‘...Gerakobittsu...’ De regen kletterde op het raam van het hotelletje. Yosshi staarde somber naar buiten. Het was al weer twee dagen geleden sinds hij had ontdekt dat zijn pas gevangen Magnemite gestolen was en naar agent Jenny was gestapt, maar nog steeds had hij niets gehoord. Het was zelfs niet zeker of de Magnemite gestolen was, maar Yosshi ging er wel van uit. Wat zou er anders gebeurd kunnen zijn.

‘Squir... Squir...’ Klonk het achter de jongen en hij voelde hoe de Squirtle aan zijn shirt trok. Yosshi draaide zich om en zag dat Nokonoko een krant op de grond had gelegd. De Squirtle wees fel naar een artikel, waarbij een foto stond. Yosshi pakte de krant op, zich afvragend waar Nokonoko de krant vandaan had. Als hij ‘m maar niet gestolen had... Aandachtig las hij het artikel: de Steengym in Pewter City had een nieuwe Gymleider. Brock had zijn ontslag ingediend en de Gym werd nu beheerd door ene Eve Cross. ‘Een vrouw,’ merkte Yosshi op. ‘Misschien is ze makkelijker te verslaan dan Brock...?’ Squirtle haalde zijn schouders op en maakte met ingewikkelde en wazige gebaren duidelijk dat het hem niets kon schelen, maar dat hij vond dat het tijd werd dat Yosshi zijn eerste Gym ging uitdagen. Yosshi knikte. ‘Je hebt gelijk Noko, ik heb het al lang genoeg uitgesteld.’

Het duurde nog ruim een uur voordat Yosshi dan eindelijk voor de gym stond. Niet dat hij zich zo lang moest voorbereiden, maar het duurde wel heel lang voordat hij een paraplu had gevonden die hij kon lenen, want het regende nog steeds pijpenstelen buiten.

Enfin, nu stond hij dus eindelijk voor de Gym, na weken (of zelfs maanden) van trainen, trainen en nog eens trainen. Yosshi schraapte zijn keel, zijn hand ging even naar de Pokébal die aan zijn riem hing en toen naar de deurklink. Hij opende de deur en stapte naar binnen, een slechtverlicht gebouw binnen. ‘H-hallo,’ zei Yosshi aarzelend en ietwat zacht. ‘Ik kom hier om de gymleider uit te dagen.’

ls dit een Gymuitdaging is, vergeet dan niet de tag [GYM] vooraan je topic titel te zetten!

Yosshi schuifelde wat onzeker naar voren. Een vrouw begroette hem vriendelijk. ‘Mijn naam is Eve Cross, de gymleider van de Pewter City Gym,’ zei ze. Yosshi glimlachte. Dus dit werd zijn tegenstander. Hij had een vrouw verwacht die minstens de leeftijd van zijn moeder had, maar deze vrouw leek jonger. Hij probeerde zichzelf wat zelfvertrouwen te geven, door zich voor te houden dat ze vast niet zoveel ervaring had, ondanks dat ze alsnog véél ouder was dan hij. Zenuwachtig klemde hij zijn bezweette hand om Nokonoko’s pokéball, terwijl hij aarzelend in beweging kwam toen de vrouw wegliep van haar bureau.

Toen zag hij pas dat er een echt strijdveld was. Dit deed zijn hart nog sneller kloppen. Wat zag dit er professioneel uit! Er was zelfs een scheidsrechter! Hij had wel gelezen dat gyms scheidsrechters hadden, maar hij had gedacht dat dat voor kleine gevechtjes zoals nu  niet nodig zou zijn. Hij voelde zich plotseling trots dat hij hier stond en niet uitgelachen werd. De aardige vrouw had er misschien wel vertrouwen in dat hij kon winnen! Yosshi zocht zijn plek op, zoals hij dat gezien had op tv, tegenover de gymleidster.

‘Yosshi Matsumoto,’ antwoordde Yosshi op de vraag van de vrouw en hij flapte er vervolgens uit: ‘Ik wil graag de steenbadge winnen. Ik heb er heel hard voor getraind.’ Zijn handen klemden zich nog steviger om de Pokéball. Hij was één en al aarzeling. Mocht hij zijn Pokémon al tevoorschijn halen of moest hij wachten tot de gymleidster het voortouw had genomen?

