“Af!” Gierde Iria. Ze stond geërgerd aan een zak te trekken. Aan de andere kant van de zak stond een Machop. “MAAAAA!” En met een schop in Iria's buik duwde hij haar weg. Ze viel naar achter, stof vloog op en ze kon nog net zien hoe de Pokémon er vandoor ging met haar zak. “Kom terug jij dief!” Gilde ze hem nog na, maar de dief was al uit het zicht verdwenen. Ze vloekte in haarzelf dat die achterlijke Pokémon er vandoor was, terwijl ze haarzelf schoonveegde. “Pi?” Ze keek op, daar was Sky, cirkelend boven Iria's hoofd. “Je bent ook vroeg,” zei ze sarcastisch tegen haar Pokémon. Bromend landde de Pidgey op haar schouder, vol vragen en ongeduld. Wat had hij nu weer misdaan? Of nee, waar was Bloom? Iria schudde haar hoofd en keek toen terug in zijn kraaloogjes. Ze zuchtte en kwam hem opnieuw onder ogen. “Een Machop ging er met ons eten vandoor...” Zuchtte ze. Sky rolde met zijn ogen en vloog terug van haar schouder. Hij wees met zijn kopje naar een bos en daarna vloog hij terug en krabbelde hij een rits open. Er rolden een paar bessen uit, sommmige vielen te pletter, andere waren enkel in het stof gehuld. “Je hebt gelijk!” zei Iria opgewonden. “Er zijn bessen in het bos, daar kunnen we van eten!” Ze wierp de Pidgey een glimlach toe. “Maar ik eet toch liever een appel,”

Toen ze door het struikgewas slenterde, kreeg Iria een vaag gevoel dat ze deze plaats kende. Of ze liepen in cirkels. Nee, ze was hier al eerder geweest, alsof ze... Haar blik viel op een weggetje. “Wacht eens even...” fluisterde Iria terwijl ze een aangeblakerde boom benaderde. “Dit is Viridian Forest!” Sky keek op. “Pi! Dgey!” “Misschien, maar wie weet is dit wel de plek waar we Bloom hebben gevangen. De zwarte schors van deze boom, de rotstukjes, het pad. Als wijst erop! Hier was die keer dat ik Arya ontmoette!” De Pidgey haalde zijn snavel op voor die naam, herrinering vlogen zijn kleine hersentjes binnen en tiraniseerde zijn gedachten. Die Tangela was Sky's ergste nachtmerrie. Een rilling liep over de ruggengraat van de Pokémon, terwijl Iria haar lach moest inhouden. Maar toen vesrcheen er uit het niks een gele Pokémon. Iria keek met grote ogen naar het wezentje, maar het verdween weer zo snel als het gekomen was... Het meisje schudde haar hoofd en ze gritste haar Pokédex uit haar zak. Die had gelukkig het 'ding' geanaliseerd. 'Abra, de menslijkende Pokémon, Abra slaapt 18 uur op een dag, zelfs als ze wakker worden gamaakt teleporteert deze Pokémon zich weg om betere plaatsen te vinden. Hij gebruikt zijn psyhische krachten om Pokémon te verwaren door zichzelf te kopiëren en zich weg te teleporteren. Hij gebruikt veel zijn hersenen en heeft daarom veel slaap nodig.' Iria knikte en bedacht zich dat het dus niks ergs was, gewoon een Abra, die waarschijnlijk een plekje aan het zoeken was om te slapen. Ze wou terug verder stappen. Maar gepiep uit het struikgewas trok haar aan.

Langzaam naderde ze de pak bladeren en toen ze bij het hoopje stond, duwde ze langzaam de dorre planten weg. Onder her bruine laagje, lag een klein, lief bolletje. Het opende zijn oogjes en keek recht in de ogen van de trainer. Een Eevee... Hij ontkrulde zich en leek al wat groter toen hij recht stond. Zijn grote donkere ogen keken doordringend naar Iria. Ze kon het echt niet laten en ze reikte uit naar de Pokémon. Maar deze sprong op en beet in Iria's hand. “AAAA!” gilde Iria uit. Daarna sprong het tegen Iria aan en viel het meisje achterover. De inmiddelse slappende Pidgey lag nu ook op de grond. Rood van woede, vloog hij op en deed hij Gust. Hij begon snel met zijn vleugels te slaan en toen met één harde slag vormde zich een tornado. De Eevee ging niet uit de kanten maar maakte zich klaar voor Quik Attack hij vloog vooruit en.... Struikelde over een steen. Met een harde knal kwam hij tegen de grond en voordat hij kon rechtstaan zoog de sterke wind hem op. Kleine kiezels vlogen tegen hem aan en Sky kon zijn lach amper inhouden. Toen de wind was gaan liggen, sprong de Pokémon terug recht en deze keer wou hij naar Sky springen om hem te bijten. Hij sprong, maar graakte nog niet eens hoger dan 1meter, daarna landde de arme Pokémon op zijn snuit. Beschaamd kroop de Pokémon weg, maar toen Iria hem wilde geruststellen ging hij ervandoor. “Raar...” zei Iria zacht. De vogel streek terug neer op haar schouder en haalde zijn schouders op.

