Na een kort en snel bezoekje aan het Pokémoncenter van Cerulean City was Kenji weer terug in de Gym van zijn moeder. Nog geen uur geleden had hij haar uitgedaagd voor een Gymgevecht, maar toen moesten zijn nichtje en Sora weer per se eerst een oefengevecht voor de Contest gaan houden en moest hij nog met Vulcan langs zuster Joy. Hij was liever meteen begonnen, maar dit was misschien beter. Zo had hij nog even na kunnen denken over zijn strategie, over hou hij dit het beste aan kon pakken. Zijn moeder zou hoogstwaarschijnlijk gaan vechten met Martin en Alex, haar Dewgong en Vaporeon. Denise, haar Lapras, gebruikte ze al jaren niet meer in gevechten, omdat die zo sterk was, dat het voor uitdagende trainers dan niet eens meer mogelijk was om te winnen. Kenji zou zo'n pokémon dan juist inzetten, zodat hij een onoverwinnelijke Gymleider was, maar zijn moeder wilde uitdagers nog een kans geven. Enfin, hij had al besloten om Céline tegen Alex in te zetten en Vulcan tegen Martin. Hoewel Max veel sterker was dan Vulcan, had hij gekozen voor de Spearow, omdat deze kon vliegen. De pokémon van zijn moeder waren in het water in het voordeel en dus had hij voor het luchtruim gekozen. Nu was het hopen dat hij Vulcan voldoende had getraind om dit te winnen. Ach wat, als de Spearow zou falen had hij altijd Céline nog. Die zou met een paar flinke schokken dit gevecht ook wel kunnen winnen.

Hier stond hij dan, na jaren van wachten op dit moment, in de Gym waar hij jaren lang was opgegroeid en moest leven onder de grote liefde van zijn moeder voor Waterpokémon. Céline als Jolteon aan zijn zijde, de vrouw die hem ter wereld had gebracht aan de overkant met haar Vaporeon aan haar zijde. Het was alsof zijn droom werkelijkheid was geworden. De driee meiden die op de tribune langs de zijlijn zaten waren een nieuwe toevoeging aan dit alles, maar Sora, Karin en Kasumi hadden alle drie graag bij dit gevecht aanwezig willen zijn. Kenji vond het prima, dan had hij direct drie getuigen op deze prachtige dag; de dag waarop hij zijn moeder en haar stomme Waterpokémon zou verslaan en eindelijk die badge van haar zou winnen. Kenji grijnsde breed terwijl hij keek naar zijn moeder. De vrouw stond aan de andere kant van het zwembad met Alex aan haar zijde. Ze moest haast wel weten dat dit geen gemakkelijk gevecht ging worden. Hij kende haar pokémon van binnenuit, kende haar strategie, haar alles. Zij wist ook wel hoe hij was, maar wist niet hoe hij zijn pokémon had getraind en opgevoed. Daar kon ze alleen maar naar gissen. Dit maakte Kenji extra blij. 'Ik denk dat ik je niet hoef te vertellen hoe het komende gevecht in zijn werk gaat, of wel,' sprak zijn moeder, waarop Kenji zijn hoofd schudde. 'Nope, dus begin maar gewoon, dan kan ik je verslaan!' Hij meende even een zucht te horen vanaf de andere kant van het zwembad, maar reageerde daar verder niet op, het was tijd voor het gevecht.

