken,’ zei hij lachend en terwijl hij dat zei vroeg hij zich af of Cynthia het niet erg zou vinden als er vis op de barbecue zou liggen. Zijn ogen dreven af naar Claves’ Vaporeon, die het zich ook gemakkelijk had gemaakt op een stoel. Kijk. Dat zag Kane graag: Pokémon die gewoon meteen deden alsof ze thuis waren.

De nummer twee die de tuin in kwam lopen was Miki Hosshii, één van de nieuwere gymleiders. Kane zou haar voor altijd herinneren als de vrouw tegen wie hij met zijn Caterpie gevochten had. En verloren. ‘Hey!’ zei Kane vrolijk, toen de Gymleidster hen begroette. Ze had haar Victreebel meegenomen, een Pokémon die Kane nog niet bij haar gezien had. Tijdens het dubbelgevecht had ze een Bulbasaur en een Gloom gebruikt en die laatste was zijn Caterpie fataal geworden. Wat dat betreft was het misschien maar goed ook dat Miki de Gloom thuis had gelaten, misschien koesterde Noel nog wel gevoelens van haat jegens de Gloom... Niet dat de Caterpie haatdragend was. Bij de komst van Miki piepte hij in ieder geval net zo blij als toen Cynthia aan was gekomen.

En daar zul je nummer 3 hebben, dacht Kane, toen Aiden Conwell de tuin in kwam gelopen. Hem kende Kane nog niet persoonlijk. Hij was relatief nieuw in de Gymleiders wereld en had ongeveer twee jaar geleden de gifgym overgenomen. Kean en Kane probeerden over het algemeen wel een beetje in contact te komen met hun collega’s, maar gek genoeg waren ze er nog niet aan toe gekomen om eens een praatje te maken met Conwell. Aiden stelde zichzelf voor en zei dat hij het een leuk idee vond om met z’n allen te gaan barbecuen. Kane lachte. ‘Wij hebben alleen maar goede ideeën,’ zei hij, waarop Kean hem weer eens aanvulde. Toen stelden ze zichzelf voor aan hun leeftijdsgenoot. ‘Kane,’ zei Kane.

Terwijl Conwell zijn Pokémon uit hun Pokéballs haalde, kwam nummertje vier het terrein op. Mitsu met haar Pikachu. Kane begroette haar op hetzelfde moment als Kean en keek grijnzend toe hoe Mitu’s Pikachu zich direct tot Cynthia’s Vaporeon wendde, terwijl Mitsu zelf nog even leek te aarzelen voordat ze naar hen toe kwam gelopen. Ze bedankte hen voor de uitnodiging. Kean reageerde hierop en Kane vulde hem aan: ‘Gezellig dat je gekomen bent!’

Toen Kane langs Mitsu opkeek, zag hij hoe Brock aan kwam lopen. Nog een gymleider, gezellig! Alleen Brendon en Mamoru misten nu nog. En – hé! Wat kwam daar aanlopen? Dat was geen Gymleider! Het was een jongen en hij praatte met Brock. Familie misschien? Kane keek onopvallend toe. Hij had er geen problemen mee als de jongen mee wilde eten, maar toch hoopte hij niet dat Brock zomaar familieleden had lopen uitnodigen zonder dat tegen hen te zeggen. Brock kwam echter alleen de tuin in lopen en liet de tiener achter zich. Kane wendde zijn blik af en richtte zich weer tot Mitsu. ‘We treffen het gelukkig met het weer,’ zei hij vriendelijk. ‘Ik vraag me af of Brendon en Mamoru ook nog zullen.’ Zijn ogen gleden even naar zijn horloge. Half 6. Toch zou hij het ze niet kwalijk nemen als ze te laat kwamen, want hij zelf kwam ook zo vaak te laat. Soms met opzet, als er een of ander trainertje trillend stond te wachten op een Gymgevecht.

‘Leistung en Zeichen!’ hoorde hij plots. Hij keek op en zag de tiener staan. Snel keek Kane naar Kean, die terugkeek. Ze knikten naar elkaar. Dit was geen tijd om moeilijk te gaan doen. ‘Momentje,’ zei Kane tegen Mitsu en hij liep, gelijktijdig met Kean, naar de jongen toe. ‘Hallo jongeman,’ groette hij en Kean maakte zijn zin feilloos af. Waarna Kane hem weer aanvulde: ‘...na afloop van de barbecue.’

