De muziek kwam uit haar oortjes Syrena sloot haar ogen en ging in het gras zitten. Ze had laatst een pakje gekregen, waar deze mp3-speler in zat. Sinds dien had ze niet meer zonder oortjes rondgelopen. Het liedje gaf haar moed. Syrena opende haar ogen weer en keek Flora Fields over. Ze pakte de twee pokébals uit haar tas en liet Charmander en Pidgey eruit komen. Ze keken haar verwachtings vol aan. Syrena haalde haar oortjes uit de mp3-speler, waardoor de muziek nu ook voor de twee pokémon te horen was. "We gaan trainen!" deelde het roodharige meisje mee. Fallen knikte opgewonde. "Fallen, jij kiest je aanvallen zelf uit. Sun, jij luisterd naar mij." zei Syrena tegen de pokémon. Fallen rende naar de overkant. "Klaar?" fluisterde het meisje tegen de Pidgey. Deze strekte haar vleugels en knikte. "Okee dan! Sun, doe je Tackle!" riep ze. Pidgey rende op Fallen af en botste tegen hem aan. Maar Fallen had zich erop voorbereidt en deed ember. Syrena keek ingespannen naar de twee pokémon. Dit zou nog is leuk gaan worden...

"Nog een keer Sun!" riep Syrena. Sun vloog nog een keer omhoog en boorde haar snavel in Fallen. Hij viel neer. Syrena rende naar Sun toe en knuffelde haar. "Goed gedaan." zei ze en ze gaf haar een pokéblock. Daarna liep ze naar Fallen en gaf hem ook een pokéblock. "Jij hebt het ook goed gedaan hoor!" zei ze vriendelijk. Ze liet de twee terug keren en stond op. Ze drukte haar mp3-speler uit en deed deze in haar zak. Ze zuchtte toen ze zag wat voor een schade ze had aangericht in het veld. Snel weg hier, zij wist van niets.

+1

Zijn handen waren diep in de zakken van zijn jeans gestoken, terwijl hij afwezig naar de muziek die door zijn koptelefoon knalde, luisterde. Enkele meters voor hem dartelde een Eevee door de bloemen, maar eens in de zoveel tijd bleef ze stil staan en keek ze naar hem uit, was hij naar haar mening weer dichtbij genoeg, dartelde ze verder. Het leek vrijwel verlaten op de velden en dit was in principe ook de eerste reden geweest om hier naar toe te gaan. Hij had nog nooit gezelschap opgemerkt in de keren dat hij Flora Fields bezocht en dat had hij fijn gevonden. Stilte en rust -op zijn eigen geluid na, wel te verstaan- beviel hem, maar vandaag leek het lot andere gedachten te hebben en sneed een schelle stem door zijn muziek, waardoor hij met een ruk van de pokémon voor zijn voeten opkeek en wantrouwend de omgeving afzocht naar de bron van geluid. De bron bleek een meisje niet ver van hem vandaan te zijn, die haar pokémon verwoed bevelen toeschreeuwde. Haar pokémon waren zo in een trainingsgevecht verwikkeld, maar al snel vond ze het genoeg en beloonde de pokémon met elk een pokéblock, die als vanzelfsprekend gulzig werd opgeslokt. Hij trok zijn wenkbrauwen op en was het niet dat zijn Eevee naar het stel was gerend, dan was hij zo weer weggegaan, maar nu werd hij dus gedwongen de pokémon te volgen. Hij slaakte een geërgerde zucht en liep achter de Eevee aan die met haar snelheid al weer stilstond voor de twee onbekende pokémon. ‘Ashes, stop daarmee.’

+1

Syrena schrok toen ze de bloemen achter haar zag bewegen. Wie kwamen eraan? Ze liet haar gespannen schouders zakken toen ze zag dat er een Eevee voor haar stond. Ze glimlachte en keek waar de trainer was. Deze kwam al snel aangelopen. Een jongen met een uitstraling die haar deed rillen kwam aangelopen. Zijn handen waren in zijn zakken gestoken en hij droeg een koptelefoon. Hij keek niet blij dat hij door zijn Eevee met haar in contact werd gebracht. De Eevee stond stil voor haar eigen twee pokémon. ‘Ashes, stop daarmee.’ zei de jongen. "H-het spijt me als ik je rust verstoord heb." zei ze zacht. Je zou goed moeten luisteren, wilde je haar horen. Zeker bij mensen die ze niet goed vertrouwde praatte ze uitzonderlijk zacht. Onverstaanbaar bijna.

