Marie liep, samen met Kits en Lara, door Viridian Forest. Ze wilde graag Brock uitdagen, maar wist dat haar Pokémon daar niet sterk genoeg voor waren. Daarom was ze hier, in Viridian Forest, want daar konden ze trainen en misschien lukte het wel om een nieuwe Pokémon te vangen. Ze stopte even toen ze merkte dat Kits haar en Lara niet bij kon houden. Toen Kits weer bij haar was hoorde ze achter zich een zacht geluidje. "Cater... Cater..." Toen ze zich omdraaide zag ze een Caterpie over het pad kruipen. Een kleine glimlach verscheen op Maries gezicht en ze wierp een blik op Kits. De Meowth begreep wat ze van plan was en deed een paar stappen naar voren. "Kits, doe Scratch!" Marie was vastberaden om de Caterpie te vangen of te verslaan. Kits sprong naar voren. "Piee!" De Caterpie probeerde de aanval te ontwijken, maar was net iets te laat en werd geraakt door Kits' scherpe nagels. Enkele seconden deed de Caterpie niks, maar toen hij aanviel met String Shot werd Kits volop geraakt. Kits, die nu ingewikkeld was in een soort cocon van plakkerige draad, keek verward rond. "Kom op, Kits, je kunt jezelf wel bevrijden met Scratch." Zei ze om haat Meowth aan te moedigen. "Denk ik..." Voegde ze er zachtjes aan toe. "Meowth!" Met zijn nagels klauwde Kits de plakkerige draad stuk en schudde de restjes draad die achterbleven van zich af. "Meow! Meowth!" De glimlach op Maires gezicht, die even verdwenen was toen de Caterpie haar Pokémon ingewikkeld had, was weer terug gekomen. "Ok, Kits, goed gedaan! Doe nu dan Growl!" Kits' ogen versmalden zich en hij liet een grommend geluid horen. Tenminste, voor zo ver je het geluid van een Meowth gegrom kan noemen. Het klonk best grappig en Marie begon even te giechelen toen ze het geluid dat Kits maakte hoorde. De Caterpie leek het ook grappig te vinden en was totaal niet bang van het "gegrom" van de Meowth. Kits keek even naar Marie, die snel stopte met lachen toen ze zag hoe geïrriteerd haar Pokémon was. "Ok, Kits, doe nu.. Eh... Bite?" Marie wist niet zeker of Kits momenteel nog naar haar wilde luisteren. Gelukkig luisterde de Meowth naar haar en probeerde de Caterpie te bijten, deze was helaas dit keer wel op tijd met het ontwijken van Kits' aanval. De Caterpie maakte een grappig, piepend geluidje en viel Kits aan met Tackle. "Kits! Ontwijk die Tackle!" "Meo, Meow Eowth." Miauwde Kits en hij sprong opzij vlak voor de Caterpie bij hem was. De Caterpie kon niet snel genoeg stoppen en knalde tegen een boom aan, hij bleef even stil liggen bij de wortels van de boom en rende daarna geschrokken weg. "Jammer dat hij weg rende, ik had nog best een Caterpie willen hebben..." Zei Marie tegen zichzelf. Ze keek nog eens in de richting waar de Caterpie heen was gerend. "Gelukkig zijn er meer Caterpies in dit bos." Ze liep verder het bos in en hoopte om meer Pokémon tegen te komen die ze misschien kon vangen.

ARYA ~ Slaperig wandelde Arya door Pewter City. Misschien had ik gisteren wat eerder naar bed moeten gaan, dacht ze gapend. Ze was bezig geweest met een tekening die ze af had willen maken voor ze ging slapen, maar hij mislukte steeds. Uiteindelijk had ze het maar opgegeven. Gwen was ook een beetje moe, maar minder erg. Oz was gewoon uitgeslapen. Hij ging altijd eerder zijn pokéball in omdat hij er binnen niet uit mocht. Ona had, ondanks dat zij wel laat was opgebleven, ook geen last van energiegebrek. Arya vroeg zich af of Ona überhaupt ooit slaperig was. De Tangela leek altijd te barsten van energie. Vrolijk huppelde Ona naast haar.

Toen ze langs de gym liep keek ze even naar het gebouw. Daar zou ze binnenkort Brock uit moeten dagen. Het was al bijna tijd. Ze wilde alleen nog even trainen, nog een paar dagen. Dat zei je twee weken geleden ook, dacht ze. Om heel eerlijk te zijn vond ze het gewoon doodeng om dat gebouw binnen te gaan en de gymleider uit te dagen. Wat als het verschrikkelijk fout ging? Of als haar pokémon niet naar haar zouden luisteren? Of wat als hij haar uitlachte? Of wat als ze om de een of andere reden niet mocht? Of wat als ze iemand tegen kwam die op Brock leek en dan tegen hem aan zou gaan staan praten? Of wat als... Nou ja, zo ging dat nog een tijdje door.