Terug naar boven Ga naar beneden
Kean Hayashi
Kean Hayashi
Gymleider

Profiel Vrouw Leeftijd : 30
Aantal berichten : 567
Poképoints : 170
Reputatie : 51
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 24
Pokémon:
Let's celebrate the summer! Vide
http://goldenlionofra.deviantart.com/
BerichtOnderwerp: Re: Let's celebrate the summer! Let's celebrate the summer! Emptyza aug 24, 2013 7:55 pm

Keans maag mocht nog even door rommelen, maar toen kwam dan eindelijk de eerste genodigde de tuin binnenlopen. Het was, niet geheel verbazingwekkend, Cynthia Claves van de Watergym in Cerulean City. Toen de vrouw vroeg hoe het ging, antwoordde Kane als eerste, en Kean voegde eraan toe: ‘Behalve dan dat we sterven van de honger, maar ach...’ hij haalde zijn schouders op en glimlachte ten teken dat het niet als serieuze opmerking bedoeld was. Of toch wel? Zijn maag rommelde nog eens protesterend. Hooooonger leek hij te zeuren. Gelukkig praatte Kane er heel subtiel overheen – al dan niet expres. Zowel Cynthia als haar pokémon was inmiddels op een stoel gaan zitten en Kean kon het niet laten om even bestraffend naar de Vaporeon te kijken. Die stoelen waren voor de gymleiders gereserveerd, daar had hij ze voorgeteld. Nou ja. Dan moest een van de gymleiders maar blijven staan.

Op dat moment kwam Miki Hosshii de tuin in gelopen. Die hadden Kean en Kane niet zo heel lang geleden nog gezien, toen ze haar hadden laten winnen in hun dubbelgevecht. Kean en Kane begroetten haar vrolijk, ondanks dat hun nederlaag vanbinnen nog aan hun knaagde. Ze konden niet zo heel goed tegen hun verlies, dus dat gevecht zou hen nog wel even bijblijven.

De volgende die de tuin binnen kwam lopen, was Aiden Conwell, die voor Kean en Kane eigenlijk nog een onbekende was. Aiden stelde zich voor door te zeggen dat hij de Gymleider van de Poison-gym was. De zesde gym. Dat laatste stak Kean een beetje, want eigenlijk had de Psychische gym de zesde in een rij moeten zijn. Thanks for reminding us, dacht Kean even wrang, maar glimlachte desondanks. Hij was niet van plan hun barbecue te gaan ruïneren door kinderachtig om posities te gaan kibbelen.
‘Wij hebben alleen maar goede ideeën,’ zei Kane, nadat Aiden had gezegd dat hij het een leuk idee vond van de tweeling. Kean knikte en voegde daar lachend aan toe: ‘Alleen worden die goede ideeën niet altijd even goed gewaardeerd. Gelukkig hebben jullie wel verstand.’ Daarna stelde zowel Kean als Kane zich voor door hun naam te noemen. De leeftijd dat ze heel kinderachtig hun namen verwisselden hadden ze gelukkig allang achter de rug, toch twijfelde Kean er niet aan dat ze nog wel een paar keer door elkaar zouden worden gehaald deze avond.

Toen kwam Mitsu de tuin in gelopen. ‘Hey!’ zeiden Kean en Kane op precies hetzelfde moment. Mitsu kwam aarzelend naar hun toe lopen, in tegenstelling tot haar Pikachu die meteen op Cynthia’s Vaporeon af liep. De jonge gymleidster bedankte hen voor de uitnodiging, waarop Kean zei: ‘Geen probleem, dat vlees kunnen we toch niet met z’n tweeën op.’ Kane vulde hem wat serieuzer aan, door te zeggen dat het gezellig was dat ze ook gekomen was. Kean kon dat alleen maar beamen, al schoten zijn gedachten een kort moment naar hun vorige ontmoeting. Ze had nog een sneeuwbal van hem te goed.

