Karakter Kaart

Naam: Alessandra Bernkastel
Leeftijd: 21 jaar
Geslacht: Vrouwelijk
Woonplaats Fuchsia City
Uiterlijk: Het eerste wat opvalt aan Alessandra’s uiterlijk is haar lange, zwarte haar dat als een stijl, sluik gordijn om haar heen valt, ongeveer tot op haar heupen. Ze draagt er meestal een donkere haarband in, of een rood lint wat ze gekregen heeft van Maddie voordat ze stierf. Wat mensen daarna meestal opmerken is haar lengte; Erg groot is het meisje met haar 1.60 namelijk niet. Onderschat haar niet, ze is sterker dan ze lijkt, en ze raakt nogal snel gefrustreerd over haar lengte. Dan kan ze nog best sterk uit de hoek komen. Haar huid is bleek, bijna ongezond, omdat ze liever uit de zon blijft. Niet dat ze vampier is, natuurlijk niet. Ze heeft het gewoon niet op de zon en weet dat als ze er wel in gaat staan, haar huid een vreemd soort geel wordt. Maar het meest bijzondere aan Alessandra is toch wel haar ogen, haar ijzige ogen die recht door je heen staren, alsof je er niet eens staat. Ze zijn donkerpaars, waar steeds weer nieuwe tinten in te ontdekken zijn. Helaas merken mensen dat meestal niet. Ze kijkt zo kil dat ze liever niet in de ogen wordt gekeken.
Karakter: Alessandra is niet sociaal. Niet meer, in ieder geval. Ze heeft niets met mensen, vind het ook niet waard om contact te sluiten met ze. Eerst was ze gewoon te onzeker om contact te sluiten met mensen, daarna was ze te verbitterd, omdat niemand haar geloofde toen ze de mensen nodig had. De enige woorden die haar mond verlaten zijn meestal behoorlijk scherpe, sarcastische opmerkingen. Dat schrikt de meesten wel af, weet ze uit ervaring. Ze is kil, dat is hoe de meeste mensen haar kennen. Maar wat deze mensen niet weten, is dat ze gewoon niet meer zwak wil zijn. Onder die lagen zit een zwak meisje, nog steeds verbitterd door het verlies van haar vriendin. Haar enige vriendin, en tevens degene waardoor ze niet meer bang is voor pokémon. Waar ze vroeger vrolijk en open kon zijn, kan ze nu amper een glimlachje opwekken. Ja, het is hard, maar het is de waarheid. Maar gemeen is ze niet. Ze geeft er gewoon niet om, doet alleen aardige dingen als ze er zelf wat uit kan halen. Dit in de trant van; Op een dienst volgt een wederdienst. Dus als ze je al helpt, kun je erop rekenen dat ze iets terug zal verlangen. In gevechten is ze hetzelfde; Kil en snel. Win je, krijg je geen felicitaties. Verlies je, lacht ze je niet uit. Ze geeft er bijna niets om.
Familie: Ze heeft niet veel familie, slechts een vader en een moeder. Maar goed contact heeft ze niet met ze, ze woont gewoon bij ze. Ze leven in hetzelfde huis. Meer zijn ze niet voor haar.
Trainer/Coördinator/Gymleider/Grunt: Leider van de Poison Gym
Pokémon:

