Hoewel Kenji blij was dat ze weer op weg waren, duurde het naar zijn mening veel te lang voordat ze eindelijk weer buiten stonden. Toen ze eenmaal buiten stonden duurde het nog langer voordat ze ook daadwerkelijk de berg achter zich konden laten, want Sora moest zo nodig nog een Clefairy vangen. Wie wilde er nou een Clefairy? Vervelende rotpokémon waren het. Kenji dacht even terug aan de eertste keer dat hij door Mount Moon had gereisd. Toen was er ook een Clefairy geweest die per se met hem wilde vechten. Tsss, had dat ding nou echt verwacht dat hij hem zou vangen. Nooit. Dat was gewoonweg zonde van zijn pokéballs en geld. Over geld gesproken, daar had hij niet zo veel meer van. Misschien moest hij even bij zijn moeder schooien als hij- Ho! Nee! Hij ging niet weer terug naar zijn moeder. Alleen om met haar te vechten in de gym, maar verder niet. Hij had haar en haar vervelende waterpokémon niet nodig. 'VEE!'
'Huh? Wat is er Céline?' Verbaasd keek Kenji naar zijn Eevee, welke opeens blij omhoog had staan staren. De jongen volgde de blik van zijn pokémon en zag een enorme vogel zijn kant op komen. Was dat nou... De Pidgeot van zijn opa? De enorme vogelpokémon landde vlak voor hem op het pad en werd vrolijk begroet door Céline. 'Hoi Pedro,' glimlachte Kenji. Hij aaide de Pidgeot over zijn snavel. Deze sloot even zijn ogen en stak toen één van zijn klauwen naar voren. Verbaasd hield Kenji zijn handen op, waar de Pidgeot een pakketje in legde. Wat was dit nou? Pedro knikte hem toe, aaide even met zijn vleugel over Eevee heen en vertrok toen weer. 'Wat heb je daar?' hoorde hij één van de meiden vragen. Ja dat wilde Kenji zelf ook wel even weten. 'Geen idee,' antwoordde hij. Snel scheurde hij het papier van het pakje en staarde naar het doosje dat erin zat. Wat had zijn opa hem in hemelsnaam gestuurd?

Nieuwsgierig maakte hij het kistje open, benieuwd naar het voorwerp dat zijn opa hem had laten bezorgen. 'Nee hè!' riep hij verontwaardigd uit zodra hij de inhoud van het kistje zag. Het was niet van zijn opa, maar van zijn moeder afkomstig! 'Waar haalt ze het lef vandaan!?' riep Kenji. De meiden zouden waarschijnlijk niet helemaal begrijpen waar hij het over had, maar dat kon hem op dit moment niet zo veel schelen. Blijkbaar had zijn moeder niet naar hem geluisterd. Al die jaren dat hij bij haar was had hij haar toch echt heel hard duidelijk gemaakt dat hij zijn Eevee nooit en te nimmer in een waterpokémon zou veranderen en wat deed ze? Ze stuurde hem een kistje met daarin een watersteen! Zodra hij het kistje had geopend was er een watersteen als op een soort altaar omhoog gekomen. Hij gromde. Wat had hij nou aan een watersteen? Hij pakte de steen eruit en het altaartje waar het op had gelegen zakte weer naar beneden. Céline keek hem nieuwsgierig aan. Zij wist niet goed wat het was, maar Kenji wist het maar al te goed. Het was zijn moeders zoveelste poging om hem zover te krijgen dat hij ook waterpokémon ging trainen. Nou, mooi niet. Hij overwoog om de watersteen weg te smijten, zij het niet zo dat het ding veel geld waard was. Daarbij was het ding ook nog eens super zeldzaam. Met enige tegenzin besloot Kenji dat hij de steen wel moest houden. Hij wilde het ding net terug doen in het kistje, toen hij opeens zag dat er nog meer in lag. Met opgetrokken wenkbrauw keek Kenji naar de vuur- en dondersteen die onderop in het kistje lagen. Blijkbaar wilde zijn moeder hem toch laten kiezen, al was de hint dat hij voor de watersteen moest kiezen niet te missen. Hij grijnsde. Nu had hij eindelijk het middel dat hij nodig was om Céline in een Jolteon te veranderen in handen. Met een elektrische pokémon in zijn team had hij hét ultieme wapen om zijn moeder te verslaan en te stangen in handen. Een haast maniakale lach borrelde bij Kenji omhoog en galmde door de lucht. Céline keek hem ietwat angstig en bezorgd aan. Ze wist niet goed wat er aan de hand was. Kenji grinnikte. Ze had niet door dat haar hele leven op het punt stond om te veranderen.

OOC: Eventuele godmode met toestemming =3

Hmmm, +3 voor je maniakale lach (:

Diep nadenkend staarde Sora naar de pokéball in haar hand. Ze moest nog steeds een naam verzinnen voor haar zojuist gevangen Clefairy. De vraag was alleen; hoe moest ze haar nieuwe pokémon gaan noemen? Het moest een naam zijn die bij de Clefairy paste, net als bij haar andere pokémon. ‘Wat denk jij Sun?’ vragend keek ze naar de Pikachu op haar schouder. Deze begon meteen een heel verhaal te Pika-en, maar helaas verstond Sora daar niks van. Ze zuchtte en keek naar Spring. ‘En jij dan?’ De Bulbasaur stak ook meteen van wal, maar het meisje kon het nog steeds niet verstaan. Ze sprak immers nog altijd geen pokémons en het zou ook wel even gaan duren voordat ze volledig kon begrijpen wat haar pokémon allemaal tegen haar zeiden. De volledige taal spreken zou ze waarschijnlijk nooit kunnen, maar snappen wat haar Pokémon aan haar wilden vertellen zou al heel wat zijn. ‘Wat dachten jullie van Moon?’ vroeg Sora aan haar Pokémon. De twee wierpen haar tegelijkertijd een sceptische blik toe. ‘Wat nou?’ vroeg de groenharige verontwaardigd. ‘Te afgezaagd?’ De Pikachu en Bulbasaur knikten als één Pokémon en Sora zuchtte opnieuw. Goed, terug naar de tekentafel dus.

Nog altijd in gedachten verzonken liep Sora achter Kenji aan. De jongen liep altijd een eindje voor haar en Karin, alsof hij super veel haast had en de twee meiden niet genoeg doorliepen. Ach, moest hij weten. Wat maakte het nou uit of je een halve minuut eerder ergens was? Zolang je er maar kwam, toch? Goed, terug naar haar Clefairy, want die moest echt een naam hebben. Al haar andere Pokémon hadden ook een naam en het zou ook weer stom zijn als één geen naam had en de rest wel. Misschien was het een idee om maan te vertalen? ‘HA!’ riep Sora triomfantelijk. Spring en Sun keken haar verbaasd aan terwijl ze de pokéball die ze in haar hand had omhoog gooide en Clefairy tevoorschijn toverde. ‘Luna!’ riep ze blij, wijzend naar de roze pokémon. Spring en Sun leken even na te denken en knikten toen tevreden. Clefairy zelf leek echter absoluut niet tevreden met deze naam. ‘Aaaawh,’ reageerde Sora teleurgesteld. ‘Moon dan,’ voegde ze er hoopvol aan toe. Ze negeerde de afkeurende blikken van haar andere Pokémon en keek naar Clefairy. Deze leek heel even na te denken, maar knikte toen. ‘Ha!’ riep Sora, dit keer triomfantelijk wijzend naar Sun en Spring. Deze twee keken elkaar even aan en zuchtten toen beide diep. ‘Wat maakt het jullie nou uit hoe zij heet? Zij moet de naam dragen.’ Clefairy, nu dus Moon, kwam naast haar staan en knikte. Sun en Spring haalden hun schouders op en leken zich bij de situatie neer te leggen.

‘Mooi! Dan is dat ook weer geregeld.’ Breed grijnzend keek Sora naar Moon, welke terug glimlachte. Plots werd iedereen afgeleid; Sora door haar omhoog starende Pokémon en haar Pokémon door iets zeer groots dat in de lucht vloog. ‘Wat is dat?’ Snel haalde het meisje haar pokédex tevoorschijn, welke haar vertelde dat er nu een Pidgeot voor Kenji op de weg zat. ‘Hallo Pedro,’ hoorde het meisje de jongen tegen de enorme Pokémon zeggen. Aha, blijkbaar was het een bekende van hem. Nieuwsgierig liepen Sora en haar pokémon dichterbij, maar op het moment dat ze de Pidgeot dicht genoeg was genaderd om hem te kunnen aaien, ging hij alweer weg. ‘Hè wat jammer nou!’ reageerde Sora teleurgesteld. Ze had net willen ontdekken of Pidgeot net zo zacht was als hij eruit zag! Ze draaide zich om en keek naar Kenji, welke iets van de enorme vogel had gekregen. ‘Wat heb je daar?’ vroeg ze nieuwsgierig. Ze ging naast hem staan en keek naar het pakje. ‘Geen idee,’ antwoordde Kenji, waarna hij het pakje uitpakte. Er kwam een doosje tevoorschijn en meteen was Sora’s nieuwsgierigheid verder gewekt. ‘Wat zit erin?’ fluisterde het meisje opgewonden. Kenji leek haar te negeren en maakte het doosje open. Sora probeerde te zien wat erin zat en zag een prachtige watersteen liggen. ‘O wat mooi!’ riep het meisje dan ook, maar Kenji leek veel minder enthousiast. 'Nee hè! Waar haalt ze het lef vandaan!?' riep de jongen. Verbaasd staarde Sora hem aan. ‘Wie? Waar heb je het over? Het is toch fijn om een watersteen te krijgen? Die zijn hartstikke zeldzaam! Bovendien kun je die dan gebruiken voor je Eevee!’ Sora keek even naar Céline. ‘Niet dat ik je zou willen veranderen hoor! Ik vind je prachtig zoals je nu bent.’ Ze aaide de Eevee over haar kopje, welke een blije ‘Vee!’ uitstootte.

