•Iria•
Waar was ze toch aan begonnen? Dit was hopeloos! Met grote passen probeerde ze de Oddish in te halen, tervergeefs. "Bloom!" gromde ze naar haar Pokémon, maar die luisterde uiteraard niet. Dat klein stuk ongeluk! De pol draaide rechts af en Iria volgde haar op de voet. Maar net achter de bocht wachtte haar iets onverwacht op. Bam! Met een luide knal botste de tiener tegen de vrouw aan. Beide vielen naar achter. Het meisje viel op haar rug, wat haar even deed schreeuwen, waarna ze terug langzaam haar ogen opende en begon te kreunen. De vrouw tegenover haar was enkel gestruikeld en wat zachter gevallen. Ze was nog jong en zette haar hand al steunend tegen haar hoofd. "Het..." Alle lucht was zo uit haar longen geslaan en ze moest even rustig adem halen. "Spijt... Me," hervatte ze. De blonde dame opende ook haar ogen en een krul sierde haar lippen. "Dat kan iedereen overkomen," zei ze vriendelijk terug. Iria probeerde ook een glimlachje over haar lippen te krijgen, wat eerder een grijns werd. De stekende pijn in haar rug betekende niks goed, maar ze moest toch door. Langzaam zette ze haar handen achter haar en stond ze voorzichtig recht. "Ik... Het spijt me echt veel, maar ik moet mijn Oddish gaan vangen," zei ze zachtjes. De vrouw knikte begrijpelijk en wierp haar nog een hartelijke glimlach toe waarna zij ook rechtkwam. Iria draaide haar om en wandelde rustig verder. Er was geen spoor van de pol. Niks. Alleen een heel groot gebouw. Ze slikte, ze kende dat gebouw maar al te goed. De Water Gym. Hier had ze gewonnen met het ringsteken, het had haar erg verrast. De Lapras knuffel had ze voor nu nog even aan de kanten gezet, net als het snoep. Soms deelde ze er eentje met haar Pokémon of een oude of nieuwe vriend of vriendin die ze tegenkwam. Ze wilde het niet allemaal aan zichzelf toe-eigenen, dat vond ze egoïstisch en dat was het ook. Ze haalde diep adem en sloot even haar ogen. Ze moest kalm blijven... Kalm blijven... Kalm Blijv "OOOO" Iria sperde haar ogen open. Bloom! De silhout van de knol verscheen op haar netvlies en zo snel als ze verscheen, verdween ze weer. Achter de schuifdeur van de Water Gym. Wat nu?

Langzaam schuifelde ze de Gym binnen. Het was er erg stil. Ze liet haar hoofd zakken en keek met grote ogen naar alles wat nog maar bewoog. Haar ene hand vond haar arm en ze streek erover. Het hielp haar kalmeren. Ze bewoog zich tot de volgende deur en ze duwde deze langzaam open. Heel voorzichtig keek ze om het hoekje. Het was datzelfde zwembad waar ze met de Lapras had gevaren. Ze slikte en glipte naar binnen. "Bloom," zei ze zachtjes. Maar er was geen spoor van de Oddish. Waarom had ze enkel Bloom uit haar Pokéball gehaald? Waarom had ze Sky er ook niet uitgehaald, dan zat ze nu niet in de problemen... Ze wandelde langzaam langs het zwembad. Aan haar ene zijde was er water en aan de andere tribunes, net zoals de vorige keer. Alleen was er nu een nare stilte. Geen uitdagingen, geen training, niks. Dat was misschien maar best ook. "Bloom," herhaalde ze, nu nog zachter dan de vorige keer. Maar weeral hoorde ze enkel haar voetstappen op de achtergrond. Langzaam hield het meisje halt en begon ze de kamer te inspecteren. Het was wel leuk en mooi, op het water na dan. Toen viel haar oog op het hoogste punt van de tribunes. Daar, helemaal vanboven, wandelde een kleine duivels knol. "Bloom!" riep Iria kwaad. De knol keek op, barste in lachen uit en holde toen weg. "Bloom! Jij klein stuk ongeluk!" riep ze haar Oddish nog na. Ookal hadze willen rennen, de vervloekte val van daarnet had haar benen en rug geen goed gedaan. Dus was het eerder een strompel-ren-dinges dat ze aan het doen was. Wat het ook was, het was erg dom. Als die stomme Oddish nu eens gewoon luisterde dan zat ze nu niet in de nesten! Maar zo snel als de Pokémon was, holde ze de tribunes aan de andere kant van de zaal terug af. De knol draaide zich om, grijnsde en verdween achter de deur. Iria zuchtte zenuwachtig. Straks zag iemand Bloom of haar nog!

