Een Pokémon RPG forum dat zich volledig richt op Kanto en de eerste generatie Pokémon.
IndexZoekenLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen

Deel
 

 Rainy Day

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Mark Evans
Mark Evans


Profiel Man Leeftijd : 24
Aantal berichten : 217
Poképoints : 42
Reputatie : 39
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 16
Pokémon:
Rainy Day Vide
BerichtOnderwerp: Rainy Day Rainy Day Emptyma nov 18, 2013 8:12 am

Met een glazige blik keek Mark naar het langs flitsende landschap. Zijn Pikachu lag op zijn schoot te slapen omdat hij vroeg wilde vertrekken en de eerste bus rond een uur of acht pas zou vertrekken. Zijn rede was simpel dat hij zo vroeg op pad ging; hij was namelijk onderweg naar Cerulean City, vanwege Cynthia. Hij had de Gymleidster een brief gestuurd dat hij langs zou komen, om over zijn problemen met zijn moeder te praten. Hierdoor had Mark amper geslapen vannacht omdat de woorden die op de brief stonden, door zijn hoofd spookte. Moe was hij niet echt, maar nu was hij het wel gewend. Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht toen hij aan Shiyo dacht, waarom wist hij niet maar toch voelde het alsof hij er niet alleen voor stond. Op deze manier, maar dat stond hij al niet. Voor een moment gleed zijn blik naar de slapende Pikachu en sloot zijn ogen voor een moment, waarna hij ze weer opende. Ondanks dat hij nu niet in de stemming was stond zijn glimlach nog steeds op zijn gezicht, dadelijk zou alles weer bij het oude zijn… hoopte hij. Op het moment dat Mark dat had gedacht was de bus gestopt met rijden en kondigde de chauffeur aan dat ze waren gearriveerd in Cerulean. De jongen voelde zich met de minuut nerveuzer worden dus pakte hij zijn spullen van de stoel naast zich en maakte Toby wakker. Het gele wezentje klom slaapdronken op zijn schouder, zodat de jongen de bus uit kon lopen. De bus was zo te zien midden in het centrum van Cerulean gestopt.

Toen Mark uitstapte keek hij om zich heen en voelde regendruppels op zijn gezicht vallen. Zijn humeur werd er echter niet beter op, hierdoor begon hij stevig door te lopen. “Als je alles al hebt gehad,” gromde Mark lichtelijk geïrriteerd tegen zijn Pikachu die hem aanstaarde. Snel begon hij door te lopen opzoek naar de Water Gym, terwijl het langzaam sneller begon te regenen… Herfst, echt geweldig. Uiteindelijk wist hij het gebouw te vinden in de overvolle stad ondanks dat zijn zicht vermoeilijkt was door de regen en rende de jongen de laatste paar meter naar de deur toe. De schuifdeuren schoven automatisch open toen hij erdoor heen rende en uitgleed, doordat de zolen van zijn schoenen kapot waren. Mark kon echter niet voorkomen dat hij zou vallen waardoor hij met een doffe klap op de grond viel, Toby wist nog net op tijd van zijn schouder af te springen. Geïrriteerd kwam hij weer overeind waarbij hij de pijn in zijn enkel negeerde, dit interesseerde hem maar weinig want het trok al weg. Eenmaal bij de balie sprong zijn Pikachu op de counter naast hem en grijnsde breed naar de jongen. Mark zette zijn spullen naast zich op de grond en keek de vrouw die achter de balie zat aan. “Kan ik iets voor je doen, jongen?” vroeg de vrouw uiteindelijk vriendelijk waardoor Mark opschrok. Het zat hem vandaag niet echt mee.

“…Ehh ja, ik kom voor Cynthia,” antwoordde de jongen terwijl hij de zenuwen door zijn lijf voelde gieren. De vrouw keek hem met priemende ogen aan, waardoor Mark zich niet echt op zijn gemak voelde. Hiervan waren zijn zenuwen de oorzaak. “Voor een Gymgevecht?” vroeg de vrouw deze keer, waarbij Mark met zijn hoofd schudde. “Nee mevrouw,” reageerde Mark weer. “Als je wilt wachten.. dan haal ik haar even voor je,” zei de vrouw waarbij Mark knikte als teken dat hij het begrepen had. De vrouw verdween vervolgens een deur door. De jongen liep van de balie vandaan en liep naar een van de glazen wanden waar hij zijn voorhoofd tegen duwde, zijn Pikachu volgde hem op de voet. Neerslachtig keek hij naar buiten waar het nu stortregende. “Toby.. ik ben blij dat je met me mee op reis ben gegaan want zonder jou zou ik deze hele reis niet eens kunnen,” mompelde de jongen tegen het gele wezentje die hem breed toe grijnsde. “Pika.. pi-pikachu,” reageerde hij vrolijk en klom via zijn been omhoog naar zijn schouder, waar hij zich op zijn schouder nestelde. “Bedankt daarvoor, maatje.” Mark duwde het hoofdje van de Pikachu tegen gezicht aan, op deze manier gaf hij aan dat hij er alles aan wilde doen om de Pikachu en de rest van zijn Pokémon gelukkig te laten voelen, want Toby was niet de enige waar hij om gaf en dat gold ook voor een bepaald iemand. Mark slaakte een diepe zucht terwijl er een glimlach om zijn gezicht vormde. Met die gedachte wachtte hij geduldig op Cynthia terwijl hij naar de regen staarde…

OOC: En Cynthia.
Terug naar boven Ga naar beneden
Cynthia Claves
Cynthia Claves
Gymleider

Profiel Vrouw Leeftijd : 33
Aantal berichten : 1019
Poképoints : 193
Reputatie : 18
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Vrouw
Leeftijd: 30 jaar
Pokémon:
Rainy Day Vide
BerichtOnderwerp: Re: Rainy Day Rainy Day Emptyma dec 09, 2013 4:48 pm



Met een ernstige blik keek Cynthia naar de brief in haar hand. Hij was afkomstig van Mark Evans, een jonge Coördinator die ze in de zomer een tijdje als leerling onder haar vleugel had gehad. De jongen schreef dat hij met haar wilde praten en onderweg was naar de Gym. Waar zou hij over willen praten? Was het iets ernstigs? Ze hoopte van niet. Daarbij, als het echt iets ernstigs was, waarom ging hij dan niet naar zijn eigen ouders? Of was dat misschien niet mogelijk? Misschien was er wel iets gebeurd met Flynn, zijn Waterpokémon, en zocht hij daarom juist haar op. Ze wist het niet, maar ze was wel bezorgd en had de jongen dan ook een brief terug gestuurd met dat hij zeer zeker van harte welkom was om haar te bezoeken.