+1

Hij zag hoe de Eevee verrast opkeek bij het horen van zijn stem en haar oren gingen omlaag toen ze de duidelijk geïrriteerde blik in zijn ogen zag. Haar donkerbruine ogen begonnen schuldbewust te glinsteren en aarzelend deed ze een pas terug naar haar meester, die ondertussen zijn hoofd schudde en de koptelefoon van zijn hoofd trok. Hij stak zijn hand op naar het meisje, die bij zijn plotselinge verschijning een vrij gespannen houding had aangenomen en een verontschuldiging voor haar aanwezigheid fluisterde. Haar stem was bijna onhoorbaar en hij glimlachte schuin voordat hij opnieuw zijn hoofd schudde. ‘N-Nee, dat kan ik je niet kwalijk nemen. Flora Fields is voor iedereen, ik had alleen niemand verwacht.’ Zijn handen kwamen uit zijn zakken, terwijl hij bij de Eevee knielde, die hem nog altijd schuldbewust aankeek. Haar ogen glansden angstig, maar op een bepaalde manier strijdlustig en grinnikend aaide hij tussen haar oren. ‘Het geeft niet Ashes, je wilde kijken, dat snap ik. Ik had ook niet zo geïrriteerd moeten reageren.’ zei hij, zijn laatste woorden ook deels voor het meisje bedoeld, waarna hij weer overeind kwam en ongemakkelijk achter zijn hoofd krabde. De Eevee huppelde ondertussen terug naar de pokémon en slaakte een enthousiast ‘Eevee-ee.’ uit, wat door hen ookwel kon worden verstaan als ‘Hallo daar.’.

+1

Er verscheen een glimlach op zijn gezicht. ‘N-Nee, dat kan ik je niet kwalijk nemen. Flora Fields is voor iedereen, ik had alleen niemand verwacht.’ zei hij, terwijl hij bij de Eevee neerknielde. ‘Het geeft niet Ashes, je wilde kijken, dat snap ik. Ik had ook niet zo geïrriteerd moeten reageren.’ zei hij, Syrena glimlachte. Fallen keek haar aan, en ze zag aan hem dat hij graag wilde kennis maken met de Eevee. Syrena knikte naar hem, ook Sun. Maar de Pidgey hield zich achter haar been verstopt. Hoe herken baar. Ze knielde bij het diertje neer en aaide het over haar vleugels. "Hee, niemand zal je iets doen." sprak ze geruststellend. Ze stond weer op. Ze wist als de beste dat ze Sun niet zou kunnen dwingen. Maar de Eevee kwam zelf al aangehuppeld. Sun keek nerveus en onderdanig naar de Eevee, deed 1 stap in haar richting, terweil ze haar kop laag bij de grond hield, als teken van onderdanigheid. "Rustig maar meisje." zei Syrena weer zacht en geruststellend. Wat leek ze veel op haar... Ze keek naar de Eevee van de jongen, vrolijk en totaal niet verlegen. Sun zou nog iets van haar kunnen leren.

Terwijl is met lange ij +1

Ze slaakte een vrolijk geluid, terwijl ze zonder antwoord af te wachten om de twee pokémon en mogelijk nieuwe vrienden heen begon te hupsen. Haar oren sprongen mee op haar beweging en ze keek de twee pokémon met nieuwschierig glinsterende ogen aan. Een van de pokémon was een Charmander en kort stond ze stil om de vlam die op zijn staart danste te bestuderen. Haar pootje leek ze kort naar de vlam te willen uitslaan, maar ze bedacht zich en zette haar poot terug in het gras, waarna ze lachte. Ze richtte zich vervolgens tot de Pidgey, die inmiddels achter de benen van haar meesteres vandaan kwam, maar haar hoofd onderdanig naar de grond gebogen hield. Ze kwam voorzichtig op de pokémon af en duwde haar kop bemoedigend tegen één van de vleugels, niet wetend of dit überhaupt toegelaten zou worden.

Hij zag hoe het meisje glimlachte, al richtten ze zich al snel tot hun pokémon en keken naar wat ze uitvoerden. De Pidgey van het meisje leek nogal nerveus en bijna angstig tegenover Ashes, maar besloot uiteindelijk zich bij de andere twee pokémon te voegen, die duidelijk veel enthousiaster waren over elkaar gezelschap. Hij grinnikte toen Ashes doorkreeg dat de Pidgey zich niet op haar gemak voelde en meteen haar drukke gedrag veranderde. Ze duwde haar kop geruststellend naar de vleugel van de Pidgey, terwijl een zacht ‘Eevee-ee-ee.’ over haar lippen kwam.

