Do I got what it takes?

Onderwerp: Do I got what it takes? za jan 12, 2013 8:44 pm

Onzeker tuurde het meisje naar het gebouw dat voor haar opdoemde, een vreemde gevoel ontstond in haar maag. Was het wel een goed idee geweest om hier nu al naartoe te gaan? Was ze niet een beetje te vroeg van stapel gegaan? Als ze faalde, zou ze niet durven denken om het nogmaals te proberen, laat staan verder te gaan met deze reis. Sishuri slikte en sloot haar ogen voor een moment. Ze moest even helder na kunnen denken, gewoon om er zeker van te zijn. Het was een grote stap voor haar en kon veel betekenen voor het respect dat haar pokémon voor haar hadden. Een Gym Badge betekende natuurlijk veel, en kon ook meteen duidelijk maken dat ze serieus bezig was met haar reis. Maar toch was Sishuri zo’n meisje dat niet goed tegen haar verlies kon. Ze zou het gewoon niet aandurven om haar gezicht weer te laten zien. Wie weet zou ze zo snel mogelijk weer naar huis vluchten. Ze opende haar ogen weer. Wat vastberadener stapte ze naar voren en keek nogmaals naar het gebouw. Ja. Ze moest de uitdaging aangaan om hem uit te dagen. Gerustgesteld door zichzelf ging ze de Gym binnen.

Binnen in de Gym voelde ze haar zenuwen echt, maar deze begonnen pas echt te werken toen ze Brock zag. Hij zag er zo zelfverzekerd uit. Weer slikte Sishuri en schudde zijn uitgestoken hand. “Ben je hier voor een uitdaging?” Vroeg hij en Sishuri knikte terwijl ze met grote ogen naar hem keek. De enige informatie die ze over hem had gekregen was dat hij Rock-pokémon gebruikte. Alleen Freeze zou dan enige hulp bieden, Honey zou alleen maar lastig zijn met haar zwakte, dus had ze als tweede pokémon Crumble gekozen. Toch zag ze het nadeel voor haar, Normal was niet effectief tegen Rock. “Dan beginnen we maar.” Zei Brock en wenkte naar een scheidsrechter dat hij mee moest komen. Iet wat verlegen volgde Sishuri hem en kon haar ogen niet geloven toen ze het veld zag. Dit was voorzien van meerdere grote stenen, meteen hield ze de beste schuilplaatsen in de gaten, voor het geval dat. “Oké, wil je een twee-tegen-twee gevecht of een-op-een?” De vraag wekte haar uit haar gedachten en meteen moest ze met een glimlach denken aan haar gevecht met Arya. Een dubbelgevecht had niet echt iets voor haar geleken, ze kon haar aandacht niet opdelen naar twee pokémon. “Laten we maar een een-op-een gevecht doen.” Zei ze terwijl er een verlegen glimlach op haar gezicht toverde. Brock knikte en liep naar de ene kant van het gigantische veld, alleen bleef Sishuri staan. Bijna vastgeketend aan de grond staarde ze voor zich uit, maar bedacht zich toen dat ze niet alleen was. Ze schudde haar hoofd en liep met een licht versnelde pas naar de andere kant van het veld. Brock leek vanaf hier een klein puntje. “Goed, laten we maar beginnen. Go, Onix!” De Gymleader gooide een pokéball op en deze schoot uit elkaar. Opdoemend uit een fel wit licht verscheen de gigantische slangachtige pokémon. Zijn lijf bestond uit ronde stenen en zijn verdediging zou waarschijnlijk zeer sterk zijn. Moest ze Freeze nu al inzetten of hem als laatste kracht bewaren. Nee, Crumble zou haar reserve pokémon zijn. “Kom op, Freeze, je kan het wel.” Fluisterde ze tegen haar pokéball en gooide deze op. De vertrouwde vorm van haar Squirtle verscheen en blijkbaar wist hij niet waar hij was. Maar toen zijn ogen de Onix zagen, verstijfde hij even. Een rilling liep over zijn rug en hij keek achterom, naar zijn Trainer. Sishuri knikte bemoedigd naar hem en hij begreep de hint. “Als uitdager mag jij de eerste zet doen.” Zei Brock met een grote glimlach op zijn gezicht. Het gevecht was nu echt begonnen.