Toen ze op een open plek waren toegekomen lastte de twee een pauze in. Iria verwende haar Pokémon met bessen, terwijl Sky trucjes voor zijn trainer deed. Iedere keer als de Pidgey weer een prachtige salto tot een goed einde bracht, klapte Iria blij in haar handen en smeet ze hem een besje toe. “Zoete,” riep ze hem toe. “Je favoriet!” En met een snelle schijnbeweging vangde hij de vrucht op. Zo vervolgde ze haar doen totdat Sky naar haar toevloog en naar het meer naast hun leek te wijzen. “Training?” vroeg ze aan hem. Hij knikte en maakte een vroegde kreetje van geluk. “Oké,” zei ze en ze sprong wel meteen recht. Ze gritste de andere twee Pokéballen van haar ruim en ze gooide ze sierlijk omhoog. Midden in hun vlucht, sprongen de twee voorwerpen open en twee rode stralen schoten naar de grond en vormde de Charmander en Oddish. Ze ving de ballen terug op en ze klikte ze altwee nauwkeurig vast. Ondertussen strompelde ze verder naar het meertje, op de voet gevolgd door Ignis en Bloom. Sky was inmiddels al bij het water en wachtte ongeduldig op zijn trainer. Toen ze bij het meer waren aangekomen, staarde Iria even in het heldere water. Toen ze zo staarde, dacht ze terug aan die ene keer, dat ongeluk, met die Lapras... Ze slikte en keek toen schuin naar haar Pokémon, geen van hen wist het. Ignis werd ongeduldig en met haar gebruikelijke gekruiste armpjes begon ze te mompelen. Iria schudde haar hoofd, nu was het geen tijd voor spelletje. Ze deed haar rugzak af en zette hem op de grond. Bloom begon wel meteen op de zak te springen en zocht al naar de bessen. “Nee Bloom, eerst wat trainen en als het goed gaat krijg je een bes,” De Oddish staarde haar aan en had even de tijd nodig voordat ze van de zak kwam. “Oké, Sky,” De Pidgey keek op en knikte. “Snelheid gaat goed bij jouw, laten we dus werken op kracht,” De Pidgey grijnsde en vloog op, om voor haar neus te blijven hangen. “Sterke aanvallen precies gericht op een bepaald doel zijn sterker dan ruwe sterke aanvallen. De aanval wordt dan verdeeld over een groter oppervlak en de kracht ervan wordt dus minder. Dus zullen we eerst kracht opwekken voordat we precies gaan werken, Sky,” Het vogeltje knikte en wachtte op volgende instructies. Iria beet op haar lip en keek even rodn. “Euhm...” Haar blik viel op een oude, rottende boom aan de kant van het meertje, een wilg om pracies te zijn. “Daar,” ze wees de boom aan. “Zorg ervoor dat je eerst een tak afbreekt met Peck en neem steeds een dikkere tak. Wanneer je daar mee klaar bent, kom dan maar terug voor meer instructies,” hij knikte en vloog naar de oude wilg. Nu was Bloom aan de beurt. “Oké schat, jij gaat je Razor Leaf oefenen,” Maar nog voor dat Iria haar zin kon beïndigen schoot de Oddish van geluk blaadjes in de richting van haar trainer. Het meisje kon nog net wegduiken en keek Bloom met primende ogen aan. “NIET OP MIJ!” De Oddish toverde een geniepig lachje tevoorschijn en Iria moest even teruglachen voor ze terug recht ging staan. “Het meer,” Ze wees naar het water “Daar zal je op oefenen, je gaat je Razor Leaf gebruiken op spetters in het water te maken, daarna doe je Absorb op de spetters, probeer ze allemaal te raken. In het begin moet je wat rustiger doen.” Bloom knikte en begon alvast. Nu kwam de Charmander bromend naar haar toe. “Ignis, jij gaat met mij mee, wilde Pokémon gaan verslaan,” De Pokémon lichtte op en rende alvast richting het bos. Iria glimlachtte en liep haar achterna, Sky zou wel een oogje houden op Bloom en trouwens hoe ver kon ze gaan? Ze kende niks voor niks Viridian Forest helemaal uit haar hoofd.

“Flammethrower!” Ignis opende haar bek, het gevecht was begonnen, de Beedrill ontweek de aanval moeiteloos en deed Twineedle. De reeds naaltjes vlogen al naar Ignis en ze werd ten volle geraakt. De Charmander kreunde en keek toen woedend naar de Beedrill. “Ignis, Scary Face, daarna Flammethrower!” Ignis grinnikte en even glinsterde haar oogjes, ze kruiste haar pootjes en de wesp leek aan de grond genaageld. Maar uit het niks opende de vuurpokémon haar mond en blaasde ze haar tegenstander weg. Uitgetelt bleef de Beedrill liggen. Iria sprong opgetogen op, maar Ignis leek niet zo van de overwinning te genieten, in tegendeel ze leek heel veel pijn te hebben, alsof ze... Vergiftigd was... Iria greep de inmiddels liggende Pokémon vast en rende meteen terug naar de open plek. Ze ging nog nooit zo snel, nog nooit had ze zoveel Beedrill gemeden en ook een herde van die vervellende insecten -die haar achtervolgde- leken haar niet te deren. Toen ze tussen de bomen de weg naar de open plek zag, raakte ze wat overmoedigt en bleef haar voet steken achter een wortel van een oude eikenboom. Ze kon nog net Ignis vanonder haar armen schuiven, zodat de Pokémon niet de vole lading zou krijgen. Met harde klap viel ze op het pad. De zoemende Pokémon kwam alsmaar dichter en Iria kroop verder. Stof dwaarelde op in haar gezicht en haar zicht werd troebel. Alles draaide en ze moest even haar ogen sluiten voordat ze Ignis kon pakken. Langzaam stond ze recht, maar een pijnlijke scheut in haar rug liet Iria haar ogen sluiten en wat dan gebeurde was een duistere wolk van pijn en verdriet... Maar wat ze wel wist, was dat ze Ignis in haar armen had en dat niks ter wereld hen kon scheiden...

