Arya was net weer terug in Lavender Town nadat ze Gwen had gehaald bij professor Oak. Ze was nog steeds blij, maar haar stemming ging steeds meer achteruit, terwijl het punt dat ze weg zou gaan van alles wat vertrouwd was naderde. Ze kwam aan bij haar huis en ging naar binnen. Stiekem had ze gehoopt dat daar haar moeder zou zitten en zou zeggen: 'Hoi Arya, dacht je dat ik naar mijn werk gegaan was op jouw verjaardag? Natuurlijk niet! Ik deed maar alsof.' of zoiets. Maar haar moeder was er niet. Arya had het niet echt geloofd, maar toch was ze teleurgesteld. Haar moeder nam niet eens afscheid van haar. Daar was dat stomme werk van haar blijkbaar te belangrijk voor. 'En, welke pokémon gaat e vergezellen op je reis?' vroeg Arya's vader. Arya haalde de pokéball van Gwen tevoorschijn. Zouden ze het wel eens zijn met haar keuze? Ze liet Gwen uit haar pokéball. De vuurpokémon keek onbevreesd de kamer rond, met haar voorpootjes over elkaar geslagen. Ze keek echt met een blik van: 'Ja, dit ben ik dus. Problemen mee?' De lach van Arya's vader bulderde door de kamer. 'Nou, dat is zeker geen onzeker typje!' zei hij vrolijk. Arya forceerde een glimlach en liep de trap op naar haar kamer. 'Gwen, kom je?' vroeg ze nog aan haar pokémon, maar die bleef liever bij de vrolijke mensen beneden dan met die saaie trainer. Op haar kamer barstte Arya in snikken uit. Haar moeder was er niet om haar uit te zwaaien en nu liet Gwen haar ook nog eens in de steek. Wat voor begin van een mooie en grote reis was dit? Arya begon boos haar enorme reistas in te pakken. Opeens hoorde ze haar deur zachtjes piepen. 'Char?' Arya draaide zich om. 'Gwen!' riep ze en ze wilde haar omhelzen, maar ze brandde zich bijna aan Gwens staart. Arya moest opeens lachen en ze kreeg zomaar weer zin in haar reis. 'Kom, help me eens met inpakken?' zei ze tegen Gwen, maar die vond dat ze niet meer lief hoefde te doen nu haar trainer alweer vrolijk was.

Arya stond bij de deur. Ze ging voor de twintigste keer na of ze alles had: haar eenpersoons tentje? Haar slaapzak? Geld? Pokédex? Pokéballs? Fluit? Tekenspullen? Ja, ze had echt alles. Toch? Ze ging het nog een keer na. Ja, ze had toch echt alles ingepakt. Ze gaf haar vader, broers en zus een knuffel. 'En daar ga je dan.' zei haar vader. Arya zag dat hij tranen in zijn ogen had 'het laatste kuikentje vliegt uit.' Arya glimlachte en gaf hem nog een knuffel. Toen zei ze iedereen gedag en liep weg, steeds omkijkend en zwaaiend. Haar reis was nu écht begonnen.

+2

Mark liep met een verdrietige uitdrukking op zijn gezicht over een pad, dat leidde naar Lavender Town. Hij was vergeten hoe hij door Danny terug naar Vermillion City gebracht was en vanaf daar, door zou reizen naar Cerulean City voor training.. Want als hij sterk genoeg was, was het zijn droom om Mitsu Hotaka uit te dagen voor een vriendschappelijk gevecht maar op het moment kon het hem niks schelen, wat trainen betreft maar dat zou toch nooit gebeuren.. Daarvoor had hij nu even niet de kracht voor ondanks dat de zon fel scheen en er geen wolkje aan de lucht hing. Er waren verschillende redenen.. De eerste was heel simpel; Hij mistte Erik en Silvia terwijl de tweede heel ingewikkeld in mekaar zat. Normaal gesproken zou hij gezegd hebben; “Het komt allemaal wel op zijn pootjes terecht” maar dit zat er voor vandaag niet in.. Zelfs voetbal kon hem niet echt opvrolijken. De enige die hem wel iets had kunnen opvrolijken was Toby, het lachende koppie van zijn Pikachu maakte hem een stuk vrolijker maar dat liet niet weg dat hij zich nog steeds rot voelde.
Mark stopte met lopen en bedacht zich waarom hij zich zo akelig voelde. Als hij ook redenen had om te lachen? Zonder iets te zeggen zette hij een scheve grijns op zijn gezicht en gooide zijn voetbal op de grond, “Toby! We kunnen wel wat training gebruiken,” riep Mark luid zodat een paar Pidgey opvlogen van schrik waarbij Toby hem een bezorgde blik toewierp.. Waarom was hij nu opeens weer energiek? Terwijl hij daarnet…? De Pikachu schudde de gedachtes van zich af en ging in op het voorstel van Mark.

