Het was ochtend, ongeveer zeven uur toen Roxy wakker schrok van een raar geluid. Voorzichtig ging ze rechtop zitten, een warme overvloeide haar. Even krapte ze op haar hoofd. Het was wel erg warm, warmer dan ze zich kon herinneren. Langzaam opende ze haar ogen, ze kon nu alleen nog maar wat vlekken zien. Ze zag een grote rood met gele vlek aan de andere kant van de kamer. Zo ver ze wist was deze er gisteren avond nog niet, de hitte kwam ook uit die richting. Nu haar zicht duidelijker werd zag ze dat de vlek bewoog. Eigenlijk was het wel lekker, die warmte zo. Een vieze geur drong haar neus binnen. Ze snoof een paar keer de vieze lucht op om te kunnen ruiken wat het was. WAT?! dacht ze toen ze de geur herkende als iets dat in brand stond. Even knipperde ze nog om zeker te zijn dat het  echt brand was. Alles werd helder en ze zag dat een van de andere bedden in de kamer in brand stond. Snel sprong ze haar bed uit en keek in het rond. Haar ogen stuitte op een rood met wit ding dat op de grond lag. Rogue... dacht ze bij zichzelf toen ze de pokeball oppakte. Vlug trok ze haar broek en hemdje aan, waarna ze snel richting de centrale hal van het pokémon center rende. ''WAAR IS DE BRANDBLUSSER?!'' riep ze snoeihard door het pokémoncenter. Een wat oudere vrouw wees haar op een brandblusser die aan de andere kant van het pokémoncenter aan de muur hing. Roxy snelde er naartoe en probeerde het van de muur te halen. Het ding zat echter stevig vast dus kreeg ze het niet zo gemakkelijk los. Na even aan het ding getrokken te hebben kwam ze er achter dat ze eerst op een knopje moest drukken voordat het ding los ging. Toen ze het eenmaal had ging ze zo snel als een op hol geslagen kudde Tauros terug naar de kamer. Ze richtte de mond van de brandblusser op het vuur en kneep de hendel in. Een grote lading wit schuim kwam uit de brandblusser en doofde het vuur langzaam. Hoofdschuddend met een lege brandblusser liep de terug naar de centrale hal. Toen ze daar aankwam keek iedereen met grote ogen aan, daar trok ze zich niets van aan. Ze was al wel vaker zo aangestaard, dus het was niets nieuw voor haar. Ze liep met een gezicht van staal naar zuster Joy en gaf haar de brandblusser. Waarna ze voorover boog en zei; ''Het spijt me zeer, ik zal alle schade betalen.'' De vrouw knikte vriendelijk, waarna ze haar meenam naar de balie waar Roxy wat geld neerlegde. Gelukkig had ze genoeg bij om de schade te betalen en ook nog verder te kunnen reizen. Ook vroeg ze nog aan zuster Joy of ze misschien een Charmeleon had gezien. Ze antwoorden dat ze deze ongeveer een uur geleden het pokémon center had zien uitlopen.

