ARYA ~ Arya stond voor de zoveelste keer voor de deur van de gym, maar ze kon zichzelf er maar niet toe aanzetten naar binnen te gaan. Er kon zo veel fout gaan! Ze zag door een raam een vrouw naar buiten kijken. Waarschijnlijk een van de medewerkers. Snel liep ze weg. Aan de overkant van de straat ging ze op een bankje zitten, met haar benen opgetrokken. Zo bleef ze een tijdje naar de gym zitten kijken. Misschien moet ik toch maar... NEENEENEE, HET GAAT FOUT, HET GAAT NIET LUKKEN! riepen haar gedachten. Je moet nog even wachten, even trainen, maar over een paar dagen, dan kan het misschien wel. En dat zei haar gevoel nu al twee weken. Arya zuchtte en sloot haar ogen. Plotseling voelde ze een enorme vastberadenheid. Nu snel gaan, voordat ik niet meer durf, dacht ze. Ze haalde diep adem, liep naar de gym en opende de deur voordat ze zich kon bedenken. De vrouw achter de balie keek op. Nu kon ze niet meer terug. 'Goedemorgen, kan ik u helpen?' vroeg ze vrouw vriendelijk. 'Eh, kan ik de gymleader uitdagen?' vroeg ze aarzelend. 'Maar natuurlijk, wat is je naam?' vroeg de vrouw. 'Arya Myani,' zei Arya zacht. 'Arya... sorry, wat was het precies?' 'Myani,' zei Arya, iets harder. 'Goed, achter die deur is de gym. Veel succes!' de vrouw glimlachte vriendelijk. Arya lachte nerveus terug. Ze had bijna buikpijn van de zenuwen. Het gaat wel lukken, het gaat wel lukken, herhaalde ze steeds in zichzelf. Langzaam liep ze naar de deur. Dit was de goede deur toch? Straks kwam ze ineens ergens uit waar ze helemaal niet mocht komen... Natuurlijk is het de goede deur, die vrouw wees echt deze aan, zei ze tegen zichzelf. Ze duwde zacht tegen de deur, die verrassend makkelijk openzwaaide. Haar adem stokte toen ze de enorme ruimte zag. Er was een groot veld met rotsen en daarnaast waren tribunes. De muren en het plafond waren blauw. En aan de overkant van het veld... stond de gymleader. Brock. Het was de eerste keer dat Arya een gymleader zag en ze wist niet precies wat ze moest doen. 'Eh, ik kom...' begon ze. 'Mij uitdagen?' maakte Brock haar zin af. Arya knikte. Brock knikte daarop naar de scheidsrechter, die, zag Arya nu, aan de zijkant van het veld stond.

'Gymleider Brock zal strijden tegen uitdagen Arya Myani,' zei de scheidrechter. Blijkbaar was haar naam al doorgegeven. 'De uitdagen mag van pokémon verwisselen, de gymleider niet. Laat het gevecht beginnen!' 'Geodude, zet hem op!' zei Brock en hij liet zijn eerste pokémon tevoorschijn komen. Heel even vroeg Arya zich af of die Geodude na al die gymgevechten die hij al had gedaan geen gigantisch hoog level had. Het leek net alsof pokémon van gymleaders niet sterker konden worden, want de gyms werden door de jaren heen niet steeds moeilijker, voor zover zij wist.
Ze haalde Gwens pokéball tevoorschijn. Haar hand trilde een beetje. 'Gwen, doe je best,' zei ze zacht en toen liet ze de Charmander verschijnen. Brock trok een wenkbrauw op. Een Charmander was niet echt een heel logische keuze. Vuur was sterk in het nadeel tegen steen. Arya wilde Gwen echter toch graag inzetten omdat zij de sterkste van haar drie pokémon was. Nu maar hopen dat het een goede keus was geweest...