“Freeze, gebruik je Bubble op Onix!” Schreeuwde Sishuri en de Squirtle nam een grote hap lucht. Even later vloog een grote straal bubbels op de Onix af, maar toen ze contact maakten met de huis gaf het beest niet eens een krimp. Met een verbaasde blik keek ze naar het effect wat haar aanval had gehad. “Mijn Onix is ondertussen wel gewend aan die Water aanvallen, maar goed. Onix gebruik je Constrict op de Squirtle.” Met verassende snelheid vloog de staart op Freeze af, maar door het gevecht met Arya wist de Squirtle wat hij het beste kon doen. Meteen dook hij in zijn schild en toen werd hij opgepakt door de Onix. Nieuwsgierig keek de Onix naar zijn prooi. Opeens kreeg Sishuri een idee. Ze was er niet zeker van of het zou werken maar misschien dat contact van dichtbij wél effect zou hebben. “Freeze, gebruik nu je Water Gun.” De Squirtle hoorde het bevel en een gigantische waterstraal schoot uit het schild. Onix werd recht in zijn gezicht geraakt en schoof een paar meter achteruit. Tijdelijk verzwakt verzwakte hij de greep om Freeze en werd de Squirtle bevrijd. Snel rende Freeze terug naar Sishuri en keek hij voorzichtig naar de hoop rotsen. “Kom op Onix, één Water Gun kan je toch niet neerhalen. Gebruik je Rock Slide!” De Onix opende zijn ogen. Een brul ontsnapte uit zijn bek en boven Freeze vormde zich een laag kleine stenen. Ze zouden Freeze flink wat schade kunnen toebrengen, zeker als hij zo bleef staan. “Probeer dekking te zoeken in een van die kuilen, snel!” Freeze knikte, maar was gedeeltelijk al te laat. Net toen hij een kuil had gevonden en er naartoe was gesprongen vielen de eerste stenen al. Freeze werd geraakt, maar kon nog schuilen voor de rest. Alsof het regen was, viel het naar beneden. Toen het over was kroop Freeze uit zijn schuilplaats, een oog dicht geknepen. “Gaat het wel goed, Freeze?” Vroeg Sishuri bezorgd, en gelukkig knikte Freeze, maar toch zag hij er niet meer helemaal goed uit. Nu hadden beide pokémon ongeveer evenveel schade, maar toch zou die Onix nog veel meer trucjes achter de hand hebben. “Freeze, eh, ge-” Maar Sishuri werd onderbroken door Brock. “Onix, gebruik je Screech om Freeze te verwarren.” De Onix kwam met een razende snelheid dichterbij bij en opende zijn bek. Een zeer hoge gil gleed uit zijn bek en Sishuri moest haar oren bedekken om niet doof te worden. Freeze deed hetzelfde, maar het had een ander effect op hem. Toen de Onix weer teruggleed bleef Freeze daar achter. Duizelig viel de Squirtle op de grond en toen greep Brock zijn kans. “Onix, pak Squirtle weer op met Constrict en doe dan je Rock Slide op hem.” Zonder zijn bescherming kon Freeze makkelijk uitgeschakeld worden door de twee aanvallen. De staart greep Freeze rond zijn middel en weer werd hij omhoog gehaald. “FREEZE!” Riep Sishuri, maar de Squirtle moest nog herstellen van Screech. En weer vormde zich een laag van stenen boven de Squirtle, dit keer kon hij zich nergens verbergen. “Nu.” Zei Brock en de stenenregen viel weer neer. Freeze kreeg de volle laag en een grote stofwolk rees op. Sishuri kon niets zien, alleen maar de schaduw van de Onix. Al snel werd de wolf opgeheven en zag ze een klein blauw en bruin hoopje op het slagveld liggen. Toch had deze zijn ogen nog open. Wonderbaarlijk genoeg. Maar zelfs Sishuri kon zien dat hij hevig was verzwakt. “Freeze, ga in je schild.” Vragend keek de Squirtle om, de aanval was toch zeker voorbij, waarom dan toch in zijn schild terugkruipen? Hij schudde zijn kop en kroop toch maar in zijn schild. Weer werd de Onix nieuwsgierig, maar was er zeker van dat hij dit keer wel wat verder van hem weg bleef. Hij wist nog van dat moment waarin hij schade opgelopen had. “Freeze, draai je schild zodat je kop naar de grond wijst en gebruik dan Water Gun!” Freeze gebruikte zijn Water Gun aanval en schoot omhoog, de Onix en Brock keken beide verbaasd naar het spektakel. “Goed Freeze, draai je nu rond en gebruik weer een Water Gun!” Zoals ze had gevraagd draaide het schild rond en dit keer leek het alsof er meerdere waterstralen uit de gaten van Freeze’s schild werden geschoten. De Onix werd meerdere keren volop in zijn gezicht geraakt en langzaamaan daalde het schild, maar viel het in de richting van de Onix. Zo kwamen de stralen eerder en krachtiger aan bij hun doel. Nu werd de Onix op de grond geduwd door de plotselinge kracht en viel hij neer. Freeze landde op het lijf en moest even bijkomen van het draaien. Maar de Onix lag er uitgeteld bij. Uitgeschakeld, misschien. De scheidsrechter kwam er ook bij en bekeek de Onix, daarna hief hij zijn vlag op, om aan te duiden dat Sishuri had gewonnen. “Onix is uitgeschakeld, de eerste zege gaat naar Sishuri.” Brock haalde de Onix terug en pakte zijn tweede pokéball erbij. Nu pas was de eerste helft voorbij. Sishuri zuchtte en wachtte gespannen af.

