ARYA ~ Toen Arya op weg was naar de rand van de stad, kwam ze langs de watergym. Ze keek even naar het grote, ronde gebouw met de reusachtige Dewgong op het dak, maar liep toen nog verder. Ze was er nog niet klaar voor. Als ze alleen al dacht aan het uitdagen van de tweede gym werd ze overvallen door dezelfde paniek als ze had gevoeld bij de eerste gym. Goed, daar had ze zich er uiteindelijk overheen gezet en had ze het gevecht gewonnen, maar wie zei dat dat nu ook zo zou gaan? Het zou zo stom zijn als haar pokémon binnen een minuut al uitgeteld in het water zouden liggen. Ze zou zich doodschamen en dan zou ze al helemaal nooit meer terug durven komen.
Het was herfst en overal lagen bladeren. Enkele dagen geleden hadden nog vrij veel bomen hun bladeren gehad, maar door de storm waren ze allemaal zo goed als kaal geblazen. Op de grond lag een dik, rood-bruin-oranje, knisperend tapijt. Ona werd er helemaal enthousiast van en rolde door iedere netjes bijeengeharkte berg bladeren die ze tegenkwam, waarmee ze het harde werk van de mensen die het van het pad hadden geveegd ongedaan maakte. Ze pakte een nat blaadje en legde kleefde het aan Oz' hoofd. De Diglett verdween onder de grond en toen hij weer bovenkwam was het blaadje weg. Ona keek teleurgesteld. Gwen en Zephir leken de bladeren ook wel mooi te vinden, maar ze speelden er niet mee. Zephir had één blad opgepakt, eentje die bijna net zo groot was als zijn hoofd, met een mooie oranje kleur. Hij keek er een tijdje naar en gooide het toen weer aan de kant. Nog voor het op de grond kon landen had Ona het al uit de lucht geplukt. Ze was inmiddels klaar met spelen en had nu haar tentakels voor bladeren. Ze leek zelf wel een struik. Tussen de bladeren door loerde ze naar Gwen, die voor haar liep. Een tentakel die nog geen blad vast had, bewoog zich naar de Charmeleon en trok hard aan haar staart. Grommend draaide Gwen zich om. Ze haalde uit naar de tentakel, maar Ona had hem alweer teruggetrokken en ontweek de Ember die volgde. Nu viel haar blik op Zephir. Een tweede tentakel bewoog zich door de lucht. Ze had Zephirs staart nog nauwelijks aangeraakt, of de Meowth had zich omgedraaid en de tentakel gegrepen. Grijnzend trok hij Ona omver, waarna hij zich weer omdraaide en verder liep, zachtjes een deuntje fluitend.

Bij de voet van Mount Moon, in de buurt van een klein meertje, hield het groepje stil. Arya draaide zich om naar de vier pokémon. Drie van hen keken haar verwachtingsvol aan, terwijl de vierde, het is vast niet moeilijk te raden wie, van een bijna kale boom het laatste blaadje plukte. "Goed, het is tijd voor een training," zei Arya. De afgelopen dagen had ze niet echt hard met ze getraind, dus nu moesten ze weer eens flink aan de slag. "Vandaag gaan we oefengevechtjes doen. Eerst Ona tegen Zephir, daarna Gwen tegen Oz, goed?" Oz knikte, Gwen en Zephir haalden hun schouders op en Ona gooide al haar verzamelde blaadjes aan de kant, totaal niet meer geïnteresseerd in de dingen die ze zojuist nog ijverig bij elkaar had geraapt.

Ona en Zephir stonden tegenover elkaar. Arya had besloten dat zij Zephir de bevelen zou geven, terwijl Ona zelf besliste wat ze deed. Arya had nog niet vaak met de Meowth gevochten, en de keren dat ze het had gedaan, had hij niet altijd geluisterd naar wat ze had gezegd. Wat was dat toch met haar pokémon? Ze moest altijd, behalve bij trouwe Oz dan, een hele tijd wachten voordat ze eindelijk eens naar haar gingen luisteren.  