'Geodude, Tackle,' begon Brock het gevecht. Zijn pokémon gehoorzaamde onmiddellijk en vloog op Gwen af. Hoe kan hij eigenlijk vliegen zonder vleugels te hebben? Vroeg Arya zich heel even af. Dit was echter niet het moment om over dat soort vragen na te denken. Ze zou morgen wel weer naar de bibliotheek gaan om het op te zoeken. 'Gwen, ontwijk hem en doe Scratch! riep Arya. Door de spanning riep ze een beetje overdreven hard. Gwen ontweek de Geodude en keek haar heel even geërgerd aan. Een beetje zachter mag ook wel, leek ze te zeggen. Arya giechelde nerveus en frummelde wat aan een plukje haar. Gwen haalde uit naar de Geodude, maar hij wist haar zonder veel moeite te ontwijken. Hij vloog gewoon een stukje de lucht in. Gelukkig struikelde Gwen niet. Ze draaide zich snel om naar de vliegende steen, klaar om nog een aanval te ontwijken of zelf aan te vallen. 'Geodude, Rock Polish,' zei Brock rustig. Hij leek nog niet een beetje zenuwachtig, maar ja, hij deed dit dan ook heel vaak. Hoe vaak eigenlijk? Werd hij elke dag uitgedaagd? Of eens per week? Of viel het met de drukte nog wel mee? De Geodude lichtte even wit op. Verder leek er nog niet echt iets te gebeuren. 'En nu Tackle,' zei Brock. Nog bijna voordat hij uitgepraat was schoot zijn pokémon naar voren, veel sneller dan daarnet, en tackelde Gwen. Deze viel om, maar krabbelde snel weer overeind. 'Gwen, Ember,' zei Arya snel. Gwen reageerde meteen en schoot vuurbolletjes op de Geodude af. De eerste paar wist hij te ontwijken, maar toen Gwen hem bleef volgen raakte ze hem. De Geodude zweefde een stukje naar achteren, maar het leek er niet op dat hij er veel aan overgehouden had. 'Scratch,' zei Arya. Gwen stopte met Ember en bereidde haar volgende aanval voor. Sneller, sneller, dacht Arya nerveus. Gwen sprong naar voren, miste de Geodude, draaide zich om en viel meteen opnieuw aan. Haar tegenstander was hier niet op bedacht en ze raakte hem vol. 'Geodude, Tackle.' 'Gwen, Ember.' Ze zeiden het tegelijk. Brocks pokémon vloog naar Gwen toe en Gwen vuurde haar vuur af. Ze raakten allebei de ander en werden door de schok achteruit geduwd. 'Gwen, Ember en daarna Scratch,' zei Arya. 'Geodude, Defence Curl,' zei Brock. Gwen kwam overeind. De Geodude had zijn verdediging beter gekregen vlak voordat Gwens Ember hem raakte, maar hij werd wel tegen een rots geduwd door de kracht. Doordat hij nu dichtbij de grond was kon Gwen hem makkelijk raken met Scratch. Ze krabde hem behoorlijk hard. Arya zag de krabsporen. De Geodude vloog omhoog en schudde even met zijn hoofd. 'Rock Throw,' zei de gymleader. Zijn mondhoeken krulden omhoog in een klein glimlachje. 'Gwen, ontwijk het,' zei Arya. De steen-pokémon bewoog echter te snel. Nog voordat Gwen had kunnen reageren had hij een steen opgeraapt en hem haar kant op geslingerd. Ze sprong opzij en de steen sloeg tegen haar poot aan. Ze gromde. 'Nog een keer,' zei Brock. 'Gwen, Growl en dan Scratch,' zei Arya. Gwen gromde luid. Hoewel de Geodude hier vast wel vaker mee te maken had gehad, schrok hij toch. Hij liet de steen die hij in zijn hand had vallen. Gwen schoot naar voren, sprong omhoog en haalde haar klauw langs zijn gezicht. Toen Gwen weer op de grond landde wreef ze even over haar poot. Die steen had haar best hard geraakt. De Geodude vloog een stukje achteruit en wreef over zijn wang, waar Gwen hem gekrabd had. 'Gwen, Ember,' zei Arya. Ze voelde een licht gevoel van triomf doordat de Geodude al een beetje verzwakt leek. Gwen blies vuurballen naar Geodude toe. Om ze te ontwijken, dook hij omlaag tot hij dicht boven de grond zweefde. 'Geodude, Rock Throw en blijf dat doen tot je de Charmander raakt,' zei de gymleader. Oei. Arya's triomfantelijke gevoel verdween weer. De eerste steen wist Gwen te ontwijken, al was het maar net. Daarna had ze minder geluk. De Geodude gooide steeds een nieuwe steen voordat de vorige aangekomen was. Het leek wel alsof hij kon voorspellen welke kant ze op zou springen in haar pogingen de stenen te ontwijken, want hij raakte haar drie keer achter elkaar. Bij de derde keer raakte hij heer achterpoten en Gwen viel plat op haar snuit. Gwen gromde en ze stond op. Arya zag aan haar houding dat ze nu boos begon te worden. De Charmander balde haar vuistjes. 'Oké Gwen, doe nog eens Ember,' zei Arya. Gwen deed de aanval. De Geodude werd erdoor tegen een grote rots aan de zijkant van het strijdveld geduwd. Gwen bleef Ember twintig seconden lang achter elkaar doen. Toen moest ze stoppen om op adem te komen. De Geodude vloog weer op, maar hij bewoog nu een beetje langzamer en onhandiger. Arya's hart maakte een sprongetje. Was ze aan het winnen? Brock keek echter niet alsof hij aan het verliezen was. Om zijn mond speelde een glimlachje en Arya vroeg zich af waarom hij zo blij keek. 'Geodude, Magnitude,' zei hij. Oei. Dat klonk niet goed. Helemaal niet goed zelfs. De Geodude vloog met een duikvlucht op de grond af, zijn vuist naar voren gestoken. 'Gwen. spring!' gilde Arya. Gwen sprong de lucht in op het moment dat de grond begon te trillen, maar met haar korte pootjes kon ze zich niet heel hard afzetten en ze viel meteen weer naar beneden. Ze stuiterde over de grond.

