‘Sherry! Wacht eens!’ Ze zuchtte ongeduldig en draaide zich om, met die beweging dansten haar paarse lokken rond haar schouders. Met een verveelde uitdrukking wachtte ze op haar kleine zusje van negen jaar oud. ‘Doe niet zo stom en blijf voor de nacht.’ drong Sacha aan. ‘Dat zou ik leuk vinden, en mama en pappa ook.’ Sacha zette eigenwijs haar handen in haar zij en keek vanaf die positie omhoog naar haar oudere zus. Sherry schudde haar hoofd. ‘Ik zei nee Sacha, leer er mee leven.’ Arrogant zwiepte ze een lok uit haar gezicht en maakte weer aanstalten om zich om te draaien, toen ze een hand om haar pols voelde. ‘Sacha! Deal with it, ik blijf niet,’ snauwde Sherry. ‘Alsjeblieft!’
De wanhoop in haar kleine zusje’s stem deed haar omdraaien.
‘Ja! Kom op, je hebt Rin nog nooit gezien, en dat terwijl hij al anderhalf jaar is.’ Sherry snoof, ze voelde een grote mond opkomen maar hield zich in. ‘Kijk Sacha, ik heb Rin wel al gezien, ik was laatst nog hier, even langsgekomen, weet je nog?’ zei ze bot tegen haar jongere zusje. ‘Jamaar ik bedoel dat je nooit écht tijd door hebt gebracht met Rin! Hij is je broertje, en ik je zusje. Bovendien is mama echt heel irritant nu ze met krukken loopt.’ Sherry moest grinniken, haar moeder had laatst een auto ongeluk gehad. Haar moeder was gaan fietsen, stak over, en boem. Daar lag ze dan op de grond. Een auto had haar niet gezien en was tegen haar moeders achterwiel aangereden. Die werd onder haar vandaan geslagen en haar voet kwam tussen de spaken, waarna de vrachtwagen er overheen reed.
Nu was haar moeders voet op twee plekken gebroken en was ze haar grote teen en haar middelste teen kwijt geraakt.
‘Nou goed dan, maar dan slaap ik weer in mijn oude kamer.’ Wat dus betekende dat haar zusje moest moven naar een andere kamer. Grijnzend wachtte ze een reactie af, tot haar genoegen zag ze een chagrijnige trek over haar zusjes mond glijden, ‘ah zo,’ mompelde die, plots heel nukkig.
Sherry sloeg een arm om haar zusje heen en samen liepen ze naar het kleine huisje. Een rookpluim steeg op vanuit de schoorsteen. Zodra de zussen binnen kwamen roken ze de geur van pizza’s. ‘Jippie! Pizza’s!’ Sherry fronste, het leek alsof er nooit een glimlach op haar gezicht kwam. ‘Heey wie hebben we daar? Sherry, toch besloten te blijven?’ Zuchtend wierp Sherry een blik op Sacha, ‘euh zo’n beetje. Ik heb alleen al gegeten, dus doe geen moeite.’ Zonder verder nog verdere dingen te doen verdween ze de trap op en liep haar kamer in. ‘Oh god, Sacha, wat heb je gedáán?’ Vol afgrijzen staarde ze naar de grote kamer, wat eerder nog van haar was. ‘SACHÁÁÁ!’ riep ze luid.
‘Oh god, Sacha pas op hoor,’ hoorde Sherry vanaf beneden. ‘Dat helpt mam!’ smeet ze naar beneden. ‘HAHAHAHAHA!’ hoorde ze haar vader bulderen. ‘En dat helpt nog meer,’ zuchtte Sherry moe.
‘Sacha, wat heeft dit te betekenen?’ vroeg ze toen Sacha was opgedoken. Met een enthousiaste grijns huppelde Sacha de kamer binnen en plofte op het bed. ‘Nou, jij was er niet dus heb ik de boel opgeknapt!’ zei ze alsof het de normaalste zaak van de wereld was. ‘Sacha, dat snap ik, maar rápidash? C’mon, give me a break.’ Óveral posters van ponita en rapidash. Gawd, en Sacha was al niet te houden op haar eigen vijfjarige leeftijd. Dit sloeg wel echt alles, naast de posters stonden er nog knuffels, porseleinen dingen en zelfs een muurschildering van zo’n vuurpaard geval.
Met een palmface draaide Sherry zich om. ‘Shit zeg, nu moet ik zeker slapen met al die ogen op me gericht?’ mompelde ze vermoeid. ‘Jap! En owee als mister Tink perplaatst wordt.’ dreigde haar zusje. Sherry draaide zich om en gaapte haar zusje aan. ‘Mistr, Mistr, HAHA! MISTER TINK. WELKE BELACHELIJK, OERSTOMME NAAM IS DAT?’ gilde ze lachend. Belachelijk gewoon!