Nu zat Cynthia op de rand van haar zwembad, haar voeten in het water, starend naar de deur. Als het goed was, zou Mark vandaag komen. Ze wist alleen niet precies hoe laat. Plotseling ging de deur open en even dacht de vrouw dat het Mark, maar het was haar secretaresse. ‘Er is hier een jongeman voor je,’ sprak de vrouw, waarop Cynthia snel opstond. ‘Is het Mark?’ vroeg ze, waarop de vrouw knikte. ‘Mooi.’ Snel liep ze om het zwembad heen, Alex volgde haar op de voet. Haar werknemer was alweer terug op haar post toen Cynthia de deur opende en Mark in het oog kreeg. Hij stond bij het raam en keek naar buiten. Nu pas viel het de vrouw op wat voor “takkeweer” het wel niet was buiten. Toegegeven, Cynthia hield van water en regen, maar dit was wel erg veel. Snel liep ze naar de jongen toe. ‘Mark, wat fijn om je weer te zien jongen.’ Ze glimlachte naar hem. ‘Waar wilde je met me over praten?’

OOC: December Post-NaNo 14#: +306 (6.958/50.000)
Terug naar boven Ga naar beneden
Mark Evans
Mark Evans


Profiel Man Leeftijd : 24
Aantal berichten : 217
Poképoints : 42
Reputatie : 39
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 16
Pokémon:
Rainy Day Vide
BerichtOnderwerp: Re: Rainy Day Rainy Day Emptyvr dec 13, 2013 6:45 pm

Mark draaide zich langzaam om toen hij een deur hoorde open gaan. Hij zag dat de vrouw van eerder al terug zat op haar plek en keek Toby voor een moment kort aan, de Pikachu grijnsde breed terug. Dat was snel. “Wanneer kwam zij binnen?” mompelde hij tegen de Pikachu die grinnikte om zijn opmerking. Niet dat het grappig bedoeld was ofzo… want hij had niemand horen binnen komen. Zijn hoofd stond er niet echt naar om vrolijk te zijn. ‘Mark, wat fijn om je weer te zien jongen.’ Voor een tweede keer keek hij op en zag dit keer Cynthia staan, waardoor hij een kleine glimlach op zijn gezicht had weten te toveren, en liep vervolgens naar de Gymleidster en haar Vaporeon toe. “Pika!” riep Toby als begroeting terug op de vrouw, met zijn gele pootje energiek omhooggestoken en een brede grijns sierde zijn snoet. De Pikachu deed nog een verwoede poging om zijn trainer iets te laten zeggen door hem aan te sturen, maar Mark reageerde er niet op. Hij zat er echt doorheen. Natuurlijk waardeerde de jongen het wel, wat zijn Pikachu probeerde te doen en aaide Toby liefdevol over zijn hoofdje. ‘Waar wilde je met me over praten?’ vroeg ze vervolgens, wat voor Mark een teken was om de brief van zijn moeder tevoorschijn te halen. Zijn hand trilde nogal door de zenuwen waardoor het moeilijk was om het stuk papier uit zijn zak te krijgen.

Toen hij de envelop had weten te vinden, reek hij het naar Cynthia uit. Mark trok hierbij ook zijn mond open om uit te leggen wat er aan de hand was. “I-ik heb een lange tijd geleden een heftige ruzie met me moeder gehad…” begon Mark aarzelend terwijl hij de brok in zijn keel weg probeerde te slikken. Toby duwde bemoedigend zijn rode wangetje tegen zijn gezicht aan, waardoor hij weer wat zelfvertrouwen kreeg. “…Ik wilde dit aan iemand vertellen omdat ik er al te lang mee rond loop,” eindigde Mark en sloot zwaar zuchtend zijn ogen voor een moment. Hopend dat Cynthia begreep waar hij heen wilde..
Terug naar boven Ga naar beneden
Cynthia Claves
Cynthia Claves
Gymleider

Profiel Vrouw Leeftijd : 33
Aantal berichten : 1019
Poképoints : 193
Reputatie : 18
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Vrouw
Leeftijd: 30 jaar
Pokémon:
Rainy Day Vide
BerichtOnderwerp: Re: Rainy Day Rainy Day Emptyzo dec 15, 2013 4:31 pm



Mark zag er lang niet zo opgewekt uit als Cynthia zich meende te herinneren. De grote grijns was weg en hoewel de jongen was gegroeid, zag hij er niet zo goed uit. Hij leek aardig droevig en dit maakte de vrouw zelf ook wat verdrietig. Ze was wel wat op Mark gesteld na zijn korte tijd bij haar in de Gym. Bovendien vond ze het nooit leuk als jonge tieners op vroege leeftijd al een last op hun schouders droegen. Dat Toby nog wel even vrolijk als altijd was, was weer een geruststelling. Zodra ze vroeg waar Mark met haar over wilde praten, reikte hij haar een brief aan terwijl hij met trillende stem verklaarde dat hij ruzie had gehad met zijn moeder. ‘Ach schat toch,’ reageerde Cynthia en ze wierp even een snelle blik op de brief. ‘Kom, dan gaan we naar mijn kantoor voor een lekker kopje thee, dan praten we daar wel verder.’ Ze glimlachte en leidde de jongen door de hal, langs het raam waardoor de stromende regen nog altijd goed te zien was. ‘Het weer is niet echt om vrolijk van te worden hè,’ reageerde ze, in een poging toch een beetje een luchtige sfeer te scheppen.

