Ceder
Het was heerlijk weer, verrassend warm voor zo laat in de zomer. Er dreven wel wat wolkjes in de lucht, maar die bleven allemaal ver uit de buurt van de zon, zodat die ongestoord neer kon schijnen op de groene velden van de Southern Plains. Ceder was hier gisteren naartoe gereden op Squirtles rug en had haar tentje opgezet. Ze had hem nog niet afgebroken, want ze was van plan de hele dag te gaan trainen en hier nog een nacht te blijven. Het was een prachtige plek, vond ze. Geen opvallende bloemen of mooie bomen, geen bijzonder gevormde rotsen of indrukwekkende bergen. Gewoon een uitgestrekte, groene vlakte met hier een daar wat madeliefjes. Heerlijk rustig. Ze wist wel dat het na een tijd zou gaan vervelen, maar nu was het juist in al zijn simpelheid mooi.

Ze hoefde Squirtle en Alaska niet uit hun pokéballs te laten, want ze waren er al uit. De twee zaten zelden in hun pokéballs, ook 's nachts niet. Alaska sliep vaak in de tent, maar Squirtle meestal buiten. Als het erg koud was, sliep hij echter ook binnen en nam dan bijna de hele tent in beslag, want hij weigerde in zijn pokéball te slapen. Wie weet kwamen er 's nachts struikrovers of zoiets, en dan moest hij haar wel kunnen beschermen.

Alaska
"Binnenkort is er weer een contest, dit keer in Viridian City. Alaska, ik zou me graag me jou aan willen melden", kondigde Ceder aan. Alaska was zeer tevreden met deze woorden, blij dat zij nu de kans zou krijgen om te schitteren. "Ik heb nog geen precies plan voor een performance, maar ik zat te denken aan iets met Hail, wat we misschien met Bubble zouden kunnen combineren." Alaska knikte vastberaden. Ze zou er alles aan doen om te winnen. Zij zou niet als op één na laatste eindigen. Zij ging dat lintje voor Ceder winnen. "Goed, begin dan eerst met Hail", zei Ceder. Alaska sloot haar ogen - zo kon ze zich altijd beter concentreren - en liet al haar gedachten naar hagel uitgaan, naar donkere wolken en ijzige kou, die het vocht in de wolken druppels liet worden en liet bevriezen. Na een paar seconden hoorde ze zachte plofjes, waar hagelsteentjes in het gras landden. Ze voelde ook stukjes ijs op haar kop landen. Dat was wel vervelend. Het was haar nog niet gelukt een soort hagelvrij gebied boven zichzelf te creëren, al had ze het idee dat dat wel mogelijk moest zijn. Wat was immers het nu als je net zo hard door je hagel werd geraakt als je tegenstander? Een wat grotere hagelsteen viel op haar kop. Wacht, ze kon zich natuurlijk gewoon terugtrekken in haar schild! Ze trok haar kop naar binnen en hoorde nu alleen nog maar het getik van hagel op haar schild.
"Alaska, stop eens heel even", vroeg Ceder. De Squirtle liet de hagel stoppen en keek het meisje vragend aan. "Hail lukt nu wel. We kunnen inderdaad ook iets doen met een combinatie van Hail en Withdraw, zoals je deed." Bij deze woorden glimachte Alaska tevreden. Het was altijd erg fijn als je ideeën gewaardeerd werden.

Ceder keek haar even nadenkend aan. Ze zag eruit alsof ze een idee had gekregen en dat nu in haar hoofd aan het uitwerken was, voor ze het voor zou stellen. En inderdaad kwam even later de vraag: "Kun je op je staart staan?" Alaska besloot het uit te proberen. Ze zette zich af van de grond en liet haar gewicht op haar staart drukken. Ze wankelde en zwaaide wild met haar pootjes, maar ze viel niet om. Na een paar seconden stond ze zowaar redelijk stabiel. "Hm... En doe nu eens Withdraw, maar laat je staart wel naar buiten." Alaska probeerde het, maar zodra ze niets meer kon zien, kon ze haar evenwicht niet meer bewaren en viel ze om. Ceder hoefde haar niet eens aan te sporen het nog eens te doen, want ze sprong meteen alweer op en probeerde het opnieuw, en opnieuw, en opnieuw. Na ene tijdje lukte het haar om en tijdje te blijven staan, voordat ze toch weer ging wankelen en omviel. Ze zag Ceder grijnzen. Ah, ze had een plan, maar haar kennende zou ze het nog niet vertellen voordat ze het verder had uitgewerkt.

