Karin gaapte en kroop uit haar slaapzak. Haar kampvuur was gereduceerd tot een hoopje gloeiende kolen, waar ze zorgvuldig zand overheen schepte. Het laatste wat ze wilde was een vuur starten op deze prachtige vlakte. Het was lente, maar het gebied zat al vol jong leven. "Goedemorgen," glimlachte ze, toen Arash en Ithai ook uit hun slaap ontwaakten. De Growlithe begon meteen enthousiast te kwispelen, bij Ithai kon er geen knikje vanaf. Het meisje haalde haar schouders op en begon haar roze haren te borstelen. Toen ze er weer toonbaar uitzag haalde ze ontbijt voor zichzelf en haar pokémon uit haar tas. Na een kort ontbijt hees Karin haar tas weer op haar schouders en vervolgden ze hun tocht over de Southern Plains. Het was fris, misschien net 15 graden, maar de zon scheen aan een wolkeloze hemel en deed zijn best de aarde te verwarmen met zijn goudkleurige lichtbundels. Karin snoof de lucht op, een glimlach sierde haar gezicht. Het was pas de derde dag van haar reis, maar toch wist ze dat ze hier nooit genoeg van zou krijgen.

Onder het lopen praatte het meisje vrijwel continu tegen haar pokémon. Hoewel Arash niks terug zei, reageerde hij enthousiast op elk vriendelijk woord. Ithai daarentegen was zwijgzaam en afstandelijk. Karin hoopte dat dit nog zou veranderen, maar anders zou ze zich er maar bij neer moeten leggen. Iedereen was zoals hij was. Tegen het middaguur hield het drietal weer halt om te rusten en te eten. Daarna klapte Karin in haar handen om zo de aandacht van haar pokémon te krijgen. "Goed, we zijn nog een heel eind verwijderd van Pewter City, maar we mogen niet verslappen! Als we de eerste gym willen verslaan zullen we veel moeten trainen. Arash, jij bent zwak tegen steen pokémon, dus ik gebruik je liever alleen als het echt moet. Ithai, ik moet eerst maar even weten wat je kan." De Nidoran keek haar neerbuigend aan, maar Karin negeerde het. Ze sloeg haar rode pokedex open, waarna het apparaat enkele aanvallen opnoemde. "Nou, ik weet dat je Double Kick kan. Dat zal onze belangrijkste troef zijn, want steen kan niet tegen vecht." Eigenlijk zou ze een gras of water pokémon moeten hebben, die waren nog veel effectiever. Maarja, ze zou moeten roeien met de riemen die ze had.

"Okee Ithai, begin met een Horn Attack!" De Nidoran stoof en vandoor en ramde een boom. Toen hij zich terugtrok bleef een gat in de bast achter. Een paarse vloeistof droop over de stam, waar Karin verbaasd haar Pokedex op richtte. Een Nidoran is klein, maar zijn hoorn is gevuld met gif. Het valt aan met zijn hoorn om zo gif te injecteren in zijn vijand. Wauw, dat was handig! Het zou weinig effect hebben op steen pokémon, maar toch. "Super, doe nu Double Kick!" Karin zwiepte enthousiast met haar arm, waarna de kleine pokémon opnieuw de boom aanviel. Hij zette zich af en ramde toen met zijn achterpoten op de boom. Er vlogen stukken bast van de toch al beschadigde stam. Karin keek een beetje beteuterd naar de boom. Het was niet haar bedoeling het natuurschoon te vernielen! "Uh, laten we maar even een gevechtje toen," lachte ze verontschuldigend. Ithai draaide met zijn ogen en ging toen tegenover Arash staan. Karin beet op haar lip. Dit werd moeilijk, twee pokémon tegelijkertijd opdrachten geven.

"Arash, Ember. Ithai, ontwijk en doe Peck." Beide pokémon kwamen onmiddellijk in beweging. Omdat Ithai wist wat hij moest verwachten ontweek de aanval makkelijk en plante hij zijn puntige bovenlip in Arash linker voorpoot. "Arash, Bite!" De Growlithe reageerde door de Nidoran in zijn oor te grijpen. Ithai liet los en Arash slingerde hem van zich af. De Nidoran lande op vier poten, op zijn gezicht stond een duivelse uitdrukking. Hij opende zijn bek en er schoot een waterbol uit zijn bek. De bol spreidde zich uit tot een halve maan en raakte Arash, die de aanval niet had verwacht, frontaal op zijn borst. De Growlithe vloog achteruit, maar krabbelde bijna meteen weer overeind. Hij was kletsnat en keek erg verongelijkt. Karin staarde met open mond en uitpuilende ogen naar Ithai, die zijn aandacht al weer had verplaatst naar een Berry struik. Hij kon Waterpulse! Karin rukte haar Pokedex weer uit haar zak en richtte deze weer op Ithai. Waterpulse. Nidoran kan deze aanval leren door middel van een TM. Sommige pokémon leren TM aanvallen echter uit zichzelf. Even bleef het stil, toen sprong Karin juichend op en neer. Waterpulse! Nu hadden ze echt een kans in de Gym!