Karakter Kaart

Naam: Devon Garvey
Leeftijd: 18 Jaar
Geslacht: Mannelijk
Woonplaats Vermillion City
Uiterlijk: Devon heeft half lang licht rood haar dat ongeveer tot zijn schouders komt. Zijn ogen hebben een fel groene, misschien wel gif groene kleur. Zijn kledingstijl bestaat meestal uit een simpele sweater en een loszittende broek. Heel vaak zal je Devon met een muts op zijn hoofd zien en een koptelefoon om zijn nek. Devon is aardig lang vergeleken met het gemiddelde en daardoor ook slank.
Karakter: Wat je het eerste zal opvallen aan Devon is zijn speelde persoonlijkheid, hij speelt dus graag spelletjes. Niet alleen pokemon gevechten behoren tot dit, maar ook gewoon uitdagingen die hij nogal snel aanneemt en opgeeft. Dan kijkt hij je aan met een dwaze glimlach en vergeet hij af en toe nog wel eens dat hij zich in het nadeel bevindt. Verliezen, daar geeft hij eigenlijk niet veel om, hij ziet een verlies meer als een wijze les. [Niet dat hij op school haantje de voorste was, nee, meer eentje die achterin de klas zat en half oplette]
Devon is ook zo’n jongen die niet snel voor iets wegkruipt, nee, hij kijkt het gevaar graag met beide ogen aan. Daarom kan het zijn dat hij soms té ver gaat en dingen gaat doen die hij helemaal niet kan of aankan. Maar goed, hij zou zelfs levensgevaarlijke dingen doen als zijn geweten hem niet op tijd tegenhoudt. Zijn familie had er dus wel last van als de jonge Devon van die gevaarlijke dingen ging doen. [Op school werd hij daarom ook nog wel eens uitgedaagd om bijvoorbeeld op het dak te klimmen en omdat Devon nooit een uitdaging overslaat, deed hij het ook nog eens]
Als laatste eigenschap zit Devon vaak met vervelende dingen die hem ooit overkomen zijn. Hoe klein het ook moge zijn, het zal zich nestelen in zijn gedachten en soms komt het naar boven. Daarom heeft hij soms ook last van een vervelende bui, waar hij na een paar uur of soms wel na een paar dagen, van opknapt. Het komt gewoon omhoog, soms omdat hij iets ziet wat hem aan die gebeurtenis herinnert en heel soms gewoon als hij ergens druk mee bezig is. Meestal weigert Devon dan nog contact te leggen en zoekt hij de eenzaamheid op.
Familie: Marie Garvey [Moeder], Dawson Garvey [Vader] , Tracy Garvey [Broer]
Trainer/Coördinator/Gymleider/Grunt: Coördinator
Pokémon:

• Faye – Female – Venonat
  Faye is een zeer strijdlustige pokemon, haar karakter past wel bij Devon. Ook al is het niet zijn eerste pokemon, toch zal Faye altijd aan zijn zijde lopen. [Dit kon af en toe nog wel wat jaloersheid tussen zijn twee pokemon veroorzaken] In een gevecht zal Faye altijd tot het uiterste gaan, maar luistert ze wel erg goed naar haar Trainer.
  
• Hasard – Male – Farfetch’d
  Dit is Devon zijn eerste pokemon. Een Farfetch’d. Deze pokemon heeft een uitbundig karakter, de pokemon heeft namelijk altijd zijn mening klaarliggen. Als hij het er niet mee eens is, kan hij nogal vervelend gaan doen en Devon moet altijd ook aan Hasard denken. Niet dat hij zich eraan ergert, soms vindt Devon het zelfs wel leuk dat zijn pokemon zo is, maar in een gevecht kan het nogal vervelend zijn.
  