•Iria•
Het enige wat ze hoorde was de filter van het zwembad en dat baarde haar zorgen. Water was niet bepaald haar ding, in tegendeel, het was haar ergste nachtmerrie... Ze sloeg opnieuw haar handen tegen haar bovenarm. 'Hallo? Is daar iemand?' Hoorde ze zachtjes. Iria keek op. Dat moest de gymleader zijn, hoe noemde ze ook alweer....? Was het niet ene Cynthia? Cynthia Claves ofzo... Haar naam was in de stad veel te horen. Ze was blijkbaar populair onder het volk. Het meisje had het hier en daar ook de naam van ene Kenji Claves. Misschien was het haar zoon? Het klonk niet echt meisjesachtig. Goed, ze hoorde de stem van een vrouw door het gebouw echoën. Langzaam stapte ze op de deur af, de deur die Bloom daarnet had genomen. Zou Cynthia razend zijn? Het kon zelfs zijn dat het een werkvrouw of dergelijke was, maar dat verwachtte ze niet echt. De gym was zo rustig en leeg dat het enkel Cynthia kon zijn. Natuurlijk kon een poetsvrouw altijd door de gangen van een gym dwalen en zeker van deze gym. Het viel Iria op dat er erg veel ramen in het gebouw waren en ramen betekende kuisen en kuisen betekende werk. Ze zag persoonlijk geen gymleader kuisen, dus ze hadden waarschijnlijk wel wat werklui.

•Bloom•
Het was zo leuk om Iria achter zich aan te hebben! Ze was zo sloom! Toen ze achter de deur glipte hoorde ze opeens voetstappen. Wat? Had Iria een binnenbaantje gevonden? Even verdween haar duivelse grijns, maar toen een blauwe rat om de hoek keek, keek ze nieuwsgierig terug. De rare Pokémon liep naar haar toe, op de voet gevolgd door een blauwharige vrouw. 'Hoe ben jij hier nou verzeild geraakt kleine?' Wel, ze had haar trainer opgejaagd en naar hier gebracht. Bloom staarde met grote ogen naar de vrouw. De dame naderde, net als haar rat en vroeg vervolgens: 'En waar is je trainer?' Te zeggen. Bloom begon te giechelen en liep naar de voeten van de vrouw. "Ooooooo!" Gilde de Oddish uit. Vervolgens riep de vrouw naar het niks, waarschijnlijk naar Iria.... Toen viel er een stilte, veel te lang voor kleine Bloom. Na vijftien seconden begon ze rond de vrouw haar voeten te springen met het ene woord -wat niet echt een woord was-: "Oooooooooooo!" En zo bleef ze rondspringen, tot de deur openvloog en een roodharig meisje op de gang verscheen. Bloom struikelde, viel met een harde knal neer en begon meteen te krijshuilen. "Mij excuses, Cynthia, het zal niet meer gebeuren," zei Iria's trillende stem. Was ze onzeker? Bang? Hmmm, daar kende ze Iria niet goed genoeg voor. Toen voelde ze opeens twee handen Rond haar lijfje en ze stopte met krijsen waarna ze haar ogen opende en recht in die van Iria keek. Ze vuurden gewoon het vuur van haar oogkleur af en ze bloosde even. "De naam is Iria, Iria Filio," vervolgde haar trainer tegen de dame.