Goed, terug naar Kenji en zijn belachelijke reactie op zo’n prachtig cadeau. ‘Als je hem niet wilt hebben wil ik hem wel hoor,’ stelde ze voor. Een watersteen kwam je niet gauw tegen en als Kenji hem niet wilde, dan mocht hij hem wel aan haar doneren. Ze hield haar hand al op om de steen, die nu in Kenji’s hand lag, in ontvangst te nemen toen ze er achter kwam dat er nog meer in de doos zat. ‘Omg dat meen je niet!’ riep Sora uit toen ze zag wat er nog meer in lag. ‘Een complete evolutieset! Die is hartstikke duur en zeldzaam enzo!’ Hoe kon Kenji dat zomaar krijgen van iemand? Wie was die gulle gever? Die rijke persoon? Die… Die… Die persoon die zij nu echt wilde ontmoeten? Plots stootte Kenji een angstaanjagende lach uit, eentje die niet alleen Sora, maar ook de pokémon de stuipen op het lijf joeg. ‘Jemig, waar heb jij opeens last van?’ vroeg Sora geschrokken aan de jongen. Ze keek van Kenji naar Céline. ‘Wat ben je van plan?’ vroeg ze, nu op strenge toon. Als hij van plan was zijn Eevee zomaar te veranderen, dan ging zij daar mooi een stokje voor steken. Zij was namelijk tegen gedwongen evolueren!

OOC: Ahum, Sora de pokémon-activist

+4

Ze waren het met haar eens! Ze had een theorie bedacht waar Sora en Kenji het allebei mee eens waren! Karin stond te glunderen, terwijl Arash rond haar benen drentelde. Ha, ze was slim! Dit was het bewijs! Ze zou detective moeten worden! Veel meer tijd om van haar glorieuze moment te genieten had ze niet, want Kenji stelde voor om weer verder te gaan. Karin keek even om zich heen. Hier konden ze weinig meer doen. Zij en Sora namen afscheid van de Clefairy, Kenji was net zo beleefd tegen pokémon als tegen mensen, niet dus, en gingen terug naar de smalle, donkere gang. Ze vorderden nu heel wat langzamer. Kenji ging voorop, Karin volgde Sora's groene, krullende haar dat vlak voor haar op en neer deinde. Al gauw kon ze het groen niet meer zien en streek ze met haar handen langs de muren om te weten waar ze heen ging. Uiteindelijk kwamen ze weer in de hoofdtunnel. Karin moest even wennen aan de gedimde lampen in het plafon, maar was blij dat ze weer wat kon zien. Gedrieën gingen ze op weg naar de uitgang, die niet eens zo heel ver weg meer leek. Arash liep naast haar, af en toe keek hij naar haar op met zijn grote, trouwe ogen. Dan glimlachte het meisje terug en begon de puppypokémon blij te kwispelen.

Eindelijk, daar was die heerlijke, frisse buitenlucht! Arash stormde samen met Céline naar buiten. Karin moest zich inhouden om niet hetzelfde te doen. Het rozeharige meisje haalde diep adem en keek naar de prachtige, ondergaande zon. Opeens hoorde ze Sora's stem achter zich. Karin draaide zich om en zag haar vriendin in gevecht met een Clefairy. Het was leuk om naar het gevecht te kijken, Sora was al wat vooruit gegaan! Toen de pokéball stopte met knipperen juichte Karin met haar vriendin mee. "Wat goed Sora!" joelde ze. Ze streek met een vinger over de pokéballs aan haar riem. Haar pokémon wilden vast ook wel een frisse neus halen. "Ithai, Kaede, kom er maar uit," zei ze vriendelijk, terwijl ze de balls opende. De Nidoran en Pidgey verschenen. Kaede fladderde vrolijk rond, Ithai gaapte, slenterde naar de berm en ging slapen. Karin keek haar pokémon met opgetrokken wenkbrauwen aan. Nouja zeg!

"VEE!' klonk er plotseling. Arash kefte opgewonden en kwam beschermend voor zijn baasje staan. Karin keek verbaasd op en zag een enorme vogel op hun af komen. Het was een Pidgeot. Ze staarde er met glimmende ogen naar. "Kijk Kaede, zo word jij later ook," zei ze liefkozend tegen haar Pidgey. Die keek de Pidgeot met grote ogen aan. Karin grinnikte en richtte haar aandacht op Kenji. Die begroette de vogelpokémon vriendelijk en klopte hem op zijn snavel. Karin kwam gauw dichterbij, want het was duidelijk dat de Pidgeot wat bezorgd had! De Pokémon ging er weer vandoor, tegelijkertijd kwam Sora bij hun staan. "Wat heb je daar?" vroeg het meisje nieuwsgierig, maar Kenji wist het ook nog niet. Karin plofte bijna uit elkaar van de nieuwsgierigheid. Ongeduldig wachtte ze tot Kenji het doosje opende en daar lag een .. Watersteen! "Wauw, wat gaaf!" riep Karin uit, Sora reageerde soortgelijk. Kenji daarentegen.. "Nee hè! Waar haalt ze het lef vandaan!?" Stomverbaasd keek het rozeharige meisje haar reisgenoot (vriend was een groot woord) aan. Goed, het mysterie genaamd Kenji werd groter en groter.

De jongen pakte de steen uit de doos en keek ernaar alsof hij een schorpioen vast had. Karin schudde zachtjes haar hoofd. Elk kind zou dolblij zijn met een evolutiesteen, maar Kenji? Neee, voor Kenji was het blijkbaar niet goed genoeg. Haar blik dwaalde af naar de doos en ontdekte tegelijkertijd met Kenji dat er nog twee stenen in lagen. Een Dondersteen en een Vuursteen. Begerig keek ze naar de prachtige rode edelsteen, ze zag het kenmerkende vlammetje. In de verte hoorde ze Sora iets roepen over duur en zeldzaam, maar het drong niet echt tot haar door. Pas toen Kenji een wel erg verontrustende, maniakale lach uitstootte keek ze op. "Wat ben je van plan?" vroeg Sora streng. Karin keek de jongen aan en fronste. "Dat zou ik ook wel willen weten," zei ze bevestigend. Ze keek de jongen onderzoekend aan. Soms leek het alsof er iets heel erg mis was met Kenji...

+4 voor het trainen van mijn lachspieren!

Pas veel te laat realiseerde Kenji zich dat het uitstoten van een maniakale lach er voor zou zorgen dat er alarmbellen zouden gaan rinkelen bij de meiden. Helaas, dit besef kwam bijna gelijktijdig met de strenge vraag van Sora over wat hij van plan was. Kenji overwoog om te beweren dat hij niks in zijn schild voerde, maar toen begon ook Karin zich er mee te bemoeien. 'Dat gaat jullie geen bal aan,' besloot hij toen maar te zeggen. Zijn blik ging weer naar Céline. 'Dat is iets tussen mij en mijn pokémon,' voegde hij eraan toe. Hij ging op zijn hurken voor Céline zitten en haalde de dondersteen uit het kistje. De watersteen legde hij op de nu vrijgekomen plaats neer. 'Kijk Céline, hier heb ik nou al jaren op gehoopt. Een Dondersteen! Hiermee kan ik je in een Jolteon veranderen en kan ik mam en haar stomme waterpokémon eindelijk de grond in stampen!' Kenji was onbewust vreemd gaan praten. De bezorgde blik van zijn Eevee en het feit dat ze geschrokken een paar pasjes achteruit deinsde, was voor hem het teken dat hij zijn toon wat aan moest passen wilde hij Céline zover krijgen dat ze zich vrijwillig zou laten evolueren. Kenji wilde haar eigenlijk niet dwingen te evolueren, maar als ze echt weigerde, liet hij haar niet veel keus.

Zijn blik werd wat vriendelijker en ook zijn houding verwachtte. 'Wat denk je ervan Céline? Als je een Jolteon bent ben je veel groter en sterker dan je nu bent!' Eevee keek hem met een schuin kopje aan en leek wat na te denken. Kenji dacht ondertussen na over nog meer argumenten. 'Je wordt dan heel mooi!' reageerde de jongen, maar dat bleek de verkeerde opmerking. Céline's onderlip begon te trillen en hoewel Kenji het nog probeerde te sussen, barstte de Eevee in tranen uit. Water stroomde als rivieren uit haar ogen en ze huilde oorverdovend. 'Céline nee! Zo bedoelde ik het niet! Je bent nu ook al mooi! Als je evolueert word je gewoon nóg mooier! Nog mooier dan je nu al bent! En je zelfvertrouwen zou ook groeien!' Hoewel de Eevee nu ophield met huilen, stonden er nog altijd grote tranen in haar ooghoeken. 'Denk er alsjeblieft even over na okay?' vroeg Kenji bijna smekend. Hij hield de steen voor haar neus en wachtte af.

Craaaazy little basterd. +2

Een tevreden glimlach verscheen op Sora's lippen toen ook Karin liet weten dat ze wilde weten wat Kenji van plan was. Ha, zie? Ze was niet de enige die deze maniakale lach verdacht vond! Natuurlijk kon het wel zo zijn dat dit Kenji's normale lach was, dat paste wel bij hem, maar toch maakte ze zich zorgen, vooral door de combinatie van die lach en de blik op de kleine Eevee op de grond. 'Dat gaat jullie niks aan,' verkondigde Kenji. 'Dat is iets tussen mij en mijn pokémon.' Welja! Sora zwol bijna op van verontwaardiging. Goed, als zij iets wilde met haar pokémon en Kenji zou zich ermee bemoeien dan zou zij hem ook afwijzen, maar hij had het wel even wat beleefder mogen doen! De "haat" jegens de jongen werd groter en groter, maar ze hield zich in. Met haar handen gebaald als vuisten, trillend, keek ze toe hoe de jongen op zijn hurken voor zijn Eevee ging zitten en haar de dondersteen liet zijn. Hij zei iets over "lang op hebben gewacht" en "het inmaken van zijn moeder en haar waterpokémon". Vaag meende Sora zich iets te herinneren omtrent de gym die in Cerulean stond, maar of dat ook echt de watergym was, wist ze niet meer zeker. Intussen was Kenji een heel scala aan argumenten aan het vertellen aan de Eevee, welke eerst leek na te denken en daarna in huilen uitbarstte door één verkeerde zin van de jongen. 'Lekker tactvol,' bitchte Sora tegen het achterhoofd van de jongen, want hij zat met zijn rug naar haar toe.