Bij aankomst in haar kantoor opende Cynthia de deur, waarna ze Mark voor liet gaan. Alex volgde de jongen, waarna de vrouw de deur sloot. Ze gebaarde naar een bank die in het kantoor stond, samen met een salontafeltje. Cynthia had haar best gedaan om haar kantoor een gezellige sfeer te geven en dus had ze ook een zithoek, juist voor dit soort gezelschap. Terwijl Mark op de bank ging zitten, begon Cynthia met het maken van thee. Zodra deze klaar was, zette ze twee kopjes op tafel. Voor Alex en Toby verscheen er uiteraard ook iets lekkers op tafel. Cynthia ging tegenover Mark zitten, in een grote fauteuil. Vervolgens vouwde ze de brief, die ze nog altijd vast had, open en las hem langzaam door. De inhoud, hoewel kort, drong hard tot haar door en ze keek Mark met trieste ogen aan. Ze vouwde de brief weer dicht en legde hem op tafel, tussen hen in. Ze haalde even adem, zoekend naar woorden om dit gesprek te beginnen. ‘Mark,’ begon ze langzaam. Haar mond hing even open, woorden kwamen er helaas niet uit. Ze sloot hem daarom weer en keek naar de jongen. ‘Wat is er gebeurd?’ kreeg ze er uiteindelijk dan toch uit.

OOC: Godmode uiteraard met toestemming.
December Post-NaNo 16#: 407+ (7.833/50.000)
Terug naar boven Ga naar beneden
Mark Evans
Mark Evans


Profiel Man Leeftijd : 24
Aantal berichten : 217
Poképoints : 42
Reputatie : 39
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 16
Pokémon:
Rainy Day Vide
BerichtOnderwerp: Re: Rainy Day Rainy Day Emptywo dec 18, 2013 8:54 am

‘Kom, dan gaan we naar mijn kantoor voor een lekker kopje thee, dan praten we daar wel verder,’ weerklonk de stem van Cynthia waardoor de bruinharige jongen opkeek en knikte. Eerlijk gezegd had hij het best wel koud gekregen, door stil te staan in zijn natte vest,  ondanks dat het binnen vrij warm was. Vervolgens volgde de jongen de gymleidster op de voet naar haar kantoor. Zijn Pikachu rende al voor uit om zijn poten te strekken met opgeheven staart rende hij door de hal heen, wat bij Mark een kleine grijns teweeg bracht. Gelukkig was Toby niet van zijn stuk te brengen na zijn val, ook al was de situatie niet echt gepast om vrolijk te zijn. Het weerhield de Pikachu er in ieder geval niet van om zichzelf te zijn. zijn vrolijke zelf. “Uitslover,” grijnsde de jongen toen Toby weer terug kwam rennen en naast hem liep. ‘Het weer is niet echt om vrolijk van te worden hè,’ sprak Cynthia vervolgens waarbij Mark op keek naar de vrouw met een kleine glimlach op zijn gezicht. “Niet echt maar volgens mij zijn we ook nog maar net op tijd binnen,” reageerde de jongen. Hij had hierbij zijn blauwe ogen op de glazenwand gericht, waar het water op neer kwam. Toby keek ook omhoog om te zien waar de twee mensen naar leken te kijken, wat snel zijn interesse verloor omdat het weer hem niet interesseerde. Vlak nadat hij dat had gezegd waren ze bij het kantoor van Cynthia die deur opende zodat ze naar binnen konden en Toby  stormde als een dolle Tauros de ruimte in zodra de deur geopend werd. Geërgerd maar met een amusante blik op zijn gezicht sloeg hij zijn hand tegen zijn voorhoofd toen de Pikachu al op de bank zat. Misschien moest hij dan maar Sam of Zoey tevoorschijn halen zodat hij wat rustiger zou zijn en iets om handen zou hebben, het was vrij stil zonder zijn andere Pokémon.

Toen Mark naast het gele wezentje ging zitten en de Gymleidster thee ging zetten, legde hij een hand op het hoofdje van de Pikachu, deze kroop echter op zijn schoot en rolde zich als een balletje op. Mark staarde naar de grond terwijl hij op Cynthia wachtte en had weer dezelfde neerslachtige blik in zijn ogen als voor hij arriveerde. Hij was bang om het onder ogen te  zien… dat had hij bij Shiyo ook toen hij het probeerde te vertellen, maar ver kwam hij niet echt omdat hij toen in een ander onderwerp was overgegaan, poging tot. Achteraf had hij zichzelf onderschat ondanks dat hij het wilde… hopelijk zou het dit keer niet gebeuren. Daarbij was het dit keer iemand die hij wél vertrouwde al had Ryota ook op zijn lijst gestaan, maar dit zou gemakkelijker gaan omdat het altijd bij zijn zusje ook zo ging. Niet dat hij Shiyo niet vertrouwde.. juist wel. Het was omdat Zoey, Sam en Flynn er toentertijd bij zaten en hij ze niet ongerust had willen maken. Vooral Zoey.  ‘Mark,’ weerklonk de stem van Cynthia waardoor de jongen opkeek en de vrouw tegenover hem zag zitten. Toby keek hem bezorgd aan toen Mark nog niet gereageerd had. “Niks aan de hand, jochie.” De jongen legde zijn armen om Toby’s middel heen zodat hij de Pikachu beter vast kon houden, verscheen er ook een resolute blik in zijn ogen terwijl hij zijn kin op zijn hoofdje liet rusten. Vandaag ging hij er niet omheen draaien, maar kon niet garanderen dat hij het droog zou houden omdat het hem nog steeds pijn deed. Vooral wat het had veroorzaakt bij zijn zusje deed hem pijn omdat hij veel om Sylvia gaf en hij zich deels schuldig voelde omdat hij haar alleen had gelaten. ‘Wat is er gebeurd?’ sprak Cynthia toen, waarbij Mark een hol gevoel in zijn maag kreeg.

Hij slaakte een diepe zucht terwijl hij zichzelf probeerde te kalmeren en drukte Toby dichter tegen zich aan. De Pikachu keek hem schuin aan waarbij een veel betekende blik in zijn ogen verscheen. “Vorig jaar nadat ik me enkel verstuikte besloot ik om naar huis te gaan om me enkel en mezelf rust te geven,” begon hij langzaam en keek daarbij naar zijn linkerbeen die hij had uitgestrekt. Mark liet het feit weg dat hij dat bij Mitsu en Ryota had besloten, weg omdat het iets was waar hij zich nog steeds voor schaamde.  “Ik ging dus naar huis en toen ik aankwam voelde ik  meteen al dat er iets mis was.. vooral nadat me zusje me huilend vertelde dat mam haar veel alleen had gelaten terwijl ik op reis was en haar nauwelijks aandacht gaf, ” vertelde Mark verder en voelde zich weer boos worden. Hij greep zijn arm stevig vast en kneep even in het stof van zijn trui om zichzelf te kalmeren en de tranen die hij voelde opkomen tegen te houden. “…Nadat ik Syl had weten te kalmeren kwamen mam en haar vriend, Danny met zijn zoons, binnen. Ze ging over de rooie toen ze mij zag en ik Toby bij me had… ik liet me niet van de wijs brengen en vroeg haar kalm waarom ze me zusje verwaarloosde, maar toen ik geen antwoord kreeg… begon me moeder Syl van alles te beschuldigen,” ging hij verder en beet nerveus op zijn onderlip. Hij gaf zichzelf even de tijd om de gebeurtenissen te laten doordringen. Uiteindelijk kon hij de tranen niet meer tegenhouden en gleden er een paar over zijn wangen heen, net als gister. Toby draaide zich om in zijn armen die hij losjes naast zich had neergelegd, waardoor Toby op zijn achterpoten kon gaan staan om zijn hoofdje tegen zijn schouder te duwen.

