Naam: Shiyo Hayame
Bijnaam: Shi
Geslacht: Vrouwelijk
Leeftijd: 15 jaar
Verjaardag: 4 Juni
Haarkleur: Bruin
Oogkleur: Chocoladebruin

Familie:

• Vader || Daisuke Hayame
  
• Moeder || Aki Kamiya
  
• Tweelingzus || Shizu Hayame [Deceased]
  

Woonplaats: Slateport City | Hoenn
Trainer/Coördinator/Gymleider/Grunt/Volwassene: Trainer
Pokémon: Tiko || Sandshrew ♂: Tiko is een erg gehoorzame en kalme pokémon. Shiyo’s vader had met een goede vriend in Kanto  die pokémon fokt geregeld dat ze hem mocht komen ophalen zodra ze aankwam. Hij vertelde hem dat deze Sandshrew een goede kameraad voor zijn dochter zou zijn en daar had hij gelijk in. Tiko doet er alles aan om Shiyo niet eenzaam te laten voelen en slaagt daar meestal ook in.  

Karakter: Shiyo is het beste te omschrijven als het zonnetje in huis. Niet alleen ziet ze altijd alles aan de positieve kant, waarbij ze al het negatieve zelfs nog niet eens ziet van een situatie of persoon, maar ze heeft ook nog eens een kinderlijke onschuldigheid om zich heen hangen, wat mensen vaak aan haar lijken te waarderen. Shiyo zal nooit uit vrije wil iemand pijnigen en is altijd eerlijk tegenover iedereen. Dit komt omdat ze het principe van liegen niet snapt, waardoor ze het vaak niet eens doorheeft als iemand de waarheid van haar verbergt. Overigens is ze ook een enorme kluns en staat vaak weg te dromen als ze daar de kans voor heeft. Voornamelijk als niemand tegen haar praat wilt ze nog wel eens haar eigen wereldje betreden en dan is het moeilijk om haar er weer uit te krijgen.
Ondanks dat heeft ze ook een compleet andere kant, die pas sinds kort bekend is geworden. Hoewel ze altijd als vriendelijk bekend stond, kan het tegenwoordig nog wel eens zo zijn dat ze snel haar geduld verliest en je afblaft. Ook als ze verliest of als iets haar niet meezit zal ze nog wel een aantal woorden uitbrengen die niet voor herhaling vatbaar zijn. Dit is van onbekende oorsprong, alhoewel het meisje zelf al een vermoeden heeft.
Likes: Shizu, nieuwe vriendschappen sluiten, zoetigheid
Dislikes: Alleen zijn, haar veranderend karakter, verliezen
Themesong: AmandaLee – Crossing Field


Geschiedenis:
Shiyo werd geboren als de oudste van een eeneiige tweeling. Toch werd ze vaak als de jongste van de twee aangezien, omdat ze een veel kinderlijkere aura om zich heen had hangen, in tegenstelling tot haar zusje. Shiyo en Shizu konden het vanaf moment één al goed met elkaar vinden, zelfs al waren ze complete tegenpolen van elkaar. Terwijl Shiyo vriendelijk was en overal het positieve van inzag, had Shizu moeite met optimistisch zijn en had altijd wel ruzie met iemand. De jongere van de twee was een heethoofd en raakte altijd wel in de problemen, maar het maakte niet in welke zooi ze ook terechtkwam, haar oudere zus zocht altijd naar een oplossing. Zelfs als er slecht over Shizu werd gesproken, of ze er nu bij zat of niet, Shiyo zou altijd positieve dingen van haar zusje opnoemen en haar verweren. En Shizu zou hetzelfde doen voor haar, maar dan op een andere manier; zonder woorden. Zo heeft de jongste van de twee haar oudere zus al vaak uit de brand weten te helpen met wilde pokémon. Shiyo was vaak naïef en wilde dicht in de buurt komen van een wilde pokémon, maar lang niet elk wezen tolereerde dat. Het liep dan ook vaak verkeerd af, maar Shizu was meestal in de buurt geweest en had het meisje kunnen redden van haar ‘ondergang’.

