So hard to face what had gone wrong
We've got to make this work
And give it our all
Epica - Our Destiny

De nederlaag tegen Brock van de Pewter City gym was een enorme klap geweest voor Quirina. Hoewel ze nog diezelfde avond tegen zichzelf had gezegd dat het echt niet erg was en dat ze gewoon nog wat beter moest trainen, bleef er een gevoel aan haar knagen. Het hielp ook niet dat Lorelei  haar de hele nacht gezelschap had gehouden; een aanhoudend gehuil dat nu eens zachter werd en dan weer aanzwol tot een oorverdovende weeklacht. Frigg fluisterde dat ze misschien beter eerst nog even kon trainen, terwijl Hel eroverheen krijste dat het een oneerlijk gevecht was geweest en dat ze Brock moest aanklagen. Heel vaag on ze in de achtergrond Sága horen, die haar probeerde gerust te stellen en in slaap te sussen. Het hielp niets. De nacht was lang en duister. De enige die haar erdoorheen wist te slepen, was Ara, die zijn veren tegen haar aanvleidde en haar kopjes gaf als er weer een traan naar beneden biggelde. Pas tegen de ochtend was Quirina in slaap gevallen.

Nu ging het beter. Quirina had zich wat meer verdiept in de Pokémon van Brock en dan met name hoe ze met haar Normal-Flying Pokémon een Steen-Grond Pokémon kon verslaan. Ze kwam tot de conclusie dat ze geluk had met haar Doduo, omdat grond-aanvallen geen effect hadden op het Vliegend-type. De Steen-aanvallen van haar tegenstander waren echter veel gevaarlijker. En de Self-destruct. Quirina kon nog steeds niet geloven dat Brock zijn Pokémon zo’n aanval had laten uitvoeren, maar misschien was de Self-destruct niet zo dodelijk voor de Geodude als het leek. Misschien kon hij zijn stukjes gewoon weer bij elkaar schrapen en leefde hij dan weer... of zo. Voor haar Ara was de aanval in ieder geval behoorlijk pijnlijk geweest en Ara was er ook behoorlijk ondersteboven van geweest dat de Geodude misschien dood was.
Hoe dan ook, Quirina had een hele lijst doorgespit van aanvallen die haar zouden kunnen helpen in het gevecht, maar werd daar niet vrolijk van. Haar Doduo kon voornamelijk Normal en Flying-type aanvallen leren – en wat Psychic attacks, maar die wilde ze Ara niet aanleren. Toxic zou misschien nog een uitkomst bieden als ze de Geodude kon vergiftigen, maar als dat niet lukte, was het een belabberd slechte aanval tegen een steensoort. Ara kon ook een ijsaanval leren, maar toen ze zag wat voor effect Haze had, besefte ze dat ze dáár niet mee ging winnen. Uiteindelijk vestigde ze haar hoop op Steel Wing, een TM die ze in de markt dacht te kunnen kopen. Ze kwam bedrogen uit, want Steel Wing lag behoorlijk boven haar budget. Het was echter wel in de markt, dat een aardige, oude meneer haar vertelde over de Hidden Power, een TM die redelijk makkelijk te verkrijgen was én sterk kon zijn. Het was altijd een verrassing wat de Hidden Power zou worden.

Daarom liepen Ara en Quirina nu naar het bos van Viridian City, waar ze de Hidden Power van Ara zouden optimaliseren. Ze waren tot de conclusie gekomen dat Ara de Hidden Power van het type fighting had geleerd en dat haar poten behoorlijk hard konden aankomen tijdens die aanval. Om echt een kans te maken tegenover de Steengym, moesten ze de aanval nog wel wat beter onder de knie krijgen. Het liefst had Quirina tegen steentypes gevochten, maar de vorige keer dat ze Mount Moon was doorgetrokken stond haar nog duidelijk voor de geest. De duisternis. De stilte. Dat ze op de terugweg nog een keer door de grond moest, was al erg genoeg.
Het bos was een stuk uitnodigender en Quirina kon het niet nalaten om zachtjes te gaan zingen. Ze zong een liedje in een taal die ze niet kende en ze had ook geen flauw idee waar het over ging, maar het deuntje beviel haar wel. Pas toen Ara haar tot stilte maande en haar duidelijk maakte dat ze zo echt geen Pokémon tegen zouden komen, hield ze haar mond. Ze keek speurend rond, op zoek naar Caterpies, Beedrill of misschien zelfs een Pikachu, maar zag niets.  Was ze misschien alsnog te luidruchtig? Ze ging op haar tenen lopen en vermeed elk takje, toen plotseling een stem door het bos galmde: ‘Leistung, doe Tail Whip!’ Quirina zakte weer terug op haar hakken en keek in de richting van het geluid. Toen keek ze Ara vragend aan. Ara keek al net zo vragend terug.
Samen liepen ze in de richting van het geluid, waar nog meer geroep vandaan kwam. Al snel zag Quirina de bron van het geluid. Ze bleef in de schaduw van een boom staan om te zien wat er aan de hand was en zag de trainer toen een Pokéball op een uitgetelde Pokémon afgooien. Ze keek nieuwsgierig toe. Ze had nog nooit in het echt een Pokémon gevangen zien worden, alleen op TV en in tijdschriften. Nu zag ze de kleine Pokémon opgeslurpt worden, waarna de bal heen en weer begon te wiebelen. Echter niet voor lang, want het rode lampje doofde al na enkele seconden.