Kean merkte dat Kane’s blik afdwaalde, waardoor hij zelf ook langs Mitsu op keek. Ah, Brock. Brock was een van de drukste gymleiders, omdat elke trainer hem al snel dacht te kunnen verslaan. Over het algemeen filterde hij de kansloze trainertjes er alvast uit, zodat de andere gymleiders niet meer zoveel werk hadden. Kean wist dat Brock al wel op zoek was naar een opvolger, omdat hij het toch wel erg druk had in zijn gym, maar tot nu toe blijkbaar zonder succes.
‘We treffen het gelukkig met het weer,’ hoorde Kean Kane zeggen. Kean keek zijn oudere broer even aan en besloot toen dat het tijd was om op te staan en de barbecue officieel voor geopend te verklaren – in andere woorden: tijd om te eten! Maar eerst moest hij iedereen natuurlijk even vragen of ze wat wilden drinken, dan wist hij wat hij alvast uit de koelkast moest –

‘Leistung en Zeichen!’ klonk er geheel onverwachts door de tuin. Kean was al half overeind gekomen van de bank en keek in de richting van het geluid. Dát was geen gymleider. De neiging was groot om de jongen meteen de tuin uit te sturen – het liefst met wat vernederende opmerkingen erbij – maar dat konden ze onder toeziend oog van de andere gymleiders natuurlijk niet maken. De jonge trainer zou bij geen enkele gym meer serieus worden genomen als ze dat deden!
Samen liepen Kean en Kane naar de jongen toe, waarbij ze misschien een tikkeltje dreigend overkwamen. Het was alleen jammer dat de jongen niet zo heel veel kleiner was dan zij waren. ‘Hallo jongeman,’ groette Kane, waar Kean meteen op door ging: ‘Ik weet niet wat je hier wilde komen doen, maar als je soms ook wil barbecueën...’ Hij liet even een stilte vallen, als om te insinueren dat de jongen niet welkom was. Toen zei hij simpelweg: ‘Dan mag dat. Mits je de afwas doet...’ en Kane vulde naadloos aan: ‘... na afloop van de barbecue.’
Terug naar boven Ga naar beneden
Vincent Köhler
Vincent Köhler


Profiel Vrouw Leeftijd : 28
Aantal berichten : 205
Poképoints : 118
Reputatie : 32
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 18 Jaar
Pokémon:
Let's celebrate the summer! Vide
BerichtOnderwerp: Re: Let's celebrate the summer! Let's celebrate the summer! Emptyzo aug 25, 2013 2:09 pm

Haastig keek hij de groep gymleiders door naar Brock, maar was hem al uit het oog verloren. Nu was zijn reis vanuit Viridian City naar Saffron City nutteloos geweest. Echter, de grote afstand had hem en zijn Pokémon een stevige training gegeven voor het aankomende gymgevecht die ze zouden leveren. Hun uithoudingsvermogen was verbeterd, alleen betekende dat ze de komende tijd het rustiger aan moesten doen, want ze hadden in plaats van een bos, meerdere steden overstoken en wegen om hier te arriveren. En uiteindelijk waren ze bij een privé barbecue beland met de sterkste trainers van Kanto, de gymleiders. Zijn blik gleed over elke gymleider en de Pokémon die er rondliepen, kropen of zweefden. Ze zagen er pittig uit en waren zeker een prima tegenstander in de toekomst. Maar hij hoopte niet dat zijn Pokémon nu angstig terug zouden deinzen, omdat hij al deze gymleiders ooit terug zou zien en niet wilde worden herinnerd aan deze ene keer. De Poliwag en Jolteon die naast hem stonden keken gefascineerd naar elke andere Pokémon en stapten iets naar achteren toen twee gymleiders hun trainer ineens naderde. Vincent herkende de twee blonde mannen direct. Ze waren de gymleiders van de Saffron Gym en hadden zich gespecialiseerd in Pokémon van het type Psychic. Ze waren echter een tweeling en hadden beiden de status van gymleider, maar Vincent vroeg zich enkel af hoe ze dan vochten tijdens een gymgevecht. Tegelijk of om de beurt of was het een van hen tegenover een trainer? In zijn gedachte schudde Vincent de gedachte weg, en keek de twee gymleiders recht aan in hun groene ogen. Ergens voelde hij iets vreemds door zich heen gaan, het leek op verlegenheid, maar extremer. Schaamte, maar Vincent had het niet eerder gevoeld. Vincent keek de twee dus recht aan met zijn Pokémon die aandachtig meeluisterden. ‘Hallo jongeman,’ Begon een van hen. Vincent kon helaas de tweeling niet uit elkaar halen en wat in het gymleiders boekje stond, zou misschien ook niet hem op het antwoord laten duiden. ‘Ik weet niet wat je hier wilde komen doen, maar als je soms ook wil barbecueën...’ Vervolgde de ander. Vincent wilde vertellen wat hij had willen doen, maar liet de gymleiders uitpraten, dat was nog het beste. De gymleider bleef echter even stil en het gevoel bekroop hem dat de twee gymleiders hem maar al te graag weg wilde hebben. Daar had Vincent degelijk iets op tegen, omdat hij toch voor niets de grote afstand had verlegd voor niets. Verder had hij echter geen interesse in de BBQ zelf.