Roxy sjokte door Pewter City terwijl ze in het rondkeek of ze haar Charmeleon ergens kon zien. Hier en daar vroeg ze aan een paar mensen of ze deze hadden gezien. De meesten hadden hem echter niet gezien, maar een aantal wel. De gene die hem wel hadden gezien vertelde waar hij heen was gegaan. Zo kwam ze steeds iets dichter in de buurt van haar pokémon. Ondertussen liep ze al een uur te zoeken, en nog niets gevonden te hebben. Ze besloot op een terrasje te gaan zitten toen ze hem nog steeds niet kon vinden. Het was al wel een paar keer eerder gebeurt dat Rogue er vandoor ging, meestal kwam hij redelijk snel terug. Maar zo lang was hij nog nooit weg geweest. Ze pakte een foldertje dat op het tafeltje lag en begon er in te kijken. In het foldertje stonden alle bezienswaardigheden van Pewter City. Deze fantastische tunnel verbind Pewter City met Vermillion City. Het is een lange wandeling, maar gelukkig is de tunnel verlicht. Er zijn echter veel kleinere tunnels die van de hoofdroute aftakken, omdat deze tunnel zijn naam te danken heeft aan de makers. Nog altijd leven er veel Digletts en Dugtrio in de tunnel en wordt de hoofdweg dagelijks onderhouden om er voor te zorgen dat hij niet instort. las ze in het boekje. Dit klonk haar wel interessant, hier zou ze zeker later nog eens naar toe gaan. Hoe die gangen er uit zouden zien, en hoe het gemaakt is door Digletts en Dugtrio. De vorige keer dat ze in Pewter City was had ze de tijd niet genomen om er naar te gaan kijken. Later had ze daar echter erg veel spijt van gehad, dus wist ze zeker dat ze deze keer er wel naartoe zou gaan. Rustig las ze verder in het boekje. Dit is een groot museum dat zich heeft gespecialiseerd in fossielen. Er zijn skeletten te bewonderen van Aerodactyl en Kabutops, fossielen van Omanyte en Kabuto en vele fascinerende verhalen over deze uitgestorven Pokémon. Of zijn ze helemaal niet uitgestorven? Breng een bezoekje en oordeel zelf. Ze was niet zo'n fan van Musea maar toch leek dit haar wel interessant. Ze stond half geeuwend op uit haar stoel. Rustig sjokte ze in de richting van het Museum, hier en daar moest ze echter even de weg vragen. Ze was hier al lang niet meer geweest dus wist ze de weg niet meer. Een stukje verderop zag ze een Charmeleon tegen een Nidoking grommen. Dat kon bijna niet anders of het was Rogue. Ze liep in de richting van de pokémon. Toen ze wat dichterbij was gekomen wist ze zeker dat de Charmeleon Rogue was. ''ROGUE!'' riep ze op een licht boze toon. Rogue keek haar aan en liet zijn kop even hangen waarna hij gewoon door ging met grommen tegen de Nidoking. Deze keek hem raar aan, waarschijnlijk had hij nog nooit zo'n rare kleine pokémon gezien. Rogue had zo zijn trekjes, hij had bijvoorbeeld altijd de nijging om grotere en sterkere pokémon aan te vallen.

Na haar excuses voor het gedrag van Rogue aan te hebben geboden aan de trainer van de Nidoking, liep ze met Rogue verder. Een hele tijd heeft ze niets tegen hem gezegd, ze was flink nijdig op hem. Waarom moet hij nou weer in de problemen komen. Oh had ik maar een normale pokémon... dacht ze onderweg. Na een lange stilte besloot ze hem maar te vertellen wat er was gebeurt en dat hij dat nooit meer mocht doen. ''We gaan naar het Museum dus hou je gedeisd.'' zei ze streng tegen Rogue. Toen ze eenmaal bij het Museum aankwamen, vertelde de portier iets wat Rogue niet zo leuk vond. ''Er mogen geen pokémon naar binnen, alleen in de pokébal.'' vertelde hij hen. Waarna Rogue nog even flink naar de portier gegromd had. Vervolgens had Roxy nog even moeten nadenken over wat ze zou gaan doen. Of ik ga naar binnen met Rogue in zijn pokeball, dan loop ik wel het risico dat hij er weer uitkomt en de boel vernielt. Of ik ga niet, maar dan ga ik er later zeker spijt van krijgen. na een tijdje denken nam ze toch een beslissing. Ze besloot naar binnen te gaan, maar eerst had ze goed tegen Rogue vertelt wat de bedoeling was.

In het Museum keek ze haar ogen uit. Al die fossielen en reliquien, het was allemaal zo bijzonder. Bij elk fossiel stelde ze zich steeds voor hoe de pokémon er uit zou hebben gezien. Zonder dat ze het door had was Rogue uit zijn pokeball ontsnapt en zelf op onderzoek uit gegaan. Al snel had ze door dat Rogue weg was en liep snel door het Museum, om hem te kunnen vinden voordat hij iets zou slopen. Achter haar hoorde ze iets dat verdacht veel op Rogue leek. Ze wist best dat het verboden was om te rennen door het Museum maar nu moest ze wel. Snel rende ze naar Rogue, om te zien dat hij een knuffel van een Squirtle vast had. Toen ze in het rond keek zag ze dat deze knuffel van een Squirtle was die een stukje verderop naar Rogue stond te kijken. ''Rogue geef dat onmiddellijk terug!'' siste ze hem toe. Waarna de Charmeleon haar achterna liep, terwijl ze naar de Squirtle liep. Rogue stond stil vlak voor de pokémon, maar deed verder niets. Roxy knikte toen hij haar aankeek, waarna Rogue de knuffel weer voor de pokémon weglegde.

OOC: Langste post ooit!!!!  
1412 woorden!!!