Quirina wachtte nog een paar seconden en liep toen naar de oudere trainer toe. ‘Hallo,’ zei ze simpelweg, want verlegen was ze absoluut niet. ‘Gefeliciteerd met je vangst. Wat voor Pokémon is het?’ Ze wierp ook even een blik op de Jolteon, die blijkbaar Leistung heette. Ze glimlachte naar de Pokémon en stak vrolijk haar hand op. Ara, haar eigen Doduo, had wat minder haast om kennis te maken met het elektrische type.

Het ontging Quirina totaal dat de jongen voor haar – die toch zeker wel een paar jaar ouder was dan zij – zich niet op zijn gemak voelde. Dat zoiets überhaupt kón was haar geheel onbekend, want ze zag in zichzelf totaal geen gevaarlijk of bedreigend type. Ze was gewoon spontaan – en dat moesten andere mensen maar gewoon meteen weten.
‘Een Poliwag,’ antwoordde de jongen op haar vraag, waar hij ook nog aan toevoegde dat het een water-type was. Quirina knikte ten teken dat ze wist wat een Poliwag was. Ze had er alleen nog nooit één in het echt gezien. Poliwag was voor haar, Normal-trainer zijnde, dan ook totaal geen boeiende Pokémon. Ze had wel vaker de neiging om het bestaan van bepaalde Pokémon die haar niet interesseerden te vergeten.
Pas bij de volgende vraag van de jongen, verdween Quirina’s glimlach. Hij zei: ‘Hoelang zat je daar al in de struiken? En heb je niet eerder een Poliwag gezien in het wild?’ Hoewel zo’n vraag (of eigenlijk twee vragen) op meerdere manieren kon worden geïnterpeteerd, kwam het in deze situatie over alsof hij zich aan Quirina’s aanwezigheid stoorde. Quirina keek hem ietwat geschrokken aan, terwijl haar gedachten in een flits teruggingen naar haar schooltijd, waar ze nooit door andere kinderen geaccepteerd was. Meteen diende Hel de Hatelijke zich aan in haar hoofd: Geef hem een klap in zijn gezicht en loop weg, siste de stem woedend. Ik heb je al zo vaak gezegd dat je niet zo aardig moet doen tegen andere mensen. Zij doen ook niet aardig tegen jou! Maar zodra Hel over zoiets begon, moest Sága zich er natuurlijk ook mee bemoeien: Nee, Quirina, niet doen, zei ze zacht en bezorgd. Dat levert alleen maar problemen op. Hij bedoelt het vast niet zoals het overkomt. De derde stem, Frigg, stemde daar meteen mee in: Niet alle mensen zijn slecht, zei deze. Het meisje Arya negeerde je ook niet. Die kwam zelfs uit eigen beweging naar je toe. Dat leverde alleen maar een hoongelach van Hel op.
‘HOU OP!’ gilde Quirina hevig verward. ‘Ik kan toch niet zomaar... ugh... jullie moeten je er niet mee bemoeien. Het is mijn hoofd. Mijn leven. Ga wég!’ Toen werd ze zich pas weer bewust van de jongen tegenover haar. Ze voelde dat ze knalrood werd en wreef over haar slapen, als om aan te geven dat haar hoofd barstte van de koppijn. ‘Sorry,’ zei ze tenslotte zwakjes. ‘Ik eh... ik zag alleen dat je die Poliwag ving. Eh...’ Ze sloot haar ogen en schudde even met haar hoofd, als om de stemmen in haar hoofd weg te jagen. ‘Als je het vervelend vind dat ik hier ben... nouja... zeg dat dan maar, dan ga ik weer weg.’ Ze moest moeite doen om niet weer in huilen uit te barsten. Haar zo slecht verlopen gymgevecht had meer impact op haar gehad dan ze had vermoed en dat terwijl haar reis zo veelbelovend was begonnen met haar ontmoeting met Arya en de snelle tocht door Mount Moon.

