•Iria•
Onzeker zette Iria een stap op de bosgrond, snel keek ze van links en rechts. "Ik denk dat de kust veilig is," fluisterde ze tegen Sky. Hij knikte en maakte zich klein op haar schouder. Ze trippelde snel verder en verstopte zich achter elke boom, laten we maar niet beginnen over hoe ze reageerde toen ze dacht dat gezoem haar richting uitkwam. Toen haar hoofde weer vanachter een boom vandaan kwam en de kust voor de zoveelste keer veilig was, ze zuchtte en zette een stap naar voren. ZZZZZZ. Iria slaakte een gil en zette het op een rennen. "Geen BEEDRILL!" riep ze half huilend. Sky vloog van haar schouder en haalde haar in, waarna hij in haar gezicht vloog. Het meisje stopte, maar struikelde net nog over iets. Ze zuchtte en liet haar maar vallen. Ze had zowat genoeg van vallen, maar wat kon zij doen? Bam! Ze hief haar hoofd en spoog wat sneeuw uit. Ah ja, het had gesneeuwd! Yay! De sneeuw had haar val gebroken. Ze schudde haar hoofd om het witte spul eraf te krijgen. Sky lag voor haar uit in het witte deken en kreunde even zachtjes voordat hij rechtop ging zitten. Met grote ogen keek hij haar aan. "Ik ben oké," zei ze alsof Sky haar de oren van het lijf zaagde. De Pidgey zuchtte zachtjes en kleine wolkjes stegen op. Ze ging op haar knieën zitten en onderzocht de omgeving. Haar handen steunden op haar benen terwijl de kleine vogel zich klaarmaakte voor vertrek. "Oké," zei Iria terwijl ze met haar hoofd naar een open weg wees. "We nemen die weg." Sky aarzelde wat, maar steeg dan toch op, terwijl Iria haar rug rechte en recht ging staan. Onderzoekend keek hij naar de witte weg, om daarna met een bezorgde blik naar z'n trainer te kijken. "Uhm, er zullen wel geen Be-ee-drill zijn..." Onzeker stapte ze naar voren. Ze slikte en dacht na. Als ze nu niet overtuigd was dan zouden haar Pokémon ook bang en bezorgd zijn niet? Ze schudde haar hoofd en sloot haar ogen. Ze duwde de rode wollen sjaal dichter tegen haar neus en snoof even de frisse lucht op. Ze pakte al haar moed bijeen en staarde even in de kraaloogjes van Sky. Daarna liep ze zelfverzekerd door. De Pidgey slikte even en volgde haar dan maar.

het was erg donker in Viridian Forest, diep vanbinnen wilde ze nooit meer door dit bos gaan. Waarom moest zij nu weer verliezen in een gym gevecht? Ze zuchtte en een groot wolkje verliet haar mond en steeg op. De vogel had zichzelf op haar schouder genesteld en was nu in slaap gedomeld. Iria vond het raar dat hij geen koud had. Misschien kreeg hij zo'n dikke pak veren, zoals sommige Pokémon met een vacht. Ignis zal het waarschijnlijk wel koud krijgen, ze is koudbloedig, maar aan de andere kant ook nog eens een vuursoort. Ze snoof onrustig en dacht verder. Bloom zou een sjaal of iets warm nodig moeten hebben, de jonge, onervaren Oddish kende sneeuw waarschijnlijk nog niet. Iria haar ogen vlogen van links naar rechts. De vogel op haar schouder werd langzaam wakker door haar onrustig gedrag. Kon hij dat aanvoelen misschien? Ze keek hem vanuit haar ooghoek aan, hij keek scherp en vijandig terug. Alsof hij wou zeggen dat hij hier niet mee akkoord ging. Haar ogen rolde weg en hij verdween uit haar ooghoek. Ze zette nog een stap en zakte met een zacht gekraak wat weg in de massa. Iria vond het gekraak van sneeuw leuk en grappig. het was weer iets anders dan heel de tijd op gras of aarde lopen, het was misschien wel kouder, maar aan de andere kant ook zachter. Een klein grijnsje sierde haar lippen en toen voelde ze hoe onrustig Sky snoof. Ze stopte en keek hem aan. Hij had een ongemakkelijke houding aangenomen en staarde overtuigd naar het pad voor hun. Zijn kleine oogjes vlogen van links naar rechts en leken een soort ding gezien te hebben dat niet in deze omgeving thuis hoorde. De tiener dacht na en keek aandachtig naar de Pidgey. Hé wacht! Er waren geen Beedrill deze tijd van het jaar. Iria fronste en keek om haar heen. Wie had dat zoem geluid dan gemaakt in het begin. Haar houding verstrakte en ze ging over op een vechthouding. Sky slikte even en leek nu helemaal onzeker te zijn.