De jongen gaf een stevige trap tegen de voetbal die lichtjes naar voren rolde terwijl Mark er vlug achteraan begon te rennen.. Dit was voor Toby een teken dat hij een poging kon doen om de bal af te pakken, de Pikachu ging op vier poten staan en zette zich met een krachtige zet af tegen de grond, terwijl hij Mark probeerde in te halen. Maar Mark had een teveel grote voorsprong.. Toby kreeg een idee. Deze manier van trainen vond hij veel leuker dan vechten tegen wilde Pokémon en Mark had er veel plezier in dat vond de Pikachu veel belangrijker op dit moment. Mark keek achterom waar Toby bleef.. maar hij kwam al aanrennen met een witte streep achter zich(Quick Attack).. de vuile..! Mark grijnsde breed en stopte heel onverwacht de bal met zijn voet, “Toby, jij bent slim maar ik ben er beter in dan jij,” mompelde hij in zichzelf met een brede grijns terwijl hij een vliegensvlugge schijnbeweging maakte die de Pikachu slippend tot stilstand liet komen en een scherpe bocht moest maken om hem in te kunnen halen. Hierdoor moest de Pikachu zijn Quick Attack afremmen om niet tegen een boom te knallen. Toby moest toegeven dat de jongen behoorlijk behendig was met zijn voetbal maar dat was Toby ook en dat ging hij laten zien ook! Mark maakte een zigzaggende beweging met zijn voetbal maar kreeg steken in zij en gewonde schouder maar dit hield hem niet tegen want hij mocht niet opgeven door een beetje pijn die hij had.

Algauw kwamen de jongen en zijn Pikachu bijna Lavender Town binnengerend. Toby had even verderop de voetbal af weten te pakken en rende nu snel op weg naar het kleine dorpje toe, die even verderop lag.
Mark achtervolgde nog steeds maar door zijn pijnlijk schouder ging hij langzamer rennen. Toby stopte echter met rennen en liep met een bezorgd blik naar zijn trainer terug.. Was..was die brandplek toch ernstiger dan het er uitzag? Of was Mark te hard voor zichzelf? De Pikachu gokte op het eerste, aangezien Mark wel vaker zei dat het goed ging maar in feite ging het gewoon slecht. Toby rolde de bal terug naar zijn trainer en ging met een bezorgde blik voor hem staan, “Pikapi.” Mark stopte met rennen en zakte op de grond neer tegen een boom,” We hebben aardig wat gerend.. daarnet,” zei Mark terwijl hij zijn schouder beethield en zijn tas neer zette. “Pi,” zei Toby ongerust en leunde met zijn voorpootje tegen zijn goede arm,” Het gaat wel hoor, maatje, “ zei Mark geruststellend terwijl hij het gele wezentje over zijn koppie aaide. Opeens schoot het hem te binnen dat hij nog twee andere maatjes had; Zoey, de Vulpix en Flynn, De Squirtle! Mark kwam overeind en pakte de Pokéballen van Zoey en Flynn terwijl hij ze tegen de grond gooide, “Ik dacht dat jullie willen wel een luchtje wilde scheppen,” zei Mark grijnzend tegen de Vulpix en zijn Squirtle, toen de twee volledig uit hun Pokéballen waren. Zoey kwam naar hem toe gelopen met haar gewonde achterpootje omhoog vervolgens deed ze een poging om Mark’s wang te likken maar het lukte niet en ze viel op haar achterwerk. Mark grinnikte terwijl hij haar liefdevol over haar koppie aaide, “Pix.” Flynn had zich nukkig omgedraaid en was ietsjes verderop gaan zitten schijnbaar kon het hem niets schelen dat Mark zich zo ellendig voelde op het moment.. Dit irriteerde Toby behoorlijk maar veel kon hij daar niet aan doen… dan maar wachten tot er iemand langs kwam om Mark te helpen, het kon de Pikachu niet schelen wie het was maar hij had een harde hand nodig, op dit moment…


OOC: ik vind deze post echt Kwalitatief Uitermate Teleurstellend=="