Terwijl Quirina zo worstelde met de stemmen in haar hoofd, beantwoordde Ara de vraag van de Jolteon: ‘We zijn niet het bos ingetrokken voor het zien van een gevecht,’ antwoorde Atum en Amon nam het naadloos over van dat punt: ‘Maar we wilden hier in Viridian Forest gaan trainen voor de Steengym.’ ‘Toen hoorden we jullie vechten,’ ging Atum verder en Amon zei ten slotte: ‘En toen bleef Quirina staan, want ze vond het wel boeiend.’
Even hielden de twee koppen op met praten, terwijl ze de Jolteon probeerden in te schatten. Als vliegend type was Ara niet zo gediend van Jolteon of enige andere elektrische Pokémon. De twee koppen waren dan ook wat terughoudend en wilden niet het risico lopen dat ze de Jolteon boos zouden maken of zo. Toch kon Amon het niet laten om te vragen: ‘Je ziet er moe uit, was het gevecht zwaar?’

De Jolteon antwoordde bevestigend op Amons vraag of het gevecht zwaar was geweest, maar niet voordat hij hevig schrok van Quirina’s kreet. Amon en Atum keken even bezorgd naar Quirina, maar besloten net te doen alsof er niet veel aan de hand was. Quirina vond het nooit leuk als er teveel aandacht naar de stemmen in haar hoofd ging – ze hoopte half om half dat ze zouden verdwijnen als ze ze gewoon negeerde. De Doduo respecteerde dat, al geloofde hij niet dat het de besefte oplossing was. Helaas vroeg Leistung op dat moment wat er met Quirina aan de hand was. Atum en Amon keken elkaar even onzeker aan. Uiteindelijk zijn Atum: ‘Geen idee.’ Natuurlijk wisten ze heel goed wat er aan de hand was, maar dat ging een vreemdeling natuurlijk niks aan. Amon keek de Jolteon nog even verontschuldigend aan, waarna de Doduo op zijn lange poten naar zijn trainer liep.

Quirina was blij dat de jongen haar niet wegstuurde. In plaats daarvan, stak hij zijn hand uit en stelde zich voor, waarna hij vroeg of ze ook aan het trainen was. Quirina was wel enigszins verrast door deze omslag, aangezien hij in eerste instantie nogal vijandig was overgekomen. Ze was er echter niet de persoon naar om erover te gaan klagen, ze was allang blij dat deze jongen, die zich had voorgesteld als Vincent, haar niet meteen begon uit te lachen of haar duidelijk maakte dat ze vreemd was.
Op dat moment kwam Ara naast haar staan. Atum wreef geruststellend met zijn kop tegen haar hand, alsof hij wilde zeggen dat ze zich niet zo druk moest maken. Quirina glimlachte naar hem. Zijn bedoelingen waren goed, maar ze wist dat het ook niet meer dan goede bedoelingen waren. Ara kon haar gewoon niet altijd helpen. Toen keek ze Vincent weer aan. ‘Ik ben Quirina, maar noem me maar Qui,’ zei ze. ‘En dit zijn Amon en Atum.’ Ze wees een voor een de koppen van Ara aan. ‘Maar in een gevecht noem ik ze meestal Ara. Omdat ze toch niet elk afzonderlijk kunnen aanvallen. Nog niet.’ Ze hoopte dat ze haar Doduo dat op een dag wel kon leren, maar tot noch toe hadden de twee koppen als één gezamelijke kracht gevochten – wel met dubbele kracht natuurlijk. Als ze haar pokémon vroeg om de Peck uit te voeren, kreeg de tegenstander natuurlijk twee snavels te verduren. De Hidden Power, die ze nu aan het trainen was, was wat dat betreft minder voordelig, want voor zover zijn kon inschatten zou Ara die met zijn poten moeten uitvoeren en daar had hij er gewoon twee van. Niet meer, niet minder.
‘We wilden de Hidden Power gaan trainen,’ vertelde Quirina. ‘Het is van het vecht-type, dus dat is wel voordelig tegen Brock.’ Ze durfde er niet bij te vertellen dat ze de gymleider al eens had uitgedaagd, maar toen had verloren. Als Vincent even daarvoor niet zo hatelijk had gedaan, had ze daar misschien wel over verteld, maar nu wist ze niet zo goed wat ze van de jongen moest vinden. Zou hij net zo’n pestkop blijken als de kinderen die bij haar in de klas hadden gezeten? Ze besloot het onderwerp snel te verleggen en vroeg: ‘En jouw Jolteon? Hoorde ik het goed dat hij Leistung heet?’ Meteen toen ze dat had gezegd, had ze er weer spijt van. Straks dacht Vincent nog dat ze hem had afgeluisterd! Ze praatte snel verder, in de hoop dat de jongen er niet te lang over na zou denken: ‘Heb je die Poliwag gevangen om ook een type-voordeel tegen Brock te hebben? Slim hoor!’

