een warme winterdag

Onderwerp: een warme winterdag zo maa 24, 2013 3:17 pm

Het was een zondagmiddag. Suki was bezig in de keuken om iets lekkers voor haar en haar Vulpix te maken. Ze zetten de oven aan en schoof een chocolade cake en een pokemon cake er in.Ze keek op de klok om te kijken hoe laat het was. Ze liep naar haar Vulpix toe om te kijken wat ze in de achtertuin deed. Zo vond het fijn dat het weer wat warmer werd, ze kon niet wachten als het weer echt lente was. Want haar Vulpix houd er niet zo van om binnen te zitten.
Ze zag haar Vulpix spelen met een vlindertje ze probeerde het te pakken maar het lukte haar niet. Suki lachte daar om en ging op het gras zitten. Ze keek naar de mooie blauwe lucht en zag de wolken voor bij trekken. Na een tijde liep ze terug naar binnen om de cake er uit te halen.
Ze zette het op het fornuis neer om het af te laten koelen. Haar Vulpix rookte dat ze iets lekkers gemaakt had dus die stormde naar binnen. Ze is was net zo’n een lekker bek als Suki zelf. Suki brak een klein stukje pokemon cake af voor haar Vulpix, ze hurkte en gaf het aan haar Vulpix.Die dat heerlijk op at. Suki zag gewoon dat ze genoot , dat maakte haar vrolijk.“zullen we een ommetje lopen als we terug komen krijg je meer” zei ze tegen haar Vulpix.
Haar Vulpix keek te vrede naar haar en rende naar de voor deur.Suki lachte en liep eerst naar de achter deur om die eerst dicht te doen, en dan naar de voor deur om haar schoenen aan te doen.

Eenmaal buiten liep ze richting de stad om te kijken of er nog leuke dingetjes waren afgeprijsd. Tijdens het lopen merkte ze dat de bloembollen ook al langzaam naar boven kwamen. Ze keek naar haar Vulpix en zag dat ze echt aan het genoten was van het weer. Eenmaal in de stad aan gekomen te zijn zag ze een gebouw die ze nooit eerder gezien had.Ze vroeg zich af wat het was. Ze had dit gebouw nog nooit eerder gezien. Er stond een grote water pokemon op de voorkant van de dak, ze kon ook in het gebouw kijken. Ze keek haar Vulpix vragend aan maar die bleek niks te merken van Suki's verbaasing en was weer lekker in het gras gaan liggen wachtend dat Suki verder liep.

Onderwerp: Re: een warme winterdag di maa 26, 2013 1:21 pm

'Goedzo Martin, ga zo door!' riep Cynthia bemoedigend naar haar Dewgong. De witte zeehondenpokémon was druk bezig met stand houden tegen de Surf aanval van Denise, Cynthia's Lapras. De vrouw vond het belangrijk dat haar Pokémon behendig waren in het water, want snelheid was niet alles. Wanneer je een keer een tegenstander had die nóg sneller was, dan had ze al een probleem en dus had ze besloten haar Pokémon meer op behendigheid te trainen. Martin en Alex waren de eersten op haar lijst om te trainen, aangezien ze hen altijd gebruikte in de Gymgevechten. Denise en Sayo, haar Seadra, waren al sterk genoeg, Shelby was nog niet aan deze zware training toe. De kleine Shelder zou ze binnenkort weer gaan trainen tot zij sterk genoeg was om te evolueren. Zodra zij een Cloyster was kon ze haar in gaan zetten in de Gymgevechten, maar tot die tijd was dit aan haar Dewgong en Vaporeon. 'Zo is het wel genoeg!' riep ze naar zowel haar Dewgong als haar Lapras. De laatstgenoemde stopte haar aanval en langzaam aan werd het water in het zwembad weer rustig. 'Nou we hebben er wel weer een bende van gemaakt,' lachte de vrouw bij het zien van de natte vloer rondom het zwembad. 'Gelukkig maakt dat in een zwembad niet zo veel uit. Oké jongens, neem maar even lekker een pauze, dan ga ik wat te eten halen.'