ZEPHIR ~ "Zephir, Fake Out!" kwam de eerste opdracht. De Meowth sprong naar voren. Hij vond die opdrachten eignelijk maar onhandig. Met Fake Out liet hij zijn tegenstanders meestal schrikken, maar hoe konden ze nog schrikken als een trainer net over het veld had geschreeuwd dat hij die aanval ging gebruiken? Het nam het hele verrassingseffect weg. Nou ja, behalve bij Ona dan. Het oog van de Tangela was op een mooi blad gevallen en ze had nog nauwelijks door dat het gevecht al was begonnen. Zephir klapte een paar centimeter van haar gezicht af in zijn handen, waardoor er een schokgolf vrijkwam die Ona een eindje achteruit deed rollen. Een beetje geschrokken van wat haar zojuist overkomen was, bleef ze zitten. "Bite!" riep Arya. Zephir snapte niet precies waarom ze zo hard riep. Hij stond nog geen drie meter van haar af. Hij rende razendsnel naar Ona toe en beet haar hard. Hij voelde dat hij haar echt raakte en niet alleen haar tentakels, en dat hoorde hij ook, want Ona liet een oorverdovende krijs horen. Zephir sprong naar achteren en gromde. Ona keek hem boos aan en wapperde met haar tentakels. Een paars poeder maakte zich los van de blauwe slierten. "Ontwijk en Fury Swipes!" riep Arya. Nee, echt, ontwijken? Daar had ik zelf nog niet aan gedacht, dacht hij sarcastisch. Hij ontweek de paarse wolk en rende weer naar Ona, die met met open armen op stond te wachten. Oei. Haar tentakels wikkelden zich om zijn rechtervoorpoot en even later bungelde hij hoog in de lucht aan een blauwe spaghettisliert. Ona grinnikte en maakte een sprongetje. Zephir stak zijn andere poot uit om de tentakel door de snijden met mijn nagels, maar Ona omwikkelde ook die met een tentakel. Goed, en nu? Voor alle aanvallen die hij kon had hij zijn voorpoten nodig. Waarom kon hij nou geen Flamethrower of een andere aanval die uit je mond kwam leren? Arya leek ook niet zo goed te weten wat ze met deze situatie aan moest. Fijne trainer. Wacht... Ona grinnikte en haar tentakels gloeiden rood op. Meteen ging Zephir slap hangen en hij voelde al gauw hoe Ona stopte met de aanval. Hij hield zijn ogen gesloten, maar hij kon haar gedachten bijna horen: Huh? Is 'ie nu al verslagen? Hihi. En paar seconden later liet hij haar los. Als een echte Meowth kwam Zephir netjes op zijn pootjes terecht en opende zijn ogen weer. Ona's verbaasde blik, terwijl ze halverwege een vreugdesprongetje verstijfde, was onbetaalbaar. Zephir grijnsde. Ona was zo ongelofelijk makkelijk om de tuin te leiden. Hij voelde een lichte verbazing toen er weer een grijns verscheen op Ona's gezicht. Een nogal kwaadaardige grijns. En ze keek naar een punt achter hem.

GWEN ~ "Tijd voor zwemles!" Gwen stormde naar voren en Ona's tentakels schoten opnieuw naar Zephir. Hij was compleet verrast en werd opnieuw opgetild. Gwen grijnsde en keek omhoog. Ze had al enkele dagen geleden met Ona besproken wat ze zouden doen zodra ze een riviertje of meer tegenkwamen. Zephir weigerde al dagen zwemlessen te accepteren, hij hield absoluut niet van water, dus had Gwen besloten ze dan maar gewoon te geven zonder zijn toestemming. Ona en Gwen mochten dan niet geweldig goed met elkaar kunnen opschieten, de Tangela was best bereid samen te werken voor een leuke grap. "Gwen? Wat doe je?" riep Arya. "Ona, zet me nu onmiddellijk neer," eiste Zephir. Ona huppelde naar het kleine meertje. "Ona!" riep Zephir. Ietwat nerveus keek hij naar het water onder hem. Toen liet Ona hem vallen.

ZEPHIR ~ Met een plons landde de Meowth in het water. Na een kort moment van paniek besefte hij dat het water hier zo ondiep was dat hij er kon staan. Hij spuugde een mondvol water uit en schold Ona en Gwen uit met alle scheldwoorden die hij kende, en dat waren er heel wat. Oz, die tot nu toe verbaasd had staan kijken, wierp een afkeurende blik op Zephir. Arya stond een eindje verderop naar hen te staren, geen idee hebben van wat er nou eigenlijk gebeurde. Gwen en Ona lachtten. Zephir snoof, maar kon niet echt boos zijn. Per slot van rekening moest hij inderdaad leren zwemmen... "Nou, nu ik toch nat ben: wie van jullie gaat het me leren?"