Terwijl Amon meeluisterde met het gesprek, om zich ervan te verzekeren dat Quirina zichzelf niet weer zo’n zwart gat in praatte, keek Atum met zijn kop iets gekanteld naar Leistung. Hij zei niks, maar keek gewoon, alsof hij daarmee de aard van de Jolteon kon inschatten. In feite wist hij gewoon niet wat hij moest zeggen – en was hij bang voor de statische vacht van de pokémon. Elektriciteit en Ara, nee, dat ging niet zo goed samen.

Zodra Quirina had gezegd dat haar Doduo nog niet afzonderlijk kon aanvallen, vertelde Vincent haar dat het ook heel handig was als ze samen dezelfde aanval deden, in verband met dubbele aanvalskracht. Quirina knikte. Hoewel ze daar zelf nog niet bij stil had gestaan, was het ook echt niet haar bedoeling om ze altijd afzonderlijk te laten aanvallen. ‘Ik heb alle aanvallen die Ara kan leren bekeken,’ legde ze uit. ‘En het lijkt me echt héél handig als ik een van tweeën Rest laat doen, terwijl de ander nog gewoon een aanval kan afvuren.’ Ze knikte enthousiast. ‘Ik weet natuurlijk niet of dat kán, maar het lijkt me wel het proberen waard. Volgens de Pokedex-entry van Doduo slaapt altijd maar één van zijn koppen, de andere kop blijft waken. Dan zou dat tijdens een gevecht toch ook kunnen? En als hij geëvolueerd is, kan hij natuurlijk ook Tri Attack leren. Dat is zo’n geweldige aanval! Het wordt omschreven als een Normaal-aanval, maar eigenlijk is het een Elektrische, IJs- en Vuur-aanval in één! Elke kop van Dodrio vuurt dan zijn eigen aanval af, in feite. Ik kan niet wachten tot Ara die aanval kan leren!’ En dat was absoluut de waarheid: Tri Attack was met uitstek Quirina’s favoriete aanval als het om Ara ging. Toen ze voor het eerst een Dodrio de Tri Attack had zien uitvoeren op TV, was ze verrast geweest door de kracht van de aanval. Toen ze meer informatie had opgezocht en ontdekte dat de aanval ook verlamming, bevriezing en brandwonden kon veroorzaken, was haar enthousiasme helemaal aangewakkerd. Zo’n aanval... daar kon geen Drill Peck tegenop!