Nog heel even luisterde ze naar de argumenten die de jongen gaf, waarna hij de steen voor Céline's neus hield en haar vroeg er over na te denken. Sora sloeg haar handen over elkaar, snoof en besloot toen dat het genoeg was. 'Doe het niet Céline!' riep ze. Ze negeerde een eventuele woedende blik of irritante opmerking van Kenji en richtte zich tot de Eevee, welke haar vragend aankeek. 'Als je evolueert naar een Jolteon, dan kun je nooit meer terug naar je Eevee-vorm!' reageerde het meisje. 'Je verandert dan volledig! Zelfs je karakter zal anders zijn. Je wordt in principe gewoon totaal iemand anders!' Ze keek haast smekend naar de Eevee. 'Ik vind je perfect zoals je nu bent.' Ze stak haar hand uit en aaide de Eevee over haar kopje heen. 'Je moet er echt heel goed over nadenken hoor,' drong ze aan. 'Hij heeft niet het recht je hiertoe te dwingen.'

OOC: Godmode Céline met toestemming =3

+2

"Dat gaat jullie geen bal aan," zei Kenji bot. Karin hief haar wenkbrauw en keek de jongen geïrriteerd aan. "Dat is iets tussen mij en mijn pokémon," voegde hij eraan toe. Karins blik veranderde van geïrriteerd naar nieuwsgierig. Hij wilde Céline laten evolueren! Het was duidelijk dat wie het doosje ook gestuurd had dolgraag wilde dat hij Céline zou laten evolueren in een Vaporeon. Zijn voorkeur leek uit te gaan naar de Dondersteen. Zou hij de Vuursteen dan niet willen hebben? Begerig keek Karin naar het kistje dat Kenji naast zich neer had gezet. Oke, nu moest ze ophouden. Straks ging ze nog kwijlen. Ze probeerde haar aandacht op het hier en nu te richten en keek naar Kenji en Céline. "Kijk Céline, hier heb ik nou al jaren op gehoopt. Een Dondersteen! Hiermee kan ik je in een Jolteon veranderen en kan ik mam en haar stomme waterpokémon eindelijk de grond in stampen!" sprak de jongen. Karin staarde hem verbijsterd aan. Goed, conclusie nummer één: Zijn moeder was een Waterpokémon trainer. Nummer twee: Hij mocht zijn moeder niet. Nummer drie: Hij had een hekel aan waterpokémon.

Karin bleef op een klein afstandje staan terwijl Kenji zijn Eevee probeerde over te halen, per ongeluk beledigde, het weer goed maakte en toen op de smeekmodus over ging. Toen stapte Sora het toneel op. Ze begon een hele tirade over hoe een pokémon volledig zou veranderen. Karin fronste, maar hield zich nog even afzijdig. Toen ook Sora uitgeraasd was liep Karin naar het drietal toe. Ze hurkte naar Céline, in plaats van voor haar, en streek even over haar rug. "Kijk Céline," zei ze vriendelijk, terwijl ze haar pokémon voor haar hield. Er was een blauwe pokémon met een vissenstaart en vinnen op te zien. Vaporeon, sprak de pokédex, "De Bubble Jet Pokémon. De cellen van Vaporeons huid zijn gelijk aan die van water, waardoor hij volledig onzichtbaar kan worden in water. Dankzij zijn kieuwen kan hij onderwater ademen. Als zijn vinnen gaan vibreren komt er binnen een paar uur regen." Karin klikte de pokédex eentje verder. Nu verscheen er een gele, stekelige pokémon. "Jolteon. De Donder Pokémon. Jolteons vacht genereert zijn eigen elektriciteit, waardoor deze Pokémon bliksemschichten van 10.000 volt kan afvuren. Wanneer een Jolteon boos of bang is kan hij zijn vacht uitzetten tot elektrisch geladen stekels." Opnieuw klikte Karin de Dex eentje verder. Nu verscheen er een rood met gele pokémon, Karin vond deze persoonlijk de mooiste. "Flareon. De Vlam Pokémon. Zijn lichaamstemperatuur kan oplopen tot 900 graden Celsius. Hij gebruikt zijn vacht om de overbodige hitte af te voeren. Flareon heeft een inwendige vuurzak, waardoor hij vuur kan spuwen van 1700 graden Celsius."

Karin klapte haar Dex dicht en keek Céline vriendelijk aan. "Dat zijn de opties die je nu hebt. Door je evolutie veranderd je uiterlijk, maar ook je karakter kan veranderen. Dat hoeft niet te gebeuren," ze wierp even een blik op Sora, "maar het kan wel. Dit kan zowel positief als negatief zijn. Maar zelfs als je veranderd blijft je echt ik, diegene die je van binnen bent, hetzelfde." Ze streek Céline liefkozend over haar kopje. Toen keek ze boos naar Kenji. "Ik weet niet wat voor familie problemen of innerlijke conflicten jij hebt,maar het is oneerlijk om je pokémon daarbij te betrekken." Karin zond hem een boze blik, aaide Céline nogmaals en stond op. Meer kon ze niet doen.

Arme CélineXD Nou ja, iedereen heeft het beste met haar voor toch? +4 voor de mooie voorlichting en nuchterheid!

Arme Céline, naar wie moest ze nu luisteren? Ze had eerst braaf geluisterd naar het verhaal van haar trainer, waarna ze wilde gaan nadenken, maar toen kwam Sora er tussendoor met een heel ander verhaal! Alsof dat de verwarring nog niet groot genoeg had gemaakt kwam ook Karin erbij om haar dingen te vertellen! Hallo! Ze was maar een kleine Eevee! Waarom moest er zo'n grote last als een keuze tot evolutie op haar kleine schoudertjes worden gedrukt? Boehoe! Tranen begonnen alweer te stromen bij Céline en uit pure frustratie rende ze weg. Als ze wilden dat ze nadacht, dan moest ze ook de ruimte en rust krijgen om dat te doen! Snel rende ze naar een boom toe en ging aan de andere kant van de stam zitten, zodat Kenji en de anderen haar niet konden zien. Daar ging ze na zitten denken over haar grote dilemma. Waarom was er niet iemand die haar kon vertellen hoe het was om te evolueren?

Boos keek Kenji naar Sora, welke duidelijk wilde verhinderen dat hij Céline liet evolueren. 'Waar bemoei jij je mee!' brieste hij. 'Ik heb alle recht om mijn pokémon te laten evolueren als mij dat goed dunkt!' Om het nog erger te maken bemoeide ook Karin zich ermee, al was haar bemoeienis minder erg dan die van Sora. Karin liet Céline zien in welke drie pokémon ze kon evolueren. Op zich was dat wel mooi, maar Kenji's besluit stond al vast. Plots zei Karin tegen hem dat hij zijn innerlijke conflicten bij zichzelf moest houden en Céline daar niet bij mocht betrekken. 'Daar is het een beetje te laat voor hè,' reageerde de jongen boos. 'Céline is daar al jaren bij betrokken!' Plotseling begon Céline weer te huilen, waarna ze weg rende. 'Céline! Kom terug!' Hij wilde achter zijn pokémon aan rennen, maar werd tegen gehouden door de Bulbasaur van Sora, welke hem met een roede tegen hield. 'Hé!' riep hij verontwaardigd en hij wierp een vuile blik op Sora. Deze keek verbaasd naar haar pokémon, welke blijkbaar uit zichzelf had gehandeld. De Bulbasaur trok hem terug naar de twee meisjes, schudde zijn hoofd en liep toen in de richting van de boom waar Céline achter was verdwenen. 'What the-' Kenji keek verbaasd van de twee meiden naar de Bulbasaur die nu vergezeld werd door Pikachu en Growlight. Pidgey streek neer in de boom waar Céline achter zat. Kenji keek met opgetrokken wenkbrauw naar dit tafereel. Blijkbaar wilde Céline nadenken en gingen de andere pokémon met haar praten ofzo?

OOC: Godmode met toestemming!

+2

Sora was blij dat ook Karin zich er mee ging "bemoeien", al leek ook het meisje een andere insteek te hebben. Zij liet Céline simpelweg zien wat voor keuzes ze allemaal had, maar leek geen duidelijke mening voor of tegen te hebben. Sora was gewoon tegen het gedwongen laten evolueren van pokémon; dat deze ze zelf wel als ze daar eenmaal aan toe waren. Goed, bij een Eevee was dat een ietwat ander verhaal, maar toch vond ze dat hij de keuze bij Céline moest laten en haar nergens toe moest dwingen. Kenji riep dat zij zich er niet mee moest bemoeien, waarop Sora riep dat hij zijn pokémon niet tot evolutie moest dwingen. Of het nou kwam door het geschreeuw of doordat ze een keuze moest maken, het was wel duidelijk dat het voor de kleine Eevee even te veel werd. Sora keek geschrokken naar de pokémon die opeens weer in huilen uitbarstte en er toen vandoor ging. Kenji wilde haar achterna gaan, maar plotseling begon Spring zich er ook mee te bemoeien. Ze greep de jongen met haar roede en zette hem terug bij Karin en Sora. De jongen leek verontwaardigd, Sora totaal verbaasd, daar zij de Bulbasaur daar geen bevel toe had gegeven. Spring keek Kenji aan, schudde haar hoofd en liep toen naar de boom waarachter Céline was verdwenen. Kenji sprak de verbazing uit die Sora voelde. Wat was hier aan de hand? Sun sprong van haar schouder en voegde zich bij Spring, evenals Arash en Kaede. 'Ik denk dat Céline even na wil denken, zonder dat wij erbij zijn,' sprak Sora wijselijk, al was ze daar niet helemaal zeker van.

