Arya was na een behoorlijke tijd dralen eindelijk uit Lavender Town vertrokken. Het voelde vreemd om haar woonplaats te verlaten in de wetenschap dat het lange tijd zou duren voor ze er weer terug kwam. Nu was ze in Saffron City aangekomen, de grootste stad van heel Kanto. Arya keek haar ogen uit. Alles was zoveel groter dan in het kleine Lavender Town. Ze was wel eerder in Saffron City geweest, twee jaar geleden, samen met haar ouders, maar nu was ze er alleen. Ze moest weer inkopen doen. Ze had eten nodig voor haarzelf en voor Gwen. Waar was Gwen eigenlijk? Arya keek rond, om te zien hoe Gwen met haar vlammende staart trots omhoog tegenover een Persian stond. Gwen was zich van geen kwaad bewust, maar Arya zag de dreigende blik in de ogen van de katachtige en riep Gwen. Maar natuurlijk luisterde Gwen niet. Ze keek de Persian brutaal aan en zwaaide met haar staart. De Persian raakte geïrriteerd en maakte zich klaar voor een aanval. Arya besefte dat haar nog nauwelijks getrainde Charmander haar tegenstander niet aan kon. Ze pakte Gwens pokéball en liet Gwen erin verdwijnen. Voordat de pokémon in haar bal verdween, keek ze Arya nog verongelijkt aan. Ik had die stomme Persian makkelijk aangekund, dacht ze, als jij me nou maar de kans gaf het te bewijzen. Arya zuchtte. Ze had Gwen inderdaad nog nauwelijks laten vechten. Ze was gewoon bij elke pokémon die ze tegenkwamen bang dat Gwen hem niet aan kon, omdat ze nog niet getraind was, maar die training moest natuurlijk ergens beginnen. Toch durfde Arya het nog steeds niet aan Gwen de strijd in te sturen. Toen de Persian uit het gezicht verdwenen was liet Arya Gwen weer uit haar pokéball. Haar reisgenoot keek nog steeds chagrijnig. Wat moest ze nou met zo'n laffe trainer?

Voor een groot gebouw bleef Arya staan. Dit moest het winkelcentrum van Saffron City zijn. Wat was het groot! De winkeltjes in Lavender Town waren bijna allemaal klein en krap. Arya ging het gebouw binnen. Ze zag grote roltrappen die naar de hogere verdiepingen gingen. Daarnaast was een groot bord, waarop stond wat er op de verschillende verdiepingen te vinden was.
Begane grond: Trainersbenodigdheden
1e etage: Coördinatorsbenodigdheden
2e etage: Kleding
3e etage: Tassen en schoenen
Dak: Restaurant
Arya hoefde dus niet naar boven. Ze keek even rond en liep toen naar een van de winkels. Toen ze voor de deur stond stopte ze Gwen toch maar weer in de pokéball. Ze hoefde geen herhaling van wat er in de winkel in Lavender Town gebeurd was. Daarna stapte ze de winkel binnen.

Arya's tas zat weer vol. Ze had eten gekocht voor haarzelf en Gwen, medicijnen, mocht Gwen vergiftigt raken, en een handig hoesje voor haar pokéballs, zodat ze niet zo los in haar tas zaten. Ze haalde Gwen weer tevoorschijn. Even maar bleef ze staan, toen merkte ze iets of iemand op en stoof ervandoor. Nee hè, niet weer, dacht Arya, moet ze nou iedereen lastigvallen die ze tegenkomt? Ze zuchtte en rende toen achter de pokémon aan. Een eind verderop zag ze Gwen zitten, die net nieuwsgierig een winkel binnenwandelde. Arya rende ernaartoe, hopend dat Gwen geen ravage aan zou richten. Opeens botste ze tegen iemand op. Ze bloosde. 'Sorry.' mompelde ze zacht. Ze keek even nerveus naar de winkel die Gwen in was gegaan, maar ze zag nog geen vlammen en hoorde ook geen boos geschreeuw. Arya keek naar de persoon waar ze tegen op was gebotst. Hopelijk was hij of zij niet al te boos.

