Hijgend bereikte Jasmine de uitgang van de Diglet Cave, het zweet op haar voorhoofd. Ze wierp nog een angstige blik achterom. Was ze niet gevolgd door dat enge wezen? Maar alles wat ze zag was een diepe duisternis. De trainster zakte door haar knieën en keek uitgeput om zich heen. Waar was ze nu weer beland? Ze zag een zandpad met aan weerszijden gras. Links leidde het pad naar een stad, ze kon de contouren zien. Rechts was alleen maar meer gras te zien en wat bomen. Goed, dat was dan makkelijk. Hoefde ze ook niet na te denken over welke kant ze op zou gaan. De stad klonk namelijk veel veiliger dan de bomen en het gras.

Nog even bleef Jasmine zitten, terwijl haar hartslag en ademhaling langzaam weer een normaal tempo aannamen. Toen ze het idee had dat ze wel weer een aantal meter kon lopen, stond Jasmine op en liep ze het zandpad op. Bij elke stap voelde ze hoe haar tenen tegenstribbelden en haar hakken smeekten om rust, maar ze wilde eerst de veilig ogende stad bereiken, dan zou ze pas rusten. Geen haar op haar hoofd die er nog aan dacht om in de wildernis te blijven.

Toch was deze wildernis niet zo wild als Jasmine voor doet komen. Natuurlijk, er kunnen overal Pokémon opduiken, maar belangrijk is om te beseffen dat er ook andere mensen aanwezig waren in deze “wildernis”, die bovendien rechtstreekse verbinding had met Vermillion City in de vorm van een goed begaanbaar, breed zandpad. Kortom: Jasmine stelde zich aan, maar dat zal geen verrassing zijn.

Na een kleine tien minuten strompelen bereikte Jasmine Vermillion City. Om precies te zijn: ze passeerde het bord waarop de naam van de stad stond aangegeven. Aandacht schonk ze hier echter niet aan, ze had toch geen flauw idee waar de stad lag. Plotseling viel haar oog op een stel vechtende Pokémon en hun trainers op een pleintje. Nu, dat zag er interessant uit! Vechten betekende winnen, eer! Dit was haar eerste stap om de beste Pokémontrainsters ter wereld te worden! Jasmine was plots al haar vermoeidheid vergeten en rechtte haar rug. Ze ging een Pokémongevecht houden en zou een beetje naam gaan maken. Ze schraapte haar keel en haalde Ali Baba’s pokébal tevoorschijn. ‘Hé! Jij daar!’ riep ze, met wijzende vinger, naar de eerste de beste passant. ‘Ik daag je uit voor een Pokémongevecht!’

Ik moet zeggen dat ik wel eens een betere post van je heb gezien meid +1.

Haar blik bleef nog even hangen bij de ingang van Diglet Cave. Ze hoorde wel nog een kreun en wat gehijg, maar voor de rest was het redelijk stil. Iria wende haar ogen van de opening en staarde naar beneden. Haar reis door Centraal-Kanto was vlot gelopen. Ze was nu al 2 dagen op weg, nu zou ze omkeer maken en terugkeren naar Pallet Town, daarna zou ze nog een poging wagen om de gym uit de dagen. Ze was van plan dan de normale weg door Mount Moon te nemen. Ze wist een paar binnenwegen die je snel door de berg leidde. Daarna had ze de steden gemeden en meteen doorgegaan naar Vermillion City. Hier zou ze wat rusten en daarna terug vertrekken. Ze tilde haar hand op en met een vlotte beweging kamde ze voltjes haar haar met haar vingers. Met een droevige blik greep ze naar de Poké-bal van haar eerste Pokémon; 'Ignis'. Haar vingers klamde zich stevig om de bal, waarna ze ook krampachtig haar ogen sloot. 'Sterker worden!' schreeuwde haar gedachten. Ze hadden ook gelijk, ze moest trainen en sterker worden. Een band opbouwen met haar Pokémon en hun vertrouwen winnen om daarna liefde terug te krijgen. Je mocht Pokémon niet behandelen als onkruid of als slaven. Nee, Pokémon moest je behandelen als vrienden. Met die gedachten opende ze haar ogen en bekeek ze de bal eens. Daarna knikte ze en klikte ze haar Poké-bal vast aan haar riem. Toen zakte haar handen weg in haar zak en liep ze verder.

