Chiaki nam rustig een hap van het broodje in haar handen. Vervolgens keek ze om zich heen, zodat haar blik over het vredig grasveldje ging. Het was behoorlijk stil op het moment, aangezien haar pokémon ook rustig genoten van hun voedsel en het lekker weertje. Ze sloot haar ogen even, proberend zelf te genieten van het zonnetje. Chiaki was gek op de zomer. Niet alleen omdat het dan lekker warm was, maar, net als de lente, bracht het vele herinneringen met zich mee. Zoals die keren dat ze met haar oudere broer buiten ging spelen of kattekwaad uithaalden in het dorp. Haar vader was het daar natuurlijk niet mee eens geweest, maar beide hadden daar nooit echt om gegeven. Lavender Town was maar een somber dorp. Alleen haar broer en zijzelf zorgden voor de vrolijkheid en hoewel de meeste dorpelingen zich ergerden aan hun opstandigheid, waren ze toch wel blij geweest met hun optimistisch gedrag. Niet dat het veel voor haar had uitgemaakt. Ze deed toch waar ze zelf zin in had, zelfs al was ze niet zo opgevoed. Zoiets kon haar weinig schelen. Moest ze dan maar de hele dag uit het raam zitten turen, hopend dat er op een dag een einde aan die verschrikkelijke sleur kwam? Nee, ze was veel beter af met haar opstandige gedrag, ondanks de problemen waar ze in terecht was gekomen daardoor.

Chiaki opende haar ogen weer en keek richting de Charmander en Pidgey. Sarita was bezig met de grote schoonmaak, zo te zien. Haar trainer rolde even met haar ogen. 'Een prinses haar veren moesten er wel altijd goed uitzien', of iets in die richting. Alano daarentegen lag gespreid op het gras. Waarschijnlijk genoot hij van het warme weer. Chiaki werkte het laatste restje van haar broodje naar binnen, wachtte even en stond toen plots op, waardoor haar pokémon opschrokken en hun blikken op haar gericht stonden. ''Het is tijd om weer te gaan trainen! Onze vorige nederlaag moet ons motiveren!'' riep ze toen, terwijl ze een gebalde vuist vlak voor zich hield. Alano sprong op en knikte instemmend, maar Sarita had er overduidelijk geen zin in. Alweer. ''Sarita, jij moet ook oefenen! Ik ben van plan jou te gebruiken in de gevechtsrondes!'' De Pidgey keek haar verwaand aan, voordat ze zich van haar wegdraaide en weer verder ging met het schoonmaken van haar veren. ''Tch, opgeblazen rotduif,'' mompelde ze zacht. Alano kon het echter opvangen en begon te grinniken. ''Alano!'' De Charmander schrok op, hopend dat hij niets verkeerds had gedaan. ''Jij word mijn kansmaker! Ik gebruik jou in de voorrondes, dus het is aan jou om er goed en mooi genoeg uit te zien. Als je slaagt, gaan we door. Als je niet slaagt.. Liggen we eruit,'' begon Chiaki opnieuw. De Charmander knikte en balde ook zijn poten tot vuisten. Hij had er echt zin in! Vanaf hier werd het echter moelijk voor zijn trainer. Hoe moest ze beginnen met haar training? Ze had nieteens een combinatie bedacht voor de Charmander.. Zijn moveset was niet bepaald handig om te gebruiken in een wedstrijd. Op dat moment realiseerde ze zich dat ze nog wel even de tijd had om dat te bedenken. Het was nu het beste als ze met Sarita ging oefenen voor de gevechten. De Pidgey mocht dan geen goede kanshebber zijn bij de voorrondes, voor de gevechten was ze echt handig. Ze was snel, dus kon ze makkelijk aanvallen ontwijken en onverwacht aanvallen.

