Na een tijdje lopen bereikte Kenji de stad Pewter City. Het was niet zo'n grote stad als Cerulean, maar had toch de titel stad verworven in de afgelopen jaren. De jongen liet zijn blik over de gebouwen glijden die hij passeerde terwijl hij op weg was naar het pokémoncenter. Céline en Max moesten even nagekeken worden voordat hij verder kon met zijn training. Ook al was hij nu in Pewter, hijzelf wist ook wel dat hij nog lang niet sterk genoeg was om Brock te verslaan. In het pokémoncenter was het alles behalve druk. Het was er zelfs rustig te noemen. Bij de counter werd hij begroet door zuster Joy, welke er precies zo uit zag als de Joy in Cerulean. 'Goeie middag, waarmee kan ik je van dienst zijn?' vroeg de zuster beleefd. Kenji haalde de bal met zijn Ekans tevoorschijn, legde deze op de toonbank en zette ook zijn Eevee op de counter neer. 'Deze twee moeten even nagekeken worden,' sprak hij rustig. Joy knikte, pakte de bal met de Ekans en legde deze in een apparaat. Vervolgens pakte ze Céline van de counter en nam ze de pokémon mee naar achteren. Kenji stak zijn handen in zijn zakken en keek wat rond in het center terwijl hij wachtte. Na een paar minuten kwam Céline alweer blij op hem af rennen en kreeg hij ook zijn Ekans weer terug. 'Alsjeblieft, ze zijn weer helemaal in orde,' glimlachte ze vriendelijk, waarop Kenji tevreden knikte. 'Bedankt. En heeft u misschien ook een kamer voor mij?'
'Maar natuurlijk,' antwoordde de zuster, waarna ze naar een kastje liep, daar een sleutel uit haalde en hem vervolgens meenam naar een gang waar vele verschillende deuren waren. Ze liep met hem naar de vierde deur van links, opende deze voor hem en gaf hem toen de sleutel. 'Alsjeblieft. Blijf maar zo lang als je wilt.' De jongen bedankte zuster Joy, welke weer terug ging naar de counter om daar de volgende trainer te helpen.

Kenji liep de kamer binnen, op de voet gevolgd door Céline. Hij gooide zijn tas op het onderste bed van een stapelbed aan zijn rechterkant neer en keek uit het raam. De zon was nog altijd aan het zakken en het schoot hem te binnen dat, als hij nog op tijd naar de pokémart wilde, dat hij nu moest gaan. Snel liep hij naar zijn tas, haalde daar zijn geld uit en stak dit in zijn zak. Samen met zijn Eevee verliet hij de kamer weer en draaide hem op slot om er zeker van te zijn dat niemand zijn spullen zou stelen. Op zijn gemak liep hij door de gang terug naar de ontvangstruimte van het pokémoncenter. 'Zuster Joy? Waar is hier de pokémart?' vroeg hij aan de vrouw zodra hij bij de counter gearriveerd was. Joy keek op van haar werk en glimlachte. 'O die is hier vlakbij. Gewoon de deur uit, links afslaan en dan is het het vijfde gebouw aan je rechterhand.'
'Oké, bedankt.' Samen met Céline stapte de jongen de frisse namiddag van Pewter City tegemoet en liep hij met versnelde pas naar de pokémart. Hopelijk was die nog open, want anders kon hij pas morgen zijn belangrijke troef ophalen. Gelukkig was de winkel nog open en Kenji liep snel naar de balie. De man die daar stond begroette hem vriendelijk. 'Hallo, wat kan ik voor je doen?'
'Verkopen jullie toevallig ook de TM IJzerstaart?' vroeg Kenji, waarop de verkoper even nadacht, zich omdraaide en in één van de laden van de kast achter de balie begon te rommelen. Na een tijdje zoeken draaide man zich om en legde hij een TM op de balie. 'Je hebt geluk! Het is de laatste. Verder nog iets?' Kenji schudde zijn hoofd. Hij zou immers nog niet op reis gaan en als Céline of Max gewond zou raken, dan kon hij gewoon naar het center gaan. Hij betaalde en verliet de winkel.

Céline keek hem de hele tijd nieuwsgierig aan terwijl ze terug liepen naar het pokémoncenter. De Eevee wilde heel graag weten waarom haar trainer zo enorm eng aan het grijnzen was. Had het soms iets te maken met het ding dat hij net had gekocht? Ja, dat had het zeker. Kenji had namelijk een geniaal plan bedacht dat niet kon mislukken. Ja, het kon wel mislukken, maar daar ging Kenji niet van uit. Hij had zijn troef en daar ging hij morgen mee aan de slag. Vandaag zou hij niet veel meer uit kunnen voeren, maar morgen, morgen gingen bij, Céline en Max vol aan de bak.