In één van de kleedhokjes droogde de vrouw zich af, waarna ze haar normale kleren aan trok. 'Ga je mee Alex?' vroeg ze aan haar Vaporeon terwijl ze haar jas aan trok. De Pokémon knikte en trippelde met haar mee door de gang. Voor ze naar buiten gingen controleerde de vrouw nog even of Alex wel helemaal droog was. Ze wilde niet dat hij zou bevriezen in dit winterse weer. Buiten bleek het echter minder koud te zijn dan het de afgelopen dagen was geweest. Mooizo, dat betekende dus dat de lente eraan kwam. Fijn! Cynthia kon niet wachten tot het weer warmer werd en er weer meer kinderen en hun Pokémon bij haar kwamen voor zwemles. Samen zwemmen met je Pokémon was een heel belangrijk middel om een goede band op te bouwen met je Pokémon. Dit was dan ook één van de redenen dat Cynthia zwemlessen aanbood aan trainers en coördinatoren met waterpokémon. Uiteraard waren ook volwassenen welkom bij haar. Misschien moest ze daar maar weer eens reclame voor gaan maken, nu het zwemseizoen er weer aan kwam. Met haar handen in haar zakken gestoken liep de vrouw door de voordeur van de Gym naar buiten. Alex trippelde naast haar het trapje af en bleef toen halverwege het pad staan. Ook Cynthia hield halt en keek naar een meisje dat het gebouw stond te bekijken en toen om keek naar iets achter haar. Cynthia glimlachte en liep naar het meisje toe. 'Goede morgen jongedame, kan ik je ergens mee helpen?' Haar ogen vonden datgene waar het meisje achter haar naar had gekeken; in het gras lag een kleine Vulpix, duidelijk wachtend op haar trainer. 'Leuke pokémon, hoe lang heb je hem al?' Vuurpokémon waren niet Cynthia's ding, zij hield veel meer van waterpokémon, maar dat betekende nog niet dat ze geen respect had voor de Pokémonkeuze van anderen, al vond ze wel dat veel mensen de kracht van waterpokémon onderschatten.

OOC: Hoi Sascha ;D

Onderwerp: Re: een warme winterdag di maa 26, 2013 6:50 pm

Suki hoorde op eens achter haar een vrouwe stem wat zei “Goede morgen jongedame, kan ik je ergens mee helpen?” “Leuke pokemon, hoe lang heb je hem al?” Suki draaide zich om en zag daar een vrouw staan met haar Vaporeon. “Goede morgen mevrouw, Ja weet u misschien wat voor gebouw dit is? Ik loop hier al vaker langs maar vandaag viel dit gebouw me pas echt op” reageerde Suki terug. “Ow mijn Vulpix? Die heb ik al 4 jaar” Zei ze er nog snel achter aan.
Suki raakte afgeleidt en keek bewonderd naar de Vaporeon die langs de mevrouw stond. “Hoelang zal ze die pokemon wel niet hebben?” vroeg ze zich af. “Wauw hoe krijgt ze hem zo goed verzorgt.”
Ze zag dat haar Vulpix naar de Vaporeon liep om te zorgen dat ze aandacht kreeg.
ze zag dat de Vaporeon rustig bleef zitten. “Ze heeft haar pokemon echt goed getraind. Ik wou dat het mij ook lukte op een dag.” mompelde ze zachtjes.

OOC : Hoi Liann
Damm ik moet leren lange teksten te schrijven ><

Onderwerp: Re: een warme winterdag do maa 28, 2013 6:06 pm

Cynhtia: Het meisje had zich omgedraaid bij het horen van haar stem en groette netjes terug, waarna er meteen een vraag achteraan kwam. Wat voor gebouw het was, daar achter haar. Cynthia glimlachte naar het meisje. 'Dat is mijn Gym,' antwoordde ze simpelweg. In haar achterhoofd begon de vraag zich te ontwikkelen of het van buitenaf eigenlijk wel duidelijk was dat dit de Watergym was. Aan de andere kant, dat bord aan het begin van het pad met "Pokémongym Cerulean City" was toch ook wel duidelijk? Misschien had het meisje dit bord over het hoofd gezien. Ja, dat kon nog best wel eens het geval zijn. Na het stellen van haar vraag verklaarde het meisje dat ze de Vulpix al vier jaar in haar bezit had. Cynthia knikte. 'Dat is al een behoorlijke tijd, jullie zijn vast heel close.' Uiteraard kon je er nooit vanuit gaan dat mensen en Pokémon na vier jaar echt close zouden zijn met elkaar, het lag er maar net aan hoe mens en Pokémon met elkaar om gingen. De vrouw merkte dat er een stilte was gevallen tussen en ze richtte haar ogen weer op het meisje. Deze was weer aan het kijken naar haar Vaporeon en leek uiteindelijk iets te mompelen. 'Sorry wat zei je? Ik verstond je niet,' vroeg de vrouw op vriendelijke toon. Misschien was het wel helemaal niet naar haar gericht geweest, maar het zou ook zo lullig zijn als het wel zo was en ze had het niet gehoord.