Ze kwamen aan bij Viridian Forest. Ona stopte met huppelen en trok haar voetjes in. Lichtelijk verbaasd keek Arya toe hoe de Tangela haar tentakels als een bol rond zich spande en een harde zet gaf tegen een boom. Met een flinke vaart rolde ze over het pad. Al gauw ging het haar te langzaam en ze zette zich af tegen de grond om sneller te gaan. 'Laaaaaaaa!' riep ze vrolijk. Arya lachte. Oz keek een beetje verbaasd en Gwen rolde zuchtend met haar ogen.

ONA ~ Opeens kwam er iets groens uit de bosjes, waar Ona met een klap tegenaan botste. Even bleef ze versuft zitten. Ze keek naar het groene ding en zag dat het een Caterpie was. Het wezentje wankelde en viel toen op met een zuchtende 'pieeee'. Een volgende Caterpie kwam uit de struiken en keek naar zijn gevallen soortgenootje. Daarna keek hij naar Ona. 'Wie heeft dit gedaan?' zei hij boos. Nou ja, boos. Waarschijnlijk probeerde hij boos te klinken, maar de hoge stemmetjes van Caterpie waren daar niet echt voor gemaakt. Ona wees naar Gwen. 'Wat, wie, ik?' vroeg die verward. 'Ik heb niks gedaan. Zij was het,' zei ze, wijzend naar Ona. Ona trok haar onschuldigste gezicht. De Caterpie keek boos naar Gwen en in gedachten gniffelde Ona.

GWEN ~ 'Hé, hé, wacht even,' begon Gwen toen de Caterpie op haar af kwam. 'Ik heb echt niks gedaan. Ona rolde tegen haar aan.' De Caterpie liet zich echter niet overreden. Goed, dan moet het maar zo, dacht Gwen en ze deed Ember. De Caterpie ontweek het en sloeg terug met String Shot. Gwen werd geraakt en werd vastgeplakt aan een boom. Grommend probeerde ze om zich te bevrijden. De Caterpie raakte haar met Tackle en Gwen deed opnieuw Ember. Dit keer was het raak, maar de Caterpie stond weer op en deed nog eens Tackle. Ona stond grinnikend toe te kijken. Gwen probeerde Ember op het kleverige, web-achtige spul waarmee ze vast zat te doen, maar ze kon haar hoofd niet ver genoeg draaien. Intussen moest ze ook nog de Caterpie van zich af zien te houden met Ember. Het vervelendste was nog wel dat hoe langer het duurde voor ze zichzelf bevrijdde, hoe meer lol Ona kreeg.

ARYA ~ Arya stond met opgetrokken wenkbrauwen toe te kijken. Hoe kon het zo zijn dat Gwen zo veel pokémon kon verslaan, maar dat ze tegen uitgerekend een Caterpie zo weinig kon doen. Arya zuchtte kort. 'Oz, maak Gwen los met Scratch,' zei ze toen. Oz sloeg de plakkerige draden kapot en Gwen schudde ze van zich af. Intussen kwam Ona niet meer bij van het lachen. 'Gwen, doe Scratch,' zei Arya. Gwen keek even grommend naar Ona en wierp zich toen op de Caterpie. Het was raak. De Caterpie was uitgeschakeld. Nou, dát was moeilijk, dacht Arya. 'Kom, we gaan weer verder,' zei ze tegen haar pokémon en ze begon het pad af te lopen, maar ze botste bijna tegen een ander meisje aan. 'Oeps, sorry,' mompelde Arya. Toen zag ze de Eevee en de katachtige pokémon die ze achter haar aan liepen. De kat deed haar denken aan een pokémon die ze in Cerulean City tegen het lijf was gelopen. Die had geprobeerd haar geld te stelen. Ze hoopte dat deze wat meer manieren had.

Met een opgetogen gezicht keek Karin in het rond. Ze was terug in Viridian Forest. De laatste keer dat ze hier was geweest had ze samen met Sora het bos doorkruist. Hier waren ze Kenji tegen het lijf gelopen, toen zij en Kenji dezelfde Spearow hadden willen vangen. Sora had een Venonat gevangen, Kenji de Spearow en Karin had een Pidgey gevangen. Haar donkere ogen gleden over de bomen en vonden daar het zwevende gestalte van Kaede. De Pidgey was hier in zijn element en dat was precies de reden dat Karin zo ver terug was gereisd. Viridian Forest lag niet bepaald op de route, sterker nog, ze was al in de stad geweest van de tweede Gym. Ze had d Gymleidster Cynthia zelfs al in actie gezien. Ze had haar verslagen zien worden. Kenji, haar bloedeigen zoon, had bewezen dat het mogelijk was. Karin balde haar vuisten. Ze ging niet onder doen voor de blauwharige jongen. Ze zou bewijzen dat ook zij het in zich had om haar tweede badge te winnen. Het enige probleem was dat haar huidige team weinig overwicht had op Cynthia’s waterpokémon. Arash zou weinig kunnen beginnen in deze Gym, zeker gezien het feit dat het strijdveld een zwembad was. Ithai kon wel een elektrische aanval, maar de Nidorino had weinig bewegingsruimte. Er waren alleen drie drijvers waarvan Karin alleen maar kon hopen dat ze het gewicht van de Nidorino zou kunnen houden.