•Sky•
Hij vond zichzelf echt een sukkel om Iria in dit vervloekte bos te laten gaan. Hij had haar nog tegen willen houden door in haar gezicht te vliegen of aan haar haar te trekken. De eerste optie werd realiteit maar leek niet al te positief uit te draaien. Als je met je hoofd in de sneeuw positief vindt, dan was het wel positief uitgedraaid. Maar Sky vond toch dat hij beter kon doen. De Pidgey staarde haar vanaf haar schouder aan. Ze leek niet echt bij de zaak te zijn en was erg onrustig. Hij besloot maar even zijn ogen te sluiten. Hij kon niet echt slapen, maar bleef eerder half wakker. Hij was nogal alert in deze omgeving. Toen hij opeens een geur van een onbekende Pokémon opnam keek hij onzeker op. Zijn ogen rolde de omgeving rond, opzoek naar die Pokémon. Zijn blik viel op een grote boom. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes en zoekte naar het geel dat hij erin zou vinden. Maar nee, hij zag niks. Toen kreeg hij het door. Het was winter, dus de Beedrill zijn naar warmere gebieden ofzo. Hij slikte onzeker en zag hoe iets bewoog in de bladeren. Hij kneep zijn oogjes tot spleetjes en net opdat moment vloog een herde Zubat uit het bladerdak. Ze leken niet echt al te blij met dit gezelschap. Sky aarzelde geen moment en steeg op. Eén van hun begon met Supersonic. De vogel volgde de aanval nauwkeurig en kon hem nog net ontwijken, maar zag de andere Zubat niet die een Bite aan het uitvoeren was. Zijn scherpe tanden boorde zich in de buik van Sky. De Pidgey brulde het uit van de pijn en deed Peck om de vleermuis van zich af te krijgen. Deze kreeg de volle lading op z'n kop en liet los om met een klap op in de sneeuw te landen. Hij keek op en voerde Gust uit. terwijl hij met z'n vleugels sloeg, leken de rest van de Zubat te verdwijnen. De tornado vloog recht tegen de boom van daarnet en Sky keek vragend rond. Waar waren die stomme dingen. Opeens voelde hij een harde klap in zijn rug. Verstijfd van pijn, stortte hij naar beneden, vervloekte Faint Attack.
•Iria•
Met grote ogen zag ze een groep Zubat van ongeveer 10 vleermuizen uit de boom vliegen. Ongerust beet ze op haar lip en zag ze hoe de groep al snel korte meten maakte met Sky. Ze viste haar andere pokéballen boven en liet Ignis en Bloom eruit. Al dansend kwam Bloom tevoorschijn. Ignis leek nogal geïriteerd voor zich uit te staren. "Ignis Flamethrower, Bloom Razor Leaf!" De Charmander opende haar bek en een reeks vlammen werd naar de groep gelanceerd, Bloom sprong op, schudde met haar bosje onkruid en blaadjes schoten in het rond. Er werden Zubat uit de lucht geschoten en even juichte Iria diep vanbinnen. Al die vliegende ratten gingen er vandoor en Iria slaakte een zucht. Ze had ze af geschrikt! Blij keek ze naar haar Pokémon, Sky had zich in de tussentijd bij het groepje gevoegd en keek nu erg boos naar de grond. "Sky?" Iria naderde de vogel, maar opeens begon de grond te trillen. Het meisje bleef verstijfd staan en keek snel om zich heen. Ignis kruiste haar pootjes en keek vijandig rond, terwijl Bloom bang naar Iria liep. De Pidgey keek onzeker naar de grond, alsof hij het zag komen.

Opeens kwam een gigantische rotsen slang uit de grond. "Onix," fluisterde Iria. De Oddish had het ondertussen op een gillen gezet en sprong nu ongerust op en neer. Iria pakte haar op en probeerde haar Pokémon te kalmeren. De Onix had zich nu klaargezet voor het opkomende gevecht. "Ignis Scratch, Sky gust!" de Pokémon voerde hun aanvallen uit, maar de slang leek niet eens een vin te veroeren en bleef braaf zitten. Toen Ignis klaar was met haar krabaanval, sloeg Onix haar weg met z'n staart. De Charmander vloog tegen een boom aan en bleef onbewegelijk liggen. "Ignis!" De trainer liep naar haar Charmander toe, maar de staart van de Onix sloeg tussen hen in en Iria kon nog net achteruit dijnzen voordat de staart haar verpleterde. Sky keek vanuit een ooghoek toe. De Onix gleed met de rotsen staart verder over de grond en trok sommige bomen uit de grond. Het meisje draaide haar om en rende zo snel als ze kon weg. Bloom bleef verstijfd staren naar het monster en Iria gritse haar nog net weg van de grond voordat de staart haar ook bereikte.