Alex: Rustig en oplettend stond Alex naast zijn trainer. De vrouw was een gesprek begonnen met het meisje dat hij daarvoor had zien staren en hij luisterde rustig mee. Er werd niet echt iets interessants besproken, voor hem in ieder geval niet, dus het was een beetje saai om naar te luisteren. Zijn ogen waren afgedwaald naar de Vulpix van het meisje, dat even verderop in het gras lag. Hmmm, het was lang geleden dat hij voor het laatst een Vulpix had gezien. De laatste keer was ruim twee jaar geleden, toen iemand dacht met een Vulpix de Watergym wel uit te kunnen dagen. Dat was dus finaal misgelopen, voor die trainer dan. Alex had niet eens in actie hoeven komen, Martin had het alleen al afgekund. Rustig liep de Vaporeon naar de Vulpix toe, om vervolgens naast haar in het gras te gaan zitten. 'Hallo,' sprak hij op rustige toon, waarbij hij de Vuurpokémon vriendelijk aankeek. 'Mag ik erbij komen zitten?' Een beetje een rare vraag, aangezien hij al zat, maar het ging om het idee. Als zijn aanwezigheid niet gewenst was ging hij wel weer weg. Niet iedere Vuurpokémon was fan van Waterpokémon.

Onderwerp: Re: een warme winterdag vr maa 29, 2013 7:34 pm

Suki :
De vrouw zei dat het haar gym was. "Echt waar dit is een pokemon gym! Wauw nooit geweten dat er een zit in Cerulean City," zei Suki met verwondering.Wauw dus dit is een gym. Het zal vast een watergym zijn, als ik de buitenkant moet geloven. Ik moet maar eens snel beginnen met trainen met mij Vulpix.dacht suki bij zich zelf. Ze hoorde de vrouw weer een vraag stellen waar door ze uit haar gedachte werd gehaald."Dat is een behoorlijke tijd, jullie zijn vast heel close," zei de vrouw. "Ja dat klopt we hebben al veel mee gemaakt samen," reageerde Suki terug. Ze begon weer te denken aan de tijd dat ze haar Vulpix gewond vond in het bos. "Sorry wat zei je? Ik verstond je niet." hoorde ze de vrouw vragen na dat ze iets gemompel had.
"Ow ja sorry ik vroeg me trouwens af hoe je je pokemon zo getraind hebt. Heb je misschien tips voor mij," vroeg Suki verlegen. "Sorry, ik heb me nog niet voorgesteld. Ik ben Suki trouwens," zei Suki er nog snel bij.

Vulpix:
Ze zag dat de Vapereon op haar af kwam. Ze vond het niet erg want ze wou graag andere pokemon leren kennen. Aangezien dat nog niet echt vaak gebeurt, omdat sommige pokemon niet van contact houden of graag in de buurt van hun trainers wilt blijven net als zei. Hij kwam langs har zitten en vroeg"Mag ik erbij komen zitten?"
Vulpix keek hem vriendelijk aan en lachte en zei "Tuurlijk alleen maar gezelig."
"Dus jij bent ook aan het wachten tot dat onze trainers klaar zijn met praten?" vraagt Vulpix nieuwsgierig. Hij ziet er goed uit. Het kan ook niet anders als hij een gymleader als trainer heb. Teminsten ik gok dat het er een is. denkt de Vulpix bij haar zelf.

Onderwerp: Re: een warme winterdag di apr 02, 2013 1:15 pm

Cynthia: Het meisje verklaarde, wonderbaarlijk genoeg, dat ze nooit had geweten dat hier in Cerulean een Gym zat. Oké, misschien moest ze het dan toch wat beter aangeven. Of dit meisje was gewoon een erg slecht geïnformeerde toerist. Nee, wacht, had ze niet gezegd dat ze hier woonde? Dan was ze erg slecht op de hoogte van haar eigen woonplaats en zijn inhoud. Ach, wat maakte het ook uit. Het meisje vertelde ondertussen dat ze al veel had meegemaakt met haar Vulpix, wat de vrouw best kon geloven, waarna het meisje haar gemompel nu wat duidelijker herhaalde. De vrouw lachte. 'Hoe ik Alex zo goed heb getraind? Haha, daar zijn jaren en jaren van tijd overheen gegaan meid. Gewoon veel samen doen, samen trainen, een band opbouwen, vertrouwen hebben in elkaar en er gewoon voor de volle honderd procent voor gaan. Een goede verzorging is daarbij ook erg belangrijk.' De vrouw keek even naar de Vulpix van het meisje. 'Aangezien jij een Pokémon hebt met een vacht, stel ik voor dat je een lekkere, zachte borstel koopt en de vacht van je Vulpix iedere dag even een paar minuutjes borstelt. Dit is goed voor de band tussen jullie en op die manier houd je haar lekker schoon, fris en fit.' En keek even glimlachend naar het meisje en knikte toen deze zich voorstelde als Suki. 'Aangenaam Suki, ik ben Cynthia, en dat daar is Alex.' Hierbij wees ze op haar Vaporeon die in het gras zat bij de Vulpix van het meisje. 'Heeft jouw Pokémon toevallig ook een naam?' Vroeg ze vervolgens vriendelijk.