• Venusaur - Ennea - Vrouwelijk
  
• Gengar - Hexagon - Mannelijk
  
• Tentacruel - Tettares - Mannelijk
  

Geschiedenis: Ze is opgegroeid als een nogal ziekelijk kind; Had niet veel tijd om te spelen, lag vooral in het ziekenhuis. Voor allerlei kleine dingetjes, nooit levensbedreigend, maar ook niet ongevaarlijk. Ze verkeerde in een permanente staat van zwakte. Toen ze daar eindelijk uitkwam, uit dat eeuwige ziekenhuisbed, heeft ze Maddie ontmoet. Maddie was een heel vrolijk, zelfverzekerd meisje wat vriendschap wist te sluiten met de naïeve, verlegen Alessandra. Het meisje was toen een jaar of tien, en had, om eerlijk te zijn, een angst voor pokémon. In het ziekenhuis had ze ze amper gezien, die wezens, dus ze was ze absoluut niet gewend. Je moet je bedenken dat ze al vanaf haar derde tot haar tiende, zeven jaar dus, naar het ziekenhuis op en neer ging. Maar Maddie’s ouders waren juist enorm fan van de beestjes, en Maddie dus ook. Er zat voor haar vriendin maar een ding op; Alessandra moest en zou met pokémon leren omgaan, omdat ze anders nooit bij Maddie kon komen. Het begon rustig, met af en toe naar het pokécenter, waar Maddie’s moeder werkte. In het begin was Alessandra nogal stroef; Het is nu eenmaal niet makkelijk angsten te overkomen. Het was al een hele mijlpaal toen ze eindelijk een pokémon durfde aan te raken. Dit was een eevee, een pokémon waar Alessandra dus altijd een zwak voor heeft gehad. Maddie werd enthousiaster en enthousiaster, tot ze op het verschrikkelijke idee kwam om Alessandra een wilde pokémon te laten zien. Het kleine, toen twaalfjarige meisje is alleen de wilde pokémon gaan zoeken. Vertelde niets aan haar ouders, alleen aan Alessandra. En die sloeg pas veel te laat alarm. Ze wist destijds niets over het gevaar van wilde pokémon. Pas toen ze haar vriendin niet zag op de plaats waar ze hadden afgesproken, werd ze achterdochtig. Daarna kostte het haar nog een dag om het op te biechten aan haar ouders. Iets waar ze zich nog steeds schuldig om voelt. Maddie is niet meer teruggekomen, in ieder geval niet levend. Men heeft haar uiteindelijk zwaar gehavend teruggevonden. De artsen waren niet meer in staat om het meisje te redden. Alessandra was gebroken, maar vastbesloten om haar laatste wens uit te voeren; Maddie wilde dat Alessandra van het leven kon genieten zonder bang te zijn voor de wezens om haar heen. Helaas heeft dit doel wel een knop in haar hoofd omgezet. Ze weigerde mensen toe te laten op emotioneel niveau, stortte zich volledig op haar "taak".Omdat Alessandra Maddie niet teleur wilde stellen, begon ze met trainen. Later dan gewone kinderen, maar ze deed het toch. Hierdoor kreeg ze al wat extra aandacht van Koga, die geboeid was door haar vastberadenheid. Ze had een vreemd soort rauw talent, wat haar uit de menigte deed springen. Ze behandelde haar pokémon niet met overdreven voorzichtigheid, maar was er niet zo roekeloos mee als de meeste beginnende trainers. Dit leek in het begin een zwakte, maar naarmate ze verder kwam met haar training, merkte men op dat het juist hielp. Ze hield het gemiddeld veel langer uit dan de andere kinderen van haar leeftijd, ondanks dat ze later was begonnen. Kortom; Het talent wat Koga had gezien toen ze net begon, was echt tot bloei gekomen. Dit was de reden dat de man haar tot leerling koos, ondanks dat hij er al een had. De jongen die de eigenlijke opvolger zou worden, was een nogal competitieve jongeman. Hij zag helemaal niet in dat ze geen behoefte had aan het leiderschap en was ervan overtuigd dat hij haar uit de weg kon werken door een duel. Dat was een domme zet; Alessandra won het gevecht en was daardoor onbewust de opvolger geworden. Ze besefte dit zelf pas nadat ze het gevecht had gewonnen en kon het besluit niet meer terugdraaien. Ze heeft het maar geaccepteerd; Kon er immers niets meer aan doen. Uiteindelijk was ze er wel blij mee, omdat dit het hoogste was wat ze kon bereiken en dat was wat Maddie had gewild, volgens haar.

Like's:

• Marshmallows; Ze is stiekem een enorme zoetekauw, dus heb je haar echt nodig, breng meteen twee zakken mee.
  
• Eevee's; Het zijn de enige pokémons waar ze om geeft, naast haar eigen drie. Het liefst had ze zelf een eevee gehad, maar er is helaas geen Poison-Type evolutie.
  
• Lezen; Achter dat kille gezicht zit een enorme boekenfreak. In haar vrije tijd leest ze dan ook dolgraag. Eigenlijk is ze gewoon een nerd, maar zeg dat niet recht in haar gezicht.
  

Dislike's:

• Lawaai; Alessandra heeft het niet op harde geluiden; Ze is er overgevoelig voor.
  
• Bemoeials; Mensen moeten zich niet met andermans zaken bemoeien, of ze raakt haar geduld kwijt en wordt behoorlijk boos.
  
• Opmerkingen over haar lengte; Alessandra wéét dat ze klein is. Niet iedereen hoeft haar daaraan te helpen herinneren.
  

En verder..: 
- Alessandra draagt eigenlijk een bril, maar nadat ze gymleider werd heeft ze deze vervangen door lenzen. Dit deed ze omdat ze er nog kinderlijker uitzag met bril dan zonder, en niemand neemt een kinderlijke gymleider serieus.
- Al haar Pokémon hebben een nummer; Hun naam in het Oud-Grieks. Ennea betekend negen, Hexagon betekend zes, en Tettares betekend vier.

Danku voor het compliment~
En ik ben inderdaad een iets te groot fan van komma's. Maar als het goed is zijn de fouten er nu uit.