Hoofdschuddend volgde Sun het hele drama omtrent Céline. Al die negatieve energie, dat was niet goed voor je karma! Daarbij was het overduidelijk ook niet goed voor de kleine Eevee, welke voor de tweede keer in huilen uit barstte en de benen nam. Sun keek toe hoe Kenji achter haar aan rende, maar toen kwam Spring er tussen. 'Hier blijven jij,' reageerde de Bulbasaur, waarna ze Kenji terug haalde. Sun keek verbaasd naar Spring, welke hoofdschuddend naar Kenji keek en toen achter Céline aan liep. Sun hoefde niet lang na te denken om een beslissing te nemen en rende achter Spring aan. Ook Arash, de Growlight van Karin, ging mee. Sun liep naar Spring en keek naar de boom waarachter Céline zich schuil hield. 'Denk je dat we haar kunnen helpen?' vroeg Sun aan de Bulbasaur. Deze knikte bedachtzaam. 'Helpen, misschien, maar haar steunen kunnen wij op dit moment beter dan die drie daar.' Ze knikte even naar de twee trainers en de coördinator die ze achter zich lieten. Sun knikte en liep om de boom heen. Even keek ze omhoog naar Kaede die op een tak boven Céline was geland, alvorens ze bij de Eevee ging staan.

'Gaat het?' vroeg ze terwijl ze de Eevee op haar schouder tikte. De Pokémon haalde haar schoudertjes op. 'Weet ik niet,' piepte ze zachtjes. 'Het is ook niet eerlijk dat ze jou deze keuze laten nemen,' mopperde Spring en ze ging aan de andere kant van Céline zitten. 'Hoezo niet?' reageerde Sun. 'Het is haar lichaam, dus is het toch mooi dat ze haar laten kiezen?'
'Ja dat wel, maar de druk die ze erbij uitoefenen is niet eerlijk,' verklaarde Spring zich nader. Sun vormde een O met haar mond, knikte en keek toen naar Céline. 'Heb je er al een beetje over nagedacht?' vroeg ze. Weer haalde de Eevee haar schouders op. 'Ik weet het niet. Het is moeilijk. Ik vind het prima om te evolueren hoor, maar ik ben er gewoon bang voor. Ik weet niet wat me dan te wachten staat.' Sun keek bedenkelijk terwijl Spring knikte. 'Heel begrijpelijk hoor. Evolueren is niet niks. Goed, ik heb er zelf geen ervaring mee, maar het lijkt me een heel aangrijpende gebeurtenis.'
'Ben je mal?' reageerde Sun. 'Evolueren is een geweldige ervaring!' Verbaasd keken de aanwezige pokémon haar aan. 'Hoe weet jij dat?' vroeg Céline. Sun grijnsde. 'Ik ben zelf ook geëvolueerd,' zei ze trots. De anderen keken haar verbaasd aan. 'Kijk, Pikachu's mogen dan wel uit Kanto komen, maar ik was eerst een Pichu, geboren in Johto. Een paar jaar geleden gingen Sora en haar familie verhuizen naar Kanto, maar omdat pokémon uit Johto niet mee mogen, moest ik in eerste instantie daar blijven. Toen hebben Sora's ouders ervoor gekozen om mij te trainen, zodat ik zou evolueren en toch mee mocht naar Kanto.' De anderen leken het nu wel te begrijpen en Sun richtte zich tot Céline. 'Ik vond het super leuk om te evolueren. Je gaat dan licht geven en je wordt groter en sterker! Karin heeft gelijk, je karakter kan veranderen, maar dat is bij mij niet gebeurd.' Ze grijnsde breed. Ja, zij was hetzelfde gebleven, maar ja, dat gold niet voor iedereen. 'Denk er gewoon goed over na, maar evolueren is niet zo erg als mijn coördinator doet beweren hoor,' knipoogde Sun.

OOC: Godmode Céline met toestemming =3

+3

Karin stond op en was best wel trots op zichzelf. Ze had als enige Céline echt geprobeerd te helpen door haar de keuzes duidelijk te vertellen. Tot haar stomme verbazing barstte de Eevee in huilen uit en sprintte ze ervandoor. Haar verbazing steeg nog hoger toen Spring Kenji tegenhield toen deze achter zijn Pokémon aan wilde rennen. "Ik denk dat Céline even na wil denken, zonder dat wij erbij zijn," zei Sora wijs. Karin knikte en keek Céline na. Sun, Arash en Kaede volgden de Eevee naar de boom. Karin zuchtte even. Wat een toestand. Ze liep naar Ithai en zakte naast hem in het gras. Afwezig streelde ze over zijn rug, Ithai liet niet blijken dat hij het merkte. Zou Arash het ook zo moeilijk vinden om te evolueren? Hij zou veranderen, maar zijn type zou hetzelfde blijven. Hij werd alleen heel wat groter. Haar blik ging terug naar het kistje van Kenji. Zou hij die vuursteen willen houden? Het was niet echt het moment om dat de vragen. Karin vroeg zich af wat de jongen zou doen als Céline weigerde te evolueren of nog erger, besloot dat ze een Vaporeon of Flareon wilde worden. Het meisje zuchtte en bleef haar Nidoran strelen. Wat een toestand.

Jeetje, wat maakte iedereen zich druk zeg. Snapten ze dan niet dat ze Céline overstelpten met al die informatie en keuzes? Arash draafde rond het drietal, niet echt in staat wat te doen. Toen werd het Céline teveel. Triest keek de Growlithe haar na. Het moest verschrikkelijk zijn om zoveel keuze te hebben. Spring liep naar de boom toe en toen ook Sun die kant op ging sprintte Arash achter ze aan. Hij hoorde Kaede door de lucht fladderen en op een tak landen. Hij keek even achterom naar Ithai, maar die lag nog altijd nukkig met zijn ogen gesloten in het gras. Ondertussen waren ze bij Céline aangekomen. Arash plantte zijn kont in het gras en luisterde naar het gesprek van de drie dames. Zijn nieuwsgierigheid werd pas echt gewekt toen Sun uitriep: "Evolueren is een geweldige ervaring!" Ze vertelde over haar verleden in Kanto en Arash luisterde met een schuin hoofd. Dus Pikachu had een pre-evolutie! Goh, dat wist hij helemaal niet.

Hij richtte zijn blik nu op Céline. Hij had de Eevee al wat beter leren kennen. Ze was erg aardig, maar ook wat laf en aanstellerig. Ze kon verbazend goed overweg met haar botte trainer, Arash zou hem allang in zijn kont gebeten hebben. "Céline, ik snap het wel hoor," zei Arash vriendelijk. "Ik kan ook enkel evolueren met een steen. Het is eng als je de keuze hebt, maar eigenlijk is het niet anders dan bijvoorbeeld Kaede's evolutie." Hij knikte naar Kaede, die bevestigend knikte. "Je moet evolueren als je er klaar voor bent, als je sterk genoeg bent. Lichamelijk en geestelijk. Denk je dat je er nu al klaar voor bent?" Arash keek haar vragend aan. Hij had er ook al veel over nagedacht en na twee jaar training dacht de Growlithe er wel aan toe te zijn. Mits Karin natuurlijk een Vuursteen te pakken wist te krijgen.

+2!

Kenji knarste met zijn tanden en sloeg zijn armen over elkaar. Wat moest hij nu doen? Wachten leek de enige optie, maar voor hoe lang? Moest hij hier soms tot laat in de avond blijven wachten? Hij had eigenlijk geen zin om hier doelloos te zitten niksen terwijl hij ook nuttige dingen zou kunnen doen, zoals trainen, of eten, of- Hé wacht! Hij kon Vulcan wel even gaan trainen nu hij toch niks te doen had! De jongen pakte de pokéball van zijn vogelpokémon en haalde de Spearow tevoorschijn. Vulcan vloog een paar rondjes om zijn vleugels te strekken en bleef toen voor hem fladderen. 'Oké jongen, het wordt tijd voor een beetje training.' De Spearow knikte en wachtte op aanwijzingen van zijn trainer. Kenji keek even om zich heen. Het makkelijkste was natuurlijk om een boom als slachtoffer te gebruiken, maar vechten tegen een andere pokémon zorgde toch voor de meeste ervaring. Even gleden zijn ogen naar de Nidoran van Karin, welke in het gras lag te slapen. Zou hij Karin uitdagen voor een gevecht? Eigenlijk wilde hij nog wel een revanche van hun gevecht in het bos, maar Ithai was waarschijnlijk veel meer getraind dan Vulcan, dus dat was niet zo'n goed idee. Hij kon natuurlijk ook Sora uitdagen, of Karin gewoon belagen, maar ook die ideeën waren niet zo aanlokkelijk. Goed, dan toch maar gewoon een boom of- Opeens spotte de jongen een Weedle, misschien wel één van de meest nutteloze Pokémon op deze aarde. 'Vulcan! Grijp die Weedle!' riep Kenji, wijzend op de Bugpokémon die zojuist uit een boom tevoorschijn was gekomen. Vulcan draaide zich om en vloog in volle vaart op de Weedle af. Deze schrok zich een hoedje en dook nog net op tijd weg om de Spearow te ontwijken. Vervolgens vuurde hij een Poison Sting af ter verdediging. 'Vulcan, Wirl Wind!' De Spearow gehoorzaamde en creëerde een stevige windvlaag die niet alleen de Poison Sting weg blies, maar ook de Weedle. De Pokémon werd hard tegen een boom geblazen en bleef daar even versuft zitten. Kenji zuchtte. Zo was het ook geen bal aan zeg.