{Open Iemand die Iria'tje helpt? Ze werd door een klap van een Beedrill Nock-out geslagen }

Sky keek op toen zoemende geluiden zijn oren berijkte. Vragend keek hij naar Bloom, die nu ook vragend naar hem keek. "Wat is dat?" vroeg de Pidgey aan de knol. Bloom haalde haar schouders op -of wat op schouders leken van een Oddish. "Wat het ook is, het komt deze kant op," zei hij zelfverzekerd. "Bloom, ik ga op de uitkijk staan, het kunnen gevaarlijke Pokémon zijn, dus verberg je. Ik heb Iria belooft je te beschermen," De Oddish keek hem aan, had even de tijd nodig om na te denken, waarna ze knikte en zich in de grond begreefde zoals Oddish zich verbergen. Sky lachtte breed, ze hadden een sterkere band sinds ze door Mt. Moon waren getrokken. Hij klapte zijn vleugels uit en vloog naar het bladerdak? Toen het straffe licht van de middagzon in zijn gezicht sloeg verbergde hij zijn snavel achter zijn vleugel, terwijl hij traag de omheving bekeek. Na een paar seconden waren zijn ogen gewend aan het felle licht en toen viel zijn blik op de gele zwerm die zijn trainer verwoekerde.

Stokstijd bleef hij hangen in de lucht. Niet wetend wat te doen staarde hij naar haar. In een flits zag hij de beelden van toen Iria hem vangde, hoe zij hem had beschermd tegen de Spearrow. Hij sloot even zijn ogen en dacht na, hij kon maar één iets doen, wachten tot de kust veilig was. Iria zou niet willen dat hij zijn leven zou opofferen voor haar en ten slotte had Iria Sky een taak voorgeschreven; Bescherm Bloom. De Oddish was nu wel veilig, ze zat onder de grond en als de Beedrill iets zouden merken zou Atract ze wel afleiden en kon Bloom er tussenuit knijpen. Maar nu, nu was hij nutteloos, hij was machteloos... Een traan rolde over zijn wang en viel van zijn goudkleurige veertjes. Zwak, klein... Hij kan niet eens zijn trainer beschermen tegen een Beedrill. "Ik ben waardeloos!" snikte hij. Zijn zicht vertroebelde door de zee van tranen die zich mengden in zijn zicht. "Was ik maar sterker, groter, beter, sneller..." Hij staarde naar de grond. De bladeren wiegde zachtjes heen en weer en de takken van de treurwilg leken de grond te aaien met zijn zachtte stengelen van hout. Was hij maar beter, dan kon hij alles aan... En met die gedachte sloot hij zijn ogen en smeekte hij om vergissenis.

Toen de woorden haar oorschelpen berijkten, werd alles een beetje lichter. Langzaam opende ze haar ogen. 'Iria?' hoorde ze zachtjes. Ze probeerde rond te kijken. Toen zag ze een betrouwbaar mutsje met een rond gezichtje onder, twee kastanjebruine ogen keken haar bezorgd aan. "Het kan niet beter," zei ze sarcastisch. Haar gezicht was bedolven onder stof en hier en daar waren schrammetjes van de val. Er was een grote snee die over haar rechterwang liep en waar bloed langzaam uitsijpelde. De Beedrill waren eens flink te keer gegaan op het lichaam van de trainer. Haar lichaam was niet zo erg verwond, maar haar kleren zaten vol gaten. Alleen haar vestje was nog heel. Langzaam ging ze recht zitten. Nog steeds had ze Ignis in haar armen geklemd. De Pokémon leek al wat beter, maar was nog steeds gewond en flink uitgeput. Gelukkig danstte de kleine vlam zachtjes op de staart van de Charmander. "Ik denk... Dat mijn kleren wat verzorgening nodig hebben," zei ze. Ze probeerde een glimlach op haar lippen te persen ondangs alle pijn die van haar ruggengraat kwam. Daar waar ze de volle lading had gekregen. Haar blik gleed even van Arya en toen zag ze het meertje en de Beedrill en Arya's Pokémon ook. Meteen schoot haar iets te binnen. "Bloom! Sky! Argh!" Ze kreunde en sloot even haar ogen. "Stomme instecten," gromde ze tussen haar tanden door.

Toen ze opnieuw haar ogen opende zag ze opeens de houtkleurige veren van een bekende persoon. Sky dook uit de wilg en deed samen met Pokémon van Arya mee. Hij deed een verbluffende Gust en nog nooit had Iria Sky zo'n Peck zien doen. Ze keek naar Arya en zei vervolgens; "Ik denk dat ze ons hulp nodig hebben," Ze pakte Ignis vast in haar ene arm en ondersteunde haar lichaam met de andere, toen, met de hulp van de ondersteunde arm, graakte ze recht. De pijnlijke, gloeiende plek op haar rug beet in haar ruggengraat en even beet ze op haar lippen om niet terug om te vallen. Toen ze recht stond strommpelde ze richting het veld. Maar toen ze weer struikelde en weer viel, had ze de kracht niet meer om Ignis van onder haar te duwen. Ze kreunde en keek op. De Pokémon hadden niks door, de meeste van de Beedrill waren al gevlucht, maar aangezien het een grote zwerm was waren er nog veel te besrijden. Vlammen raazden alngs haar lichaam, toen een Beedrill Gwem haar aanval ontwijkte. Ze sloot haar ogen en keek rond. Waar was Bloom? En als over je de duivel spreekt.... Daar kwam ze uit de grond gevlogen, met grote traanende ogen rende ze naar Iria. Ze gaf haar kopjes en liksje en zoentjes en alles wat maar liefkozend was. "Bloom... Help de rest, gebruik Atract op de Beedrill en daarna Sleep Pow-w-w-der...." Ze kreunde en de Oddish knikte en draaide haar om. Iria probeerde ondertussen terug recht te staan, maar de wonde op haar rug was te groot...