+2!

Ontspannen voetstappen klonken over de stenen straten van Saffron City. Een licht trippelend geluid was naast haar te horen. Het was nog steeds zomer. De zon scheen heerlijke stralen over haar rug heen. Een verfrissend briesje wind waaide even door de straten heen waardoor los liggende blaadjes allemaal in één keer opwaaide. Haar haren waaide even op en lagen toen weer rustig over de schouders. Sasori maakte een knorrend geluidje. Sango glimlachte naar haar Pokémon. Dat geluidje was uit duizenden herkenbaar. Hij leek zich te ontspannen en genoot van het fijne weer. Haar reis was nog lang niet afgelopen. Ze wist dat de eerste gym in haar geboorte plaatsje lag, maar daar was ze nog lang niet klaar voor. Ze wou daarvoor minimaal twee pokémon hebben. Anders zou het waarschijnlijk toch nooit lukken. Ze glimlachte nogmaals, maar heel licht. De ideale pokémon kwam al voor ogen. Helaas was deze maar in één gebied te vinden, vrij zeldzaam en moeilijk te vangen. Niet dat deze zeer speciaal is ofzo, het is maar een normale pokémon net als de rest. Maar haar doel was om zich te richten op de vuur-types. Haar ouders hadden ook alleen maar vuur.
Maar Sango kwam hier niet voor niks. In Saffron City bleek een enorm winkelcentrum te zijn. Haar voorraad begon ook al aardig op te raken.. Speels rende Sasori achter een paar opwaaiende blaadjes aan. En daar was het dan. Ze keek langzaam omhoog. Het was inderdaad enorm! 'Kom, Sasori, we gaan naar binnen,' riep ze haar Growlithe na. Hij leek in eerste instantie niet te luisteren, maar leek toch een beetje onzeker toen zij naar binnen stapte. Zo waren deze pokémon nou eenmaal. Growlithe's hechten snel aan hun baasje, dat stond in haar Pokédex. Binnen was het nog groter dan verwacht. Er waren zo'n vier verdiepingen met overal kleine winkeltjes. Waar moest ze beginnen.. Zo te zien zaten ze al goed, de begane grond was voor Trainersbenodigdheden. De drukte was gemiddeld, gelukkig. Het zat niet bomvol, maar het was ook niet helemaal leeg. Veel mensen die rondliepen hadden een pokémon aan hun zijde. Sasori leek verbaasd om zich heen te kijken. Hij had zoiets nog nooit gezien. Sango was inmiddels al een winkeltje binnengelopen. Haar Growlithe leek het net te merken en volgde vliegensvlug haar geurspoor tot hij waar ook naar binnen rende. Hij was zelfs nog nooit in zo'n grote winkel geweest. De meeste winkeltjes in de omgeving waren net groot genoeg voor een toonbank en een paar rekken. Sango riep hem een paar keer, maar hij leek niet te luisteren. Geïrriteerd pakte ze een Pokéball en wierp hem erin. Als ze weer uit de winkel waren zou ze hem wel weer vrij laten.
Even later kwam Sango de winkel weer uitgelopen. Ze had nieuwe medicijnen, wat benodigdheden voor onderweg en wat gedroogd voedsel gekocht. Ze grabbelde wat in het tasje om haar middel en greep Sasori's pokéball eruit. Met een grote, witte straal verscheen het gestalte van de Growlithe weer voor haar. Hij keek een beetje chagrijnig. Sango stopte hem nauwelijks in een pokéball, alleen als het even niet anders kon. Ze bukte en gaf hem een aai over zijn kop. 'Kom op, we gaan weer verder,' sprak ze. Net toen ze wou opstaan botste iemand tegen haar aan. De duw was niet hard gelukkig, ze was maar twee pasjes achteruit gestapt. 'Sorry,' mompelde een meisjesstem zacht. Sango keek voor zich uit. Het meisje leek een jaar of 11/12 oud. Ze leek wat nerveus naar een winkeltje verderop te kijken. 'Oh, geeft niet hoor. Kan gebeuren,' grinnikte ze terug. Sasori leek geïnteresseerd de grond te besnuffelen. 'Ben je soms wat kwijt?' Vroeg ze toen maar.

