Karakter Kaart

Naam: Christopher Smit
Leeftijd: 22 Jaar
Geslacht: Man
Woonplaats Pallet Town
Uiterlijk: Chrisopher heeft een vrij alledaags uiterlijk. Zijn ogen zijn bruin en zijn haar is donkerblond en vrij kort, hoewel zijn pony vrij lang is. Verder heeft hij van nature een slank, maar ongetraind postuur. In zijn jeugd had hij namelijk zelden zitten sporten, dus heeft hij er niets van meegekregen. Verder is hij niet erg lang voor een jongen, maar zeker niet te klein. Zijn lengte is namelijk 1 meter 79. Op het gebied van kleding heeft hij elk seizoen een andere jas, vest of shirt aan, maar altijd wel dezelfde donkerblauwe spijkerbroek. Chris draagt in de lente vooral een oranje vest over een donkerblauw shirt. In de zomer draagt hij enkel een dunne, witte overhemd en in het najaar een donkerblauw shirt en een rode jas. Zijn schoenen veranderen net zoals zijn broek nauwelijks, ondanks het feit dat hij twee paar schoenen bij zich heeft.
Karakter:

• Kalm: Een opvallend eigenschap van de jongeman is zijn rustige aard. Zelden zal hij zich hyper energiek gedragen of juist vrij nerveus. Christoper kan dus in de meeste gevallen vrij goed nadenken, voordat hij iets zegt of doet. Dit heeft hij te danken aan zijn verleden, waarin hij als kind ernstig gepest werd door de andere kinderen van Pallet Town en wist dat hoe erg hij ook flipte, het geen effect zou hebben en het de situatie zou verergeren en nog erger, de pestkoppen ‘vermaken’. Sindsdien werd Chris kalmer van aard, maar er waren keren dat hij een terugval had. Deze komen echter nog maar zelden voor.
  
  
• Vriendelijk: Chris is een vrij aardige persoon en wist ondanks het zware gepest, hetzelfde te blijven. Dat geldt verder ook tegenover Pokémon, hoewel die niet altijd vriendelijk terug waren. Chris wilde namelijk vaak een Pokémon in nood helpen, maar deze viel hem toen juist aan, omdat deze dacht dat hij hem kwaad wilde doen. De jongen vond dat echter niet erg en liet de Pokémon met rust als hij geen hulp wilde, maar meestal kon hij het niet laten om toch een beetje te helpen. Soms liet hij een Oran berry achter of hakte hij iets door, waardoor de Pokémon vrij kon komen als hij vast zat. Ook andere mensen zou hij willen helpen, maar het liefst zonder dat de ander het merkt. Dat komt door zijn schuwe gedrag tegenover mensen.
  
  
• Mensenschuw: Ondanks het feit dat Chris vriendelijk is en kalmer was geworden, had het pesten degelijk een slechte invloed op hem. Hij raakte geheel buitengesloten van de andere kinderen in Pallet Town en reisde verder alleen. Het kwam voor dat hij werd aangesproken door een vriendelijk persoon waarop hij beleefd reageerde, maar verder vermeed hij zoveel mensen. De steden die hij tegenkwam had hij ook snel gepasseerd. Bovendien werkte het nog meer tegen dat de pestkoppen regelmatig weer verschenen en de ellende voor hem erger en erger maakten. Wanneer hij tegenwoordig wordt aangesproken op iets, reageert hij net zo beleefd als vroeger, maar wel schuwer. Het is verslechterd doordat hij de laatste aar jaren die hij op Cinnabar Island doorbracht nauwelijks met anderen gesproken had.
  

Familie:
Ouders: James Smith(R.I.P.) & Jeanne Smith(R.I.P.)
Grootmoeder: Lucy Smith
Trainer/Coördinator/Gymleider/Grunt: Volwassene

Pokémon:

Hati(Charizard, Male):

Sköll(Marowak, Male):

Sól(Caterpie, Female):

Geschiedenis:


Tweeëntwintig jaar geleden werd Christopher geboren in een kleine plaats genaamd, Pallet Town. Zijn ouders waren trots op hun kersverse zoon en verzorgde hem goed. De ouders werkten echter regelmatig op een kantoor in Vermillion City en hadden niet alle tijd voor hun zoon. De grootmoeder aan zijn vaders kant schoot gelukkig te hulp om Chris te verzorgen in zijn jonge jaren. Christopher groeide op tot een vrolijke, energieke kleuter die een grote interesse tegenover Pokémon begon te vormen, doordat zijn oma een breeder was en hij met haar werk mocht helpen. Christopher was verrukt door het idee ooit zelf een Pokémon te nemen en alle gym’s uit te dagen voor een badge, en begon zich verder te verdiepen in de Pokémon wereld. Een boek genaamd ‘de Pokédex’ dat uit was gekomen voor de jonge trainers die nog geen échte Pokedex hadden, had hij velen keren gelezen, totdat de randen van de pagina’s versleten waren. Ongeduldig had Chris de jaren zitten aftellen tot hij een leeftijd van tien jaar had bereikt en toen hij acht was geworden, mocht hij zijn grootmoeder zelfs helpen met de iets moeilijker klusjes. Dat was echter de dag dat zijn ouder verongelukten bij een auto ongeluk toen ze naar hun werk gingen. Het nieuws bereikte hen de volgende dag. Wat er door hem heen ging kon Chris niet meer herinneren, enkel dat hij zichzelf in een oude kleding kast had opgesloten met het idee om deze nooit meer te verlaten. Zijn grootmoeder wist hem er echter uit te halen en deed haar best om het proces voor het jongetje makkelijker te maken, wat degelijk lukte. De twee jaren na het ongeluk was elke dag echter ineens een hel geworden, de buren hadden alles erover gehoord en de geruchten waren zo ruw en vreselijk om aan te horen. Terwijl de buren zijn grootmoeder sterk begonnen wan te trouwen, vielen hun kinderen bij Chris binnen met pijnlijke vragen, zoals: Je helpt toch bij het broeden van eieren? Volgens mij heb je zojuist je eigen ouders dood gewenst om de eieren uit te laten komen. Christopher had de ander in een flits tegen zijn wang aan geslagen, en raakte verrast door de immense aanval van de groep kinderen die op hem werd gericht. Het was vreselijk. De kinderen waren echter bijna tien jaar toentertijd en hadden spoedig een starter gekregen van de professor. Toen Chris de drie hoofd pestkoppen weer tegenkwam, vielen ze hem aan met de Ember, Water Gun en Vine Whip van hun Pokémon. Christopher was weerloos en had nog geen Pokémon en keek met zijn ogen vol angst richting de pestkoppen en hun duivels uitziende Pokémon. Sindsdien wilde Christopher tijdlang niets met deze drie Pokémon te maken hebben. De jongen werd echter wel op tijd gered door de professor die aan kwam gerend en de kinderen streng aansprak en – toen de pestkoppen weg waren gevlucht- Christopher onder zijn hoede nam. Het jongetje zat onder de wonden en durfde de professor niet aan te kijken of zelfs maar iets te zeggen. Gelukkig nam de professor grotendeels het woord en vroeg aan Chris om de volgende dag terug te komen voor een cadeau. De volgende dag kwam Chris terug, maar hij had zeker twijfels over wat dit ‘cadeau’ inhield. Echter, in het laboratorium zag hij de professor niet, maar wel twee Poké Ball’s op een tafeltje liggen. Toen hij het tafeltje nieuwsgierig had benaderd, lieten de plotselinge verschijning van de professor en zijn grootmoeder hem heel wat schrikken. Toen hij bedaarde, vertelde ze dat ze elkaar redelijk goed kende en hem graag twee Pokémon cadeau wilden doen. De twee Pokémon bleken een Charmander en Cubone te zijn. In het begin had hij ook moeite met de Charmander door de ervaring met de Charmander van de pestkoppen, maar uiteindelijk kwam hij over de angst heen, maar niet de afkeuring. De professor suggereerde hem een trainer te worden waar het jongetje mee instemde. Pas op zijn tiende verjaardag vertrok hij echter Pallet Town, omdat hij zijn Pokémon extra wilde trainen voor zijn reis begon. Tijdens zijn reis had hij de gym’s echter vermeden. Dat wilde hij namelijk in eerste instantie niet, als kleine kleuter wel. Als kleuter wist hij echter niet hoe groot Kanto was en nu hij het wel wist, wilde hij eerst zijn Pokémon trainen en de boel verkennen, voordat hij naar de gym’s ging. Echter, Christopher kwam vaak de pestkoppen weer tegen die zijn leven zuur hadden gemaakt en verloor elke strijd. Keer op keer. Pas aan het einde van zijn reis wist hij ze te verslaan en ter eren van de gebeurtenis besloot hij nog een Pokémon te vangen, een Caterpie. Het scheelde niets of Hati had de Pokémon in een keer kunnen uitschakelen. Sindsdien trainde Christopher zijn Pokémon gemotiveerder.