‘Dan mag dat. Mits je de afwas doet...’ ging de ander na de stilte verder. De afwas, serieus? Vincent fronste kort, maar veegde het snel weg uit zijn gezicht. Hij wilde niet verder de problemen in raken door de gymleiders tegen te gaan, al was het met een gebaar. In gedachten echter was hij erop tegen te vertrekken. ‘... na afloop van de barbecue.’ Daarmee sloot de andere gymleider hun bedoeling af. Ze wilde Vincent weg hebben. Voordat Vincent echter de plek zou verlaten zou hij enkel vertellen waarom hij hier was, al was het niets nieuws voor de twee gymleiders. De gymleider uitdagen. “ Ik doe liever niet de afwas. Bovendien, was ik hier enkel omdat de gymleider van de Pewter City Gym opeens de benen nam en ik hem zoals ieder ander trainer wilde uitdagen. Ik belande echter van Pewter City in Saffron City bij uw barbecue en begreep hiermee de afwezigheid van de gymleider. Hierbij mijn oprechte excuses,” zei Vincent beleefd en gekalmeerd door het feit dat hij niet als ieder ander in huilen zou uitbarsten en weg zou rennen. Nu vroeg hij zich enkel af wat hij nu zou moeten doen. Dat hele stuk weer teruglopen was iets te veel en dan zou hij pas tegen middennacht terug zijn. En in de nacht de Viridian Forest lopen was al gevaarlijk, maar zijn ouders des te meer als hij te laat thuis kwam onder de modder en zijn verhaal vertelde. Dat was erger dan afwassen, maar na de barbecue …. Dan kwam hij nog later thuis. Het moest maar. Vincent knikte richting de twee gymleiders. “De volgende ontmoeting is in uw gym,” Eindigde Vincent zijn verhaal, waarna hij zich omdraaide en de straat uitliep en op een bankje neerplofte. Met geluk wist hij het bankje te bereiken en zelfs zijn Pokémon waren vermoeid op het bankje neergeploft. Over een paar uur werd het alweer donker. Wie weet kwam hij op tijd van het bankje af, maar hij sloeg zijn ogen al vermoeid neer tegen de laatste zonnestralen. Vandaag werd het niet.
Terug naar boven Ga naar beneden
Mitsu Hotaka
Mitsu Hotaka
Gymleider

Profiel Vrouw Leeftijd : 27
Aantal berichten : 922
Poképoints : 141
Reputatie : 6
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Vrouw
Leeftijd: 22 jaar
Pokémon:
Let's celebrate the summer! Vide
BerichtOnderwerp: Re: Let's celebrate the summer! Let's celebrate the summer! Emptyzo aug 25, 2013 4:36 pm

Terwijl ze reactie kreeg, richtte ze haar blik op de spreker. ‘Geen probleem, dat vlees kunnen we toch niet met z’n tweeën op.’ Mitsu kon het niet laten om hier even om te grinniken, maar dit was maar van korte duur, omdat zijn wederhelft een serieuzere reactie op haar bedankje gaf. Met een breder wordende glimlach keek ze de broers aan, terwijl ze in zich probeerde op te nemen wat ze allebei aan hadden, hopend dat ze de jongemannen zo uit elkaar kon houden. Natuurlijk wist ze niet wie nu Kean of Kane was, maar op deze manier wist ze wel met wie ze nou stond te praten. Merkend dat er langs haar heen werd gekeken, draaide ze haar hoofd iets, waardoor ze te weten kwam dat ook Brock was komen opdagen voor de barbecue. Zeven van de negen gymleaders waren nu dus aanwezig. De enigen die nu nog misten waren Brendon en Mamoru. ‘We treffen het gelukkig met het weer,’ hoorde ze toen één van de broers weer zeggen. Ze draaide zich weer om en knikte bevestigend. ‘Ik vraag me af of Brendon en Mamoru ook nog zullen,’ voegde hij eraan toe. Mitsu trok even een nadenkend gezicht. Ze hadden zich dus niet afgemeld? “Ik denk het wel. Ze lijken me niet de types om niks van zich te laten horen als ze niet komen,” reageerde ze uiteindelijk. Het zou natuurlijk gezelliger zijn als de overige twee gymleaders ook nog kwamen opdagen. Brendon had ze in geen eeuwigheid meer gezien en ze kon zonder twijfel zeggen dat ze goed bevriend was met Mamoru. Zelfs al was hun eerste echte ontmoeting niet echt soepel gegaan. Met tegenzin zag ze de grijns van Mamoru’s Gengar voor zich. Op een dag kreeg ze die spookpokémon nog wel terug. Ze wist niet hoe, maar ze wist wel zeker dat ze hem terug ging pakken. Hikari was het daar vast over eens.