Céline keek vertwijfeld naar haar vrienden. Goed, ze kende de pokémon om haar heen nog niet zo heel lang, maar ze vond dat ze hen toch al wel tot haar vrienden mocht rekenen. Ze waren immers allemaal hier om haar te steunen in haar keuze. Sun zat rechts van haar en riep dat evolueren fantastisch was. Verbaasd keek de Eevee naar de Pikachu. Hè? Maar Pikachu's hadden toch geen pre-evolutie? Blijkbaar wel, want Sun vertelde over dat zij oorspronkelijk uit Johto kwam en dat zij eerst een Pichu was geweest. O wat leuk! Céline luisterde nieuwsgierig naar Suns beschrijving van evolueren. Het was fijn om van iemand te horen hoe het was om te evolueren. Dat maakte het een stuk gemakkelijker om in te beelden. Céline probeerde zich voor te stellen hoe het zou zijn om licht te geven en groter te worden, maar werd afgeleid door Arash die nu ook zijn aandeel in het steun betuigen gaf. 'Ik snap het wel hoor,' zei de Growlight op vriendelijke toon. 'Ik kan ook enkel evolueren met een steen.' O ja, dat was waar ook! 'Ja, maar jij hoeft niet uit drie evoluties te kiezen,' fluisterde Céline en ze keek weer naar de grond.

Waarom moest zij nou weer degene zijn met drie opties? Of eigenlijk waren het er vier, aangezien ze ook nog kon kiezen voor niet evolueren, al zou Kenji haar die keuze niet in dank afnemen. 'Je moet evolueren als je er klaar voor bent, als je sterk genoeg bent. Lichamelijk en geestelijk. Denk je dat je er nu al klaar voor bent?' besloot Arash zijn verhaal. Céline knikte. 'Bedankt allemaal.' Ze toverde een zwak glimlachje tevoorschijn. Was ze er klaar voor, om te evolueren? Ze dacht diep na. Hoe lang was ze nu al bij Kenji? Toch zeker al twee jaar, als het al niet drie waren inmiddels. Ze knikte, meer als bevestiging tegen zichzelf. Ze was nu lang genoeg bij Kenji om te zeggen dat ze er klaar voor was. Daarbij was het altijd al zijn plan geweest om haar in een Jolteon te veranderen, dat had hij haar al vanaf het begin verteld. Ze had alleen niet verwacht dat ze ook echt de keuze zou krijgen voor iets anders of helemaal niet. Goed, eigenlijk had Kenji haar alleen de keuze van wel of geen Jolteon gegeven en was Karin zo lief geweest haar de andere twee opties voor te leggen, maar voor Céline was het wel duidelijk. Het was tijd.

Resoluut stond de kleine Eevee op. Ja, ze had haar keuze gemaakt. Het was nu of nooit. Met opgeheven kopje liep ze om de boom heen, terug naar haar trainer, die inmiddels bezig was de tijd te doden door Vulcan te trainen. Céline keek even op naar de stoere Spearow. Ze wist wel waarom Kenji hem zo cool vond, maar toch was zij nog altijd zijn trots. Ha! Ze stak even haar tong uit naar de Spearow, welke haar spottend aankeek. Ze negeerde hem echter en liep trots door naar Kenji. Voor hem bleef ze staan. 'Ik heb mijn keuze gemaakt!' piepte ze blij naar de jongen voor haar. Helaas kon hij haar niet verstaan, maar begrijpen deed hij haar wel.

Kenji was al op zoek naar het volgende slachtoffer toen Céline opeens weer tevoorschijn kwam. Ze liep heel trots, wat er echt heel abnormaal en vreemd uitzag voor de Eevee. 'Dus,heb je je keuze gemaakt?' vroeg hij, neerkijkend op de kleine Pokémon die nu voor hem stond. De Eevee piepte blij tegen hem. Kenji grinnikte, ging op zijn hurken zitten en stak zijn hand uit. Op zijn handpalm lag de Thunderstone die hij van zijn moeder had gekregen. Céline piepte weer blij, zette haar ene voorpoot op zijn knie en legde haar andere pootje op de evolutiesteen. Kenji hield zijn adem in toen Céline en de steen allebei licht begonnen te geven. De steen versmolt met de steeds groter wordende Céline. De druk op zijn hand en knie werd groter terwijl de Pokémon voor hem ook steeds verder groeide. Ze kreeg opeens allemaal stekels en veranderde totaal van kleur. Het gloeien hield op en opeens stond er een Jolteon voor hem. Kenji keek even in de ogen van Céline. Hij herkende de vrolijke twinkeling in haar ogen en grijnsde toen scheefjes. Hij sloeg zijn armen om de nek van de Jolteon heen en omhelsde haar stevig. Hij verborg zijn gezicht voor de meiden. Die mochten niet zien dat hij huilde.

+4!

Afwachtend keek Sora naar de boom waarachter haar twee Pokémon met die van Kenji en Karin zaten te praten. Wat zou Céline kiezen? Ze hoopte vurig dat de kleine Eevee zich niet te veel door Kenji zou laten beslissen en toch vooral zelf een keuze zou maken. Misschien dat Sun haar een beetje advies kon geven. Die was immers al een keer geëvolueerd, dus die had er ervaring mee. Sun was echter wel grotendeels uit eigen overweging geëvolueerd. Goed, haar ouders hadden de Pichu wel heel hard getraind zodat ze zou evolueren, maar het was toen haar tijd ook om te veranderen (en Sora zou niet zonder de Pokémon zijn vertrokken) Ach, wat, zolang de Eevee maar goed na zou denken! De groenharige liet haar ogen afglijden naar karin. Het rozeharige meisje was naast haar Nidoran in het gras gaan zitten. Sora zuchtte diep. Ja, zitten was nu wel een goed idee. Ze liep naar Karin toe en plofte naast haar neer. Haar blik gleed even naar Ithai. Hmmm, misschien wilden Summer en Moon ook wel even wat frisse lucht. Goed, Moon zat nog geen half uur in haar pokéball, maar het ging om het idee. Ze haalde de pokéballs van haar Venonat en Clefairy tevoorschijn en liet ze uit hun bal komen. Venonat schudde zijn paarse vacht even uit en kwam toen hij Sora op schoot zitten. Het meisje grinnikte en aaide de paarse vacht van de Venonat. Moon keek even naar de lucht en begon toen vrolijk rond te springen onder een vrolijk 'Clefairy!' Sora grinnikte. Ja, pokémon vonden het ook wel fijn om even de benen te strekken.

Sun keek vrolijk naar de pokémon om haar heen. Ze waren allemaal verbaasd geweest om te horen dat zij al geëvolueerd was. Ha! Had ze hen toch even iets nieuws verteld! O wat was ze geweldig! Arash vertelde dat ook hij de keuze had tot evolutie, omdat ook hij een steen nodig was. Sun herinnerde zich toen pas dat ook zij de keuze nog weer had, omdat zij alleen een Raichu kon worden door middel van een Thunderstone. Ze was echter niet van plan nog een keer te evolueren, hoe leuk het ook was. Ze was wel tevreden met de vorm die ze nu had. Bovendien zou ze niet meer op Sora's schouder kunnen zitten als ze een Raichu was. Man Sora kon dan nog beter op háár schouder gaan zitten! Plots stond Céline op en liep met geheven koppie terug naar de mensen. Ah, blijkbaar had ze haar keuze gemaakt! Sun en Spring kwamen ook achter de boom vandaan en gingen bij Sora zitten. Zo hadden ze een mooi uitzicht op Kenji en Céline. De jongen zat op zijn hurken voor de Eevee, welke nu met zijn voorpootjes op Kenji's schoot klom. Sun grijnsde. De Eevee had duidelijk gekozen.

'Hé daar zijn jullie!' Vrolijk aaide Sora Sun en Spring over hun koppies. Toen keek ze op naar Céline en Kenji. Het was duidelijk dat de Eevee een keuze had gemaakt, maar welke was het? Kenji ging op zijn knieën voor de Eevee zitten en deze ging op zijn knieën staan. Toen al wist Sora wat de Pokémon had gekozen en inderdaad. Zwijgzaam keek Sora toe hoe de Eevee licht gaf en begon te groeien. Sun keek er met twinkelende ogen naar en even glimlachte Sora. De Pikachu moest vast terugdenken aan haar moment van evolutie. Sora zuchtte en keek weer naar Kenji en de nu groter geworden Céline. De kleine Pokémon was nu een Jolteon, groot, geel en vast sterker dan een Eevee. Sora glimlachte, stond op en liep naar het tweetal toe. 'Je ziet er mooi uit Céline,' glimlachte ze en ze aaide de Jolteon over haar kop. 'Jol!' riep de Pokémon. Sora glimlachte weer. Het was wel duidelijk dat Céline blij was met haar evolutie, of ze was heel goed in het verbergen ervan.

OOC: Godmode met toestemming!

