Jasmine keek naar het gebouw dat ze al zo vaak gezien had. Ze was geboren in Pallet Town en had nog nooit een stap buiten het dorp gezet. Noch had ze ooit een stap gezet binnen een straal van 500 meter in de buurt van het lab van professor Oak. Natuurlijk, ze kende de man. Vaag. Maar met Pokémons had ze helemaal niets en dus was het lab voor haar nooit van belang geweest. Tot vandaag. Vandaag had ze besloten dat ze een grote reis zou gaan maken en Pokémontrainer zou worden. Nouja, trainer… meester was een beter woord. Of meesteres, in dit geval. Jasmine was dan misschien niet altijd even vrouwelijk bezig, biologisch gezien was ze toch echt een tienermeisje.

Het meisje haalde diep adem. Dit was het dan, haar trots liet haar niet toe dat ze zich nu nog om zou draaien. Ze zou laten zien dat ze de allerbeste van de wereld was (in alles, niet alleen in het trainen van Pokémon). Ze stapte met opgeheven hoofd het gebouw binnen. ‘Goedemorgen, ik kom hier een Pokémon halen waarmee ik de wereld aan mijn voeten kan krijgen,’ was haar openingsgroet, toen ze de bruinharige professor in het oog kreeg.
‘Jasmine, wat een verrassing!’ reageerde professor Oak. ‘Ik wist niet dat je van Pokémon hield. Kom verder, kom verder.’
Jasmine bleef staan. Ze kon zich nu omdraaien en wegrennen, die vreemde beesten achter zich laten. Wat moest zij nou met Pokémon? Er waren ook andere manieren om jezelf te bewijzen, manieren die minder moed en moeite vergten.
Oak glimlachte naar haar. ‘Kom je nog?’ vroeg hij. Hij kende Jasmine en wist dat ze niet bepaald een verlegen type was en ook dat ze niet van Pokémon hield. Kortom, hij hoopte dat ze “nee” zou antwoorden.

Jasmine haalde wederom diep adem en liep met een arrogante blik naar de professor toe, die bij een tafel met Pokéballs was gaan staan. ‘Zijn dit ze?’ vroeg ze, wijzend naar de Pokéballs. Professor Oak knikte en pakte een bal op. Hij trok zijn mond open en wilde haar gaan vertellen over de Pokémon, maar Jasmine viel hem al voor zijn eerste woord in de rede. ‘Geef maar,’ sneerde ze. Ze griste de bal uit Oak’s hand en liet de Pokémon eruit komen. Een groen schepseltje verscheen aan haar voeten en keek haar met een brede lach aan. Jasmine voelde dat ze bleek werd en keek hulpzoekend naar Oak, die haar met een lach aankeek. ‘Weet je zeker dat je een Pokémontrainer wilt worden?’ vroeg hij op een aardige toon, maar zelfs een Ditto kon nog horen dat er een hoopvolle toon in zijn stem lag. Jasmine keek chagrijnig naar het lelijke wezen, die een groot, ui-vormig iets op zijn rug had zitten. ‘Ik neem hem,’ perste ze tussen haar tanden door. ‘Wat is het en wat kan het?’

‘Bulbasaur is een gras- en gifpokémon,’ legde Oak met een overdreven kalmte uit. ‘Hij kan evolueren in achtereenvolgens Ivysaur en Venusaur en-,’ wederom werd de arme man afgekapt door de ongeduldige Jasmine. ‘Gif? Perfect!’ riep het meisje uit. Ze liet de Pokémon terugkeren in zijn bal en wilde zich al uit de voeten maken, toen professor Oak haar tegenhield. ‘Wacht! Vergeet je Pokedex niet! Vooral jij zult deze hard nodig hebben.’ ‘Tuurlijk, tuurlijk,’ reageerde Jasmine, die niet eens wist wat een Pokedex was. Ze wachtte niet op een uitleg van Oak, maar stopte het ding gelijk in haar tas en maakte zich uit de voeten. Ze moest zich haasten, want morgen al wilde ze de beste zijn!

+4 voor de kennismaking met dit geweldige karakter xD