Toen de gebouwen van Vermillion City in zicht kwamen, verscheen een brede glimlach op het gezicht van Iria. Ze versnelde haar pas, maar ze zag er nog steeds beheerst uit. Haar jasje ging over haar riem, maar hij was wel opgeritst. Zo kon je de voorkant van haar riem zien, die schuin over haar buik ging. Daar gingen de 3 Poké-ballen van haar Pokémon. Bloom de hyperactieve Oddish, Ignis de eigenwijze Charmander en Sky de trotse Pidgey. Haar pas versnelde met de seconde en als snel was haar pas naar een drafje veranderd. De gebouwen werden groter en groter. Net als haar ogen. Maar toen, ‘Hé! Jij daar!’ riep het meisje, met wijzende vinger. ‘Ik daag je uit voor een Pokémongevecht!’ Iria keek achterom. Een bruinharig meisje wees naar haar. "Uitdaging aanvaard." zei Iria terwijl ze een nog bredere glimlach.

+1 voor jou. Ik heb heb gevoel dat je deze post vrij gehaast hebt geschreven. Er staan wat snelheidsfoutjes in en je laatste zin stopt ook abrupt. Daarbij zijn ze in Jasmine's post al in de stad en in jou post krijg ik het gevoel dat Iria nog buiten te stad is. Al met al ben ik van jou dus ook wel wat beters gewend dan dit

OOC: Aan het einde zit een klein beetje godmoden, als je daar problemen mee hebt, stuur dan gerust een PM, dan verwijder ik het of pas ik het aan.

IC:

De eerste de beste passant was een meisje van Jasmines leeftijd, met heldere rode haren. Het meisje leek zelf ook wel zin te hebben in een gevecht, want ze aanvaarde de uitdaging direct en lachend. Jasmine, overtuigd van haar eigen geweldigheid, wist zeker dat deze glimlach snel zou verdwijnen. Wacht maar tot ze haar machtige Ali Baba tevoorschijn riep! Het kind zou sidderend van angst de overwinning afstaan aan Jasmine. Mwuhaha!

Maargoed, dan moest ze natuurlijk eerst Ali Baba tevoorschijn roepen.

Een semi-duister lachje verscheen op Jasmines gezicht. ‘Wat dapper dat je de uitdaging aanvaard,’ zei ze overmoedig en ze wierp haar pokébal omhoog. ‘Ali Baba! Kom tevoorschijn!’ De tollende bal opende zich en een enigszins wankelende Bulbasaur verscheen tussen Jasmine en haar tegenstander in. Jasmine, geniaal als ze was, wist de pokébal niet weer op te vangen en het rood-witte object plofte als een anticlimax op de grond. Schaamte kende het meisje echter niet en dus, alsof het totaal bij haar show hoorde, raapte ze de bal op van de grond, besmeurd met zand, dat zich tussen de spleten in de pokébal had gewurmd. Arme Bulbasaur, dat betekende dat hij zijn huisje schoon moest gaan maken.

Enfin, daar stond Bulbasaur. Enigszins verbaasd, want hij had nooit verwacht dat zijn trainster een gevecht zou houden. Wist ze überhaupt wel iets over Pokémongevechten? Al gauw was het antwoord hierop gevonden, want toen Jasmines tegenstandster ook haar Pokémon tevoorschijn had geroepen, liet ze Bulbasaur direct aanvallen. ‘ALI BABA, DOE JE…’ Jasmine viel stil. Shit. Wat kon Ali Baba eigenlijk allemaal? Ze wist zich echter snel te herstellen. ‘Ali Baba, geef dat ding aan de overkant een schop onder zijn kont!’ En daar rende de Bulbasaur, met zijn kleine pootjes nauwelijks sneller dan een schildpad, op naar de tegenstander!

Misschien is het handiger om dingen zoals godmode via pm te overleggen voor je het post? Deze godmode is echter niet erg, aangezien het nogal voor de hand ligt dat de tegenstander een pokémon tevoorschijn heeft getoverd, aangezien zij het gevecht al heeft aanvaard =p

Goed, je post is awesome, ik hou van Jasmine <333333 +2!