•Iria•
'Het geeft niet,' zei Cynthia geruststellend. 'Soms nemen onze Pokémon nu eenmaal een loopje met ons.' Iria knikte instemmend. 'Aangenaam Iria, ik ben Cynthia, en dit is Alex.' stelde de dame zich voor. Opnieuw knikte ze, wat meer gespannen deze keer. Er was een Pokémon, een Vaporeon... Water... Nee... Even sloot ze gespannen haar ogen, maar ze opende deze ter beleefdheid.  'En wie is deze doerak dan?' vroeg de Gymleader. De ogen van de dame waren op haar Oddish gericht. "Z... Z..." Even stopte ze om haar stem te herstellen, haar trillende ondertoon moest zeker opvallen. Ze sloot haar ogen, haalde even diep adem en zuchtte toen een deel van de angst weg. "Ze... Noemt Bloom," zei ze. aar stem trilde nog steeds, maar niet zoveel als voordien. Ze slikte, opende haar ogen en staarde naast Cynthia. Het was een bewuste actie. Ze wilde niet dat de Gymleader zag dat ze bang was. 'Kan ik verder iets voor je doen?' zei de zachte stem van de dame. Een ijzige stilte vulde haar. Nee, eigenlijk niet... Toch. "Ik denk het niet," zei Iria haar trillende stem. "Het spijt me nogmaals voor het storen, Cynthia," zei Iria waarna ze haar ogen naar de grond richtte en zich langzaam omdraaide. "Nog een prettige middag," vervolgde ze, waarna ze naar de deur stapte en deze naar de volgende ruimte leidde, het zwembad.

•Bloom•
Iria nam afscheid van de vrouw... Nee! Ze wou nog zien wat voor leuke dingen daar waren! Boos spartelde de Oddish tegen, maar Iria's armen zaten als touwen rond haar lichaam gebonden. Boos blies ze haar kaken op, waarna ze met haar onkruid begon te schudden. "Doe niet lastig Bloom," zei Iria's stem, maar ze luisterde niet. Een scherp blaadje vloog uit het onkruid, raakte Iria's pols en de armen vlogen weg. Ze was vrij! Vrij! Met een plof kwam ze neer, gierend en lachend draaide ze zich om naar haar trainer. Deze had haar ogen gesloten, tranen hingen langs haar wangen naar beneden. Verkrampt had Iria haar rechterpols met haar linkerhand afgedekt. Haar hele lichaam trilde. Pff, zo erg was het toch niet? Het was een blaadje en niks meer. Toen de vurige ogen van Iria haar richting uitkeken, verdween haar grijns. Het meisje haalde haar blik van haar Pokémon en keek verkrampt naar haar arm, langzaam haalde ze haar hand weg. De Oddish keek met grote, doevige ogen naar de rode vloeistof op haar handpalm, ze volgde de blik van Iria en zag nu ook bloed langs haar bovenarm lopen. "Bloom..." zei ze zachtjes. Vlug drukte ze de wonde terug af. "Dat kan wachten... Ik... Wil hier... Eerst we...g," haar stem klonk zwakjes. de trainer strompelde nu nog trager naar voren. Wat had ze toch? "W-aar..om moet da...t mij weer over... komen," gromde ze zachtjes. De Oddish wandelde langzaam met haar mee, maar toch op afstand. Ze voelde iets raars vanbinnen, iets dat ze nog nooit had gevoeld. Ze voelde zich voor het eerst in haar korte leventje, schuldig.

Een mooie post Iria, maar wel even twee dingetjes. "ze noemt Bloom" is geen normaal Nederlands, "ze heet Bloom" wel. Verder staat er even verder in je post dat Iria "naast" Cynthia staart. Dit moet "langs" zijn, want je kunt niet naast iemand staren.