Bij de laatste zin hoeft vroeg niet met hoofdletter Ook voor jou +2!

Arya zag dat ze tegen een meisje van ongeveer dertien jaar was opgebotst. Het meisje had lang, blond haar. 'Oh, geeft niet hoor. Kan gebeuren,' zei ze. Arya zag een vuurpokémon naar haar, die aan de grond snuffelde. Hopend dat ze niet onbeleefd was haalde ze haar pokédex uit haar tas. Het apparaatje vertelde met een robotachtige stem dat de pokémon een Growlithe was, een hondachtige vuurpokémon die zich erg kan hechten aan zijn trainer. Zou de Growlithe van het meisje zijn? Het was toch geen starterpokémon?

'Ben je soms wat kwijt?' vroeg het meisje. Gwen! Arya dacht meteen weer aan haar pokémon en keek geschrokken in de richting van de winkel die Gwen was binnengegaan. Biepbiepbiep, hoorde ze opeens. Het alarm van het poortje bij de ingang! Gwen kwam de winkel uit met een ingepakt broodje in haar voorpootjes. 'Gwen, nee, leg dat terug!' riep Arya door het geluid van het bliepende poortje heen. Gwen keek op en rende naar haar toe. Arya pakte het broodje van Gwen af en liep met een knalrood hoofd naar de winkel. Toen ze binnen was stopte het poortje met bliepen en onder de afkeurende blikken van andere winkelende mensen legde ze het broodje terug in het rek. Ze liep weg van de winkel. 'En bedankt, Gwen.' zei ze boos tegen haar pokémon. Gwen keek haar met een verontschuldigende blik aan. Misschien was ze nu wel een beetje ver gegaan. Arya liet Gwen haar pokéball ingaan, terwijl ze haar tranen probeerde te bedwingen. Ze had Gwen nog maar heel kort en ze moest nu al overal problemen creëren. Hoe kon ze ooit iets bereiken als haar pokémon niet eens naar haar luisterde? Arya had gedacht dat dat wel een beetje vanzelf ging. Misschien dat je eerst een band op moest bouwen, maar dat mens en pokémon dan goed zouden kunnen samenwerken. Hoe kreeg ze dat met Gwen ooit voor elkaar?

Arya zag een klein eindje verderop het andere meisje nog staan, maar durfde haar niet aan te kijken. Ze vond Arya nu vast een slechte trainer. Ze kon niet eens haar eigen pokémon onder controle houden. Arya leunde tegen de zijkant van de roltrap en vroeg zich af of het meisje nog met haar zou willen praten. Het zou haar niks verbazen als ze haar net zo minachtend aankeek als de rest van de mensen hier en dan weg zou lopen, maar Arya durfde niet te kijken of haar vermoedens juist waren.

OOC: Sorry, niet echt een goede post, de jouwe is veel beter...

+2 voor Gwen en haar broodje!

Na dat Sango haar vraag had gesteld keek het meisje geschrokken in de richting van een winkeltje. Ze leek dus echt wat kwijt te zijn. Sasori keek nieuwschierig in die richting. Hij rook waarschijnlijk wat bijzonders. Een hoog biepbiep geluid kwam er plotseling vandaan. Een kleine Charmander kwam er uitgelopen. In haar pootjes hield ze een ingepakt broodje. Zou dat haar pokémon zijn? 'Gwen, nee, leg dat terug!' riep het meisje terwijl ze er heen rende. Ja dus. Ze pakte het broodje af en liep rood aangelopen de winkel weer in. Sasori keek verbaasd naar de winkel en hield zijn kopje schuin. Veel beginners pokémon zijn eerst nog heel eigenwijs, nog geheel afhankelijk van hun baasje. Haar Growlithe was eerst ook zo, maar door zijn karakter was dat al snel over.
Niet veel later liep het meisje de winkel weer uit. Ze leek boos te zijn op de pokémon die blijkbaar Gwen heette. De charmander werd weer in de pokéball terug "gezapt". Ze keek de andere kant op, waarschijnlijk durfde ze niet om naar haar te kijken. Sommige mensen liepen haar wat minachtend aan te kijken. Waarschijnlijk stonden zij toen in die winkel.
Sango zuchtte. Misschien moest ze er maar eens heen lopen. Langzaam diep ze naar het meisje toe. Sasori rende enthousiast voor haar uit. Ze grinnikte, hij was soms zo hyperactief. 'Gaat het?' vroeg ze toen. 'In ieder geval, ik ben Sango,' zei ze toen. Het was wel zo beleefd om even te zeggen misschien. Sasori kwam nieuwschierig dichterbij. Hij vond het altijd interessant om een nieuw iemand te besnuffelen.