'Martin, ik kies jou!' Zoals Kenji al had verwacht begon zijn moeder met haar Dewgong. De witte zeehondpokémon verscheen in een flits op één van de ronde plateaus die in het zwembad dreven. Kenji pakte één van zijn Pokéballs en gooide deze in de lucht terwijl hij riep 'Vulcan, ik kies jou!' In een witte flits verscheen zijn Spearow in de lucht, welke uitdagend op de Dewgong neer keek. Cynthia opende meteen met de eerste aanval en gaf haar pokémon het bevel tot een waterpistool. De Dewgong gehoorzaamde en spoot een krachtige waterstraal op de Spearow af. 'Vulcan, ontwijk en doe je Peck!' riep Kenji. Vulcan ontweek de waterstraal netjes en zette een duikvlucht in op Martin. Zijn moeder beval echter tot een serie van waterpistolen, waardoor Vulcan zijn duikvlucht moest veranderen in een ontwijkingsmanouvre. Kenji knarste met zijn tanden, maar was toch tevreden over het feit dat zijn pokémon de aanval wist te ontwijken. Zo ging hij dit gevecht echter niet winnen, hij moest de pokémon van zijn moeder zien te verzwakken. 'Vulcan! Doe je Fury Attack!' De Spearow stortte zich naar beneden op de Dewgong en zette zijn aanval in. Vlijmscherpe klauwen vielen Dewgong en even voelde Kenji triomf in hem naar boven komen, maar zijn moeder maakte daar al gauw korte metten mee. 'Martin, die je Horn Attack!'
'Vulcan ontwijk!' Helaas, Martin was sneller dan de Spearow en raakte hem vol in zijn borst. Vulcan viel in het water en Kenji voelde paniek in hemzelf omhoog komen. Vogels en natte vleugels gingen niet zo goed samen. Het was dan wel niet zo erg als met Beedrill en Butterfree, maar dan nog. 'Martin, doe je Bodyslam!' hoorde Keni zijn moeder roepen. Nee! 'Vulcan, snel! Ga uit het water!' De jongen dacht koortsachtig na. Wat moest hij nou doen? Wacht, dat was het! 'Vulcan! Doe je Wirlwind op het water!' Met veel moeite wist de Spearow uit het water te komen. De Bodyslam van Dewgong mistte hem op een veer na. Snel begon Vulcan met zijn vleugels te slaan. Steeds sneller en sneller. Waterdruppels vlogen in het rondt en Kenji zag tot zijn genoegen dat zijn plan met twee kanten in ieder geval aan één kant werkte; de vleugels van Vulcan werden weer droog. Martin was inmiddels in het water beland, omdat hij eigenlijk bovenop Vulcan had moeten landen. De Spearows Wirlwind won aan kracht en al gauw was het een stevige wind. Een twinkeling verscheen in Kenji's ogen toen hij zag dat zijn idee begon te werken. Het water in het zwembad begon te kolken en al gauw leek het op een woeste zee. Martin moest moeite doen om op dezelfde plek te blijven in het water. Langzaam ontstond er een wervelwind, oftewel een tornado, in de lucht en de grijns op Kenji's lippen werd haast te groot voor zijn mond. Dit ging lukken! 'Martin doe je Icebeam!' De grijns verdween acuut van Kenji's gezicht. Nee! Niet dat! 'Vulcan ontwijk!' De Spearow maakte een soort vreemde buiteling in de lucht waardoor de Icebeam zijn vleugels mistte, maar hij had nu wel een klomp ijs aan zijn poot hangen. Kenji keek geschrokken toe hoe zijn Spearow door het gewicht van het ijs naar beneden begon te zakken uit de lucht. Hij voerde echter nog altijd zijn aanval uit en de tornado die hij inmiddels had geproduceerd zakte ook naar beneden. Zodra deze in aanraking kwam met het water van het zwembad, gebeurde wat Kenji eigenlijk had gehoopt; er ontstond een draaikolk. Eigenlijk was het meer een tyfoon, maar het resultaat was hetzelfde; Dewgong werd meegesleurd door de stroming en in de rondte gezwaaid. Kenji grijnsde breed, want hij kon duidelijk zien dat de Dewgong ontzettend duizelig aan het worden was.

Helaas was zijn Spearow nog altijd belast met het zware gewicht van ijs aan zijn poot, waardoor hij niet meer zo snel was als voorheen. 'Vulcan, probeer dat ijs kwijt te raken!' riep Kenji tegen zijn pokémon, welke verwoede pogingen ondernam om van het ijs op zijn poot af te komen. Intussen deed zijn moeder een poging haar Dewgong uit de draaikolk te leiden, maar daar leek het al te laat voor. Martin was aardig duizelig en kon niet meer goed zwemmen. Kenji keek met gebalde vuisten toe hoe Vulcan met zijn snavel het ijs op zijn poot probeerde te breken. 'Probeer het ijs van je af te schudden!' riep hij naar zijn pokémon. Vulcan leek hem even een vernietigende blik toe te werpen, maar deed toch wat hem bevolen werd. Hij schudde zich uit en probeerde zo het ijs kwijt te raken, maar dat werkte niet mee. Kenji gromde en ook Vulcan begon zijn geduld wat betreft het ijs te verliezen. De Spearow vloog met een enorme krachtsinspanning op en begon in vreemde, snelle bewegingen te zwiepen met zijn lichaam. Kenji begreep niet wat hij deed, maar het begon het langzaam te dagen; hij probeerde op deze manier het ijs kwijt te raken. Toen leek het te werken.  Het ijs schoot plotseling los van Vulcans poot na een flinke zwiep beweging. In het water was de draaikolk inmiddels opgehouden en Martin was aan het herstellen van zijn duizeligheid toen hij vol op zijn kop werd geraakt door het stuk ijs. Kenji keek verbouwereerd toe hoe Martin versuft in het water dobberde. Hoewel het niet de bedoeling was geweest dat Vulcan de Dewgong zou aanvallen met het stuk ijs, was het toch een mooie toevalstreffer geweest. Dit was zijn kans! 'Vulcan! Tackle!' Vulcan schoot als een speer op Martin af en beukte hem vol tegen de rand van het zwembad aan. Daar bleef de Dewgong roerloos liggen, uitgeteld. 'Goed gedaan Vulcan!' riep Kenji naar zijn Spearow, welke tevreden kraste en toen uitdagend naar Cynthia keek alsof hij wilde zeggen  "kom maar op met de volgende".

