•Viridi•
"Jullie zijn waardeloos, dom en nutteloze ratten! Jullie horen thuis bij mijn ouders, die zijn even nutteloos!" Boos gilde ze naar haar Pokémon. Ze was als laatste geëindigd op het contest en haar bloed kookte van woede. Keith had geen enkele emotie op zijn gezicht, terwijl Toboe zich op de grond had gegooid en als een klein kind al wenend over de grond aan het rollen was. Na een lange preek, zweeg Viridi. Maar natuurlijk kon iedereen nu het gekrijs van haar Weedle horen. "Toboe! Stomme worm! Stop met zagen! Ik haat je! Je bent nutteloos en irritant! Ik haat je!" Met die woorden, veranderde de blik in Keiths' ogen. Hij keek haar verbaasd aan. Toen knapte er iets in haar. Ze mocht dat niet gezegd hebben. Toboe was nog een jonge Pokémon die weinig wist over de waarde van winnen en verliezen. Ze sloot haar mond, liet haar hand zakken en staarde met glazige ogen naar haar Weedle. Hij was gestopt met wenen en staarde nu met natte ogen in de hare. Toen veranderde zijn verdrietige blik in een boze en schoot hij een fijn draadje naar haar toe. Hij lande recht in haar gezicht. Boos vlogen haar handen naar haar gezicht en probeerde ze het plakkerige spul van haar hoofd te halen. Ze haatte het wanneer Toboe dat deed. Ze kon wel zijn kop ervan rukken. Echt nu ging ze geen medelijden hebben. Ze trok het spul met veel kracht van haar gezicht. Nu kon ze weer zien. Ze opende haar mond en ze wilde de Weedle net een preek geven, toen ze besefte dat er enkel een grote groene silhouette voor haar stond. "Waar is hij?" Snauwde ze naar haar Venusaur. Hij haalde zijn schouders op. Viridi naderde hem dreigend. Maar hij vertrok geen spier en staarde zijn trainster achterdochtig aan. Viridi klemde haar tanden op elkaar en sloeg haar handen naar onder waarna ze deze tot vuisten balde en haar ogen sloot. Dit werkte niet op hem! En ze haatte dat! Boos opende ze terug haar ogen, haalde ze Keiths' Pokéball uit en liet ze de Venusaur terugkeren. Tijd om die worm terug te halen.

Ze was verbaasd hoe snel ze in dat bos was. Viridian Forest, genoemd achter haar. Jaja, ze hadden een bos naar de oppermachtige Viridi benoemd! Haha! Ze was zo goed! Ze lachte even in zichzelf. Niemand kon haar nog stoppen , het volgende contest ging ze iedereen verpletteren. Eigenlijk wist ze nog niet goed welke Pokémon ze zou inzetten. Toboe of Keith? Beide waren nutteloos. Vooral Keith, hij was zo sterk en slordig, maar toch zo sterk. Misschien zou ze in de toekomst hem ruilen met haar zus voor een andere Pokémon. Wie weet. Of haar ouders. Ze wilde niet dat ze hem nooit meer zag. Dan zou haar hart breken, ookal zou dat er zo niet uitzien. Ze zou waarschijnlijk heel erg boos worden en keihard worden. Ze kende haarzelf maar al te goed. En ze kende Keith, hij zou dat nooit toelaten. Hoeveel ze op hem riep, hij zou haar nooit haten en dat apprecieerde ze wel, maar ze kon dat nooit tonen. Het lukte haar nooit. Ze zuchtte en stopte haar handen in haar nieuwe jas. Het was dezelfde jas als die bij het contest, haar winterjas. Ze had hem nu al aan, want anders moest ze twee jassen meesleuren en dat zou haar enkel afremmen. Toen ze even haar ogen sloot, begon ze met de Pokéball van Keith te spelen. Hij zat in haar zakken. Maar toen ze even te hard bewoog, vloog hij er zo uit. Geschrokken keek ze op en zag ze nog hoed de bal in een nog één van de nog niet kale struiken rolde. Ze zuchtte, rolde met haar ogen en volgde de Pokéball, de struiken in. Haar ogen speurden de grond af, maar ze vonden niet meer dan takken en dode bladeren. Ze gromde even uit frustatie. "Waar is die Pokéball toch?" Net op dat moment zag ze een paarse silhouette de struiken in verdwijnen. "Hé jij, kom terug!" Gilde ze en ze sprintte achter het mysterieuze ding aan.

