Het begin van een nieuw hoofdstuk

Dit was het dan. De dag dat Bellatrix eindelijk kon beginnen aan haar reis om de beste pokemontrainer te worden van heel Kanto. Het was immers altijd al haar droom geweest om dat te worden. Ze liep rustig en neuriënd naar beneden, richting de keuken. Toen Bellatrix eenmaal de keuken in was gekomen zag ze haar moeder brood smeren voor haar en haar broers die aan de keukentafel zaten. Ze legde haar rugzak voor even neer en schoof aan tafel, op haar vaste plek. Meteen kregen alledrie haar broers een sluwe grijns op hun gezicht. Bellatrix vermoedde al jaren dat een vos niks was vergeleken met haar broers. En dan vooral Xene, die was het ergst van hen allemaal. Hij staarde naar haar. Recht in haar ogen. "Wat?" zei Bellatrix geïrriteerd. "Niks. Gewoon dat het vandaag DE dag is."Bellatrix rolde met haar ogen. Mevrouw Ulvida, Georgia draaide zich om en legde vier borden met boterhammen op tafel. Ieder pakte zijn eigen bord en begon te ontbijten. "Dus, lieve, schattige, beste Bellatrix hoe ga je in je eentje de weg vinden naar Pewter City? Dat kan zo'n klein, dom meisje als jij toch helemaal niet?" vroeg Claud met een onschuldig stemmetje. "Claud! Doe niet zo gemeen en eet je brood op!" Claud negeerde zijn moeder en keek Bellatrix met een zelfgenoegzame glimlach aan. Bellatrix reageerde er maar niet op en besloot haar brood zo snel mogelijk op te eten zodat ze zo snel mogelijk weg kon. Ze propte zichzelf vol en probeerde erop te kauwen. Eenmaal toen ze de grote prop met brood had doorgeslikt stond ze op. "Mam?" Haar moeder die bij het raam stond draaide zich abrupt om. Ze leek geschrokken en dat bracht Bellatrix een soort van schuldgevoel. Zou ze haar moeder zo kunnen achterlaten? "Gaat het?" "Ja hoor, alles gaat goed. Mijn kleine meisje. Op reis, helemaal alleen. Het gaat allemaal zo snel." "Klein is ze zeker," mompelde Xavier. "Jij houd je erbuiten, Xavier!" riep Georgia boos door de keuken. "Kom dan ga ik je uitzwaaien," zei Georgia terwijl ze zich weer wendde tot Bellatrix. Ze liepen samen naar de voordeur. Toen ze de deur opende kwam Roel net aangelopen met zijn handen in de zakken van zijn jack. Hij keek op naar Bellatrix en Georgia met een diepe frons in zijn hoofd. "Dus het is tijd?" "Ik denk het," antwoordde ik en haalde mijn schouders op. Hij knikte ja en kwam naast Georgia staan. Georgia haalde haar zakdoek uit de zak van haar schort en depte de tranen weg die waren ontsnapt. Jeetje dit lijkt wel heel erg op een sentimentele film, dacht Bellatrix bij zichzelf. Ze gaf haar ouders een dikke knuffel en liep over het tuinpad de weg op. "Wees alsjeblieft voorzichtig!" riep Georgia haar nog na. Dit was het dan het begin van haar reis door Kanto. Ze haalde de pokebal van Balloo, haar Charmander erbij en liet hem eruit. Vrolijk kwam hij naast haar lopen en zo liepen ze dan samen hun avontuur tegenmoet.