Sora snapte er geen bal van. Waarom je pokémon frontaal aan laten vallen? Was ontwijken niet een veel beter idee? Ontwijken en dan pas toeslaan, dan liep je pokémon de minste schade op. Karin dacht daar overduidelijk anders over, maar toen herinnerde Sora zich wat haar pokédex had gezegd. Bij contact met de hoorn kwam gif vrij. Gokte Karin daarop? Op één simpele prik en dat Céline dan vergiftigd zou zijn? Maar dat was zo... crue! Hoe kon ze dat de Jolteon aan doen? Sora keek gespannen toe, van binnen voerde ze een strijd met zichzelf over het wel of niet stopzetten van het gevecht. Spring stond naast haar, klaar om te gaan zodra zij het teken gaf, maar zou haar dat in dank afgenomen worden? Zouden de twee dan niet heel erg boos op haar worden, omdat zij het gevecht had gestopt? Sora beet op haar lip van twijfel, maar nog voordat ze kon reageren, waren de Jolteon en Nidorino al op elkaar gebotst. De klap was vrij hard, waarna de twee afstand namen om blijkbaar even uit te hijgen. Sora keek bezorgd naar Céline. De Jolteon zag er niet bijster gezond uit, dus het was wel duidelijk dat ze vergiftigd was. Haar ogen schoten naar Kenji, zou die is tegen vergiftiging bij zich hebben? Blijkbaar niet, want de jongen deed niks anders dan zijn pokémon een andere opdracht geven.

Sora wist niet of ze nou boos of verdrietig was toen ze zag hoe Céline tegen het vergif vocht en de aanval die Kenji haar opdroeg uitvoerde. Sora baalde haar vuisten terwijl een hele serie naalden op Ithai afschoten. Ze moest het gevecht stopzetten, het moest gewoon, voor Céline. 'STOP!' riep de groenharige luid zodat ze voor iedereen duidelijk te horen was. 'Dit gevecht is voorbij!' en met die woorden rende ze naar Céline toe om te kijken of alles goed was met haar. 'Spring, ga op zoek naar een Pechaberry, vlug.' Haar Bulbasaur knikte en verdween in de bosjes terwijl Sora zich over de Jolteon boog. 'Het komt goed Céline, rustig maar.'

+1

De twee Pokémon raakten elkaar frontaal. Karins vreugde over het feit dat haar zet effectief was geweest verdween echter snel bij het zien van de vergiftigde Céline. De Jolteon stond te trillen op haar benen en voelde zich duidelijk niet lekker. Ze keek even naar Sora, maar die zag haar blik niet. Het groenharige meisje keek ook bezorgd naar Céline. "Céline, doe Pin Missle!" klonk er plotseling over het veld. "Wat?!" riep Karin woedend uit. Zonder na te denken rende ze naar voren. Was die blauwharige smurf nu helemaal gek geworden? Hij zag toch dat Céline niet verder kon vechten in deze toestand? Plotseling bedacht ze zich dat Céline net een aanval had afgevuurd. Verschrikt keek ze op en zag tientallen naalden op zich afvliegen. O nee.. Karin gilde van schrik en angst terwijl ze in elkaar dook. Ze sloeg haar armen voer haar hoofd om haar gezicht nog enigszins te beschermen. Het zoemende geluid van de naalden kwam steeds dichterbij, totdat.. Ze afketsten? Stomverbaasd keek Karin op en zag dat Ithai voor haar stond. Een lichtblauwe koepel omgaf hun. Met stomheid geslagen keek ze van haar onbeschadigde armen naar de Nidorino voor zich. "Protect," fluisterde ze. Ithai wist haar ook altijd te verbazen. De Pokémon keek even vanuit zijn ooghoeken achterom en Karin glimlachte dankbaar. "Dankje Ithai," fluisterde ze, terwijl ze even over zijn achterbeen streek. De Nidorino snoof nors als antwoord, maar ze meende een glimlachje te bespeuren.

Langzaam stond Karin op, de blauwe koepel was intussen al verdwenen. Ze zag dat Sora bij Céline neergeknield was en dat Spring er vandoor rende, gevolgd door Arash. Waarschijnlijk gingen de twee een Pecha berry zoeken, Arash' uitstekende neus zou hun daarbij helpen.met wat trillerige benen liep het meisje naar Céline toe. Daar hurkte ze en streek ze de Pokémon over haar kop. "Het spijt me, ik wilde je echt geen pijn doen," zei Karin wat verstikt, ze voelde tranen achter haar ogen branden. Wat ontzettend stom van haar om Ithai's hoorn in te zetten. Er verstreek nog geen minuut of Spring en Arash waren al terug. De Growlithe kefte opgewekt en Spring droeg wel drie Pecha Berry's in haar roedes. Karin zuchtte opgelucht. Het zou allemaal goed komen. Sora nam de bessen van Spring over en bood Céline er meteen één aan. De Jolteon at de bes dankbaar op en ging met een zucht liggen. "Het duurt wel even voordat het werk," zei Karin. Ze stond op en keek naar de weg. Ze hadden veel tijd verdaan met het gevecht. "Misschien moeten we maar eens gaan, als we nog voor het donker in Cerulean willen zijn," merkte ze op. Sora was het met haar eens, maar Kenji sputterde nog wat tegen met de woorden 'gevecht afmaken', 'trainen', 'Céline tijd geven' en 'in de buitenlucht slapen'. Sora wilde echter graag op weg, want de Cerulean Contest zou binnenkort beginnen!

En zo gingen onze drie helden weer op weg, samen met hun trouwe Pokémon.

OOC: Sorry, melo-dramatischheid xD En die laatste zin kon ik gewoon niet laten Godmode met toestemming!

Haha, ach maakt niet uit, maakt het wat leuker =p +2 voor je post en +1 voor de mooie ontwikkeling! Topic is hierbij afgesloten =)