Langzaam kwam de aarde weer tot rust en Gwen bleef liggen. Was ze uitgeschakeld? Had Brocks Geodude haar verslagen? Nee, nog niet. Gwen gromde zacht. Toen kwam ze heel langzaam overeind. Ze hijgde, maar in haar ogen stond een vastberaden blik. Arya zag tot haar genoegen een lichte glimp van bewondering in de ogen van Brock. Blijkbaar had hij ook verwacht dat het gevecht al afgelopen was voor de Charmander. 'Gwen, Ember,' zei Arya. ze wist dat Gwens vuuraanvallen juist nu sterk zouden zijn. Dat was haar ability. De Charmander opende haar bek en een enorme hoeveelheid vuur kwam naar buiten en raakten de Geodude, waardoor hij bijna naar de andere kant van het veld vloog. De gymleader bleef rustig. Heel wat anders dan Arya' paniekerige geschreeuw. 'Geodude, doe nogmaals Magnitude,' zei hij. Opnieuw raakte de vuist de aarde, opnieuw begon de aarde te trillen en opnieuw voelde het voor Gwen alsof ze op een bokkende Ponyta zat. Toen de grond was gestopt met trillen bleef ze liggen. Dit keer echt. Haar ogen waren spiraaltjes. 'Gwen is uitgeschakeld, Geodude wint,' zei de scheidsrechter. Arya zuchtte. Gwen was haar sterkste pokémon, maar toch was ze verslagen door een Geodude. Hoe moest dat dan met Ona en een reusachtige Onyx? Er kwamen bijna tranen in haar ogen. Kom op, niet huilen, zei ze een beetje boos tegen zichzelf, je hebt het gevecht nog niet verloren. Je hebt Ona nog. Zij is in het voordeel tegenover Brocks pokémon. Ze hoopte dat Brock het niet had gezien. Nadat ze Gwens pokéball had gepakt liet ze de uitgeschakelde Charmander terugkeren. 'Je was heel dapper,' fluisterde ze zacht, niet wetend of de pokémon in de bal haar kon horen.

Ze pakte Ona's pokéball en liet hem groter worden. 'Kom op, Ona, je kunt het,' zei ze zacht en voegde er op fluistertoon aan toe: 'En alsjeblieft, luister naar wat ik zeg.' Daarna gooide ze de pokéball en Ona kwam tevoorschijn. De bal stuiterde terug naar Arya. Ze wist hem nog maar net op te vangen en toen ze hem had liet ze hem bijna weer vallen. Snel stopte ze hem in haar tas.

ONA ~ Ona keek naar de Geodude. De Geodude keek naar Ona. Toen begon Ona te grinniken. De Geodude zag er ook zo dom uit. Kom op, het was een vliegende steen met een gezicht wat er wel op geschilderd leek en armen! Wat was dat nou voor pokémon? Haar tegenstander keek haar een beetje verbouwereerd aan, wat hem er alleen maar dommer uit liet zien. Ona gierde het uit. 'Geodude, Tackle,' zei een stem plotseling. Ona keek langs de Geodude en zag een man staan. Hihi, wat had hij rare ogen! Toen kwam de Geodude in beweging, maar na het gevecht met Gwen was hij niet in topconditie. Ona sprong aan de kant. 'Ona, Constrict!' riep Arya naar haar. Wat had ze ook alweer gezegd? 'En alsjeblieft, luister naar wat ik zeg.' Nou, goed dan, omdat dit zo belangrijk voor haar was. Ze stak haar tentakels uit en hoorde achter zich een zachte zucht van verlichting.

