Trots marcherend keek Chiaki naar haar pas gekregen Charmander, Alano. Hij scheen haar gedrag na te apen en liep op dezelfde manier als zij dat deed. Hij keek nogal lomp toen hij probeerde zijn borstkast wat meer naar voren te steken, maar bijna zijn evenwicht verloor. Zijn trainster had nog net haar lach in weten te houden. Eén ding was in ieder geval zeker, ze had de juiste keus gemaakt daarnet. Alano leek de perfecte partner voor haar, aangezien hij tot nu toe geen saai of vervelend gedrag vertoonde. Precies wat ze wilde. Alleen.. Het was nog niet helemaal perfect. Hij moest nog een klein duwtje hebben in de goede richting. Fronsend keek Chiaki naar Alano, die haar blik scheen te vangen en vragend halt hield. Ze stopte zelf nu ook en plaatste haar hand onder haar kin, terwijl ze een 'hmmn' geluid uit haar keel liet komen. Er was nog steeds iets waar ze zich aan irriteerde bij de pokémon. Zijn uiterlijk was te 'neutraal'. Het moest anders. Iets wat uitstraalde dat díe Charmander háár Alano was. Maar hoe kon ze dat duidelijk maken?

Op dat moment viel haar iets te binnen en greep ze meteen naar haar schoudertas, die ze openritste. Vervolgens zocht ze driftig naar hét voorwerp dat Alano Alano kon maken. De Charmander ging nieuwsgierig op zijn tenen staan, proberend een glimp op te vangen van de inhoud van Chiaki's tas. Het mislukte, aangezien hij weer bijna zijn evenwicht verloor. Het meisje grijnsde licht, terwijl ze een stuk stof tevoorschijn haalde. Een roze sjaaltje, om precies te zijn. Ze hurkte, waardoor Alano op haar af kwam gelopen. Ze wikkelde toen het sjaaltje om zijn nek en knoopte hem voorzichtig vast. ''Dit is nu van jou, dus raak het niet kwijt, of er zwaait wat,'' mompelde ze droog naar de Charmander, die haar met grote oogjes bekeek. ''Nu is Alano pas echt Alano,'' grijnsde ze erachter aan. De pokémon keek haar met een brede glimlach aan. ''Chaaaar,'' sprak hij vrolijk, voordat hij hyper op en neer begon te springen en toen weghuppelde. Chiaki kwam langzaam recht en volgde haar Charmander met nog steeds dezelfde grijns op haar gezicht.

''Char!'' Alano keek strak naar de rare rups voor zich, terwijl hij de aandacht van Chiaki probeerde te trekken. Dat was al snel gebeurd, aangezien ze zelf de pokémon eerder had opgemerkt dan de Charmander. ''Een Caterpie, huh? Hmmn. Niet interessant genoeg om te vangen,'' mompelde ze teleurgesteld, maar klaarde alweer op bij de gedachte dat ze Alano alsnog zou kunnen trainen. ''Yosh, Alano! Dit wordt je eerste gevecht, stel me dus niet teleur!'' riep ze helemaal enthousiast. Haar pokémon weerspiegelde haar gedrag, en nam een gevechtshouding aan. ''Doe je Scratch!'' droeg Chiaki hem op. Hij sprintte meteen op de Caterpie af, zijn linkerpoot naar achter gehouden, die vervolgens naar voren schoot om harder aan te komen. De Caterpie probeerde weg te springen, maar dat mislukte. Hij kreeg de volle laag. ''Goedzo! Herhaal je aanval!'' Alano sprong weer met volle waart op de Caterpie af, maar die had zich iets bedacht. Een draadje verscheen uit zijn mond, die zich eerst wikkelde om de Charmander zijn poot en daarna om zijn borst en buik. Hij probeerde zich los te rukken, maar dat ging natuurlijk niet. Op dat moment zag hij vanuit zijn ooghoek het groene wezen op hem afkomen. Hij kon niet ontsnappen, dus zette zich maar schrap voor de klap. Hij kreeg een harde kopstoot in zijn maag en viel versuft achterover. Met moeite kwam hij overeind door het witte touw dat om hem heen zat. ''Alano, gebruik je Scratch met je vrije hand om los te komen,'' sprak Chiaki tegen hem. Hij knikte, waarna zijn vrije poot omlaag schoot en evensnel weer over de draad omhoog streek. ''Maak het maar af!'' Alano sprong weer op zijn tegenstander af, zorgde ervoor dat deze niet meer kon ontsnappen en stopte al zijn kracht in de aanval die hij in ging zetten. Dit was nu echt het einde van het kleine rupsje. Bewusteloos viel hij op de grond toen hij de aanval van Alano incasseerde. De Charmander draaide zijn hoofd om, zodat hij over zijn schouders keek, en grijnsde breed. Hij stak zijn duim op naar Chiaki, die nu hetzelfde deed. Vervolgens rende het draakje op haar af en sprong in haar armen, zodat hij flink geknuffeld werd. ''Dat is mijn Alano!''

Chiaki inspecteerde de Caterpie goed, voordat ze hem liet gaan. Hij had geen ernstige wonden opgelopen tijdens het gevecht. En dat was maar goed ook. Droog keek ze toe hoe de pokémon in de struiken verdween. Alano was intussen van alles en nog wat aan het besnuffelen. Nogal logisch, verder dan de tuin van het lab kon hij niet, tot vandaag. Toen hij merkte dat zijn trainster weer recht was gekomen na het bestuderen van de Caterpie, die nu overigens weg was gevlucht, sprong hij zelf op en liep weer op haar af. Hij glimlachte breed. ''Alano.'' De Charmander opende zijn ogen en keek vragend op naar Chiaki, die een serieus gezicht trok. ''Wil je mij echt als je trainster hebben?'' vroeg ze toen, iets wat onverwacht kwam voor de pokémon. Het duurde even, maar hij knikte uiteindelijk hevig. Chiaki's uitdrukking verzachtte en ze draaide zich om, waarna ze langzaam begon te lopen, terwijl Alano nog even bleef staan. Ze stopte, draaide haar hoofd naar hem toe en deed haar mond open. ''Kom je?'' De Charmander knikte en rende vlug op haar af. ''Chaaar!''