Alex: De Vulpix vond het gelukkig goed dat hij bij haar kwam zitten en verklaarde dat dit alleen maar gezellig was. 'Dat dacht ik ook,' knikte de Vaporeon met een glimlach. 'Dus jij bent ook aan het wachten totdat onze trainers klaar zijn met prate'n?' vroeg de Vulpix vervolgens aan hem. De Vaporeon wilde knikken, maar haalde toen zijn schouders op. 'Ook, maar ik vind het ook altijd wel gezellig om andere Pokémon te spreken, zien hoe het met hen gaat en hoe zij en hun trainers met elkaar omspringen.' Hij glimlachte en keek toen naar de Vulpix. 'Dus, hoe lang is dit meisje al jouw trainer?'

Onderwerp: Re: een warme winterdag ma apr 08, 2013 7:04 pm

Suki :
“Hoe ik Alex zo goed heb getraind?Haha, daar zijn jaren en jaren van tijd overheen gegaan meid. Gewoon veel samen doen, samen trainen, een band opbouwen, vertrouwen hebben in elkaar en gewoon voor de volle honderd procent voor gaan. Een goede verzorging is daarbij ook erg belangrijk. Aangezien jij een pokemon hebt met een vacht, stel ik voor dat je een lekkere, zachte borstel koopt en de vacht van je Vulpix iedere dag even een paar minuutjes borstelt. Dit is goed voor de band tussen jullie en op die manier houd je haar lekker schoon,fris en fit” vertelde de vrouw.
Hmm veel samen doen deden we al. Alleen het trainen daar moest ze toch echt eens aan gaan beginnen. Ze bleef het maar uitstellen. Daar door merkte ze ook aan haar Vulpix dat ze de moed al een beetje op gegeven had. Gelukkig was door door de goede band en vertrouwen nog niet van kapot gegaan. Misschien moet ik die ook maar eens gaan halen zo een zachte borstel. Dan doe ik gewoon zo dat ik ’s ochtends eerst mijn eigen haren kam en dan die van mijn Vulpix. Dan kunnen we samen de dag er tegen aan gaan bedenkt Suki bij zich zelf. “Bedankt voor de tips. Ik ga ze zeker gebruiken. Dit stimuleert me alleen maar om een echte begin te maken aan het trainen en ik ga zo zeker ook een zachte borstel halen. Hartstikke bedankt” zegt Suki met veel moed. De vrouw begon haar zelf voor te stellen “Aangenaam Suki, ik ben Cynthia, en dat daar is Alex” Cynthia wees naar een pokemonen de ogen van Suki volgde haar vinger. Ze zag daar een Vaporeon in het gras zitten. “Heeft jouw pokemon toevallig ook een naam?” vroeg Cynthia. Daar bedacht Suki haar weer net. Dat ze nog niet verder heeft gedacht aan de naam voor haar Vulpix. Aangezien haar Vulpix er geen ergen heeft om haar Vulpix te noemen zou ze het hier maar bij laten na 4 jaar haar zo genoemd te hebben “Nee, mijn Vulpix heeft geen naam. Sinds dat ik haar gevonden heb noem ik haar altijd al Vulpix”

Vulpix : “Ook, maar ik vind het ook altijd wel gezellig om andere pokemon te spreken, zien hoe het met hun gaat en hoe zij en hun trainers met elkaar omspringen. Dus, hoe lang is dit meisje al jouw trainer?” Zegt de Vaporeon. De Vulpix knikte en antwoorden terug “Zij is al 4 jaar mijn trainster. Hoe lang ben jij al bij je trainster?” vraagt de Vulpix terug. Vulpix stond weer even op en draaide een rondje en ging daarna weer lekker in het gras in de zon liggen. Toen ze weer lag ving ze iets op wat haar trainster zei” Dit stimuleert me alleen maar om een echt begin te maken aaVulpix staat door blijdschap weer vrolijk op en begint een beetje te springen. Zou dit dan echt het duwtje geweest zijn die ze in haar rug nodig had? Zal ik eindelijk echt met pokemon mogen vechten zal het echt zo zijn? n het trainen”

