Sora: Een vrolijke twinkeling schitterde in de ogen van Sora. Vandaag zou een leuke en zeer spannende dag worden. Hoewel ze met haar reis al veel had meegemaakt, zeker tijdens de storm op Cinnabar, was ze inmiddels wel weer verder gegaan. Nu was ze op weg naar Celadon City, naar Rainbow Park. Vorig jaar was hier een heus sneeuwballengevecht geweest, maar vandaag was er iets totaal anders georganiseerd, namelijk een Pikachu-fandag! Sora kreeg het bericht binnen via Mimic en was meteen op weg gegaan. De Pikachu-fandag was, zoals de naam al zei, speciaal voor mensen die dol waren op Pikachu, maar er was één grote eis; je moest een Pikachu bezitten. Gelukkig had Sora Sun en dus kon ze naar de fandag toe. Ze had er ontzettend veel zin in, want op deze manier leerde ze allemaal andere mensen kennen die ook een Pikachu hadden en vast op andere manieren hun gele Pokémon hadden groot gebracht. Sun zelf had er ook ontzettend veel zin in. De Pikachu was altijd al druk geweest, maar kon nu al helemaal niet stil zitten. ‘Zeg, als je niet blijft zitten, mag je ook zelf lopen hoor,’ reageerde het meisje tegen de Pokémon die over haar schouders en hoofd heen en weer renden en haar haren volledig door de war maakte.

Sun: De Pikachu grijnsde breed naar haar trainster en sprong toen op de grond. Ze rende een paar meter naar voren, maar moest zo vaak aan de kant springen, omdat ze bijna werd geplet onder voeten, dat ze toch maar weer op Sora haar schouder sprong. Dan maar stil blijven zitten tot ze er waren. De wandeling duurde Sun echter veel te lang. Kon Sora niet sneller lopen? Gelukkig zat Spring gewoon in haar Pokéball, want anders waren ze nog slomer geweest. ‘Loop nou door!’ riep Sun enthousiast, terwijl ze met haar pootjes tegen het hoofd van Sora aan duwde. ‘Duurt lang!’ Het meisje schudde enkel haar hoofd, zei iets, maar versnelde godzijdank wel haar pas. Kijk, zo schoot het ten minste een beetje op. Het park kwam al snel in zicht en de een grote banner, met daarop in grote, gele letters PIKACHU-FANDAG was niet te missen. Het park was geheel afgezet en alleen toegankelijk voor trainers met Pikachu. Perfect. Bij de ingang van het park kreeg Sora een tasje met goodies en een plattegrond van het park en de activiteiten die er waren, waarna ze dan eindelijk naar binnen konden. Met grote ogen keek Sun in het rond. Wat was het hier groot! Opgewekt keek de Pikachu in het rond. Overal waar ze keek waren trainers en trainsters met Pikachu. Sommigen jong, anderen oud, veel val verschillende hoogte en toch een beetje anders dan Sun. Er was echter één Pikachu die ze meteen herkende.

Sora: Ze waren nog geen twee minuten in het park of Sun ging er al vandoor. ‘Hé!’ riep het meisje verontwaardigd toen haar Pikachu er vandoor ging. Snel volgde ze het gele wezentje, die blijkbaar iets, of iemand, had gezien. Sun rende tussen de menigte door en denderde recht op een andere Pikachu af, welke ze vrolijk omver rende en begroette. Sora rende er snel heen, maar kon een grijns niet onderdrukken toen ze de twee Pikachu zag, aan de voeten van een oude bekende. ‘Hey Mark, lang niet gezien!’ groette het meisje de jongen met een glimlach. ‘Ook op de Pikachu-fandag zie ik?’

