Arya werd wakker. Vandaag was ze jarig, ze werd elf, en ze mocht ook nog eens haar eerste pokémon gaan halen bij professor Oak! Zo snel als ze kon kleedde ze zich aan en haastte zich naar beneden. Daar stond het hele gezin klaar om haar met een luid 'Happy Birthday' te ontvangen. Nee, niet iedereen. Arya keek rond en zag dat haar moeder er niet was. Meteen was een deel van haar vrolijkheid weer verdwenen. Haar moeder was vaak weg van huis voor haar werk, maar op deze belangrijke dag? Vond ze haar werk echt zo belangrijk dat ze niet eens op deze bijzondere verjaardag van haar jongste dochter was? Arya's vader zag Arya's gezicht betrekken en zei: 'Arya, je moeder is er nu even niet, maar er was iets heel belangrijks op haar werk, ze kon echt niet blijven. Ze vindt het heel erg.' Arya was niet echt getroost. Haar moeder had het best één keertje af kunnen zeggen. Maar ze zei niks en zette een blij gezicht op. Ze kreeg heel wat spullen: een nieuw mutsje, een doos potloden, een mooi notitieboekje voor tekeningen en een paar leuke boeken. Daarna kwam het grootste cadeau: haar nieuwe pokémon. Ze moest hem alleen nog ophalen. Arya vergat bijna de afwezigheid van haar moeder, zo blij was ze.

Arya hijgde. Ze reed op haar kleine, oude fiets over de weg naar Pallet Town. De fiets piepte en kraakte, alsof hij elk moment uit elkaar kon vallen, maar hij was steviger dan hij leek. Eindelijk kwam het dorpje waar professor Oak's lab was in zicht. Arya trapte nog even stevig door, terwijl ze dacht aan haar komende reis. Ze verheugde zich er op, maar ze vond het wel een beetje eng om helemaal alleen te vertrekken. Nee, niet alleen, haar pokémon zou bij haar zijn. Welke van de drie zou ze kiezen? Squirtle, Bulbasaur of Charmander? Ze vond Squirtle wel leuk, met zijn ronde hoofdje en grote ogen, maar ook Bulbasaur was lief. Dan was er ook nog Charmander. Die leek haar niet echt haar type, ze was niet echt vurig, maar ze vond het vlammetje aan de staart van de vuurpokémon leuk.

In gedachten verzonken had Arya nauwelijks gemerkt dat ze al was aangekomen. Gelukkig schrok ze op uit haar gepeins voordat ze het dorpje al weer op uit haar gepeins voordat ze het dorpje alweer uit was gefietst. Ze stapte af en liep naar het lab van professor Oak. Ze zette haar fiets vast aan een lantaarnpaal en liep over het paadje naar de deur. Daar bleef ze staan. Dit was toch het goede huis? Ja, naast de deur hing een bordje met de naam van de professor. Haar hand ging naar de deurbel, maar bleef daar steken. Wat nou als hij niet thuis was? Of er iemand anders open deed? Wat moest ze dan zeggen? En als hij wel zelf open deed? Moest ze dan gewoon zeggen: Hallo professor Oak, ik kom mijn starterpokémon halen? Of moest ze dan meneer Oak zeggen? Of meneer de professor? Twijfelend bleef ze vijf minuten voor de deur staan, met haar hand bij de deurbel, maar niet durvend aan te bellen. Uiteindelijk drukte ze toch maar op het knopje. Een minuut ging voorbij. Had ze wel goed gedrukt? Misschien moest ze maar nog een keer drukken. Maar wat nou als ze al wel had gebeld, professor Oak even met iets bezig was? Zou hij het dan niet irritant vinden als ze nog een keer belde? Vijf minuten gingen voorbij. Dan toch nog maar een keer aanbellen. Arya drukte op het knopje en dit keer hoorde ze zachtjes hoe de bel. Al gauw deed professor Oak open. 'Hallo, jij komt zeker voor je eerste pokémon?' vroeg hij. Arya knikte. 'Hoe heet je?' vroeg hij vriendelijk 'Arya.' zei Arya zachtjes. 'Sorry, wat zei je?' vroef de professor. 'Arya.' zei Arya, nu iets harder. 'Ah, Arya, kom binnen' zei professor Oak en hij hield de deur voor haar open. Verlegen stapte Arya het lab binnen. Meteen zag ze de drie pokéballs die op een platformpje lagen.Arya aarzelde even. Moest ze er gewoon een pakken? Of moest ze wachten tot hij er een aan haar gaf? 'Pak ze maar en laat de pokémon eruit komen.' zei professor Oak. Arya liep naar de pokéballs toe en pakte er een. Hoe werkte zo'n ding eigenlijk? Wat nou als ze hem niet open kreeg? Dan stond ze wel heel erg voor gek. Ze drukte op het knopje en liet de pokéball bijna uit haar handen vallen toen hij opeens groter werd. Gelukkig lukte het haar gewoon de pokémon eruit te laten komen. De pokémon die tevoorschijn kwam was Bulbasaur. Hij keek haar aan met zijn grote rode ogen. Wat was hij lief! Arya liet ook Squirtle en Charmander uit hun pokéballs. Oké, dat was tenminste gelukt. Nu nog één van de drie kiezen. Ze keek naar de drie pokémon die haar met hun lieve grote ogen aankeken. De Bulbasaur leek haar lief en rustig, misschien was dat de ideale reisgenoot? De Spuirtle keek een beetje chagrijnig, maar misschien leek dat maar zo. De Charmander keek haar onbevreesd aan en Arya zag een soort vlam in haar ogen. Bulbasaur, Squirtle, Charmander, Bulbasaur, Squirtle, Charmander. Arya keek ze één voor één aan. Bulbasaur, Squirtle, Charmander. Toch werden Arya's ogen steeds weer naar de flakkerende Charmanderstaart getrokken. 'Ik neem de Charmander.' zei ze. Ze wist niet of ze er goed aan deed, de vuurpokémon leek haar nogal koppig, maar ook dapper. Professor Oak glimlachte. Hij gaf haar de pokéball van de Charmander en ook nog vijf lege. Toen gaf hij haar een pokédex. 'Goede reis.' zei hij.

Arya straalde van blijdschap toen ze weer buiten kwam. Ze moest nog naar huis om haar spullen te pakken, maar dan kon haar reis beginnen! Ze glimlachte naar de Charmander. 'Gwen.' zei ze zacht. 'Jouw naam is Gwen.'

+5!