Onderwerp: Re: een warme winterdag wo apr 10, 2013 8:30 pm

Cynthia: Het meisje leek erg blij met haar tips en bedankte haar er dan ook vrolijk voor. Mooizo, weer een jonge, dankbare trainer voorzien van tips om het nog beter te doen. Ach, waar zouden al die kids wel niet zijn zonder haar tips? Niet dat ze zo vaak werd gevraagd om advies, maar waar het kon liet Cynthia de jonge mensen graag leren van haar kennis van Pokémon, al was die uiteraard voornamelijk gericht op Waterpokémon. De vrouw was overigens ook erg blij om te horen dat het meisje nu nog meer gestimuleerd was om te beginnen met het trainen van haar Vulpix. Deze informatie baarde de vrouw echter ook zorgen. Als ze de Vulpix al vier jaar had, maar er nog nooit mee had getraind, wat had ze al die tijd dan met de Pokémon gedaan? 'Heb je nog nooit met je Pokémon getraind?' vroeg de vrouw dan ook verbaasd. 'In die hele vier jaar niet?' Was haar Vulpix dan meer een soort huisdier of maatje? Of had het meisje nooit de moed gehad het te doen? Het meisje vertelde haar ook dat de Vulpix geen naam had en dat ze haar altijd gewoon Vulpix had genoemd. Hmmm, het idee van een gewoon huisdiertje begon steeds verder te groeien bij Cynthia. 'Waarom niet? Vind je het niet nodig, of kon je nooit een goede naam bedenken?' vroeg ze dan ook nieuwsgierig. Je kwam tegenwoordig nog zelden trainers en coördinatoren tegen die hun Pokémon geen namen gaven. Alleen zij die een soort onpersoonlijke band hadden met hun Pokémon leken hun Pokémon tegenwoordig geen namen meer te geven. Suki leek haar echter niet het type voor een onpersoonlijke relatie met haar Pokémon. Hoe zat het dan?

Alex: De Vulpix vertelde dat ze al vier jaar bij het meisje was dat met Cynthia stond te praten. Vier jaar, dat was een behoorlijke tijd. Zouden ze al veel samen beleefd hebben? Of juist niet? Hoewel de Vulpix er goed uit zag, had Alex niet het gevoel dat er veel met haar getraind was. Doordat hij nu al een ruime tijd de Pokémon was van een Gymleidster, had hij op de één of andere manier een oog ontwikkeld voor Pokémon. Hij kon op de één of andere manier zien of een Pokémon goed was getraind of nog niet voldoende had getraind. Erg handig om een inschatting te maken van zijn tegenstanders bij een Gymgevecht. De Vulpix gaf hem zijn eigen vraag terug door te vragen hoe lang hij al bij Cynthia was. Ja, hoe lang was hij eigenlijk al bij haar? Daar moest hij even over nadenken. De Vaporeon begon diep na te denken en kreeg een frons op zijn kop. Hoe lang geleden was het dat hij als Eevee zijnde bij Cynthia terecht was gekomen? 'Volgens mij is zij nu ongeveer... zeventien jaar mijn trainster,' besloot Alex naar lang nadenken. Cynthia was twaalf jaar geweest toen ze hem had gevangen en was nu negenentwintig, dus wat was alweer zeventien jaar geleden. Zeventien jaar, wat was best een behoorlijke tijd, nu hij er zo over nadacht. Jemig hé, wat werd hij oud! De Vaporeon werd uit zijn gedachtengang gehaald doordat de Vulpix naast hem opeens overeind sprong. 'Wat is er?' vroeg hij verward. Hij had niet helemaal meegekregen waar Cynthia en het meisje over hadden gesproken.

Onderwerp: Re: een warme winterdag do apr 11, 2013 10:03 am

“Heb je nooit met je pokemon getraind?” vroeg Cynthia terug. Suki keek naar de grond ze vond het al erg zat dat ze zo lang al uitgesteld had. “Dat klopt ik heb nog nooit met mijn pokemon getraind,” zei Suki een beetje schamend. “In de hele vier jaar niet?” vroeg Cytnhia verbaasd. “Een poging tot maar toen ik klaar was om te beginnen wist ik niet echt hoe ik moest beginnen en verloor ik de moed,” zei ze onzekker. Ze begon zich nu wel erg te schamen en voelde zich ook onzeker. Misschien had ze toch gewoon door moeten zetten. Dan stond ze nu niet voor gek. Voor dat ze zich verder schuldig kon voelen vroeg Cynthia weer iets aan haar “Waarom niet? Vind je het niet nodig, of kon je nooit een goede naam bedenken?” “Nou ik had er eigenlijk nooit stil bij gestaan, Ik was meer bezig om mijn Vulpix op haar gemak te laten voelen en te zorgen dat ze weer vertrouwen kreeg in mensen,”reageerde Suki terug. Toen ze haar Vulpix vond wou de Vulpix bij Suki blijven want ze merkte dat Suki niks slechts in haar had en wou gewoon bij iemand zijn. Maar vertrouwen in andere mensen was ver te zoeken in haar Vulpix. Ze was daarom ook blij dat het in een korte tijd beter ging met haar Vulpix maar dat was waarschijnlijk ook gekomen omdat ze geduldig was met haar.