+2

Sora plofte naast haar in het gras en Karin glimlachte halfslachtig naar haar vriendin. In gedachten verzonken keek ze toe hoe Kenji een Weedle belaagde met Vulcan, wat haar aan haar aankomende Gymgevecht deed denken. Ze had nog geen idee hoe ze dat aan ging pakken. Ze wist dat het een Watergym was, dus Arash viel af. Nogal balen, aangezien dat haar sterkste pokémon was. Haar blik ging even naar Ithai. Hij had Shock Wave gebruik in het gevecht tegen Brock's Onix, ze wist het zeker. Maar de aanval was zwak geweest, het water had het alleen erg versterkt. Als ze Ithai's Shock Wave wist te perfectioneren zou ze een groot voordeel hebben tegen de Watergymleider. Karin fronste. Hoe heette de Gymleidster ook al weer? Cynthia.. Cynthia Claves. Dat was het. Eigenlijk was het niet zo heel interessant hoe de vrouw heette, ze moest weten hoe ze haar moest verslaan! Karin staarde weer in de verte. Goed, Arash viel dus af. Ze wilde hem niet zoveel risico laten lopen. Dus dan hield ze Ithai en Kaede over. Haar blik ging naar de boom waar Kaede in zat. De Pidgey was nog niet erg sterk, bijster veel training had hij nog niet gehad. Daar moest ze dus nog wat aan doen. Waarschijnlijk zou Kenji de Gym eerder uitdagen dan zij, iets wat Karin wel een beetje dwars zat. Wat als hij hem eerder versloeg dan zij? Hij had zijn Boulder badge ook al langer. Het meisje zuchtte. Ze moest zich niet op laten jagen. Ze kon niet onvoorbereid die Gym binnen denderen. Eerst trainen, ze moest geduld hebben.

De wind blies zachtjes door zijn vacht. Uit gewoonte snoof Arash de lucht op en definieerde vele verschillende geuren. Het gras, de bomen, de aarde, maar ook mensen en pokémon. Zijn zwarte ogen bleven even op Céline hangen. Ze leek diep na te denken over wat hij gezegd had. Trots stak hij zijn borst wat meer naar voren. Jaja, hij had echt wijs geklonken! Plotseling stond Céline op. Arash keek haar wat verwilderd na, maar begreep toen dat de Eevee een keus had gemaakt. Snel stond hij op en trippelde achter haar aan. De Eevee bleef voor haar trainer staan, maar Arash draafde door tot hij weer aan Karins voeten stond. Het meisje was opgestaan toen Céline terug was gekomen. Kenji hurkte neer bij Céline en toen Arash over zijn schouder keek zag hij zelfs Ithais oog open gaan. Jaja, een evolutie zag je niet elke dag!

Céline kwam terug! Snel sprong Karin overeind en liep richting Kenji. Ze bestudeerde de Eevee. Ze was zo blij, zo opgetogen. Waarschijnlijk had ze in Kenji's voordeel besloten. Haar vermoeden werd bevestigd toen de jongen haar de Thunderstone aanbood en Céline resoluut haar poot erop legde. Met stijgende verbazing keek Karin naar de ontwikkelende pokémon. Wat was een Jolteon groot! Kenji omhelsde zijn nieuwe pokémon, een gebaar dat ze niet van hem had verwacht. Ze kwam wat naderbij om Céline te bewonderen. "Wauw Célien, je zie er heel gaaf uit!" Karin streek de Jolteon over haar rug en kon haar niet geloven dat en elektriciteit in opgeslagen lag. Zo'n evolutie was echt gaaf!

*dub dub* +3!

Kenji veegde zijn tranen snel weg toen hij de stemmen van Sora en Karin vlak bij zich hoorde. De twee meiden mochten niet zien dat hij huilde, dat zouden ze hem dan tot in de eeuwigheid in herinnering brengen. Hij stond op en keek grijnzend naar Céline, welke trots de complimentjes van de twee meisjes in ontvangst nam. Jaja, hij had een goede keuze gemaakt. Jolteon was niet alleen handig tegen waterpokémon, wat een groot voordeel zou zijn in de gym, maar hij was ook gewoon heel erg cool! Over de gym gesproken, daar moest hij nog wel even voor trainen. Even gluurde hij naar Karin. Zij zou vast en zeker ook de gym gaan uitdagen, maar hij zou eerder zijn. Zijn pokémon waren wel klaar voor een gevecht, zeker Céline. Goed, hij moest nog wel even aan de slag met haar elektrische aanvallen, maar daarna zou hij naar de gym gaan en zijn moeder verpletteren! Hij grijnsde breed en aaide Céline over haar kop. 'Oké meid, laat maar eens zien wat je kan.' Céline stootte een vrolijke 'Jol!' uit. Ze zette de stekels van haar vacht omhoog en leek elektriciteit op te wekken. Er kwam in ieder geval wat geknetter van haar vacht af. Kenji keek grijnzend toe hoe de Jolteon zichzelf oplaadde en toen een flits elektriciteit los liet. Helaas voor Vulcan zat hij vol in de vuurlinie en de pokémon werd uit de lucht geschoten. Met een smak belandde de Spearow op de grond, waarna hij overeind sprong en woedend tegen Jolteon begon te kwetteren. Kenji grinnikte en wende zich toen tot Karin. 'Zeg Karin, wat dacht je van een gevecht om ons voor te bereiden op de gym?' Vechten met Karin zou een prachtige manier zijn om even te oefenen. 'Sora, wil jij dan scheidsrechter zijn?' Hij keek het groenharige meisje doordringend aan. Hopelijk wilde ze meewerken en zo niet, dan ging het maar zonder scheids. Hij zou toch wel gaan winnen.

+1

Sora glimlachte blij bij het zien van de trotse houding van Céline. Het was wel duidelijk dat al die complimentjes haar goed deden. Logisch natuurlijk, want een ego moest af en toe gestreeld worden. Kenji wilde graag weten wat de Jolteon kon, wat de pokémon maar al te graag demonstreerde. Onbedoeld, Sora nam in ieder geval aan dat het niet gericht was, schoot de Jolteon Kenji's Spearow uit de lucht. Deze was hier uiteraard niet mee in zijn sas en reageerde boos. Het viel Sora nog mee dat de Spearow niet in de aanval ging, of wist hij ook wel dat hij in het nadeel was tegen de elektrische pokémon? Of had Kenji toch meer gezag over zijn pokémon dan Sora had gedacht? Wat ze in ieder geval wel wist, was dat de jongen dol was op vechten. Hij daagde Karin uit voor een gevecht en vroeg aan haar of zij scheidsrechter wilde zijn. Sora knikte. 'Ja hoor, is goed.' Eigenlijk wilde ze zelf ook wat trainen, maar het was waarschijnlijk leerzamer om het vechten eerst bij Karin en Kenji af te kijken en daarna zelf toe te passen. Het meisje ging langs te kant staan en wachtte tot het tweetal wat had afgesproken en iedereen klaar was voor de strijd. Spring, Sun, Summer en Moon kwamen bij haar staan, zodat ze het ook konden volgen. 'Ja jongens, kijk maar goed. Hier kunnen wij allemaal waarschijnlijk heel wat van leren.' Ze glimlachte naar haar pokémon en keek toen weer naar Karin en Kenji. 'Zijn jullie zover?'

OOC: Hmm, mja, meer kreeg ik er niet uit.

+1

Okee, ze moest het Kenji nageven. Na deze evolutie had hij veel meer kans om de watergym te verslaan. Ugh, ze moest echt nog hard trainen.. Misschien moest ze een elektrische pokémon zien te vangen? Maar waar moest ze die zo snel weghalen? Vanuit haar ooghoeken gluurde ze naar Sora en haar pokémon. Sun zou perfect zijn voor deze Gym! Sora had haar al vrij lang en ze was een elektrisch type. Misschien moest ze maar eens vragen of ze de Pikachu kon lenen. Opeens weg ze ruw uit haar gedachten gehaald door Céline. De Jolteon schoot opeens een donderstraal af naar de hemel. Geschrokken sprong Karin opzij en keek naar de lucht. Wow, dat was zo cool! Vulcan was het niet echt met haar eens, want de arme Spearow was vol geraakt door de aanval. De vogelpokémon stortte ter aarde, maar was al gauw weer op de been om Céline de huid vol te kwetteren. Karin grinnikte even. Arme Vulcan. "Zeg Karin, wat dacht je van een gevecht om ons voor te bereiden op de gym?" vroeg Kenji plotseling. Het rozeharige meisje keek verbaasd op en beet twijfelend op haar lip. Wilde ze wel tegen de net geëvolueerde Céline vechten? Ondertussen had Kenji Sora al geronseld als scheidsrechter en nam het meisje wat afstand van hun.

Karin keek even naar Ithai. Die leek gebiologeerd naar Céline te kijken. Ithai was best sterk, hij had immers Brock's Onix weten te verslaan. Bovendien was ze hem hard nodig voor de volgende Gym. "Ithai?" vroeg ze twijfelend. De Nidoran keek vrij ongeïnteresseerd naar haar op. "Wil je tegen Céline vechten?" Ithai keek haar wat verbaasd aan, verplaatste zijn blik naar de Jolteon en knikte toen vastbesloten. 'Goed, we doen het," zei ze tegen Kenji. Karin liep een stukje terug over de weg, totdat er voldoende afstand tussen haar en Kenji zat. Ze draaide zich om en liet haar blik over Ithai en Céline glijden. Voor zover zij wist waren Joleon alleen extreem gevoelig voor Grond aanvallen. Arash kon Dig, maar Ithai niet. Gelukkig waren Nidoran niet extreem gevoelig voor Elektische aanvallen. "Ithai, probeer dichtbij genoeg te komen om haar te raken met Poison Sting," zei Karin vastberaden. De enige lange afstand aanval die hij kende was Waterpulse, maar ze wilde absoluut voorkomen dat er water in het spel zou komen. Dit kon nog lastig worden..

Hèhè, ja Sun zou perfect zijn hè =p +2!

