Een beetje uitgeput wreef Chiaki in haar rechteroog. Ze sjokte half, aangezien ze net een lange reis achter de rug had. Ze hoopte in ieder geval dat het de moeite waard was geweest, maar zolang ze bij haar ouders uit de buurt was, was alles de moeite waard. Opeens ging ze wat rechter lopen, rekte zich toen half uit en begon wat sneller vooruit te komen. Ze arriveerde net al in Pallet Town, maar nu was ze wel heel dichtbij het lab van professor Oak. Bij die gedachte scheen ze alweer op te klaren. ''Yoooosh,'' mompelde ze droog, maar vastberaden, terwijl ze haar rechterhand balde tot een vuist en die een klein stukje voor zich hield. Ze grijnsde breed, terwijl ze naar het huisje keek die al snel naderde aan de linkerkant van de weg. Dat moest het lab wel zijn. Het kon gewoon niet anders.

Opgewekt sprintte Chiaki op het hekwerk af, maar kwam er algauw achter dat de poort geopend moest worden door iemand daarbinnen. Algauw merkte ze het apparaatje aan waar ze in zou moeten spreken, en de bel die daaronder zat. Even keek ze luguber naar het kleine, zwarte bolletje die een cameraatje moest voorstellen, maar belde uiteindelijk aan. Ze wachtte ongeduldig, totdat er een stem uit het luidsprekertje kwam. ''Met wie heb ik het genoegen?'' Chiaki keek droog naar de muur, en bewoog toen dichterbij de camera. ''Chiaki Tsuda. Ik wilde graag mijn starter ophalen,'' sprak ze grijnzend. ''Ah, natuurlijk, kom binnen,'' weerklonk er weer. Een hoop gestommel was hoorbaar, voordat de poort openging en Chiaki naar binnen kon stappen.

''Ah, welkom Chiaki. Mijn naam is professor Oak. Ik ben blij een nieuwe, en vooral enthousiaste trainer als jou te zien,'' sprak de man die haar binnen had gelaten, terwijl hij zijn hand naar haar uitstak. Chiaki had er droog naar gekeken toen Oak zijn zegje deed, maar schudde hem uiteindelijk toen hij klaar was met praten. ''Had je al een starter in gedachten?'' vroeg Oak toen, terwijl hij naar haar wenkte om mee te komen. ''Eerlijk gezegd weet ik pas welke ik wil als ik ze gezien heb,'' antwoordde ze. Oak keek haar vragend aan over zijn schouder, maar knikte toen met een glimlach. ''Goed dan, dan zal ik ze maar tevoorschijn halen,'' mompelde hij en pakte drie pokéball in zijn handen. Deze opende vervolgens, waardoor er drie, witte lichtstralen uit verschenen. Chiaki wist al hoe de pokémon heette. Het zou verkeerd zijn om dat niet te weten, terwijl je één van hen als je partner koos. Bulbasaur, Squirtle en Charmander. Ze liet haar bruine ogen over de drie pokémon glijden, terwijl ze een verveelde blik in haar ogen liet zien. Ze had duidelijk meer verwacht van de pokémon, maar dat viel tegen. Ze zagen er alledrie even saai uit. Althans, totdat de Charmander een net zo'n arrogante blik als haar opzette. Een paar tellen bleven de twee elkaar zo aanstaren, totdat de Charmander het uiteindelijk opgaf en Chiaki een brede grijns op haar gezicht zette.

''Ik neem hem,'' sprak ze, terwijl ze haar vinger langzaam op het rode draakje richtte. ''Een prima keus,'' antwoordde Oak en gaf haar de pokéball van de Charmander, gepaard met een pokédex en nog vijf andere pokéball. ''Dit zal je tijdens je reis helpen,'' voegde hij eraan toe. Ze knikte en hurkte op haar knieën, nadat de Charmander naast haar was komen staan. ''Ik noem je..'' sprak ze, terwijl ze een nadenkende blik trok. ''.. Alano,'' besloot ze uiteindelijk. De Charmander leek blij met zijn nieuwe naam en glimlachte vrolijk. Chiaki bedankte professor Oak en verliet toen, samen met Alano, het lab. Ze was al helemaal klaar voor haar nieuwe avontuur, en dat ging ze maar al te graag tegemoet.