Mark wreef zijn ogen droog en aaide Toby over zijn hoofdje heen, slaakte een diepe zucht voor hij verder kon met vertellen. “…T-toen ik zag dat me zusje ineen kroop van angst verloor ik me zelfbeheersing en viel ik uit tegen me moeder en Danny, die zich  begon te bemoeien met de ruzie.. i-ik vertelde haar op een grove manier dat ze zich niet zo moest aanstellen en me zusje niet zo moest behandelen. Opdat moment was ik tot alles in staat om me zusje te beschermen en dit resulteerde uiteindelijk in, dat me moeder mij sloeg  terwijl ze eerst me zusje had willen slaan.. omdat ik voor haar was gaan staan.” Mark sloot zijn ogen en balde kwaad zijn hand tot vuist terwijl er weer een paar tranen ontsnapte uit zijn ooghoeken. Hij was niet iemand die gauw zijn zwakke kant liet zien, maar dit was echter een uitzondering..
Terug naar boven Ga naar beneden
Cynthia Claves
Cynthia Claves
Gymleider

Profiel Vrouw Leeftijd : 33
Aantal berichten : 1019
Poképoints : 193
Reputatie : 18
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Vrouw
Leeftijd: 30 jaar
Pokémon:
Rainy Day Vide
BerichtOnderwerp: Re: Rainy Day Rainy Day Emptyza dec 28, 2013 1:29 pm



Dus zo voelt het als je “zoon” bij je komt met een probleem dacht Cynthia ietwat verbitterd toen ze met Mark in haar kantoor was. Kenji had nooit echt problemen gehad en als hij die wel had, dan kwam hij nooit bij haar, maar ging hij naar zijn opa. Even schudde ze bijna onmerkbaar haar hoofd. Kenji was zo anders dan Mark, maar aan de andere kant, Mark was niet haar zoon, dus eigenlijk mocht ze de twee ook niet vergelijken met elkaar. Haar zicht werd weer scherp en ze keek naar Mark, welke een diepe zucht slaakte en toen begon met zijn verhaal. Cynthia luisterde zoals ze nog nooit had gedaan; volledig geconcentreerd en vol medeleven. Het verhaal dat Mark haar vertelde greep haar ontzettend aan, maar ze onderbrak de jongen niet. Ze liet hem zijn verhaal doen en hield zich in om vooral niet hardop te gaan mopperen op de moeder van de jongen. Dit hield ze echter niet meer vol toen de jongen vertelde dat zijn moeder hem had geslagen, terwijl ze eigenlijk zijn zusje had willen slaan.

Verontwaardiging stoof door Cynthia haar aderen en ze stond woest op. ‘Ze deed wát!?’ riep ze woedend. Ze mocht zelf dan veel te kort zijn geschoten bij de opvoeding van Kenji, maar ze was honderd procent tegen je kinderen slaan. Geweld loste niks op. Ze haalde een paar keer diep adem en dwong zichzelf weer te gaan zitten. Haar handen, welke ze tot vuisten had gebald, trilden echter van de woede die ze in probeerde te houden. Ze zocht naar woorden, maar het enige wat in haar op kwam, was een hele reeks scheldwoorden, de één nog gemener dan de ander, allemaal gericht op de moeder van Mark. Als je dat al een moeder kon noemen. Ze keek naar Mark, bij wie een paar tranen over zijn wangen rolden. ‘Hoe dúrft ze,’ siste de vrouw tussen haar op elkaar geklemde tanden door. ‘Een ouder heeft nooit en te nimmer het recht om zijn of haar kind te slaan.’ Ze keek naar Mark en stond toen weer op. ‘Waar woont ze? Ik wil even een hartig woordje met haar spreken.’ Als het aan haar lag zou die moeder nooit meer moeder worden. Mark, en zijn zusje, verdienden het niet om zo behandeld te worden. Als het even kon, zou ze Mark en Sylvia adopteren. Kinderen verdienden dit niet.

OOC: December Post-NaNo 25#: +398 (12.727/50.000)
Terug naar boven Ga naar beneden
Mark Evans
Mark Evans


Profiel Man Leeftijd : 24
Aantal berichten : 217
Poképoints : 42
Reputatie : 39
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 16
Pokémon:
Rainy Day Vide
BerichtOnderwerp: Re: Rainy Day Rainy Day Emptydi dec 31, 2013 8:28 pm

Mark veegde zijn tranen weg en keek op toen hij de vrouw tegenover hem, op zag staan en iets kwaad hoorde roepen. Het ging een beetje langs hem heen wat, maar  besefte dat het op zijn moeder gericht was. Geen wonder, het was een rotstreek wat zijn moeder had geleverd, maar dit conflict voerde hij al meer dan een jaar met haar, waar niemand iets van afwist, zelfs Toby niet. Mark keek naar de Pikachu die naast hem zat, als hij eens zou weten wat de echte rede zou zijn.. hij was bang voor wat de reactie zou zijn van zowel Sylvia als Toby. De jongen keek op toen de Gymleidster iets zei. ‘Een ouder heeft nooit en te nimmer het recht om zijn of haar kind te slaan,’ sprak Cynthia toen waarbij Mark opkeek, de tranen waren opgedroogd en gleden niet meer over zijn wangen. In plaats daarvan keek hij  haar recht aan en zag haar vervolgens opstaan. ‘Waar woont ze? Ik wil even een hartig woordje met haar spreken,’ voegde ze er toen toe.  Voor hij besefte wat hij deed sprong hij van de bank af,  maar had dat beter niet kunnen doen.. zijn enkel die hij al die tijd had uitgestrekt kon de plotselinge beweging niet aan en zakte toen terug op de bank. “Pi-“ wilde  Toby er bezorgd uitbrengen, maar Mark snoerde hem de mond en stond dit keer wat  langzamer op.  De pijn negerend die door zijn enkel ging. “…Alsjeblieft doe dat niet,” reageerde Mark die weer ging zitten, omdat het toch wel zeer deed en hij bang was dat hetzelfde zou gebeuren, als bij Shiyo toen. Hij begreep de frustratie volkomen maar… dit moest hij met zijn moeder uitvechten. Als hij zijn vader wilde zoeken moest hij eerst dit zien af te sluiten met zijn moeder.