Voor hun twaalfde verjaardag werd de tweeling geld aangeboden, waarmee ze besloten iets voor elkaar te kopen. Natuurlijk mochten ze niet weten wat de ander kocht en gingen ze apart verschillende winkels in om ideeën voor cadeautjes op te doen. Diezelfde avond wisselden ze twee kleine doosjes met elkaar uit en maakten het open, om erachter te komen dat ze beide een sieraad hadden gekocht dat samenging met de ander. Shiyo kreeg een zilveren ketting met een hartje eraan die gemaakt was van hetzelfde materiaal en Shizu had een armband gekregen waar dezelfde hanger aan te vinden was. Vol trots lieten ze hun nieuwe aanwinst aan hun ouders zien en hadden het sinds die dag nooit meer afgedaan, tenzij het echt niet anders kon. Daarom zeiden ze vaak dat het voorwerp voor hun band met elkaar stond. Ze konden absoluut niet meer zonder elkaar leven. Als de één op pad ging, ging de ander mee. Beide meiden waren overigens enorme fans van de talloze wezentjes die zich in Hoenn bevonden en gingen er dus vaak op uit om deze van dichtbij te kunnen zien. Tijdens één van deze excursies beloofden ze elkaar dat ze op een dag de beste trainers van de regio zouden zijn. Hun ouders waren zich bewust van deze belofte en hadden hen beloofd dat ze op reis mochten zodra ze het zelf voor elkaar hadden gekregen een pokémon eigen te maken. Het lukte hen echter niet om ook maar op tien meter afstand van een wilde pokémon te komen en dus gingen ze vaak teleurgesteld naar huis om het de volgende dag weer te proberen. Shizu verloor vaak haar geduld al na de eerste pokémon, maar Shiyo lukte het meestal om de moed er weer in te praten. Waar de één tekort schoot, sprong de ander weer bij. Dat maakte hen zo’n goed team.

Een jaar later hadden ze het nog steeds niet voor elkaar gekregen om een wilde pokémon mee te kunnen lokken. Shizu verloor haar geduld weer eens en werd kwaad, tot op het punt waarbij ze haar zus ook nog voor verschillende dingen uitmaakte toen die haar probeerde te kalmeren. Het meisje rende toen weg en Shiyo werd gedwongen om haar te zoeken, maar met weinig succes. In de hoop dat haar zusje alweer terug thuis zat, ging zij ook richting het huis en werd begroet door haar ouders. Enkele seconden later keken ze haar verwachtingsvol aan toen ze Shizu niet aan haar zijde zagen. Shiyo legde uit wat er gebeurd was en stelde haar ouders gerust onder het mom van ‘Ze komt wel weer terug’, waarmee ze in feite alleen zichzelf probeerde gerust te stellen. Het werd laat en al snel hadden ze het wachten opgegeven. Shizu zou waarschijnlijk niet meer thuiskomen die avond. Samen met Daisuke, haar vader, ging Shiyo op pad om haar zusje te zoeken, maar zonder succes. Het enige dat nog werd teruggevonden was de armband met het hartje aan. Paniek sloeg al snel toe bij het gezin, want als er iets was dat Shizu nooit zomaar achterliet, dan was het wel het armbandje. En hij was ook nog eens kapot. Dat zou het meisje nooit hebben toegestaan. Shiyo liet het armbandje maken en heeft het sindsdien bij zich gehouden, claimend dat haar zusje het terug zou eisen als ze op een dag terugkwam, maar die dag kwam maar niet. Uiteindelijk besloot ze het armbandje zelf ook maar te dragen, zodat ze tenminste nog iets van Shizu bij zich had.

Vanaf toen veranderde Shiyo langzaam. Ze was niet meer altijd het vredelievend en vrolijk kind waar ze om bekend stond. Als je iets verkeerds deed in haar ogen snauwde ze je meteen af, net zoals Shizu het zou doen. In het begin was het nog maar heel onschuldig en kwam het niet vaak voor, maar naarmate meer tijd verstreek, hoe erger het leek te worden. Niet alleen haar ouders schenen er moeite mee te hebben dat ze zo was, maar zijzelf ook. Af en toe voelde het alsof ze bezeten was door iemand en die gedachte maakte haar maar bang. De dag van haar veertiende verjaardag naderde al snel, maar ze zag het zelf niet zo zitten om haar verjaardag te vieren. Shizu was er nu niet meer om dat met haar te doen. Om haar ‘gefeliciteerd!’ toe te roepen met een brede glimlach op haar gezicht. Ze was nu alleen en had nu niks meer om naartoe te streven. Haar vader dacht daar echter anders over. Daisuke en Aki waren de belofte absoluut nog niet vergeten en hoopte hun enige dochter op te kunnen vrolijken door haar een pokémon cadeau te schenken. Shiyo opende haar cadeau met tegenzin en werd vriendelijk begroet door een rood met witte bal. Het was een pokéball. In eerste instantie voelde ze de woede in zich opwellen. Hoe durfden haar ouders haar nu pas een pokémon te schenken? Als ze dat veel en veel eerder hadden gedaan, had Shizu misschien nu wel naast haar gezeten. Dan had ze zich toentertijd kunnen verdedigen. Ze wilde de pokéball op volle kracht naar haar ouders gooien, in de hoop dat ze misschien één van de twee hun gezicht kon raken, maar toen ze de voorzichtige glimlachjes van hen bekeek, weerhield ze zichzelf daarvan en kreeg zelfs spijt van die gedachte. Haar tweede keus om mee te reageren was in huilen uit te barsten en weg te rennen. Op het moment was een eigen pokémon wel het laatste wat ze verdiende. Geen van beide reacties kwamen voort. Shiyo dwong zichzelf om een kleine glimlach om haar lippen te vormen, waarmee ze haar ouders tenminste tevreden stelden.