•Iria•
‘O mijn God, Iria, gaat het?’ Iria keek om, natuurlijk Cynthia had het gezien. Ze liet een trillende zucht uit haar mond en zei; "Oh... Di-t?... He-t... Is niets," Haar stem trilde van de tranen en angst. ‘Schaam jij je niet?’ vroeg ze aan Bloom. De Oddish reageerde natuurlijk niet. Dat deed ze nooit. ‘Kom meisje, bij de balie vlakbij de ingang heb ik wel een verbanddoos liggen, dan verbind ik je pols.’ "Oh euhm, dat is niet... Nodig," zei ze met een klein, bang grijnsje. Maar de vrouw was al weg en was al bij de deur toen ze nog een blik op Bloom wierp. Ze slikte moeizaam door de tranen heen en stapte op Cynthia af. Het was een onzekere tred, wat deels aan de wonde in haar pols lag. Maar ze wist toch dat het meerdendeels aan haar waterfobie lag. Toen ze bij de blauwharige vrouw was sprak ze; "Ik... Het spijt me," Ze staarde naar de grond en wandelde langzaam de entree in. Ze tilde haar hand op en haalde de ene van haar pols, het bloedde hevig, maar pijn was voor haar al bekend terrein, dus waren de meeste tranen al weggevloeid. "Waarom haat ze me zoveel," zei ze met een zachte, trillende stem. Haar ogen staarde naar het plasje bloed in haar handpalmen. Langzaam sloot ze haar ogen en zuchtte ze voor een tweedemaal. Ze opende haar ogen terug en keek in Cynthia's richting. "Het spijt me," herhaalde ze.

•Iria•
De vrouw genaamd Cynthia zei dat het niet haar fout was en dat ze gerust mocht gaan zitten. 'Ik denk niet dat ze je haat Iria. Niet echt. Als een Pokémon je haat, dan merk je het wel. Dat doen ze je wel ergere dingen aan dan “enkel” een snee in je pols.’ zei ze toen als antwoord op haar vraag. Iria staarde enkel naar haar rechterpols, waar het bloed eruit sijpelde. Toen ze opnieuw haar excuses had aangeboden zei Cynthia; ‘Nogmaals, jij hoeft echt geen sorry te zeggen hiervoor.’ Iria keek op en zag de hartelijke glimlach van de vrouw. Ze had ondertussen een EHBO-doos gepakt en hem open gedaan. ‘Sylvia, wil jij even een flesje water en een schone doek pakken?’ De vrouw die zachter balie zat verdween en kwam al snel terug met de gevraagde voorwerpen. Cynthia nam de voorwerpen aan en richtte haar aandacht terug op het meisje. ‘We moeten eerst de wond schoonmaken en dan kan ik hem voor je verbinden, goed?' Iria knikte. Waarna ze haar linkerhand van haar rechterarm haalde en de hand wat naar voren schoof. Het bloedde al niet meer zo hevig, maar het zag er nog steeds even lelijk uit. Opeens viel haar iets op. Ze hoorde Bloom niet. Vluchtig keek ze rond, maar nergens was de Oddish te bekennen. Ze slikte moeizaam en keek toen terug naar Cynthia. "Weet jij waar Bloom is?" vroeg ze snel.

•Bloom•
De vrouw had haar een paar keer een boze blik toegeworpen en steeds opnieuw, wanneer de vrouw zich had omgedraaid, stak ze haar tong boos uit. Eigenlijk wou ze graag dit gebouw verder gaan bekennen, dus ze wachtte het juiste moment af. Toen zoal de twee vrouwen en Iria bezig waren, glipte ze terug naar de vorige ruimte. De kamer met het zwembad. Blij holde ze naar het water toe. Toen ze zich aan het rand van het zwembad bevond, keek ze gefascineerd naar het water. Ze begon even gekke bekken te trekken en de Oddish lachte zachtjes. Maar ze was al snel niet meer geïnteresseerd in het water en ze draaide zich snel om, om de zaal verder te verkennen.

OOC; Maakt niks uit ;3