Een Pokémon RPG forum dat zich volledig richt op Kanto en de eerste generatie Pokémon.
IndexZoekenLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen

Deel
 

 Grondbeginselen

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Jasmine Inoue
Jasmine Inoue


Profiel Vrouw Leeftijd : 30
Aantal berichten : 33
Poképoints : 88
Reputatie : 50
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Vrouw
Leeftijd: 13
Pokémon:
Grondbeginselen Vide
http://lacernellarubra.deviantart.com
BerichtOnderwerp: Grondbeginselen Grondbeginselen Emptyza jul 06, 2013 9:32 pm

Jasmine was op zoek naar de eerste gym. Er waren echter een aantal punten die haar zoektocht belemmerden: 1) ze wilde de weg niet vragen want dat was slecht voor haar imago en bovendien praatte ze niet tegen mensen tegen wie ze niet wilde praten (lees: iedereen), 2) ze wist niet meer welke kant noord en zuid waren (maar ach, dat had ze eigenlijk ook nooit geweten) en 3) ze wist niet meer naar wat voor gym ze op zoek was. Was het nou de steengym? De grondgym? De rotsgym? De aardegym? Oh, en er was nog een vierde punt: Ali Baba kon niet praten. Ja, “bulba”, dat kon-ie. Maar wat had je daar aan als je (alweer) de weg kwijt was? Hij probeerde nog weleens de weg te wijzen met die groene sprieten van ‘m, maar Jasmine was niet zo’n held in gebarentaal en dus negeerde ze hem op dat soort momenten maar. En op alle andere momenten ook, eigenlijk.

Nu was ze vanuit het bubbelstadje aangekomen in... Jasmine keek naar het naambord. Viridian City. De naam kwam haar vaag bekend voor en ook de gebouwen riepen (soort van) herinneringen op. Maar toch kon ze zich haast niet voorstellen dat ze hier al eerder zou zijn geweest.

Het bubbelstadje, overigens, was Cerulean City, de stad waar Jasmine had deelgenomen aan het ringsteken bij de Whirling Waterpool Day. De dag was zonnig begonnen en Jasmine had zich vol optimisme ingeschreven voor het ringsteken, in de volle overtuiging dat ze er met de hoofdprijs vandaan zou gaan: Een zak snoep! En een knuffel. Ofzo. Maar dat deerde Jasmine niet zoveel. Nee, die zak snoep... Het water liep haar al weer in de mond als ze eraan dacht. Ze was zo goed op weg geweest. Met vijf ringen had ze een heus verborgen talent ontdekt (en die ene misser was natuurlijk de schuld van dat blauwe zeemonster), maar toen had een of ander peentjeskleurig kind (had ze niet ooit tegen haar gevochten?) zes ringen gestoken en de zak snoep mee naar huis genomen – o wat was Jasmine kwaad geweest! Maar toen ze op het meisje af had willen stuiven en de zak snoep uit die fijne handjes had willen grissen, was er een grote man aangekomen en had haar naar de grens van het stadje gesleurd met de woorden dat ze die dag niet meer welkom was tenzij ze haar excuses aan zou bieden. Excuses. Ha. Ha. Ha. Nooit.

Dus was Jasmine maar weer op zoek gegaan naar de eerste gym en dit keer zou ze niet verliezen. Mits het een eerlijk gevecht werd natuurlijk, want Jasmine begon te vermoeden dat er heel wat vals gespeeld werd in de harde wereld van Pokémon. Dat moest wel, want anders had ze allang een paar overwinning op haar naam kunnen zetten.

Goed, terug in Viridian City.  Na een aantal dagen en een heleboel blaren was Jasmine dus eindelijk weer in de bewoonde wereld beland en werd het tijd om te bekijken of deze stad een gym had. Een gym... een gym... Jasmine vroeg zich af wat ze zou doen als de gym geen steen/aarde/grond/rots-gym was – oh. Ha! Dat antwoord was natuurlijk wel duidelijk. Eigenwijs als ze was zou ze die andere gym dan toch uitdagen en laten zien dat ze niet per se bij de eerste gym hoefde te beginnen, om te winnen. Met die gedachte liep ze met opgeheven hoofd langs alles dat geen gym was – pokécenter, huis, huis, markt, huis, huis, huis, vogelhuis, huis, gym, huis, hu... ho eens eventjes. Abrupt ging Jasmine stilstaan. Ze was warempel bijna de gym voorbijgelopen! Een gym die er nog aardig rotsachtig, aardeachtig, steenachtig én grondachtig uitzag ook (aldus Jasmine). Ze zette haar handen in haar zij. Nee, dit kon niet missen. Ze zat hier helemaal goed. Ach, hoe had ze ook ooit aan zichzelf kunnen twijfelen. Met haar feilloze inzicht was het toch helemaal geen verrassing dat ze op de goede plek was uitgekomen?