‘Momentje,’ hoorde ze toen, waardoor ze opkeek en merkte dat de broers haar zijde hadden verlaten. Heel even voelde ze zich naakt, zo zonder gezelschap, maar ze besloot wel te blijven staan. Met haar blik gericht op de twee jongemannen, kruiste ze haar armen over elkaar, waarbij ze in een gemakkelijkere houding ging staan en keek afwachtend naar wat er gebeuren ging. Het was toen dat ze pas de jongen op had gemerkt die bij het hekwerk stond. Aangezien dit een privé barbecue was, leek het haar dat Kean en Kane de jongen weg wilden werken, maar ze kon het niet helpen om nieuwsgierig te zijn naar wat deze hier eigenlijk deed. Aandachtig probeerde ze naar het gesprek tussen de drie te luisteren, voor zover dat kon met al het andere gepraat erdoorheen, waarna ze de conclusie had getrokken dat de jongen Brock had willen uitdagen en helemaal voor niets hiernaartoe was gekomen. De tweeling had hem nog verteld dat hij wel mocht blijven, mits hij de afwas zou doen na afloop, maar daar leek hij niet zo gek veel zin in te hebben, aangezien hij zich omdraaide en vertrok. Mitsu had wel met hem te doen. Hij was helemaal van Pewter naar hier afgereisd om Brock te kunnen uitdagen, maar dat plan was dus geheel in de soep gelopen. Voor ze er erg in had, begaf ze zich weer naar het hek en zag hoe de jongen even verderop op een bankje neerplofte. Ze moest toegeven dat ze medelijden met hem had. Voordat ze zich richting de trainer begaf, wierp ze nog een laatste blik op de tweeling en vertelde hen toen dat ze zo terug was.

“Ik wil je best wel helpen met afwassen hoor,” sprak ze, terwijl ze vlak voor de jongen tot stilstand kwam. Een vriendelijke glimlach vormden zich rond haar lippen, nadat ze de trainer en zijn pokémon in zich had opgenomen. Hij had dus ook een Jolteon, huh? Daarbij daagde hij de gyms uit. Misschien dat ze hem binnenkort in haar gym zag staan. “Hier in je eentje zitten is ook niet bepaald gezellig.” Ze viel even stil na deze woorden gezegd te hebben, waarbij ze afwachtend naar de jongen keek. Als Kean en Kane er iets op tegen hadden omdat ze niet genoeg vlees hadden, dan mocht hij van haar part nog een deel van haar hebben. Zo’n extreme honger had ze nu ook weer niet.
Terug naar boven Ga naar beneden
Vincent Köhler
Vincent Köhler


Profiel Vrouw Leeftijd : 28
Aantal berichten : 205
Poképoints : 118
Reputatie : 32
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 18 Jaar
Pokémon:
Let's celebrate the summer! Vide
BerichtOnderwerp: Re: Let's celebrate the summer! Let's celebrate the summer! Emptyzo aug 25, 2013 9:00 pm