Voor een 'ding' was het erg snel en die struiken, takken en wortels hielpen niet echt met de achtervolging. Toen de lange gedaante voor de tweede keer een scherpe bocht naar links maakte, maakte Viridi hier gebruik van en pakte ze de dichtstbijzijnde steen en wierp ze deze naar het 'ding'. Dat had ze maar beter niet gedaan. De gedaante draaide zich razendsnel om en schoot een paars pijltje op haar af. Ze herkende die aanval! Het was Poison Sting! Het was toch niet haar eigen Toboe die de bal had gestolen! Ze sprong opzij en riep toen; "Toboe, als jij dat bent, dan zwaait er wat!" Maar in de plaats van een Weedle, verscheen er een Ekans ter tonele. In haar staart had ze een Pokéball vast, haar Pokéball! De slang siste vijandig naar haar. Viridi deed haar boos achter, wat beide nog bozer maakte. Beide staarde elkaar enkel aan. Toen brak Viridi de stilte met de volgende woorden; "Geef dat terug," de Pokémon snoof, maar reageerde zelfs niet op haar zin en draaide zich terug om. "En waar ga jij heen!" Gromde ze, de Ekans reageerde door zich snel om te draaien en naar het meisje toe te springen. Hij opende zijn bek en wilde Bite uitvoeren. Maar toen de slang bijna tot bij haar was, sloeg ze keihard tegen de bek van de Pokémon, deze vloog tegen de grond, maar gaf nog niet op en schoot meteen rond de been van Viridi. Wrap. Ze begon op één been in het rond te springen terwijl ze de slang van haar been probeerde te schudden, maar toen ze over een van de vele wortels struikelde, viel ze met een harde klap op de grond. Ze klemde haar tanden op elkaar, terwijl er een snijdende, harde pijn zich over haar lichaam verspreidde. De Ekans zag haar kans en schoot van haar been, haar bek opengesperd, klaar om een hap uit dat mooie gezichtje van haar te nemen. Viridi opende vluchtig haar ogen, het laatste wat ze zag was de opengesperde bek van de Ekans. Ze sloeg vluchtig haar handen voor haar gezicht en wachtte op de snijdende pijn in haar handpalm... Maar die kwam niet.

•Toboe•
Hij sprong tegen de Ekans aan en duwde haar zo uit haar geplande route. "Jij blijft met je vuile tong van haar af!" Gromde hij naar de slang. Deze schudde boos haar kop en begon daarna zachtjes te lachen, het leek erg veel op gesis. "En je gaat mij ssssssssstoppen?" Siste ze vals. Hij knikte vastberaden en schoot een fijn draadje naar de Pokémon. Deze omwikkelde haar bek, waardoor ze deze niet meer kon openslaan. Boos begon de slang met haar kop te schudden en haalde ze met haar staart uit naar haar bek, hierdoor rolde de bal vantussen haar staart. Hij glipte zo snel hij kon naar de bal en greep deze. Snel drukte hij op het knopje en de bal sprong open. Voor hem verscheen de grote silhout van de Venusaur. Hij begon te grijnzen. "It is on!" Gilde hij, waarna hij op Keith sprong en vanaf één van zijn bladeren neerkeek op de slang. Hij zag hoe haar gezicht zo vertrok. Ha! Dat was geniaal! Hij begon nog luider te lachen en even zag hij hoe Keith hem schuin aankeek met de serieuze blik van hem. Maar toen verscheen er toch een glinstertje plezier in zijn ogen., wat de Weedle erg blij maakte. Toen richtte de Venusaur zijn aandacht op slang, zijn roedes verschenen, schoten naar de slang -die nog weg probeerde te komen- en grepen haar vast. Onddertussen had ze zijn String Shot los gekregen. "Laat me gaan, ik heb niksssssss gedaan!" Siste ze bang. Keith reageerde niet en begon haar tegen de grond te slaan. Ha! Dat kreeg ze ervan hun trainer te bestelen en aan te vallen! Hij lachte triomfantelijk, ze waren onverslaanbaar!

