Naam: Elena Syres                     Geboortedatum: 3 Oktober
Geslacht: Vrouwelijk                   Geboorteplaats: Viridian City
Leeftijd: 16 Jaar                        Woonplaats: Pallet town

Type: Trainer
Badges: None

Elena heeft lang kastanjebruin haar dat er altijd netjes verzorgd uitziet en helemaal tot het onderste deel van haar rug valt. Haar ogen zijn hazelnoot bruin en ze is een tenger meisje met een gemiddelde lengte van 1.72 m. Ze heeft een lichtbruine schoudertas bij zich, waar ze al haar spullen in bewaart. Meestal draagt ze gemakkelijke kleding dat niet te los zit, over het algemeen een rokje met legging en een shirt met lange mouwen. Dit laatste doet ze bewust om de brandwonden op haar arm te verbergen. Elena is namelijk getekend voor het leven. Op de linkerhelft van haar gezicht zit een grote brandwond, die via haar nek in een zigzagpatroon doorloopt naar haar linkerarm. Het litteken stopt op de bovenkant van haar hand.

Elena is een vriendelijk en behulpzaam persoon, maar kan snel verlegen raken en heeft dan haar eigen schattige manier van uiten. Net als haar moeder kan ze het niet over haar hart verkrijgen om iemand met problemen achter te laten. Als ze dan ook iets in haar hoofd heeft zal ze er altijd vastberaden voor gaan, maar helaas beletten haar littekens haar in veel situaties. Elena is namelijk erg onzeker over haar uiterlijk. Ze weet dat ze er mensen mee afschrikt. Vandaar dat ze zich jegens anderen altijd een beetje teruggetrokken gedraagt en ze niet meedoet aan contests. Ze heeft ook een enorme angst voor vuur en heeft sinds de brand Viridian City niet meer bezocht. Ze praat er niet graag over en zal vuurgevechten zoveel mogelijk vermijden. Damon kan wat dat betreft een goede therapie voor haar zijn, maar dat hangt allemaal af van de keuzes die ze tijdens haar reis zal maken.

Vader: Jonathan Syres †
Moeder: Emily Syres † (Meisjesnaam: Emily Forbes)
Zusje: Lulu Syres †

Grootmoeder: Olivia Syres (Meisjesnaam: Olivia Green)
Grootvader: William Syres

Elena had eigenlijk een heel goed leventje. Ze woonde samen met haar ouders en haar tweejarige jongere zusje in Viridian city. Haar moeder werkte bij een pokécenter en hierdoor waren de twee zusjes heel erg betrokken bij Pokémon. Ze droomde er ook allebei van om samen op reis als Pokémon trainers te gaan. Zowel haar moeder als haar vader keurde dit goed, op voorwaarde dat ze wel eerst hun school afmaakten. Echter zou de wens van de twee zusjes nooit in vervulling gaan, want toen Elena 13 jaar was brak de ergste nacht van haar leven uit.

Er was een verschrikkelijke brand in het huis ontstaan en Elena was de enige die er levend uitkwam. Hoe precies weet ze nu nog steeds niet. De herinnering is één grote black-out, met grote, sidderende vlammen die het zwart opvullen. Vervolgens werd ze wakker op een brancard dat naar de ambulance werd gedragen, met een pijn alsof de hete vingers van het vuur haar levend verschroeid hadden. Ze had geschreeuwd, haar stem rauw en aangetast door de rook, dat ze haar familie moesten halen, maar de blikken van de brandweermannen bevestigden eigenlijk al wat ze het meest vreesde. Hulpeloos had ze vanaf de zijlijn moeten toezien hoe het vuur het huis waar ze in was opgegroeid, verzwolg en alles wat ze lief had hierin meenam.