OOC: Jaaaa, jullie zien het goed! Een PIKACHU-FANDAG in RAIWBOW PARK. Verspreid via Mimic en dus alleen toegankelijk voor mensen in het bezit van een Pikachu. Geen zorgen, er komen ook andere fandagen voor andere Pokémon, maar ja, dit idee kwam tot ons op Skype XD
Idee © Rolo/Bouncy Nubblies / Tomtommetje & Li-pyon
December Post-NaNo 27#; +566 (14.361/50.000)

Mark liep met Toby door de achteruitgang van het Pokémon Center in Celadon City naar buiten, daar was het trainingsveldje. Vandaag zouden ze daar de dag doorbrengen om voor het gevecht tegen Mitsu te gaan trainen, want het werd tijd dat ze daarvoor gingen trainen. Sinds hij die brief van zijn moeder had ontvangen en hij die gebeurtenis een soort van opnieuw had moeten herbeleven, had hij geen enkele motivatie gehad om wat te gaan doen. Hij voelde op het moment zoveel dat zijn hoofd bijna uit elkaar barstte, maar dankzij Toby in de contest, een paar dagen terug,  herinnerde hij zich weer wat hij wilde doen… namelijk Mitsu uitdagen tot een gevecht. Daarbij was het leven tekort om je zorgen te maken over  dingen waar je niks aan kon veranderen, je moest de dingen maar accepteren en verder gaan om een toekomst op te bouwen. Natuurlijk maakte hij zich wel druk om zijn zusje, want zij was ongeveer de enigste persoon in zijn familie waar hij écht om gaf. Mark slaakte een diepe zucht en keek vervolgens even naar zijn Pikachu. Het gele wezentje keek  afwachtend naar zijn trainer die daar nog steeds zijn hersens stond te pijnigen. “Goed, wat we vandaag gaan doen..” begon Mark langzaam en trok zijn trainingsjack uit en knoop die om zijn middel heen. “Pi?” reageerde Toby die afwachtend naar de jongen keek, haalde zijn overige Pokémon tevoorschijn.  Een Vulpix, Eevee, Wartortle en een Butterfree kwamen uit de witte stralen tevoorschijn, de eerstgenoemde kwam hem zoals altijd vrolijk begroeten en sprong tegen zijn been op. Mark aaide Zoey liefdevol over haar hoofdje heen, en richtte zich vervolgens tot zijn Pikachu. Die zich op zijn teamgenoten gericht had.. buiten Levi, die kwam naar hem toe fladderen en streek op zijn arm neer. De Butterfree drukte haar snoet tegen zijn gezicht aan, waarbij de jongen haar over haar hoofdje heen aaide. “Ach, wie hou ik voor de gek.. ik ga voetballen,” grijnsde Mark naar Toby en de rest die even twijfelend naar zijn linkerbeen keken, waar de jongen een gezicht bij trok. Hij wist wat zijn Pokémon bedoelde, maar hij wilde weten of het ging, want hij moest zijn frustratie kwijt. Uiteindelijk besloot hij buiten met zijn Pokémon te gaan ontbijten en daarna naar het Rainbow Park te gaan samen met Toby. Ondanks dat het vrij koud was buiten.


Toen zijn Pokémon klaar waren met eten en Mark net zijn laatste stuk brood in zijn mond propte, liet hij zijn Pokémon terug keren, behalve Toby. “Pika-pikachu! pika!” riep Toby opeens vrolijk uit en sprong via de grond tegen zijn arm op. Mark die even bedenkelijk naar het gele wezentje keek en zich afvroeg wat er aan de hand was, keek vervolgens op zijn horloge waar de tijd en datum op stond ingesteld; 1 Januari, zijn verjaardag. “Oh… ik ben al meer dan zeven uur dertien of niet, soms?” grijnsde de jongen naar zijn Pikachu die hem toeknikte, Mark legde vervolgens een hand op het rode wangetje van zijn partner. Wat maakte het eigenlijk uit… zijn moeder deed er toch geen moeite voor om contact op te nemen en daarbij had hij nu wel belangrijkere dingen aan zijn hoofd. Hij had geen zin in gedoe vandaag. “Kom, we gaan naar het park.” Nadat hij dat gezegd had kwam hij in beweging, na zijn trainingsjack aangetrokken te hebben, en zijn voetbal van het bankje te pakken. Toby grijnsde enkel op zijn voorstel en sprong halverwege, voor ze het park bereikte, van zijn schouder af. “Pika!” riep hij uitdagend naar de jongen terwijl hij naar zijn voetbal wees, wat voor Mark een teken was dat Toby wilde beginnen. Hij gooide het ronde voorwerp op de grond en gaf er een trap tegen aan. waarnaar Toby achter de bal aan spurtte, gevolgd door Mark. Lachend rende de twee het park in, waar het nogal druk was, overal waar hij keek zag hij mensen met Pikachu rondlopen. Toby stopte de bal met zijn staart en keek Mark vragend aan die rondkeek. De jongen grijnsde enkel die met zijn hoofd gebaarde om door te lopen, zodat ze de menigte niet op zouden houden. Hij zag zijn kans en trapte zijn voetbal van het gele wezentje weg, die nog met stomheid geslagen rondkeek naar de gele massa. “Oi Slowpoke! Kom je nog of hoe zit het?” riep Mark naar het gele wezentje die uit zijn trans ontwaakte en snel achter de jongen aanrende.