OOC: Nee hur, ik heb nu pas een korte post :')

+1

Arya keek pas op toen ze de stem van het meisje hoorde. 'Gaat het?' vroeg het blonde meisje. 'In ieder geval, ik ben Sango,' vervolgde ze. Arya veegde haar tranen weg met de punt van haar sjaaltje. 'Het gaat wel.' mompelde ze. Waarom was Sango toch weer naar haar toe gekomen? Was ze niet boos? 'Ik ben Arya,' zei ze en ze was even stil. 'Mijn Charmander heet Gwen,' zei ze daarna. Opeens vond ze dat ze te boos op Gwen was geweest. Goed, Gwen was soms behoorlijk vervelend, maar misschien wist ze niet dat je niet zomaar eten uit winkels mocht pakken. Waarschijnlijk had ze gewoon trek, zag een broodje en pakte het zonder er verder bij na te denken. Bovendien, hoe kon ze nou vrienden met Gwen worden als ze steeds boos werd, terwijl dat voor Gwen misschien onredelijk leek? Aan de andere kant durfde ze Gwen in het winkelcentrum niet meer uit haar pokéball te laten. Straks ging ze er weer vandoor! Arya wilde geen herhaling van de twee gebeurtenissen. Maar Gwen moest het toch ooit leren?
Arya haalde Gwens pokéball tevoorschijn en haalde diep adem. Toen liet ze de oranje pokémon in een witte flits uit de rood-witte bal komen. Gwen keek Arya nog steeds met een verontschuldigende blik aan. 'Het is goed, Gwen, ik ben niet meer boos.' zei Arya zacht tegen haar pokémon en ze hurkte naast haar neer. Gwens blik klaarde op. Daarna wreef ze met haar kleine pootjes over haar lichtgekleurde buikje. 'Char?' vroeg ze 'Eten?'. Arya begreep het en ze haalde een pakje tevoorschijn waar brokjes in zaten die, als je de tekst op de verpakking mocht geloven, heel lekker gevonden werd door pokémon. Arya vond de brokjes er niet erg aantrekkelijk uitzien, maar Gwens ogen straalden bij de aanblik van het eten en ze smulde ervan. Terwijl ze at bleef ze Sango's Growlithe vanuit haar ooghoek in de gaten houden zodat hij niet aan haar eten zou komen. Toen ze genoeg had gehad liet zij een luide boer en er kwam een klein vlammetje uit haar mond. Daarna liep ze naar de Growlithe. Ze vond de hondachtige vuurpokémon er best aardig uitzien en in ieder geval niet zo laf als de Vulpix van die jongen in Lavender Town. 'Ik ben Gwen. Is jouw trainster eigenlijk een beetje aardig?' vroeg Gwen aan hem. 'Mijne wel, ze is alleen zo ontzettend voorzichtig en verlegen. Ze laat me bijna nooit met andere pokémon vechten!' De meisjes hoorden niets anders dan 'Char, charman? Charchar? Charmander, char. Charman!' en Arya grinnikte bij het horen van Gwens gechar, terwijl ze zich afvroeg wat ze allemaal aan de Growlithe vertelde. De Growlithe was trouwens een mooi wezentje. 'Die Growlithe is leuk,' zei ze tegen Sango. 'Hoe heet hij?'

Weer +2 voor jou!