Some Parent To Parent Advice

Onderwerp: Some Parent To Parent Advice di jul 30, 2013 4:26 pm

Wind waaide in het gezicht van Cynthia en speelde met haar lange, blauwe haren terwijl kleine golven langs haar voeten streken. Haar ogen gleden over de uitgestrekte watermassa die haar, Denise en haar andere Pokémon omringde. De zee was even prachtig als altijd, stralend blauw en lekker rustig. Op haar dooie gemakje voer Denise in de richting van een eiland, een aantal kilometers buiten de kust van het baste land van Kanto. Het was lang geleden dat Cynthia op het eiland was geweest, maar ze wilde graag een hartig woordje met iemand spreken. De veerboot nemen was voor Cynthia geen optie. Waarom zou je betalen voor een vaartocht, die je ook zelf kon maken met je Pokémon? Helemaal gratis en voor niks. Daarbij was dit zo veel leuker dan varen op een boot en op deze manier was Cynthia lekker dicht bij het water. De vrouw glimlachte en keek toe hoe haar team met haar en haar Lapras meezwom. Een zwemtochtje in de zee was voor ieder van hen altijd een feest, omdat zwemmen in de zee toch heel wat anders was dan zwemmen in een zwembad. Shelby zat op dit moment op de rug van Denise. Af en toe dook ook hij in het water om zelf een stukje te zwemmen, maar de kleine Shellder had nog niet voldoende geoefend met het zwemmen van lange afstanden om de hele tocht van het vaste land naar Cinnabar Island vol te houden. 'Jouw tijd komt nog wel Shelby,' sprak de vrouw met een glimlach terwijl ze de Shellder op zijn schild klopte. 'Je wordt steeds beter.' De Shellder knikte en sprong toen weer in het water om weer zelf een paar meter te zwemmen.

De reis van en naar Cinnabar was voor Cynthia meestal het hoogtepunt wanneer ze besloot het eiland en zijn bewoners te bezoeken. Ergens vond ze het jammer dat haar Gym niet op een eiland stond, zoals dat van Brendon, maar helaas, ze kon niet het hele gebouw optillen en verplaatsen naar de Seafoam Islands. God wat zou ze daar graag haar Gym vestigen! Een prachtig eiland, bewoond door vele soorten Waterpokémon en omringd door zee. Prachtig! Helaas was haar Gym de tweede op de lijst voor uitdagers, en dus kon ze moeilijk haar Gym op een onbereikbaar eiland plaatsen. Misschien, ooit, op een dag, kon ze naar Seafoam Island verhuizen, maar voorlopig zat ze "vast" aan Cerulean. Niet dat ze het vreselijk vond om daar te wonen hoor, in tegendeel, maar iedereen had wel eens dromen, toch? Cinnabar kwam langzaam dichterbij terwijl Cynthia genoot van Martin, haar Dewgong, die als een ware circusartiest aan het rondspringen en duiken was in de zee. Vooral Martin kon de uitjes naar de zee erg waarderen, omdat hij zelf afkomstig was van de Seafoam Islands, en dus was geboren in zee. Voor hem was het als een bezoek aan je thuisland, net als voor Shelby, die ook van de Seafoam Islands kwam. Voor Sayo (afkomstig uit een rivier) was de eerste kennismaking met de zee een ware openbaring geweest. Denise en Alex hadden pas voor het eerst in de zee (of een rivier) gezwommen toen ze met Cynthia op reis waren gegaan en voor hen was het helemaal wennen geweest, maar ze hadden zich al gauw als een vis in het water gevoeld.