Vincent reageerde niet echt op haar opmerking over zijn nieuw verworven Poliwag. Het enige wat hij deed, was traag knikken. Hij leek het een en ander te overdenken. Misschien was hij gewoon niet zo’n spraakzaam mens. Quirina dacht terug aan Arya, die ze op de eerste dag van haar reis had ontmoet. Zij was ook erg verlegen geweest. Quirina vond dat niet zo erg; zelf wist ze immers altijd wel iets om over te praten. En als er niets meer te praten viel, dan kon ze gewoon haar training weer oppakken – dat was immers waarom ze het Viridian Forest in was gelopen.
‘Qui, welke Pokémon had je in gedachten om te vangen?’ vroeg Vincent uiteindelijk. Quirina keek hem vol verbazing aan. ‘Hè?’ bracht ze uit. Ze keek verward naar haar Doduo. Pokémon vangen? Oh ja, type disadvantage. Ze lachte. ‘Ik ga geen Pokémon vangen,’ zei ze met een zweem van trots in haar stem. ‘Al moet ik Ara tot level honderd trainen, de eerste gym gaan we met zijn tweeën verslaan!’ Ze aaide haar Pokémon over zijn kop. ‘Dat is waarom ik hem een vechtaanval heb geleerd. Vecht-aanvallen zijn dubbel zo sterk tegen Steenpokémon. Natuurlijk zorg ik ook dat Ara wel extra sterk is als we de gym uitdagen. Hij zal een hoger level moeten hebben dan gemiddeld, maar dat is niet erg. Als het dan nog niet lukt... nou ja, dan ga ik sparen om de Steel Wing te kopen. Dat is een sterke aanval en twee keer zo effectief tegen Steen.’ Ze had geen flauw idee hoe ze zou moeten gaan sparen, want ze had nergens inkomsten van, maar dat zou ze tegen die tijd wel zien. Eigenlijk hoopte ze dat haar tactiek met de Hidden Power voldoende zou zijn. Ze haalde haar schouders op. ‘Als ik mijn badge heb zie ik wel verder. Ik wil graag een Tauros, maar ik weet niet waar ik die kan vangen. Misschien reis ik wel een keer naar de Safari Zone om een Pokémon te vangen.’ Ze wierp even een blik op Leistung en vroeg toen: ‘Heb jij eigenlijk nog andere Pokémon, naast Leistung en die Poliwag die je net hebt gevangen?’

'Nee, enkel deze twee,' antwoordde Vincent op Quirina's vraag of hij nog meer Pokémon had dan alleen de twee die ze had gezien. Daarna vertelde hij over zijn plan om later nog meer Pokémon te vangen. Quirina knikte terwijl hij sprak, voornamelijk om te laten zien dat ze luisterde. Ze snapte wel dat Vincent de eerste twee gyms met alleen deze twee Pokémon zou gaan uitdagen. De steengym kon hij makkelijk aan met zijn watertype en de watergym werd geen probleem met zijn Jolteon, dat mocht duidelijk zijn. Blijkbaar had hij er al goed over nagedacht hoe hij zijn reis zou laten verlopen. Dat bewonderde Quirina aan de ene kant wel, maar aan de andere kant vond ze het onzin. Een Pokémon-reis liet zich niet voorspellen. Quirina zelf had nog geen idee hoe ze de watergym moest gaan verslaan. Ze kon alleen maar hopen dat de pokémon van Cynthia Claves geen ijs-aanvallen konden, want dan kon ze in ieder geval een hoop bereiken met Ara. Konden ze wel ijs-aanvallen... nou ja, dat was dus waarom ze eigenlijk een tweede Pokémon nodig had. Ze vroeg zich af wat voor Normal-Pokémon er hier in de buurt te vangen waren, naast Pidgey's en Spearows. Ze kon het beste niet nog een Flying-type vangen, want dan zou ze het erg zwaar krijgen. Misschien nog niet bij de watergym, maar de derde gym - electricteit - zou dan niet te doen zijn.

'Je wilde trouwens trainen, toch?' vroeg Vincent toen. Quirina antwoordde met een enthousiast 'Uhu!'. De vraag of ze al een idee had voor een training, schrok haar echter af. Een idee? Waren er meerdere manieren om te trainen dan? Wacht. Natuurlijk waren er meerdere manieren. Kracht, snelheid, conditie... het moest allemaal getraind worden. Ze had er echter nog niet in die hoedanigheid over nagedacht. Voor haar was trainen altijd een combinatie van alles. Ze was niet zo heel goed in gestructureerd werken.
'Eh...' bracht Quirina uit. 'Eeeeh...' Ze dacht nog even na en zei toen: 'Ik was eigenlijk gewoon van plan om tegen wilde Pokémon te vechten. Daar leer je denk ik het meest van.' Ze haalde haar schouders op. 'Ik kan wel een boom gaan aanvallen, maar die staan ook alleen maar stil, dus dat is te makkelijk. Het gaat er mij vooral om dat Ara vandaag de Hidden Power onder de knie krijgt, dat kan het beste met een gevecht. Tenzij jij een beter idee hebt...?' Ze liet die laatste woorden vragend klinkend, want Vincent kwam op haar over alsof hij precies wist hoe een pokémonreis in elkaar hoorde te zitten, dus misschien kon hij haar wel tips geven voor haar training. Hij was per slot van rekening al een paar jaar ouder dan zij en had dus ongetwijfeld al meer ervaring met het trainen van Pokémon. Misschien wilde hij zelfs wel een oefengevecht met haar houden! Maar die gedachte schoof ze meteen weer aan de kant. Vincent's Pokémon hadden net gevochten en ze waren verzwakt. Ze stond hem hier trouwens behoorlijk op te houden, want hij wilde vast naar het Pokémoncenter.