Valt heel erg mee hoor! +3

Arya liep met Gwen naast zich door de straten. Waar moest ze eerst eigenlijk heen? Ze was tweeëntwintig keer nagegaan of ze alles had en tóch was ze vergeten een kaart mee te nemen. Ze wilde niet terug naar huis gaan. Als ze dat deed zouden ze haar zeker uitlachen. Nou ja, dan moest ze er maar een kopen. Bij winkeltjes voor toeristen waren toch altijd kaarten? Dichtbij de Pokémon Tower zou er vast een zijn. Arya huiverde toen ze langs de toren liep. Er hing een spookachtige sfeer omheen die haar niet beviel.
Ze ging het toeristenwinkeltje binnen. In een kast naast de deur stonden een aantal miniatuur Pokémon Towertjes. Daarnaast vond ze een bak waar kaarten van Lavender Town en heel Kanto stonden. Net toen ze een kaart van Kanto uit de bak haalde, hoorde ze een geluid van heel veel dingen die op de grond vielen. "Char!" Arya draaide zich geschokken om en zag Gwen op de grond zitten, met overal om zich heen de miniatuurtorens. "Gwen!" riep Arya boos en ze werd knalrood toen ze zag dat een toerist en de man achter de kassa haar boos aankeken. Arya zweeg en zette alle torens weer op hun plaats. Gelukkig waren ze niet breekbaar. Arya pakte de kaart en liep naar de kassa. Ze durfde de man niet aan te kijken en mompelde een verontschuldiging. Ze betaalde voor de kaart en liep naar buiten, terwijl ze de boze blik van de man achter de kassa zich in haar rug voelde boren.
Arya liep een beetje door haar woonplaatsje. Ze wist eigenlijk niet zo goed wat ze nu moest doen, het was zo'n vreemd gevoel om helemaal alleen, of nou ja, samen met een ongemanierde Charmander, aan een reis te beginnen. Het voelde gewoon niet echt.
Arya liet Gwen weer uit haar pokéball, al vond ze dat ze het niet echt had verdiend. Waarom moest ze zo nodig de hele inhoud van een kast op de grond gooien?
Een eindje verderop zag ze een jongen tegen een boom aan zitten. Dat was op zich niet zo bijzonder, ware het niet dat hij maarliefst drie pokémon bij zich had, terwijl hij niet echt veel ouder dan Arya leek. Arya vroeg zich af of zij ook in zo weinig tijd twee pokémon zou kunnen vangen. Ze bleef op een afstandje staan bij de hoek van de straat en haalde haar pokédex tevoorschijn. Het rode apparaatje vertelde haar dat de pokémon een Pikachu, een Squirtle en een Vulpix waren.
Pas nadat ze een tijdje vol bewondering naar de pokémon had gekeken viel het haar op dat de jongen iets met zijn schouder had. Ze kon van een afstand niet zien wat het was, maar ze zag dat hij daar pijn moest hebben. Een EHBO-setje had ze wel bij zich. Zou ze naar hem toe gaan? Misschien had hij wel hulp nodig. Maar wat nou als hij helemaal geen hulp nodig had? Misschien had hij alleen een beetje kramp in zijn schouder. Straks zou hij boos worden als ze hem wilde helpen. Terwijl Arya twijfelde, had Gwen al besloten dat de pokémon wel een onderzoekje waard waren. Ze liep naar de jongen toe en keek een beetje neerbuigend naar diens Vulpix. De andere pokémon keurde ze niet eens een blik waardig. Het waren immers geen vuurpokémon. 'Gwen, kom terug!' riep Arya boos, terwijl ze achter haar aan rende. 'Sorry.' zei ze zacht tegen de jongen.

+2

Mark had zich naar voren gebogen zodat hij de staarten van Zoey kon borstelen want de haren van haar staart zaten behoorlijk in de klit. Hij deed het heel voorzichtig omdat hij haar geen pijn wilde doen, ook vanwege haar pootje. Daarom deed hij het heel voorzichtig. De jongen schrok op toen hij iemand iets hoorde roepen, het klonk boos. 'Gwen, kom terug!' In een fractie van een seconde besefte hij opeens dat Zoey tussen zijn benen was doorgekropen en begon te trillen van angst. Mark had alleen niet door dat een Charmander voor zijn neus verschenen was waardoor hij zich ter pletter schrok, toen hij het oranje wezentje had ontdekt, haar blik was gericht op Zoey. Ook was er een meisje verschenen die iets verontschuldigend mompelde, Mark schatte haar rond zijn leeftijd. De frons op zijn gezicht verdween en maakte plaats voor een vriendelijke glimlach, al kostte het hem moeite doordat er weer een pijnscheut door zijn arm heen schoot, “Het maakt niets uit,” mompelde hij zodat het net te verstaan was. Toby had zijn Oran bes neergelegd en was nieuwsgierig komen kijken naar wat er gaande was, zijn oren bewogen lichtjes mee met de wind terwijl hij zwijgend naar het meisje keek. Mark grinnikte,”Mijn Pikachu lijkt je wel te mogen.” Hij wees op Toby die nog steeds zwijgend voor haar stond maar toen hij de stem van zijn trainer hoorde, uit zijn trance ontwaakte, “Pika!” reageerde het gele wezentje vrolijk en liep voorzichtig op haar af. Mark glimlachte. Zijn Pikachu was echt ongelooflijk, hij had een lange tijd geen vertrouwen gehad in vreemde mensen enkel en alleen Mark, Erik of zijn zusje vertrouwde hij toen. Maar nu leek het alsof hij door die barrière heen te zijn gebroken. Natuurlijk had Toby niet meteen vertrouwen in Mark gehad maar dat veranderde algauw toen hij ervan verzekerd was dat de jongen hem beter zou maken en dat was uiteindelijk ook het geval. Mark kwam overeind, de pijn in zijn schouder negerend. Zoey had zich tussen zijn benen genesteld en keek nog steeds met een angstige uitdrukking op haar snoet naar de Charmander, die blijkbaar Gwen heette. Mark tilde haar voorzichtig op, ”Je hoeft echt niet bang te zijn, weet je nog?” mompelde Mark in het oor van de Vulpix maar het wezentje voelde zich erg bedreigd wat hij ook snapte, op dit moment want ze kon zich niet verdedigend opstellen. Gedeeltelijk door haar achterpootje maar dat ging helemaal goed komen dus richtte Mark zich op het meisje waarvan hij de naam niet wist,” Mijn naam is Mark,” besloot Mark toen maar te zeggen en om de stilte te verbreken, richtte hij zijn blik op het meisje terwijl hij op haar antwoord wachtte..