Er verscheen een kleine glimlach om zijn lippen, want hij waardeerde wel dat de Gymleidster naar hem luisterde en zelfs wilde  helpen.“Maar ik waardeer het wel..” sprak hij toen met dezelfde kleine glimlach op zijn gezicht. Toby drukte zijn kop tegen zijn elleboog aan, waardoor Mark hem een aai over zijn bol gaf. Vervolgens pakte hij zijn tas waaruit hij zijn voetbal haalde en die op zijn schoot neerlegde. “Maar dat is half nog niet wat er aan de hand is…” voegde Mark eraan toe, hierbij kreeg hij een ietwat vreemd gevoel in zijn maag. Hij ging voor het eerst iets over zijn vader vertellen aan iemand, iets dat hem nogal dwarszat en wat er door die ruzie thuis weer naar boven kwam. Zijn moeder had hem opgedragen om niks over zijn vader tegen Sylvia zeggen. Hij was twee jaar eerder, voor hij op reis ging achter gekomen waarom hun vader hen had verlaten. Eerst dacht hijzelf dat het zijn schuld was,  maar achteraf had zijn moeder de brieven die hij stuurde, achtergehouden. Sylvia wist hier niks vanaf, noch Toby of ieder ander omdat zijn  het had onderwerp had verdrongen. Zo was hij er achter gekomen dat zijn vader ook een Pikachu had gehad en zijn moeder had dit al die tijd beseft. En om te voorkomen dat hij in de voetsporen van zijn vader zou treden, had ze hem Flynn gegeven als starter. Ze was bang om hem kwijt te raken, maar hij gaf ook om Toby, als hij er niet was geweest dan zou hij waarschijnlijk de moed niet hebben gehad om dit te bespreken. Mark slikte, kneep zijn ogen dicht en opende ze weer, waarbij hij zijn blauwe ogen op zijn voetbal had gericht. “Dit heb ik eigenlijk nog nooit aan iemand vertelt...”
Terug naar boven Ga naar beneden
Cynthia Claves
Cynthia Claves
Gymleider

Profiel Vrouw Leeftijd : 33
Aantal berichten : 1019
Poképoints : 193
Reputatie : 18
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Vrouw
Leeftijd: 30 jaar
Pokémon:
Rainy Day Vide
BerichtOnderwerp: Re: Rainy Day Rainy Day Emptyzo jan 19, 2014 1:58 pm



Zodra ze brieste dat ze een hartig woordje wilde spreken met de moeder van Mark, veerde de jongen (net iets te snel) omhoog. Ze zag hoe hij half door zijn enkel ging en haar smeekte om niet naar zijn moeder te gaan. Een treurige blik gleed over Cynthia haar gezicht terwijl de jongen weer ging zitten. ‘Weet je het zeker Mark? Dit gedrag van je moeder is namelijk onacceptabel en ik vind dat daar iets van gezegd moet worden.’ De jongen glimlachte en vertelde dat hij het wel waardeerde. Dit stemde Cynthia al iets beter en langzaam ging ook de vrouw weer zitten. Ze vouwde haar handen in haar schoot in een poging zichzelf rustig te houden, vooral toen Mark vertelde dat dit nog maar de helft was van wat er speelde. Nee toch? dacht de vrouw geschrokken. Had die moeder dan nog meer geflikt? Er was toch geen seksueel misbruik in het spel hè? Dan ging ze namelijk meteen naar de politie, hoe hard Mark haar ook smeekte om het niet te doen. Ze besloot echter nog niet meteen te reageren en eerst te luisteren naar wat de jongen haar vertelde. Stel je voor dat ze gewoon zou handelen zonder te luisteren, dan beschuldigde ze straks een vrouw van dingen die ze helemaal niet had gedaan. Nee, ze moest eerst luisteren naar wat Mark verder nog te vertellen had en dan pas kon ze op oorlogspad.

Cynthia keek zwijgend naar Mark, welke na leek te denken, zijn ogen sloot, toen weer opende en staarde naar een voetbal in zijn handen. Even vroeg de vrouw zich af waar die bal opeens vandaan was gekomen, maar ze vermoedde dat de jongen hem tevoorschijn had gehaald in de tijd dat zij niet op zat te letten. ‘Dit heb ik eigenlijk nog nooit aan iemand verteld..’ verklaarde de jongen na een tijdje en Cynthia knikte. Ze boog over de tafel naar voren om haar hand op die van Mark te leggen en hem even een geruststellend kneepje te geven, waarna ze haar handen weer in elkaar vouwde. ‘Het is al goed Mark, mij kun je het vertellen. Als je wilt.’ Ze glimlachte vriendelijk naar de jongen. Ergens in haar achterhoofd dwaalde Kenji rond en de grote vraag waarom ze dit soort gesprekken nooit met haar eigen zoon heeft kunnen voeren en of dit soort gesprekken in de toekomst ooit nog zouden komen. Ze hoopte, diep van binnen, dat haar zoon op een dag ook naar haar zou komen als hij ergens mee zat. Ze wilde deel uitmaken van zijn leven, hoe zo’n klein deel dat ook was. Haar beeld werd weer scherp en ze keek naar Mark, wachtend tot hij iets zou vertellen. Of niet natuurlijk.
Terug naar boven Ga naar beneden
Mark Evans
Mark Evans


Profiel Man Leeftijd : 24
Aantal berichten : 217
Poképoints : 42
Reputatie : 39
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 16
Pokémon:
Rainy Day Vide
BerichtOnderwerp: Re: Rainy Day Rainy Day Emptyza jan 25, 2014 8:16 pm