Bloom rende richting de zwerm, haar ogen waren groot, haar blik angstig, maar ook woedend. Toen ze bij de groep was, sprong ze op, maakte ze een piroutte in de lucht en knipoogde even naar de Beedrill. Kleine hartjes vlogen rond haar en daarna naar de wespen. Ze raakten alle Pokémon en als bezttenen zoemden ze rond het kleine hoofdje van de Oddish. "Wil je met me uit zzzzchat?" vroeg één over zijn toeren heen. "Hey, blijf van haar af zzzzzze izzzz van mij!" bromde een ander. Bloom schudde haar hoofdje en daarna ook haar onkruidhaar. Blauw poeder dwarrelde eruit. Ze keek naar Sky, hij wist wel wat te doen. Hij keek haar en dook door de bende Beedrill heen. Met een Gust verspreidde hij het poeder over de Beedrill. hij had een zachte windstroom gemaakt die onmoggelijk hun vrienden kon raken en als nel lagen de wespen in een diepe slaap... Eén voor één storte ze uit de lucht. Nu moesten ze zich ze rap mogelijk uit de voeten maken, of de Beedrill uitschakelen...

Mooie, leuke posts met veel karakterontwikkeling! Let echter op je spelling. Je schrijft bijvoorbeeld 'vangde' i.p.v. 'ving' en soms zit er een letter teveel of te weinig in een woord. Misschien een idee om het eerst in Word met spellingscheck te typen?

~Sky~
Hij keek naar zijn werk en wierp een hartelijke glimlach naar Bloom. Die lachte terug. Maar opeens raasde Gwen langs hen voorbij. Sky draaide zich om en keek met grote ogen naar wat hij zag. Iria ineen gezakt. Arya die door Beedrill werd aangevallen. Hij zuchtte, sloeg zijn vleugels open en wou Gwen te hulp schieten, maar al snel had de Charmander afgerekend met de twee en was Gwen gehuld in een wit licht. "Oh my..." zei hij zachtjes. Hij kende dit fenomeen maar al te goed. Hij dook naar beneden en landde naast Gwens groeiende lichaam. Hij voelde zich nu nog kleiner dan dat hij al was. Hij staarde naar de hoogte, wat wou hij ook zo graag groot zijn... Het licht leek maar niet te verdwijnen. Maar nu was hier geen tijd voor. Hij hopte naar zijn trainer en drukte zijn snavel tegen het haar van Iria. "I... Ria?" zei hij met tranen in zijn ogen. Hij duwde harder tegen haar hoofd, maar ze leek niet te bewegen. Tranen verblinden hem en hij drukte zijn gezicht in de haren van het meisje. Hij trilde, nu verachtte hij zichzelf. Tranen drupte van zijn veren af en maakte de grond onder hem vochtig. Hij gooide zijn kopje in zijn nek en gilde; "Nee!" Hij sloot zijn ogen en trok terug zijn kop in zijn kleine lichaam. "Hoe kon ik?" snikte hij. "Zij had mij beschermt toen ik dat nodig had en ik was te zwak... Ik ben echt nutteloos..." Hij keek naar Gwen, die inmiddels een Charmeleon was. Tranen vertroebelde zijn zicht en smekende keek hij naar de Pokémon. "Jij hebt geluk..." zei hij met trillend stem. Hij keek rond en een wind stak op, tranen werden meegevoerd. Hij sloot terug zijn ogen en opnieuw begon hij te trillen. Daarna opende hij zijn ogen. Keek hij een laatste keer naar Iria. Hij snikte en schoot vooruit. Hij vloog net over de grote kop van Gwen, voordat hij zich in het volle luchtruim had gehuld. Alleen een spoor van tranen liet hij achter. "I'm going to save you Iria, just like you did," zei hij vastberaden. Hij duwde zijn ogen dicht, waarna hij ze terug opende en hij de laatste tranen liet vallen om een vijandige blik op de wolken te richten. "Ik ben onderweg."
~Bloom~
Sky wierp een vriendelijke glimlach naar de Oddish. Bloom bloosde en lachte terug, maar opeens liep Gwen hen voorbij en volgde Sky haar. Verward volgde haar blik Sky. Die stopte bij een gloeiend licht. Bloom keek nieuwsgierig naar het licht. Ze maakte een vragende piep en waggelde dichterbij. Maar toen viel haar blik op Sky en... Was dat Iria? Vragend keek ze naar haar. Ze was in elkaar gestort en klemde Ignis in haar armen. Bloom keek stilletjes naar de droevige Pidgey. "S-ky?" zei ze stil. Maar de Pidgey leek haar niet te horen en begon te trillen en leek iets te zeggen tegen Gwen. De Oddish keek naar de Charma... Wacht nee, ze was een.... Charmeleon? "Gwen?" zei ze stil. Even voelde ze angst opborrelen in haar buik en angstig staarde ze de Pokémon aan. Toen keek ze naar de stapel Beedrill. "Weg?" vroeg ze nieuwsgierig. Bloom had het nooit op praten, één woord was genoeg voor een zin. Ze keek naar de wespen en daarna terug naar Gwen. “Boom?” vroeg ze aan de Charmeleon. Ze grijnsde en liep naar de berg Beedrill. Ze keek naar de hemel en zag Sky, wat ging hij nu doen? Ze stopte en keek op, maar ze struikelde nog net over een slapend insect. Ze viel recht op haar gezicht. Tranen weldeop en ze ging recht zitten, waarna ze als een kleine baby begon te wenen. “AAAAAAAAAAAAAAAH!” gilde ze. Een waterval van tranen gleed van haar wangen en maakte de gras onder haar nat. “WAAAAAAAAAAAAAH!” schreeuwde ze nogmaals. Langzaam werd een Beedrill wakker, gromend keek hij naar Bloom. De Oddish bromde terug en begon met Razor Leaf. De half-slapende wesp keek geschrokken naar de scherpe blaadjes en werd recht in het gezicht geraakt. Bloom sprong recht en liep al gillend naar Arya Met gesloten ogen en tranen die haar gezicht bedekte duwde ze haar kopje tegen het kleedje van het meisje.
~Sky~
De wind was sterk, maar hij was sterker. Zijn angst dreef hem vooruit. Hij keek bang naar de grond, totdat zijn blik viel op een stad... Pewter City! Zijn ogen werden groot en hij dook naar beneden. Tranen vlogen als blaadjes door de lucht en een opgeluchte lach sierde de snavel van de Pidgey. Hij zweefde door de straten van de stad, totdat hij het Pokémon Center had gevonden. Vlug vloog hij naar binnen. Een paar mensen keken op, maar Sky lette niet op hen en dook recht naar zuster Joy. “Help, trainer, gevaar...” Maar de vrouw keek alleen verward naar hem. Hij zuchtte en rolde even met zijn ogen waarna hij haar hoedje aftrok en terug naar de ingang van het Pokémon Center liep. De zuster keek hem eerst geschrokken aan, maar knikte toen en ging even weg. Sky keek bezorgd naar de deur waar de vrouw achter was verdwenen, maar toen ze er terug uit kwam, al rennend. Liet hij haar hoedje los en vloog hij door de automatische deur. Voor de ingang stond iets dat hij al eerder had gezien, een... Euh.. Auto? Zuster Joy ging in het ding zitten en zei; “Toon de weg!” Sky knikte. En vloog naar voren. Hopelijk waren ze niet te laat...