Kenji nam wat afstand van zijn tegenstander en zag tot zijn genoegen dat ze voor haar Nidoran koos. Stiekem had hij gehoopt op Pidgey, maar het meisje was natuurlijk niet zo dom als ze zich soms voordeed. Toch vond hij het er stom uit zien dat ze haar pokémon vroeg of hij wilde vechten. Halloho! Wie was er nou de trainer en wie de pokémon? Je hoorde je pokémon niks te vragen, je gaf bevelen! Goed, dan wel iets subtieler, maar als Kenji Céline steeds had gevraagd of die wilde vechten, dan had ze nog nooit één gevecht meegemaakt! Inmiddels waren ook IIthai en Karin klaar en kon het gevecht beginnen. Het meisje stuurde haar pokémon in de aanval om dichterbij te komen voor zijn poison sting. Kenji was echter niet van plan het de rozeharige gemakkelijk te maken. Een grijns verscheen op zijn lippen toen hij zich bedacht dat Ithai een Poison-soort was, en poison-pokémon konden niet tegen- 'Céline, doe Dig!' De Jolteon knikte en verdween vliegensvlug onder de grond. Hèhè, niet alleen zou Ithai hem nu niet kunnen raken, hij was eveneens zwak tegenover deze Grond-aanval. Ha! Kon het nog beter?

Nieuwsgierig keek Sora van de één naar de ander, wachtend op wat actie. Karin nam al gauw het voortouw en stuurde Ithai in de aanval. Sora wist niet goed of Ithai in het voordeel of het nadeel was tegen Céline, maar ze was benieuwd naar het verloop van dit gevecht. Als reactie op Karins aanval liet Kenji Céline Dig gebruiken, iets wat hij haar met een grote grijns op zijn lippen opdroeg. Blijkbaar was hij heel tevreden over zijn tegenaanval. De groenharige pakte haar pokédex, opende deze en begon te zoeken naar poison-pokémon en hun zwaktes. Pokémon van het Poison-type zijn zwak tegen grond- en vechtaanvallen, vertelde het apparaatje. Aha! Dus daarom was Kenji zo blij met zijn aanval! Het was niet alleen een goede manier om de aanval van de Nidoran de ontwijken, maar het was ook nog eens een aanval waar hij zwak tegen was! Snel richtte Sora haar ogen weer op het strijdveld. Ze wilde niks missen natuurlijk, want anders leerde ze niks!

Ingespannen tuurde ze naar het nu half verlaten veld. Alleen Ithai was nog op het veld aanwezig en van Céline ontbrak nog ieder spoor. Waar zou de Jolteon boven komen? 'Céline! Nu!' riep Kenji en Sora vernauwde haar ogen tot spleetjes om te zien wat er ging gebeuren. De grond onder Ithai begon te bewegen en langzaam ontstond er een steeds groter wordende berg. Oh! Céline zat ónder Ithai! Ingespannen keek Sora van Ithai naar Karin. Wat zou die tegen deze aanval doen? Had ze nog tijd om te reageren, of zou de aanval hard aankomen? Eigenlijk vroeg Sora zich wel eens af of de pokémon echt pijn leden wanneer ze geraakt werden door een aanval. Haar leek het in ieder geval geen pretje.

OOC: Godmode met toestemming!

Ithai stormde naar voren. Karin kon nog altijd niet bevatten dat zo'n kleine pokémon zoveel attitude en lef in zich kon hebben. Aardig wat pokémon zouden bij het zien van een net geëvolueerde Jolteon snel de andere kant op rennen, maar Ithai niet. Die rende halsoverkop het gevaar tegemoet, alsof hij wat te bewijzen had. Niet tegenover haar, dat wist ze zeker. Misschien voor zichzelf? Karin wist het niet, maar was wel blij met zijn strijdlust. "Céline, doe Dig!" riep Kenji over het veld. Karin vloekte binnensmonds. Ze was compleet vergeten dat Céline die aanval al als Eevee had gekund! Ze had alleen stilgestaan bij de nieuwe, elektrische van Céline. Karin beet op haar lip. Ithai was ondertussen tot stilstand gekomen en keek wat verloren om zich heen. Wat moest ze doen? Ze liet Ithai's moveset haar gedachten passeren, maar niks leek nuttig op het moment. Waarom kon hij niet zoiets als Earthquak? Wacht, misschien omdat hij dat pas kon leren als Nidoking. Karin zuchtte. Great. Ze richtte haar aandacht weer op het gevecht. Céline kon elk moment bovenkomen!

Slippend kwam ik tot stilstand. Nee he? Dat laffe onderkruipsel was onder de grond verdwenen. Ik wierp even een blik achterom, maar het werd al gauw duidelijk dat ik niks aan mijn trainer zou hebben. Een zucht ontsnapte mijn bek. Waarom was ik niet gevangen door een betere trainer? Snel ging ik over mijn opties. Ik kon Water Pulse gebruiken in de tunnel die Céline had gegraven, maar ik wilde liever geen water gebruiken. Mijn Poison Sting zou geen nut hebben, omdat het geen rechte tunnel zou zijn. Shock Wave was nutteloos, bovendien wilde ik niet het risico lopen dat die blauwe me uit zou lachen om mijn zielige elektrische aanval. Goed, afwachten dus. Ik bleef roerloos staan en spitste mijn grote oren. Die had ik niet voor niks, ik hoorde vrijwel alles. Het versnelde gebonk van Karins hart, Arash' hijgende ademhaling en.. Het geluid van gegraaf onder de grond. Ik grijnsde scheef op het moment dat Kenji het bevel gaf. Stomme jongen, zo was het hele verrassingseffect toch weg? Bovendien had ik al gehoord waar die gele mol zich bevond; recht onder me. De grond begon te bewegen, ik sprong van de molshoop af, Céline miste en ik viel aan met mijn giftige hoorn. Van zo dichtbij zou ik niet makkelijk kunnen missen.

Hèhè, heel leuk! Uhm. +3!

Was dit nu het moment voor een triomfantelijke lach? Kenji vond van wel, want hij was gewoonweg briljant. Karin dacht dat ze slim had gekozen met Ithai, maar helaas voor haar kon zijn geliefde Céline een grondaanval, namelijk Dig. Kon dit nog beter worden? Natuurlijk niet. De jongen was al helemaal zeker van zijn overwinning en was al helemaal klaar om zijn overwinningslach uit te stoten toen Ithai dat weer moest verpesten. Zodra Céline boven kwam om de Nidoran van onder een flink te grazen te nemen, sprong het kleine beest verdorie opzij! En om het nog erger te maken prikte hij Céline ook nog eens met zijn hoorn! O als Kenji een vuurpokémon was geweest had hij nu zeker vuur staan spuwen. Die verdomde kleine etter! En dat zonder een aanwijzing van Karin! Handelde hij nou uit zichzelf? Of hadden Ithai en Karin toch een betere band opgebouwd dat hij in eerste instantie had gedacht? Kenji baalde zijn vuisten en keek woest naar de vechtende pokémon. Céline was geraakt door de Poison Sting van de Nidoran; ze had hem helaas niet meer kunnen ontwijken. Kenji kon alleen maar hopen dat zijn pokémon niet ook nog eens vergiftigd was, want dat zou helemaal rampzalig zijn.

Goed, tijd voor een tegenaanval. Tijd om dat kleine onderkruipsel te laten zien wie hier de baas was! 'Céline! Doe je Thundershock!' Ha, de Jolteon en Nidoran stonden nog dicht genoeg bij elkaar (ieder aan weerszijde van de door Céline gecreëerde molshoop) voor een rake klap. De vacht van Céline ging overeind staan en begon te knetteren. 'Jol!' riep de pokémon bij wijze van strijdkreet, waarna er een bliksemstraal op Ithai afschoot. Ha! Knappe pokémon die dat nog kon ontwijken!

Ach jemig wat was dit spannend! Sora wist niet waar ze moest kijken terwijl de spanning steeg. Het wachten was op Céline die boven de grond zou verschijnen en de reactie van Ithai daarop. Wat zou Karin doen? En wat zou Kenji doen wanneer Karin had gereageerd? Ingespannen keek Sora toe hoe Ithai langzamerhand op een molshoop kwam te staan, maar de kleine pokémon reageerde adequaat en sprong opzij zodat de aanval van Céline miste. Als tegenreactie zette de pokémon zijn hoorn in de zij van de Jolteon en gooide hem zo van de heuvel af. Sora keek met open mond toe naar het gevecht. Wauw wat goed van Ithai! En dat zonder een aanwijzing van Karin! Wacht, klopte dat wel? Pokémon hoorden toch te wachten op aanwijzingen van hun trainers? Of was er voor hen ook de ruimte voor een eigen invulling wanneer de trainer te traag was om te reageren? Haar blik gleed naar haar pokémon. Zouden zij ook zelf een beslissing nemen wanneer zij daar niet toe in staat was? Of zouden ze braaf blijven wachten op haar aanwijzingen? Ze wist het niet, want ze had eigenlijk nog nooit met iemand gevochten. Hmmm, misschien moest ze dat binnenkort maar eens doen.

Haar blik ging terug naar het strijdveld toen Kenji een commando naar zijn Jolteon riep. De gele pokémon zette zijn stekels op, waardoor ze nog groter leek dan ze al was, en begon te knetteren. Elektriciteit verzamelde zich in en om de Jolteon, waarna deze een bliksemstraal op Ithai afschoot. Sora keek met grote ogen naar de kleine, paarse pokémon. Zou deze ook dit keer nog tijd hebben om te reageren? Zou hij weer zelf wat gaan doen, of wachten op Karin? Nerveus wachtte het meisje af. Het was echt nog een raadsel wie dit gevecht nou zou gaan winnen.