-Toby-
“Wacht maar Mark.. ik grijp je,” grijnsde Toby toen hij achter de jongen aan rende. Gelukkig was die jongen een beetje opgewekt, vandaag op zijn verjaardag. Anders had hij daar persoonlijk voor gezorgd, ook Mark verdiende het om een leuke verjaardag te hebben, al kon de Pikachu hem niet veel meer geven dan dit. Toby versnelde zijn pas een beetje en wist Mark snel in te halen, ondanks dat hij alleen kon dribbelen met de bal in zijn toestand en nog vrij snel was, gaf nog niet weg dat zijn enkel een obstakel was geworden. Mark verloor al snel wat snelheid en moest toch uiteindelijk stoppen, omdat het zeer begon te doen. Toby stopte automatisch toen Mark voorover gebogen tegen de rand van de fontein stond met zijn voetbal naast zijn voeten. “Gaat he-“ voordat hij zijn zin af kon maken, werd hij door iets of iemand tegen de grond gebeukt. Toby rolde tegen de benen van Mark, die in de slappe lach schoot en op de grond moest gaan zitten, omdat hij niet overeind kon blijven staan. Toby grijnsde enkel toen hij de gene had herkend wie hem omver had gebeukt. “Sun!” riep hij vrolijk en keek vervolgens hoe zijn trainer overeind kwam. Hij had duidelijk moeite om zijn gezicht in een plooi te houden toen hij naar hem keek. “Zeg, wat doen al die Pikachu hier?” vroeg Toby vervolgens aan Sun met een brede grijns, die hem net omver getackeld had, maar daar kreeg hij algauw antwoord op. Toen er een stem weerklonk, keek de Pikachu op. . ‘Hey Mark, lang niet gezien!’ hoorde Toby een bekende stem zeggen, het was Sun’s trainster; Sora. ‘Ook op de Pikachu-fandag zie ik?’ voegde Sora er nog aan toe. Wat is in hemelsnaam een Pikachu-fandag? Toby keek afwachtend naar Mark die een nog vrolijkere glimlach op zijn gezicht had staan, het was een goed idee van de jongen geweest om hier naartoe te gaan. Nu had hij tenminste iets aan zijn verjaardag.


“Hey Sora,” reageerde hij terwijl hij zijn armen achter zijn nek vouwde en zijn voet op zijn voetbal plaatste.  “Pikachu-fandag?” herhaalde de jongen Sora’s woorden. Mark gebaarde vervolgens naar zijn voetbal, voor hij antwoord ging geven, dit keer niet terugdeinzend want, daar was hij nu iets te vrolijk voor. “Ik was hier eigenlijk om te voetballen met Toby,” grijnsde Mark als antwoord, terwijl hij zijn blik rond liet gaan. Overal stond het in de teken van Pikachu. “Vandaar dat er hier zoveel trainers met  Pikachu rondlopen..”