OOC: -Sorry dat je zo lang moest wachten.. ik was dinsdag ochtend al begonnen maar toen besloot me pc te trollen en crashtte. daardoor raakte ik me post kwijt. ik hoop dat je er iets mee kan-

+1

De jongen leek even te schrikken toen zijn Vulpix zich achter zijn benen verstopte en hij Gwen zag, die met een arrogante blik naar de Vulpix keek, maar daarna verdween zijn frons en hij glimlachte. Hij leek last te hebben van zijn schouder en arm. Arya zag nu dat hij er een erge brandwond had. “Het maakt niets uit,” zei hij. Arya glimlachte verlegen. Echt een heel goede indruk had ze volgens haar niet gemaakt, met haar brutale pokémon en haar geschreeuw. Ze keek naar de grond. Daarna merkte ze de Pikachu van de jongen op. Het was een mooi wezentje, vond Arya. Hij was geel met bruine strepen op zijn rug en rode wangen. Arya's pokédex had haar verteld dat die rode rondjes elektriciteit opsloegen. De Pikachu had lieve zwarte oogjes en lange oren, die meebewogen met de wind. Het wezentje keek haar nieuwsgierig aan en Arya glimlachte. ”Mijn Pikachu lijkt je wel te mogen.” zei de jongen grinnikend. “Pika!” voegde de Pikachu er vrolijk aan toe. Toen het wezentje naar haar toe kwam, ging Arya op haar hurken zitten en stak voorzichtig haar hand uit naar de Pikachu om hem te aaien. Hopelijk zou hij haar niet eng vinden.
'Char!' riep Gwen plotseling en Arya schrok op. Ze zag dat de jongen zijn Vulpix had opgetild en zachtjes tegen haar praatte. Gwen leek het hier niet echt mee eens. Ze keek boos omhoog. 'Char!' zei ze weer, Kom dan naar beneden! in pokémontaal. 'Gwen, stop.' zei Arya. Gwen keek haar geërgerd aan, maar luisterde zowaar en liet de Vulpix met rust. ” Mijn naam is Mark,” zei de jongen. 'Ik heet Arya en dit is dus Gwen,' zei Arya. Ze schaamde zich nog steeds een beetje voor Gwens onbeschofte gedrag en was blij dat ze nu wat rustiger leek. Dat was helaas maar van korte duur. Toen Gwen had gezien dat Arya Marks Pikachu probeerde te aaien, had ze besloten dat die ook wel een onderzoekje waardig was. Ze liep dus naar de Pikachu toe en bekeek het wezentje eens. Hij was geel, in ieder geval al beter dan het lelijke blauw van dat waterbeest dat ook bij de jongen hoorde. Ze keek even met een hatelijke blik naar de Squirtle en richtte haar aandacht weer op de Pikachu. 'Zeg, wie ben jij?' vroeg ze, wat voor haar trainer en de jongen klonk als 'Char, charman?' Arya zuchtte en hoopte dat Gwen geen gekke dingen ging doen.

OOC: Maakt niet uit, jij kan er ook niks aan doen dat je computer stom doet Hopelijk kan je iets met mijn post, hij is niet echt geweldig...

+1

Toby keek even over zijn korte schouder naar Mark die een goedkeurend knikje gaf, toen hij wist dat het oke was drukte hij voorzichtig zijn gele hoofdje tegen de uitgestoken hand van het meisje en gaf haar een licht kopje, zoals een kat dat deed bij zijn baasje als die om aandacht vroeg. Mark had zijn blik nu gericht op de Charmander die protesteerde, waarschijnlijk omdat hij Zoey had opgetild. Maar als hij niks had gedaan zat ze nu waarschijnlijk nog te trillen als een bang konijntje en dat wilde Mark nu juist voorkomen, want op dit moment kon hij niet echt veel verdragen. 'Gwen, stop.' Sprak het meisje opnieuw, dus de Charmander heette toch Gwen? Ze stopte in iedergeval met het protesteren maar de blik die ze had geworpen naar haar trainster, toen ze had gezegd dat Gwen moest stoppen beviel hem niet echt. Mark zette Zoey voorzichtig neer die wel dichtbij hem bleef zitten, ze vond het nog steeds een beetje bedreigend. 'Ik heet Arya en dit is dus Gwen,' antwoordde het meisje, dat Arya heette. Waarbij Mark haar vriendelijk aan had gekeken en toen met een vinger op Zoey wees,”Dit hier is Zoey de Vulpix.” Vervolgens wees hij op Toby, “Dat is Toby de Pikachu en mijn beste vriend.” Daarna richtte hij zijn vinger op Flynn die zich had afgezonderd van Mark en de rest, “En dat daar is Flynn de Squirtle,” zei Mark toen met een pijnlijke uitdrukking op zijn gezicht.. Hij had zijn gewonde arm bewogen maar opnieuw negeerde hij de pijn. Toby vroeg zich af waar Mark mee bezig was.. dit moest nu stoppen en wel snel. “Kom er gezellig bij zitten,” zei Mark vriendelijk tegen Arya, terwijl hij zijn tas aan de kant neer zette. En ook hij weer ging zitten tegen de boom aan.