Jaren later echter kwam hij de pestkoppen weer tegen in Vermillion City, maar ze gedroegen zich 'anders'. Ze stonden namelijk aan de uitgang van een vrij groot gebouw met hun ruggen naar de deur. Ze spraken vrij zacht met elkaar, maar Chris wist enkele woorden op te vangen. 'Missie', 'Vermillion City'. Twee woorden, dat was genoeg voor Chris om al een vermoeden te hebben dat deze drie pestkoppen de verkeerde pad waren opgegaan.  Dat verbaasde Chris niets, ze lieten hun Pokémon namelijk ook mensen aanvallen! De pestkoppen merkten toen pas Chris op en leken niet al te blij met zijn verschijning te zijn. Chris reageerde op hun houding, maar het volgende moment werd alles zwart en zaten ze in donkere, dunne steeg die diep verborgen lag in de stad. Ditmaal zag hij de pestkoppen maar ook hun Venusaur, Charizard en Blastoise erbij staan. Ze gaven hun Pokémon een bevel voor een aanval, een dodelijke. Op tijd wist Chris de Poké Ball van Hati te grijpen om zichzelf tegen hen te verdedigen.  Dus als vanzelfsprekend volgde er weer een gevecht. Ditmaal echter eindelijk een tegen een, de Charizard van de pestkop, tegenover de Charizard van Christopher. Het ging lange tijd gelijk op, totdat de Charizard van de ander zijn Flamethrower op Christopher had gericht. Hati reageerde erop door recht tegenover Chris te staan om hem te beschermen. Chris wilde echter dat hij door zou vechten, want hij wilde de ander tegenhouden. De jongen riep tegen Hati om de Charizard aan te vallen, wat de Pokémon na enige aarzeling deed. De Flamethrower raakte hem op het nippertje niet, waarna Hati verder vocht tegenover de Charizard en al zijn haat tegenover de Charizard van de tegenstander vrij liet komen om te overwinnen. Echter, bleef Hati vrij dicht bij Chris, waardoor sommige aanvallen misliepen. Toen de Charizard van de pestkop plotseling in het gevecht een Hyper Beam richting Chris afvuurde, wilde hij de kans nemen het gevecht te beëindigen door Hati de aanval te ontwijken en dan de genadeslag te geven. Hij zou het wel redden. Hati was er echter niet mee eens en ving de klap van de Hyper Beam met zijn laatste kracht op en zakte uitgeschakeld voor Chris neer. Voor hem betekende dit dat zijn Charizard niet genoeg vertrouwen in hem had door zijn bevelen na te volgen. De pestkoppen wonnen en de Smog en Whirlwind combinatie zorgde voor de optimale ontsnapping. Een lange tijd verbleef Chris op Cinnabar Island ter training van de vuurkrachten van zijn Charizard, maar hun band verslechterde. Met de tijd besefte Chris echter dat hij in dat specifieke gevecht grote fouten had gemaakt en simpelweg werd geleidt door opgekropte woede en frustraties, maar het was al te laat. Hati had zich al tegen hem gekeerd. Het werd nog erger toen hij eens de sterke schim van de Charizard had gespot die een gym op het eiland had. De gymleider zag hij ook vrij vaak en het beeld van de machtige, onverschrokken Charizard gaf de jongen eindelijk een doel. Zijn Charizard zou ook zo krachtig worden, hij zou een gymleider worden! Hati echter reageerde met jaloezie op de verschijning van de veel sterkere Charizard en kreeg de indruk dat Chris hem niet meer wilde, maar een sterkere Charizard. De band verslechterde. Chris wilde echter een gymleider worden ,ondanks de verschillende typing van zijn Pokémon! Hij zou zijn best doen! Sindsdien begon hij zijn reis langs steden met een gym om meer over het vak te leren en over de kracht van hun Pokémon.

Like's:

• Alle Pokémon buiten starters
  
• Zomer
  
• Zonsopgangen/ondergangen
  
• Rust
  
• Grasvelden
  

Dislike's:

• Mensen met slechte bedoelingen
  
• Trainers die hun Pokémon nauwelijks trainen
  
• De drie starters
  
• Gezeur
  
• Drukte
  

En verder..: -