Dat bracht ons terug naar Kaede. Karin vond het vreselijk om toe te geven, maar de Pidgey liep zwaar achter op de andere twee. Hij liep drie tot vier levels achter op Ithai en waarschijnlijk nog wel meer op Arash. Toch had de Pidgey haar verrast. Op een ochtend in het Pokémon center had hij haar wakker gezongen zoals alleen een Pidgey dat kon doen en haar druk fluitend en vliegend naar buiten gelokt. Daar had de Pidgey haar iets fantastisch laten zien: Kaede had Quick Attack geleerd! Karin was uitzinnig geweest, zo blij was ze. Ze hadden zo hard getraind om die aanval onder de knie te krijgen en Karin had al bijna het gevoel gekregen dat de Pidgey het nooit zo leren. Tot die dag. Karin glimlachte breed en volgde Kaede met haar ogen. De vogelpokémon fladderde langs de bomen en schoot af en toe voorbij in een witte flits. Arash drentelde naast haar, vrolijk als altijd. Ithai volgde op enige afstand, op zijn eigen tempo. De Nidorino was nog altijd bijzonder gesloten en erg op zichzelf, maar toch had Karin het gevoel dat haar band met de Pokémon gegroeid was, zeker na het gevecht in Brocks Gym.

Goed, genoeg gedacht. “Okee jongens,” zei Karin, terwijl ze halt hield en haar handen in haar zij zette, “Tijd voor wat training. Even zien..” Haar blik speurde in het rond. Plotseling hoorde ze Kaedes kreet. Ze keek op naar de Pdgey en zag dat hij boven een Weedle cirkelde. Karin glimlachte wat flauwtjes. Een Weedle. Ach ja, ze moest ergens beginnen. “Kaede, begin met Gust.” Vanwege de gifstekel op Weedle’s hoofd liet ze Kaede wat afstand houden. De Pidgey begon wild met zijn vleugels te slaan. De Weedle probeerde zich vast te klampen aan het gras rond zijn voeten, maar het had geen nut. De kleine Bug Pokémon vloog door de lucht en sloeg met zijn rug tegen de dichtstbijzijnde boom. Karin had verwacht dat Weedle weer naar beneden zou vallen, maar om één of andere reden bleef de Weedle hangen. Karin kneep haar ogen een beetje samen en zag toen dat de gifstekel van de Pokémon vast zat in de boom. Het meisje giechelde even. “Kaede, Tackle.” De stekel was nu toch geen gevaar meer. De Pidgey dook naar beneden, maar in plaats van een Tackle deed Kaede een Quick Attack. Karin rolde even met haar ogen, dat was echt nergens voor nodig. De Pidgey knalde tegen de Weedle aan die loskwam van de boom en enkele meters verderop in het gras. “Dat is genoeg.” Karin liep naar de Weedle, pakte een Potion uit haar tas en verzorgde de Pokémon. Toen de Pokémn bijkwam kroop het snel weg.

Karin stond op, sloeg het zand van haar broek en richtte zich weer tot haar Pokémon. Ithai lag half te slapen in het lange gras, Arash snuffelde rond in de struiken en Kaede cirkelde blij fluitend rond in de lucht. De Pidgey had heel wat meer zelfvertrouwen gekregen nu hij Quick Attack had geleerd. Karin keek in het rond. Waren er nog ander Pokémon om tegen te vechten? Plotseling viel haar oog op een aparte Pokémon. Het was paars en had allemaal tentakels. Een Tangela! In Viridian Forest! “Kom op jongens!” zei het meisje opgewonden, terwijl ze in de richting van de Pokémon begon te lopen. Maar toen ze dichterbij kwam zag ze nog meer gestalten. Een Charmander, een meisje, een Diglett, een Eevee, nog een meisje, een Meowth. Trainers. Eerst was Karin wat teleurgesteld dat het geen wilde Tangela bleek te zijn, maar toen bedacht ze zich dat trainen met andere nog veel leuker was. Ze bleef lopen tot ze vlakbij de meisje was. “Hallo!” zei ze vrolijk, terwijl ze naar de twee brunettes zwaaide. Arash blafte even en kwam vlak naast haar lopen. Toen ze stil hield bij het groepje mensen en Pokémon lande Kaede op haar rechterschouder. “Wat hebben we hier, ook allebei trainers?” vroeg ze opgewekt. “Ik heet trouwens Karin en dit zijn Kaede, Arash en Ithai,” sprak ze, terwijl ze de desbetreffende Pokémon aanwees. Ithai stond een eindje achter haar en liet zich met een plof weer in het gras vallen om verder te gaan met zijn dutje.