ARYA ~ 'Magnitude,' zei Brock rustig. Oh nee, oh nee, oh nee, dacht Arya. 'Ona, spring en zet je af!' riep ze naar de Tangela. Ona tilde haar tentakels op en sloeg tegen de grond. Ze vloog de lucht in op het moment dat Geodude's vuist de grond raakte. Doordat Ona zich zo hard had afgezet, vloog ze hoog de lucht in. Tgen de tijd dat ze op de grond landde beefde de aarde nog een beetje, maar zacht genoeg voor Ona om te blijven staan. Arya grijnsde. 'En nu Constrict,' zei ze. 'Ontwijk,' zei de gymleider, maar zijn pokémon reageerde traag en Ona's tentakels wikkelden zich om zijn armen. Ona begon rondjes te draaien en lachte. Toen ze een behoorlijke snelheid had opgebouwd liet ze de vliegende steen los en hij knalde tegen een rots aan. Daarna viel hij op de grond. Uitgeschakeld.
'Geodude is uitgeschakeld, Ona wint,' zei de scheidsrechter. Arya's hart maakte een sprongetje. 'Goed zo, Ona!' riep ze naar de Tangela. Die draaide zich om met een brede grijns op haar gezicht en Arya had het gevoel dat dit korte gevecht al heel wat had bijgedragen aan hun samenwerking.
'Niet slecht,' zei Brock, 'maar het moeilijkste moet nog komen. Onix, go!' Hij gooide zijn pokéball. Arya's adem stokte. Een werkelijk reusachtig beest kwam tevoorschijn. Hoe past dat ooit in zo'n kleine pokéball? Ona leek opeens heel klein. De Tangela leek zelfs lichtelijk geïntimideerd te zijn door de reuzenslang. Arya slikte. Hoe ging ze dit ooit verslaan?

'Onix, Screech,' Arya merkte nauwelijks dat Brock zijn eerste bevel al had gegeven. Ze kwam er helaas al snel genoeg achter, toen de Onix hard brulde. Heel, heel erg hard. Arya sloeg haar handen voor haar oren en Ona deed hetzelfde met haar tentakels, maar het geluid werd nauwelijks zachter. Brock vertrok geen spier. Had hij oordopjes in of zoiets? Hij glimlachte en zei iets, wat Arya niet kon verstaan. Onix sloot zijn muil en Arya haalde haar handen van haar oren. De Onix dook op datzelfde moment naar voren en tackelde Ona. 'Ona, Growth!' riep Arya. De Tangela begon te groeien, maar leek nog steeds minuscuul tegenover de grote steenslang. 'Constrict,' zei Arya. Ona's tentakels schoten naar voren en wikkelden zich om het lange lijf van de Onix. 'Onix, Rock Throw,' zei Brock. Ona probeerde de Onix in bedwang te houden, maar het was hopeloos. De Onix was veel te groot en veel te sterk. Met zijn staart sloeg hij stenen en gruis van de grond naar haar toe. Al die stukken ontwijken was onbegonnen werk en Ona zou snel moe worden. 'Ona, sla de stenen weg,' zei Arya daarom. Ona gehoorzaamde. Ze bleef stil staan met enkele tentakels gereed. Ze sloeg de stenen weg toen ze aan kwamen vliegen. Arya glimlachte. Ze wist dat haar trainingsmethodes zouden werken. Door Ona steeds keizels uit de lucht te laten slaan, was haar tentakel-oog coördinatie nu geweldig. Geen enkele steen kwam langs haar verdediging en ze wist er zelfs een paar terug te slingeren.