OOC: Dat valt echt wel mee hoor! ^^

Quirina wist niet precies wat voor gevoel het was dat haar overviel toen Vincent haar vertelde dat ze juist wel moest beginnen met het aanvallen van stilstaande voorwerpen. Was het teleurstelling? Irritatie? Ze voelde in ieder geval wel enige weerstand opkomen. Zij wist toch zeker zelf wel hoe ze haar Doduo moest trainen? Maar aan de andere kant; ze stond hier tegenover een bijna volwassen trainer. Hij wist waarschijnlijk wel waar hij het over had, terwijl zíj haar eerst gymgevecht had verloren. Ze luisterde zwijgend naar wat de jongen te zeggen had en moest toegeven dat er wel enige logica in zat. Natuurlijk wist ze wel dat haar Doduo niet zo één-twee-drie pats-boem hoppa de Hidden Power zou kennen door een doosje aan weerszijden van zijn hoofd te houden (holy crap... hoe had ze dat eigenlijk gedaan? Met één doosje en twee hoofden?) , maar dat ze echt from scratch zou moeten beginnen, had ze niet verwacht.
Vincent had intussen een dikke tak van de grond opgeraapt en hief die voor zijn hoofd. 'Dit is het voorwerp dat je Doduo moet weten te raken,' zei hij. Dat hij dat zou zeggen, kwam voor Quirina niet als een verrassing. Dat wat hij daarná zei, echter wel. 'Hè?' bracht ze uit, toen hij zei dat hij dan al diep het bos in was getrokken. Was dat een uitdaging? Ja. Het was een uitdaging. Een grote grijns verscheen op het gezicht van Quirina. Ze deed haar mond open, en weer dicht, niet wetend wat te zeggen. Dit was zo awesome. Ze ging eindelijk tegen een echte trainer vechten!
Omdat Quirina zo lang stond te aarzelen over haar reactie, verdween Vincent in het bos zonder dat ze hem nog iets had kunnen zeggen. Ze bleef nog heel even roerloos staan. Heel even maar, want toen kwam het besef dat ze haast moest maken. Ze zou Vincent niet laten ontsnappen! 'Kom op, Ara!' zei ze enthousiast. 'Doe snel je Hidden Power op die tak daar, dan kunnen we de achtervolging inzetten!' Ara keek haar even met twee scheve koppen aan, alsof hij niet helemaal zeker was of hij de Hidden Power wel kon. Toen zette hij zich echter in beweging. De Hidden Power bleek een soort... karatetrap met lichtjes. Niet dat Quirina het verschil kende tussen een karatetrap, een straatvechterstrap of enige andere trap, maar de omschrijving "karatetrap met lichtjes" was het eerste wat in haar opkwam. Ze grijnsde, maar merkte ook dat ze zenuwachtig begon te worden. Wat nou als Vincent allang ergens in Pewter City was? 'Snel, Ara, geeft die tak een Hidden-Power-trap, dan kunnen we ervandoor.' Ze focuste haar eigen blik al op de tak, maar besefte toen iets anders. Ze keek om zich heen. 'Laat trouwens maar zitten, Ara,' zei ze. 'Kom snel mee!'

Met z'n tweeën renden ze in de richting waarin Vincent was verdwenen. Dat ze zo stom was geweest om eerst die tak aan te vallen! Vincent kon toch nooit controleren of ze die opdracht had uitgevoerd en straks was hij al buiten haar bereik. Dát wilde ze niet laten gebeuren. Dit was haar kans om tegen een trainer te vechten, die kans zou ze niet laten glippen.
'VINCENT!' gilde ze. 'Kom tevoorschijn, als je durft!' Ze keek zoekend rond terwijl ze verder rende. Hoe wist ze of ze niet de totaal verkeerde richting in liep? Ze sprong over takken heen, duwde planten aan de kant en riep Vincent's naam. Ara volgde zwijgend. Hij zou haar met gemak in kunnen halen, maar volgde haar alsof ze een spelletje Volg-de-leider speelden.

'Viiiiiiiiiiiiiiincent!'