Inmiddels hadden ze het eiland van Cinnabar, waar de reis naartoe ging, bereikt en was het tijd om af te stappen. 'Bedankt Denise, rust maar lekker uit,' glimlachte de vrouw tegen haar Lapras, waarna ze de Pokémon liet terugkeren in haar Pokéball. Ook de anderen liet ze terugkeren, behalve Alex, die eigenlijk nooit van haar zijde week. Ze zou het niet anders willen hebben. Samen met de Vaporeon begon de vrouw aan de wandeling vanaf het strand van Cinnabar, naar de Ponyta- en Rapidashfokkerij van Brendon. Ze wist niet zeker of ze hem daar zou treffen of dat hij bij de vulkaan was, maar de fokkerij was meestal de eerste plek waar ze de man zocht. Alex en Cynthia liepen met een stevige pas over het eiland en al gauw kwam de fokkerij in zicht. De vrouw keek in het voorbijgaan naar de vele Vuurpokémon die in de weide stonden. Hoewel Waterpokémon haar absolute voorkeur hadden, kon ze wel zien waarom Brendon zo dol was op Vuurpokémon. Ze hadden iets.. Elegants. Al gauw had de vrouw de weides achter haar gelaten en had ze het hoofdgebouw bereikt. 'Hallo? Is daar iemand?' riep de vrouw, hopend op een teken van menselijk leven. Misschien was het toch beter geweest om de man eerst een brief te sturen met de vraag of ze hem om advies mocht komen vragen, in plaats van gewoon op de bonnefooi naar het eiland te varen en zomaar bij de man op de stoep te verschijnen. Ach, als hij er niet was, had ze wel een leuk dagje varen achter de rug straks.

OOC: Miauw, en hier is Cynthia! Op zoek naar advies :3 Ik heb het hier maar gepost, omdat me dat het handigst leek.

Onderwerp: Re: Some Parent To Parent Advice vr aug 09, 2013 4:28 pm

Brendons gezicht vertrok, terwijl Aimée langzaam de verbanden om zijn middel en been afwikkelde. Een gehavende, verschroeide huid werd zichtbaar. De blaren waren al een beetje gekrompen, maar besloegen nog altijd grote delen van zijn rechterzijde en zijn rechterbeen. De man zuchtte en leunde achterover in de stoel waar hij in zat. Zijn donkere ogen staarden naar het plafon. Brendon moest toegeven dat hij nooit had gedacht dat zoiets hem zou overkomen. Hij werkte al zijn hele leven met vuurpokémon en hoewel hij zijn hand of haar wel eens had verschroeid, waren ernstige ongelukken altijd uit gebleven. Tot nu. Hij zuchtte diep toen hij terug dacht aan het moment dat het mis ging. De hitte, de pijn, de schrik. Het vreemde was dat hij het had aangevoeld. Bij het opstaan had Brendon al een vreemd gevoel in zijn buik gehad. Alsof er iets mis zou gaan. En er ging inderdaad wat mis.

Het was aan het begin van de middag geweest. Hiro was blaffend het erf opgestormd en Brendon was zonder twijfel op zijn rug gesprongen. De Arcanine had de kudde in de Noordelijke weides bewaakt en er was overduidelijk iets mis. Het tweetal vloog over het zandpad dat langs zijn weides leidde. Met een grote sprong vloog Hiro het weiland in en stormde verder. Al gauw kwam de kudde in zicht en Brendon zag dat de Rapidash en Ponyta behoorlijk onrustig waren. Op een ruime afstand kwam Hiro tot stilstand en Brendon sprong van de rug van de Arcanine. In het gras lag een Rapidash. Haar flank was bezweet en haar buik opgezet. Brendon herkende haar meteen als Tanya, één van zijn drachtige merries. Blijkbaar werd het veulen te vroeg geboren en hij had zo het vermoeden dat dit niet het enige was dat er mis was.

De man haastte zich naar de merrie, terwijl Hiro de kudde op afstand hield. Echter, wat Brendon niet door had gehad, was de hengst van de kudde erg overstuur. Terwijl de man de merrie probeerde te helpen, gilde deze van de pijn en leek er wat te knappen bij de Rapidash hengst. Hij stormde langs Hiro en stortte zich op Brendon. Zijn hoeven probeerden de man te vermorzelen, terwijl de vlammen op zijn benen de man verschroeiden. Gelukkig voor Brendon kwam zijn Arcanine meteen in actie. De Pokémon werkte de Rapidash tegen de grond en bevocht hem net zolang tot de Rapidash uitgeteld op de grond lag. Eén blik op zijn trainer zei Hiro genoeg. De Arcanine stormde ervandoor, terug naar het huis.