-Flut XD-

•Bloom•
De Oddish ontvangde een aai van Arya en even stopte de Pokémon met huilen. Ze keek op en begon boos te mopperen tegen het meisje. "Nee! Nee! Nee! Nee! Nee!" gilde de knol maar door. Totdat ze in haar ooghoek een hoopje zag verschijnen. Ze stopte meteen met het mopperen en nieuwsgierig als ze was, draaide ze haar om naar de opdoemende aarde. Gehypnotiseerd rende ze er naar toe, ze liep vlak voorbij Ona. Die leek haar niks meer te intresseren. Gwen was opeens een gigant geworden en blijkbaar was er nog een raar ding bij de gezelschap. Ze hobbelde verder en langzaam kwam een bruin hoofdje boven. Ze remde af, stopte en keek schuin naar de Pokémon. Wat was dat? Misschien was dat wel zo'n misvormde, lelijke Onix die ze al eerder eens had gezien. Hoe noemde je nu ook alweer zo'n speciaal geval... Euh... Shiny? Ja Shiny! Ze dacht nog eens diep na, waarna ze knikte en een brede glimlach de knol sierde. Ze hobbelde verder naar het ding, waarna ze langzaam een schopje gaf en nog één en nog één en nog één en nog één en... Opeens had ze wel plezier in het trapspel en deed ze net een dansje. Toen ze na een minuut of twee al verveeld was, stopte ze met het springen en sprong ze nu op zijn kop. Ha! Wat een grappig ding was dit...
•Sky•
Misschien hadden die verpleegkunde beter een scooter genomen in de plaats van een brede jeep. De auto was namelijk vast komen te zitten in een grote modderplas. Grommend probeerde het stalen beest uit zijn gevangenis te ontsnappen, maar niks leek te helpen. Na verloop van tijd, stapte de roosharige dame uit en ploeterde ze aan de kanten. Even staarde ze naar de jeep, maar keek toen moedig naar de Pidgey die het tafereel vanaf een tak had bewonderd. Sky kon echt niks doen om de zuster te helpen, hij was toch zwak en nutteloos. Sky vloog terug op en bleef even hangen voor de neus van de dame, waarna ze de Pidgey vroeg om de weg te wijzen. Kon zij misschien gedachten lezen ofzo? Soms vond hij zo'n mensen echt wel eng. Zij was zo iemand. Hij had al een paar keer mensen gehad die hem als het ware 'begrijpen'. Hij vond ze echt raar en eng. Dat kon niemand, het was meestal puur geluk. Hij draaide zich om en vloog voorwaarts, op de voet gevolgd door de sympathieke dame, zuster Joy. Hij vloog wat trager dan anders en de zuster kon nog net mee. Hij had nog niet echt op haar uiterlijk gelet en nu hij zo vredig gleed over de rug van de wind, bekeek hij haar eens. Ze zag er zoals altijd net en verzorgd uit. Maar deze keer plakte modder aan haar nachtzwarte schoenen. Ze had een bruine schoudertas en een soort gsm in haar linkerhand. Onhandig toetste ze iets in op het apparaat en begon ze paniekerig te praten. De Pidgey fronste en focuste zich weer op z'n route. Hij zag dat de open plek niet meer zo ver van hier was en vanbinnen barstte hij van geluk. Hij was er bijna! Blij keek hij naar de zuster, die haar pas had versneld en de telefoon had opgeborgen. Sky snoof, dook naar beneden en vloog samen met de zuster uit het struikgewas die de open plek geborgenheid gaf.