Met een tevreden grijns op haar gezicht stapte ze het gebouw binnen. Waar ze werd opgewacht door een vrouw. ‘Juk, dit méén je toch niet?’ vroeg Jasmine met een ondertoon van pure afschuw. ‘Hebben ze me dat hele eind gestuurd om tegen een dát te vechten?’ De vrouw, die eerder nog had geglimlacht, keek haar strak aan, maar negeerde de opmerking verder. ‘Je kunt deze deur door gaan,’ zei ze koeltjes, wijzend naar een deur. Jasmine zuchtte overdreven. ‘Alsof ik nog niet ver genoeg heb gelopen,’ mopperde ze. Maar ze liep toch naar de deur toe, opende deze en stapte zonder verder na te denken het duister in. En donderde de trap af.

‘Wel alle Pikachu’s op een stokje!’ krijste Jasmine verontwaardigd, toen ze onder aan de trap lag. ‘Wat een laffe manier om je tegenstanders uit te schakelen! Mijn benen te breken voordat ik mijn legendarische vechter ook maar heb kunnen laten zíén!’ Woest kwam Jasmine overeind. ‘Kom tevoorschijn, lafaard! Ik daag je uit voor een gevecht! Op leven en dood! En voor zo’n badgeding!’


OOC: Ik hoop dat de gymbeschrijving klopt, ik heb 'm afgeleid van dat topic van jou met Mitsu. Smile
Terug naar boven Ga naar beneden
Mamoru Tsuda
Mamoru Tsuda
Volwassene

Profiel Man Leeftijd : 28
Aantal berichten : 42
Poképoints : 41
Reputatie : 5
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 22 jaar
Pokémon:
Grondbeginselen Vide
BerichtOnderwerp: Re: Grondbeginselen Grondbeginselen Emptyma jul 08, 2013 9:10 pm

“Verdomme, alweer verloren!” De stem van Viridian's Gymleider galmde door de donkere ruimte. In frustratie gooide Mamoru een volle hand speelkaarten over de tuintafel. De Gengar die aan de andere kant van de tafel zat grijnsde vrolijk. Zoals wel vaker voorkwam wanneer Mamoru in de Gym aanwezig was verveelde hij zich te pletter. Het was maanden geleden sinds de laatste uitdager hier was verschenen en de Gymleider verlangde dan ook hevig naar een goed Pokémon gevecht. Uit pure verveling was Mamoru begonnen om zijn Gengar, Espectro, te leren pokeren. Dit ging prima aangezien Gengar erg slimme Pokémon zijn, maar al snel kon Mamoru zelf geen enkel potje meer winnen. Hij vermoedde dat de Pokémon valsspeelde, maar kon dat jammer genoeg niet bewijzen. Dti was nu al de zoveelste keer achter elkaar dat Mamoru verloor met pokeren, hij werd er helemaal gek van. Toch wilde hij het nog een laatste keer proberen.

Net toen de Gymleider wilde bukken om de kaarten van de grond te rapen, trok Espectro zijn aandacht. De Gengar maakte wilde gebaren in de richting van de trap. Daarboven was luid gestommel hoorbaar. Mamoru stond op en gooide in een beweging de tuintafel en -stoelen over het paarse wezen heen waardoor deze samen met het meubulair in een donker hoekje van de Gym belandden. De Gengar kwam daarna weer uit de hoek aangezweefd met een uitdrukking op z'n gezicht die vrijwel het tegenovergestelde was van die toen hij het potje poker gewonnen had. Mamoru schoot in de lach, maar herpakte zich snel. “Espectro, doof de snel de fakkels, er komt een uitdager aan.” fluisterde de Gymleider. Het paarse wezen vloog door de ruimte en slokte daarbij alle vlammen op waardoor het pikdonker werd. Vervolgens verschool de Pokémon zich naast de Gymleider in het duister achter in de Gym. Het gestommel werd luider en eindigde in een harde knal. Hoogstwaarschijnlijk was de uitdager van de trap gedonderd. Mamoru en zijn Pokémon grinnikten heel zachtjes. “Wel alle Pikachu's op een stokje!” krijste de figuur die onder aan de trap lag en waarschijnlijk veel pijn had. “Wat een laffe manier om je tegenstanders uit te schakelen! Mijn benen breken voordat ik mijn legendarische vechter ook maar heb kunnen laten zién! Kom tevoorschijn, lafaard! Ik daag je uit voor een gevecht! Op leven en dood! En voor zo'n Badgeding!” Mamoru en Espectro moesten erg hun best doen om hun lachen in te houden. Deze trainer was duidelijk geen ervaren trainer met maar liefste zeven Badges. Sterker nog, Mamoru had eerder het idee dat deze trainer niet eens precies wist wat een Badge was. Bovendien was deze jongedame, dat dacht Mamoru te horen aan haar stem, die hem uitdaagde 'op leven en dood' volgens hem ook erg arrogant en onbeleefd. Normaal gesproken had Mamoru vriendelijk bedankt voor om tegen zo'n ongemanierde en, minstens net zo belangrijk, onervaren trainer te strijden. Vandaag echter, won de ververveling het van zijn principes.