“Volgens mij is zij nu ongeveer...zeventien jaar mijn trainser,” zei Alex terug.
Wauw zeventien jaar al . Ik hoop dat ik ook zo lang bij mijn trainster kan blijven bedachte Vulpix bij haar zelf.“Wat is er?” vroeg Alex nieuwsgierig. Vulpix keek hem aan en was even vergeten dat ze gezeldschap had. Ze was even afgeleid door het gesprek die haar trainster aan het voeren was. “Ik hoor de mijn trainster iets zegen waar ik nog al blij van werd,” reageerde de Vulpix nog al vrolijk terug. Waarschijnlijk zal Alex zo vragen waarom ze net zo vrolijk werd. Het zal best raar zijn om te zegen dat haar trainster weer moed had gekregen om weer te beginnen met trainen van haar. Ze waren al weer 4 jaar samen namelijk, en de enigste keer dat ze wou trainen stonden we voor een pokemon. Ze wou wel dat ik een aanval deed maar ze was ook bang dat ik pijn kreeg. Dat zag ze namelijk aan haar. Net dat Suki een aanval wou zegen was de pokemon al verder gelopen en was ze te laat.

Onderwerp: Re: een warme winterdag za apr 13, 2013 6:02 pm

Cynthia: De vrouw besefte zich, ietwat laat, dat het misschien niet het meest tactische was om het meisje op zo'n verbaasde, en misschien wel beschuldigende, manier aan te spreken op het feit dat ze haar Pokémon al vier jaar had, maar er nog nooit mee had getraind. Misschien had het meisje hier wel een hele goede reden voor, wist zij veel. Het "kwaad" was echter al geschied, ze had het meisje erop aangesproken en deze leek zich zowaar een beetje te schamen toen ze verklaarde dat ze inderdaad nog nooit met haar Pokémon had getraind. Wel vertelde ze dat ze een keer een poging tot had gedaan, maar niet goed had geweten hoe verder te gaan en dus weer was gestopt. Hmm, jammer, als dit meisje vanaf het begin de juiste begeleiding had gehad, dan had ze veel kunnen leren. Misschien was het een idee om dit meisje te onderwijzen, alleen kwam daar dan meteen het knelpunt; Cynthia wist niet veel over het trainen van Vuurpokémon. Ze kende echter wel iemand die daar wél heel veel verstand van had. Ondertussen verklaarde het meisje waarom ze haar Vulpix nooit van een naam had voorzien, waarop de vrouw begripvol knikte. 'Tja, dan kan ik het me wel voorstellen ja. Een naam aan je Pokémon geven is echter een mooie manier om een band met hem of haar te krijgen. Een naam is persoonlijk en dat maakt je Pokémon meer dan alleen een soort huisdier.' Even keek de vrouw naar haar Vaporeon, welke gezellig in gesprek leek met de Vulpix van Suki. 'Als je trouwens weer wilt beginnen met trainen, weet ik wel iemand die veel van Vuurpokémon weet en je daarbij kan helpen,' glimlachte de vrouw terwijl ze haar ogen weer op het meisje richtte.

Alex: De kleine Vulpix leek erg onder de indruk van het aantal jaren dat Alex al bij zijn trainster was en hij moest toegeven dat hij er zelf ook van stond te kijken. Hij begon al oud te worden verdorie! Hij voelde zich echter alles behalve oud, dus waarschijnlijk zou dat wel weer meevallen. De Vulpix was intussen opgesprongen en na wat navragen verklaarde ze dat ze haar trainster zojuist iets had horen zeggen waar ze erg blij van werd. Alex had het hele gesprek van de twee mensen gemist en wist dus ook niet wat er gezegd was. 'O echt? Wat dan?' vroeg de Vaporeon nieuwsgierig.

Onderwerp: Re: een warme winterdag ma apr 15, 2013 11:43 am

Suki :“Tja, dan kan ik het me wel voorstellen ja. Een naam aan je pokemon geven is echter een mooie manier om een band met hem of haar te krijgen. Een naam is persoonlijk en dat maakt je pokemon meer dan alleen een soort huisdier,” zei Cynthia tegen haar. Het kwam een beetje op Suki neer dat ze dacht dat haar Vulpix meer een huisdier voor haar was. Wat helemaal niet waar was. Het had allemaal een reden en het was er gewoon niet bij haar ingeschoten. Suki werd uit haar gedachte gehaald door dat Cynthia weer iets zei tegen haar “Als je trouwens weer wilt beginnen met trainen, weet ik wel iemand die veel van Vuurpokemon weet en je daarbij kan helpen,” zei ze met en glimlach. Het klonk als muziek in haar oren. Voor dat ze er even verder over wou denken zei ze enthousiast “Ja, tuurlijk dat lijkt me geweldig! Waar kan ik die genen vinden?” Suki keek de kant van haar Vulpix aan met een glimlach. Wat zal haar Vulpix dit fijn vinden dat ze gaan trainen. Dit zou Suki goed doen.