OOC: I've no idea what a Hidden Power looks like... maar gezien het - in dit geval - een vechttype is, gok ik toch op iets fysieks XD

'Viiincent!' Quirina's stem galmde door het bos terwijl ze over takken ontweek en over boomwortels heen sprong. Haar hart bonkte luid. Zou het allemaal een grote grap zijn van Vincent? Ze kende hem niet... misschien was het wel net zo'n pestkop als haar klasgenoten. Correctie: ex-klasgenoten. Straks was hij gewoon in de buurt van de open plek gebleven en had hij haar (lachend) gadegeslagen terwijl ze haar opdracht uitvoerde – half uitvoerde, om precies te zijn. Of misschien had hij een omtrekkende beweging rond hun ontmoetingsplek gemaakt en liep hij nu naar het zuiden, in de richting van Viridian City. Dan liep zij hier mooi voor niets te roepen.
Toch rende ze door. Ze keek goed om zich heen in de hoop ook maar de minste aanwijzing te vinden over de richting waarin Vincent gelopen was. Gelukkig was dat het moment dat ze Vincent tegen kwam. Hij stond op een breed pad, samen met zijn Jolteon, en hij wachtte. Hij wachtte op haar. Ergens in haar achterhoofd vroeg Quirina zich af of het wel een eerlijk gevecht zou worden tegen een Jolteon die net al had gevochten, maar toen besefte ze dat Ara niet bepaald (zeg liever: bepaald niet) het voordeel had tegenover een elektric type en dat de Jolteon waarschijnlijk al veel meer vecht-ervaring had. Ze moest haar tegenstander in ieder geval niet onderschatten.

'Kom op, Quirina!' riep Vincent. Quirina grijnsde. Mooi. Vincent zou dus niet terugkrabbelen van zijn belofte voor een gevecht. Wat daarna kwam, was echter onverwacht. Heel erg onverwacht. Vincent beval zijn Jolteon meteen aan te vallen en nog wel met een gecombineerde aanval. Eerst een donderschok, dan een quick attack. Quirina keek hem aan, totaal uit het veld geslagen. Even wist ze niet wat ze moest doen. Gelukkig was Ara wat sneller van begrip én was hij niet van plan zich te laten elektrocuteren. Hij schoot snel opzij om de elektrische aanval te ontwijken. De donderstraal sloeg hard in op een tak, die meteen tot as verpulverd werd. De Quick Attack die daarna kwam, was echter voor de Doduo een verrassing. Hij voelde de Jolteon met kracht tegen hem aanbeuken. Ara werd naar achteren geslingerd, rakelings langs een boom.
'Ara!' riep Quirina uit. Ze besefte echter dat het roepen van een naam haar Pokémon niet ging helpen in het gevecht. Ze moest met wat counterattacks komen. 'Snel, Ara, Peck nu hij nog dichtbij is!' Ze wilde natuurlijk dat haar Doduo de Hidden Power onder de knie zou krijgen, maar wilde eerst haar positie in het gevecht weer een beetje herstellen. Ze had er nog niet genoeg vertrouwen in dat Ara de Hidden Power in één keer goed genoeg zou kunnen uitvoeren om ook maar enig effect op de Jolteon van Vincent te hebben en ze wilde niet het risico lopen na twee aanvallen al te verliezen.
En dus stak Ara venijnig met zijn twee snavels naar zijn tegenstander, in de hoop te raken.

Fijn. Hij had de snelheid van Leistung goed benut. De Thunder Shock had zeker de Doduo weten te missen- wat eerder als afleiding bedoeld was geweest-, waarna de Quick Attack de Pokémon wist te raken. Zijn eerste move was een succes geweest, maar het stopte natuurlijk niet op het punt dat de Doduo geraakt was. Na de Quick Attack had hij iets nodig om de lichamelijke aanvallen van de tegenstander te ontwijken en een langeafstandsaanval, hoewel het ook korteafstandsaanval kon zien, uit te lokken, een Hidden Power. Het was echt de vraag geweest welke type de Hidden Power bleek te zijn, want het was zeker gelukt, anders was ze hier immers niet, en had Quirina kunnen zien welk type het was. Voor nu gokte Vincent maar op een langeafstandsaanval, gezien ze het niet eerder in het gevecht had gebruikt om de Pokemon zich te laten verdedigen.
Of het lag juist weer aan het feit dat het te vroeg was voor de aanval om het te gebruiken. Het was steeds maar weer gokken, maar draaide een gevecht soms ook om en je kon het mis of juist goed hebben. Dus, nam Vincent maar aan dat hij de aanval moest uitlokken als een langeafstandstechniek.