Goed, de eerste ronde was gewonnen, nu was het tijd voor de volgende. Cynthia liet haar Dewgong terugkeren en keek toen naar Alex. Deze knikte en stapte naar voren. Kenji grijnsde en keek even naar Céline. Deze keek hem vrolijk aan, maar toen zag hij de blik van Vulcan. De Spearow duidelijk niet van plan om te stoppen met vechten, hij wilde door. Kenji knikte goedkeurend naar zijn pokémon en richtte zich toen op Alex. De Vaporeon keek hem uitdagend aan, alsof hij wilde laten weten dat hij het hem niet gemakkelijk ging maken. Iets in die blik kwam ook dreigend over, alsof hij boos was op hem. Kenji vermoedde dat dit met de gevoelens van zijn moeder te maken had, maar hij was niet van plan te verliezen. 'Vulcan! Peck!' De Spearow schoot naar voren op de Vaporeon af. 'Alex, Zuurschild!' Nee! Alex ontweek de aanval van Vulcan door in het water te springen en werd toen onzichtbaar. Kenji gromde. Crap! Hij had zo'n hekel aan die verdedigende zet van Vaporeon! Zijn ogen schoten over het water, op zoek naar een rimpeling wat op de positie van Alex zou wijzen. Ook Spearow keek boos om zich heen, op zoek naar zijn tegenstander. 'Aurorabeam!' Kenji's ogen werden groot toen hij een gekleurde straal uit het water omhoog zag schieten aan totaal de andere kant van het veld. Hij was te laat om Vulcan een aanwijzing te geven en de pokémon zelf reageerde ook niet snel genoeg. Hij werd vol in zijn flank geraakt door de straal en stortte neer. Hij belande hard op één van de drijvende plateaus en was meteen uitgeschakeld.