OOC;
Maakt niet uit hoor, net zoals Cynthia al heeft uitgelegd XD

Het meisje begon duister te lachen. Oké. Dat was raar... Iria stapte wat naar achter. Maar voor ze iets kon doen zei ze; ‘Wat dapper dat je de uitdaging aanvaard,' Eh, ja, oké. Dit meisje kende duidelijk geen schaamte. Hopelijk was het niet zo'n 'Freak'. Of zoiets in die aard... Maar goed, ze moest vechten. Ze greep naar de bal van Bloom. Die kon wel wat training gebruiken en dit zou haar, als je het gymgevecht niet meetelde, eerst gevecht zijn met een trainer. Het meisje gooide haar Pokébal wat onhandig de lucht. ‘Ali Baba! Kom tevoorschijn!’ Oké, goed, Ali Baba? Wat was dat nu weer voor naam? Het was vast een Machop of nog erger, een vuursoort. Waarschijnlijk een Charizard. Want ze had duidelijk gezegd dat Iria 'Dapper was om de uitdaging te aanvaarden'. Ze slikte even maar tot haar grote verbazing was de silhout van de Pokémon kleiner dan een Charizard. In een flits kwam er een soort schildpad tevoorschijn. Oh ja! Dat was een Bulbasaur! Haar ogen vlogen naar de Pokébal ven Bloom en dan terug naar de Bulbasaur. Een doffe klap haalde haar uit haar trans. De Pokébal van het meisje lag in de aarde en was maar bruin dan wit of rood. Arme Ali Baba. Maar goed, nu geen mede leidde, dit was een gevecht!

"Bloom, kom en vecht!" riep ze uit, waarna ze de Pokébal sierlijk de lucht in gooide. Toen de bal ongeveer halverwege zijn vlucht stopte met tollen, opende deze zich. Een rode straal vloog uit de Pokébal en landde op de grond. Langzaam werden de contouren van de Oddish zichtbaar en al snel zag je een springende knol. "OOOOOOOOOO!" gierde de plant uit.

Ach, wat leek ze schattig als ze hyper was. Ze keek naar de twee kleine kraaloogjes van de Pokémon. ‘ALI BABA, DOE JE…' schreeuwde het bruinharig meisje. Iria keek op. O ja, ze waren aan het vechten. Ze keek even schuin naar het meisje waarna ze haar schouders ophaalde en haar armen kruiste. Ze Wachtte en wachtte en wachtte en wac... ‘Ali Baba, geef dat ding aan de overkant een schop onder zijn kont!’ Hé, Bloom was geen ding, maar onkruid! Iria zuchtte, waarna ze even haar nagels bekeek. "Bloom, verleid." zuchtte ze uit. De Oddish had amper door dat dit een gevecht was en draaide haar om. Nu keek ze naar de rennende Bulbasaur. De Oddish knipperde een paar keer met haar ogen waarna er een paar hartjes de lucht in vlogen. Ze zweefden zachtjes naar de Bulbasaur, klaar om hem verliefd te maken.

+2

Ali Baba’s tegenstander was een graspol. Meer kon Jasmine er niet van maken. Maar omdat het… figuur oogjes en pootjes leek te hebben, blauw was en bovendien ook nog eens geluid maakte, besloot ze het een “ding” te noemen. Wist zij veel hoe zo’n Pokémon heette.
Hoe dan ook, Ali Baba was onderweg naar de kleine Pokémon, die enigszins ongeïnteresseerd in het gevecht stond. Het stuk wandelend groen was er vast al van overtuigd dat vechten geen zin had. En ja, toen Jasmine wat beter keek, wist ze haast zeker dat ze een grote angst in de zwarte ogen van het ding zag. Heerlijk.

De glinstering in de ogen van Bloom, zoals de Pokémon heette, bleek echter geen angst te zijn, maar liefde. Doorgaans zag Jasmine het verschil niet tussen angst en liefde, maar ze was slim genoeg om te beseffen dat een hartje liefde betekende. De graspol knipperde met haar oogjes – dat grassprieten een geslacht hadden! Dat was totaal nieuw voor Jasmine. – en een aantal akelig roze hartjes verschenen en zweefden naar Ali Baba toe. De Bulbasaur minderde vaart, wat praktisch gezien betekende dat hij stopte met snelwandelen, want erg hard ging hij niet, en keek verbouwereerd naar de roze figuurtjes. De hartjes zweefden zoetsappig naar het hoofdje van de graspokémon toe en knapten uiteen toen ze zijn snuitje raakten. Ali Baba leek warempel te giechelen en moest niesen, waarna er kleine blosjes op zijn wangetjes verschenen. Jasmine slaakte een geërgerde zucht. Wat was dit nou weer voor ongein?