Vulpix : “O echt? Wat dan?” vroeg Alex nieuwsgierig. Hoe raar zal het zijn om te zegen dat je trainster eindelijk weer moed had gevonden om met haar te trainen dacht Vulpix bij haar zelf. Ach wat maakt het nou uit als die had opgelet zou die het ook geweten hebben. “Ehm mijn trainster zei dat ze weer gestimuleerd is om te gaan trainen. Ik heb namelijk er best lang op gewacht, maar respecteerde dat zij er moeite mee had. Dus heb alles op haar tempo gedaan,” reageerde Vulpix terug. Ze ving ook op dat ze zo weer zouden vertrekken. Wat best jammer was eigenlijk ze vond het wel gezellig hier. Ze zag dat haar trainster glimlachde naar haar. Het leek goed te gaan met haar. Dat was fijn om te zien. Aangezien ze niet zo goed was met gespreken voeren, maar deze gaat echt goed. Waarschijnlijk voelde zich veilig.

Onderwerp: Re: een warme winterdag ma apr 15, 2013 12:57 pm

Cynthia: Het meisje reageerde erg enthousiast toen Cynthia vertelde dat ze wel iemand kende met verstand van Vuurpokémon. Mooizo, het zag er naar uit dat het meisje echt weer enthousiast was gemaakt om te gaan trainen. Dit gaf haar een tevreden gevoel en een glimlach verscheen dan ook op haar lippen. 'Fijn om te zien dat je zo enthousiast bent,' reageerde Cynthia met een glimlach. 'Lillian moet je dan hebben, Lillian Yamaha. Ze heeft een manege in Fuchsia City. Het is wel even een eindje reizen, maar zij kan je zeker helpen met het trainen van je Vulpix.' Haar ogen gleden naar Alex en Vulpix, welke nog altijd een vrolijk gesprek voerden. Ja, Lillian zou hen zeker verder kunnen helpen, aangezien zij jarenlang bij Brendon had gewerkt en dus heel veel wist over Vuurpokémon. 'Ik zal haar vanmiddag even een bericht sturen dat je haar kant op komt, als je het ten minste wilt, helemaal in Fuchsia City?' Ze wist niet hoever het meisje bereid was te gaan om met haar Vulpix te gaan trainen, maar ze had zo het gevoel dat dit voor haar en de Vulpix zeker een goede stap zou zijn.

Alex: De kleine Vulpix vertelde hem dat haar trainster weer gemotiveerd was om met haar te gaan trainen en een glimlach verscheen op Alex zijn bek. 'Wat fijn om te horen,' reageerde hij. Blijkbaar had Cynthia weer een jonge trainer weten te motiveren om aan het werk te gaan. Hij luisterde nu ook beter naar het gesprek van de twee dames en ving op dat Cynthia het meisje doorverwees naar Lillian, een jonge meid die vroeger bij Brendon op de fokkerij had gewerkt en nu een eigen manege bezat. Alex had haar slechts een keer of twee ontmoet en wist dat zij ook een Vulpix bezat. Hmmm, dan kon zij deze jonge trainster vast wel verder helpen. De Vulpix vertelde dat ze best lang had moeten wachten op het moment dat ze echt zouden gaan trainen. Alex knikte. 'Goed van je dat je hebt gewacht en het op haar eigen tempo wilde doen, maar soms kan een duwtje in de rug juist helpen, zoals nu.' Hij glimlachte en stond op. 'Laten we ons bij de dames voegen,' glimlachte hij, waarna hij naar zijn trainster liep. 'Dag Alex,' begroette de vrouw hem met een glimlach, waarop hij een begroeting terug zei. Niet dat de vrouw hem kon verstaan, zij hoorde enkel 'Vapo!', maar ze begreep hem wel, en dat was het belangrijkste.