Al gauw kwam de Pokémon terug met Aimée, die meteen de ambulance belde bij het zien van haar man. De weken die daarop volgende waren gevuld met angst, pijn en revalidatie. Zijn dochter Karin kwam terug van haar reis door Kanto om haar vader bij te staan. Brendon vond het verschrikkelijk dat hij haar reis onderbrak, maar was zeer dankbaar voor haar steun en aanwezigheid. Daarnaast gaf het Aimée ook wat rust, aangezien ze nu niet alles zelf hoefde te doen. "Zo, weer klaar."Aimée's stem haalde hem uit zijn herinneringen. Hij keek op en zag de zachte ogen van zijn vrouw. Ze glimlachte naar hem en hij wist ook een glimlach te produceren. De pijn in zijn lichaam had zijn vrolijke geest enigszins gebonden.

Opnieuw deed een stem hem opschrikken. "Hallo? Is daar iemand?" Tot zijn schrik herkende hij dit als de stem van Cynthia. Brendon had nog vrijwel niemand over zijn conditie verteld. Zijn ogen gleden over zijn gehavende lichaam. De man droeg geen shirt en een spijkerbroek die bij de knieën was afgeknipt, dus het witte verband om zijn borst, middel en rechterbeen waren nogal opvallend aanwezig. Ondertussen was Aimée al opgestaan om open te doen. "Wacht," sprak Brendon, terwijl hij zichzelf overeind werkte uit de stoel en de krukken pakte waar hij nog altijd op liep. "Ik doe wel open." Aimée keek hem aan met ogen vol medelijden, iets wat Brendon verschrikkelijk vond. Hij was altijd sterk geweest. Sterk, betrouwbaar, een doener. Nu kon hij niks. Hij was een patiënt. Brendon klemde zijn kiezen op elkaar, terwijl hij naar de deur hinkte met behulp van zijn krukken. Hij opende de deur en zag de vrouw met het opvallende blauwe haar op zijn erf staan. "Cynthia. Wat leuk je te zien," zei de man, terwijl hij een glimlach op probeerde te zetten. Hij hinkte wat opzij, zodat de deuropening vrij was. "Kom binnen, als je wilt." Hij gebaarde naar binnen. Hopelijk zou Cynthia niet te geschokt zijn om zijn toestand..

Onderwerp: Re: Some Parent To Parent Advice zo aug 11, 2013 2:57 pm

Geduldig wachtte Cynthia voor op het erf. Haar ogen gleden over het huis voor haar, op zoek naar een teken van leven, terwijl Alex de omgeving in de gaten hield. Al gauw was er binnen iets te horen en was er hoop dat ze niet voor niks naar Cinnabar was gegaan. De houten voordeur van het huis ging open en Brendon verscheen in de deuropening. Althans, ze vermoedde dat het Brendon was, want de man begroette haar, verklarend dat het leuk was haar weer te zien, maar hij zag er niet meer uit als Brendon. Zijn halve lichaam zat namelijk verpakt in verband. Geschrokken sloeg Cynthia even haar hand voor haar mond, liet deze weer zakken en liep snel naar voren. Alex rende voor haar uit de trap op naar de veranda en bleef voor Brendon staan. Cynthia volgde haar Pokémon vlug en keek de man bezorgd aan. 'Brendon, wat is er gebeurd, gaat alles wel goed?' De man gebaarde dat ze naar binnen mocht gaan, wat de vrouw ook deed, maar ze was nog altijd wat geschokt om de man zo te zien. Wat was er toch gebeurd?

Het huis van de familie Mayon was in de afgelopen jaren niet veel veranderd. Het zag er nog altijd knus en gezellig uit, met vele foto's van het gezin en de fokkerij. Cynthia's blik viel even op een gezamelijke foto van de familie Mayon; vader, moeder en dochter. De vrouw voelde al tranen opwellen in haar ogen. Zij en Kenji hadden niet eens zo'n foto! Of toch wel? Ze wist het niet meer zeker. Misschien stond er wel een foto van haar en Kenji op de schoorsteenmantel bij haar ouders thuis, maar dat moet dan een hele oude foto zijn geweest, en waarschijnlijk keek Kenji lang niet zo vrolijk op die foto als Karin op deze. Het gezelschap begaf zich naar de keuken, waar Cynthia plaats nam aan de grote keukentafel. 'Wil je iets drinken?' vroeg Aimée, de vrouw van Brendon, vriendelijk aan haar. 'Thee alsjeblieft,' glimlachte de blauwharige vrouw, waarna ze weer naar Brendon keek. De man kwam op zijn krukken ook de keuken binnen en nam, net als haar, plaats aan de keukentafel. Aimée overhandigde haar een kop thee, waar de vrouw glimlachend voor bedankte en toen haar ogen weer op Brendon richtte. 'Wat is er met je gebeurd?' vroeg ze bezorgd. Ze was hier dan wel gekomen voor haarzelf, maar ze kon de verwondingen van de man moeilijk negeren.