Snel keek hij naar Leistung's positie, die was pal voor de Doduo, een hele slechte plek. Dat was nog de nadeel van de Quick Attack geweest. De Pokémon van de tegenstander zou de Pokémon nu gemakkelijk kunnen raken en gezien de commando die Quirina gaf, werd zijn vermoeden bevestigd. Een Peck aanval. Nu kon hij enkel hopen dat Leistung behendig enkele keren wist te ontwijken om vervolgens wat meer ruimte tussen de twee te maken. Hoewel, Vincent kwam even op een ander strategie uit: De Peck aanval kon hij ontwijken door Leistung koprollen te laten maken over de twee koppen hen om pal achter de Doduo een Thunder Shock uit te delen of een Shock Wave. Maar nee, dit was een gevecht om een aanval onder controle te krijgen, en niet een echt gevecht.
"Leistung, ontwijk!"De Jolteon kreeg het net te laat te horen en werd geraakt door de scherpe snavels van de Doduo, maar wist desondanks enkele keren te ontwijken. Het volgende moment week de Jolteon naar achteren en was er een afstand tussen de twee ontstaan. Er kwam een grijns op Vincent's gezicht te staan, het ging naar behoren, buiten de klap die Leistung had gekregen van de Peck. Het leek echter niet al te veel schade aangebracht te hebben, doordat Leistung klaar stond voor de volgende commando.
"Kom maar op met je Hidden Power, Quirina!" daagde Vincent haar uit, en sloeg zijn armen over elkaar heen.


OOC: Miep, small D:

*mept* Niet miepen jij! Het gaat om de inhoud en niet om de lengte!

De schop van Ara was inderdaad raak. De Jolteon werd opzij getrapt en Quirina moest moeite doen om niet van pure opluchting te juichen. Of het echt een Hidden Power was geweest, durfde ze niet met zekerheid te zeggen, aangezien het voor haar net een gewone barbaarse trap leek, maar wat maakte het uit? Hij was raak geweest! Ze wilde al een volgende bevel naar Ara roepen, omdat ze werd meegezogen door de oeroude drift om te vechten, maar een rode flits en het verdwijnen van Leistung maakte duidelijk dat het gevecht voorbij was. Even keek ze verbaasd naar de plek waar Leistung verdwenen was, toen slaakte ze een blij kreetje. Ze had haar eerste gevecht gewonnen! Ze vloog Ara om de hals, door het dolle heen. Het was misschien niet het epische gevecht waar ze op had gehoopt, maar desondanks...

Toen keek Vincent haar weer aan. Ze glimlachte verontschuldigend naar hem, want het voelde opeens best wel misplaatst dat zij zo blij was, terwijl hij had verloren. Ze werd zich akelig bewust van het feit dat een winnaar ook altijd een verliezer tegenover zich heeft.
‘Er mistte iets,’ zei Vincent, waarmee hij haar gedachten uitsprak. In eerste instantie maakten zijn woorden haar bang, maar toen hij vervolgde dat ze al wel op de goede weg zat, haalde ze opgelucht adem. Het klonk alsof Vincent er verstand van had, dus geloofde ze hem. Alle tips die hij daarna nog gaf, nam ze gretig in zich op. Een nieuw vertrouwen maakte zich van haar meester. Plotseling geloofde ze dat het mogelijk was om de eerste gym met alleen Ara te verslaan. Ze had het al die tijd al gezegd, maar nu gelóófde ze ook in wat ze had gezegd. Ongecontroleerd begon ze breed te grijnzen. Een vuur brandde in haar hart, dat haar sméékte om meteen verder te gaan met trainen. Het liefst wilde ze nu meteen weer aan de slag, maar ze vergat niet dat er nog iemand tegenover haar stond.

Op dat moment stak Vincent – na een korte aarzeling – zijn hand naar haar uit. Intuïtief schudde ze zijn hand, terwilj hij haar feliciteerde met haar overwinning. Ze bloosde lichtjes. ‘Dankjewel!’ zei ze en ze voegde verontschuldigend toe: ‘Ik hoop dat Ara je Jolteon niet te hard heeft getrapt, aangezien hij net al een gevecht had gehad... Misschien moet je hem naar het Pokémoncenter brengen?’ Ze aaide de kop Amon en haalde haar schouders op. ‘Dan ga ik weer verder trainen. Hartstikke bedankt voor alle tips, Vincent!’