De Gymleider liet zijn Gengar de toortsen ontbranden en stapte naar de voren uit de schaduwen. “Welkom in mijn Gym, jongedame.” begon Mamoru vriendelijk tegen zijn uitdager die eruitzag alsof ze elk moment in de aanval kon gaan. “Mijn naam is Mamoru Tsuda en ik ben de leider van de Viridian City Pokémon Gym. Zoals je misschien weet specialiseerd deze Gym zich in Pokémon van het Grond type.” Mamoru ratelde een beetje door zijn standaard praatje heen, hij verwachtte niet dat de trainer geïnteresseerd zou zijn in zijn verhaal. “Jij wil mij dus uitdagen voor zo'n 'Badgeding'?” Er klonk duidelijk spot in de stem van de Gymleider, maar hij wachtte niet op antwoord van zijn uitdager. In plaats daarvan liep hij naar zijn kant van het strijdveld in de verwachting dat het meisje dat ook zou doen. Terwijl hij dit deed zweefde de Gengar achter hem aan waarbij deze af en toe een indringende  blik wierp op de uitdager. “Dit wordt een standaard Gymgevecht waarbij ieder drie Pokémon mag gebruiken, alleen voor de uitdager is het toegestaan om van Pokémon te wisselen gedurende het gevecht.” Misschien zou het meisje opmerken dat Mamoru er geen scheidsrechter bij had gehaald, maar dat leek hem zelf niet echt nodig. Dit gevecht ging waarschijnlijk niet lang duren en het zou waarschijnlijk niet moeilijk worden om de winnaar aan te wijzen. “Ben je er klaar voor?” Opnieuw wachtte de Gymleider geen antwoord af. Hij greep naar een Pokébal die aan zijn riem hing en wreef hem over zijn jasje zodat het stof er vanaf viel. “Nu, Excavación!” De Pokébal vloog door de lucht en ketste tegen de vloer waardoor hij opensprong. Uit het witte licht verscheen een slaperig kijkende Dugtrio. De Pokébal keerde terug naar de hand van de Gymleider. De driekoppige Pokémon schudde zichzelf wakker en de drie gezichten keken alle drie even strijdlustig, wetend wat  ze te wachten staat. Mamoru keek vol afwachting in de richting van zijn uitdager. Zou ze afzien van een gevecht bij het aanblik van Excavación of zou ze toch het gevecht aangaan?

OOC: De beschrijving was prima hoor. Hopelijk heb je niet te lang hoeven wachten. Ik ben er nog al lang tussenuit geweest, dus hopelijk is de kwaliteit van mijn posts nog een beetje goed.
Terug naar boven Ga naar beneden
Jasmine Inoue
Jasmine Inoue


Profiel Vrouw Leeftijd : 30
Aantal berichten : 33
Poképoints : 88
Reputatie : 50
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Vrouw
Leeftijd: 13
Pokémon:
Grondbeginselen Vide
http://lacernellarubra.deviantart.com
BerichtOnderwerp: Re: Grondbeginselen Grondbeginselen Emptyvr jul 19, 2013 8:12 pm

OOC: Nope, ik heb niet lang hoeven wachten :E Jij daarintegen... En je post is awesome btw, ik hoop dat de mijne een beetje presentabel genoeg is, ik wilde niet nog langer wachten op inspiratie. ^^"