OOC: Godmode met toestemming!

Onderwerp: Re: Some Parent To Parent Advice ma aug 12, 2013 12:40 am

Cynthia sloeg haar hand voor haar mond en Brendon sloeg zijn ogen neer. Hij had het wel verwacht, maar vond het niet minder erg. Het voelde voor hem vernederend om er zobij te lopen, zo hulpeloos te zijn. Hij hoorde de vrouw naar hem toe snellen, dus richtte Brendon zijn blik weer omhoog. "Brendon, wat is er gebeurd, gaat alles wel goed?" sprak Cynthia bezorgd. Brendon besloot eerst maar eens naar binnen te gaan, hoewel dit meer noodzaak was aangezien hij niet zo lang kon staan, dus nodigde hij de vrouw uit binnen te komen. Cynthia liep naar binnen, waar Aimée haar opving en naar de keuken leidde. Brendon draaide zich wat onhandig om en liep met zijn krukken achter de twee vrouwen aan. De deur liet hij achter zich dicht vallen. Terwijl Aimée hun gast van drinken voorzag, hinkte Brendon de keuken in, schoof een stoel achteruit en liet zich er voorzichtig op zakken. Toch kon hij een klein kreun niet onderdrukken toen hij de verbanden voelde verschuiven. De man schoof zijn benen onder de tafel, terwijl zijn vrouw hem een kop thee voor zette. Brendon wenste dat hij er een flinke borrel in kon gooien, maar hij wist dat Aimée het daar niet mee eens zou zijn.

Goed, na de formaliteiten, de drankjes en de bedankjes volgde natuurlijk die ene, onvermijdbare vraag. "Wat is er met je gebeurd?" Cynthia's stem was bezorgd, net als haar ogen. Brendon staarde naar de tafel en bromde: "Bedrijfsongeluk." Hij viel even stil, maar realiseerde zich toen dat de vrouw natuurlijk wel wat meer uitleg wilde. Brendon zuchtte, ging achterover zitten en in zijn stoel en slaakte een zucht. "Eén van mijn merries kreeg een miskraam in het noordelijke weiland. Toen ik haar probeerde te helpen viel de hengst mij aan. Ik had geluk dat ik Hiro bij me had." Hij glimlachte even zwakjes. Waarschijnlijk was hij er niet meer geweest zonder de Arcanine. Hij had niet alleen de Rapidash weggejaagd, hij had ook Aimée opgehaald. Brendons ogen gingen weer naar Cynthia, waarna hij zich besefte dat de vrouw hier natuurlijk niet voor hem was gekomen. Ze kon immers niet weten dat hij een ongeluk had gehad. "Maar vertel eens, wat brengt jou op Cinnabar Island?" vroeg de man nieuwsgierig. Alles om de aandacht van hem af te leiden!

OOC: Wat is Brendon een chagrijn geworden xD

Onderwerp: Re: Some Parent To Parent Advice ma aug 12, 2013 1:37 am

Brendon leek niet erg blij met de vraag wat er was gebeurd, maar ja, als je er zo toegetakeld uit zag, dan was deze vraag onvermijdelijk. Iedereen die de man voor het eerst zou zien zou deze vraag op hem afvuren, hoe irritant het ook was. Sommige mensen hoefden helemaal niet te weten wat er was gebeurd, maar vroegen het meer uit formaliteit, als een vorm van beleefdheid. Cynthia kende de man al een aantal jaren en was oprecht bezorgd over het "bedrijfsongeluk" dat de man had gehad. Eerst leek het erop dat dit de enige uitleg was die ze van de man zou ontvangen, maar toen kwam er toch meer uitleg. De vrouw luisterde geïnteresseerd terwijl de man vertelde dat één van zijn Rapidash een miskraam had gehad en dat hij tijdens het helpen was aangevallen. De vrouw schrok er wel van dat één van zijn eigen Pokémon hem gewoon had aangevallen. Dit bewees maar weer dat Pokémon ook maar gewoon wezens waren die soms onberekenbaar konden reageren, zeker wanneer een soortgenoot pijn leed.

