Zinans ogen knepen zich samen, terwijl hij probeerde te wennen aan het felle licht. De jongeman had net een kwartier door een verduisterd bos gelopen, waar de bladeren het meeste zonlicht tegenhielden. Nu was hij echter een open plek op gestapt en vielen de zonnestralen zijn pupillen aan. Zinan hief zijn, in een witte handschoen gehulde, hand boven zijn ogen. Calliope hield halt aan zijn zijde, haar gezicht toonde dat ze duidelijk niet geamuseerd was. Zinan begreep het wel. De Persian was noch gewend aan lang lopen, noch gewend aan het concept ‘zoeken naar Pokémon’. Want dat was de enige reden dat Zinan zich in dit smerige bos had gewaagd. Hij zuchtte. Zijn leven was wel veranderd sinds Akio hem bij Team Rocket had afgeleverd. Bij Akio had hij altijd het beste van het beste gehad. Nu moest hij echter op zijn geld letten. Een compleet nieuwe ervaring voor Zinan. Hartstikke leuk, die zelfstandigheid, maar het feit dat hij niet gewoon naar een goede fokker kon gaan om een nieuwe Pokémon te krijgen ergerde hem mateloos. De enige Pokémon die in dit bos rond leken te huppelen water Caterpie, Weedle, Pidgey en andere nutteloze beesten. Kon hij niet gewoon even een Pinsir of een Beedrill tegen komen?
 
Zinan liet zijn hand zakken. Zijn ogen waren het licht onderhand gewend. De jongeman streek zijn witte overhemd glad. Normaal gesproken was zijn kleding smetteloos wit, maar altijd wanneer je een bos of iets dergelijks betrad leken er altijd spontaan vlekken te ontstaan. Zoals die kleine, groene veeg bij zijn elleboog. Hoe moest die daar in hemelsnaam zijn gekomen? Hij had geen tak of boom aangeraakt. Zinan snoof. Hij wilde wel even zitten, maar hij ging het niet riskeren om grasvlekken in zijn stralend witte broek te krijgen. “Ugh, dit is hopeloos!” snauwde Zinan naar de lege ruimte voor hem. Zijn donkere ogen gleden naar Calliope. “Kan jij je niet even nuttig maken ofzo?” bitste hij tegen de Persian. Calliope keek hem beledigd aan, blies naar hem en verdween toen met opgeheven hoofd in de bosjes. Juist, nu wist hij dus niet of ze boos op hem was of hem daadwerkelijk ging helpen.
 
Omdat hij het niet met zekerheid kon weten, pakte hij zijn telefoon erbij. Great, geen internet en maar één streepje bereik. Waardeloze bossen! Verveeld begon de jongeman Voltorb Flip op zijn telefoon te spelen, in afwachting of zijn Persian überhaupt wel binnen afzienbare tijd terug zou komen. Calliope kon behoorlijk koppig zijn, maar Zinan wist dat ze dit bos net zo erg verafschuwde als hij. Veel langer dan tien minuten zou ze het niet uit houden. Dacht hij. Daar vergiste hij zich jammerlijk in, want 25 minuten later was de Pokémon nog altijd niet teruggekeerd. Zinan moest toegeven dat hij zich een beetje zorgen begon te maken. Daarnaast was nog Voltorb Flip, nog Clefairy Crush niet erg boeiend om te doen. Zinan stopte zijn telefoon in zijn zak en sloeg zijn armen over elkaar. Even stond hij zo, toen zuchtte de jongeman. Goed dan. Zij won. “Calliope?” riep Zinan het bos in. “Calliope!” Hij begon het bos in te lopen, maar bleef al gauw aan takjes haken. Binnen twee stappen stond de lange jongen weer op het pad. Verdomd bos!
 