•Viridi•
Ze trok haar handen van voor haar ogen weg en zag hoe Toboe op Keith zat. Even keek ze verbaasd naar het duo. Waarom zouden ze haar reden, ze had ze juist zoveel pijn aangedaan! Nu pas viel haar op wie er tussen de roedes van de Venusaur zat: de Ekans. Ze gromde even bij het zien van de slang, maar ze had ook medelij met de arme Pokémon die zowiezo geen kans had tegenover een Pokémon die drie keer meer levels had dan haar. Toen Keith zijn grip loste en de slang wegvloog en tegen de stam van een boom tot stilstand kwam, keek Viridi haar nog lang aan. Ze hadden veel gemeen en ze herkende zichzelf erg goed in de slang, wat haar nog bezorgder maakte. Na enkele tellen opende de slang trillend haar ogen, vuur danste in haar blik. Ze hief haar kop, nog lang niet verslaan en tilde daarmee ook haar staart op, die een zilveren kleur kreeg. Ze kreeg een blik in haar ogen en richtte zich op. Glare, die aanval kende ze wel. Ze volgde haar blik en zag dat deze op Keith waren gericht. Keith verkrampte en keek even onzeker naar de Ekans. De Pokémon zag haar kans en schoot naar voren. Ze maakte een mooie salto in haar vlucht en liet haar staart toen recht op de kop van de Venusaur vallen. Keith viel met een klap neer. Meteen daarop volgde een sterke aanval van de Pokémon. Een soort duistere kracht die van haar lichaam in het rond schoot. Het raakte niet enkel Keith, maar ook de kleine Weedle op diens bladeren. De Pokémon viel van de Venusaur af en bleef daar liggen, verslagen. Ze klemde haar tanden op elkaar. Kon het zijn? Was dat een Dark Pulse? Ze had die aanval nog maar één keer gezien en het zag er toen krachtiger uit dan nu. "Keith, Vine Whip!" Riep ze uit. De Venusaur kwam al trillend overeind en haalde zijn roedes weer tevoorschijn. De Ekans reageerde door weer een zilverkleurige staart te krijgen. Beide keken elkaar fel aan, voor even, want toen schoot de slang op, richtte ze haar staart naar haar Pokémon, klaar om te raken. Keith liet zijn roedes door de lucht snijden en raakte haar staart, hierdoor schoot de Ekans door de lucht en knalde ze weer tegen een boom. Maar deze keer had haar actie niet enkel schade bij haarzelf toegedaan, maar ook bij de Venusaur. Hij gromde zachtjes en liet zijn roedes terugkeren. Dit gevecht werd veel te lang naar haar zin! Tijd voor een speciale aanval. "Keith, Hyper Beam!" Geschrokken keek Keith haar aan. Maar zij knikte. Hij knikte terug en staarde nu zeker naar de Pokémon. Keith opende zijn bek, daar vormde zich een kleine, witte bal. De Ekans had zich ondertussen terug recht gewerkt en keek hen vuil aan. Ze hief opnieuw haar staart op, maar deze keer werd hij nog paarser dan hij al was. Nu zag ze haar kans! "Nu!" Riep ze. De bal vormde zich tot een straal, gericht tot de Ekans en deze sprong op en sloeg haar staart in de richting van de straal. Beide raakten, een knal, gevolgd door een dikke pak rook. Toen hoorde ze hoe Keith brulde. Viridi rende naar haar Pokémon toe om een zicht op de situatie te krijgen. De Ekans was inderdaad geraakt door de straal, dat zag je aan de vele schrammen over haar lichaam, maar toch had ze door gedaan en had ze op de één of andere manier bij Keith geraakt. Nu sloeg haar paarse staart op zijn kop. Een gif aanval, iets wat voor een graspokémon fataal kon zijn. Gelukkig was Keith deels gif, dus deelde hij niet zoveel schade uit als bij een andere graspokémon. De Ekans sprong terug naar achter en wou weer de gifaanval uitvoeren, iets wat Keith niet nog eens kon opvangen. Ze beet op haar onderlip, Keith kon nu niks doen! Toen schoot er opeens een fijn draadje door de mist, wel meteen werd het ondersteund door een paars pijltje. Het raakte de Ekans op haar neus en deze klap was haar fataal, want ze viel neer en kwam niet meer recht. Viridi keek meteen in de richting vanwaar die bekende combinatie kwam. String Sting, zo noemde ze die combinatie, een mengeling van String Shot en Poison Sting. Het was haar Weedle! Hij had de schok overleeft!
Ze keek bedenkelijk naar Toboe, waarna hij blik terug naar de Ekans vloog. "Ze gaat mee," zei ze vastberaden. Beide Pokémon keken haar geschrokken aan. Maar voor ze nog konden protesteren had Viridi al een Pokéball uitgehaald, een lege weliswaar. Ze liep naar de Ekans toe en hurkte naast het lichaampje neer. Langzaam opende de Ekans haar ogen, vuur danste nog steeds in die blik. Viridi grijnsde en drukte de Pokéball tegen het kopje van de Ekans, deze sprong open en de Ekans verdween in de bal. Nu was het wachten en staren naar de wiebelende bal in haar handpalm.