Even was het stil nadat Brendon had verteld hoe hij aan zijn verwondingen was gekomen. Cynthia had ook niet echt geweten wat ze erop had moeten antwoorden, afgezien van het feit dat ze blij was dat het nu goed leek te gaan met de man. Toen leek de man zich iets te herinneren en vroeg hij haar waarom ze eigenlijk naar Cinnabar was gekomen. De vrouw sloeg haar ogen neer, staarde naar haar thee en speelde wat met haar kopje. Het draaien van het kopje zorgde voor golven in de thee, golven die haar deden denken aan de zee waar ze enkele minuten terug nog op had gevaren. De vrouw zweeg nog even een minuut of twee, waarna ze een zucht liet ontsnappen uit haar mond. 'Ik ben hier... voor advies,' besloot ze na een tijdje waarna ze opkeek van haar thee en naar de man staarde. 'Advies over Kenji,' voegde ze eraan toe. Haar blik gleed weer naar haar kopje, waar ze nog even mee speelde, wederom een zucht liet ontsnappen en toen opzij keek, door het raam naar buiten. 'Sinds hij op reis is gegaan heb ik niks meer van hem gehoofd. Alleen toen hij in de Gym was voor de Cascade badge heb ik hem gezien, maar sindsdien heb ik niks meer gezien of gehoord van hem. Moet ik me daar zorgen om maken?' Bij het stellen van die laatste vraag richtte ze haar blik rechtstreeks op Brendon. Hoe hield hij het vol zonder zijn dochter? Of kwam Karin wel geregeld langs op het eiland? Wist ze wel dat haar vader gewond was geraakt? 'Laat Karin wel wat van zich horen? Komt ze wel eens langs?' vroeg ze, met een soort van wanhoop in haar stem. Lag het allemaal aan Kenji? Of aan haar?

OOC: Haha Brendon chagrijnig en Cynthia zwaar verdrietig XD Leuke combi zo!

Onderwerp: Re: Some Parent To Parent Advice wo aug 21, 2013 3:40 pm

Cynthia's reactie op zijn vraag maakte hem nieuwsgierig. De vrouw sloeg haar ogen neer en speelde met het kopje in haar handen. Geduldig wachtte Brendon tot de vrouw klaar was om te praten. "Ik ben hier... voor advies," sprak ze uiteindelijk, waarop de man haar geïnteresseerd aan keek. Advies? Wilde de watervrouw opeens Ponyta gaan fokken of iets dergelijks? "Advies over Kenji," voegde Cynthia eraan toe. Brendons mond vormde een geluidsloze 'O'. Ja, dat was veel logischer. De vrouw zuchtte en Brendon keek haar wat bezorgd aan. Hij wist dat het nooit echt soepel gelopen had tussen Cynthia en haar zoon, maar blijkbaar zat ze er meer mee dan hij door had. "Sinds hij op reis is gegaan heb ik niks meer van hem gehoofd. Alleen toen hij in de Gym was voor de Cascade badge heb ik hem gezien, maar sindsdien heb ik niks meer gezien of gehoord van hem. Moet ik me daar zorgen om maken?" Cynthia's doordringende, blauwe ogen waren nu op hem gericht. Brendon glimlachte geruststellend. "Ik denk dat je je geen zorgen hoeft te maken over die jongen. Hij red zich wel. Hij heeft de wil van zijn moeder." Hij glimlachte nog wat breder, terwijl hij haar met twinkelende ogen aankeek. Kenji en Cynthia leken meer op elkaar dan ze allebei wilden toegeven.