"Onix, doe Screech," zei Brock. De Onix brulde en Arya en haar pokémon krompen in elkaar. Ona lette niet meer op de stenen en ze sloegen tegen haar aan. 'Ona, span al je tentakels!' schreeuwde Arya boven het gebrul uit. Ze hoorde zichzelf nauwelijks, maar Ona had het wel opgevangen. De Tangela hield al haar tentakels tegen elkaar aan gedrukt en spande ze aan, waardoor ze een soort schild voor haar vormden. De stenen ketsten er tegen af. Bovendien werkte het een heel klein beetje als geluidsscherm, waardoor ze waarschijnlijk in ieder geval iets minder oorpijn kreeg. Veel zou het niet schelen, overigens. Ze moest echt iets aan die Screech doen. Het bracht Ona en haar uit hun concentratie en ze wilde niet voortijdig doof worden. De Onix zweeg weer en de stilte was enorm. Arya sloot haar ogen even en haalde opgelucht adem. 'Goed, Ona, klim op Onix' hoofd,' zei ze tegen de Tangela. Ona grijnsde. Ja, mensen en pokémon beklimmen vond ze wel wat. Helaas gooide Brocks volgende opdracht, Bind, roet in het eten. De Onix wikkelde zich strak om Ona heen. De Tangela slaakte een kreetje. Arya dacht na en er kwam een idee in haar op. 'Ona, Absorb,' zei ze. Meteen begon Ona rood te kleuren en Onix kleurde mee. Een beetje verbaasd keek hij naar zichzelf. Even leek er niks te gebeuren, toen knipperde hij met zijn ogen en zwaaide een beetje heen en weer. Snel liet hij Ona los, die op de grond landde. Zijn rode kleur verdween. De Tangela viel om, maar kwam ook meteen weer overeind. 'Onix, Tackle,' zei de gymleider. De Onix wierp zich tegen Ona aan, die te laat reageerde en tegen een rots smakte. Ze schudde met haar hoofd terwijl ze overeind kwam.

ONA ~ 'Ona, probeer Onix weer te beklimmen,' zei Arya tegen haar. Ona merkte dat het eigenlijk helemaal niet zo erg was om gewoon naar het meisje te luisteren. Ze had soms nog best leuke ideeën. Ze sprong met haar tentakels omhoog en zwaaide twee andere tentakels om het lijf van de Onix. Ze slingerde eraan alsof het lianen waren. Ze zwaaide omhoog en liet los. De Onix zwaaide met zijn kop om ervoor te zorgen dat ze niet op zijn hoofd kon landen, maar dat hield haar niet tegen. Ze wist een paar tentakels om zijn hoofd te slingeren, zwaaide omlaag, onder zijn kop door, weer omhoog, en landde netjes op het stenen oppervlak van zijn hoofd. Oh, wat hield ze van dit soort acrobatiek. Ze zou vaker met grote tegenstanders moeten vechten. 'Onix, Screech,' zei wenkbrauw-man (die naam vond ze wel bij hem passen, gezien zijn nogal... grote wenkbrauwen. Oh nee, daar komt niks van in, dacht Ona en ze wikkelde zo'n vijf tentakels om zijn snuit. Onix schudde met zijn kop en probeerde zijn bek open te doen, maar Ona hield stand. Misschien kon ze zijn hele lichaam niet stil houden, een mond dicht houden was niet zo moeilijk. 'Goed zo, Ona!' riep Arya en de Tangela grijnsde breed. 'Doe nu Absorb!' Hah, ze zou de kracht die weg was door zijn laatste Tackle weer terugpakken! Haar tentakels kleurden rood en de Onix eveneens. 'Onix, sla haar van je af,' zei wenkbrauw-man. De Onix hief zijn staart en zwaaide ermee boven zijn hoofd. Ona ging er snel onder hangen. Daarna moest ze zich snel weer optrekken toen zijn staart opnieuw vlak langs haar zwaaide. 'Ona, Sleep Powder en ga dan van hem af!' riep Arya beneden. Ah, jammer, hij was zo'n leuk klimrek. Maar goed, dit zou ze ook niet eeuwig volhouden. Ze schudde een wolk blauw poeder van haar tentakels, liet Onix' kop los en liet zich hotsend van zijn rotsige rug glijden. Halverwege sprong ze naar beneden en landde op een manier die er volgens haar best wel stoer uitzag. Achter zich hoorde ze een harde klap toen Onix de Onix op de grond landde en een grote stofwolk woei achter haar op, wat de epischheid van haar landing nog vergrootte. Yeah.
Er weerklonk luid gesnurk, waarvan de grond zachtjes trilde. Ona ging even zitten. Phoe, ze was eigenlijk best wel moe. Met Absorb had ze niet erg veel energie terug kunnen krijgen en de aanraking met die rots was hard geweest. 'Ona, Ingrain,' zei Arya. Ach ja, dat kon wel, Onix sliep nu toch. Met een zucht liet ze kleine wortels de grond in groeien en nam de energie in zich op.