+1

Sun keek hoe de Eevee rustig naar haar toekwam en drukte haar kop tegen haar vleugel. Sun liep weg, botste tegen Fallen op, die ook bemoedigend naar haar knikte. Toen daarna ook nog haar Meesteres haar bemoedigend aaide kwam er toch een zacht "Pid" uit haar mond.

Syrena zag dat de Eevee haar houding onmiddelijk veranderde toen ze zag dat Sun nog al onzeker was. Eevee duwde haar kop bemoedigend tegen Suns vleugel. Even hield Syrena haar adem in; wat ze verwachtte gebeurde. Sun liep weg, botste tegen Fallen aan, en begon toen toch contact te leggen met Ashes. Syrena glimlachte goedkeurend.

-Kort sorry-

Beste Julya. Het minimum aantal regels op KE is tien regels in een Word bestand. Dit zijn er zes en je andere posts waren ook al niet erg lang. Let hierop, de volgende keer krijg je een officiële waarschuwing!

Haar donkerbruine ogen begonnen teleurgesteld te glanzen toen de Pidgey direct van haar wegliep en ook haar oren vielen weer somber langs haar kop. Ze keek neergeslagen naar de pokémon, die ondertussen over haar reisgenootje was gestruikeld en haar weg naar haar trainster zocht. Het meisje nam de Pidgey echter niet bij zich en knielde alleen om bemoedigend over haar vleugel te aaien. Hierdoor keek de Pidgey weer op, waarna ze -nog altijd met een onderdanige houding- terug schuifelde en een zacht ‘Pid.’ liet horen.

Haar oren kwamen weer omhoog en ook haar donkere ogen begonnen weer avontuurlijk te schitteren, voor ze omhoog kwam en een rondje om de Pidgey draaide. Haar ogen hadden iets pesterig's, terwijl ze om de Pidgey heen draaide alsof ze haar beoordeelde, waarna ze een enthousiast ‘Eevee-ee.’ liet horen. Ze sloeg haar pootje speels naar de Pidgey, maar zorgde er handig voor dat ze de pokémon niet raakte, waarna ze grijnsde. ‘Ik ben Ashes. Wie zijn jullie?’

Hij keek naar zijn Eevee, die duidelijk opgelaten was door het feit dat de Pidgey toenadering had gezocht en nu dan ook vrolijke geluidjes uit slaakte. Hij verstond het pokémon-taaltje niet, maar aan de reactie van de andere twee pokémon te zoem, leek ze zich te hebben voorgesteld. Kort vroeg hij zich af of hij Spere er ook moest bijhalen, maar aangezien het nogal een knorrig wezentje was, leek dat hem niet verstandig. De Bulbasaur leek zich geregeld aan zijn reisgenootje te ergeren, al moest niemand haar kwaad doen. Hij schudde zijn hoofd en keek glimlachend naar de pokémon, voor hij zich tot het roodharige meisje wendde. ‘Mace, om het goede voorbeeld maar even te volgen.’ zei hij met een knikje naar de pokémon, waarna hij zijn hand naar haar uitstak.

+1

Suns lichaam was gespannen, zag ook Fallen. Hij duwde geruststellend in haar vacht. Hopelijk dat ze snel zou zien dat de Eevee niets kwaads van plan was. Toen de Eevee zag dat Sun wat bang was liet ze haar oren hangen en de blik in haar ogen veranderde. Maar toen Sun toch naar voren kwam werd de Eevee weer blij en haalde speels uit met haar pootjes, terweil ze wel zorgde dat ze Sun niet raakte. 'Ik ben Ashes, en wie zijn jullie?' vroeg de pokémon. "Ik ben Fallen en dit is..." hij keek even naast zich, misschien dat ze het zelf durfde te zeggen. Sun keek hem aan, en hij knikte haar goedmoedig toe. "Ik ben Sun." zei de Pidgey heel zacht.

Syrena zach tot haar opluchting dat de Eevee voorzichtig deed. Te horen aan het geluid dat ze maakte waren ze zich aan het voorstellen. ‘Mace, om het goede voorbeeld maar even te volgen.’ zei hij met een knikje naar de pokémon, waarna hij zijn hand naar haar uitstak. Syrena glimlachte en schudde zijn hand. Ze merkte dat ze rood werd. "Syrena." zei ze. Begon ze weer hoor. "Sorry hoor..." zei ze verondschuldigend. Hij merkte vast ook wel dat ze het wat ongemakkelijk vond. Ze was gewoon vaak lastig gevallen door jongens. Één had zelf Fallen bijna van haar afgepakt!

+1 voor deze en je vorige post.