Cynthia verschoof de aandacht van haar naar hem. "Laat Karin wel wat van zich horen? Komt ze wel eens langs?" Hij trok zijn wenkbrauwen even op. "Wanneer ze op reis is hoor ik niet echt van haar," gaf hij toe. "Maar dat geeft niet. Ik weet dat ze met goede mensen op reis was. Kenji en Sora lijken me goede vrienden." Ja, Karin had hem in geuren en kleuren verteld over hun avonturen. "Ze is inderdaad thuis geweest, maar dat was meer.. noodzaak." Brendon grimaste. Hij had het vreselijk gevonden om Karin terug te halen uit Kanto. Het was haar Pokémon reis! Haar droom! Maar door zijn ongeluk had Aimée haar teruggehaald. Karin had veel tijd besteed aan zijn verzorging, maar af en toe had hij het meisje overgehaald om wat te gaan trainen. De vangst van haar Magnemite had hem zeer tevreden gestemd. "Ik vind het vervelend dat ze haar reis heeft moeten onderbreken voor mij, maar ik denk dat ze binnenkort wel voor jouw deur staat." Brendon glimlachte weer, maar minder overtuigend dan eerst. Stom ongeluk. Stomme wonden. Dat hij eraan leed was één ding, maar dat zelfs zijn dochter er gevolgen van ondervonden had...

Onderwerp: Re: Some Parent To Parent Advice wo aug 21, 2013 6:16 pm

Er verscheen een geruststellende glimlach op het gezicht van Brendon toen ze haar zorgen had uitgesproken. Keek hij er soms anders tegenaan? 'Ik denk dat je je geen zorgen hoeft te maken over die jongen. Hij red zich wel. Hij heeft de wil van zijn moeder,' verklaard de man. Cynthia toverde een zwakke glimlach tevoorschijn. 'Dat weet ik zo net nog niet Brendon. Ja hij is vastbesloten, maar ik zie meer terug in hem van zijn vader, dan van mij.' Hiermee doelde ze vooral op zijn koppigheid en zijn soms harde en strenge aanpak naar zijn Pokémon. Daarbij stak zijn afkeer naar Waterpokémon haar ook, maar ze had zich er jaren geleden al bij neer gelegd dat ze haar liefde voor Waterpokémon niet aan de jongen op kon dringen. Hij had het recht om zijn eigen voorkeuren te ontwikkelen omtrent Pokémon. Ze hoopte gewoon dat hij de juiste keuzes zou maken en zijn Pokémon om te juiste redenen zou kiezen, dus niet alleen maar op brute kracht, maar op de band die hij met ze had of kon opbouwen. 'Maar jij bent dus van mening dat ik niks moet doen? Dat ik me geen zorgen moet maken?' vroeg de vrouw na een korte stilte aan de man. Ze had zo het gevoel dat ze iets moest doen en dat ze dit niet zomaar voorbij kon laten gaan.

Heel even verschoof Cynthia de aandacht van haarzelf naar Brendon, door te informeren naar Karin. De man vertelde dat hij ook niet heel veel van Karin hoorde als zij op reis was, iets wat Cynthia wel een beetje gerust stelde over haar situatie met Kenji, maar vertelde ook dat het meisje thuis was gekomen toen ze had gehoord dat hij een ongeluk had gehad. Cynthia staarde weer even naar haar twee. Zou Kenji ook thuiskomen als haar iets ergs overkwam? Zou hij de moeite nemen om even te gaan kijken bij zijn moeder? De enige ouder die in zijn leven aanwezig was? De vrouw wist het niet, maar had het gevoel dat de jongen zelfs dan nog niet thuis zou komen. Brendon noemde Kenji in zijn verhaal over Karin en haar reizen, samen met Sora, een naam die ze nog niet eerder had gehoord, maar ze vermoedde dat dit het groenharige meisje was geweest dat toentertijd van Kenji's Gymgevecht, naast Karin op de tribune had gezeten. Ze glimlachte bij het horen van het feit dat het meisje binnenkort misschien wel bij haar op de stoep stond. 'Ik kijk er naar uit om tegen haar te vechten. Ik ben erg benieuwd naar hoe ze is gegroeid in de afgelopen maanden.'

