Zachtjes beet Kate op haar onderlip. Terwijl ze de eerste ronde had weten te halen, en ze daar oprecht blij mee was, had het idee van een tweede contest ronde er voor gezorgd dat ze alleen maar zenuwachtiger was geworden. In de tweede ronde zou ze een tegenstander hebben, en als er iets was waar ze niet goed in was, dan was het een gevecht, of het nou een onderdeel was van een contest of niet. Misschien was het beter geweest als ze in de eerste ronde af was gevallen. Een zachte por in haar buik, gevolgd door een bezorgde ‘saur’, zorgde er voor dat Kate’s aandacht naar haar Ivysaur toe ging. “Ah…” Langzaam verscheen er een glimlach op Kate’s gezicht. Nee. Ze was nu al zo ver gekomen… Ze zou niet opgeven. Ze zou alles geven in de tweede ronde, zelfs al zouden ze verliezen. Ze haalde de pokéball van Ivy tevoorschijn, en liet haar pokémon vervolgens terug keren. Het werd tijd dat ze niet alleen op Ivy vertrouwde, maar ook op haarzelf. Kate haalde de pokéball van haar Poliwag van haar riem af, en begon eindelijk door de lange gang die haar naar het podium zou leiden te lopen.

Net zoals tijdens de vorige ronde, duurde het even voordat Kate was gewend aan de felle lampen. Terwijl de belichting noodzakelijk was om er voor te zorgen dat de pokémon perfect te zien waren, begon de overweldigende felheid haar te irriteren. Helaas was er niets meer aan te doen dan wachten tot de witte vlekken voor haar ogen weer waren verdwenen. Kate kneep haar ogen samen tot spleetjes, in de hoop haar tegenstander te kunnen zijn. Zou die net zo nerveus zijn als zij? Vast niet. Kate groette haar tegenstander met een vriendelijke doch zenuwachtige glimlach. Zelfs al waren ze vijanden, het bleef tegen haar principes om mensen als oud vuil te behandelen, wie ze ook mochten zijn. Voor de zoveelste keer haalde ze diep adem, om vervolgens de pokéball van Tobon tevoorschijn te halen. Ze strekte haar arm de lucht in, trok hem vervolgens wat naar achter, en gooide hem daarna naar het midden van het podium, waar de pokémon als een rode straal uit de pokéball werd gelanceerd. De Poliwag gebruikte de vaart waarmee hij uit de pokéball kwam om zich voorover te draaien, met als resultaat dat de Poliwag netjes op zijn staart landde.

Hoe dan ook, het was tijd om te beginnen. Het was ergens nadelig dat haar tegenstander ook een water pokémon had, al helemaal als je naging dat Tobon bijna alleen water aanvallen kende. Wel, er zat niets anders op dan haar best te doen. Bovendien was het niet zo dat ze nu geen enkele kans meer maakten. “Tobon, gebruik je Bubble!” riep Kate. De Poliwag knikte, en vuurde een grote lading glanzende bellen op zijn tegenstander af. Verwachtend dat de bellen lang niet voldoende zouden zijn om de tegenstander te stoppen, besloot Kate om te starten met de volgende aanval. Het net van bellen dat ze op de tegenstander af hadden gestuurd was op het moment niets meer dan een simpele afleiding. “Tobon, gebruik je Hypnosis!” Normaal zou Hypnosis een aanval zijn met een kleine kans op succes. Deze keer, echter, hoopte ze er op dat de tegenstander zich eerst zou focussen op de bellen, waardoor de Hypnosis te laat opgemerkt zou worden om fatsoenlijk te worden ontweken. Ze kon nu alleen maar hopen dat alles volgens plan zou gaan.

“Shui, gebruik je staart om de bubbels stuk te slaan!” riep Kasumi. Net zoals Kate had gehoopt, had haar tegenstander nog niet ontdekt dat de Bubble enkel een afleiding was geweest. Ze kon echter niet toekijken hoe de Squirtle de bellen kapot maakte, aangezien ze zich nu moest richten op haar Poliwag. De Hypnose moest goed gaan. Helaas voor haar, had de tegenstander nu wel gemerkt wat ze van plan was, en beval deze haar pokémon om een bel over zijn eigen hoofd te creëren, in de hoop dat dit een goed genoeg schild zou zijn tegen de Hypnose. En helaas voor Kate, was het dat. Gefrustreerd beet ze op haar onderlip. Ze had gehoopt dat de Hypnose zou werken. Er viel nu niet veel meer aan te doen. Het beste wat ze nu kon doen was proberen om haar fout te herstellen, iets wat nog moeilijk kon worden. Elke punt achterstand was cruciaal. Als ze nog meer fouten zou maken, dan zouden ze zeker in de problemen zitten.

“Shui, spuit de vloer nat en schuif erover heen om je Tackle te doen!” riep Kasumi vervolgens. De vloer nat spuiten… Het zou dus letterlijk een water gevecht worden. Kate keek toe hoe het gehele podium in water werd gehuld. Dit was alles behalve slecht nieuws voor haar en Tobon. In tegendeel. Tobon was in zijn best op het water. Zelfs dit beetje was al genoeg om hem een voordeel te geven, hoe klein het ook was. De Squirtle kwam op volle vaart op Tobon afgegleden, iets wat gevaarlijk kon zijn als ze er niet op tijd op zouden reageren. “Tobon, spring in de lucht met behulp van je staart!” riep Kate. Als ze haar Poliwag op een normale manier zou laten springen, zou hij lang niet hoog genoeg kunnen komen. Zijn staart, echter, was een van de sterkste spieren van zijn lichaam. Als ze daar gebruik van zou maken… Ja, dat zou moeten lukken. De Poliwag zette een stap naar achteren, waardoor zijn staart onder hem kwam te liggen. Hij krulde deze vervolgens op als een springveer, voordat hij zich in de lucht lanceerde. Mooi, op deze manier zouden ze op zijn minst de tackle kunnen weten te ontwijken. “Tobon, duik naar beneden, en sla hem met je staart!” riep Kate naar haar pokémon. Het was de enige optie die er nog was. Een water aanval zou geen nut hebben, en Hypnose was op het moment nog veel te voorspelbaar.

OOC: Mijn excuses voor de late post. Al mijn examens zijn nu voor bij, dus ik kan hier weer posten.