Kenji gromde en was ervan overtuigd dat zijn moeder het kon horen. Alex sprong met een achterwaartse salto uit het water en landde op het plateau voor Cynthia. 'Vulcan, keer terug!' riep Kenji, terwijl hij de pokéball van zijn pokémon naar voren stak. De Spearow verdween in een rode flits en hij borg de bal weer op. 'Oké Céline, nu is het jouw beurt.' Hij keek neer op zijn Jolteon, welke hem vrolijk aankeek, even een kopje gaf tegen zijn been en toen naar voren sprong. Ze landde soepel op het plateau voor Kenji en keek uitdagend naar Alex. Kenji keek ook naar Alex en toen naar zijn moeder. Dit was het moment waar hij al jaren op had gewacht en naar had uitgekeken. Het moment waarop zijn kleine Eevee was veranderd in een grote Jolteon die het op kon nemen tegen Alex en zijn moeder. Kenji was er klaar voor, vandaag was de dag. 'Alex, Waterpistool!'
'Céline, Pin Missle!' Beide pokémon reageerden snel en hun aanvallen botsten frontaal op elkaar. Er ontstond enige rook, maar dat hield geen van beide tegen om meteen door te gaan op de volgende aanval. 'Alex, kopstoot!' Vanuit de rook doemde opeens de Vaporeon op, welke op Céline afstevende. 'Ontwijk!' riep Kenji, waarop de Jolteon omhoog sprong, Alex was echter sneller, zette zich af vanaf het plateau en ramde Céline van onderen. 'Céline!' riep Kenji, waarop hij zijn tanden op elkaar klemde. Toen kreeg hij een idee. 'Thundershock!' Céline opende haar ogen en ontlaadde zich toen. Alex en zij waren nog altijd in de lucht en dus kon de Vaporeon geen kant op. Hij werd vol geraakt, waarna beide pokémon richting de grond vielen. Céline landde op haar poten op een plateau, Alex idem, maar dan op een andere. Beide pokémon waren wat verzwakt door de aanvallen die hen hadden geraakt, maar ze gaven beide nog niet op. 'Icebeam!'
'Thundershock!' Weer een botsing en een luide knal. Kenji gromde weer. Zo kon hij nooit van zijn moeder winnen. Hij moest Alex zien de raken, maar hoe? Ook zijn moeder leek moeite te hebben met het gevecht. 'Alex, doe je Iron Tail!'
'Céline, ontwijk!' De Jolteon sprong opzij om de aanval te ontwijken, maar belandde daardoor in het water. Kenji voelde lichte paniek ontstaan, maar wist zichzelf te kalmeren. Dit kon nog wel eens goed uitpakken. 'Céline, doe Screech!' Zijn Jolteon zette het braaf op een krijsen, iets waar ze al jaren geoefend in was. Snel drukte de jongen zijn handen tegen zijn oren, net als de overige aanwezigen in de Gym. Alex sloeg zijn poten over zijn kop, maar leek het geschreeuw maar moeilijk buiten te kunnen sluiten. 'Doe nu je Quick Attack!' De Jolteon schoot als een torpedo door het water heen, op Alex af en even was Kenji dankbaar voor al die jaren dat hij hier in het zwembad door had moeten brengen. Céline had namelijk leren zwemmen, anders was ze nu nooit zo goed geweest in het water.

Alex was inmiddels weer gaan staan op het plateau en maakte zich klaar om aan te vallen of te ontwijken. Céline schoot uit het water omhoog, op hem af. 'Ontwijk!' beval Cynthia haar pokémon, waarop Alex opzij sprong. Beide pokémon belanden in het water, ieder aan een andere kant van het plateau. 'Zuurschild!' riep Cynthia, waarop de Vaporeon wederom verdween. In tegenstelling tot de eerste keer dat zijn moeder dit deed, grijnsde hij nu breed. Ze dacht dat ze hem had, maar ze vergat één ding. Céline was een elektrische pokémon. 'Thundershock!' riep Kenji luid, waarop Céline zich ontlaadde. Het hele bad leek onder stroom te staan en Kenji was blij dat hij er niet zelf in zat. Doordat water elektriciteit geleid, werd Alex vol geraakt door de aanval, welke nu nog harder aan kwam dan normaal. 'Goedzo Céline! Doe je Quick Attack!' De Jolteon torpedode op de versufte Vaporeon af en raakte hem frontaal. 'En nu je Bite om het af te maken!' Céline zette haar tanden in Alex en beet stevig. Daarna liet ze los en peddelde een stukje achteruit, bij de Vaporeon vandaan. Was het voorbij? Had hij gewonnen?

OOC: Godmode Cynthia met toestemming, aangezien vechten tegen mezelf anders zo lastig is =p

]Terwijl het water nog na knetterde dreef de Vaporeon uitgeteld in het water. Gefeliciteerd, je hebt de Cascade Badge gewonnen!

Kenji staarde enkele seconden naar de uitgetelde Alex. Toen sprong hij triomfantelijk in de lucht en stootte een haast maniakale lach uit. Hij had gewonnen! Hij had zijn moeder verslagen! Yes! Hij had eindelijk wraak op haar genomen! Vanaf nu was zijn leven saai en doelloos! 'Céline! Je was geweldig!' riep de jongen en hij omhelsde zijn Jolteon stevig. De pokémon was ook heel blij met haar overwinning en likte hem blij in zijn gezicht. Aan de andere kant van het bad tilte zijn moeder haar Vaporeon uit het bad. Alex was inmiddels al wat bijgekomen en kon weer op zijn poten staan. Kenji kwam trots overeind en keek zijn moeder met een haast té grote overwinningsgrijns op zijn gezicht aan. 'Goed gedaan jongen, ik ben trots op je,' sprak de vrouw, waarop ze haar hand uitstak en hem de Cascadebadge overhandigde. 'Je hebt hem verdient.' Kenji knikte, pakte de badge aan en stak hem triomfantelijk in de lucht, in de richting van de tribune. 'Zo Karin, en nu jij!' riep hij met een grijns.

+5!