Onderwerp: Re: Some Parent To Parent Advice di sep 10, 2013 11:52 am

Cynthia leek het niet helemaal met hem eens te zijn. Brendon keek naar zijn handen en merkte dat hij zich een beetje schaamde. Blijkbaar kende hij Cynthia en Kenji niet goed genoeg om zo'n opmerking te plaatsen. "Maar jij bent dus van mening dat ik niks moet doen? Dat ik me geen zorgen moet maken?" vroeg Cynthia na een korte stilte. Brendon knikte. "Ik snap je bezorgdheid, maar hij is niet alleen. Pokémon zijn meer dan alleen gevechtspartners, het zijn je vrienden. Ik weet zeker dat zijn team wel een oogje op hem houd." Brendons donkere ogen keken de vrouw geruststellend aan, maar in zijn achterhoofd had hij het gevoel dat hij net zo goed tegen een muur kon gaan praten. Wat kon hij nou zeggen dat een ongeruste moeder gerust zou stellen? Hun situatie was ook totaal anders dan die van hem en Karin, wat ook wel pijnlijk duidelijk werd uit de antwoorden die hij gaf. Hij wilde juist dat zijn dochter de wereld zou zien, net als hij dat Aimée had gegund toen hij haar plek overnam als opvolger van de Cinnabar Gym. "Ik kijk er naar uit om tegen haar te vechten. Ik ben erg benieuwd naar hoe ze is gegroeid in de afgelopen maanden." Brendon knikte. "Ik ook. Misschien kon ik wel kijken." Hij glimlachte zwakjes. Hij moest nog maar zien of hij dan al weer in staat was om te reizen. Brendon leunde achterover en wilde zijn armen achter zijn hoof vouwen, maar stopte daar gauw mee toen hij de verbrande huid onder zijn verbanden voelde trekken. De man slaakte een zucht en vouwde zijn armen voor zijn borst over elkaar. "Cynthia, kan ik je misschien ergens mee helpen? Ik weet dat de situatie tussen jou en Kenji nogal gevoelig en ingewikkeld is, maar als er iets is wat ik kan doen.." Zijn ogen keken de vrouw doordringend aan.

Onderwerp: Re: Some Parent To Parent Advice vr sep 13, 2013 9:23 am

Even begon Cynthia te twijfelen aan haar hele besluit om hier te komen. De antwoorden van Brendon waren niet wat ze had verwacht te horen, of was dat misschien het probleem van dit hele gesprek? Dat ze hier was gekomen met bepaalde verwachtingen en daardoor niet goed luisterde naar wat Brendon haar vertelde, en dit niet wilde accepteren? Tja, als ze een ja-knikker had gewild, had ze net zo goed haar baliemedewerkster om raad kunnen vragen. Ze was echter naar Brendon gegaan, omdat Karin en Kenji in dezelfde leeftijdscategorie zaten. Nu was hun situatie duidelijk anders (Karin en Brendon hadden de vader-dochter-band die Cynthia totaal mistte) maar toch deed de man zijn best haar te helpen en dat waardeerde ze enorm. De man tegenover haar benadrukte dat Kenji niet alleen was op zijn reis en dat zijn Pokémon echt wel een oogje in het zeil hielden. Hierop toverde de vrouw een zwak glimlachje op zijn gezicht. Kenji zou alleen voor sterke en krachtige Pokémon gaan, dus veilig zou hij inderdaad wel zijn, maar verstandig? Uiteraard had hij ook Céline nog bij zich en hoewel de Pokémon als Eevee zijnde nogal een miepert was, leek ze als Jolteon een stuk zekerder van haar zaak. Zij zou sowieso opletten dat Kenji niks overkwam. Ze knikte. 'Dat is waar,' gaf ze toe.

Het gesprek ging weer even naar Karin, waarbij Cynthia aangaf dat ze erg uit keek naar een gevecht tegen Karin. Brendon zou zelfs misschien even komen kijken. 'Nou je bent van harte welkom,' glimlachte de vrouw. 'Ruimte zat op mijn tribunes.' Even was het weer stil, waarop de man opeens vroeg of hij iets voor haar kon doen, gezien de situatie tussen haar en Kenji. De vrouw keek naar haar kopje thee, nam hier even een slok van en zette het kopje toen weer neer. 'Ik weet het niet. Ik kwam hier om advies te vragen aan jou, maar nu ik hier ben, weet ik het niet meer zo goed.' Ze viel even stil en richtte haar blik toen weer op Brendon. 'Ik denk dat het iets is dat Kenji en ik zelf, met elkaar, op moeten lossen.'

Profiel Pokégear