‘Het is al goed Mark, mij kun je het vertellen. Als je wilt,’ sprak Cynthia waarbij Mark opkeek van zijn voetbal. Hij balde zijn hand resoluut tot vuist en verstevigde zijn grip op het voorwerp. Zenuwen gierde door zijn lijf, maar hij wist zelf ook dat het niet goed was… het verbergen van de waarheid. Het was onacceptabel dat ze Sylvia had verwaarloosd en hem had geslagen, maar zijn moeder had het ook niet bepaald makkelijk gehad. Ondanks alles wat ze had gedaan, hield hij nog steeds van zijn moeder. Sylvia had ook het recht om wat over haar vader te weten, net zoveel recht als dat hij had, al had zijn moeder het hem verboden en liep hij met een enorme last op zijn schouders rond. “Het gaat over mijn vader… ik weet enkel dat ik deze voetbal van hem heb gekregen toen ik een jaar of vier was en dat hij van de een op de andere dag was verdwenen,” begon Mark langzaam terwijl hij naar zijn Pikachu keek. Toby keek hem niet-begrijpend aan. “En ik weet ook dat me moeder toentertijd erg jong was en veroordeeld werd door anderen omdat ze opeens voor twee jonge kinderen moest zorgen in haar eentje,” ging Mark langzaam verder. Dat was wat zijn moeder hem had vertelt omdat hij toen nog te jong was, om zich dat te kunnen herinneren. Het werd tijd om er niet meer om heen te draaien en zich hierbij tot zijn Pikachu te richten, die naast hem zat, waarvan hij zijn pootjes vastgreep en hem naar zich toetrok. “Toby.. weet je nog dat moment dat ik van huis vertrok op me elfde verjaardag en dat we Mitsu en Kate tegenkwamen, in Vermillion?” vroeg Mark vervolgens aan het gele wezentje die hem bedenkelijk aanstaarde en daarna knikte, Mitsu was niet zomaar iemand om te vergeten. “Pikachu?” reageerde Toby en Mark knikte vervolgens. Hoe ging hij dit vertellen aan zowel Cynthia als Toby, het was niet makkelijk dat moest hij wel toegeven. “De rede waarom ik je eerst thuis wilde laten was omdat ik die dag ervoor een best heftige ruzie had gehad met mam en ik je wilde beschermen.. het ging over jou en Sylvia maar ook over me vader, daar ging de ruzie over.” Mark keek weg van zijn Pikachu, die zijn oren ietwat omlaag had laten zakken en moeite scheen te hebben met het begrijpen van de woorden, die hij net had gezegd. Het was waar wat hij had vertelt, hij had moeten kiezen tussen zowel Toby als zijn zusje, uiteindelijk had hij ervoor gekozen om Toby thuis te laten en Sylvia niks te vertellen, maar onder een zware druk. Voor hen beide was het toen het beste.


Mark legde zijn voetbal op de grond en draaide zich terug naar Cynthia, zodat hij de vrouw recht aan kon kijken. Wat hij nu ging vertellen was een onderwerp, wat hij zelf nog moest verwerken. Ondanks dat zijn moeder had vertelt dat zijn vader niet meer leefde, bewezen die brieven het tegendeel. Al wist hijzelf niet wat hij nu moest geloven of niet, hoe zijn moeder had gereageerd had al genoeg gezegd. “Ik kwam die dag voor ik op reis ging, twee brieven tegen.. in de voorraadkast, die voor mij en Syl waren.. alleen waren die geschreven door een persoon waarvan ik dacht dat hij niet meer leefde,” ging Mark zwaar zuchtend verder en liet zijn blik naar de Pikachu glijden. Het wezentje keek hem verward aan, maar hij ging dit doorzetten.. Toby was hem net zoveel waard als zijn eigen zusje. “Ik besefte me al snel dat ik me in de nesten had gewerkt, vooral toen ze onverwachts binnenkwam denderen en me vroeg waar ik die brieven gevonden had.” Mark sloot zijn ogen om de woorden die hij net had gezegd te verwerken en korte pauze te nemen, zijn keel begon aardig droog te worden van al dat gepraat. In een dag had hij niet zoveel gesproken als vandaag, normaal gesproken was hij stil en luisterde hij vooral. Tenzij hij met zijn Pokémon bezig was dan was hij ook constant aan het woord. “De gevolgen ervan waren dus dat me moeder over de rooie ging en me op het hart drukte dat ik niks tegen Sylvia mocht zeggen, anders werd Toby van me afgenomen..” sloot Mark zijn verhaal af. Vanuit zijn ooghoeken zag hij dat de Pikachu kwaad naar de tafel staarde en vonken uit zijn wangen vrij liet. Toby had het volste recht om kwaad te zijn, daarbij was de Pikachu nu officieel van hem… Dus kon zijn moeder hem niks meer maken. Mark zette een kleine glimlach op en legde zijn hand geruststellend op het hoofdje van het wezentje. “Ze vergat enkel een belangrijk feitje, de vorige keer…” grijnsde Mark naar zowel Toby als Cynthia. De Pikachu keek hem vragend aan, waarna de jongen zijn hand naar een van zijn rode wangetjes liet glijden en hem daar begon te aaien. Hierdoor stopte het wezentje met vonken. “Toby is net een boemerang… hij kom altijd weer terug.”


Terug naar boven Ga naar beneden
Cynthia Claves
Cynthia Claves
Gymleider

Profiel Vrouw Leeftijd : 33
Aantal berichten : 1019
Poképoints : 193
Reputatie : 18
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Vrouw
Leeftijd: 30 jaar
Pokémon:
Rainy Day Vide
BerichtOnderwerp: Re: Rainy Day Rainy Day Emptydo feb 13, 2014 4:45 pm



Cynthia keek in afwachting naar Mark. Wat zou hij haar vertellen? Zou ze er verdrietiger van worden, of alleen maar bozer? Ze zou er snel genoeg achter komen. De jongen begon met praten en verklaarde dat het te maken had met zijn vader. De vrouw fronste licht haar voorhoofd toen ze hoorde dat de jongen zijn voetbal op vier jarige leeftijd van zijn vader had gekregen en dat hij daarna zomaar is verdwenen. Vragen resen op in haar hoofd terwijl Mark verder ging. Waarom was die vader verdwenen? Zomaar? Woede welde in haar op terwijl haar gedachten naar Boy gingen. Boy was de vader van Kenji en had hen ook verlaten, al was dat zelfs nog vóór de geboorte van de jongen. Ze wist niet precies wat ze erger vond, maar beide dingen waren onacceptabel. Een vader hoorde zijn zoon, en bij Mark ook nog eens een dochter, niet te verlaten.

