“Hé! Dat is niet eerlijk!” riep een jongen die languit op de grond lag met een brede grijns op zijn gezicht en zijn ogen had gericht op een Pikachu, die een triomfantelijk dansje maakte naast een voetbal. Mark ging overeind zitten en klopte de aarde van zijn shirt en keek de Pikachu toen serieus aan, die het al gedeeltelijk aan voelde komen en aanstalten maakte om ervandoor te gaan. Mark greep hem echter bij zijn middel beet en hield hem stevig in zijn armen. “We moeten eens een keer SERIEUS gaan trainen. Ik bedoel, we doen wel veel aan voetbal, maar niet echt aan combinaties ofzo,” zei Mark met een strenge blik op de Pikachu gericht. Toby liet zijn oren zakken en keek hem toen onzeker aan, “Pi-Pikachu,” mompelde het wezentje droevig maar Mark zette hem op de grond neer en legde een geruststellende hand op zijn koppie, ”Hé, kop op. Je denkt toch niet dat alles bestaat uit voetbal, je hebt een voordeel in een gevecht.. je snelheid,” sprak Mark hem bemoedigend toe, maar hij had net zo goed tegen die voetbal kunnen zeggen dat hij moest gaan trainen want er kwam geen beweging in of geluid uit. Vervolgens pakte de bruinharige jongen twee Pokéballen van zijn riem en maakte ze groter door op beide knoppen te drukken, zodat de twee ballen, beide groeiden tot het formaat van een tennisbal, de jongen gooide ze tegen de grond en richtte zich weer tot Toby terwijl Mark twijfelend op zijn onderlip beet, terwijl de Squirtle en Vulpix hem vragend aankeken. Mark wreef nerveus over zijn achterhoofd, toen hij Zoey en Flynn aankeek , “Ik dacht.. laten we wat oefenen op combinaties.. maar..” begon hij aarzelend maar het luchtte op toen de twee Pokémon vrolijk reageerde op zijn voorstel, Zoey sprong zelfs enthousiast tegen zijn been op. “Oké, eerst een warming up! Want we willen niet dat we gewond raken of wel soms?” grijnsde Mark maar Toby reageerde nog steeds niet.. Waarom deed hij niet vrolijk mee? Hij bedoelde het helemaal niet slecht, maar nu voelde hij zich behoorlijk stom.. of zat het hem nog steeds dwars van zijn vernedering tegen die Beedrill? Eigenlijk had hij dit aan moeten zien komen, Toby was een vrolijke Pokémon en had veel zelfvertrouwen, buiten het gevechtsveld maar in een gevecht.. leek het alsof hij zijn zelfvertrouwen in een klap verloor. Gold dat dan ook voor trainingen? Er moest toch een manier zijn om die zelfvertrouwen terug te halen want anders hadden hij, Zoey en Flynn een groot probleem.. het enige dat kon helpen was hem met voetbal te belagen of anders..

Mark slaakte een diepe zucht.. als Toby niet uit vrije wil mee wou doen, zat er niets anders op dan de voetbal erbij te betrekken.. al was Cerulean City niet echt een plek om te voetballen. Maar iets anders wist hij niet te verzinnen of zichzelf als mikpunt te gebruiken alleen leek hem dat geen goed plan. De jongen zette een scheve grijns op zijn gezicht, “Toby, Let’s play soccer!” Flynn keek hem toen verbijsterd aan, Zoey hield vragend haar hoofdje schuin en Toby draaide zich alleen om en keek Mark geïrriteerd aan, “Pika!” snauwde Toby maar Mark bleef hem aankijken met diezelfde grijns, “Kom op, je kan gaan zitten kniezen vanwege die Beedrill maar in plaats van dat, kan je er wat aan gaan doen en sterker worden!” riep Mark hem bemoedigend toe maar het klonk net alsof hij als een gek stond te schreeuwen, in plaats van dat het bemoedigend hoorde te klinken. Mark barstte in lachen uit, bij het zien van de gezichten van zijn Pokémon maar nu was het de beurt aan Toby, de Pikachu rende vlug naar de voetbal van Mark toe en gaf er een stevige kopstoot tegen de bal aan waardoor er lichte vonkjes van zijn vacht kwamen, die vervolgens tegen zijn gezicht aanvloog. “Pika!” Het duizelde Mark eventjes door de klap van zijn harde voetbal maar schudde zijn hoofd en richtte zich volledig op de Pikachu, “Toby.. wacht eens even.. die energie!” bracht Mark er moeizaam uit, hij had het zich echt niet verbeeld, lichte vonken waren er te zien toen hij die bal een flinke klapper had geven.. dat was niet zomaar een tackel tegen die voetbal. “Pi?” zei Toby met zijn hoofdje schuin en keek hem vragend aan, “ Ik weet het niet zeker maar wat je net deed.. was volgensmij Volt Tackle maar dat is onmogelijk, die aanval kan je niet eens leren dat weet ik echt zeker, tenzij...” Mark begon te ijsberen terwijl Flynn en Zoey hem zwijgend aankeken. “Pikapi, pika-pikachu,“ zei Toby ongelovig maar Mark wist het honderd procent zeker.. als ze dit konden uitbreiden met training en de training pakte goed uit.. was er misschien een kleine kans dat Toby die aanval onder de knie kon krijgen maar… het zou hem niet eens verbazen, want Toby was al een behoorlijke snelle jongen en die aanval was op snelheid gebaseerd. Mark had al twee pogingen gedaan om het hem aan te leren maar dat had niet goed uitgepakt voor de Pikachu, om tot deze conclusie te komen, het was ONMOGELIJK. Aan de andere kant wilde hij niet dat de Pikachu gewond zou raken, dus boorde hij dat maar de grond in. Mark wendde zich tot zijn Pokémon, “Laten we voor nu terug naar het Pokémon Center gaan.. morgen startten we echt met trainen!” Zijn Pokémon stemde er mee in en volgde hun trainer naar het gebouw met het rode dak.

+4! Er mooie post met mooie karakter ontwikkelingen. Ook heel goed dat je niet doet alsof Toby de aanval meteen perfect kan. Mijn complimenten Tomas!