IC:
Jasmine had haar handen in haar zij gezet en staarde het duister woest aan. Haar ogen spuwden vuur, maar toch wilde het zwart niet wijken. Het lieve meisje trok haar mond alweer open om opnieuw in een geschreeuw uit te barsten, toen er toortsen werden ontstoken. Jasmines mond klapte weer dicht. Een man kwam de schaduwen uitgelopen en Jasmine keek hem wantrouwend aan. Hij zag er nog laffer uit dan ze had voor kunnen stellen. Hij was vast familie van dat lelijke mens dat haar de trap af had laten donderen. Tot overmaat van ramp ratelde hij ook nog eens door zijn eigen praatje heen – alsof hij wel betere dingen te doen had! Jasmine perste haar lippen op elkaar en haar wangen zwolden op, in een poging haar woede – soort van – in bedwang te houden. Tot hij was uitgepraat, dan zou ze hem laten weten dat ze er niet van gedient was dat ze niet serieus werd genomen. Wat dacht hij wel niet? Dat ze hem niet aankon?!

En zo kwam het dat Jasmine in haar woede geen woord meekreeg van wat Tsuda te vertellen had. Ze staarde hem alleen maar woest aan, met haar lippen nog altijd stijf op elkaar en wenkbrauwen die niet nog verder naar beneden konden. ‘Bla bla bla,’ zei de man. ‘Bla bla bla bla, bla bla.’ En opeens hield hij op met praten en liep hij zomaar bij haar weg. Hij keerde haar de rug toe! Jasmine wilde haar o-zo-vriendelijke mondje opentrekken, maar de man was haar voor en ging weer verder met praten. ‘Bla bla, bla bla bla,’ etcetera, etcetera. Jasmine keek naar de man en bleef staan. Dit keer zou ze hem niet de kans geven zijn tekst weer te hervatten, als hij even stil viel. Ze had haar mond al open staan, alles wat ze nu nog hoefde te doen was geluid maken. Maar hij was haar toch echt te snel af. De man viel even stil en net toen Jasmine haar eerste woord had uitgebracht (“WIE”), ging hij weer verder met praten. Hij was gewoon niet geïnteresseerd in wat ze te zeggen had! ‘Ben je er klaar voor?’ vroeg de man en Jasmine kreeg voor de verandering nu wel mee wat hij te zeggen had. Niet dat de man op haar antwoord wachtte.

‘E...’ De man riep zijn Pokémon het veld in, maar al na de eerste letter was Jasmine vergeten hoe de pokémon heette. Jasmine keek eerst – diep van binnen jaloers – toe hoe de Pokébal weer terugkwam in de handen van haar tegenstander (zij zelf had nog nooit een Pokébal weten te vangen) en keek toen naar de verschenen Pokémon. En keek. En trok bleek weg. Was dat niet... had ze die niet... Ze slikte. ‘BABA!’ gilde ze, terwijl ze haar Pokébal in de richting van de verschenen Pokémon gooide, hem tot haar teleurstelling net (lees: bij lange na) niet raakte en haar benen tegelijkertijd in de lucht probeerde te krijgen (om afstand te creëren tussen haar en... en dat... ding) maar daar natuurlijk verschrikkelijk in faalde en dus op haar achterste belandde. Ali Baba verscheen echter direct en lachte vrolijk toen hij zijn tegenstander zag. ‘Baba,’ zei de Bulbasaur, maar Jasmine kon er de lol absoluut niet van inzien. Terwijl Ali Baba’s Pokébal een random kant op stuiterde, krabbelde ze haastig overeind en deed ze een paar stappen naar achteren, tot ze voelde dat ze tegen de muur aan stond. Zweet druppelde over haar gezicht. Dit kon niet missen, als haar geheugen haar niet in de steek liet (en we weten allemaal dat Jasmine’s geheugen waanzinnig goed is) was dit die verschrikkelijk enge Pokémon die ze in die verschrikkelijk enge grot was tegengekomen en naar haar gekeken had. Naar haar gekeken! (En hij keek nu wéér naar haar, jak!) Hoe was dat ding in Pokémonsnaam hier terecht gekomen?!
Terug naar boven Ga naar beneden

Gesponsorde inhoud


Profiel
Pokégear
Grondbeginselen Vide
BerichtOnderwerp: Re: Grondbeginselen Grondbeginselen Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 

Grondbeginselen

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Kanto Experience :: West Kanto :: Viridian City :: De Grond Gym-