Onderwerp: Re: een warme winterdag ma apr 15, 2013 7:47 pm

“Fijn om te zien dat je enthousiast bent,” zei Cynthia “Lillian moet je hebben, Lillian Yamaha. Ze heeft een manege in Fuchsia City. Het is even een eindje reizen, maar zij kan je zeker helpen met trainen van je Vulpix,” zei Cynthia er nog achter aan. Hmm naar Fuchsia City. Misschien was het wel goed voor haar en haar Vulpix om meer te gaan reizen zodat ze nieuwe dingen ontdekte. Ze was benieuwd naar Fuchsia City ze had er al wel wat dingen van gezien op tv. Voor dat ze ging moest ze dan nog wel even langs huis, zodat ze spullen hadden. “Ik zal haar vanmiddag even een bericht sturen dat je haar kant op komt, als je het ten minste wilt, helemaal in Fuchsia City?” vroeg Cynthia.
Natuurlijk wou ze daar heen iedere hulp die ze kon krijgen was alleen maar mee genomen.
“Ja het lijkt me geweldig. Zeg maar tegen haar dat ik onder weg ben,” reageerde Suki terug.
Ze keek even de kant op van haar pokemon en zag dat Alex en Vulpix weer naar hun toe waren gekomen. Cynthia begroete haar pokemon. Suki ging op haar knieën voor haar Vulpix zitten.
Haar Vulpix deed haar voorpoten op haar benen zetten Suki moest er om lachen en vroeg “Vind jij het ook een goed idee om naar Fuchsia City te reizen, zodat ik meer leer over Vuurpokemon en leer hoe ik het beste met jou zou kunnen vechten?” Vulpix keek haar even aan en knikte instemmend. Suki lachte naar haar Vulpix en gaf haar een aai over haar bol. Ze stond weer op om Cynthia gedag te zegen en haar te bedanken. Ze stak haar rechter arm uit en zei “Bedankt voor alles. Het was leuk om je ontmoet te hebben. Misschien zie je me weer om een gym badge bij je te komen halen,” en schudde de hand van Cynthia.

Ze draaide om eerst richting de winkels om nog even snel een zachte borstel voor haar Vulpix te halen voor dat ze die tip weer vergat van Cynthia. Op de terug weg naar huis begon het al weer wat schemerig te worden en merkte ze aan haar buik dat ze honger kreeg. Ze zag ook aan haar Vulpix dat ze uitgeput was, dus bedachte ze dat het misschien slimmer was om wat te gaan eten, de spullen in te gaan pakken en dan te gaan slapen. Zodat ze de vorige dag verder op avontuur konden gaan.

Onderwerp: Re: een warme winterdag ma apr 15, 2013 11:32 pm

Cynthia: Cynthia straalde bijna toen ze zag dat Suki helemaal klaar was om te gaan. Ze vertelde dat ze zeker naar Fuchsia ging reizen en dat Cynthia Lillian dus zeker op de hoogte mocht stellen van haar komst. De vrouw knikte, een vrolijke twinkeling speelde in haar ogen. 'Fijn om te horen Suki, dan wens ik jou en Vulpix samen veel succes.' Ze schudde de hand van het meisje en knipoogde even naar haar toen ze zei dat ze misschien wel terug zou komen voor een badge. 'Ik kijk er nu al naar uit meisje,' glimlachte ze. 'Doe goed je best, dan komt alles goed.' Het meisje vertrok na haar bedankje en Cynthia keek haar na tot ze uit het zicht was verdwenen. Haar ogen gleden naar de lucht, die al wat donkerder begon te worden. 'Hmmm, die pauze van ons heeft toch langer geduurd dan de bedoeling was Alex,' sprak ze lachend terwijl ze haar blik weer op haar Vaporeon richtte. Deze glimlachte terug en knikte. Ja, de pauze had langer geduurd dan de bedoeling was geweest, maar dat was niet erg. Ze had een jonge trainster weten te inspireren om weer aan de slag te gaan met haar Pokémon en soms was dat een betere invulling van je tijd dan rondlopen en niks doen. De vrouw en haar Vaporeon draaiden zich om en liepen terug naar de Gym. Tijd om weer aan de slag te gaan voor ze gingen slapen.

Alex: Het was voor Alex wel duidelijk dat het jonge meisje er klaar voor was. Ze was erg enthousiast en greep het aanbod van Cynthia met beide handen aan. Mooizo, en nu hopen dat ze dit enthousiasme tijdens haar reis naar Fuchsia vast wist te houden. Het zou zonde zijn van de kans als het meisje halverwege haar reis zou besluiten het toch niet te doen. Alex richtte zijn blauwe ogen op de Vulpix en keek haar bemoedigend aan. 'Veel succes met je training, ik hoop je gauw weer te zien.' Hij glimlachte naar de kleine Pokémon, keek toe hoe de trainsters afscheid van elkander namen en bleef naast Cynthia staan terwijl het jonge meisje en haar Vulpix vertrokken. Alex keek op naar Cynthia toen ze weer begon met praten. Hij glimlachte. Ja, hun pauze had langer geduurd dan de bedoeling was geweest, maar dat was niet zo erg. Soms was het belangrijker om anderen te helpen dan om te denken aan jezelf. Samen met Cynthia draaide de Vaporeon zich om, waarna het tweetal terugkeerde naar de Gym. Tijd om nog even wat te doen en dan was het genoeg geweest voor vandaag.

OOC: Dit topic is klaar! ;D

Profiel Pokégear