O nee, wat moest ze doen? Ithai achter Céline aan laten gaan? Maar onder de grond kon ze niet zien wat ze deden.. Bovendien was hij gevoelig voor grond aanvallen, dus was het niet echt in zijn voordeel om het onder de grond te stoppen. Okee, dat klonk raar. Focus! Karin beet op haar lip en moest toegeven dat ze het echt even niet meer wist. Gelukkig had Ithai ook een stel hersens. Toen de grond onder zijn poten begon te bewegen, sprong hij zelf aan de kant en viel hij aan! Karin kon het niet laten om juichend op en neer te springen. "Goed zo Ithai!" riep ze naar haar Nidoran. "Céline! Doe je Thundershock!" riep Kenji toen. Nee! Een elektrische aanval van zo dichtbij... "Ithai, ontwijk hem!" riep het meisje wanhopig, maar het was al te laat. De bliksemstraal raakte de Nidoran vol op zijn borst, hij werd achterover geslingerd en bleef toen in het stof liggen. Hoe was dat mogelijk? Was hij met één aanval uitgeschakeld? Net toen Karin naar Sora wilde kijken voor haar oordeel, begon Ithai weer te bewegen. Hij drukte zich grommend weer overeind, zijn poten trilden nog van de grote elektrische schok. "Ithai!" riep ze uit. "Gaat het wel?" De Nidoran knikte, maar Karin was niet echt overtuigd. "Goed dan, probeer je Dubble Kick." Ithai liep twee passen naar voren, maar zakte toen weer door zijn rechtervoorpoot. "Ithai, dit gaat niet. We moeten gewoon toegeven dat.." "NIDO!" schreeuwde de Pokémon door haar heen. Zoveel wilskracht, zoveel overtuiging.. Hij wilde gewoon niet toegeven dat hij had verloren. Ithai wilde niet verliezen..

Plotseling begon de kleine pokémon fel te gloeien. Zijn hele gloeiende als een felle ster, net zoals Céline een paar minuten eerder had gedaan. Zijn lichaam groeide en toen de gloed verdween, stond er een sterke Nidorino. Karin staarde met open mond naar haar pokémon. Ithai was geëvolueerd! Ze kon het niet geloven dat hij zomaar geëvolueerd was! Ithai gaf niemand de tijd om zich lang te verwonderen over zijn evolutie, want de Nidorino stormde weer naar voren om Karins eerdere bevel uit te voeren. Het leek erop dat de kansen nu weer anders lagen..

OOC: Evolutie met toestemming.

Haha, Ithai is wel een volhouder =p +2!

Ja, het was weer tijd voor een overwinningslach! Kenji wist het zeker, na die prachtige voltreffer van een Donderschok kon hij niet anders dan winnen! Ithai was inderdaad aardig toegetakeld, maar het beest weigerde botweg op de tegen. Toen Karin toe wilde geven ging de Nidoran gewoon door! 'Ik zou naar mijn trainer luisteren als ik jou was Ithai, je wint dit toch niet!' deed Kenji er nog een schepje bovenop. Ghehe dacht dat paarse onderkruipsel nou echt dat hij kon winnen? Blijkbaar wel, want hij gaf niet op. Sterker nog, de Nidoran veranderde in een lichtgevend ding. Als Kenji niet beter zou hebben geweten, zou hij gedacht hebben dat dit een soort aanval was, maar hij had Céline net een paar minuten geleden zien evolueren en Ithai deed nu hetzelfde. De na-aper! Kenji kon een zachte vloek niet onderdrukken toen de Nidoran ophield met licht geven en hij de grotere (nog altijd paarse) versie zag; Nidorino. Kenji moest toegeven dat de pokémon er op deze manier toch al een stuk cooler uit zag.

Lang om daar bij stil te staan had hij echter niet, want de Nidorino stormde op Céline af om een Dubble Kick uit te voeren. Kenji dacht na en reageerde toen. 'Céline, ontwijk en doe je Iron Tail!' De Jolteon gehoorzaamde, al was ze niet snel genoeg om de eerste schop van Ithai te ontwijken. Ze herstelde zich echter, ontweek de tweede schop, sprong op en voerde toen haar Iron Tail uit. Zo, tijd voor een verpletterende aanval van boven. Dat kon die Nidorino vast niet lang op de been houden.

Hoewel het gevecht spannend was om naar te kijken, begon Sora zich als scheidsrechter toch behoorlijk nutteloos te voelen. Eigenlijk had zij pas wat te doen aan het einde van het gevecht; roepen dat de één was uitgeschakeld en dat de ander had gewonnen. Haar ogen volgden het verloop van het gevecht; Ithai ontweek Céline en stak haar met een Poison Sting, de Jolteon sloeg terug met een Thundershock. Ingespannen keek Sora toe hoe de kleine Nidoran werd geraakt en aardig verslagen op de grond bleef liggen. Was het klaar? Moest ze nu zeggen dat Nidoran was uitgeschakeld? Nog voor ze echter wat kon zeggen bewoog de kleine pokémon weer. Wauw, die was niet van plan te verliezen. Karin zelf vond het genoeg en ook Sora moest toegeven dat het zo wel ver genoeg was gegaan. Ithai weigerde echter op te geven en Sora wist niet goed wat ze nu moest doen. Zij was de scheidsrechter, dus zij bepaalde wanneer het voorbij was, maar was het wel echt voorbij als beide pokémon nog altijd wilden vechten? Waar moest ze de grens trekken?

Karin en Ithai gingen verder, maar na een paar passen zakte het paarse beestje al weer in. Karin wilde het opgeven en Sora wilde net het einde aankondigen toen de Nidoran door hen heen riep. Hij weigerde zijn verlies toe te geven, dat was duidelijk. Zo duidelijk zelfs, dat hij licht begon te geven. Hij evolueerde! Met open mond staarde Sora naar de Nidoran die begon te groeien en veranderen. Twee evoluties op één dag, wat had zij een geluk! Dat kwam vast niet zo vaak voor! Al gauw gat Ithai geen licht meer en stond er een grotere versie van de pokémon. Sora pakte haar pokédex en richtte die op Ithai. Nidorino, vertelde deze, Een Poison pokémon en de geëvolueerde vorm van Nidoran. Nidorino zijn vrij agressief en zullen eenieder die zij als vijand beschouwen aanvallen met zijn hoorn, waar bij contact direct vergif uit komt. Hmmm, niet de meest leuke beschrijving om te horen, maar de pokémon was wel sterk, dat was te zien.

Ithai was inmiddels op Céline afgestormd om een aanval uit te voeren. Deze probeerde te ontwijken, wat deels lukte en sloeg toen terug met een eigen aanval. Sora keek nieuwsgierig toe. Wie van de twee ging dit winnen? Beide pokémon waren nu geëvolueerd, maar de pokémon van Kenji had al heel wat jaren training achter de rug, in tegenstelling tot Ithai. Zou zijn vastberadenheid om niet te verliezen voldoende zijn om hem de winst te geven?

Kenji herstelde zich snel toen Ithai weer aanviel. Stiekem had Karin gehoopt dat de jongen stijl achterover zou vallen van verbazing, maar dat plezier was haar helaas niet gegund. Sterker nog, de jongen leek helemaal niet zo onder de indruk van Ithai's evolutie. Dat was best wel beledigend! Zij waren helemaal enthousiast geweest toen Céline evolueerde, maar Ithai was de aandacht niet waard? Karin balde haar vuisten. Ze zou die jongen wel even een lesje leren. Kenji beval Céline een tegenaanval te doen. De Nidorino's eerste schop raakte Céline, maar de lichtvoetige Jolteon wist de tweede te ontwijken. Ze sprong op en viel aan met Iron Tail. "Ithai, val frontaal aan met je hoorn!" riep Karin. Als Ithai nog een Nidoran was geweest had ze hem nooit zo frontaal aan laten vallen, maar als Nidorino kon hij het hebben. Bovendien zou Céline bij direct contact vrijwel zeker vergiftigd worden. Ithai was zo cool! Misschien kon hij de Jolteon zelfs verslaan! Alhoewel.. Kenji leek Céline al langere tijd te hebben, net als zij Arash al vrij lang had. Misschien was de Jolteon toch sterker dan ze dacht..

OOC: Bagger, sorry xD

+1

Helaas voor Kenji was de Nidorino niet erg onder de indruk van de Iron Tail van Céline. Kenji moest nukkig toegeven dat hijzelf ook niet echt onder de indruk was van de IJzerstaart van Céline. Nu de pokémon een Jolteon was stelde de aanval niet zo veel meer voor, omdat een Jolteon, in tegenstelling tot een Eevee, praktisch geen staart had. Grrr, daar had hij dan weer geen rekening mee gehouden. Nou ja, ze kon de aanval in ieder geval nog wel uitvoeren en dat was het belangrijkste. Wat nu nog belangrijker was, was reageren op de aanval van de Nidorino die nu plaatsvond. Karin gaf de pokémon opdracht om over te gaan op een frontale aanval, iets waar Kenji niet blij van werd. Céline was zelf nog bezig met het uitvoeren van het commando van Kenji, namelijk Iron Tail, dus afbreken had geen zin. De twee pokémon kwamen hard met elkaar in aanraking en hoewel de Iron Tail toch wel wat effect had, was het voor Kenji niet te missen dat de hoorn van Ithai Céline prikte. De jongen gromde en klemde zijn kaken op elkaar. Het was niet te vermijden geweest en de kans dat Céline nu níet vergiftigd was, was ook erg klein.

De twee pokémon namen afstand van elkaar en Kenji focuste zich op Céline. Deze stond te trillen op haar poten en zag er zo te zien niet goed uit. Shit, had hij nou maar wat tegengif bij zich! Maar ja, hij had ook niet verwacht dat zijn pokémon vergiftigd zou worden. Aargh, wat moest hij nu doen? Uit de buurt blijven van die hoorn, dat was een ding dat zeker was, dus aanvallen van een afstand was zijn beste optie. 'Céline, doe Pin Missle!' De Jolteon knikte, zakte door zijn voorpoten, zette de stekels van zijn vacht naar voren en vuurde een heleboel naalden op Ithai af. Zo, eens zien of die deze massale aanval wist te ontwijken. Kenji hoopte van niet, want hij moest ervoor zorgen dat hij die Nidorino uitschakelde voordat Céline zou bezwijken aan het vergif.

OOC: Godmode met toestemming!

+1