‘Sla die onzin van je af, Ali Baba!’ riep Jasmine luidkeels, maar de Bulbasaur gaf geen gehoor. Hij bleef maar een giechelend geluid maken en schuifelde langzaam naar Bloom toe. Hij leek haast wel verlegen, terwijl hij een van zijn roedes naar de rand van de weg stuurde en daar een groepje paardenbloemen plukte, die hij, op een afstandje van Bloom tot stilstand gekomen, aan de graspol-Pokémon overhandigde, met een grote blos op zijn gelaat en oogjes die wazig stonden. Jasmine sloeg haar hand voor haar hoofd. Wat een stomme Pokémon had ze ook!

'Laat me niet in de steek Ali Baba!' riep ze dreigend. 'Je weet wat de gevolgen zullen zijn!' Maar de Pokémon hoorde haar niet. Hij zat op een roze wolk.

Hahaha, fantastisch! +3

Net zoals ze had verwacht, werd de Bulbasaur smoorverliefd op Bloom. Het meisje vond het echter frustrerend om haar Pokémon zo te laten vechten. Wat domme woordjes konden Ali Baba niet echt uit zijn trans halen. De Bulbasaur liep naar de Oddish en plukte onderweg wat paardenbloemen met zijn roede. Bloom giechelde eens, dat vond ze wel grappig. Ze greep de bloemen vast waarna Iria haar tweede commando gaf.

"Bloom, absorbeer!" gilde Iria uit. De Oddish keek naar haar aanbidder en de glimlach verdween en maakte plaats voor een brede grijns. Bloom maakte een stapje dichterbij, waarna er een klein pijltje in de richting van Ali Baba werd geschoten. Het stokje raasde sneller en sneller, als het raak was was het effect van absorbeer heel erg effectief en dan heelde de Oddish ook nog. Iria legde haar haar goed en haar ogen vielen op een prachtige bloem naast de weg. De oranje lelie glansde in de zon. Het meisje giechelde, greep de bloem en rechte haar rug.

OOC;

-Sorry Flutje, weing inspirratie-

Hmm.. +1

Ali Baba was met geen mogelijkheid van zijn roze wolk af te krijgen, hoe hard Jasmine ook stond te schreeuwen. Ze had de neiging om naar haar Pokémon toe te rennen en hem hardhandig uit zijn dromen te helpen, maar net toen ze dit plan ook daadwerkelijk uit wilde voeren, liet het roodharige meisje tegenover haar haar ui een andere aanval doen. 'Bloom, absorbeer!' schreeuwde het meisje. Absorbeer? Wat?! Ging ze haar Ali Baba opzuigen! Dat ging mooi niet gebeuren! Hoe nutteloos haar Bulbasaur ook leek te zijn, ze had het ding nog wel nodig om gyms te verslaan. En de Elite Four.

Het gezichtje van de blauw-groene graspokémon van de tegenstander veranderde in een ijzingwekkend gelaat. Een klein pijltje schoot in de richting van Ali Baba. 'Ontwijk! Ontwijk! Ontwijk!' gilde Jasmine en omdat ze wist dat Ali Baba niet bepaald een snelle Pokémon was, rende ze naar hem toe en griste hem net op tijd van de grond. Het kleine pijltje schoot rakelings langs haar blote been en liet een klein sneetje achter. 'Au!' riep Jasmine uit, en ze keek kwaad naar de graspol aan haar voeten. 'Dat is tegen de regels,' zei ze koppig en met een ijskoude kalmte, die natuurlijk vooraf zou gaan aan een woede-uitbarsting. Mits haar tegenstander het tij wist te keren en Jasmine op tijd kon kalmeren. Maar ja, de enige manier om Jasmine op dit moment nog te kalmeren, was waarschijnlijk door haar de overwinning toe te kennen en of het roodharige meisje dát zou doen...?

xD +1