ARYA ~ Een sprankje hoop had zich in Arya's hart genesteld. Dit ging nog best goed. Er was zelfs, durfde ze nu te denken, een kans dat ze zou winnen. De aanvallen van de Onix leken heel hard aan te komen, maar misschien viel het nog wel mee. Ona was immers in het voordeel. 'Onix, Bind,' hoorde ze opeens en ze schrok wakker uit haar gedachten. Was Onix nu al wakker? Hij was groot, dus misschien had een beetje poeder niet zo lang effect op hem. 'Ona, ontwijk!' riep Arya, maar Ona was nog druk bezig haar wortels uit de grond terug te trekken. Onix wikkelde zich om haar heen. Wacht, ze kon natuurlijk gewoon hetzelfde doen als daarnet. 'Ona, Absorb,' zei ze, maar dit keer wachtte Brock het niet af. 'Onix, Tackle en dan Rock Throw,' droeg hij de Onix op. De reuzenslang liet Ona los voordat hij rood kleurde. Ze landde op haar voetjes, maar voordat ze iets kon doen had hij haar getackeld. Ona viel op de grond. Ze rolde door en kwam zachtjes tegen een rots tot stilstand. De eerste stenen van Rock Throw vlogen al op haar af en raakten haar voor ze overeind had kunnen komen. Ze sloeg haar tentakels om de rots en gebruikte ze om zich er snel achter te zwaaien, beschermd tegen de stenenregen. 'Onix, Screech,' zei Brock met een klein glimlachje. Onix bracht zijn kop dicht bij de steen waar Ona achter zat en opende zijn bek. 'Snel, Constrict en Absorb!' riep Arya. Ona sprong met behulp van haar tentakels over de rots heen. Onix kop was nu dicht bij de grond, dus ze hoefde nu niet van die capriolen uit te halen om bij zijn hoofd te belanden, ze sprong er makkelijk op. Meteen wikkelde ze haar tentakels strak om zijn nek en snuit. Ze kleurden rood. Onix haalde uit met zijn staart, maar Ona pakte die vast met zes tentakels. Met haar ogen tot spleetjes geknepen van inspanning hield ze de staart van de heftig tegenwerkende Onix bij zich uit de buurt. Ze hing nu tussen zijn kop en zijn staart in en werd behoorlijk door elkaar geschud. Terwijl ze kracht verbruikte kreeg ze er door Absorb achter ook steeds een beetje bij, waardoor ze het even vol wist te houden. Toen moest ze toch echt loslaten. Hijgend landde ze op de grond, maar gaf hem nog even een duw met haar tentakels. De Onix wankelde. 'Sleep Powder!' riep Arya. Ona wapperde met haar tentakels tot er een flinke wolk ontstaan was en blies die naar boven. De Onix ademde het poeder in en begon erger te wankelen. Toen viel hij met een luid geraas om. Een trilling trok door de grond en een grote stofwolk ontstond toen hij met een klap neerkwam. Was hij uitgeschakeld? Had ze gewonnen? Ze had het gevoel dat ze nog nooit zo zenuwachtig was geweest als nu, zelfs niet voor het gevecht, want ze wist, als Onix nu niet was uitgeschakeld, was er maar één aanval van zijn kant nodig om Ona alsnog te verslaan.

Excuses voor de late reactie!
Het stof trok op en de scheidsrechter tuurde naar de kop van de Onix. Al gauw werd hem duidelijk dat de Onix niet sliep, maar was uitgeschakeld. Gefeliciteerd, je hebt de Boulder Badge gewonnen!

Arya keek zenuwachtig van de roerloze Onix naar de scheidrechter en weer terug. 'Onix is uitgeschakeld. Dat betekent dat uitdager Arya Myani het gevecht wint!' zei hij en hij stak zijn vlag omhoog. Het duurde even voor Arya het durfde te geloven, maar toen verscheen er een enorme grijns op haar gezicht. Ona kwam naar haar toe huppelen en sprong in haar armen. 'Goed gedaan,' zei ze tegen de Tangela. Brock kwam naar haar toe. 'Goed gevochten, je hebt de badge verdiend,' zei hij en hij stak het glimmende stukje metaal naar haar uit. Voorzichtig pakte ze het aan. Ze had een gym verslagen!