''Yosh, voor deze training wil ik een gevecht tussen jullie twee. Ik zal degene zijn die Sarita de aanwijzingen geeft. Alano, jij vecht op jezelf, oké?'' De Charmander knikte. Chiaki richtte haar blik op Sarita. De aandacht van de Pidgey was nog steeds gericht op haar eigen veren, maar ergens wist het meisje dat de pokémon haar wel gehoord had. ''Sarita?'' Geen reactie. ''Sarita!'' Nog steeds geen reactie. Ze keek hulpeloos naar Alano, die een gemene grijns op zijn gezicht had staan. Er verscheen een frons op haar gezicht, maar zodra de Charmander zijn mond had opengetrokken en er een klein vuurbolletje uit was verschenen, kreeg ze door wat hij van plan was geweest. Het kleine vlammetje schoot regelrecht op de staartveren van Sarita af, die te laat doorhad dat er iets op haar af was geschoten. Ze hupte de lucht in, viel toen op haar achterwerk en wierp een pissige blik naar de twee die haar nu waren uit aan het lachen. ''Haha! Dat krijg je ervan als je niet luistert!'' Sarita snoof en wilde Chiaki weer negeren, maar toen ze naar Alano keek, wist ze dat dat geen goed idee meer was. De Pidgey besloot uiteindelijk maar mee te doen, aangezien ze dat niet nog eens wilde meemaken. ''Yosh, tijd voor wat training!'' sprak het meisje weer, nadat ze was bijgekomen van haar lachbui. Beide pokémon gaven nu een vastberaden knik.

Tevreden keek ze naar de twee pokémon. Ze wachtte even tot Alano op zijn plek stond en Sarita klaar was om het gevecht te beginnen. Daarna opende ze deze training met de eerste commando voor Sarita. ''Sarita, doe je Quick Attack!'' De Pidgey steeg op en vloog met een enorme snelheid op Alano af. Deze had echter vrijwel meteen een tegenaanval in kunnen zetten; zijn Smokescreen. De Pidgey raakte voor een paar tellen in paniek toen haar het zicht ontnomen werd, waardoor ze meteen haar aanval had gestaakt en nu op één plek bleef zweven. ''Sarita, kalmeer! Gebruik je Gust om het weg te blazen!'' weerklonk Chiaki's stem. De Pidgey trok een droog gezicht. Waarom had zij daar niet aan gedacht? Ze klapte wild met haar vleugels, waardoor de dikke rookwolk langzaam verdween. Het duurde echter niet lang, of Alano verscheen in haar zicht en kwam regelrecht op haar af. Hij gooide zijn poot de lucht in en vrijwel direct erna weer omlaag, langs Sarita's wang af. De Pidgey werd lichtjes omlaag geworpen, maar ze wist zich nog in de lucht te houden. Alano kwam netjes op zijn poten terecht. ''Sarita, Sand-attack!'' De Pidgey dook voorzichtig naar de grond, waarna ze met haar poten het zand op de grond omhoog schopte. Het kwam in de Charmander zijn ogen terecht, wat ervoor zorgde dat deze zijn ogen dichtkneep. ''Doe nogmaals je Quick Attack!'' riep Chiaki toen, maar voordat Sarita in de aanval kon gaan, had Alano alweer een Ember afgevuurd.