Het tafereel was niet veel veranderd in vergelijking met een paar minuten terug. Alleen was Bloom nu met een raar wezen bezig, die zichzelf een Diglett noemde. ja, ja. Sky wist wel wat voor soort Pokémon het ding was. Zijn gedachten bleven niet echt lang bij Bloom en de Diglett hangen, want hij kon zuster Joy al bij het duo zien, het duo genaamd Iria en Arya. dat klonk wel nog lekker, Iria en Arya, Iria en Arya... Ongeduldig en vol frustratie schudde de vogel zijn kopje en vloog hij naar de mensen toe, bezorgd lande hij naast Gwen, die nu hoog boven hem uittorende. "Hoe gaat het met haar?" Bezorgd keek hij de Charmeleon aan, hopend op een positief antwoord sloot hij zijn ogen. De wereld rondom hem was volledig zwart, hij kon niks waarnemen. Hij hoopte maar dat de wereld, niks van zijn verdriet kon waarnemen...

-Flut en kort, ik had niet veel tijd-

•Bloom•
Terwijl Bloom zo verder danste, begon Arya luid te mopperen. De knol opende haar ogen en zag nu ook Ona staan. 'Hé, dat is mijn Oz!' riep de Tangela. De Pokémon liep naar he duo toe, ze sloeg haar tentakels naar Bloom en meteen ging de knol klaarstaan. Ze stopte met de rare dans en sprong omhoog. Daarna deed ze Atract. De blauwe Pokémon knipoogde en hartjes vlogen eerst rond haar en daarna naar de dichtbijzijnde levensvormen. Ze spatten open voor Arya's neus, maar niks leek te gebeuren, evenals bij Ona. Maar toen de hartjes bij die ene 'Oz' aankwamen leek het een ander effect te hebben. Ona's tentakels omarmden de Oddish, terwijl de andere hartjes verder vlogen. Verderop werd net op hetzelfde een Beedrill wakker, een groot mannetje dan nog wel. Slaperig keek hij rond, waarna hij de vormen zag en zijn ogen open sperde. De roze dingen vlogen tegen hem aan en wel meteen werd hij op een roze wolk gedragen. Zoemend van liefde vloog hij naar Bloom. Toen hij zag dat de Tangela de Oddish had, keek hij met een boze blik naar haar. "Hoe durvvvvv je?" bromde de Beedrill luidkeels. Bloom keek op en grijnsde breed naar Ona, daarna draaide de lach om in een verdrietige blik en begon Bloom te nep-huilen. De gele wesp begon luider te brommen en deed Fury Attack. Rood -en roze- van woede -en liefde- viel hij de aanvaller aan. Hoe werkte de aanval eigenlijk bij die 'Oz'? Zouden die hartjes ook werken op hem? Hij was toch wel hem?
•Sky•
Hij had niet echt veel aan het antwoord van Gwen en even duwde hij zijn kiezen op elkaar om niet gek te worden. Zijn ogen waren nog steeds toegeknepen. Hij had geen zin om contact te maken met de buitenwereld en dat was waarschijnlijk wederzijds. Dus begon Sky maar met zichzelf te kleineren vanbinnen. 'Stom mormel', "Achterlijke vogel', "Stuk ongedierte'... Hij werd er hard van of toch... Een soort van. Hij opende langzaam zijn ogen en twee spleetjes staarden naar de grond onder hem. Wat zat hij nu te denken? Zou Iria dat ook doen? Nee, zij zou alles doen wat in haar kunnen lag om te helpen. "Waren de rollen maar omgedraaid," mompelde Sky. Zijn blik dwaalde af van links naar rechts en terug en bleven daarna gericht op het terrein, dat vooral bomen bevatte, achter het gebeuren. Opnieuw zuchtte de vogel, waar sloeg dit op? "Hoe gebeurde dit allemaal?" zei hij zonder naar de persoon in kwestie te kijken. "Wat gebeurde er voor je evalueerde? Hoe heb je het gedaan? Hoe? Zeg het me Gwen? Ik wil ook sterker worden, ik wil tonen dat ik niet nutteloos ben, niet zwak..." Zijn toon verhoogde naarmate de woorden toenamen, hij draaide zich om naar de Charmeleon en leek nu wat bozer te zijn. Hij vloog op, om voor de neus van de Pokémon te vliegen. "Zeg het! Zeg het!" Hij leek bijna gek hoe hij de woorden uitbracht. Hij kwam steeds dichter bij Gwen. Ze moest wel antwoord geven.
•Zuster Joy•
Toen ze het ziekenhuis had verlaten en de Pidgey had gevolgd, was ze uit gekomen op een open plek in Viridian Forest. Ze had meteen de pakken gele Beedrill gezien, maar haar blik viel wel meteen op het gewonde duo. Ze had meteen ingegrepen, maar zag dat de wonden erg groot waren, vooral op de rug van de tiener. Onzeker beet de zuster op haar onderlip en probeerde ze de wonde wat schoon te maken. Haar bruine, lompe schoudertas kwam nu maar al te goed van pas. Ze had wat zuurstofwater gebruikt en nu borrelde er van alles op. Langzaam depte ze de wonde droog, nu kon ze zien dat de brede snee moest gehecht worden. Even hield ze haar adem in. Naaien op de rug was erg riskant en kon een permanente handicap veroorzaken. Wel meteen dook ze terug in de medicijnentas en kwam ze terug boven toen ze weer de gsm in haar handen had. Snel tikte ze wat cijfertjes in en drukte ze op het groene telefoontje, daarna drukte ze het tegen haar oor. Ze hoorde hoe een gepiep gelijktonig bleef herhalen, toen nam een vrouw op die het volgende zei; "Pokémon ziekenbond, wat..." Maar nog voor de vrouw haar zin tot een mooi einde kon brengen onderbrak Joy haar. "Ik heb hier een gewond meisje bij me, ze heeft zware rugletsel en waarschijnlijk een vergiftiging. Ik bevind me in Viridian Forest, stuur zo snel mogelijk iemand, dit is niet goed," De vrouw aan de andere kant van de telefoon leek met stomheid geslagen en brabbelde nog dat alles goed zou komen, voor ze toe haakte.

