Het was een zonnige dag, de zon scheen fel in haar ogen en een zacht briesje gleed door haar roze haar. Dit alles maakte zo’n zomerdag helemaal compleet. En om het allemaal nog beter te maken, ze kreeg vandaag haar eerste pokémon. Al de hele ochtend was ze zo opgewonden geweest, maar nu ze zo op weg was, was dat gevoel bijna weer verdwenen. Met een tas om een schouder en haar stevige wandelschoenen aan liep ze naar het dorpje toe. Pallet Town heette het en daar woonde ook Professor Oak. Hij zou haar reis kunnen laten beginnen, waarvan ze al jaren had gedroomd. Waren haar vader en moeder hier nu maar voor haar, dan konden ze zeggen hoe trots ze op haar waren. Maar nee, door die stomme rot ruzie waren ze uit elkaar gegaan en nu moest ze alle sop haar eigen houtje doen. Met haar moeder samen wonen was ook geen goede optie, ze hadden steeds meer en meer ruzie gekregen en uiteindelijk had ze maar toestemming gekregen voor haar reis.
Sishuri stopte even en keek naar achter, bijna hopend dat er iemand aan zou komen rennen om iets tegen haar te zeggen. Ze keek wanhopig achterom, maar zag niemand. Het was nu echt begonnen en terug gaan was geen optie. Helemaal vanaf Celadon City was ze gekomen, het was een zware tocht geworden. Ze draaide zich snel weer om en vervolgde haar pas. Langzaamaan kwam een er een groot gebouw naar voren. Het lab was in zicht gekomen! Het gelukkige gevoel ging weer door haar heen en ze maakte grotere en snellere passen. Ze vergat weer voor even dat ze net nog getwijfeld had aan deze reis en probeerde zo snel mogelijk bij de deur te zijn. Het pad werd wat smaller en aan de zijkanten groeide gras. Bijna, nog een paar meter en ze was er! Met een uitgestrekte hand reikte ze naar de deur en duwde hem open. Ze kon haar ogen bijna niet geloven. Prachtige apparatuur stond in een bijna te kleine ruimte en voor een van die stond een man. Het moest Professor Oak wel zijn.
“Um, bent u Professor Oak?” Vroeg ze met een verlegen stem, haar wangen werden een beetje rood van schaamte. De man draaide zich om en ze kon zijn gezicht bijna meteen herkennen. Het was hem! Hij knikte en gaf haar een hand. “Dat ben ik inderdaad.” Hij stopte zijn hand in zijn labjas en keek haar onderzoekend aan. “En jij komt hier zeker je eerste Pokémon halen?” Zijn stem, die was toch zo wijs. Het gaf je zo’n vreselijk dom gevoel. Sishuri keek naar haar schoenen, die nu al vies waren van het zand. “Ja, um, dat is toch wel goed?” Haar stem beefde van de zenuwen en richtte een snelle blik op zijn gezicht om zijn uitdrukking te controleren. “Natuurlijk hoe meer zielen hoe meer vreugd, toch?” Hij liet haar drie Pokéballs zien, die allemaal prachtig glommen in het licht. “Je mag een van deze basis pokémon kiezen. Toe maar, pak er maar eentje op.” Zenuwachtig reikte ze naar de voorste en sprong bijna achteruit toen er een soort lichtstraal uit kwam. Langzaamaan verscheen er een rode pokémon, wiens staart ‘in brand’ stond. Ze schudde haar hoofd. Al sinds haar jeugd had ze een soort hekel gehad aan vuur en deze pokémon was niet echt een goede keuze voor haar. Ze liet de pokémon terug in de Pokéball gaan en pakte degene aan de linkerkant op. Weer kwam er een lichtstraal uit, deze keer met een verwachte reactie. Maar nu kwam er een groene pokémon uit. Op zijn rug zat een soort bloembol. Een paar rode ogen keek haar aan, maar ze voelde er niets voor. Weer liet ze hem terugkeren en pakte ten slotte de laatste Pokéball op. Toen flitste er opeens een vreselijke gedachte door haar hoofd. Wat als ze geen enkele Pokémon leuk vond? Nee, ze was hier niet voor niets gekomen! Wat zelfverzekerder liet ze de laatste pokémon uit zijn ball komen. Een blauw wezen kwam eruit, een schild geklemd rond zijn middel. Het was een van de schattigste wezens die ze ooit had gezien. Meteen zei ze met een gelukkige stem; “Ik wil graag deze hebben.” Professor Oak knikte en legde de overige twee Pokéballs weg. “Goed, voor je reis begint,” Zei hij en reikte haar een soort rood boekje. “Wil ik graag dat je deze Pokédex meeneemt, hiermee krijg je de gegevens door van Pokémon die je tegenkomt. Ook krijg je vijf lege Pokéballs mee, daarmee kan je wilde pokémon vangen.” Hij gaf haar vijf roodwitte balletjes. Haar pokémon keek haar nog steeds aan, een onschuldige blik glom in zijn ogen. “Nou veel plezier op je reis, en kom nog een keer langs om me je gegevens te laten zien.” Ze liet de Pokéballs in haar tas glijden en zwaaide nog even gedag.
Buiten bekeek ze haar pokémon nog eens goed en opende de pokédex. Meteen kwam het beeldscherm vol te staan met informatie. “Jij bent dus een Squirtle, hè? Nou, nu ben je van mij en samen gaan wij een super team vormen! Maar nu moet ik jou eerst nog een naam geven..” De Squirtle liet een schattige glimlach zien en zwiepte een keer met zijn staart. “Ah! Ik noem je Freeze.” Zo te zien was de Squirtle er blij mee en sprong haar achterna. Nu was haar reis pas echt begonnen en met Freeze aan haar zijde, kon niemand haar iets aan doen!

OOC: Ik wist niets beter dan bloembol, o.0

Een prima eerste post! +4