De Pikachu schrok toen Gwen op hem afkwam lopen en trok zijn hoofdje terug maar hij vermande zich al snel, 'Zeg, wie ben jij?' vroeg Gwen. Toby wierp haar een kwade blik toe, eerst Zoey de stuipen op het lijf jagen die gewond was en vervolgens hem op zo’n toon aanspreken? Van nature was Toby geen vechter maar je moest niet aan Mark of Zoey komen want dan had je het zitten bij hem.. Zoey was zo goed als hulpeloos dus ze kon zich niet verdedigen dat gold ook voor Mark. De Pikachu slaakte een diepe zucht en keek haar met een felle blik aan en krabde over zijn achterhoofd terwijl hij zich richtte op de Charmander, “Ik ben Toby,” zei Toby met zijn ogen fel op de Charmander gericht. De Pikachu draaide zich echter om en pakte de voetbal op, vervolgens ging hij ertegen aanleunen. “Zou jij niet eens je excuses gaan aanbieden aan Zoey?” Zei Toby toen en wees met een geel pootje op het oranje vosje dat zich genesteld had in Marks vest. Toby keek Gwen vervolgens met een vriendelijke glimlach aan zoals Mark dat ook altijd deed. Even wierp hij een bezorgde blik op de jongen die weer tegen de boom was gaan zitten maar Toby richtte zich weer op Gwen.. wachtend op wat ze zou zeggen.

OOC: slechtheid¬¬

+2

Arya slaakte een kreetje van blijdschap toen ze het kopje van de Pikachu tegen haar hand voelde. Wat was hij lief! Helaas moest Gwen het weer verpesten door uitdagend voor de Pikachu te gaan staan en iets wat niet erg aardig klonk in pokémontaal tegen hem te zeggen. Arya zuchtte keek op en zag dat Mark zijn Vulpix weer op de grond had gezet. Ze zag dat het vosachtige diertje nog steeds wat bangig was en Arya schaamde zich voor Gwens gedrag. ”Dit hier is Zoey de Vulpix.” zei Mark tegen haar, naar het zesstaartige wezentje wijzend. Vervolgens wees hij op de Pikachu, “Dat is Toby de Pikachu en mijn beste vriend.” Daarna richtte hij zijn vinger op de Squirtle die zich afzijdig hield van het groepje, “En dat daar is Flynn de Squirtle,” zei Mark. Hij keek een beetje met een pijnlijke blik. Het was te zien dat hij last had van zijn arm, maar het niet wilde laten merken. “Kom er gezellig bij zitten,” zei hij tegen Arya. Ze kwam bij hem zitten en keek naar zijn gewonde arm. 'Ik heb een zalfje tegen brandwonden, als je wilt.' zei ze een beetje bezorgd. De wond zag er niet echt goed uit, zo te zien was er nog niet veel aan gedaan. Hopelijk werd hij niet boos op haar, omdat hij bang was om dan zwak over te komen of zoiets, want dat was niet het geval. Arya pakte haar tas en haalde er een klein potje uit. 'Mijn vader heeft het gemaakt van de planten uit zijn tuin.' zei ze. 'Het is helemaal natuurlijk, zonder chemisch spul erin.'

Terwijl Arya met Mark in gesprek was, had Gwen een conversatie aangeknoopt met zijn pokémon. De Pikachu krabde aan zijn achterhoofd en beantwoordde Gwens vraag. “Ik ben Toby,”zei hij, Gwen fel aankijkend. “Zou jij niet eens je excuses gaan aanbieden aan Zoey?” vervolgde hij, tegen een voetbal aanleunend. Hij keek nu weer vriendelijker, maar Gwens blik bleef onverschillig. Ze richtte haar blik even op de Vulpix, die blijkbaar Zoey heette. 'Waarom? Ik heb haar toch niks aangedaan? Ik heb alleen naar haar gekeken.' zei ze een beetje brutaal tegen Toby. Ze snapte het probleem niet helemaal. Zij kon er toch ook niks aan doen dat die Zoey al bang werd van een blik? Ze was gewoonlijk niet echt gemeen tegen andere pokémon, alleen een beetje brutaal, en ze had Zoey dan ook niet aangevallen. Ze had haar niet eens aangeraakt! Daarom begreep ze niet waarom Toby zo zeurde.

OOC: kort...

+1, je neemt het grootste deel van Tomas (Mark) over. Probeer er wat meer eigen gedachten en beschrijvingen in de verwerken.