Sarita ontweek met moeite de Ember van Alano. Deze stond nu als een gek in zijn ogen te wrijven, proberend het zand eruit te krijgen. Het branded gevoel in zijn ogen irriteerde hem verschrikkelijk, maar hij raakte ook lichtjes in paniek bij de gedachte dat Sarita hem nu gemakkelijk aan kon vallen. De paniek welde nog meer in hem op toen hij hoorde dat de Pidgey in zijn buurt was, door middel van haar vleugels die geluid produceerden. Opnieuw vuurde hij zijn Ember af, hopend dat het raak zou zijn. Ondanks de paniek zette hij enorm veel kracht achter zijn aanval. Daardoor gebeurde iets dat zowel Sarita als Chiaki enorm verbaasde. De kleine vuurbolletjes die normaal gesproken uit de Charmander's mond zouden komen, kwamen er niet uit. In plaats daarvan kwam er een grote vlammewerper uit. ''Wow, Alano!'' riep Chiaki, voor ze er erg in had. Ze was zo onder de indruk, dat ze het gevecht vergeten was. ''Is dat Flamethrower?!'' De Charmander staakte zijn aanval toen hij dat hoorde, maar veel kon hij niet zien. ''Dat is zo cool, Alano! Misschien dat we zo een combinatie kunnen verzinnen!'' Het meisje rende op haar pokémon af en keek hem breed grijnzend aan. Deze had inmiddels het meeste zand uit zijn ogen gekregen, maar zijn ogen traanden nog steeds een beetje. Toch had ook hij een klein grijnsje op zijn snoet. ''Charmander, char!'' Sarita snoof luid, waardoor ze de aandacht van zowel haar trainer als de andere pokémon trok. ''Oh, natuurlijk..'' mompelde Chiaki toen droog. Ze zaten middenin een gevecht. Het meisje liep terug naar haar plaats en wachtte totdat haar pokémon weer klaar voor de strijd waren.
Met een diepe zucht vielen zowel Chiaki als Alano achterover op het gras. Sarita had zich ergens in de buurt genesteld, haar ogen al gesloten. ''Jullie hebben goed jullie best gedaan,'' mompelde Chiaki, terwijl ze haar ene arm op haar voorhoofd neerlegde en de andere over haar buik. Zelfs Sarita had zich moeite gedaan voor deze training. Dat zei een hele hoop, niet waar. De Charmander liet een vermoeide, maar tevreden zucht horen. De Pidgey hield zich echter stil. Chiaki grinnikte zachtjes. ''Jullie zijn kampioenen..'' mompelde ze zacht, maar zeker. ''Mijn kampioenen..'' Er kwam geen reactie, maar ze wist dat beide haar wel gehoord hadden. Ze richtte haar blik even op de lucht, die al niet meer blauw was, maar verschillende andere mooie kleuren had gekregen. Het begon al laat te worden. Ze moesten zometeen maar naar een pokécenter om te overnachten. Daarbij konden Alano en Sarita wel een opknapbeurt gebruiken. Ze hadden niet alleen een gevecht tegen elkaar gehad, Chiaki had de Charmander ook nog laten trainen met zijn Flamethrower, waarbij ze geprobeerd had een combinatie ermee te verzinnen. Sarita had ondertussen haar aanvallen nog even geoefend, zodat ze klaar zou zijn voor de gevechten, mochten ze door de voorrondes komen. Chiaki's blik bleef hangen op een Pidgeotto die overvloog. Een klein tasje was aan hem bevestigd. Zou hij van de Pidgey Postoffice zijn? Dan zou daar een brief in moeten zitten voor iemand. Waar zou hij heen gaan?

Op dat moment viel haar iets in. Ze had er ooit aan gedacht een brief naar haar ouders te laten sturen, om te laten weten dat er niks aan de hand was en ze zich geen zorgen hoefden te maken. Het feit dat ze zich waarschijnlijk nieteens zorgen zouden maken hield haar toen echter tegen. Direct daarna was ze Mamoru tegen gekomen. Hij had ook nooit iets laten horen.. Hoe het met hem ging.. Hoeveel pokémon hij al had gevangen.. Zelfs niet dat hij nu gymleider was van de laatste gym. Niet dat haar ouders ook maar de moeite deden iets te ondernemen. Ze zouden nu vast ook niks doen. Waarom zou zij het dan wel doen? ''Tch.'' Chiaki draaide zich op een zij en staarde naar haar Pidgey die nu in haar zicht was gekomen. Zou Sarita in slaap zijn gevallen? ''Oi, Sarita,'' mompelde het meisje, maar ze kreeg geen reactie. Ze kwam langzaam recht en keek om zich heen. Ook Alano had zijn ogen gesloten. Zijn ademhaling gaf aan dat ook hij was weggedommeld. Zonder nog verder na te denken, stond ze op en klopte ze haar broek zachtjes af. Vervolgens haalde ze twee ronde voorwerpen tevoorschijn, waar even later haar pokémon in gezogen werden. ''Ha~a. We trainen morgen wel verder...'' mompelde ze tegen zichzelf, nadat ze de pokéballs weer had weggestopt. ''Tijd om het pokécenter maar eens op te zoeken,'' voegde ze eraan toe, waarna ze haar armen achter haar hoofd had gelegd en langzaam richting de bewoonde wereld liep.

OOC: Eindelijk, gepost! Ik weet niet of het nogal.. Normaal is dat een Charmander Flamethrower leert? Op Serebii staat dat hij het pas op level 30+ leert. Als het niet is toegestaan haal ik deze post weg en probeer ik iets anders te verzinnen :3

Een prachtige post lieverd! Het is wel normaal dat ie het leert, zeker de manier waarop je dit doet is heel mooi. Houd er alleen wel rekening mee dat de aanval nu nog niet zo heel krachtig is, omdat hij hem net kent en hem dus nog moet ontwikkelen +5! Helaas kan ik je niet meer geven.