Het duurde een jaar voordat Elena's huid van de brand hersteld was en nog een jaar om haar geest te genezen. Ondertussen kon ze terecht bij haar grootouders in Pallet town en hoewel ze heel erg hun best deden, wist ze dat die op hun oude leeftijd niet op nog een kind zaten te wachten, dus heel erg op haar plek voelde ze zich daar niet. Op school ging het net zo slecht. Elena was voorheen altijd het sociale, populaire meisje. Niet dat ze bijzonder aanwezig was, maar haar behulpzame en vriendelijke persoonlijkheid zorgde ervoor dat bijna iedereen haar mocht. Na de brand veranderde dit echter dramatisch. Ze werd stiller, droevig. Een meisje gebrandmerkt door het verlies van haar familie. Mensen wisten zich geen houding tegenover haar te geven vanwege haar vreselijk lijden en beangstigende littekens. Als ze dan al met haar omgingen was dit vanuit medelijden. Elena vond dit vreselijk, juist nu ze de steun van haar vrienden het hardst nodig had, en sloot zich volledig van de rest af. Ze veranderde in het stille meisje dat haar dagen versleet achter in de klas. Vaak zag je haar schrijven in haar dagboek, dat ze toen ze jong was van haar moeder had gekregen en waarin ze tot op de dag van vandaag haar herinneringen nog in bij houdt.

“Dear diary, today will be different. It has to be. I will smile, and it will be believable. My smile will be saying "I'm fine, thank you." "Yes, I feel much better." I will no longer be the sad little girl who lost her parents. I will start fresh, be someone new. It's the only way I'll make it through.”

Ze deed haar best om verder te gaan en er waren dagen dat het beter ging. Dan veranderde ze even in het open, warme meisje dat ze voorheen was. Het was een moeilijke periode voor Elena, maar ze sloeg zich erdoorheen. Gelukkig was er één docent die haar goed leek te begrijpen. Felicia, een jonge vrouw die eerst net als haar moeder bij het pokécenter had gewerkt en nu haar kennis doorgaf aan de leerlingen. Bij haar kon Elena altijd terecht als ze ergens mee zat of hulp nodig had bij het studeren. Het is grotendeels dankzij haar dat Elena de wens van haar ouders wist te vervullen, namelijk haar school afmaken. Toen ze eindelijk haar diploma had, besloot ze de pokémon trainer reis te maken die haar zusje en zij zo graag hadden willen doen. Al was dat maar om haar zusje trots te maken.

Er was echter één probleem, ze had geen Pokémon. Ze was te oud om een starter te halen bij het lab en haar grootouders hadden niet genoeg geld om er één te kopen. Gelukkig wist Felicia een oplossing. Ze belde het pokécenter op en die hadden inderdaad een Pokémon binnen gekregen die zonder eigenaar zat. Omdat ze bekend waren met Elena's moeder en de situatie besloten ze een uitzondering te maken. Elena mocht de Pokémon hebben. Dit liet Elena zich natuurlijk geen twee keer zeggen, maar zodra ze bij het Pokécenter aankwam leek het lot haar weer te tergen. De Pokémon die ze voor haar hadden was een Charmeleon, een vuurpokémon. Ooit als Charmander gestolen van het lab door team Rocket en uiteindelijk zwaar afgepeigerd bij het pokécenter terecht gekomen. In het begin was Elena doodsbang voor haar nieuwe partner, die ze Damon noemde. De herinneringen en pijn van haar verleden keerde volledig terug.

“Dear diary, I couldn't have been more wrong. I thought that I could smile, nod my way through it; pretend like it would all be ok. I had a plan. I wanted to change who I was; create a life as someone new, someone without the past. Without the pain. But it's not that easy. The bad things stay with you. They follow you. You can't escape them, as much as you want to. All you can do is be ready for the good. So when it comes, you invite it in, because you need it. I need it.

Om het allemaal nog even erger te maken leek Damon haar angst voor vuur met een korrel zout te nemen en vuurde hij zijn vlammenwerper af wanneer hij dit maar wilde. Totdat dit op een keer uit de hand liep. Het vuur ging zijn eigen weg en kwam gevaarlijk dicht bij Elena, die vervolgens volledig in paniek raakte en met tranen op haar wangen gilde dat hij moest stoppen. Dit leek Damon toch wel een beetje af te schrikken en sindsdien is hij wat voorzichtiger. De band tussen hem en Elena werd langzaamaan beter en Elena besloot dat ze zich niet langer door angst kon laten leiden. Ze nam afscheid van haar grootouders en Felicia en ging op pad.

“Dear diary, this morning is. . .different. There is change. I can sense it, feel it. For once, I don't regret the day before it begins. I welcome the day. Because I know that from now on I will do everything I can to make my family proud.”