•Bloom•
Ona had de Beedrill niet zien aankomen en toen de Fury Attack erg dicht bij het lichaam van de Tangela kwam, rolde ze verder naar achter. Bloom grijnsde breed, het was een erg gemeene lach. De kleinne Oddish vermaakte zich wel nog in dit spel, waarom had ze hier niet eerder aan gedacht? Dit was een erg leuk spelletje! De anderen deden het vuile werk voor haar terwijl zij naar het schouwspel keek. Blij draaide ze een rondje op één voetje en gaf ze een vluchtige zoen aan de Oz. Hij was wel schattig. Ze keek op toen luid gebrom tot bij haar kwam, de Beedrill zat verstrikt in de tentakels van het verdoemde balletje. Bloom gromde, maar de Beedrill gaf niet op en bromde verder. Langzaam zag ze hoe zijn kracht afnam, haar blik gleed naar Ona, zou zij al moe zijn? Boos grolde de kleine Pokémon. Haar blik gleed over het veld en stopte bij Sky. Een brede grijns sierde haar lippen en opnieuw deed ze Attract, nu vlogen de kleine roze wolkjes van doem in de richting van de vogel. Ah, zolang zij niks moest doen, was het goed. Ze wilde vooral niet vechte tegen dat kleine mormel van een Tengela.
•Sky•
Terwijl de vrouw vluchtige woorden over haar lippen bracht, keek hij bezorgd rond. Gwen zei woorden waar hij al bang op was, niks anders dan gewoon de dingen die hij al wist. Hij draaide zijn kopje weg van haar ogen. Zijn vleugels begonnen zachter te klappen. Hij zuchtte, maar hield hij hield zich sterk, iets waar hij altijd al goed in was, sterk zijn voor haar. Hij keek om, hij wou Gwen gelijk geven, tuurlijk had de sterkere Pokémon gelijk. Hij was nog jong, wat wist hij over het leven? Hij zuchtte en knikte naar Gwen. Ja, ze had gelijk... Hij keek om en zag opeens... Hartjes? Nee wacht, was dat... Bloom's Attract? Hij kneep zijn ogen tot spleetjes en toen hij door had dat het inderdaad roze doemdingen waren, klapperde hij er vlug vandoor. Alles, behalve onderworpen worden aan die Oddish. De roze wolk miste hem op een veer en hij zuchtte van opluchting. Dat was op het nippertje. Hij daalde wat en wisselde een vijandige blik uit met Bloom, die wel erg in haar nopjes was. Hij brieste en fronste toen hij de Tangela, Ona, en een Beedrill zag worstelen. Hij landde en kneep zijn ogen tot spleetjes, dat hield hij maar beter in de gaten.
•Bloom•
Spijtig genoeg miste de pracht aanval Sky en geïriteerd begon Bloom op de grond te stampen. Hij wou hem ook als slaafje, maar als die veel te snelle vogel steeds wegvloog, kon ze hem niet raken. Waarom was hij niet groot en lomp zoals een Onix? Mhh, wat had ze eigenlijk met een Onix vandaag? Ah tja, dat was eigenlijk niks speciaal om over na te denken, Onix was maar een raar ding. Ze richtte opnieuw haar aandacht op de twee, de Beedrill was al redelijk uitgeput, maar vechte hard terug tegen de kracht van de tentakels. Bloom ging zitten en dacht na over wat haar volgende stap ging zijn als die wesp het begaf. Ze knabbelde bedenkelijk op haar onderlip. Sleep Powder. Geen effect. Razor Leaf. Weinig effect, net zoals Absorb. Mhh, dan moest ze maar meer 'slaafjes' aan haar kant lokken, niet? Ze keek naar de Oz en grijnsde. Hij zag er best schattig uit vanaf dit punt.
-Geen spellingscontrole + Laat + Echt fluttie XD-