Uitgeteld voelde Vincent zich steeds verder voelen wegzakken in zijn slaap. De geluiden bereikten hem steeds minder goed en ook het gevoel dat hij zat op een bank kwam nauwelijks nog in hem op. Hij lag er zwak bij, maar het kwam niet in hem op dat er misbruik van hem kon worden gemaakt. De reis was teveel voor de blonde jongen geweest en dat gold ook voor zijn Pokémon die half bij bewustzijn naast hem op het bankje lagen. Het zou niet meer zo lang duren, voordat hij in een diepe slaap zou raken, vrijwel niet. Voordat het nog enkel een verschil van seconden waren, klonk er een zacht geluid dat steeds luider en luider werd. Bovendien leek het geluid van een afstand van hen af te komen. Het lukte de Pokémon echter niet om erop te reageren, zelfs Leistung niet met zijn alertheid en prima hoorvermogen. Dus noch Vincent, noch de Pokémon reageerden toen het geluid steeds harder en duidelijker werd en uiteindelijk stopte.  Pas toen er vage woorden hun hadden bereikt, begon Vincent eindelijk terug te keren naar de werkelijkheid. Met moeite opende hij zijn ogen en zag een gedaante voor hen staan, een vrouwelijk persoon. Pas enkele tellen later wist hij de gedaante op zich te kunnen nemen. Het was de gymleidster van de Vermillion City Gym! Vincent schrok van haar plotselinge verschijning en schoot naar achteren, maar knalde met zijn rug pijnlijk tegen de rugleuning van het bankje aan. Waar was ze vandaan gekomen? En zag ze hem net slapen? Weer kwam dat extreme verlegen gevoel in hem boven. Zachtjes wreef hij zijn hand over zijn rug, terwijl hij naar de gymleidster probeerde te luisterde. Het lukte hem echter niet om zich volledig op haar woorden te concentreren. Dat extreme verlegen gevoel knaagde aan hem. En hij kon er niets aan doen. Hij had het een keer eerder gehad en dat was net. Nu pas vroeg hij zich af waarom ze hem was achtervolgd. Wilde ze nog iets extra’s zeggen? Of wilde ze iets anders? Vincent keek haar verward aan, maar zweeg. ‘Ik wil je best wel helpen met afwassen hoor,’ Dat waren de woorden die hij net vaag had binnengekregen door de gymleidster. Vincent begreep niet waar het op sloeg, maar toen hij weer aan eerder begon na te denken, knikte hij. Het viel hem nu op dat ze waarschijnlijk hem aardiger had benadert dan de gymleiders van de psychische gym. Ze wilde hem juist bij de barbecue hebben en had blijkbaar de woorden van de tweeling weten op te vangen. Hij vroeg zich ook af hoe ze nou wist dat hij graag had willen blijven. Had hij dat laten zien? Maar goed, het maakte niets uit.

Het was fijn dat de gymleidster hem wilde helpen met het afwassen, maar zijn ouders werden pissig als hij te laat terug kwam en dat ondanks zijn leeftijd. En kon hij dat zomaar aan haar vertellen? Dat nare gevoel nam toe. Wacht, had hij niet een mobieltje bij zich? Hij kon ze altijd SMS’en! Ja, dat kon hij wel eventueel afwassen. Het idee zelf was natuurlijk niet fijn, maar hij wilde niet de aanbod van de gymleidster afslaan en had bovendien toch geen energie om de stad te verlaten. Na even nagedacht te hebben voegde Vincent een vocale acceptatie aan. “Ja, graag!” zei Vincent met een klein glimlachje. De gymleidster keek kort naar zijn Jolteon die naast hem lag te slapen. Leistung en ook Zeichen-hij hoorde zijn zachte gesneurk- sliepen al diep. Het leek er dus op dat hij wel even op het bankje zou blijven. ‘Hier in je eentje zitten is ook niet bepaald gezellig.’ Zei ze vervolgens. Eigenlijk was het waar, maar toch was hij het gewend geraakt en was het minder erg voor hem geworden. Hij was vroeger al alleen en had geen vrienden, dus zat hij vaak alleen en werkte hij ook vaak alleen. Dit was hij wel gewend, maar met de vorige ontmoetingen met diverse trainers begon hij het fijner te vinden met anderen om te gaan. En in zijn uppie op een bankje zitten begon hij minder fijn te vinden, dat gaf hij toe.  “Nee, inderdaad,” zei Vincent, terwijl zijn blik even op het bankje viel. Er was echter, ondanks de grootte van het bankje, nog plek over. Ze zou hier kunnen zitten of wilde ze hem naar de barbecue terug halen? Hij hoopte voor nu dat ze het bankje bedoelde. Om toch even iets zinnigs te zeggen, opende hij zijn mond weer. “Hebt u geen interesse in de barbecue? Ik heb namelijk als beginnende trainer de rust verstoord.  En ik ben niet bepaald welkom en misschien zelfs niet met het afwassen,” Vincent grijnsde bij zijn laatste zin. Misschien niet eens daarvoor.

OOC; Ik stop wel even met posten voor de rest ;]
Terug naar boven Ga naar beneden

Gesponsorde inhoud


Profiel
Pokégear
Let's celebrate the summer! Vide
BerichtOnderwerp: Re: Let's celebrate the summer! Let's celebrate the summer! Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 

Let's celebrate the summer!

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

 Soortgelijke onderwerpen

-
» Summer Night
» Summer storm

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Kanto Experience :: Central Kanto :: Saffron City :: De Psychische Gym-