Nano Wordcount: 1.300/50.000

‘Bewijs eerst jezelf,’ zei de vrouw en daarna legde ze uit hoe het gymgevecht in zijn werk zou gaan. ‘Laat het gevecht beginnen!’ Yosshi slikte, daar gingen ze dan. Hij wist dat dit een hele kluif ging worden, maar hij had al zijn zinnen erop gezet dat hij met alleen Nokonoko zou kunnen winnen, omdat Nokonoko’s type in het voordeel was van de Pokémon van Eve Cross. Wat dat betreft was het geen ramp – nouja, een iets minder grote ramp – dat Gerakobittsu gestolen was, want de Magnemite had toch bijna niets uit kunnen halen tegen de steentype Pokémon van de gymleidster.

Tegenover hem was inmiddels een reus van een Pokémon verschenen – een Rhyhorn. Yosshi haalde zijn Pokédex tevoorschijn om snel een klein beetje informatie te krijgen over deze Pokémon. Zoals hij al had kunnen zien aan de bouw van de Pokémon, moest de Rhyhorn het vooral hebben van lomp geweld. Dat klonk behoorlijk beangstigend, maar hij en zijn Pokémon konden er ook voordeel uit halen: Rhyhorns waren doorgaans niet snel van begrip en dachten vaak niet na tijdens hun aanvallen, waardoor hij hopelijk snel uit te putten was en misschien kon zijn kracht wel zijn eigen ondergang worden. Yosshi dacht koortsachtig na hoe hij de zwakke punten van Rhyhorn om kon buigen tot zijn voordeel, terwijl hij zijn Pokébal omhoog haalde.

‘Nokonoko, ik reken op je!’ riep Yosshi en hij gooide zijn Pokébal richting het veld. In een rode gloed verscheen de Squirtle, die vol zelfvertrouwen op het strijdveld verscheen. Dit gaf Yosshi ook meer zelfvertrouwen. Ze hadden hard getraind. Ze konden dit. Eve Cross liet er geen gras over groeien, werd al meteen duidelijk. Ze stuurde haar Rhyhorn aan om een Rock Slide te doen. De eerste aanval, die puur op het veld gericht was, lieten Yosshi en Nokonoko over zich heen komen. Zolang de rotsen niet te dicht in de buurt vielen was Nokonoko veilig en het was belangrijk dat hij zijn energie spaarde.

Toen kwam de tweede aanval.

‘Noko! Ontwijk!’ riep Yosshi. Op deze aanval – de Rock Slide – hadden Yosshi en Nokonoko geoefend, omdat Yosshi het nodige onderzoek had gedaan voordat hij naar de gym was gestapt. Hij had zelfs beeldmateriaal gevonden van een rockslide tijdens een groot toernooi een aantal jaren geleden. Tijdens hun bezoek aan Mount Moon hadden Yosshi en Nokonoko enkele delen van de berg bewust in laten storten, zodat Nokonoko zijn snelheid kon trainen. Desondanks bleven vallende rotsblokken onvoorspelbaar.

Nokonoko wist de grootste rotsblokken te ontwijken, maar kon niet voorkomen dat hij door al het geweld af en toe geraakt werd door kleine stukken. ‘Noko!’ riep Yosshi weer, toen het ergste gedeelte van de aanval over leek te zijn en de grond minder trilde. ‘Doe je Water Gun!’ Nokonoko gleed een stukje over de grond en kwam tot stilstand tegen een groot rotsblok, waar hij zich tegen afzette om het nodige water op de Rhyhorn af te sturen. Met gebalde vuisten keek Yosshi toe. Als deze aanval geen effect zou hebben, wat moest hij dan doen? Toch voelde hij dat hij hier in zijn element was. Hij begon te genieten van de spanning die door zijn lichaam gierde en wist dat het mogelijk was - Winnen was mogelijk.