•Bloom•
De Oddish genoot echt van het schouwspel. 'Gwen, doe Ember op die Beedrill,' Wat? Bloom keek om, het was Arya en ze wou de pret bederven. De knol haar grijns verdween en in haar ogen was er een glans van woede. Toen keek ze naar Gwen, als de Charmeleon één spier in de richting van Ona zou bewegen zou ze haar trainer wel eens een lesje 'lol' leren. Haar ogen gleden van Arya, naar Gwen, naar Ona en terug. De Charmeleon draaide zich koppig terug naar Sky en balde haar vuisten. Bloom ontspande zich en de grijns verscheen weer op het kleinne gezichtje van de knol. Nu, Arya en Gwen waren blijkbaar geen bedreiging. Wacht, dat ding, euh, die Oz! Haar ogen vlogen haastig heen en weer. Hé? Wat?! Hij was niet meer zo onderdanig?! Ook een valse truc van die Arya?! Bloom keek schuin naar het meisje, woedend. Maar nu moest ze haar niet strafen. De knol haalde diep adem en ontspande zich weer. Toen viel er opeens een stuk tentakel voor haar neer. Ze keek er verbaasd naar, en keek toen naar Ona en de wesp. Woedend sloeg de Beedrill naar Ona, die blijkbaar de verdediging had gebrokken en nu zijn woede liet gaan. Bloom begon weer gemeen te lachen en toen de Tengella weg werd geschoten door een krachtige Twin Needle, begon de lach zich nog uit te breiden. De Beedrill had intussen plaats genomen boven de Oddish. "Ziezzzzzzzo!" zei hij tevreden. "Krijg ik er nu ietzzzzzzzzzzz voor terug?" vroeg de wesp terwijl hij rond haar vloog alsof ze een fijn bloempje was. Ze keek bedenkend naar Ona en knikte toen. "Oké," De wesp daalde en ze gaf ook een kus op zijn wang. Hij bloosde en was even in de zevende hemel met de zoen. Hij zoemde verliefd heen en weer. Bloom lachtte. Toen haar ogen trïomfantelijk naar de Tengella staarden, groeide ze opeens. Geschrokken zette Bloom een stapje achteruit. Ze herstelde haar houding en keek naar de Beedrill. "Hey!" riep ze hem toe. Hij schudde zijn kop en keek haar toen helder aan. "Eh, ja?" Ze wees met haar kopje de renende bol aan. Hij knikte en raasde woedend in de richting van de Tengella. Bloom begon weer trïomfantelijk te grijnzen, nu nog hopen dat Attract nog lang zou werken op de wesp, anders was ze de klos.
•Sky•
Veel gebeurde er niet, alleen dat Bloom wat meer vechtlust had dan anders en Iria half dood was, was het eigenlijk een normale dag. Hij zuchtte en keek toe hoe Gwen Arya's bevel zo negeerde. "Waarom doe je niet wat ze vraagt?" Zijn blik gleed over de Tengella en de Beedrill. "Oh, ja, Ona..." zei hij. Er was niet veel leven in zijn stem, het leek bijna een kunstmatige stem. Hij zuchtte en keek om naar Iria en zuster Joy. Zweetdruppels rolden van haar voorhoofd en ze deed, zo te zien, erg haar best om Iria te helpen. Hij kon er gewoon niet tegen dat het hem weer eens niet was gelukt. Het gevoel om iedere keer diegene die jouw rede te laten valen, was... Pijnlijk.

-Laat sawry ;x-

•Bloom•
Ze zag hoe de wesp snel naar Ona raasde. Ze telde af, maar toen schoten twee tentakels haar richting uit. Ze duwde haar ogen tot spleetjes en deed Razor Leaf, in de hoop dat de blaadjes sterk genoeg zouden zijn om de dingen tegen te houden. Natuurlijk hadden de dingen wat krassen, maar meer niet. Eén van die dingen greep haar vast boos beet ze erin, het was geen echte aanval, gewoon eens je tanden erin zetten, het was een iets natuurlijk, zelfverdediging. Een andere tentakel wikkelde zich rond haar bosje onkruid. Boos wrikkelde ze tegen. Opeens sprong Arya op haar slaafje. "Nee!" Boos gromend probeerde ze los te komen uit de greep van de Tengela. "Jij, mij, los!" gilde ze uit. Opeens borde een klauw zich in haar zij. Ze voelde de snijdende pijn en keek op. "Gwen?" zei ze met tranen in haar ogen van de pijn. Ze was pijn natuurlijk niet gewend. De Oddish sloot haar oogjes en schudde met het bosje, meer trillen, op haar hoofd. Kleinne polletjes kwamen vrij. Sleep Powder. Nu nog hopen op goed geluk. Ze trilde verder en toen ze klaar was richtte ze zich op de tentakels. Ze schoot een pijltje naar de dingen, het was een aanval, ook wel bekend als Absorb.
De Beedrill had intussen het meisje van zich afgemept met Scratch en een paar gewone klappen en zag nu hoe zijn geliefde verstrikt zat. Boos bromend deed hij Twin Needle op de Charmeleon. Hij zoemde verder en deed Fury Attack op de tentakels. Daarna viste hij Bloom vantussen hen. Met zijn 'klauwen' gooide ze haar omhoog en vangde ze de kleinne Pokémon terug op op zijn rug. Hij vloog nog even boven het groepje en landde dan in een boom. Bloom gleed tevreden van zijn rug en gaf hem nogmaals een kus. Hij bloosde en viel bijna van de tak van verliefdheid. De Oddish keek hem beter aan, er zat een scheur in zijn vleugel, fijn...
•Sky•
Er gebeurde veel, zoals Gwen die zijn trainer te hulp schoot, Ona woede-aanval, Beedrill reddingsactie, Bloom die werkt -wauw-.... Zo intresant, niet dus. Hij keek om en zag opeens een ding in de grond. Hé? Was dat niet die Oz? Hij vloog op en lande voor het ding. "Hallo," zei hij haast wezenloos. "De naam is Sky... Wat zijn ze weer volwassen bezig." zei hij wat vrolijker, een gesprek zou wel voor wat afleiding zorgen.
Opeens hoorde hij sirene's, wacht nee, ja! Toch wel! Hij schoot omhoog en raasde in de richting van het geluid. Ja! Hij zag vanuit zijn ooghoek een ziekenwagen rijden op het smalle bospad. Hij was zo blij, dat hij de Beedrill vergat....

(And again, geen spellingscontrole ;P)