Mark keek hoe Arya naast hem kwam zitten en keek naar zijn arm, hij verborg het gauw door zijn mouw van zijn t shirt erover heen te trekken, 'Ik heb een zalfje tegen brandwonden, als je wilt.' Zei Arya, haar stem klonk bezorgd. De jongen beet twijfelend op zijn onderlip, hij wilde dolgraag ja zeggen maar hij had tegen Toby steeds gezegd dat alles goed ging. Eerlijk gezegd was hij banger voor de reactie van de Pikachu dan om echt pijn te lijden maar hij moest toegeven dat het zo niet verder kon… Hij had de hulp van zuster Joy en Danny afgeslagen terwijl die hem graag hadden geholpen, waarom was hij dan ook zo’n stijfkop? Was het dan misschien beter om toch nee te zeggen? Tot nu toe had hij er geen moeite mee gehad om nee te zeggen tegen de mensen die hem wilde helpen maar iets zorgde ervoor dat hij geen nee durfde te zeggen tegen Arya. “Pix?” Mark schrok op van het stemmetje van Zoey, ook zij keek hem ongerust aan. Hij kneep krampachtig in zijn shirt maar besloot om Arya hem te laten helpen want wie weet als hij er niks aan zou doen dat het dan overging en hoe? Hij slaakte een diepe zucht en keek haar met een vriendelijke glimlach aan. Zonder iets te zeggen trok hij zijn shirt half over zijn hoofd heen zodat alleen zijn gewonde schouder zichtbaar was, zelf wierp hij er ook een blik op. Het zag er behoorlijk geïrriteerd uit, het leek net alsof het was gaan ontsteken… maar dat was toch haast onmogelijk met een brand of schaafwond? Hij trok een pijnlijk gezicht toen hij zijn shirt op zijn schoot neerlegde, “Als.. Als ik nee blijf zeggen dan word er nooit iets gedaan, “besloot hij toen te zeggen met een flauwe glimlach tegen Arya. Zoey keek hem vervolgens verontschuldigend aan, “Vulpix,” mompelde ze verontschuldigend maar Mark schudde zijn hoofd, “Nee Zoey, het is niet jouw schuld, oke? Ik was de gene die niet voorzichtig bezig was, jij staat daar helemaal buiten. Ookal was het jou Ember.. ik had moeten nadenken voordat ik iets ondernam,” sprak Mark toen fel tegen Zoey die schrok van zijn stem maar de jongen aaide haar geruststellend over haar koppie terwijl de Vulpix liefdevol zijn vingers likte,”Focus jij je nu maar op jezelf, jij bent er erger aan toe dan dat ik ben.” Vervolgens draaide hij zich terug naar Arya.. Hopelijk zou dat spul geen pijn doen niet dat hij daarvoor bang was want hij had toch al bijna twee dagen met die onverzorgde brandplek rondgelopen.. dus wachtte hij geduldig tot Arya iets zou doen of zeggen.


'Waarom? Ik heb haar toch niks aangedaan? Ik heb alleen naar haar gekeken.' Toby had Gwen aangekeken toen ze dat had gezegd, dat was wel zo maar voor Zoey was het een hele grote stap en de situatie op de Seafoam Islands zat nog heel diep in haar netvliezen gebrand. De Pikachu wist niet hoe hij dat goed uit moest leggen, “Dat is een lang verhaal. Jij hebt haar ook niks aangedaan maar Zoey had hiervoor een verschrikkelijke trainer, die haar heeft mishandeld,” besloot Toby toen kalm te zeggen. Had hij het zo goed verwoord? Even keek hij twijfelend naar Zoey, Waarom klampte ze zich eigenlijk zo aan Mark vast? Ja, hij had haar geholpen en ze wilde dan ook dichtbij hem zijn maar dat was dan toch nog geen reden om zich zo aan te stellen? Meiden.. Die zou hij nooit begrijpen. Vervolgens richtte hij zich op Gwen, “Vergeet wat ik zei. Laten we een spelletje doen, “ zei Toby met een brede grijns, hij wilde weleens weten of Charmander net zo goed in tikkertje waren als Toby. Met een groepje Pokémon leek het hem ook wel leuk dus gooide hij de voetbal van Mark aan de kant en keek Gwen met een brede grijns aan.

OOC: hoop dat je er iets mee kanXD

+3. En even een opmerking voor jullie beide; Zouden jullie niet steeds opmerkingen zoals 'kort', 'slecht' etc. onder je post willen zetten? Dat werkt erg demotiverend als lezer, als je van te voren al ziet dat iemand niet blij is met zijn post.

Mark trok eerst snel de mouw van zijn T-shirt over de wond heen en leek te twijfelen. Na een tijdje gaf hij toe dat er toch wel iets aan gedaan moest worden. Hij keek Arya vriendelijk aan en trok zijn T-shirt uit zodat ze bij de wond kon. “Als.. Als ik nee blijf zeggen dan word er nooit iets gedaan, “zei Mark met een flauwe glimlach. Zoey, de Vulpix, keek hem verontschuldigend aan, “Vulpix,” zei ze zacht. Mark schudde zijn hoofd, “Nee Zoey, het is niet jouw schuld, oke? Ik was de gene die niet voorzichtig bezig was, jij staat daar helemaal buiten. Ookal was het jou Ember.. ik had moeten nadenken voordat ik iets ondernam,” sprak Mark fel tegen het rode vosje. Het diertje schrok van zijn stem, maar Mark stelde haar gerust met een aai,”Focus jij je nu maar op jezelf, jij bent er erger aan toe dan dat ik ben.” zei hij tegen haar. Arya vroeg zich af wat er was gebeurd. Ze maakte uit Marks woorden op dat de Vulpix hem had aangevallen, maar waarschijnlijk was dat meer uit angst dan boosheid geweest. Ze vroeg er verder maar niet naar, misschien vond hij het niet leuk om over te praten. Bovendien had ze er toch niks mee te maken.
Ze richtte haar aandacht op de wond. Hij zag er niet goed uit. Het leek er op dat hij hem al een tijdje had en hij niet goed was schoongemaakt. Arya fronste haar wenkbrauwen even, terwijl ze zich afvroeg of het brandwondenzalfje genoeg was. Nou ja, eerst moest ze de wond maar schoonmaken. Ze haalde een flesje water en een katoenen zakdoek uit haar tas. Ze goot een klein beetje water op de wond en maakte het doekje ook nat. Heel voorzichtig maakte ze de wond schoon, hopend dat ze Mark geen pijn deed. Toen ze klaar was opende ze het potje zalf en smeerde een laagje op de wond. Het zou eerst even prikken, maar daarna zou het de pijn snel wegnemen en na een tijdje, Arya wist niet hoe lang het bij deze verwonding zou duren, zou de wond helemaal verdwijnen. 'Dit zou moeten werken.' zei Arya nadat ze de zalf op zijn schouder had gesmeerd.