•Sky•
Het had geen zin, weeral was hij te zwak. Zijn Gust had geen effect op het monster. Toen zijn staart over de grond gleed en Iria bijna onder het ding werd geplet ging hij over op Quik Attack, het stenen monster leek eerst niet echt geïntreseerd in Sky, maar keek daarna op toen hij het wel genoeg vond. "Zo klein vliegje," zei de zware stem. "Ben je klaar met dat gepik." Hij begon te grijnzen en de Pidgey staakte zijn aanval in vervolgde met Gust. Hij sloeg zachtjes met zijn vleugels en versterkte steeds, totdat hij een harde slag gaf en een tornado in het rond suiste. Nu schakelde hij weer over op Quik Attack. Snel vloog het vogeltje rond de windstroom en zo werd hij versterkt. De windkracht werd steeds krachtiger, maar het deerde de Onix niks. "Stom ding, ben je niet ged bij je kopje!" Zijn stem donderde als een regenbui en nu vloog zijn stenen staart door de tornado. Hij vervolgde met Rock Throw. Stenen, groot en klein, vlogen naar alle kanten. De Pidgey duwde zijn ogen tot spleetjes. Een grote steen vloog naar hem toe, Sky vloog naar links, daarna naar links en dook toen naar beneden. Hij vervolgde met Quik Attack en haalde enorm veel snelheid, hij trok zichzelf op en deed daarna Peck. Zijn snavel begon te gloeien en verlengde. "Geef je al op?" grijnsde de Onix. Hij pakte nog een steen en smeet deze naar de vogel. Sky keek woest naar het ding en kon het niet ontwijken door de snelheid dat hij had gemaakt. De twee dingen botste tegen elkaar aan en een ongelofelijke kracht kwam vrij.
•Iria•
Rook steeg op en nu was duidelijk dat de Pidgey in een wit licht was gehuld, hij had nog steeds dezelfde snelheid als daarvoor. Het stenen monster hapte naar adem, maar keek daarna vijandig naar het witte ding. De Onix ging over op Tackle, maar Sky stopte niet, hij ging door en toen knalde de twee tegen elkaar aan. De Onix stortte neer in de sneeuw en schudde even zijn hoofd, de rook boven zijn kop bleef vijandig hangen. Iria hapte naar adem en speurde met haar ogen naar Sky, wat was dat met hem. Bloom was ondertussen uit haar handen gesprongen en waggelde naar voren. Iria hoorde een hoge piep en veel gedonder. Ze keek op en zag haar Oddish tegen de Onix praten. De stenen slang leek niet echt overtuigd en hief zijn staart om Bloom te pleten. "Nee, Bloom, kijk uit!" Maar de knol bleef alleen maar boos staren naar de slang. En toen dook hij tussen de rook vandaan. Het meisje keek op. Was dat Sky? Het was geen Pidgey, maar het leek er veel op. De Pokémon deed Peck en boorde zijn snavel in de kop van de Onix. Deze staakte de aanval en keek op. De vogel steeg op en deed nu Gust. De slang werd opgetilt, blijkbaar was deze Gust erg sterk. Hij begon woest te kronkelen en kreeg een paar stenen tegen zich aan. Iria lachte en toen de aanval over was en de slang neerstorte en hij geen kick meer gaf sprong ze blij op en neer, terwijl de rare pokémon naar haar toevloog.
•Sky•
Hij botste tegen het monster en beet op zijn tanden, hij zou doorzetten. De twee vlogen weg van elkaar, Sky vloog naar achter. Hij herstelde zijn vlucht en keek vijandig naar beneden, toen voelde hij opeens een zachte tinteling. Zijn ogen gleden over zijn vleugels en met grote ogen keek hij naar het licht. De paar vleugels begonnen te groeien. De klauwen werden gevaarlijke dolken. Zijn snavel begon scherper te worden en uit zijn kopje kwam een soort van veren. De staart werd veel langer en groter. Het licht danste op zijn veren en hij kon het bijna niet geloven. Hij voelde zichzelf groeien en veranderen, maar toch, voelde hij zich op hetzelfde moment normaal en klein. Toen het licht wegtrok en zijn nieuwe lichaam zichtbaar werd, zag hij een soort ding op z'n kop, het leek als haar, zoiets dat Iria ook had. Hij lachte breed, maar hoorde een zware brul van woede. Sky keek op, dook naar beneden en voerde Peck uit. Hij dook vantussen de wolken door en boorde de Onix recht de grond in. Hij werd nog woester, maar had geen tijd om iets te doen of Sky had al Gust uitgevoerd. Hij had zichzelf nog nooit zo sterk gevoeld. De wind suiste door zijn veren, dit was geweldig! Zijn Gust was echt krachtiger, de Pokémon werd opgetild en de Pidgeotto toonde geen medelijden en stopte meteen toen het monster hoog genoeg was. "Ik geef nooit op," grijnsde hij breed en toen stortte het ding neer op aarde. Blij dook de vogel naar z'n trainer, deze leek hem niet herkennen. Hij landde voor haar en zag nu dat hij tot haar middel kwam. Blij keek hij haar in de ogen en toen leek ze hem te herkennen. Iria schoot naar en omarmde haar Pokémon.
•Iria•
Toen hij in haar ogen keek, herkende ze wel meteen de twee kleine kraaloogjes die haar altijd al hebben geholpen. "Sky," fluisterde ze en ze schoot naar voren en omarmde hem. Een traan rolde over haar wang, eindelijk hier had ze zo lang op gewacht en eindelijk was hij daar, haar Pidgeotto. De vogel leek ook heel blij te zijn en toen Iria haar grip loste, begon hij blij te dansen. Het meisje lachte hem nogmaals toe. Ignis was ondertussen naast Iria gaan staan, Bloom keek op naar Sky en sprong daarna op hem. Het meisje lachte breed, eindelijk was het geluk eens aan haar kant.