Cynthia richtte haar ogen weer op Mark, welke nu in gesprek leek met zijn Pikachu. Hij vroeg de gele Pokémon naar iets wat was gebeurd bij hun vertrek van huis. De vrouw luisterde naar wat de Trainer tegen zijn Pokémon zei, welke zich leek af te vragen wat Mark nou precies probeerde te zeggen. De jongen legde zijn voetbal op de grond en keek toen weer naar Cynthia, welke terug keek met een meelevende blik. Ze voelde veel verdriet om de situatie van de jongen en wilde graag iets voor hem doen, al wist ze niet precies wat. ‘Ik kwam die dag voor ik op reis ging, twee brieven tegen.. in de voorraadkast, die voor mij en Syl waren.. alleen waren die geschreven door een persoon waarvan ik dacht dat hij niet meer leefde.’ Een traan gleed over de wang van de vrouw terwijl ze luisterde naar Mark zijn verhaal. Zijn moeder was woest geweest en had hem vervolgens gechanteerd om niks tegen zijn jongere zusje te zeggen. ‘Ze vergat enkel een belangrijk feitje, de vorige keer…’ De vrouw keek op en zag dag Mark nu toch grijnsde. ‘Toby is net een boemerang… hij kom altijd weer terug.’

Nu moest ook de vrouw even grijnzen, ook al paste het helemaal niet bij de sfeer van het verhaal. Haar grijns verzakte naar een zwakke glimlach en even staarde ze naar haar in elkaar gevouwen handen. Wat moest ze hierop zeggen? Mark had haar een beladen verhaal verteld, een verhaal waarbij zowel verdriet als verontwaardiging bij Cynthia waren ontstaan. De juiste woorden vinden om te reageren op dit verhaal was echter moeilijk. De vrouw besloot op te staan en een kan water en twee glazen te pakken, welke ze op tafel zette en een glas water voor Mark en haarzelf inschonk. Ze nam een slok en keek Mark toen weer aan. ‘Ik vind,’ begon de vrouw langzaam, ‘Dat jij heel sterk bent geweest Mark. Je hebt je zo lang groot gehouden.’ Ze glimlachte. ‘Maar je laat ook zien dat een kind als jij niet met zoveel zorgen rond zou mogen lopen.’ Haar gezicht stond strak. ‘De jeugd moet lekker rond kunnen reizen en kunnen genieten zonder dit soort dingen met zich mee te moeten slepen.’

Ze zweeg weer even, nam nog een slok water en keek toen naar Toby. ‘Dat je dit al eens aan Toby verteld?’ vroeg de vrouw, waarop haar blik weer naar Mark gleed. ‘Of vond je dat te lastig? Ik voel me wel vereerd dat je mij hebt uitgekozen om dit verhaal aan te vertellen.’ Ze glimlachte. ‘Het doet mij goed.’

OOC: Uhm jaaaa, als je er niets mee kunt moet je het zeggen Tom!
Terug naar boven Ga naar beneden
Mark Evans
Mark Evans


Profiel Man Leeftijd : 24
Aantal berichten : 217
Poképoints : 42
Reputatie : 39
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 16
Pokémon:
Rainy Day Vide
BerichtOnderwerp: Re: Rainy Day Rainy Day Emptyma feb 24, 2014 9:33 pm

Mark die zijn blauwe ogen op de Pikachu had gericht, keek op toen hij de stem van de Gymleidster hoorde. Hij was zo druk met het uitdenken hoe het nu verder moest dat hij niet door had gehad, dat ze op was gestaan om water te pakken en een glas voor hem neer te zetten. Toby hield zwijgzaam zijn mond, iets wat hem nogal verraste, want normaal gesproken zou de Pikachu boos zijn geworden. Het deed hem pijn om te weten dat zowel zijn Pokémon als hijzelf eronder leed, daarbij waren de tranen bij Cynthia hem niet ontgaan. Maar wat had hij anders moeten zeggen? Hij kon moeilijk de leugen nog groter maken dan dat hij al was, als hij geen goede rede had gehad om zijn mond open te trekken. Hij had er meer dan genoeg van om te moeten liegen tegen Toby, zijn zusje en zijn vrienden. Die waren hem meer waard dan zijn hele familie bij elkaar, vooral de laatst genoemde en daar hoorde Shiyo ook bij. Hij had het meisje immers beloofd om samen door Kanto te gaan reizen, hoe kon hij op deze manier zijn belofte aan zowel Sylvia als Shiyo nakomen… niet dus. Eens zou hij Sylvia de waarheid moeten vertellen, als zijn moeder dat niet van plan was te doen, dan moest hij het heft in eigen handen nemen. Al zou ze hem bont en blauw slaan, Sylvia had het recht om te weten wie haar vader was, net zoveel als dat hij had.


Mark richtte aandachtig zijn blauwe ogen op de vrouw tegen over hem, er was geen weg meer terug… hij kon dit maar beter doorzetten. De eerstvolgende keer dat hij in Vermillion City was… zou hij naar huis toe gaan, en zijn moeder hiermee confronteren. ‘Ik vind,’ sprak Cynthia, ‘Dat jij heel sterk bent geweest Mark. Je hebt je zo lang groot gehouden,’ voegde de gymleidster aan toe. Hoe moest hij hier op gaan reageren? In zijn schoenen voelde hij zich een lafaard, dat hij zelfs niet eens de moeite had genomen om Erik, zijn beste vriend, hierover in te lichten. En dat terwijl ze zowat broers waren van elkaar. Hij registreerde de volgende woorden wel van de Gymleidster, maar… hij was er alles behalve met zijn gedachte bij, dit tot grote frustratie van Toby, die zijn pootjes tot vuistjes balde. “Pikapi! Pi-pikachu!” riep de Pikachu opeens uit. Mark keek op en zag dat Toby inmiddels voor hem op de tafel stond, niet lettend op de hete thee die er stond of het glas met water. De jongen zag dat er tranen in de ooghoeken van het wezentje stonden, maar zijn kwade frons zei al genoeg; De belofte die hij met Toby had gemaakt toen… was hij helemaal vergeten, maar de Pikachu niet. Deze keek hem doordringend aan, wat aangaf dat er weinig woorden voor nodig waren om te begrijpen waar het wezentje heen wilde. Zonder dat hij het besefte, gleden er weer wat tranen langs zijn wangen, die op zijn voetbal terecht kwamen, een schaduw gleed over zijn gezicht heen, zodat zijn uitdrukking moeilijk te zien was. Zowel Cynthia als Toby hadden gelijk… hij was stom geweest om te denken dat hij een lafaard was, hij had dit uit liefde voor zijn zusje en Pikachu gedaan, en het was ook volkomen belachelijk dat hij deze last mee moest meezeulen op zijn schouders. Alleen omdat zijn moeder eiste dat zijn vader uit hun leven bleef, voor zijn part stortte ze ergens in zee en nam hij de zorg van Sylvia op zich. Alleen dat was onmogelijk… hij was pas dertien.