Geschiedenis:
Achttien jaar werd Devon geboren, in een nog eenzame familie. Hij was de eerstgeborene en voelde meteen de liefde van zijn ouders over hem heen komen. Twee jaar later werd Tracy geboren, zijn broertje. Het was een grote verandering dat hij plots niet alle aandacht over zich heen kreeg, maar goed, men kon niet alles hebben. Op school was Devon een gemiddelde leerling, geen uitzonderlijke cijfers maar ook geen zware onvoldoendes. Zijn ouders waren dan ook niet trots op hem, terwijl Tracy al zijn aandacht stortte op zijn schoolwerk. Er kwam dus ook een tijd dat zijn kleine broertje een klas oversloeg. Maar Devon was meer iemand die goed was in sociale contacten leggen, daarom was hij altijd weg met vrienden. Op een dag gebeurde er echter een tragisch ongeluk. Devon was met zijn vrienden op stap, hij bevond zich in zijn veertiende levensjaar. Hij en zijn vrienden waren van plan om naar de stad te gaan om daar te gaan dollen, maar ze moesten nog wachten op een vriendin. Degene waar Devon een stiekeme crush op had. Devon besloot aan te bellen, maar er werd niet opengedaan. Maar er brandde toch echt licht? Devon besloot een kijkje achterom te nemen en zag dat de achterdeur wagenwijd openstond. Met een grote frons klom hij over het hek dat toegang tot de tuin hinderde, want ja, hij was altijd zo’n waaghals geweest en betreed stilletjes het huis. Binnen zag hij dat het glas van de achterdeur was kapot geslagen en het glas verspreid lag over de grond. Een inbraak! En ja, het bleek een inbraak te zijn. Devon was de trap opgegaan en hoorde daar spullen die snel in een tas werden gedaan. De inbreker had niet eens in de gaten dat er een jongen van veertien het huis in was gekomen en ging verder met zijn werk. Alleen ging het fout toen Devon de deur net wat te krakend open liet gaan. De inbreker kreeg hem in de gaten, maar struikelde over een omgevallen paraplubak die hij waarschijnlijk zelf op de grond had gegooid. De man kwam met zijn hoofd tegen de trapleuning en bleef daar bewusteloos liggen. Niet veel ater arriveerde de politie en namen ze de man mee. Alleen ging het helemaal niet goed met zijn vriendin. Het meisje had zich in een kast opgesloten, was gelukkig niet gezien, maar hield er een groot trauma aan over. Niet veel dagen later besloten haar ouders te verhuizen, weg uit Vermillion en zelfs weg uit Kanto. Devon wist dat hij haar nooit meer zou zien.
Daar de afwezigheid van zijn beste vriendin tevens crush, kelderden zijn resultaten op school, maar dat kon hem niet veel schelen. Zijn ouders zagen gelukkig wel in dat hij ermee zat, maar moesten ingrijpen voordat hij nooit meer verder kwam op school. Maar helaas, Devon bleef zitten en tot zijn ergernis kwam hij bij zijn broertje in de klas. Het verschil in cijfers was nog steeds groot en Devon stond weer op het punt van blijven zitten, maar toen gebeurde er iets geweldigs. Het was kerst en Devon bevond zich in een benarde situatie op school. Hij behaalde de laagste resultaten in zijn klas en zijn leraren hadden de hoop al opgegeven. Op eerste kerstdag zat hij wat te mokken aan tafel, terwijl zijn broertje met zijn vader fel begon te spreken over politiek en dingen die hem niet konden interesseren. Pas toen zijn moeder hem een tik op zijn schouder gaf, keek hij om. Daar lag een groot cadeau, eigenlijk twee, maar de andere was voor zijn broertje. Met een kleine glimlach ging hij op zijn knieën zitten en opende de deksel. Daar lag een ei in, een pokemon ei. Vol verwondering keek hij naar het bruinkleurige ei en pakte het op. Hij voelde gewoon het leven dat het afstraalde. Na zijn moeder een dikke knuffel te hebben gegeven rende hij naar zijn kamer en gaf het ei een warm plekje.
Elke dag na school rende hij naar boven om te kijken of zijn ei al bewogen had. Zijn broertje gaf niet veel om pokemon, natuurlijk vond hij ze wel leuk, maar hij had niet de droom om ze ooit te vangen, nee, hij was meer bezig met zijn beroep. Toen Devon zestien was kwam het ei uit. Een kleine Farfetch’d stak zijn kop door het zelfgemaakte gat en het eerste wat hij deed, was Devon een flinke tik uitdelen met zijn prei. Het was natuurlijk niet gemeen bedoeld, maar om te laten zien dat hij ook een baasje was. Grijnzend pakte Devon zijn pokemon op en na even gespeeld te hebben vielen ze beide op de grond in slaap.
Devon’s resultaten schoten omhoog door zijn nieuwe vriend en hij bereikte het eind van zijn schoolcarrière. De Farfetch’d had hij Hasard genoemd en samen hadden ze besloten het pad te volgen om Coördinator te worden. Devon had het niet zo op de grote gevechten en bedacht liever goede tactieken voor zijn aanvallen. Na afscheid te hebben genomen van zijn ouders, helaas was Tracy naar een universiteit vertrokken, ging hij op pad. Elke Trainer begon zijn reis bij Pallet Town, dus waarom hij niet? Voor een starter hoefde hij niet te gaan, hij had Hasard al, maar de pokemon die daar leefden interesseerden hem wel. Al snel kwam hij een wilde Venonat tegen, maar zijn gebrek aan trainingen deed hem al snel verliezen. Devon keerde zo snel mogelijk terug bij een Pokemon Center, maar zag dat de Venonat hen gevolgd was. Terwijl Hasard behandeld werd, richtte de jongen zijn aandacht op de wilde pokemon, die hem nieuwsgierig aankeek. Al snel bleek dat de Venonat wel interesse had om bij zijn team te komen, om hem en Hasard te helpen bij het trainen en verder komen in deze wereld.
Like's:

• Vriendschap
  
• Rustige gebieden
  
• Spelletjes
  

Dislike's:

• Misdadigers
  
• Alleen gelaten worden
  
• Drukte
  

En verder..:

• Devon blijft liever uit de buurt van zeer drukke gebieden, omdat hij bang is slechte mensen tegen te komen.
  
• Hasard kan af en toe nog wel eens wat snauwen naar Faye, omdat hij weet dat ze hem al een keer heeft verslagen en er dus ook bang voor is dat ze het nog een keer doet.
  
• Door muziek kan Devon kalmeren, maar dan moet hij ook helemaal alleen gelaten worden.