Shiyo maakte pas later kennis met haar pokémon, omdat de pokémon er nog niet inzat. Het was wel de pokéball van een pokémon, maar ze zou de pokémon nog ergens op moeten halen. Aan het einde van de dag gaf Daisuke zijn dochter een rechthoekige, kartonnen ticket, waar op af te lezen was dat het voor een bootreis naar Kanto was. Deze vertrok de volgende ochtend. Hij schonk haar een bemoedigende glimlach en vertrok toen haar kamer uit, waar zij dit alles nog even tot haar liet bezinken. Die nacht sliep ze niet. Ze was te opgefokt en voelde zich te schuldig door alles. Zou Shizu kwaad op haar zijn, omdat zij haar droom na kon jagen en haar wederhelft niet? Wat nou als… Ze het niet alleen voor zichzelf deed, maar ook voor haar zusje? De herinnering aan de belofte stelde haar al wat gerust. Ze kon die nog altijd waar maken, zelfs al was het een iets andere regio dan ze hadden afgesproken. De volgende morgen legde haar vader haar uit waar ze de pokémon op kon halen en gaf haar voor de zekerheid een briefje mee, bang dat ze de weg zou vergeten en zou verdwalen. Hij stond bekend met haar vergeetachtigheid, dus een briefje was misschien nog wel de beste oplossing. Shiyo nam met tegenzin afscheid van haar ouders en vertrok naar de boot die haar al lag op te wachten. Niet alleen ging ze alleen op pad, ze moest zich ook nog eens in haar eentje zien te vermaken op de boot. Wat haar ouders haar wel niet allemaal aan deden...
De reis was lang en saai, maar ze had het weten te overleven en was meteen op zoek gegaan naar de vriend van haar vader. Het kostte haar flink wat moeite om de weg te vinden, vooral omdat ze geen richtingsgevoel had en de beschrijving op het papiertje niet helemaal begreep, maar uiteindelijk had ze het weten te vinden. Daar werd ze hartelijk begroet door de fokker en nam haar mee naar het kamertje waar ze kennis ging maken met haar pokémon. Shiyo was bang, ook al wist ze niet waarom, maar zette toch door en rende niet weg. Het bleek om een mannelijke Sandshrew te gaan. Ze doopte hem meteen ‘Tiko’ en liet hem uit zijn eigen kennis met haar maken, iets wat ze geleerd had tijdens één van de vele tochten die ze vroeger met Shizu maakte. Shiyo tilde het wezentje van de vloer, bedankte de man en verliet toen weer de fokkerij, zich schrap zettend voor wat komen ging.

En verder:
* Shiyo is een echte zoetekauw. Als je haar ergens mee af kan leiden, dan is het wel met cake of ijs.
* Ze is erg lui aangelegd, maar als ze eenmaal haar zinnen op iets gezet heeft, zal ze er alles aan doen om dat te krijgen.
* Shiyo heeft nog wel eens het probleem dat ze maar één ding tegelijk kan onthouden. Hierdoor vergeet ze vaak iets als ze weer wat anders geleerd heeft.
* Zowel Shiyo als Shizu waren knuffelaars. Shiyo is daarom niks anders gewend en zal op welk willekeurig moment dan ook iemand tackelen. Haar pokémon is vaak het slachtoffer hiervan, maar die vindt het zelf niet erg.

Aangepast! ^^