De volgende pokémon die Brock inzette zag er minder sterk uit. Het was een soort steen met twee armen eraan, maar Sishuri had ondertussen wel geleerd dat uiterlijk niets betekende. De pokémon was Geodude genaamd. Freeze keek met zijn vernauwde blik naar de pokémon, nog steeds erg verzwakt door zijn eerste gevecht. “Freeze, kijk goed uit, want je weet maar nooit wat deze voor je in petto heeft.” Moedigde Sishuri hem aan en ze probeerde een plan te vinden. Maar voordat zij ook maar een techniek kon verzinnen, had Brock als zijn pokémon iets bevolen. “Geodude, maak het af door je Hammer Arm te gebruiken.” De pokémon gehoorzaamde meteen aan zijn Trainer en zijn rechterarm begon licht te geven. Met een verrassende snelheid kwam hij op Freeze af en voordat de Squirtle ook maar iets kon doen, werd deze geraakt door de aanval. Door de plotselinge kracht werd Freeze achterruit geduwd en knalde hij tegen de wand van de Gym. Uitgeput gleed hij naar beneden en Sishuri rende naar haar gewonde pokémon toe. “Freeze..” Mompelde ze triest en de scheidsrechter kwam naar haar toe rennen. “Squirtle is uitgeschakeld, Geodude is de winnaar.” En toen was het weer gelijk. Snel liet ze Freeze terugkeren in zijn pokéball en pakte Crumble erbij. Ze had niet gewild om hem in te zetten, maar nu had ze geen opties meer. “Crumble, ik kies jou!” De Rattata verscheen en inspecteerde meteen zijn omgeving, maar toen hij zijn tegenstander zag, ging er een rilling over zijn rug. Sishuri slikte. “Doe je Bite!” Het was geen zet om schade aan te richten, maar om te kijken waar Geodude’s zwakke plek zat. Crumble snelde naar zijn tegenstander en opende zijn bek. Met een grote sprong landde hij op de pokémon en richtte een klein beetje schade aan. De Geodude kneep alleen even zijn ogen dicht, maar pakte Crumble toen moeiteloos op met zijn armen. “Werp hem van je af.” Zei Brock terwijl hij een lui gebaar maakte met zijn hand. De Geodude wierp de Rattata van zich af, maar Crumble was nog niet zo verzwakt dat hij gemakkelijk opgaf. Zonder te wachten op een ander bevel kwam hij weer terug, Sishuri zag een klein beetje hoop in de koppigheid. Maar als Brock had gemerkt dat zijn pokémon in gevaar was geweest, had hij wel iets gedaan. Crumble deed keer op keer Bite, maar toen pas zag Sishuri wat Brock wilde. Elke keer als de Rattata zijn aanval deed, werd hij steeds vermoeider. Maar toch had Curmble ook wel veel schade kunnen aanrichten op de Geodude, want de Rattata kon niet zo snel vermoeid worden. Was het een win-win situatie voor hen beide of alleen voor Brock? Toch kon Sishuri dit niet zomaar toelaten. “Stop Crumble!” Maar de Rattata luisterde niet, hij wilde zo graag zijn Trainer bewijzen dat hij ook sterk kon zijn. Brock lachte. “Het lijkt erop dat je pokémon niet zo goed naar je luistert. Ben