Karakter Kaart

Naam: Anastasia(Ana) Del Mundo
Leeftijd: 21 jaar
Geslacht: V
Woonplaats Fuchsia City, al een hele tijd niet meer.
Uiterlijk: Ana heeft een normaal postuur, lang donkerblauw haar, gifgroene ogen en is 1.76 meter lang. Ze draagt vaak de zwarte kleding van Team Rocket, maar draagt ook soms normale kleding zodat ze iets normaler lijkt wanneer ze ergens heen moet reizen.
Karakter: Ze laat zelden haar ware emoties zien en is moeilijk te begrijpen door velen. Ze zou Team Rocket nooit verraden omdat ze de leden beschouwt als haar familie en hoofdkwartier haar thuis. Hoewel dit vaak in haar gedachten speelt en ze denkt als een beschermende grote zus, weet alleen haar Venomoth haar ware gedachten.
Familie: Ze is enig kind, haar moeder Helen Day was overleden in een auto-ongeluk en haar vader Eduardo verwaarloosde haar.
Trainer/Coördinator/Gymleider/Grunt: Grunt
Pokémon:

Perlesia (betekent: verlamming), afgekort Lesi.
Venomoth -v-
Ability: Shield Dust
De pokémon is beschermd tegen statusproblemen zoals poisoned of paralyzed wanneer het is aangebracht door een aanval die ook nog schade toebrengt, zoals Body Slam. De pokémon is niet beschermd tegen statusproblemen wanneer deze zijn aangebracht door aanvallen die geen schade doen, zoals Poison Powder of Stun Spore.

Signal Beam
Gust
Confusion
Stun Spore
Poison Powder

Geschiedenis: Ana was nog zo jong. In die tijd was het gezinnetje van vader, moeder en dochter nog gelukkig. Ze gingen samen naar pretparken, vader beschermde haar tegen gevaarlijke pokémon en moeder troostte haar wanneer ze bang was in de nacht. Het was zo'n vredige tijd vol fleur en kleur. Plotseling sloeg het noodlot echter toe. Ana kon die dag nog heel goed herinneren. Haar vader glimlachte naar haar, terwijl hij haar instopte voor een middagdutje. "Wanneer komt mama thuis van werk?" vroeg ze met haar hoge stemmetje. Haar vader streelde haar met de achterkant van zijn hand over haar wang. "Ze k..." De telefoon ging. Ze zag haar vader weglopen met een glimlach op zijn gezicht, maar toen ze alleen was, leken de minuten langzaam weg te tikken. Het werden er vijf, tien, twintig en na een half uur kwam haar vader weer terug. Zijn gezicht was lijkbleek. "Mama...ze.." begon hij, maar hij kon het zijn dochter niet vertellen.
Na die dag begon er iets in haar vader te knappen. Hij kwam haar niet meer welterusten wensen, stopte haar niet in. Ze gingen niet eens naar het pretpark. Haar moeder? Haar moeder had ze nooit meer gezien. De steen waar ze onder lag wel. Een laatste keer om afscheid te nemen. Helaas kwam ze vijf jaar te laat. Haar vader had niets meer over haar moeder verteld, gaf haar een klap wanneer ze er naar vroeg. Er was geen begrafenis geweest, noch een crematie. Zelfs haar bloedeigen familie wilde er niet over praten. Uiteindelijk kwam ze erachter. Toen ze negen jaar oud was, vond ze een krantenartikel op vaders bureau waarin stond dat haar moeder op weg naar huis in een auto-ongeluk was omgekomen. Ana had niet gehuild, er rolde alleen een traan over haar wang. Eigenlijk was dat het begin van haar huidige karakter.
Op haar veertiende liep ze van huis weg. Haar reden was om de reis te maken die elke pokémon trainer aflegde. Dat was echter niet haar intentie. De echte reden om weg te gaan wist ze ook niet. Ze wist wel dat het lot iets voor haar in gedachten had. Twee weken nadat ze was vertrokken, ontmoette ze een Venonat. De Venonat begon haar te achtervolgen uit interesse en uiteindelijk apprecieerde Ana het gezelschap van de pokémon wel. Vlak nadat ze hadden besloten samen te werken, merkte Ana dat de Venonat vrij nuttig kon zijn. De pokémon weerde mensen af die haar lastig wilden vallen en ook wilde pokémon die haar aanvielen. Toen besloot Ana de Venonat te trainen, om te zien wat de pokémon nog meer kon. Ze noemde de Venonat Perlesia, naar het vergif waarmee ze de andere pokémon mee aanviel. Toen Ana volwassen werd, kreeg ze toch een eenzaam en doelloos gevoel. Een groot gat in haar hart dat schreeuwde om aandacht. Ook al was Perlesia, nu een Venomoth, geweldig gezelschap, verlangde ze naar andere mensen, een richting en een doel. Al snel kwam ze het toen tegen: Team Rocket. Ana glimlachte voor de eerste keer in zoveel tijd toen ze daar binnenliep met Lesi, ze wist dat dit de leegte en eenzaamheid kon vullen.

Like's:

• Het getik van regen op de ruiten
  
• Perlesia
  
• Leden van TR
  

Dislike's:

• Mensen die haar 'familie' in gevaar brengen
  
• Gymleaders
  
• Mensen met te weinig respect of begrip
  

En verder..: Hoewel Ana vaak wordt beschreven als emotieloos, is er altijd pijn in haar ogen te zien door haar verleden.