‘Dat is niet om te lachen! Ik haat je!’ schreeuwde Sacha in tranen. Ze stormde langs haar heen, helemaal in tranen. ‘Haha Sacha, kom terug. Het is maar een verdomde naam!’ riep ze terug, nog nahikkend van de lachstuip. ‘Hehe, mister Tink.’
Met een plof viel de deur in het slot. Met een gracieuze pas liep Sherry door haar oude kamer, haar vernietigde, oude kamer.
Een tijdschrift lag op de grond. Sherry bukte en raapte het op. ‘Hoe word ik een pokémon temmer in 10 stappen?’ stond er met koeieletters op. Sherry fronste en gooide het achter haar neer. ‘Hmm.. lijkt erop dat ik het met jullie moet doen vanavond koeienhoofden.’ mompelde ze tegen de oude posters.
‘Ik hoop niet dat ze nog dezelfde problemen hebben met de boiler,’ gosh wat was dat altijd een gezeur geweest. Misschien moest ze even gaan kijken voor ze onder de douche stapte.
Met grote passen liep ze van de trap af, haar familie zat te eten. Rin was aan het spelen in zijn box. Er kwam een minzaam glimlachje op haar gezicht. Met een sierlijk gebaar tilde ze kleine Rin op en drukte hem tegen haar aan. ‘Hallo klein broertje. Gosh, heeft papa toch zijn zin, een zoontje.’ mompelde ze zachtjes.
Met het kleine aapje op haar arm liep ze het kleine keukentje in en bekeek de boiler. Goddank, hij was helemaal nieuw.
‘Bwat bwind j drwan?’ hoorde ze vanaf de tafel. ‘Haha eindelijk eens goed materiaal,’ riep Sherry terug.
De warme stralen op haar huid voelden verfrissend aan. Haar lange haren plakten aan haar rug vast terwijl ze haar haar inzeepte met shampoo en stuff.
‘Sherry, let je erop dat er niet al teveel warm water is?’ hoorde ze vaag op de achtergrond.
Sure, sure, dacht Sherry, zonder er al teveel aandacht aan te besteden.
‘Shoot!’ klonk er als kreet, ‘goddamn auw!’ en gebonk. ‘Aargh!’ Daarna was het stil.
Met een gezicht als een oorwurm stampte een zeiknatte vrouw de badkamer uit. ‘WAAR IS HET WARME WATER!’ riep ze luid, en duidelijk boos. ‘Ik zei het toch, niet al teveel water!’ klonk er een betweterig stemmetje vanuit de deuropening. Woest draaide Sherry zich om en keek recht in de ogen van Sacha. ‘Sacha! Sla niet zo’n toon tegen me aan, ik ben je grotere, en wel te verstaan, oudere zus en dit is níét grappig!’ Chagrijnig stampte ze weg naar haar kamer en trok haar pyjama aan.
‘Dat wordt een bult,’ zuchtte ze, waarna ze over haar voorhoofd wreef. Dat kwam omdat ze op een lege shampoo fles was gaan staan en uitgleed, voorover, met haar voorhoofd tegen de kraan aan. Dus er kwam een bult én een deuk in haar hoofd. ‘Nja. Auw, argh dat doet echt zeer,’ klaagde ze voordat ze het bed betrad om te gaan slapen.
De volgende ochtend vroeg stond Sherry op en rekte zich uit. Haar lange paarse haren zaten helemaal door de war, dus dat zou kammen worden. Maar eerst haar pokémon. Sherry greep haar tas en zocht naar de pokébals van haar Cochise.
‘Hahaha!’ klonk er gedempt vanuit de andere kamer. ‘Grr!’ gromde Sherry, woedend als wat. ‘SACHÁÁÁÁ!’ brulde ze luid. ‘Jaa?’
Sherry stampte de kamer uit en trapte de deur van Sacha open. ‘Cochise! Nu!’ Ja hoor, daar lag haar pokémon. ‘…’ kwam er nutteloos uit. ‘Wat.. wat heb je gedaan? Sacha! Wat heb je gedaan! Str.. en.. en.. ma.. kle… na.. NEE!’ protesteerde ze met haar mond vol tanden. ‘Cochise!’ riep ze vol afschuw uit. ‘Wat zie je eruit!’