Mark schraapte zijn keel en reek met een trillende hand naar zijn glas met water, die hij van de tafel pakte. Terwijl hij glazig naar de Gymleidster keek, die haar stem weer liet klinken, nam hij net een slok water. ‘Dat je dit al eens aan Toby verteld?’ vroeg de vrouw, waarbij de jongen zijn hoofd schudde en zijn tranen wegveegde. Toby had een brede glimlach op zijn snoet staan, waar hij zijn kastanjebruine oogjes had gesloten. Mark slikte het water door en richtte zijn donkerblauwe ogen op Cynthia om antwoord te geven, alleen was ze hem dit keer weer voor. ‘Of vond je dat te lastig? Ik voel me wel vereerd dat je mij hebt uitgekozen om dit verhaal aan te vertellen.. Het doet mij goed,’ sprak de Gymleidster. Een kleine glimlach verscheen er om zijn lippen, waardoor hij zich weer wat vrolijker voelde dan eerst toen hij de glimlach van Cynthia zag. Mark sloot zijn ogen voor een moment, toen hij naar Toby had gekeken. “Toby weet het ook sinds vandaag… ik had het eerst aan iemand anders willen vertellen..” reageerde Mark eindelijk terwijl zijn wangen langzaam rood begonnen te kleuren. Toby keek hem daarna veelbetekenend aan, met een brede grijns op zijn snoet. “Wat?” vroeg de jongen toen ietwat fel aan de Pikachu, die zijn poten voor zijn mond sloeg en een gegrinnik probeerde te onderdrukken. Als hij zich niet al erg genoeg hoefde te schamen, had hij Toby nu een mep verkocht… niet alles was op Shiyo gericht, maar Toby nu eenmaal Toby en daar deed je niks aan.
Terug naar boven Ga naar beneden
Cynthia Claves
Cynthia Claves
Gymleider

Profiel Vrouw Leeftijd : 33
Aantal berichten : 1019
Poképoints : 193
Reputatie : 18
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Vrouw
Leeftijd: 30 jaar
Pokémon:
Rainy Day Vide
BerichtOnderwerp: Re: Rainy Day Rainy Day Emptyzo aug 03, 2014 1:16 pm




Mark vertelde dat hij het al wel eens aan iemand had willen vertellen, maar aan zijn wegstervende stem en blos merkte de vrouw dat hij het toen niet had gedurfd. Even leek er een momentje te ontstaan tussen de jongen en zijn Pikachu waaruit bleek dat zij beiden wel wisten om wie het ging. Cynthia glimlachte en zweeg. Ze had het gevoel dat het gesprek nu wel tegen zijn einde aan liep, ook al was nog niet alles gezegd. Soms, als je zoiets groots met je mee droeg, kon niet alles er in één keer uit komen. Soms was het beter om dat in stapjes te doen. De vrouw kwam na een tijdje overeind en keek de jongen op de bank tegenover haar aan. 'Mark, als je ooit een plekje zoekt om te blijven, jij en je zusje, dan staan mijn deuren altijd voor je open. Ook als je, zoals nu, gewoon een keertje wilt komen praten. Jij en je zusje zijn altijd welkom.' Ze glimlachte naar de jongen. 'Is er verder nog iets wat ik voor je kan doen?' Misschien dat er nog wat minder extreme zaken waren waar ze de jongen mee kon helpen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Mark Evans
Mark Evans


Profiel Man Leeftijd : 24
Aantal berichten : 217
Poképoints : 42
Reputatie : 39
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 16
Pokémon:
Rainy Day Vide
BerichtOnderwerp: Re: Rainy Day Rainy Day Emptywo aug 13, 2014 5:36 pm

Met een lichte grins draaide hij zich weg van Toby die nog aan het nagrinniken was, waardoor de jongen nog op tijd kon mee krijgen dat Cynthia overeind was gaan staan. De jongen goot snel in een teug zijn thee naar binnen, die inmiddels niet echt meer warm was, dus kon hij die zo opdrinken.Net op het moment dat hij zijn theeglas weer op de tafel neer zette, weerklonk de stem van de gymleidster dus richtte hij zijn blauwe ogen op de vrouw. 'Mark, als je ooit een plekje zoekt om te blijven, jij en je zusje, dan staan mijn deuren altijd voor je open. Ook als je, zoals nu, gewoon een keertje wilt komen praten. Jij en je zusje zijn altijd welkom,' sprak Cynthia waarbij de jongen even niks wist te zeggen. Het enige dat hem te binnen schoot was een lullige dankjewel. Nerveus krabte hij over zijn achterhoofd heen en voelde toen dat Toby op zijn schouder klom en zich op zijn schouder nestelde. 'Is er verder nog iets wat ik voor je kan doen?' voegde ze er nog aan toe. Mark schudde glimlachend zijn hoofd en liep om de tafel heen dichter naar Cynthia toe met zijn tas in zijn ene hand en voetbal onder zijn arm. “Nee niet dat ik weet.. ik waardeer het enorm dat u naar me heb willen luisteren.. dankjewel,” zei Mark uiteindelijk met een oprechte en vrolijke glimlach op zijn gezicht. Hij stak zijn hand uit naar de vrouw om er nadruk op te geven. Het werd tijd om weer te gaan na afscheid te hebben genomen van Cynthia.

Terug naar boven Ga naar beneden

Gesponsorde inhoud


Profiel
Pokégear
Rainy Day Vide
BerichtOnderwerp: Re: Rainy Day Rainy Day Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 

Rainy Day

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Kanto Experience :: Central Kanto :: Cerulean City :: De Water Gym-