Ceder
Ceder liet Alaska verder oefenen met balanceren tijdens Withdraw, en ze probeerde uit hoe een combinatie van Bubble en Hail eruit zag. Ze had haar kladblokje erbij gepakt om haar idee voor een performance stap voor stap op te schrijven. Squirtle had ze inmiddels de opdracht gegeven verder te gaan met het oefenen van Pursuit, de bellen die Alaska blies als doel gebruikend. Opeens werd ze opgeschrikt door het geluid van klapperende vleugels en een luid: "Pidge!" Een Pidgey kwam recht op het groepje af gevlogen. De pokémon landde tegenover Alaska in het gras en wees met zijn vleugel naar haar, een uitdagend 'pidge' roepend. Zodra hij er zeker van was dat de Squirtle hem had opgemerkt, sloeg hij met zijn vleugel een schep zand naar haar toe, die Alaska ontweek. "Alaska, Bubble!" riep Ceder en de Squirtle blies bellen naar de Pidgey toe, die in zijn gezicht uiteen spatten. De vogel schoot naar voren in een Quick Attack en sloeg Alaska omver. Op Ceders bevel schoot Alaska hem uit de lucht met Water Gun. De Pidgey fladderde weer op voor Alaska bij hem kon komen en klapperde hard met zijn vleugels, waardoor een windvlaag ontstond die Alaska van de grond tilde. "Withdraw!" riep Ceder. Alaska trok zich terug in haar schild, net voordat ze met een klap de grond raakte. "Bubble!" Maar de Pidgey was niet van plan zich nog eens te laten raken en deed opnieuw Gust, dit keer om de bellen weg te blazen. Een Water Gun die Ceder Alaska liet uitvoeren ontweek hij behendig en hij schoot opnieuw met Quick Attack op de Squirtle af, te snel voor haar om te ontwijken. "Alaska, gebruik Hail!" De wilde pokémon gunde Alaska echter geen moment van concentratie. Ceder kwam al gauw met een oplossing. "Doe eerst Withdraw en dan Hail", zei ze. Alaska trok zich terug in haar schild en donkere wolken verzamelden zich boven hun hoofden. Grote hagelstenen begonnen te vallen. De Pidgey werd geraakt en viel naar de grond. "Tackle." Alaska kwam weer uit haar schild tevoorschijn, rende op de vogel af en tackelde hem. Het stopte met hagelen en de wolken verdwenen. Toen de Pidgey probeerde op te vliegen, greep Alaska een van zijn poten vast en trok hem naar beneden, waarna ze hard in zijn vleugel beet. Bite! Die aanval had ze nog nooit gedaan! De Pidgey trok zich ten slotte los en vloog op. Hij vuurde een Gust haar kant op, maar Alaska was ditmaal snel genoeg om hem te ontwijken. Het leek erop dat haar tegenstander moe werd en hij fladderde een beetje scheef, alsof hij last had van zijn vleugel. Wat waarschijnlijk ook zo was, aangezien Alaska er net in gebeten had. "Maak het af met Water Gun!" riep Ceder. De Squirtle spoot een sterke waterstraal naar de vogelpokémon. Die ontweek hem, maar leek nu wel genoeg te hebben van het gevecht. Hij fladderde weg.
"Hah, de overwinning is aan ons!" riep Ceder triomfantelijk. Ze zag dat Alaska lichtjes hijgde na het korte, maar heftige gevecht. "Goed gedaan, Alaska, zullen we nu even pauze houden?" Ze gingen in het gras zitten. Squirtle, die het gevecht rustig had gadegeslagen, begon kalmpjes te grazen. Ceder deelde pokémonsnoepjes uit en at zelf een appel, intussen genietend van het zonnetje.