je het dan wel waard om te winnen? Geodude, doe je Hammer Arm om te laten zien wie het sterkst is.” De rechterarm begon weer licht te geven en omdat Crumble zich dichtbij begaf, hoefde hij zich niet te verplaatsen. Crumble werd volop geraakt en schoof erg ver achteruit. Hijgend viel hij neer op de grond, de aanval had erg veel schade aangericht, maar niet genoeg om hem uit te schakelen. “Crumble!” Schreeuwde Sishuri en wilde naar haar pokémon toe rennen, maar wist dat ze dat niet kon. De Rattata stond weer op, maar weer ging hij in de aanvallen. Brock beveelde Geodude weer om Hammer Arm te doen en weer werd Crumble geraakt. Maar dit keer was de schade erger. Crumble kon bijna niet meer opstaan. Vermoeid ging hij voor Sishuri staan. “Kom op Crumble, luister alsjeblieft naar me. Stopt met aanvallen, anders word je zo uitgeschakeld.” Crumble keek achterom en knikte teleurgesteld. Eindelijk kon hij wat op adem komen. “Geodude, maak het af met Rock throw.” Nee, net nu Crumble luisterde kon hij uitgeschakeld worden. Weer bewoog de Geodude met een verrassende snelheid, hij pakte een rots op in zijn armen en kwam dichterbij. Crumble stond aan de grond geketend en Sishuri kon geen woord uit haar mond brengen. Met elke seconde kwam de Geodude dichterbij en leek de steen groter te worden. Raak en het was over voor haar, maar hoe kon Crumble het ontwijken. Ten zij.. Ja. Het was bijna onmogelijk, maar misschien werkte het wel. “Crumble, gebruik je Quick Attack en spring dan omhoog.” Verrast keek Curmble achterom, maar gehoorzaamde dit keer wel direct. Door zijn extra snelheid was hij net sneller dan de Geodude en door Quick Attack kon hij sneller en harder afzetten. En toen gooide de Geodude de steen. Crumble zweefde even in de lucht, de steen kwam steeds sneller op hem af. “Sla de steen nu weg met je staart,” Ze zag de geschokte uitdrukking op zijn gezicht, en dit werd hem bijna fataal. Crumble kon nog net zijn staart op de juiste plaats houden, maar begon al te dalen. Met een zo groot mogelijke kracht sloeg hij de rots weg, maar viel mee met de vallende steen. Beide dingen vielen met een grote snelheid naar beneden, en gelukkig bevond Geodude zich onder hen. Door de impact van de val rees er een grote stofwolk op, die het veld helemaal bedekte. Eén van de pokémon was knock-out, maar wie? Met gekruiste vingers keek Sishuri toe hoe de wolk langzaam vervaagde, haar ogen zoekend naar Crumble en de Geodude.

Duizend maal sorry voor deze extreem late reactie! Vanwege persoonlijke omstandigheden was ik dit topic even vergeten..

Het stof daalde neer. Beide Pokémon lagen op de grond, de stilte was haast voelbaar. Plotseling kwam Crumble trillend overeind, zwaar gehavend, maar niet uitgeschakeld. Gefeliciteerd, je hebt de Boulder Badge gewonnen!

+5 voor deze post.