NaNoWriMo Wordcount: 4.462/50.000

Yosshi beet op zijn lip toen hij zag hoe makkelijk Rhyhorn de Water Gun kon ontwijken. Hij had er geen rekening mee gehouden dat de Pokémon praktisch náást een groot rotsblok stond en maar een paar passen hoefde te zetten om de Water Gun te ontwijken. De waterstraal schoot langs de Pokémon en het rotsblok heen en boorde zich in een ander rotsblok, dat warempel een scheur begon te vertonen. Voor een kort moment was Yosshi verbaasd, maar toen begreep hij het. Dit was één van de rotsblokken die naar beneden was gevallen tijdens de Rock Slide en dus al kwetsbaar was geweest. Hm... er moesten meer van dit soort wankele rotsblokken zijn, kon hij daar zijn voordeel uit halen?

Tijd om daar over na te denken had de jongen niet, want de Rhyhorn ging alweer in de aanval en brak de rots in stukken, waarbij de rotsstukken alle kanten op vlogen. ‘Withdraw!’ riep Yosshi, waarop Squirtle zijn poten en hoofd introk, zodat alleen zijn snoeiharde schild geraakt kon worden. Dit bleek een goede zet te zijn, want wat Yosshi niet gehoord had, was dat Rhyhorn direct overging tot een Rock Slide, die nu met volle kracht op de Squirtle viel. De stukken rots kaatsten tegen het schild van Nokonoko aan, met zoveel snelheid dat de Squirtle heen en weer gelanceerd werd op het veld. De rotsblokken zouden hem weinig tot geen fysieke schade aanrichten dankzij zijn sterke schild, maar toch zou de aanval zéker een negatief effect hebben op Nokonoko, die flink door elkaar geschud werd.

Toen de aanvallen over waren, gaf Yosshi de Rhyhorn geen tijd om een nieuwe aanval uit te voeren. ‘Nokonoko!’ riep hij. ‘Doe je Water Gun!’ Zo, en nu eens zien of hij hem wéér zou weten te ontwijken.

OOC: Geeft niet, het lukt mij ook alleen maar om snel te reageren omdat ik mee doe aan de NaNoWriMo. :p

NaNoWriMo Wordcount: 10.159/50.000

Yosshi slaakte een kreetje toen hij zag dat de Water Gun zijn doel geraakt had. Weliswaar niet zo indrukwekkend goed als waar hij op gehoopt had, maar toch... Hij zou hier in ieder geval niet ten onder gaan zonder schade aan te richten! De Rhyhorn en zijn trainster waren echter niet onder de indruk van de Water Gun, want ze gingen meteen weer in de aanval over. Als een razende kwam de Rhyhorn op Nokonoko af gestormd en Yosshi voelde een rilling over zijn rug glijden, want hij was bang dat Nokonoko verpletterd zou worden onder het geweld als hij niet snel iets deed. ‘Nokonoko, ontwijk!’ riep hij. Het duurde even voor de Squirtle in actie kwam. Hij leek wat duizelig te zijn en wankelde wat heen en weer, maar leek toen zelf het gevaar te zien en sprong aan de kant. Yosshi hoorde hem een kreet slaken, maar geloofde wel dat de aanval zijn doel gemist had en slaakte een opgeluchte zucht. Toen pas zag hij dat hij te vroeg gejuichd had: het was niet Nokonoko die de aanval had weten te ontwijken – de Rhyhorn was zélf tot stilstand gekomen! En dat niet alleen: de grote Pokémon was nu druk doende een Thunderbolt aanval uit te voeren. Holy. Arceus. Yosshi voelde de adrenaline door zijn lichaam gieren en gilde: ‘Nokonoko! Bubble!’ De Squirtle leek de angst van zijn trainer te voelen en reageerde nu wel direct, door duizenden bubbels de zaal in de sturen. De bubbels vlogen alle kanten op toen de Rhyhorn naar Nokonoko uithaalde en hem een flinke klap verkocht. Nokonoko schreeuwde het uit en Yosshi beet op zijn onderlip. Hij hoopte dat de bubbels de Rhyhorn geraakt hadden en de elektriciteit van diens Thunderbolt zo zouden geleiden, dat de Rhyhorn zelf ook veel schade op zou lopen, maar meer nog hoopte hij dat Nokonoko nog niet uitgeschakeld was.

NaNoWriMo Wordcount: 41.384/50.000