“Dat is een lang verhaal. Jij hebt haar ook niks aangedaan maar Zoey had hiervoor een verschrikkelijke trainer, die haar heeft mishandeld,” zei Toby tegen Gwen. Gwen voelde toch wel wat medelijden met de Vulpix. Ze wist niet hoe het was om een slechte trainer te hebben, maar ze begreep dat het erg moest zijn geweest voor Zoey. Ze zag dat Toby naar haar grijnsde. “Vergeet wat ik zei. Laten we een spelletje doen, “ zei hij. Gwen glimlachte. 'Wat voor iets had je in gedachten?' vroeg ze. Kijk, dit was tenminste een aardige pokémon. Geen bange schijterd en gewoon gezellig. Gwen hoopte dat andere pokémon die Arya later zou vangen ook zo waren. Als ze er tenminste ooit een zou vangen. Daarvoor moest ze Gwen natuurlijk eerst met wilde pokémon laten vechten en om de een of andere reden vond ze dat niet leuk. Ach, het doet er nu niet toe. Dat komt later wel, dacht Gwen en ze grijnsde terug naar Toby.

+2

Mark had een twijfelende blik opgezet toen hij het geluid hoorde van water en een natte substantie op zijn wond voelde. De jongen beet vervolgens op zijn onderlip om het niet uit schreeuwen van de pijn toen hij een doekje voelde die Arya gebruikte om de wond schoon te maken, maar toch was dit zijn eigen schuld, Aangezien het feit dat hij blindelings Zoey had willen helpen had hij niet op zichzelf gelet… wat hij dus wel had moeten doen, dus eigenlijk was de gezegde, ’Wie zich brand moet op de blaren zitten’ nu echt op zijn plaats. Mark slaakte opnieuw een diepe zucht, waarom moest hij zich dan ook altijd in de nesten werken? Stiekem wist hij daar het antwoord niet op. Mark richtte zijn ogen op zijn schouder want zo te zien was Arya klaar met schoonmaken maar wat nu? Een sterke geur drong zijn neusgaten binnen, Mark gokte op dat die brandwonden zalf zo stonk en kneep zijn ogen dicht toen het zalfje erop werd gesmeerd maar zo erg prikte het niet eens dus achteraf was dat niet eens nodig geweest, 'Dit zou moeten werken.' Had Arya toen gezegd waarbij Mark haar een glimlach toewierp, ”Bedankt, “ mompelde Mark net verstaanbaar terug terwijl zijn glimlach oversloeg in een bedrukte uitdrukking toen hij naar de afgezonderde Squirtle keek. Flynn was al zo sinds dat ze niet door waren naar de tweede ronde in de Contest.. De jongen wist niet wat hij er mee aan moest of wat hij er aan kon doen. Alleen was ‘Laten we gaan trainen! niet goed genoeg, Flynn had hem dan genegeerd en zich chagrijnig omgedraaid. Mark wist überhaupt niet of hij verder wilde om een coördinator te worden want een enorme teleurstelling was al meer dan genoeg geweest, daarentegen was het wel heel erg leuk om daar zo op het podium te staan. Dus opgeven zat er niet in en dat was hij niet van plan ook. “Pix,” klonk het stemmetje van Zoey waardoor Mark haar aankeek, “Wat is er, meisje?” vroeg Mark met een niet begrijpende blik maar dat werd al gauw duidelijk toen hij zijn blik richtte op de zon, die fel oranje begon te kleuren. “Het ziet er naar uit dat we onze kampeer spullen moeten pakken,” grinnikte Mark terwijl hij opstond waardoor hij een scherpe pijn in zijn schouder voelde, wat hij negeerde. Zijn slaapzak moest toch klaar komen te liggen pijn of geen pijn.
“Wat doe jij Arya? Ga je naar het Pokémon Center in Lavender Town of blijf je hier? Vroeg Mark toen met een brede glimlach terwijl hij het meisje vragend aankeek.



