Nagisa
Terwijl ze Shinto's aandacht probeerde te krijgen stopte ze al de spullen die ze nodig had in haar zak, om deze nadien over haar rechterarm te schuiven. Hierna draaide ze zich om zodat ze kon zien wat haar pokémon wel allemaal niet aan het uitvangen was en merkte op dat Shinto samen met een pokémon van een andere trainer aan het spelen was. "Kom, Shinto! We moeten vertrekken! We komen straks nog wel terug." Sprak ze luid, maar ook weer niet té luid zodat andere mensen geen last van haar zouden krijgen. Ze glimlachte de eigenaar van de pokémon waarmee Cubone zonet nog mee aan het spelen was toe en griste nadien Shinto van de grond toen hij naar Nagisa toe kwam gelopen. Shinto was dat al gewoon, dus nestelde hij zich zoals gewoonlijk in haar armen, en keek hij naar de uitgang van het Pokémon center. Ze baande zich een weg naar de uitgang toe met het gestalte van haar pokémon in haar armen en dacht even terug aan gisteren toen ze door de gang heen liep. Op deze plek was ze gisteren een meisje genaamd Sishuri tegengekomen. De pokémon van Sishuri was toen tegen de voeten van de zuster gebotst, wat ze dus best grappig vond. Daarom was ze ook een gesprek met de roosharige trainer aangegaan, terwijl Cubone blijkbaar een gesprek aanging met de Pidgey van Sishuri. Ze greens even en concentreerde zich nadien weer op hetgeen dat vandaag op de planning stond; Mt. Moon een bezoekje geven. Ze was al eens door de tunnel heen gegaan, maar had toen niet de tijd gekregen om op onderzoek uit te gaan omdat Cubone dringend naar het Pokémon center toe moest. Wat ze toen best zonde had gevonden aangezien ze al vele fascinerende verhalen over de tunnel had gehoord. Dat er van alles gevonden werd in verband met pokémon en nog andere dingen. Ze stond te popelen om zelfs ook eens te gaan zoeken, want ook al had Nagisa een zeer zwak lichaam en zag ze er te schattig en te jong uit voor haar leeftijd, haar interesse in dingen zoals fossielen en stenen was hoog. Ze deed dan ook weer niks anders dan lezen toen ze ziek was vroeger, en gezien ze váák ziek was geweest las ze dus ook héél veel. Terwijl ze voorzichtig de deur van het gebouw opendeed en naar buiten wandelde, keek ze nog een keertje achterom en begon hierna aan haar weg naar Mt. Moon.

Shinto
"Ik krijg jou nog wel!" Riep hij naar de pokémon welke hem zonet nog had uitgescholden voor skelet. Het was niet omdat hij een schedel over zijn kop droeg dat hij al gelijk een skelet was! Hij had Nagisa al meerdere keren zijn naam horen roepen, maar reageerde niet op haar commando's omdat de pokémon die hem aan het uitdagen was geweest maar niet van ophouden wist. Ze dacht blijkbaar dat hij aan het spelen was met dat mormel! Pas toen de toon van zijn trainer strenger en feller werd draaide hij zich om en keerde hij zijn rug naar zijn nieuwe vijand toe. Hij wierp zijn kop, en dus ook de schedel die er overheen hing, in de lucht en liep zo naar Nagisa toe wie hem meteen oppakte zodra hij dicht genoeg bij haar was. Nagisa had hem gisteren vertelt dat ze vandaan naar Mt. Moon zouden gaan. Niet dat hij er veel zin in had, in tegenstelling zelfs. Hij had het liefst de hele dag liggen trainen. Maar aangezien zijn trainer besloot iets anders te doen kon hij niets anders doen dan toegeven en met haar mee te gaan. Wie zou haar anders moeten beschermen wanneer ze zich in die gevaarlijke, vol met pokémon gevulde tunnel waagde? Shinto legde zich zo dat hij alles kon zien, en vanaf deze hoogte ging dat prima. Zodra Nagisa begon te wandelen klemde hij zich vast met zijn poten en hield hij het bot dat hij in één van zijn handen vasthield, nog steviger vast dan gewoonlijk. Als hij dat bot ooit kwijt zou spelen zou hij niet weten wat te doen. Nagisa zou hem dan waarschijnlijk een nieuw bot geven, maar dat nieuwe bot zou nooit het oude kunnen vervangen... Hij wierp die gedachten uit zijn kop en knipperde enkele keren met zijn oogjes toen ze dichter en dichter in de buurt kwamen van Mt. Moon. Dat deze dag maar gauw voorbij ging.