De bal rolde hevig heen en weer in Viridi's handen. De Ekans had echter geen energie meer om daadwerkelijk tegen te sputteren, dus stopte het ronde voorwerp al snel met bewegen en was er een zachte 'pling' hoorbaar. Gefeliciteerd, je hebt een Ekans gevangen!

•Viridi•
Nadat de bal stopte met wiebelen, rechte ze haar rug en sierde een triomfantelijke grijns haar lippen. Keith en Toboe keken elkaar vragend aan -voor zover Keith expressies kon vertonen. Ze richtte zich tot haar vragende Pokémon en sloeg haar hand naar voren. De Pokéball glom in het weinige zonlicht dat zich tussen de kale bomen werkte. "Ziehier ons nieuw teamlid, jongens!" De twee keken nu beide vragend naar Viridi. Het meisje liet de Pokémon uit zijn Pokéball en in een flits stond de boze Ekans voor haar neus. Viridi keek haar met een arrogante blik aan, zij gooide een vurige blik terug. Woede straalde uit die ogen, woede en hebberigheid. Iets wat niet echt goed te onderscheiden was van de andere emoties. "Je moet een goede naam hebben," Hierbij schoot de slang naar voren en plantte ze haar tanden in de schoen van Viridi. Viridi schudde meteen haar Ekansvoet, maar dat was tevergeefs want de Pokémon wilde niet echt lossen. Het meisje zuchtte en hurkte neer zodat ze de Pokémon recht in de ogen kon kijken. "Je karakter is net zo scherp als je tanden en je laat niemand ongestraft gaan en je bent een dief," zei ze ter beschrijving van haar nieuwste Pokémon. De slang gromde bij de laatste beschrijving, maar zo zag Viridi haar, ze moest maar niet die Pokéball gestolen hebben. "Dus dacht ik aan Sharpay, vanuit sharp en pay, Sharpay," De Ekans begon lelijk te grommen, loste haar grip en probeerde naar haar trainster te springen. Met opengesperde bek begon ze haar aanval, maar verder dan dat kwam ze niet. Toboe stond naast haar en had een plakkerige val onder haar tere lichaampje gemaakt. Boos siste de Ekans iets naar haar Pokémon, waarna ze haar bek naar hem toe klapte. Natuurlijk was de Weedle vele malen sneller dan de slang en miste ze hem. Grommend keek ze op naar het duo, want Toboe had zijn plek op Viridi's schouder gevonden.

•Sharpay•
Dat kon je niet menen! Een trainer had haar gevangen en wilde haar nu ook nog zo'n kleffe bijnaam geven. Sharpay, kom op! Wat voor naam was dat nu weer! Boos gromde ze naar de trainster en ze wilde wel een hapje uit haar gezichtje nemen. Maar toen ze haar -natuurlijk goed uitgewerkte- plannetje wilde uitvoeren, geraakte ze wel niet van de grond. Boos keken haar slangenogen de omgeving rond. "SSSSSSSSSSTOMME WORM! LAAT MIJ ONMIDDELIJK GAAN!" Siste ze vals. De Weedle reageerde niet en nu bedacht ze opeens dat ze wel een hapje uit zijn kopje kon nemen. Ze grinnikte en liet haar kop in de richting van de worm gaan, ze opende haar bek, wachtte het juiste moment af en... De bek klapte als een val toe, maar toch proefde ze niks. Opnieuw opende ze haar bek en voelde ze met haar tong langs de contouren van haar bek en tanden, tot ze uit haar bek ging voelen. Pas toen zag ze dat die worm op de schouder van die trainer zat. De Ekans sloot haar bek en siste woedend naar hem. Hij stak zijn tong uit, wat nog meer woede aanwakkerde in de slang. Toen brak het meisje de benauwde stilte. "Ik ben Viridi Green, dit is Toboe," Haar hand vloog naar de sukkel. "En dat daar is Keith," De Pokémon keek om en zag de achterlijke blik van de Venusaur. Ze grijnsde even. Wat een bende sukkels zeg! Ze waren nog dommer dan ze eruit zagen, vooral die Venusaur, die nog geen woord had gezegd.