“Calliope! Verdomme, kom hier! Ik ga echt niet dat bos in!” riep de jongen kwaad in de richting waar zijn Pokémon het bos in verdwenen was. Tot zijn opluchting kwam er wel reactie uit het bos, alleen kwam dit noch uit de richting die hij had verwacht, noch was dit het geluid dat hij had willen horen. Het geluid van fel gegrauw en brekende takken klonk aan de andere kant van de open plek. Zinan draaide zich net op tijd om, om Calliope uit het bos te zien vallen, in fel gevecht met een Scyther. De jongen hapte even haar adem bij het zien van zijn toegetakelde Persian. Hij moest haar helpen! “Calliope, neem afstand met Faint Attack en gebruik Power Gem!” In een paarse flits verdween de Persian uit de messen van de Scyter en kwam halverwege de open plek weer tot stilstand. Het rode kristal op haar voorhoofd begon wit te gloeien, om vervolgens een verblindende witte straal af te vuren op de Scyther. Het raakte de groene Pokémon, maar waarschijnlijk alleen omdat hij zo verbaasd was geweest dat Calliope een trainer had. De Scyther herstelde zich behoorlijk snel en schoot weer op Calliope af. Zijn mes lichtte op, wat Zinan herkende als Slash. “Counter met Slash!” Calliope haalde razendsnel uit en haar klauw ontmoette het mes van de Scyther. Het was maar goed dat de Persian ook behoorlijk snel was. “Nogmaals Power Gem!” Power gem was een Steen aanval, iets wat zeer, zeer effectief was tegen bug/flying types. Zinan grijnsde scheef. Het was toch wel erg prettig om zijn kennis weer eens op de proef te stellen.
 
Ondertussen schoot Calliope opnieuw een lichtbundel af, op het moment dat de Scyther haar in haar zij raakte met zijn andere snijblad. Verdomme, hij is tactisch… Hij had dat nog niet gedacht, of de Scyther verdween… en verscheen weer. Overal. Dubbel Team, daar hadden ze een prachtige counter voor. Zinan deed zijn mond open om de aanval te roepen, maar Calliope was hem al voor. De Persian knetterde van de elektriciteit en liet haar Shock Wave los. Omdat ze een normaal type was, kon ze enkele aparte aanvallen leren. Iets waar Akio natuurlijk aan gedacht had. De aanval schoot over het veld en vaagde alle kopieën weg. De Scyther werd hard geraakt, hij had de aanval duidelijk niet verwacht. “Iron Tail!” De Persian schoot weg en sloeg de Scyther hard tegen een boom met haar staart. “Maak het af met Power Gem, volle sterkte!” De Scyther had al behoorlijk wat schade opgelopen en kwam niet erg snel overeind. Daardoor had Calliope even de tijd op haar aanval op te laden, om hem vervolgens op volle sterkte af te vuren. De Scyther probeerde nog weg te komen, maar Calliope corrigeerde de baan van haar aanval en raakte de Pokémon vol in zijn rug. De Scyther viel neer en kwam niet overeind. Zinan pakte een klein, blauw balletje uit zijn broekzak. De Greatball zwol op en Zinan gooide de ball over het veld. Het lande keurig op de rug van de Scyther, die verdween in een rode flits.

Het ronde voorwerp begon hevig heen en weer te bewegen. Hoewel de Scyther zich nog lang niet gewonnen wilde geven, was deze strijd duidelijk al gestreden. De pokéball bleef doodstil op zijn plek liggen, waarna een zachte 'pling' weergalmde. Gefeliciteerd, je hebt een Scyther gevangen!

Zinan staarde naar de wild bewegende Greatball en merkte dat hij zijn handen tot vuisten had gebald. Vond hij dit nou echt zo spannend? Toegegeven, dit was de eerste keer dat hij een Pokémon ving, maar dat zou toch niet zo'n big deal moeten zijn. Toch? Toch wel. De euforie die hij voelde toen de bal tot stilstand kwam was fantastisch. Het voelde als een overwinning. Zinan grijnsde als een klein kind dat net een lolly had gekregen. Goed, misschien was het vangen van wilde Pokémon toch zo slecht nog niet. De jongeman stapte naar voren om de Greatball op te rapen. Toen hij zich oprichtte streek hij Calliope even over haar kop. "Goed werk meisje," zei hij met een zachtaardige glimlach. Een glimlach die alleen zijn Persian zeer zelden zag. Calliope begon zacht te spinnen en liet zich door haar achterpoten zakken. Zinan fronste, ze was duidelijk moe van het gevecht. Hij pakte haar Pokéball. "Rust maar even uit. Ik breng je zo naar een Center." Calliope keek alsof ze niet erg gecharmeerd was van het idee, maar liet zich toch vangen door de rode straal. Zinan stopte de twee balls in zijn broekzak en rekte zich even uit. Goed, nu kon hij eindelijk weg uit dit verrekte bos. Hij draaide zich om en staarde naar de drie bospaden die de open plek toonde. Crap, waar kwam hij ook al weer vandaan?

OOC: Open voor iedereen!