Met een luide krijs wurmde haar pokémon zich los uit de greep van Sacha en rende zo hard als zijn beentjes hem konden dragen naar Sherry toe. ‘God…!’ ademloos plukte ze de strikjes van zijn staart. ‘Er zit zelfs plakband op je!’ murmelde ze met wijd geopende ogen. Haar ogen volgden de rode streep over de wang van Cochise. Nee he! Lippenstift? En rouge? Nagellak? Plakband? Prinsessenjurkje? Oh nee, arme hij! ‘Oh kom maar Cochise, kom maar.’ En ze pakte haar pokémon snel op.
‘Eindelijk, eindelijk is al het troep van je af! Shit zeg, ik had beter op je pokébal moeten letten kleine. Sorry.’ verontschuldigde ze zich voor de honderdste keer. ‘En jij Sacha! Ik ben nog niet klaar met jou!’ sprak ze streng naar haar zusje toe. ‘Dit is een soort zelfmoordpoging, dat weet je?’ sprak ze toen waarschuwend naar haar kleine sibling.
‘Sorry Sherry! Sorry Cochise! Het spijt me.’ En daarmee dacht haar zusje mee weg te komen. ‘Nee! Dat was niet alles!’ ‘Jawel Sherry, dat was wel alles. Je bent hier onder ons dak en dus moet je je houden aan onze regels. Niet je zusje straffen om iets wat eigenlijk best schattig is.’ Ademloos staarde Sherry nu ook naar haar moeder, wat zei die nou? ‘Mam! Kijk naar Cochise, hij wilde niet eten vanochtend! Weetje wel niet hoe erg hij eraan toe is als déze niet wil eten? Hij heeft altijd honger, als hij nu geen honger heeft dan is het wel héél erg!’ Sherry was duidelijk erg boos op Sacha, niemand mocht zoiets gemeens doen met haar pokémon, alleen zijzelf.
‘Nja, anyway, ik moest toch nodig gaan. Kom Cochise, misschien wil je later wel even eten.’ Daarmee stond ze op en slingerde haar tas over haar rug. Met een andere beweging schroefde ze haar dikke vette NY pet op haar hoofd en zwiepte arrogant haar haar naar achteren.
‘Wacht Sherry!’ riep haar moeder opeens toen Sherry al was vertrokken. Sherry hield halt en wachtte op haar moeder. ‘Ik heb nog iets voor je, kijk,’ haar moeder rommelde in haar zakken en haalde een pokébal tevoorschijn. ‘Dit is Levi, die ken je toch wel?’ Sherry knikte, niet precies wetend waar dit gesprek nou over moest gaan. ‘Nou ik loop nu rond met krukken en later word ik te oud om haar te trainen dus ik wil dat jij haar neemt en haar trainer wordt. Cochise te zien doe je hard je best en zal het je wel lukken, dus hier heb je nog een pokémon.’ En met die woorden kreeg ze de pokébal aangereikt. Sherry staarde er voor een korte tijd naar. ‘Hmm..’ bracht ze er langzaam uit. ‘Best. Doei.’ was haar kortaffe antwoord. Met die woorden draaide ze zich achteloos om en liep weg.
‘Levi! Laat maar eens zien wat je kan!’ Een pokébal werd omhoog geheven, de kap ging omhoog en er kwam een rode straal uit. Daar stond de persian al in het gras bij het park. ‘Ik ben Sherry, dit is Cochise en ik zal je trainen.’ kortaf en streng sprak ze haar nieuwe pokémon aan. Haar wenkbrauwen waren naar beneden en haar mondhoeken trokken omlaag. ‘Dus Levi, ik weet niet hoe sterk je bent en wat je allemaal kan maar dat wil ik nu graag zien. Ik heb me pokédex er al bij gehaald maar ik wil het van jou zien.’ beval ze streng. Cochise ging voor Levi staan en knikte strak. ‘Persian!’ sprak haar pokémon, zonder zijn blik af te wenden van Sherry.
Eerst liet Persian scratch zien, iets wat Cochise wist te ontwijken. Daarna bite en fake out. Vervolgens deed Levi fury swipes, faint attack, screech en taunt. Hij was duidelijk sterker dan Cochise, hmm, misschien nog meer trainen met de charmander. Hopelijk was de charmander dichtbij het evolueren, dan zou hij gelijk nog een aanval leren. Na heel veel trainen zou Sherry de gymleider kunnen uitdagen en hopelijk verslaan.
'Stop maar Levi. Keer terug.' zei ze kortaf waarna ze haar pokébal naar de persian gooide en die werd opgeslokt door de rode straal van de pokébal.
|
Een Pokémon RPG forum dat zich volledig richt op Kanto en de eerste generatie Pokémon. 
Profiel
Pokégear