'Wat voor iets had je in gedachten?' Toby keek met een bedenkelijke uitdrukking op zijn snoet rond. Dit was een enorm grasveld met wat struikgewas, buiten dat even verderop een wandelpad lag. Dus ze konden er gemakkelijk tikkertje spelen of nee…! Toby liep op een Oranbessen struik af en plukte er een stuk of tien vanaf. Hij had moeite met overeind blijven maar het lukte hem om toch bij Gwen te komen en gooide de Oranbessen neer daarna keek hij haar breed grijnzend aan, “Ik weet iets leukers dan tikkertje of verstoppertje. Ik deed dit weleens met Mark toen ik nog klein was, hij gebruikte volgensmij geen Oranbessen maar hiermee kan het ook,” zei Toby vrolijk met twinkelende ogen. Even wees hij op de Oranbessen maar draaide zich om, om het Gwen uit leggen, “Wie het eerst de stapel leeg heeft, is de winnaar. Verder zijn er geen regels alleen dat je geen aanvallen mag gebruiken anders hebben we dadelijk niks aan de Oranbessen,” zei Toby grinnikend. Dat wist hij maar al te goed terwijl hij het eigenlijk logischer vond om het niet te doen want het zou jammer zijn als de Oranbessen dadelijk verschrompeld waren en niet meer gegeten konden worden want dat was het uiteindelijke doel; De Oranbessen samen opeten. Toby keek Gwen met een vriendelijke glimlach aan. Misschien was de Charmander toch nog niet zo slecht als ze er uitzag, hij mocht haar wel.. Brutale Pokémon waren meestal de aardigste Pokémon dan wanneer ze er schattig uitzagen en aardig leken maar ondertussen waren het duivels met een lief gezichtje en schattig uiterlijk, Uiterlijk kan dus soms bedriegen. Tuurlijk waren er genoeg schattige Pokémon die wel aardig zijn of waren, zoals Zoey, maar hij had nou eenmaal iemand die wat avontuurlijker was en niet iemand die om de minuut angstig terugdeinsde omdat het gevaarlijk was. Hij mocht van geluk spreken dat zijn Trainer een kleine avonturier was want als hij thuis was gebleven, was het waarschijnlijk alleen maar saai.

+3

Mark bedankte Arya. Ze draaide het potje brandzalf dicht en stopte het in haar tas. Ze glimlachte naar de jongen en hoopte dat de zalf zijn werk goed zou doen. Ze zag dat Mark een beetje bedrukt naar zijn Squirtle Flynn keek. Arya wilde vragen wat er was, maar dat leek haar toch te onbeleefd. Zij had daar waarschijnlijk niks mee te maken. “Pix,” hoorde ze. Het was Zoey. “Wat is er, meisje?” vroeg Mark aan de Vulpix. “Het ziet er naar uit dat we onze kampeer spullen moeten pakken,” zei hij daarna. Arya keek naar de zon, waarvan al een klein stukje onder de horizon was verdwenen. Ook zij moest maar eens voor een slaapplek zorgen, of het nu in het Pokémon Center of in haar tentje was. “Wat doe jij Arya? Ga je naar het Pokémon Center in Lavender Town of blijf je hier?" vroeg Mark aan haar, alsof hij haar gedachten had geraden. Arya twijfelde even. Toen besloot ze haar kleine tentje een stukje buiten Lavender Town op te zetten. Als ze nu weer terug ging naar het dorpje zou het de volgende dag moeilijker zijn er weer weg te gaan. 'Ik ga in mijn tent slapen.' zei ze. Ze haalde het ding uit haar tas en begon met het in elkaar zetten van het geraamte, dat bestond uit twee bogen. Daarna maakte ze het tentzeil vast aan de hoeken. In een paar minuten stond het kleine, donkerblauwe tentje klaar. 'Zo, dat is dus mijn huis voor de komende tijd,' mompelde ze zacht. 'een klein, kwetsbaar tentje waar ik net zelf in pas.' Ze rolde het luchtmatrasje uit, draaide het ventiel open en liet het zichzelf opblazen.
Arya ging voor het tentje in het gras zitten. Ze keek naar haar dorpje. Dat zou ze nu lange tijd niet meer terug zien. Net als haar vader, haar broers en haar zus. En haar moeder, maar die zag ze sowieso al niet veel. Ze zuchtte. Ze had nu al heimwee. Ze was bang dat ze ht al na een paar dagen op zou geven zonder haar ouders. Ze vond het al niet leuk om alleen thuis te zijn, vooral 's avonds, en nu ging ze zonder haar familie naar plekken waar ze nog nooit was geweest. Kon ze dit wel?

Gwen keek toe hoe Toby naar een struik Oranbessen afliep en vroeg zich af wat hij van plan was. De Pikachu kwam ietwat onhandig waggelend terug met zijn pootjes vol Oranbessen. Hij legde ze op de grond en keek Gwen grijnzend aan. Gwen keek een beetje niet-begrijpend terug. Wat was zijn idee? “Ik weet iets leukers dan tikkertje of verstoppertje. Ik deed dit weleens met Mark toen ik nog klein was, hij gebruikte volgensmij geen Oranbessen maar hiermee kan het ook,” zei Toby. Hoelang kennen ze elkaar al? vroeg Gwen zich af. Ook wist ze nog steeds niet wat Toby nou wilde doen. “Wie het eerst de stapel leeg heeft, is de winnaar. Verder zijn er geen regels alleen dat je geen aanvallen mag gebruiken anders hebben we dadelijk niks aan de Oranbessen,” zei de geelgekleurde pokémon. Dat was logisch, anders zouden de Oranbessen helemaal gebakken worden en Gwen nam aan dat ze er waren om te eten. Hoewel gebakken Oranbessen misschien best wel lekker smaakten...

+2